σου λειπω
Λείπω από εμένα
Λείπω από εσένα
Λείπω στις στιγμές που με θες
Λείπω στις στιγμές που θέλω εμένα
Κι όταν θα τελειώνει η μέρα και το «τρέξιμο» και έρθει η νύχτα να ξαπλώσουμε μια στάλα και να κοιμηθούμε…. Αντί να κάνουμε τα «χάδια» μας…. Θα σκρολάρουμε(!) τις τελευταίες ενημερώσεις, τα τελευταία ποστς(!) και θα λείπουμε ΞΑΝΑ ο ένας από τον άλλον……….Κι ας είμαστε 3 εκατοστά απόσταση…😦
Και όταν μας βρει το ξημέρωμα και μπούμε πάλι στη ρουτίνα μας και στις υποχρεώσεις και στα «πρέπει» και στα «δεν προλαβαίνω τώρα και αυτό»…. Μία κλήση στο viber θα έρθει να μας «σώσει»;! Ένα «Μην ξεχάσεις να πάρεις τυρί για τα μακαρόνια», θα είναι οι πάλαι ποτέ «γλύκες» μας;
Οι μέρες θα περνάνε…βδομάδες….μήνες….χρόνια….
Πολλά χρόνια…Χρόνια που δε μετανιώνεις για όλα…ΟΚ….Αλλά θα ήθελες «ΚΑΤΙ» να σε αναζωογονήσει….Ενδεχομένως και με τον ίδιο άνθρωπο, που του γκρινιάζεις για την πορδίτσα που θα ρίξει, έτσι γιατί του ήρθε και νιώθει άνετα…. Ή σου γκρινιάζει που από την πολλή σου την κούραση δεν το ξύρισες το πόδι, γιατί και εσύ άνετα νιώθεις μετά από τόσα χρόνια, και σε λέει και πιθικάκι!!!❤
Αυτά λοιπόν, είναι οι «ομορφιές», οι «χαζομάρες», που στο τέλος τέλος σας αρέσουν…. Και στους δύο…. Έλα….αφήστε εγωισμούς και άλλες αηδίες και παραδεχτείτε το! Σας αρέσει που ακόμα και η γκρίνια της/του υπάρχει! Που είναι το «Σ’ΑΓΑΠΑΩ ρε βλαμμένο….Μην το κάνεις αυτό….τα ματάκια σου θα στάζουνε μετά και δεν το μπορώ αυτό»…….😉
Κάπου εκεί θα πρέπει να ισορροπήσουμε τις πολύ βαθιές ρίζες του εγωισμού μας! Άλλος πιό πυκνές, άλλος πιό αραιές…. Δεν πολυέχει σημασία….. Καλό είναι να τον μειώνουμε όσο μεγαλώνουμε/ωριμάζουμε σαν τα σάπια φρούτα (χαχαχα), μέχρι του σημείου να τον εκμηδενίζουμε…….
Λέεεεω εγώ τώρα….
Αν το καταφέρουμε έστω και λίγο….Θα δεις…..
Μπορεί και να αναρωτηθείς……….»Που είναι;; Μου έλειψε…»😉
Φιλιά