Αυτές που περιμένω!

Σε αυτή την ανάρτηση θα ξεχάσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου να μην αγοράσω καινούργια βιβλία, λες και στις υπόλοιπες αναρτήσεις το θυμάμαι, και θα κάνω μια ωραιότατη λίστα με μερικές από τις νέες εκδόσεις που περιμένω πως και πως. Χρήσιμες αυτές οι δημόσιες λίστες, γιατί μπορεί κάποιος φίλος να θέλει να κάνει ένα δώρο βρε παιδάκι μου αναδρομικά για τον Σεπτέμβρη. Λέω εγώ τώρα.

Εκδόσεις Ίκαρος

Δεν διαβάζω σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, έχω πιει πολλά πικρά ποτήρια και το αποφεύγω. Παρόλα αυτά, όταν διάβασα στην ενημερωτική ανακοίνωση των εκδόσεων ότι θα κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο της Λίνας Ρόκου, κάτι σκίρτησε μέσα μου. Την Ρόκου την διαβάζω ευλαβικά στο Popaganda και, αν κρίνω από τις συνεντεύξεις και το ύφος γραφής της, πρέπει να περιμένουμε κάτι πολύ πολύ καλό! Το τέλος της πείνας, όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου, θα κυκλοφορήσει μέσα στο προσεχές διάστημα. Πάρτε μια μικρή δόση εδώ.

Συνεχίζοντας στον τομέα της ξένης πεζογραφίας, έρχονται δύο συγγραφείς που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα και ένας που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις από πέρυσι. Ο Alejandro Zambra μπήκε στην βιβλιοθήκη μου με το Η ιδιωτική ζωή των δέντρων και με κατέκτησε χωρίς καμία υπερβολή από τις πρώτες κιόλας του σελίδες. Τι άλλο να πω εκτός από το ότι στην εισαγωγή έχει ένα μικρό χωρίο του Perec; Περιμένω, λοιπόν, το Τεστ Δεξιοτήτων, το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του στα ελληνικά, μεταφρασμένο από τον εξαιρετικό Αχιλλέα Κυριακίδη. (το Κουτσό αργεί δάσκαλε;) Μπορεί ο Saunders να του πήρε το Booker μέσα από τα χέρια, αλλά ο Sebastian Barry έρχεται φορτσάτος με τις Μέρες χωρίς τέλος, ενώ παράλληλα έρχεται και ο γείτονας Georgi Gospodinov με (τ)Η φυσιολογία της μελαγχολίας.

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Εδώ γίνεται ένας μικρός Τιτανικός, για αυτό θα τα πάρουμε με την χρονική σειρά των εκδόσεων. Πρώτο (και καλύτερο) έρχεται το Τούνελ του Ernesto Sabato. Εγώ το είχα διαβάσει στα αγγλικά το καλοκαίρι που μας πέρασε και μου άρεσε πολύ, για αυτό δεν το βρίσκω απίθανο να πάρω και την ελληνική έκδοση. Αν γνωρίζει κανείς, ας μας γράψει κάτω στα σχόλια: θα βγουν και τα άλλα δύο βιβλία της (άτυπης) σειράς; Το Τούνελ θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από σήμερα, την πρώτη Μαρτίου.

Μετά το Τούνελ, με μόλις δύο εβδομάδες διαφορά, έρχεται το νέο βιβλίου του Julian Barnes, Η μοναδική ιστορία. Στην βιβλιοθήκη μου με περιμένουν ήδη τρία δικά του μυθιστορήματα, αλλά όχι, εγώ περιμένω αυτό για να τον ξαναπιάσω. Αν δεν έχετε διαβάσει κάτι δικό του, ας συστήνω το πολύ (καταπληκτικό) μικρό Ένα κάποιο τέλος και τα Τρία επίπεδα της ζωής. Όπως βλέπετε, στο Rive Gauche τον αγαπάμε πολύ τον Julian!

Ανάσα βαθιά για το επόμενο βιβλίο, γιατί, αν και δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα ο ακριβής αριθμός σελίδων του, θα είναι μεγάλος, όσο περίπου και ο Paul Auster. Δεν ξέρω αν προλαβαίνω να διαβάσω την Τριλογία της Νέας Υόρκης μέσα σε ένα μήνα, το 4 3 2 1 πάντως θα το πάρω με το που βγει! Επίσης, τέλη Απριλίου έρχονται ο θείος Bukowski με το Factotum και η επανέκδοση της Γεροντοκόρης του Honore de Balzac. Αλλά εντάξει, έχουμε χρόνο μέχρι τότε. Έχουμε, δεν έχουμε;

Εκδόσεις Ψυχογιός

Εκτός από την νέα μετάφραση της Πορφυρής Δούλης, aka Η ιστορία της Θεραπαίνιδας, περιμένω εναγωνίως και τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο του Carl Whitehead. Να και άλλο ένα παράδοξο, γιατί τι θα ήμουν χωρίς αυτά, δίχως να έχω διαβάσει τον Θεό των Μικρών Πραγμάτων και έχοντάς το να με περιμένει χρόνια στην στοίβα με τα ανάγνωστα, εγώ θα πάω να αγοράσω το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας της Αρουντάτι Ρόι. Γιατί αυτή είμαι αγαπητοί αναγνώστες, δεν μου αξίζει λύπηση! Όλα τα παραπάνω βιβλία θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Μάρτιο από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Εκδόσεις Καστανιώτη

Όταν είδα το εκδοτικό πρόγραμμα του Καστανιώτη μια κάποια λύπη με έπιασε η αλήθεια είναι. Περίμενα να διαβάσω το όνομα του Καρλ Ούβε με χρυσά γράμματα δίπλα από το Λίγη βροχή πρέπει να πέσει, αλλά τι να κάνουμε, δεν μας έκαναν ακόμα τη χάρη να τον ανακοινώσουν. Πάντως δεν χάνω τις ελπίδες μου, και το Χορεύοντας στο σκοτάδι βγήκε αρχές Αυγούστου αν θυμάμαι καλά. Η ελπίδα θα πεθάνει κατακαλόκαιρο.

Εκτός από την έκδοση φάντασμα του αγαπημένου Νορβηγού, έρχονται πράματα και θάματα! Ποιός να μου το έλεγε ότι το Zamaπου έβλεπα στις διαφημίσεις του ΑΣΤΟΡ και το κορόιδευα, τώρα θα θέλω να το αγοράσω; Είναι μυθιστόρημα βλέπετε του λατινοαμερικάνου Αντόνιο ντι Μπενεντέττο και μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Τα σφάλματα πληρώνονται!

Εξίσου μακριά με την Αργεντινή μου πέφτει και το Τόκυο. Η όγδοη μέρα της Μιτσούγιο Κάκουτα με κέρδισε στο Ιαπωνία, δεν χρειάστηκε να διαβάσω καν την υπόθεση του βιβλίου της, η οποία btw είναι και πολύ ενδιαφέρουσα! Κάπου λίγο πιο κοντά, στο Κονγκο, βρίσκεται ο Φιστόν Μουαντζά Μουζιλά και γράφει το Τραμ 83, να θυμίσω πως και αυτό ήταν υποψήφιο για Booker, οπότε δεν γλιτώνει και την λίστα! Προτελευταίο, υπόσχομαι, έρχεται το αινιγματικό Πολύς καιρός, στο τέλος, ευτυχισμένος του Μπάρι Χάνα. Γίνεται λίστα χωρίς ένα βιβλίο διηγημάτων;

Τελευταία, αλλά για μένα σημαντικότερη, είναι η έκδοση του νέου βιβλίου του Λεονάρδο Παδούρα, του κουβανού λογοτέχνη που με έστειλε ήδη Καραιβική με τρία μυθιστορήματά του. Η διαφάνεια του χρόνου θα ξαναφέρει τον Μάριο Κόντε στις σελίδες μας και την Κούβα λίγο πιο κοντά μας!

Διαβολομαζώματα ανεμοσκορπίσματα

Και τώρα κάποιες προσθήκες της τελευταίας στιγμής. Θυμάστε ένα κείμενο που είχα αναρτήσει το καλοκαίρι γύρω από τα εξαντλημένα, το παρεμπόριο και την επανέκδοσή τους; Και να μην το θυμάστε δεν τρέχει κάστανο, φτάνει που βγήκα σωστή. Επανεκδόθηκε το 2666του Μπολάνιο, βγήκε η Γραμμή του Ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου, ακόμα και Η γιορτή του τράγου του Λιόσα βρίσκεται και πάλι στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ήρθε η σειρά των φίλων του τρόμου να χαρούν και λιγάκι μιας που επανακυκλοφορούν τα Βιβλία του Αίματος του Clive Barker. Ο πρώτος τόμος βγαίνει την πρώτη Μαρτίου!

Όσο με αφήνω, τόσο θα συνεχίζω. Και το χειρότερο είναι ότι πείθομαι ακόμα και η ίδια ότι θα τα αγοράσω όλα αυτά. Γελάνε και οι σελιδοδείκτες! Και επειδή δεν είναι ήδη αρκετά βιβλία εντός αναγνωστικής λίστας, μήπως έχετε να μου προτείνετε κανένα εσείς;

https://stylerivegauche.wordpress.com/

sweet jane eyre