Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις;
Άτιμο πράγμα ο έρωτας. Τρυπώνει εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν πα να προσπαθείς να φύγεις, να τρέχεις, να κλειδώνεις, να κλειδώνεσαι, εκεί πεισμώνει και σε κυνηγάει με μανία. Ποιος είσαι εσύ που προσπαθείς να του ξεφύγεις; Όσο περισσότερο τον αποφεύγεις, τόσο πιο πολύ πεισμώνει και σε σημαδεύει με τα βέλη του, μέχρι να βεβαιωθεί ότι έχει διαπεράσει όσες ασπίδες και πανοπλίες μπορεί να έχεις βάλει. Τον δυσκόλεψες; Θα υποφέρεις τώρα!
Τρυπήθηκες από έρωτα και η αρχή του τέλους ξεκινά, το ναρκωτικό πλέον ρέει στις φλέβες σου, θολώνει το μυαλό και θρονιάζει στην καρδιά. Όλα φαίνονται υπέροχα, τα σύννεφα έχουν τέλεια θέα και αν προσπαθήσεις να προσγειωθείς ή σε τραβήξουν κάτω όλα γίνονται απαίσια διότι σου λείπει το ναρκωτικό και αυτό σε μελαγχολεί και πολλές φορές σε κάνει να παραφέρεσαι μόνο και μόνο επειδή ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, χρειάζεσαι τη δόση ή απεξάρτηση!!!! Πώς όμως γίνεται η απεξάρτηση,όταν είναι δύο άνθρωποι χτυπημένοι από το ίδιο βέλος, πώς θα σταματήσει αν δε θέλουν και οι δύο να το βγάλουν και να αφήσουν την πληγή να τρέξει μέχρι να στερέψει;
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Λόγια, λόγια, λόγια είναι όλα όσα έχουμε ζήσει. Λόγια πλασμένα από λίγες όμορφες στιγμές. Φτιαγμένα από την ανάγκη να τις ζούμε και να μας απολαμβάνουμε. Ξέρεις όμως μάτια μου, δεν πιστεύω στα λόγια, τα παίρνει ο αέρας χάνονται. Δε πα να τα επαναλαμβάνεις ψέμα θα είναι, πραγματικότητα ποτέ. Ξέρεις μάτια μου; Στα λόγια οι άνθρωποι δεν αγγίζονται και το δικό σου άγγιγμα το ξεχνώ, πιο πολλές φορές με έχω αγγίξει στη σκέψη σου, παρά εσύ εμένα.
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Δε θέλω άλλα λόγια αγάπης, έρωτα, ανάγκης. θέλω να μην περιμένω, να μην λες «έλα» χωρίς να υπάρχει προορισμός, να είσαι εδώ όταν σε θέλω και να μαι κοντά σου όταν με χρειάζεσαι. Λείπουν τα χέρια σου από τη μέση μου, λείπεις εσύ. Και ενώ η εικόνα σου ξεθωριάζει, επιμένεις να με κρατάς εδώ,να «με πυροβολείς »με ό,τι αισθάνεσαι για μένα. Άραγε όλα αυτά που αισθάνεσαι για μένα δε μπορούν να βρουν μία ώρα, να μου τα δείξεις;
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Ο Νίτσε έλεγε ότι ο έρωτας είναι ένα είδος τρέλας. Δεν είχε άδικο. Όλα παραμερίζονται στην ανάγκη ικανοποίησης της επιθυμίας σου, να το ζήσεις. Το μυαλό ζει σε έναν και μόνο κόσμο σε αυτό που φτιάχνεις για σας! Οι αντιδράσεις κάθε άλλο παρά ψύχραιμες είναι. Ξέρεις μάτια μου; Πολλές πληροφορίες που ουδέποτε ζήτησα, πολλές λεπτομέρειες που δε μου χρειάζονται και όσο και αν προσπαθώ να τις αποβάλλω με επηρεάζουν, με κάνουν να αναρωτιέμαι σε τι πιστεύω; Δεν το θέλω αλήθεια δεν το θέλω καθόλου, με χάνω προσπαθώντας να με βρω σε όλο αυτό.
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Περιμένω το τέλος σε όλο αυτόν τον παραλογισμό, το έχω ζητήσει τόσες φορές, το έχω προσπαθήσει και συ με κρατάς, επιμένεις να με κρατάς. Γιατί τι σου έχω κάνει; Σου αρέσει να παιδεύομαι; Μάτια μου, όλα έχουν αρχή και τέλος. Δεν μπορώ να περιμένω πότε θα το ζήσω, ώστε να ικανοποιηθώ, βαρεθώ, κουραστώ, ξενερώσω και να τελειώσει. Κρατάει πολύ αυτή η κολόνια, είναι έντονη και δε με αφήνει να αναπνεύσω. Είναι και οι σκιές μάτια μου, κάθε στιγμή μας και μία σκιά, κάθε γέλιο κ ένα δάκρυ. Κάθε αγκαλιά κ ένα μου λείπεις. Πόσα μου λείπεις πια να χωρέσουν σε κάτι ανύπαρκτο.
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Μου λείπεις και θυμώνω, σε «μισώ» που ενώ θέλουμε δεν μπορούμε. Σε «μισώ » για όλα τα ΘΑ. Μήπως όμως δε θέλουμε αρκετά για να μπορούμε; Ίσως δε φταίει το timing ( συγχρονισμός), ούτε οι προτεραιότητές μας. Ίσως αυτό είναι το πολύ μας, ίσως μέχρι εδώ είμαστε. Όποιος και να είναι ο λόγος, η αλήθεια είναι μία, ότι δύο άνθρωποι δεν αποκτούν στιγμές μέσα από μία οθόνη. Έχουμε πάθει εξάρτηση από τα μνμ μας, οι στιγμές είναι μέσα από αυτά.Και ναι τα χρειάζομαι, αλλά πόσο; Θυμίζουν την απουσία σου και μελαγχολώ.
Πού να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις; Και γιατί να σου εξηγήσω; Αν δεν καταλαβαίνεις άστο να πάει άστο, άστο πονάει άστο. Ζήσε στον εικονικό σου κόσμο καλά είσαι εκεί, ο αληθινός έχει χρώματα που εσύ δε γνωρίζεις,θέλει αντοχές μπέσα και δύναμη να υποστηρίξεις και να πραγματοποιήσεις τα θέλω σου. Να φύγεις από το μικρόκοσμό σου και να δεις πέρα από αυτόν. Να νιώθεις και να σε νιώθουν, σα να είστε από την ίδια καρδιά. Να ζήσεις πώςείναι να αγκαλιάζονται τα δύο σώματα και να γίνονται φωλιά, δύο σώματα μία φωλιά.
Μου λείπεις
https://facerealityweb.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου