Η μετατόπιση της συνείδησης
Η μετατόπιση της συνείδησης, δεν είναι κάτι «φαντασμαγορικό», όπως και οτιδήποτε βέβαια άλλο είναι αληθινό…
Προκύπτει φυσικά…
Προκύπτει αβίαστα…
Προκύπτει σιωπηλά….
Και προκύπτει βεβαίως ως αποτέλεσμα από βιώματα κατανόησης…
Δεν αποφασίζουμε λοιπόν πως να βλέπουμε, και μετά κοιτάμε αν γίνεται. Αυτό, το κάνει μόνο το μυαλό μας, και το μυαλό μας επίσης είναι αυτό που περιμένει να δει την όποια αλλαγή μας… Αυτά όμως είναι μόνο ψεύτικα σενάρια, όπως, και παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας…
Όταν προκύπτει η μετατόπιση της συνείδησης μας, είναι εξαιτίας αναγνώρισης βαθέων αληθειών, τις οποίες βεβαίως όλη μα όλη μας τη ζωή αγνοούσαμε κι αυτό, εξαιτίας πεποιθήσεων στις οποίες ήμασταν προσκολλημένοι ως την αλήθεια μας, και βασίζαμε σε αυτές μάλιστα και όλη μας τη ζωή…. Άρα, αναγνωρίζονται ως «αποκαλύψεις» οι κατανοήσεις μας. Μας σοκάρουν. Μας ταράζουν. Μας ξεγυμνώνουν και μας απογειώνουν. Μας μεταλλάσσουν…
Δεν είναι απλά σκέψεις…. Είναι συλλήψεις ενεργειακές, που «κουμπώνουν» κομμάτια κατανόησης σ’ ένα απέραντο παζλ πραγματικών αληθειών πια, και όχι όπως αποδεικνύεται ως τώρα μόνο παρανοήσεων μας για το πως έχουν τα πράγματα αντικειμενικά…
Όταν προκύπτει η μετατόπιση της συνείδησης μας σε άλλη κλίμακα, απλά, επανέρχεται μία αρμονία μέσα μας, η οποία κάποτε ήταν ανύπαρκτη, μια και στη θέση της επικρατούσε η ίδια η δική μας οπτική που ήταν συγκρουσιακή και χαώδης κατ’ αρχήν ως προς εμάς, νομίζοντες βεβαίως πως η σύγκρουση και το χάος, έχει να κάνει μονάχα με το περιβάλλον μας, δηλαδή με κάτι έξω μας…
Αυτή η μετατόπιση της συνείδησης μας, απλά και φυσικά όπως είπαμε, κάνει τη ματιά μας για τα πράγματα να μεταμορφώνεται ως «τον τρόπο» που βλέπουμε, και όχι ως προς το τι είναι «αυτό που βλέπουμε». Έτσι, φτάνουμε να ξεχνάμε το πως βλέπαμε παλαιότερα, και αναρωτιόμαστε για αυτονόητα πράγματα πια για μας, που όμως οι άνθρωποι γύρω μας υιοθετούν ακόμα ως αλήθειες…
Εκεί τώρα πια αρχικά, αναγνωρίζουμε μια φάση μοναξιάς…. Ναι. Από εδώ και πέρα, αρχίζουμε να βαδίζουμε για να δυναμώσουμε … μόνοι… Αυτόνομοι… Ανεξάρτητοι… Ως Μονάδες πια συνείδησης…. Αυτή, είναι και η μετατόπιση μας ως Συνειδήσεις…
Είμαστε Μονάδες Συνείδησης, σε μια θάλασσα Συνείδησης η οποία χαμηλά, παρανοεί ως προς τον εαυτό της, αργότερα, αναγνωρίζει την Ατομική της ταυτότητα, και ακόμα πιο αργότερα, ενώνεται με τη θάλασσα….
Προκύπτει φυσικά…
Προκύπτει αβίαστα…
Προκύπτει σιωπηλά….
Και προκύπτει βεβαίως ως αποτέλεσμα από βιώματα κατανόησης…
Δεν αποφασίζουμε λοιπόν πως να βλέπουμε, και μετά κοιτάμε αν γίνεται. Αυτό, το κάνει μόνο το μυαλό μας, και το μυαλό μας επίσης είναι αυτό που περιμένει να δει την όποια αλλαγή μας… Αυτά όμως είναι μόνο ψεύτικα σενάρια, όπως, και παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας…
Όταν προκύπτει η μετατόπιση της συνείδησης μας, είναι εξαιτίας αναγνώρισης βαθέων αληθειών, τις οποίες βεβαίως όλη μα όλη μας τη ζωή αγνοούσαμε κι αυτό, εξαιτίας πεποιθήσεων στις οποίες ήμασταν προσκολλημένοι ως την αλήθεια μας, και βασίζαμε σε αυτές μάλιστα και όλη μας τη ζωή…. Άρα, αναγνωρίζονται ως «αποκαλύψεις» οι κατανοήσεις μας. Μας σοκάρουν. Μας ταράζουν. Μας ξεγυμνώνουν και μας απογειώνουν. Μας μεταλλάσσουν…
Δεν είναι απλά σκέψεις…. Είναι συλλήψεις ενεργειακές, που «κουμπώνουν» κομμάτια κατανόησης σ’ ένα απέραντο παζλ πραγματικών αληθειών πια, και όχι όπως αποδεικνύεται ως τώρα μόνο παρανοήσεων μας για το πως έχουν τα πράγματα αντικειμενικά…
Όταν προκύπτει η μετατόπιση της συνείδησης μας σε άλλη κλίμακα, απλά, επανέρχεται μία αρμονία μέσα μας, η οποία κάποτε ήταν ανύπαρκτη, μια και στη θέση της επικρατούσε η ίδια η δική μας οπτική που ήταν συγκρουσιακή και χαώδης κατ’ αρχήν ως προς εμάς, νομίζοντες βεβαίως πως η σύγκρουση και το χάος, έχει να κάνει μονάχα με το περιβάλλον μας, δηλαδή με κάτι έξω μας…
Αυτή η μετατόπιση της συνείδησης μας, απλά και φυσικά όπως είπαμε, κάνει τη ματιά μας για τα πράγματα να μεταμορφώνεται ως «τον τρόπο» που βλέπουμε, και όχι ως προς το τι είναι «αυτό που βλέπουμε». Έτσι, φτάνουμε να ξεχνάμε το πως βλέπαμε παλαιότερα, και αναρωτιόμαστε για αυτονόητα πράγματα πια για μας, που όμως οι άνθρωποι γύρω μας υιοθετούν ακόμα ως αλήθειες…
Εκεί τώρα πια αρχικά, αναγνωρίζουμε μια φάση μοναξιάς…. Ναι. Από εδώ και πέρα, αρχίζουμε να βαδίζουμε για να δυναμώσουμε … μόνοι… Αυτόνομοι… Ανεξάρτητοι… Ως Μονάδες πια συνείδησης…. Αυτή, είναι και η μετατόπιση μας ως Συνειδήσεις…
Είμαστε Μονάδες Συνείδησης, σε μια θάλασσα Συνείδησης η οποία χαμηλά, παρανοεί ως προς τον εαυτό της, αργότερα, αναγνωρίζει την Ατομική της ταυτότητα, και ακόμα πιο αργότερα, ενώνεται με τη θάλασσα….
https://master-lista.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου