Ανθρώπινο είδος κρίσης 4:
Οι αντιπροσωπευόμενοι
Στο τέταρτο ανθρώπινο είδος κρίσης, οι Hardt και Negri αναφέρονται στην αντιπροσωπευτική, η οποία είναι η επιτομή της υποδούλωσης και της διαφθοράς των άλλων τριών τύπων, δηλαδή του χρεωμένου, του μέσου ενημέρωσης και του ασφαλισμένου.
Ο εκπροσωπούμενος εκφράζει το μοντέλο της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία, σύμφωνα με τους συγγραφείς (και όχι μόνο), είναι ουσιαστικά ένα εμπόδιο για τη δημοκρατία, είναι στην πραγματικότητα μια «σχετική δημοκρατία».
Όπως έχουμε δει στις εκλογές, κάποιος που δεν είναι πλούσιος ή / και χορηγός από άλλους πλούσιους δεν μπορεί να είναι υποψήφιος, έτσι σχηματίζονται σχέσεις αλληλεξάρτησης. Όταν κάποιος εκλέγεται, ο εμπλουτισμός του διευκολύνεται με την πρόσβαση όχι μόνο στο «μικροσκοπικό» μισθό του ΜΡ αλλά και σε αμέτρητα δημόσια έργα, προμήθειες κλπ. Η ατιμωρησία του είναι επίσης εξασφαλισμένη όπως βλέπουμε στη χώρα μας (Ελλάδα), σε αντίθεση με πολλά άλλα χώρες που διατηρούν κάποια απομεινάρια δικαιοσύνης.
Προκειμένου κάποιος να «λάμψει» στις εκλογές, πρέπει επίσης να ελέγξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που υπογραμμίζουν υποψηφίους οι οποίοι, όπως αναφέρθηκε, είναι πλούσιοι ή / και χρηματοδοτούνται από πλούσιους ανθρώπους.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι επίσης αυτά που ενθαρρύνουν το φόβο, αναφερόμενοι συνεχώς σε εγκλήματα, πολέμους, οικονομικά μέτρα, δυστυχία. Όλα αυτά συμβάλλουν στην απομόνωση, τη φοβισμένη και την απωθητική. Το υπόλοιπο πρόγραμμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όταν δεν επικρατεί η είδηση του φόβου, αποτελείται από γελοία προγράμματα ψυχαγωγίας και ταινίες που αποσκοπούν σε μαζική υποτίμηση και επομένως εύκολο χειρισμό.
Ο φόβος συνδέεται επίσης με την απίστευτη κατάρρευση των δομών και την κινητικότητα προς τα κάτω. Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται και μεγάλο μέρος της ανήκει τώρα στο ακριτικό εργασιακό περιβάλλον με επισφαλείς θέσεις εργασίας (το αποκαλούν "ευέλικτες θέσεις εργασίας" τρόπος να κρύψει την απελπισία που προκαλεί) και αβέβαιους μισθούς. Η μεσαία τάξη δεν είναι πλέον μια ομοιόμορφη τάξη κάτι που παραβλέπεται από τους διάφορους πολιτικούς που θέλουν να την εκπροσωπήσουν.
Το κράτος δεν προστατεύει πλέον την ιδιωτική ιδιοκτησία, ούτε τη δημόσια ιδιοκτησία - παρατηρούμε ότι στη χώρα μας (Ελλάδα), όπου ο μετασχηματισμός του δημόσιου χρέους σε ιδιωτικό σημαίνει την εξαφάνιση της περιουσίας κάθε πολίτη και τη δήμευση από τους δανειστές (βλέπε δημοπρασίες, της φορολογίας που οδηγεί με τη σειρά της, στην εκκαθάριση ιδιωτικών ακινήτων και τραπεζικών λογαριασμών). Το δημόσιο ακίνητο, το οποίο ανήκει σε όλους τους Έλληνες πολίτες, αγοράζεται συνεχώς από αλλοδαπούς, οι οποίοι ονομάζονται επίσης "επενδυτές". Η χώρα έχει γίνει ένας τόπος, ένας τόπος που φιλοξενεί απλώς ανθρώπους που ήταν πολίτες στο παρελθόν όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να το εγκαταλείψουν.
Έτσι, ο πολίτης αυτός αντιπροσωπεύει τον πολίτη, δεν συμμετέχει οπουδήποτε, βγαίνει από την πολιτική ζωή, γίνεται φτωχότερος και πρέπει να επιβιώνει σε μια εργατική και κοινωνική ζούγκλα.
Η πολιτική, ως έχει, δεν αναφέρεται σε αυτόν. Οι ειρωνικές δηλώσεις πολιτικών που στρέφονται εναντίον του λαού δεν είναι τυχαίες. Ξέρουν ότι οι άνθρωποι δεν είναι πλέον σημαντικοί γι 'αυτούς.
Ωστόσο, ακόμη και αυτή η ψεύτικη δημοκρατία που ονομάζεται εκπρόσωπος καταρρέει επειδή μια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης αναδύεται τώρα με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Τα έθνη-κράτη θα είναι κοχύλια και θα αποτελούνται από πολλές μικρές αυτόνομες περιοχές χωρίς συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά (μερικοί από αυτούς, μετά από εντολές, θα αποκοπούν από τα κοχύλια).
Τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν θέσει το θέμα της παγίδας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Ωστόσο, η πραγματική δημοκρατία πρέπει να γίνει αντιληπτή ως έννοια από τους πολίτες, οι οποίοι θα δημιουργήσουν το θέμα που θα το κάνει αληθινό.
Ωστόσο, η πραγματική δημοκρατία πρέπει να γίνει αντιληπτή ως έννοια από τους πολίτες, οι οποίοι θα δημιουργήσουν το θέμα που θα το κάνει αληθινό.
https://mastroianniweb.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου