ΜΙΑ ΕΥΘΥΜΗ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΗ ΜΕΡΑ
Γράφει η Βέρα Ι.Φραντζή
Διασχίζω την Ιερά Οδό με μπρίο και τσαγανό όπως αρμόζει στο μεσογειακό μου καλούπι, το αναθρεμμένο στο λίπος το χοιρινό και το ταχτάρισμα ανδρικών και γυναικείων παλαμών που ξέρουν από ζουμιά και είδος ερωτεύσιμο.
Ακούω ντεθ μεταλ γερμανικό και χαιρετίζω τον λαμπερό ήλιο παρατηρώντας τις πωλήτριες των καταστημάτων που αναπαράγουν συνολάκια του κοσμοπόλιταν στο ινσταγκραμ και διαβάζουν με προσήλωση τον οδηγό εύρεσης γαμπρού από το πίλλοου φάϊτ. Τώρα υπάρχουν ευκαιρίες φίλες μου που ζουν το δράμα τους οι εφοπλιστές και οι επιχειρηματίες μέσα στον κυκεώνα των ληστειών. Τυλίγουν ροξάκια στο μέλι και νηστήσιμους λαχανοντολμάδες, έτοιμα τα ταπεράκια και από μέσα η καλτσοδέτα με το φυλαχτό της μάνας καρφιτσωμένο στο δεξί το μπούτι για προστασία από το βασικό μηνιάτικο.
Λαχταρώ το καυτό βότσαλο και τον αλατισμένο αφαλό του αγοριού από την Σουηδία που του άρεσε να γλείφει τους αστραγάλους μου μετά το κολύμπι. Ξεκοκαλίζαμε, θυμάμαι, τα τηγανιτά μαριδάκια στο ταβερνάκι της Τήλου μαζί με μία χωριάτικη και έλαμπαν οι ντομάτες πιο κόκκινες και φουσκωτές από στήθη λεχώνας με την έπαρση της αποδοχής του γόνιμου σπέρματος.
Κάπως έτσι ο νταλικιέρης που περίμενα στο φανάρι μου φωνάζει ‘’ Μας ανέστησες φρεγάτα μου με τα αιγαλεώτικα τα κουνήματά σου΄΄΄και με επανάφερε στην πραγματικότητα που το ηλεκτρονικό εισητήριο έχει λήξει και το διάστρεμμά μου ταλαιπωρημένο και φουσκωμένο που υπενθυμίζει την θνητότητα μου.
Μία σας τις άλλες και άλλη σαν την μία, μία συν μία δώρο.
Ακούω ντεθ μεταλ γερμανικό και χαιρετίζω τον λαμπερό ήλιο παρατηρώντας τις πωλήτριες των καταστημάτων που αναπαράγουν συνολάκια του κοσμοπόλιταν στο ινσταγκραμ και διαβάζουν με προσήλωση τον οδηγό εύρεσης γαμπρού από το πίλλοου φάϊτ. Τώρα υπάρχουν ευκαιρίες φίλες μου που ζουν το δράμα τους οι εφοπλιστές και οι επιχειρηματίες μέσα στον κυκεώνα των ληστειών. Τυλίγουν ροξάκια στο μέλι και νηστήσιμους λαχανοντολμάδες, έτοιμα τα ταπεράκια και από μέσα η καλτσοδέτα με το φυλαχτό της μάνας καρφιτσωμένο στο δεξί το μπούτι για προστασία από το βασικό μηνιάτικο.
Λαχταρώ το καυτό βότσαλο και τον αλατισμένο αφαλό του αγοριού από την Σουηδία που του άρεσε να γλείφει τους αστραγάλους μου μετά το κολύμπι. Ξεκοκαλίζαμε, θυμάμαι, τα τηγανιτά μαριδάκια στο ταβερνάκι της Τήλου μαζί με μία χωριάτικη και έλαμπαν οι ντομάτες πιο κόκκινες και φουσκωτές από στήθη λεχώνας με την έπαρση της αποδοχής του γόνιμου σπέρματος.
Κάπως έτσι ο νταλικιέρης που περίμενα στο φανάρι μου φωνάζει ‘’ Μας ανέστησες φρεγάτα μου με τα αιγαλεώτικα τα κουνήματά σου΄΄΄και με επανάφερε στην πραγματικότητα που το ηλεκτρονικό εισητήριο έχει λήξει και το διάστρεμμά μου ταλαιπωρημένο και φουσκωμένο που υπενθυμίζει την θνητότητα μου.
Μία σας τις άλλες και άλλη σαν την μία, μία συν μία δώρο.
https://sifiniera.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου