BY 

Θεοδώρα Ντάκου, Εάλω η πόλις

Εάλω η πόλις
Από αυτή την πόλη έφυγε ο νταλγκάς,
τις λέξεις ασελγούν ανήσυχοι οι νέοι
κάνοντας τουρισμό στα μπαρ, συνουσιαζόμενοι
σε λάθος στιγμές, σε λάθος δρόμους,
ροκανίζοντας με περιέργεια
τα τραγικά ερείπια των χνότων μας.
Από αυτή την πόλη έφυγε η σεμνότητα,
καλοί αστοί μας υποδούλωσαν στα ίδια μας τα λόγια
μας απολίθωσαν σε υποχρεωτικό αποκλεισμό,
μας πήραν οι μπουλντόζες τις γωνιές, κι οι κουλτουριάρηδες
καταγράφουν τους έρωτές μας για να τους παίζουν
με τα παιδιά, τα χαλασμένα απ’ το ψέμα και τη ζήτηση.
Κι όμως, πυρακτωμένοι γύφτοι και χωριάτες
στα πέριξ τραγουδούν με μια καινούριαν ομορφιά,
ανυποψίαστοι για μας τους πεθαμένους που, σπασμωδικά
περισώζουμε τις πληγές μας, μην έχοντας
τίποτα καλύτερο για μια υποθετική στιγμή,
έστω ελπίδα να βρεθούμε πάλι μεταξύ μας.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Η ηλικία του πανικού (19844) της Θεοδώρας Ντάκου