Ενδιαφέροντα γεγονότα για τους πιγκουίνους -μακαρόνι  

Ο πιγκουίνος μακαρόνι ( Eudyptes chrysolophus ) είναι ο πιο πολυάριθμος από τους πιγκουίνους του κόσμου .

Το είδος βρίσκεται στη χερσόνησο της Ανταρκτικής, σε πολλά νησιά της Ανταρκτικής και των υποθαλάσσιων νησιών του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού, καθώς και στα νησιά κοντά στις ακτές της Χιλής και της Αργεντινής .

Ο  βιότοπος  των πιγκουίνων μακαρόνια περιλαμβάνει σε βραχώδεις περιοχές με νερό, σε βράχους και βράχους πάνω από τον ωκεανό.

Κατά την αναζήτηση τροφής, οι ομάδες θα πλησιάσουν στα βόρεια από τα νησιά εκτός Αυστραλίας , Νέας Ζηλανδίας , νότιας Βραζιλίας , Tristan da Cunha και Νότιας Αφρικής .

Ο πιγκουίνος μακαρόνια ονομάστηκε από Αγγλικούς εξερευνητές . Στα μέσα του 18ου αιώνα, ένας νεαρός άνδρας που φορούσε φρεσκάδα φτερά στο καπέλο του ονομαζόταν «μακαρόνια». Οι Άγγλοι εξερευνητές σκέφτηκαν ότι τα κίτρινα φτερά αυτού του πιγκουίνου έμοιαζαν με τον φανταχτερό νεαρό.

Η διάρκεια ζωής του πιγκουίνου Adélie είναι περίπου 8-15 χρόνια στην άγρια ​​φύση και έως 20 χρόνια στην αιχμαλωσία .

Ο πιγκουίνος μακαρόνι είναι ένας μεγάλος πιγκουίνος που έχει ύψος περίπου 71 εκατοστά και ζυγίζει μεταξύ 5 και 6 κιλών . Τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι μονομορφικά και τα δύο φύλα εμφανίζονται τα ίδια, με εξαίρεση το ανδρικό που είναι ελαφρώς μεγαλύτερο.

Όπως και οι περισσότεροι πιγκουίνοι είναι ένα κατ 'εξοχήν μαύρο και άσπρο πουλί ? το κεφάλι και τα άνω μέρη είναι μαύρα και τα κάτω τμήματα είναι λευκά.

Έχουν πορτοκαλί, κίτρινες και μαύρες κορυφές που ενώνουν την κορυφή του κεφαλιού. Αυτός ο πιγκουίνος έχει ένα κόκκινο νομοσχέδιο, και το πηγούνι, το πρόσωπο και κάτω από το λαιμό έχουν συμπαγή μαύρα φτερά. Τα πόδια και τα πόδια είναι ροζ.

Όπως και τα περισσότερα άλλα είδη πιγκουίνων, ο πιγκουίνος μακαρόνι είναι ένα κοινωνικό ζώο στη φωλιά του και τη συμπεριφορά του στην αναζήτηση τροφής . οι αποικίες αναπαραγωγής του είναι από τις μεγαλύτερες και πυκνοκατοικημένες.

Οι πιγκουίνοι μακαρόνι επικοινωνούν μέσω πολλών σύνθετων, τελετουργικών συμπεριφορών . Μπορούν να φτεράσουν τα φτερά τους, να κουνάσουν τα κεφάλια τους ή να κάνουν δυνατά σκασίματα ήχους. όπως κάνουν όταν φλερτάρουν. Μπορούν επίσης να πηδούν, να κάνουν χειρονομίες ή να πρηστούν με τα πτερύγια τους. Όταν αυτοί οι πιγκουίνοι είναι ενθουσιασμένοι, αυξάνουν τα φτερά τους και κόβουν τις κίτρινες τούφες τους. Στο νερό, οι πιγκουίνοι χρησιμοποιούν τα πόδια τους για να οδηγούν και οι ουρές τους σαν πηδάλιο ενώ κολυμπούν.

Οι πιγκουίνοι μακαρόνι συνήθως κολυμπούν σε περίπου 15 χλμ. / Ώρα (9 μίλια / ώρα), αλλά μπορούν να φτάσουν στα 24 km / h (15 mph).

Είναι ειδικευμένοι δύτες που συνηθίζουν να πιάσουν λεία σε βάθη 15-70 μέτρων (50-230 πόδια), αλλά έχουν παρατηρηθεί καταδύσεις τόσο βαθιά όσο 115 μέτρα (περίπου 375 πόδια). Οι καταδύσεις διαρκούν περίπου 2 λεπτά .

Αν και πολύ κοντά στη γη, οι πιγκουίνοι έχουν εξαιρετική όραση στο νερό . Τα μάτια τους, όπως τα πολλά θαλάσσια ζώα, προσαρμόζονται στα χρώματα της θάλασσας. Αυτό το εξαίρετο όραμα είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί η καταστροφή από σφραγίδες λεοπάρδαλης και φάλαινες δολοφόνων , οι οποίες είναι οι κύριοι θηρευτές τους στον ωκεανό. Στο έδαφος ο κύριος αρπακτικός τους είναι το skua (ένα μεγάλο πουλί) το οποίο αρπάζει νεοσσούς πιγκουίνων από φωλιές.

Οι πιγκουίνοι μακαρόνι ζουν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε κριλ συμπληρωμένο με έως και πέντε τοις εκατό καλαμάρι . Τρώνε επίσης μερικά ψάρια και αμφίποδα καρκινοειδή.

Οι πιγκουίνοι μακαρόνι είναι γνωστό ότι είναι ο μεγαλύτερος μοναδικός καταναλωτής θαλάσσιων πόρων μεταξύ όλων των θαλάσσιων πτηνών , με εκτιμώμενη απορρόφηση 9,2 εκατομμυρίων τόνων κριλ ετησίως.

Η αναζήτηση τροφής για τα τρόφιμα γίνεται γενικά σε καθημερινή βάση, από την αυγή μέχρι το σούρουπο όταν έχουν νεοσσούς να τρέφονται. Διανυκτερεύσεις πραγματοποιούνται μερικές φορές, ειδικά καθώς οι νεοσσοί μεγαλώνουν.

Μακαρόνια πιγκουίνους moult μία φορά το χρόνο , μια διαδικασία στην οποία αντικαθιστούν όλα τα παλιά φτερά τους. Ξοδεύουν περίπου δύο εβδομάδες να συσσωρεύουν λίπος πριν από τη μετανάστευση, επειδή δεν τρέφονται κατά τη διάρκεια του moult, καθώς δεν μπορούν να εισέλθουν στο νερό για να τρέξουν για φαγητό χωρίς φτερά. Η διαδικασία συνήθως διαρκεί τρεις έως τέσσερις εβδομάδες, τις οποίες ξοδεύουν στην ξηρά. Μόλις τελειώσουν, επιστρέφουν στη θάλασσα και επιστρέφουν στις αποικίες τους για να μοιρασθούν την άνοιξη.

Τον Οκτώβριο οι πιγκουίνοι μακαρόνια πηγαίνουν στην ξηρά μετά από ένα χειμώνα στη θάλασσα. Συγκεντρώνονται σε τεράστιες αποικίες , πρώτα για να εντοπίσουν ή να επιλέξουν συμμαθητές, στη συνέχεια να επωάσουν τα αυγά και να πιάσουν τις νεοσσοί τους.

Οι θρησκευτικές τελετουργίες και τα τελετουργικά ζευγαρώματος περιλαμβάνουν τις αποκαλούμενες "εκστατικές οθόνες" όπου ένα πουλί, συνήθως μη συνδεδεμένο αρσενικό, αντλεί το στήθος του αρκετές φορές με το κεφάλι του να τεντώνεται προς τα πάνω και με τα πτερύγια να 
τεντώνονται προς τα έξω, προβάλλει έναν σκληρό ήχο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μαζική αθώωση από άλλα αρσενικά, το οποίο πιστεύεται ότι συμβάλλει στο συγχρονισμό του κύκλου αναπαραγωγής.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα τρία τέταρτα αυτών των πιγκουίνων θα κρατήσουν τον ίδιο σύντροφο και συχνά θα επιστρέψουν στην ίδια τοποθεσία φωλιάς.

Οι περισσότερες φωλιές είναι κατασκευασμένες από μικρές πέτρες και βότσαλα σε λασπώδεις ή χαλικώδεις περιοχές. Ωστόσο, μερικές φωλιές μπορούν να γίνουν ανάμεσα σε χόρτο ή ακόμα και σε γυμνό βράχο.

Τον Νοέμβριο, τα θηλυκά αναπαραγωγής τυπικά παράγουν ένα συμπλέκτη δύο αυγών. Η επώαση αυγών εκτελείται από κάθε γονέα σε δύο ή τρεις μεγάλες βάρδιες κατά τη διάρκεια της περιόδου των 33-39 ημερών . Κατά τη διάρκεια της επόμενης φάσης της ζωής των νεοσσών , οι δύο γονείς αφήνουν τη φωλιά να φουσκώνει στη θάλασσα και η νεοσσός ενώνει ένα «βρεφονηπιακό» (group) με άλλα μέλη της ομάδας του για προστασία από τους θηρευτές και το κρύο. Το νεοσσό επισκέπτεται περιοδικά την φωλιά του σπιτιού για τροφή. Οι νέοι αφήνουν τη φωλιά να φουσκώνουν μόνοι τους και γίνονται πλήρως ανεξάρτητοι περίπου 11 εβδομάδες μετά την εκκόλαψη.

Τα ανώριμα πτηνά διακρίνονται από το μικρότερο μέγεθος τους, μικρότερο, σκούρο-καφέ νομοσχέδιο, σκούρο γκρι πηγούνι και λαιμό, και απουσία ή υποανάπτυξη κεφαλών μάζες, συχνά απλά μια διασπορά κίτρινων φτερών. Η κορυφή αναπτύσσεται πλήρως σε πτηνά ηλικίας τριών έως τεσσάρων ετών, ένα ή δύο χρόνια πριν την αναπαραγωγική ηλικία.

Αν και ο πληθυσμός των πιγκουίνων μακαρόνια εκτιμάται σε περίπου 18 εκατομμύρια ώριμα άτομα , έχει σημειωθεί σημαντική μείωση σε αρκετές τοποθεσίες.

Αυτή η μείωση του συνολικού πληθυσμού τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε στην ταξινόμηση του είδους ως παγκόσμια ευάλωτη από τον κόκκινο κατάλογο των απειλούμενων ειδών της IUCN .

Ο πιγκουίνος μακαρόνια είναι ένα από τα έξι είδη του γένους Eudyptes , συλλογικά γνωστά ως πιγκουίνους .

Το επιστημονικό του όνομα Eudyptes chrysolophus προέρχεται από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις eu "good" , και dyptes "δύτης" και από τις ελληνικές λέξεις chryse "golden" και lophos "crest".

Οι πιγκουίνοι μακαρόνι έχουν αποδειχθεί δημοφιλείς χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων και έχουν εμφανιστεί στο " The Penguins of Madagascar" και "Happy Feet".

http://justfunfacts.com/