Την τελευταία της πνοή άφησε τα ξημερώματα της Πέμπτης, σε ηλικία 73 ετών, η θρυλική Μπέμπα Μπλανς, κατά κόσμον Αγγελική Κωνσταντοπούλου, που υπέφερε από βαριάς μορφής αναιμία.
Η τραγουδίστρια έδινε για μεγάλο χρονικό διάστημα μάχη με τη ζωή και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο από τον περασμένο Νοέμβριο. Τον τελευταίο καιρό η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε καταστολή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου του 1944. Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1964, ερμηνεύοντας το κομμάτι του Ζαμπέτα «Καλώς όρισες βρε Γιώργη» και δύο χρόνια αργότερα κέρδισε το στοίχημα επιτυγχάνοντας την καθιέρωση στο μουσικό στερέωμα. Ξεχώρισε με τα τραγούδια «Μιας πεντάρας νιάτα» και «Το καράβι» του Ζαμπέτα.
H μουσικός με τη βελούδινη φωνή, στο μυαλό των περισσότερων θαυμαστών της είχε μείνει ως η ντίβα με τις ιδιαίτερες εμφανίσεις που δεν έμειναν εύκολα εκτός σχολιασμού.
Τροφοδότησε την έμπνευση μεγάλων δημιουργών όπως του αγαπημένου της Γιώργου Ζαμπέτα που την αποκαλούσε σπουδαία τραγουδίστρια, αλλά και και «Μπεμπέκα-βελούδο».
Για δεκαετίες η ντίβα με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο διατηρούσε αναλλοίωτο το μέταλλο της φωνής της.
Είχε συνεργαστεί με τη Μαρινέλλα, τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πουλόπουλο και με σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Γιώργος Μητσάκης, ο Γιάννης Καραμπεσίνης, ο Γιάννης Σπανός.
Στη σκηνή συνυπήρξε και με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη.
Γνώρισε και την τέχνη της υποκριτικής παίζοντας στο έργο «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΜΠΕΜΠΑ ΜΠΛΑΝΣ – ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
Είχα 12 σπίτια δικά μου και σήμερα δεν έχω κανένα
«Ποτέ δεν είχα πάθη. Όμως έκανα πολλές φορές λάθος επιλογές. Επένδυσα λάθος. Έχασα πολλά. Όμως αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα έκανα τις ίδιες επιλογές. Μακάρι να είχα χρήματα και να μπορούσα να τα δώσω στους φτωχούς.
Το χρήμα ποτέ δεν το υπολόγισα. Ήμουν επιπόλαιη. Ναι, θα μπορούσα να έχω τη μισή Αθήνα δική μου. Σκέψου, είχα 12 σπίτια δικά μου και σήμερα δεν έχω κανένα. Αγόραζα σπίτια και μετά τα πουλούσα κάνοντας τον μεσίτη και έφτασα στο σημείο μηδέν.
Ούτε ξέρω πως εξαφανίστηκαν αυτά τα σπίτια. Τα λάθη μου είναι δικά μου και τα χρεώνομαι εγώ. Είναι όλα δικά μου. Έκανα τραγικά λάθη και στο γάμο μου. Ζω με μια σύνταξη που παίρνω και με τα χρήματα που είχα στην άκρη.
Τα περισσότερα τα χάλασα στην αρρώστια μου. Έδινα παντού φακελάκια για να μπορέσω να κάνω τα αυτονόητα: να ζήσω».
Μπέμπα Μπλανς
https://wordpress.com/read/feeds/42804723
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου