Ο Πρίγκιπας μας ( Παύλος Σιδηρόπουλος 27/07/1948-6/12/1990)
6/12/1990 Ο Παύλος φεύγει μετά από υπερβολική χρήση ηρωίνης,
O Παύλος πέφτει σε κώμα μετά υπερβολική χρήση ηρωίνης. Λάθος χειρισμοί, φόβοι πίσω από το ταμπού της χρήσης, η περιθωριοποίηση τέτοιων περιστατικών και η συνήθεια να αντιμετωπίζεται «παραϊατρικά», είχαν ως αποτέλεσμα να αφήσει την τελευταία του πνοή στο σπίτι μιας «γνωστής» στον Νέο Κόσμο. Όταν ειδοποιήθηκε το ασθενοφόρο ήταν ήδη αργά.
Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1948. Ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης με πολύπλευρη προσωπικότητα. Μουσικός, συνθέτης, ηθοποιός, τραγουδιστής. Το ελεύθερο και ασυμβίβαστο πνεύμα του, τον τοποθέτησε στους «αγίους των Εξαρχείων». Πολλοί θεωρούν ότι η διαχρονικότητά του οφείλεται στο τρίπτυχο «Εξάρχεια-αναρχία-ναρκωτικά». Για μένα ο Παύλος, ουδέποτε υπήρξε άναρχος, ελεύθερος και ακοπάδιστος. Διαχρονικό τον κράτησαν οι στίχοι των τραγουδιών του, κοινωνικοί, ερωτικοί, σαρκαστικοί, λυρικοί. Ακουμπούσε θέματα ταμπού, χτυπούσε την αδικία, την περιθωριοποίηση. Ένωνε το ροκ, τα μπλουζ με ρεμπέτικους ήχους. Ο πρίγκιπας όρισε τη μοίρα της ελληνικής ροκ σκηνής.
Ασυμβίβαστος, ακολούθησε το όνειρό του, αφήνοντας την «εύκολη και σίγουρη ζωή» που του έδινε η κοινωνική θέση και τα χρήματα της οικογένειάς του.
Ξεκίνησε τη χρήση ναρκωτικών στα 31 του χρόνια, πίστευε ότι μπορούσε να ξεφύγει από τον λευκό θάνατο. Μέσα από τα τραγούδια του, τις συναυλίες του και τις συνεντεύξεις του κήρυττε πόλεμο στη λευκή σκόνη.«Γι’ αυτό άγνωστε νεαρέ σε προειδοποιώ είναι η ηρωίνη και να μην ξεχαστείς ποτέ να νομίζεις ότι την ελέγχεις ότι ξέρεις τι ζητάς και το γιατί».
Η αδιαφορία, ο ρατσισμός και οι χαρακτηρισμοί της κοινωνίας για τους ανθρώπους του «περιθωρίου», δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τους στίχους του. Εξάλλου γνώρισε καλά το περιθώριο, το έζησε αφήνοντας τη βολή του, για να ακολουθήσει το όνειρό του και ας τον οδήγησε στο περιθώριο του δρόμου, θυσία για την αγάπη. «Μικρές απώλειες» στη μάχη για το όνειρο.
Άνθρωπος του συναισθήματος, δινόταν και δενόταν πολύ. Η καψούρα του, ο πόνος του χωρισμού, η ανάγκη για ζεστασιά και κάλυψη των ανασφαλειών, φαίνεται μέσα από τα τραγούδια, που χρόνια γίνονται μέρος των δικών μας ερώτων.
Η ηρωίνη μπορεί να κατέκτησε το κορμί του και να της παραδόθηκε, η ψυχή του έμεινε ασυμβίβαστη μέχρι το τέλος παραδομένη μόνο στη μεγαλύτερή του αγάπη, το όνειρό του, τη μουσική του.
Στο παρακάτω σύνδεσμο είναι οι στίχοι των τραγουδιών του, διαβάστε και ταξιδέψτε και αφήστε τον κάθε στίχο να φτιάξει δική του μελωδία περπατώντας στις ψυχές σας.
Υ.Γ Η ηρωίνη δεν κάνει διακρίσεις, δεν μπορείς να την ελέγξεις, σε ελέγχει, είναι μεγάλη πουτ@ν@ παίρνει ζωές και κανείς δεν κάθεται ποτέ στο εδώλιο. Κυκλοφορεί ελεύθερη και αλλάζει χέρια, η τιμή της φτηνή για να μπορεί να παίρνεται και να παίρνει πολλούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου