Η ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ
Γράφει η Μαίρη Καρά
Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραίωσε την φήμη του ως Μέγα Στρατηλάτη και καταρράκωσε το ηθικό των Περσών. Λέγεται πως σκοτώθηκαν 110.000 Πέρσες στρατιώτες, 10.000 ιππείς και πολλοί αξιωματούχοι. Απ’ όλο το στράτευμα μόνο 4.000 άντρες διατήρησαν την παράταξή τους, εκείνοι που πέρασαν τον Ευφράτη με τον Δαρείο και 8.000 Έλληνες μισθοφόροι που διασώθηκαν περνώντας στην ΑΙΓΥΠΤΟ.
Στην άτακτη φυγή τους οι Πέρσες άφησαν πολλά λάφυρα, όπως πολύτιμα σκεύη, το άρμα, την ασπίδα και το τόξο του Δαρείου και 3.000 τάλαντα σε ασήμι και χρυσό. Η λεία απ' τον Θρίαμβο των Ελλήνων κατά των Περσών ήταν ανυπολόγιστη. Ο Πέρσης Μονάρχης δεν κατάφερε να οργανώσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας και διέφυγε, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης την οικογένειά του, που έπεσε στα χέρια των ΝΙΚΗΤΩΝ.
Ο Αλέξανδρος μετά την μάχη και πριν επιστρέψει στο στρατόπεδο, έστειλε αγγελιοφόρο να ενημερώσει τις βασίλισσες για την επικείμενη επίσκεψή του. Αφήνοντας την συνοδεία του σε απόσταση και πριν μπει στην σκηνή τους, άκουσε θρήνους επειδή θεωρούσαν τον Δαρείο νεκρό. Έφυγε κι έστειλε έναν εταίρο τον Λεοννάτο, για να τις βεβαιώσει, πως ο Δαρείος ζει και πως ο Αλέξανδρος επιθυμούσε να κρατήσουν την βασιλική τους ακολουθία και να αποκαλούνται πάντα ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ.
Το ίδιο βράδυ ο Αλέξανδρος συνοδευόμενος απ' τον Ηφαιστίωνα - που δεν ήταν απλώς «φιλαλέξανδρος», μα ο άλλος εαυτός του Αλέξανδρου κι έτσι τον αντιμετώπιζε και ο ίδιος - έκαναν επίσκεψη στην μητέρα του Δαρείου ΣΙΣΥΓΑΜΒΗ, την σύζυγό του ΣΤΑΤΕΙΡΑ, τις δυο κόρες του ΣΤΑΤΕΙΡΑ και ΔΡΥΠΕΤΗ και τον εξάχρονο γιο του.
Ο Ηφαιστίων παρότι συνομήλικος του Βασιλιά, ήταν ψηλότερος και με πιο εντυπωσιακή εμφάνιση.
Μόλις εμφανίστηκαν οι δυο πολεμιστές, οι γυναίκες άρχισαν να κλαίνε και να οδύρονται, νομίζοντας πως θα τις σκότωναν οι αμείλικτοι Μακεδόνες. Η Σισύγαμβις έπεσε στα πόδια του ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑ αποδίδοντάς του βασιλικές τιμές, γιατί υπέθεσε ότι αυτός ο επιβλητικός νέος ήταν ο Βασιλιάς. Ετσι θεώρησε πως αυτόν έπρεπε να προσκυνήσει, αναγνωρίζοντάς τον σαν νικητή και ζητώντας του ΕΛΕΟΣ!
Τότε κάποιοι παρευρισκόμενοι ευνούχοι της έκαναν νόημα, υποδεικνύοντάς της το λάθος της κι ότι ο βασιλιάς ήταν ο πιο βραχύσωμος άντρας.
Έντρομη η Περσίδα βασιλομήτορ προσέπεσε στο διπλανό ζευγάρι ποδιών, προσπαθώντας να διορθώσει το φριχτό της ατόπημα. Κι εκεί που περίμενε τιμωρία, ο Αλέξανδρος την βοήθησε να σηκωθεί και τον άκουσε έκπληκτη να την καθησυχάζει, λέγοντάς της: «δεν έκανες λάθος μητέρα, γιατί κι αυτός εδώ Αλέξανδρος είναι».
Στην αιχμάλωτη βασιλική οικογένεια του αντιπάλου του συμπεριφέρθηκε με σεβασμό, ανάλογα με την θέση και την ιεραρχία τους στην περσική ΑΥΛΗ.
Με την φιλόξενη και χρηστή στάση του απέναντι στις αιχμάλωτες γυναίκες, που βρίσκονταν στην απόλυτη διάθεσή του, αποδείχτηκε αξιοθαύμαστος ιππότης.
Έδωσε διαταγή στους Ελληνες να φέρονται με τον οφειλόμενο σεβασμό σε μια βασιλική οικογένεια, όπως κι ο ίδιος σεβόταν την βασιλομήτορα. Μάλιστα δεν επισκέφτηκε την πανέμορφη και εγκυμονούσα Στατείρα, μα της έστειλε τον προσωπικό του γιατρό τον Φίλιππο για βοήθεια. Εκείνη όμως περήφανα αρνιόταν να γεννήσει έναν ακόμα ηττημένο Πέρση, υπομένοντας καρτερικά τον αναπόφευκτο ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ.
Αυτή η συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς τις αιχμάλωτες γυναίκες και το ότι εκδικήθηκε τον θάνατο του Δαρείου απ' τον ΒΗΣΣΟ, παραδίδοντάς τον στην πρώην βασιλική οικογένεια, ήταν αξιοθαύμαστη. Η ανωτερότητα με την οποία περιέβαλλε την αιχμαλωτισμένη οικογένεια, έκανε την Σισύγαμβη να τον σέβεται και να τον θεωρεί σαν γιο της. Μάλιστα μετά τον ξαφνικό θάνατο του Αλέξανδρου (τον Ιούνιο του 323 π.Χ.) αρνήθηκε να παίρνει τροφή και πέθανε και η ίδια από ΑΣΙΤΙΑ.
Αντίθετα όμως απ' τους στενούς συγγενείς του Μεγάλου Βασιλέα που ανήκαν αποκλειστικά στον Αλέξανδρο, οι κυρίες της περσικής αυλής που είχαν κατά το έθος συνοδέψει τον Δαρείο, υπέστησαν δεινή κακοποίηση απ' τους στρατιώτες του Αλέξανδρου, απογυμνωμένες απ' τα ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥΣ.
Ο Αλέξανδρος μετά την μάχη της Ισσού κληρονόμησε και το χαρέμι του Δαρείου, αποτελούμενο από 300 περίπου γυναίκες, μα δεν το επισκέφτηκε ποτέ. Ως νέος Μονάρχης έπρεπε να κρατά το τυπικό των Περσών βασιλιάδων, γι’ αυτό και το χαρέμι τον συνόδευε στην εκστρατεία του προς Ανατολάς. Όπως βεβαιώνεται δε από επιστολή του προς τον Παρμενίωνα -που περικοπή τους διασώθηκε απ' τον ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ- επέδειξε τέτοια σωφροσύνη, που δεν ήθελε να ακούει άλλους να μιλούν για την ομορφιά της γυναίκας του Δαρείου του ΚΟΔΟΜΑΝΟΥ.
Την επομένη της μάχης ο Αλέξανδρος τραυματισμένος και ο ίδιος στον μηρό, επισκέφθηκε τους τραυματίες και έθαψε με τιμές τους νεκρούς, με το σύνολο της στρατιάς παρατεταγμένο. Μετά επιθεώρησε τον Στρατό του και τίμησε δημόσια με λόγους και δωρεές, όσους πολεμιστές διακρίθηκαν στην μάχη. Δεν παρέλειψε να αντικαταστήσει το νεκρό ταξίαρχο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ με τον ΠΟΛΥΣΠΕΡΧΟΝΤΑ, διορίζοντας έναν απ' τους σωματοφύλακές του τον ΒΑΛΑΚΡΟ Σατράπη της ΚΙΛΙΚΙΑΣ.
Ο Αλέξανδρος ασχολήθηκε πρώτα με την υποταγή των ορεινών φυλών της τραχείας Κιλικίας. Κατόπιν επέστρεψε στην Ταρσό και προελαύνοντας με τους επίλεκτους πεζούς και τους ιππείς έφθασε πρώτα στους στους ΣΟΛΟΥΣ και μετά στην ΜΑΛΛΟ, πόλη που απάλλαξε απ' όλους τους φόρους και τίμησε, καθώς θεωρείτο αποικία των Αργείων με ιδρυτή τον ΑΜΦΙΛΟΧΟ. Απέδειξε έτσι πως το έπαθλο της νίκης δεν ήταν η Βαβυλώνα και τα Σούσα, αλλά όλη η παραλία της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.
Ο Αλέξανδρος επέλεξε να μην καταδιώξει τον Δαρείο, για να πορευτεί προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στην συνέχεια προς την Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει την ΔΑΜΑΣΚΟ, όπου ο Μεγάλος Βασιλεύς φύλασσε τους θησαυρούς της Αυτοκρατορίας.
Εύκολα την κυρίευσε ο Στρατηγός και παρέλαβε τους θησαυρούς, που έγιναν η ενίσχυση που χρειαζόταν ο ελληνικός Στρατός κι έτσι λύθηκαν τα οικονομικά θέματα για όλη την ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ.
Κατόπιν μέσω της Συρίας έφτασε στην φοινικική παραλία και προχώρησε προς την Αίγυπτο, όπου οι πόλεις δεν προέβαλαν καμία αντίσταση και τον αναγνώρισαν ως ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ. Στην Αίγυπτο το 331 π.Χ. ίδρυσε την πρώτη απ' τις πόλεις, στις οποίες έδωσε το όνομά του, την ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ.
Όσο έμεινε εκεί, ασχολήθηκε εκτενώς με την πολιτική οργάνωση όλης της περιοχής. Η πόλη αυτή εξελίχθηκε στο σπουδαιότερο οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.
Μετά την Αίγυπτο ο Αλέξανδρος συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του στην Ανατολή, αφού πλέον οι τόσες νίκες του και οι κατακτήσεις του του άνοιξαν τον δρόμο για τα ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Cheap Offers: http://bit.ly/gadgets_cheap
Γράφει η Μαίρη Καρά
Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραίωσε την φήμη του ως Μέγα Στρατηλάτη και καταρράκωσε το ηθικό των Περσών. Λέγεται πως σκοτώθηκαν 110.000 Πέρσες στρατιώτες, 10.000 ιππείς και πολλοί αξιωματούχοι. Απ’ όλο το στράτευμα μόνο 4.000 άντρες διατήρησαν την παράταξή τους, εκείνοι που πέρασαν τον Ευφράτη με τον Δαρείο και 8.000 Έλληνες μισθοφόροι που διασώθηκαν περνώντας στην ΑΙΓΥΠΤΟ.
Στην άτακτη φυγή τους οι Πέρσες άφησαν πολλά λάφυρα, όπως πολύτιμα σκεύη, το άρμα, την ασπίδα και το τόξο του Δαρείου και 3.000 τάλαντα σε ασήμι και χρυσό. Η λεία απ' τον Θρίαμβο των Ελλήνων κατά των Περσών ήταν ανυπολόγιστη. Ο Πέρσης Μονάρχης δεν κατάφερε να οργανώσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας και διέφυγε, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης την οικογένειά του, που έπεσε στα χέρια των ΝΙΚΗΤΩΝ.
Ο Αλέξανδρος μετά την μάχη και πριν επιστρέψει στο στρατόπεδο, έστειλε αγγελιοφόρο να ενημερώσει τις βασίλισσες για την επικείμενη επίσκεψή του. Αφήνοντας την συνοδεία του σε απόσταση και πριν μπει στην σκηνή τους, άκουσε θρήνους επειδή θεωρούσαν τον Δαρείο νεκρό. Έφυγε κι έστειλε έναν εταίρο τον Λεοννάτο, για να τις βεβαιώσει, πως ο Δαρείος ζει και πως ο Αλέξανδρος επιθυμούσε να κρατήσουν την βασιλική τους ακολουθία και να αποκαλούνται πάντα ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ.
Το ίδιο βράδυ ο Αλέξανδρος συνοδευόμενος απ' τον Ηφαιστίωνα - που δεν ήταν απλώς «φιλαλέξανδρος», μα ο άλλος εαυτός του Αλέξανδρου κι έτσι τον αντιμετώπιζε και ο ίδιος - έκαναν επίσκεψη στην μητέρα του Δαρείου ΣΙΣΥΓΑΜΒΗ, την σύζυγό του ΣΤΑΤΕΙΡΑ, τις δυο κόρες του ΣΤΑΤΕΙΡΑ και ΔΡΥΠΕΤΗ και τον εξάχρονο γιο του.
Ο Ηφαιστίων παρότι συνομήλικος του Βασιλιά, ήταν ψηλότερος και με πιο εντυπωσιακή εμφάνιση.
Μόλις εμφανίστηκαν οι δυο πολεμιστές, οι γυναίκες άρχισαν να κλαίνε και να οδύρονται, νομίζοντας πως θα τις σκότωναν οι αμείλικτοι Μακεδόνες. Η Σισύγαμβις έπεσε στα πόδια του ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑ αποδίδοντάς του βασιλικές τιμές, γιατί υπέθεσε ότι αυτός ο επιβλητικός νέος ήταν ο Βασιλιάς. Ετσι θεώρησε πως αυτόν έπρεπε να προσκυνήσει, αναγνωρίζοντάς τον σαν νικητή και ζητώντας του ΕΛΕΟΣ!
Τότε κάποιοι παρευρισκόμενοι ευνούχοι της έκαναν νόημα, υποδεικνύοντάς της το λάθος της κι ότι ο βασιλιάς ήταν ο πιο βραχύσωμος άντρας.
Έντρομη η Περσίδα βασιλομήτορ προσέπεσε στο διπλανό ζευγάρι ποδιών, προσπαθώντας να διορθώσει το φριχτό της ατόπημα. Κι εκεί που περίμενε τιμωρία, ο Αλέξανδρος την βοήθησε να σηκωθεί και τον άκουσε έκπληκτη να την καθησυχάζει, λέγοντάς της: «δεν έκανες λάθος μητέρα, γιατί κι αυτός εδώ Αλέξανδρος είναι».
Στην αιχμάλωτη βασιλική οικογένεια του αντιπάλου του συμπεριφέρθηκε με σεβασμό, ανάλογα με την θέση και την ιεραρχία τους στην περσική ΑΥΛΗ.
Με την φιλόξενη και χρηστή στάση του απέναντι στις αιχμάλωτες γυναίκες, που βρίσκονταν στην απόλυτη διάθεσή του, αποδείχτηκε αξιοθαύμαστος ιππότης.
Έδωσε διαταγή στους Ελληνες να φέρονται με τον οφειλόμενο σεβασμό σε μια βασιλική οικογένεια, όπως κι ο ίδιος σεβόταν την βασιλομήτορα. Μάλιστα δεν επισκέφτηκε την πανέμορφη και εγκυμονούσα Στατείρα, μα της έστειλε τον προσωπικό του γιατρό τον Φίλιππο για βοήθεια. Εκείνη όμως περήφανα αρνιόταν να γεννήσει έναν ακόμα ηττημένο Πέρση, υπομένοντας καρτερικά τον αναπόφευκτο ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ.
Αυτή η συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς τις αιχμάλωτες γυναίκες και το ότι εκδικήθηκε τον θάνατο του Δαρείου απ' τον ΒΗΣΣΟ, παραδίδοντάς τον στην πρώην βασιλική οικογένεια, ήταν αξιοθαύμαστη. Η ανωτερότητα με την οποία περιέβαλλε την αιχμαλωτισμένη οικογένεια, έκανε την Σισύγαμβη να τον σέβεται και να τον θεωρεί σαν γιο της. Μάλιστα μετά τον ξαφνικό θάνατο του Αλέξανδρου (τον Ιούνιο του 323 π.Χ.) αρνήθηκε να παίρνει τροφή και πέθανε και η ίδια από ΑΣΙΤΙΑ.
Αντίθετα όμως απ' τους στενούς συγγενείς του Μεγάλου Βασιλέα που ανήκαν αποκλειστικά στον Αλέξανδρο, οι κυρίες της περσικής αυλής που είχαν κατά το έθος συνοδέψει τον Δαρείο, υπέστησαν δεινή κακοποίηση απ' τους στρατιώτες του Αλέξανδρου, απογυμνωμένες απ' τα ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥΣ.
Ο Αλέξανδρος μετά την μάχη της Ισσού κληρονόμησε και το χαρέμι του Δαρείου, αποτελούμενο από 300 περίπου γυναίκες, μα δεν το επισκέφτηκε ποτέ. Ως νέος Μονάρχης έπρεπε να κρατά το τυπικό των Περσών βασιλιάδων, γι’ αυτό και το χαρέμι τον συνόδευε στην εκστρατεία του προς Ανατολάς. Όπως βεβαιώνεται δε από επιστολή του προς τον Παρμενίωνα -που περικοπή τους διασώθηκε απ' τον ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ- επέδειξε τέτοια σωφροσύνη, που δεν ήθελε να ακούει άλλους να μιλούν για την ομορφιά της γυναίκας του Δαρείου του ΚΟΔΟΜΑΝΟΥ.
Την επομένη της μάχης ο Αλέξανδρος τραυματισμένος και ο ίδιος στον μηρό, επισκέφθηκε τους τραυματίες και έθαψε με τιμές τους νεκρούς, με το σύνολο της στρατιάς παρατεταγμένο. Μετά επιθεώρησε τον Στρατό του και τίμησε δημόσια με λόγους και δωρεές, όσους πολεμιστές διακρίθηκαν στην μάχη. Δεν παρέλειψε να αντικαταστήσει το νεκρό ταξίαρχο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ με τον ΠΟΛΥΣΠΕΡΧΟΝΤΑ, διορίζοντας έναν απ' τους σωματοφύλακές του τον ΒΑΛΑΚΡΟ Σατράπη της ΚΙΛΙΚΙΑΣ.
Ο Αλέξανδρος ασχολήθηκε πρώτα με την υποταγή των ορεινών φυλών της τραχείας Κιλικίας. Κατόπιν επέστρεψε στην Ταρσό και προελαύνοντας με τους επίλεκτους πεζούς και τους ιππείς έφθασε πρώτα στους στους ΣΟΛΟΥΣ και μετά στην ΜΑΛΛΟ, πόλη που απάλλαξε απ' όλους τους φόρους και τίμησε, καθώς θεωρείτο αποικία των Αργείων με ιδρυτή τον ΑΜΦΙΛΟΧΟ. Απέδειξε έτσι πως το έπαθλο της νίκης δεν ήταν η Βαβυλώνα και τα Σούσα, αλλά όλη η παραλία της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.
Ο Αλέξανδρος επέλεξε να μην καταδιώξει τον Δαρείο, για να πορευτεί προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στην συνέχεια προς την Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει την ΔΑΜΑΣΚΟ, όπου ο Μεγάλος Βασιλεύς φύλασσε τους θησαυρούς της Αυτοκρατορίας.
Εύκολα την κυρίευσε ο Στρατηγός και παρέλαβε τους θησαυρούς, που έγιναν η ενίσχυση που χρειαζόταν ο ελληνικός Στρατός κι έτσι λύθηκαν τα οικονομικά θέματα για όλη την ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ.
Κατόπιν μέσω της Συρίας έφτασε στην φοινικική παραλία και προχώρησε προς την Αίγυπτο, όπου οι πόλεις δεν προέβαλαν καμία αντίσταση και τον αναγνώρισαν ως ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ. Στην Αίγυπτο το 331 π.Χ. ίδρυσε την πρώτη απ' τις πόλεις, στις οποίες έδωσε το όνομά του, την ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ.
Όσο έμεινε εκεί, ασχολήθηκε εκτενώς με την πολιτική οργάνωση όλης της περιοχής. Η πόλη αυτή εξελίχθηκε στο σπουδαιότερο οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ.
Μετά την Αίγυπτο ο Αλέξανδρος συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του στην Ανατολή, αφού πλέον οι τόσες νίκες του και οι κατακτήσεις του του άνοιξαν τον δρόμο για τα ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Cheap Offers: http://bit.ly/gadgets_cheap
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου