Oscars 2018, η ανεπίσημη λίστα

Αντιπαθώ τα Oscars όσο περίπου αντιπαθώ και τα Nobels. Αυτό βέβαια δεν θα σας γλιτώσει από την σημερινή ανάρτηση, η οποία πάει κόντρα στον καιρό και αντί να παρουσιάζει τις φετινές υποψηφιότητες παρουσιάζει τις πιο ηχηρές απουσίες τους. Πάνω κάτω οι περισσότεροι θα έχετε διαβάσει για αυτές τις ταινίες ή ακόμα καλύτερα θα τις έχετε δει, για αυτό θα είμαι σύντομη και περιεκτική. Κατ και γράφουμε!

The Florida Project

Αν έπρεπε να περιοριστώ μονάχα σε μία επιλογή για αυτό το άρθρο, αυτή θα ήταν σίγουρα το The Florida Project. Το ουράνιο τόξο του Sean Baker που τόσο όμορφα συνδυάζει τον κοινωνικό προβληματισμό με την αριστουργηματική σκηνοθεσία έμεινε εκτός υποψηφιότητας και για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία. Ευτυχώς ο Dafoe, ο οποίος έπαιξε μακράν τον πιο συμπαθητικό ρόλο της καριέρας του σε αυτή την ταινία, διεκδικεί τον Β΄ανδρικού ρόλου. Δεν θα το πάρει, γιατί η τύχη χρωστά χρυσό αγαλματίδιο στον Sam Rockwell, αλλά τι να κάνουμε; Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

The Disaster Artist

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο James Franco, ο οποίος να τονίσουμε είχε ρόλο παραγωγού, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή σε αυτό το behind the scenes – remake του αλησμόνητου The Room, έμεινε εκτός υποψηφιοτήτων λόγω των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση που έγιναν γνωστές τον Ιανουάριο. Προσωπικά, δεν το νομίζω. Η ακαδημία είχε ελάχιστο χρόνο στην διάθεσή της και απλά δεν θα ρίσκαρε να αναδιατάξει τους υποψήφιους για ένα από τα σημαντικότερα βραβεία της, του Α΄ανδρικού ρόλου. Το θέμα είναι ότι ο Franco μένει εκτός έχοντας δώσει μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, ερμηνείες της καριέρας του. Μεγάλο κρίμα.

120 BPM (Beats Per Minute)

Και τώρα φτάσαμε στην απόλυτη απουσία της βραδιάς. Το γαλλικό 120 Χτύποι το Λεπτό δεν έχει ούτε μια υποψηφιότητα, γεγονός που με λυπεί και ανησυχεί ταυτόχρονα. Πώς είναι δυνατόν μια μέτρια ταινία ενηλικίωσης, όπως το Lady Bird, να έχει πέντε υποψηφιότητες και μια ταινία που πραγματεύεται το H.I.V. και δίνει μια τόσο ρεαλιστική εικόνα τόσο την νόσου όσο και της κοινωνικής αντιμετώπισης αυτής να μην έχει ούτε μία αναφορά; Συγγνώμη που θα το πω, αλλά η Ακαδημία κοιμάται όρθια! Η ταινία του Robin Campillo δεν είναι το απόλυτο αριστούργημα της έβδομης τέχνης, είναι όμως μια ενδιαφέρουσα ταινία με ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Είμαι σίγουρη πως βλέποντας την κάποιος θα σκεφτεί πράγματα που πιο πριν είχαν αφηρημένη εικόνα στο μυαλό του, όπως επίσης και ότι θα ευαισθητοποιηθεί σε ορισμένους παράγοντες.

Αυτές ήταν οι δικές μου παρατηρήσεις πάνω στις απουσίες των Oscars. Θα χαρώ να διαβάσω και τις δικές σας στα σχόλια!

https://stylerivegauche.wordpress.com/