Πώς θέλεις να μείνω αν σε αμφισβητώ
Published by
Μπερδεμένο κουβάρι, άντε πιάσε ξεδιάλυνέ το, βρες την άκρη, και ξεκίνα να το τυλίγεις σιγά σιγά από την αρχή. Πόσο ταλέντο και υπομονή για να φτάσουμε στο ζητούμενο χωρίς απώλειες. Συνήθως κάνει κόμπους, κόβεται, ακόμα και να βρεις την άκρη, όπως πρώτα δε θα είναι πάλι και ποτέ καλύτερο. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που αν καταφέρεις να ξεμπερδέψεις το κουβάρι, μπορείς να φτιάξεις ωραιότατο πλεκτό, που τίποτα δε θα θυμίζει τι ήταν, μόνο πώς είναι.
Όμως τα μπλεγμένα της ζωής είναι συνδυασμός πολλών χεριών και χρειάζεται συνεργασία και αμφότερη θέληση να ξεμπλεχτούν. Όμορφα όταν υπάρχει η διάθεση, ξεκάθαρα όταν δεν, το χειρότερο είναι όταν αμφιβάλλεις για τα χέρια με τα οποία έχεις θελήσει να το ξεμπλέξεις για να φτιάξετε το δικό σας πλεκτό. Τι γίνεται τότε; Αφήνεις το κουβάρι ως έχει σα να μην υπήρξε ποτέ; Προχωράς στο ξεμπέρδεμα με σκοπό να πλέξεις και με ρίσκο να σπαταλάς το χρόνο σου και αυτό να κάνει κόμπους ολοένα πιο πολλούς, όμως να ξέρεις προσπάθησα και ας μάτωσα; Αξίζει να το παρατήσεις αμφιβάλλοντας για το αποτέλεσμα; και αν τελικά βγει κάτι πολύ όμορφο;
Πόσο κόπο θέλει το όμορφο; Αξίζει λένε να παλεύεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει, συμφωνώ, μόνο που στα μπερδεμένα κουβάρια, δεν υπάρχει φωτιά, κάθε κόμπος και μια ελπίδα σκοτωμένη, γεμάτο μικρές κλωστούλες που τρυπάνε σαν αγκάθια, πονάνε και το «πλεκτό» αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε όνειρο και εφιάλτη, ώσπου η φωτιά που θα μας ζέσταινε ή θα μας έκαιγε αργοσβήνει και αφήνει καπνούς και ο καπνός σχηματίζει σκιές. Οι σκιές θολώνουν το τοπίο. Πλέον η αμφιβολία, έχει ριζώσει για τα καλά.
Άδικο για τα ζευγάρια χεριών που τους ανήκει το κουβάρι όλο αυτό. Δύσκολη η απόφαση αδικώ ή αδικούμαι. Το να αμφισβητούμε κάποιον στο τι μπορεί και αν η θέλησή του είναι τόση , όσο το μπορώ που φωνάζει δεν είναι όμορφο, είναι βασανιστικό και για αυτόν που το νιώθει και σε αυτόν που το εισπράττει.
Δεν αξίζουμε ανθρώπους που μας αμφισβητούν και πρέπει να αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Και δεν μας αξίζουν όταν δεν μπορούν να απομακρύνουν τις σκιές από τον καπνό που δημιουργούνε, ώστε να βλέπουμε καθαρά.
Πώς να ισιώσει κάτι που ξεκινάει στραβά; Πώς να ισιώσει κάτι που σκοντάφτει, όχι σε λακκούβες αλλά σε τρικλοποδιές που βάζουμε μόνοι μας; Ένα κουβάρι που σε κάθε κόμπο που ξεμπλέκεται δημιουργούνται δυο…Δεν μπορούμε να φτιάχνουμε πάντα κάτι όμορφο, μπορούμε να μας κρατάμε όμορφους ώστε να έχουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε ξανά και ξανά 
https://facerealityweb.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου