ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ

Posted on Απριλίου 4, 2009by ellas

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ

Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες
να τον ορθώσεις απάνω στους ώμους σου
τον συντριμμένο ναό των Ελλήνων!

Του Νόμου το άγαλμα σταίνεις Κορώνα του,
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες
τους λογισμούς των Πλωτίνων.

Στους Χριστιανούς τους μισόζωους ανάμεσα
ξαναζωντάνεψες Όλυμπους άγνωρους,
έθνη καινούργιων αθάνατων άστρων,
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες απαντήθηκαν
το λόγο ξανάνιωσες των Ζωροάστρων.
Κωστής Παλαμάς (ο δωδεκάλογος του γύφτου)

Το 529μ.Χ. με αυτοκρατορικό διάταγμα του τότε αυτοκράτορα Ιουστινιανού κλείνει η φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Ο τελευταίος πνεύμονας του Αρχαίου Ελληνικού φωτός σταμάτησε να λειτουργεί.

Βαθύ σκοτάδι έπεσε πάνω στην Αρχαία Γνώση κι αυτό το σκοτάδι έγινε πιό πυκνό κι αποκρουστικό επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου. Στα χρόνια του ολοκληρώθηκε η καταστροφή. Μαυροντυμένοι ρασοφόροι γυρνούσαν πόλεις και χωριά καταστρέφοντας τα μνημεία που μιλούσαν για το ένδοξο Ελληνικό παρελθόν.

Μάταια όμως!! Ήταν σα να προσπαθούσαν να σκοτώσουν τον αέρα! Τα Ελληνικά χώματα ξαναγεννούσαν με υπερφυσικό τρόπο την Ελληνική Γνώση!!

Και σα να μην έφθανε αυτό, ήρθε η ώρα που οι ρασοφόροι διώκτες αναγνώρισαν την ανωτερότητα των θυμάτων τους! Οι θησαυροί της Αρχαιότητας άρχισαν να μπαίνουν στα Βυζαντινά στεγανά κάνοντας παντού αισθητή την φωτοβόλα παρουσία τους!

Μάλιστα ήρθαν ώρες που οι ρασοφόροι έλεγαν για τον δάσκαλο του βασιλιά Αλέξανδρου Αριστοτέλη «αυτός έφα» δηλαδή αυτός (ο Αριστοτέλης) του είπε, αναγνωρίζοντας έτσι την αυθεντία του Αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου.

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1360. Ο πατέρας του κατείχε υψηλό λειτούργημα στην πατριαρχική εκκλησία. Δάσκαλός του ήταν ο πολυθεϊστής Ελισσαίος, που δίδασκε στην Οθωμανική αυλή. Η μαθητεία του κοντά στον Ελισσαίο, σήμαινε για τον Πλήθωνα, την μύησή του στον νεοπλατωνισμό και τον Ζωροαστρισμό, φιλοσοφικά δόγματα που κατά την διάρκεια της ζωής του, κατάφερε να συζεύξει με απόλυτη επιτυχία.

Μετά την επιστροφή του από την Οθωμανική αυλή, άρχισε να διδάσκει στην Κωνσταντινούπολη. Κάτι τέτοιο όμως και συγκεκριμένα το αναψηλάφισμα της Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, έκανε αρκετούς από τους τότε  κοσμικούς και θρησκευτικούς άρχοντες να δυσαρεστηθούν…

Αποτέλεσμα της «αρχοντικής δυσαρέσκειας» ήταν ο εξορισμός του Πλήθωνα στον Μυστρά, από τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο. Ο Πλήθωνας με μεγάλη χαρά απομακρύνθηκε, από την αντιδραστική πρωτεύουσα. Στον Μυστρά και κοντά στον Δεσπότη Θεόδωρο Β’ Παλαιολόγο, ανέλαβε το αξίωμα του γενικού δικαστή.

Εδώ κοντά στον Ταϋγετο, που κεντρίζει τις Αρχαίες μνήμες, ξαναβρίσκει τις ρίζες του Ελληνισμού του. Τα πολλά του ταξίδια στη Δύση και οι τιμές των Δυτικών στο πρόσωπό του, δεν τον έκαναν ούτε για μία στιγμή ν’ απαρνηθεί αυτή την γωνιά της Ελληνικής γής.

Τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν πάνω από την εναπομείνασα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η Ασιατική πλημμυρίδα κοιτούσε με λαίμαργο μάτι προς την Δύση! Και δυστυχώς προπύργιο της Δύσης και σ’ εκείνον τον αγώνα, ήταν ο Ελληνισμός.

Κάτω από το πρίσμα της Τουρκικής απειλής, ο Πλήθωνας προσπαθεί με ό,τι έχει ένας Έλληνας φιλόσοφος, την γραφίδα και την ψυχή του, να πείσει τους κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη, για την ανάγκη της πολιτειακής αναδημιουργίας του υπάρχοντος ακόμα Βυζαντινού κράτους. Μάταια όμως! Η κρατική μηχανή του Βυζαντίου, έχει πάψει προ πολλού να λειτουργεί! Εκφυλισμός και παρακμή, είχαν καλύψει την πάλαι ποτέ Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ο Ελληνισμός όμως εξακολουθούσε να υπάρχει, δίνοντας στον Έλληνα φιλόσοφο την ευκαιρία ν΄αναπτύξει την θεωρία της Εθνικής συνέχειας των Ελλήνων, περισσότερο απ’ όλους. Σε γράμμα του στον αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, που παράλληλα πρέπει να θεωρηθεί και σαν απάντηση στους τότε Βυζαντινούς ανθέλληνες λέει:

«Εμείς, επί των οποίων βασιλεύετε και διοικείτε, ανήκουμε στο γένος των Ελλήνων, όπως αποδεικνύουν η γλάσσα μας και οι Αρχαίοι θεσμοί μας. Λέγοντες Έλληνες εννοούμε τους κατοίκους της Πελοποννήσου, της παρακείμενης ηπειρωτικής χώρας και των νήσων που γειτονεύουν. Αυτή η γή εκατοικείτο από τους ίδιους ανθρώπους, από τους ιστορικούς χρόνους και κανείς δεν την κατείχε, πριν από εμάς. Οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν ήρθαν σαν ξένοι να διώξουν κάποιους άλλους και αυτοί οι ίδιοι, δεν διώχθηκαν ποτέ, από κανέναν λαό. Το αντίθετο μάλιστα! Οι Έλληνες γεννήθηκαν σ’ αυτή την χώρα, χωρίς ποτέ να την εγκαταλείψουν».

Η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει να προτείνει στους τότε άρχοντες, ολοκληρωμένο σχέδιο διοικητικής, οικονομικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης, για την άμυνα του Μωρηά, του μόνου ελεύθερου ακόμη τμήματος.

Το εξουσιαστικό σύστημα που προτείνει αποτελείται από δύο τάξεις:

α) Την τάξη φυλάκων – πολεμιστών και

β) Την τάξη των παραγωγών.

Μέσα από τους συλλογισμούς του Πλήθωνα βλέπουμε να ξεπετάγεται μια αρμονική Ελληνική πολιτεία στην οποία υπάρχει θέση για κάθε Έλληνα πολίτη. Ο Πλήθων αρνιόταν ακόμη την έγγειο ιδιοκτησία, γιατί έβλεπε σ’ αυτήν την γενομένη αδικία σε βάρος του Ελληνικού λαού. Διέβλεπε ακόμη και την αντίδραση των γαιοκτημόνων στο πρόγραμμά του, που έχοντας τεράστιες εκτάσεις ζούσαν πλουσιοπάροχα, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό να πεθαίνει μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση. Οι γαιοκτήμονες αντιδρούσαν στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Πλήθωνα, γιατί έβλεπαν σ’ αυτό τον περιορισμό των προνομίων τους και όχι μόνον. Το μέτρο της δημιουργίας Εθνικού στρατού, που ο φιλόδοφος θεωρούσε σαν το Α και το Ω, για την ανάπτυξη και την προστασία της μελλοντικής Ελληνικής πολιτείας που ονειρεύτηκε, πήγαινε κόντρα στα αποσχιστικά σχέδια των μεγάλων γαοκτημόνων, που δεν εμπιστεύονταν τον Ελληνικό λαό, αλλά τους ξένους μισθοφόρους τους!

Ύπαρξη Εθνικού στρατού σήμαινε ταυτόχρονα και αφύπνιση της Ελληνικής συνείδησης. Αυτή η αφύπνιση όμως ήταν αντίθετη στον ηδονικό κοσμοπολιτισμό των γαιοκτημόνων, γιατί διέβλεπαν σ’ αυτήν το τέλος του μαλθακού τους βίου, σε συνάρτηση με τον περιορισμό των άπειρων προνομίων τους.

Οι ελπίδες του Πλήθωνα για την αναγέννηση της αυτοκρατορίας αποδείχθηκαν μάταιες. Η προχωρημένη σήψη, είχε κάνει καλά την δουλειά της. Ο Βυζαντινός κόσμος ήταν γηρασμένος, πολύ συντηρητικός για το παρελθόν του και πολύ δύσπιστος για το μέλλον του. O Bυζαντινός Χριστιανικός κλήρος διακήρυσε, πως η σωτηρία θα έλθει μόνο με μια εσωτερική μεταρρύθμιση ηθικής συμπεριφοράς. Ο Πλήθων αντίθετα πίστευε πως μαζί με την εσωτερική αλλαγή, που θα επέλθει όχι από την Χριστιανική πίστη, την οποία απέρριπτε, αλλά από μια ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ σύνθετη από τους Αρχαίους Ελληνικούς Θεούς και από το ηθικό θεολογικό και Ζωροαστρικό σύστημα, χρειάζεται και αλλαγή του πολιτειακού συστήματος.

Η Βασιλεύουσα όμως, πόλη του Κωνσταντίνου, όπως λέει και ο Παλαμάς στον Δωδεκάλογο του Γύφτου «πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε» καταδικάζοντας τον Πλήθωνα, τους Έλληνες, αλλά και τον εαυτόν της.

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας πέθανε στην Πελοπόννησο το 1452, όταν στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο θάνατος συνάντησε τον Έλληνα φιλόσοφο έναν χρόνο, πριν την πτώση της Βασιλεύουσας των Πόλεων.

Μετά τον θάνατο του Πλήθωνα ο Γεώργιος Σχολάριος φανατικός Χριστιανός και Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, αμέσως μετά την άλωση, έκαψε το σπουδαιότερο έργο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου «Πραγματεία περί Νόμων».

Άλλα έργα του Πλήθωνα είναι :
Περί διαφορών μεταξύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη
Περί ειμαρμένης
Περί τύχης
Πραγματείες περί της ενώσεως των Εκκλησιών
Διορθώσεις στην Γεωγραφία του Στράβωνα

Κοιτάζοντας τις συνθήκες που διέπουν σήμερα την ζωή του λαού μας, αλλά και το μέλλον του, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι δεν προμηνύουν τίποτε ευχάριστο. Αντίθετα!!! Όπως και τότε έτσι και σήμερα, λίγες οικογένειες ελέγχουν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας, με εκπροσώπους τα ανδρείκελα που το μόνο που γνωρίζουν είναι να υπηρετούν κατά γράμμα τις επιταγές, των ξένων αφεντικών τους.

Οι προοδευτικοί και οι νεοφιλελεύθεροι του σήμερα, αντικρύζοντας το σύστημα του Πλήθωνα το κατακρίνουν χαρακτηρίζοντάς το ιδιαίτερα σκληρό, για τον «σημερινό άνθρωπο».

Θα συμφωνήσουμε μαζί τους, λέγοντας ότι ο Ταϋγετος δεν γαλουχεί άλλου είδους ανθρώπους, αλλά ανθρώπους σκληρούς, τίμιους κι όχι ύπουλους και ψεύτες αρνησιπάτριδες, που εξαγοράζουν την Εθνική τους ταυτότητα με την κοσμοπολίτικη απροσωπία.

Οι εχθροί του Ελληνισμού, όπως τότε, έτσι και σήμερα, βρίσκονται παρατεταγμένοι απέναντί του. Η φωνή του μεγάλου φιλοσόφου, ας μιλήσει στην ψυχή όλων όσων ποθούν να δούν την Ελλάδα ελεύθερη από προστάτες και δυνάστες, στην θέση που της αξίζει!!

Α.Δ.

ΕΛΛΑΣ

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

Πολεμική γεωμετρία

Posted on 30 Σεπτεμβρίου 2016

0

Πολεμική γεωμετρία

 

Πολεμική γεωμετρία 1. Η Ουάσιγκτον απειλεί την Μόσχα ότι θα σταματήσει να διαπραγματεύεται μαζί της (για το “πρόβλημα της συρίας”) και θα πάρει πιο δραστικά μέτρα κατά του Άσαντ. Αιτία; Οι συνεχιζόμενοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Aleppo, που έχουν επιτρέψει στις χερσαίες δυνάμεις (στρατός του Άσαντ and friends) να έχουν μικρά μεν αλλά αξιοσημείωτα κέρδη. Μιλάμε για πόλεμο σε πυκνοκατοικημένη πόλη, που σημαίνει ότι η προώθηση είτε των μεν είτε των δε έξω απ’ τις (περιορισμένες) στρατιωτικές θέσεις σημαίνει σφαγή, σφαγή σφαγή.
Ποια είναι τα “πιο δραστικά μέτρα” στα οποία θα μπορούσε να προχωρήσει η Ουάσιγκτον; Το πιο εύκολο είναι πύραυλοι εδάφους / αέρος, εναντίον ελικοπτέρων και αεροπλάνων σε σχετικά χαμηλές πτήσεις. Οι φήμες θέλουν τους αντι-Άσαντ αντάρτες να έχουν εξοπλιστεί ήδη (πρόσφατα) με τέτοιους. Αν αυτό είναι αλήθεια, στόχοι τότε δεν θα είναι μόνο τα συριακά αεροπλάνα. Θα είναι και τα ρωσικά. Συνεπώς η αμερικανική απειλή προς την Μόσχα είναι θα αρχίσετε να ματώνετε…

 

Πολεμική γεωμετρία 2. Στην ας πούμε “άλλη μεριά”, διάφοροι φαίνονται ευχαριστημένοι. Στη “μη προγραμματισμένη” συνάντηση του ιρανού υπ.εξ. Zarif με τον τούρκο Cavusoglu, κουβεντιάστηκε (σύμφωνα με σημερινές ανακοινώσεις του τουρκικού καθεστώτος) το θέμα μιας καινούργιας κατάπαυσης του πυρός έτσι ώστε να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια στις “ζώνες επιρροής” των δύο χωρών. Έτσι ακριβώς ειπώθηκε: “ζώνες επιρροής”…
Στη Μόσχα, σήμερα, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Maria Zakharova δήλωσε ότι η “μετά από ένα χρόνο υπάρχει η τάση η συνεργασία ανάμεσα με την Τουρκία στο θέμα της Συρίας να είναι εποικοδομητική. Και όλες οι ανησυχίες που έχουμε, όπως και τα θέματα στα οποία απέχουμε ακόμα από μια συμφωνία, επίσης κουβεντιάζονται εποικοδομητικά”.
Την έχουμε ξαναπεί την γνώμη μας. Θεωρούμε απίθανο (αν και όχι αδύνατο) να θέλει κάποιος μια full scale αναμέτρηση με τις ηπα (μέσω των “εκπροσώπων” τους) στο συριακό έδαφος. Ωστόσο η μεταβατική (από πολιτική και όχι στρατιωτική άποψη) περιόδος ως τις αμερικανικές εκλογές, και η επιφανειακά διπλή γραμμή της Ουάσιγκτον (: διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα αλλά και υποστήριξη διάφορων αντι-Άσαντ ανταρτών και των ypg) έχει επιτρέψει τόσο στο φιλο-Άσαντ μπλοκ όσο και στην Άγκυρα να επιδιώκουν όσο – περισσότερο – έδαφος- γίνεται.
Αλλά ακριβώς η ίδια μεταβατικότητα επιβάλει στην Ουάσιγκτον (σίγουρα στο πεντάγωνο) να δείξει πυγμή. Όποιος κι αν είναι ο ή η πρόεδρος μετά τις εκλογές δεν πρέπει να βρεθεί μπροστά σε ασύμφορα τετελεσμένα. Το πως ακριβώς θα εμποδιστούν είναι μπροστά μας· και πάνω στα κορμιά χιλιάδων αμάχων…
(Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: μέσω τηλεφώνου ο τούρκος πρόεδρος ενημέρωσε σήμερα την γερμανίδα πρωθυπουργό για τις εξελίξεις στην επιχείρηση “ασπίδα του Ευφράτη”…)

 

πηγή:

 

http://www.sarajevomag.gr/index.html

 

Δημοσιεύτηκε just now από τον χρήστη selana

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΪΤΗ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

για την Αϊτή

Αϊτή είναι ένα κυρίαρχο κράτος που καταλαμβάνει το δυτικό τρία όγδοα της νήσου Ισπανιόλα, στην ευρύτερη Αντίλλες αρχιπέλαγος στην περιοχή της Καραϊβικής.

Οι ανατολικές πέντε όγδοα του νησιού καταλαμβάνεται από την Δομινικανή Δημοκρατία .

Το επίσημο όνομα της χώρας είναι η Δημοκρατία της Αϊτής .

Αϊτή τοποθετημένο ανάμεσα στην Καραϊβική Θάλασσα και το Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και τα μερίδια των θαλασσίων συνόρων με τις Μπαχάμες , την Κολομβία , την Κούβα και την Τζαμάικα .

Από την 1η Ιανουαρίου 2016, η πληθυσμός της Αϊτής εκτιμάται ότι είναι 10.787.656 άτομα .

Οι δύο επίσημες γλώσσες της Αϊτής είναι γαλλική και Κρεόλ Αϊτής .

Με μια περιοχή της 27.750 τετραγωνικά χιλιόμετρα (10.714 τετραγωνικά μίλια), η Αϊτή είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στην Καραϊβική πίσω από την Κούβα και τη Δομινικανή Δημοκρατία.

Port-au-Prince είναι η πρωτεύουσα και η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Αϊτής . Ήταν ενσωματώθηκε για πρώτη φορά σύμφωνα με τη γαλλική αποικιοκρατία το 1749.

Η Αϊτή είναι τα δύο τρίτα ορεινή, με το υπόλοιπο της χώρας χαρακτηρίζεται από μεγάλες κοιλάδες, οροπέδια εκτεταμένα και μικρές πεδιάδες.

Pic la Selle είναι η υψηλότερη κορυφή στην Αϊτή με ύψος 2.680 μέτρα (8.793 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας .

Αϊτή έχει 1.771 χιλιόμετρα (1.100 μίλια) της ακτογραμμής , η δεύτερη μεγαλύτερη στην Καραϊβική, με την Κούβα έχει το μεγαλύτερο.

Οι παραλίες της Αϊτής εύκολα να καταλάβω από τις πιο όμορφες παραλίες στον κόσμο . Πολλοί είναι αρκετά παρθένα φύση και υποστηρίζονται από πλούσια βλάστηση και δασώδεις λόφους ή βουνά. Το Golden-λευκή άμμο ανακατεύουμε με φοίνικες σε πολλά παράκτια σημείο, και σαφής, καταγάλανα νερά είναι σε καλή προσφορά.

Υπάρχουν πέντε εθνικά πάρκα που βρίσκονται στην Αϊτή

La Visite Εθνικό Πάρκο καλύπτει περίπου 11.419 εκτάρια γης με 1.897 εκτάρια πάνω από 2000 μέτρα υψόμετρο, και αποτελείται κυρίως από πευκοδάσος, λιβάδια, και κάποια ορεινά δάσος πλατύφυλλων, σε υψόμετρο πάνω από 1.700 μέτρα (5.600 πόδια). Το πάρκο ιδρύθηκε το 1983.

Η Citadelle Laferriere επίσης γνωστή απλά ως Citadelle είναι μια βουνοκορφή φρούριο, που βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Αϊτής - στην κορυφή του βουνού Bonnet μια L'Eveque. Η ακρόπολη χτίστηκε από τον Henri Christophe, ένα κλειδί ηγέτης κατά τη διάρκεια της Αϊτής εξέγερση σκλάβων (1791-1804), μετά από την Αϊτή κέρδισε την ανεξαρτησία από τη Γαλλία στις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα στην αμερικανική ήπειρο και χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1982 - μαζί με το κοντινό Sans-S

Η Sans-Souci Palace ήταν το σπίτι του πρώτου μονάρχη ανεξάρτητη της Αϊτής, Henri εγώ, επίσης γνωστή ως Henri Christophe. Αυτό το αρχιτεκτονικό συγκρότημα ολοκληρώθηκε το 1813 ως κατοικία και διοικητικό κέντρο του βασιλιά Ερρίκου. Το όνομά του μεταφράζεται από τα γαλλικά σημαίνει «ανέμελη».

Labadee είναι ένα ιδιωτικό λιμάνι, το θέρετρο και ένα απομονωμένο κομμάτι του παραδείσου. Ανήκει στην Royal Caribbean International εταιρεία κρουαζιέρας, οι παραλίες με λευκή άμμο και κρυστάλλινα νερά είναι μια από τις πιο μαγευτικές προορισμούς στο νησί.

Κρυμμένο στους λόφους πάνω από τη γραφική πόλη της Jacmel στην Ανατολική Περιφέρεια Νοτίου της Αϊτής, Bassin-Bleu είναι amaizing. Η Bassins Bleu είναι τρεις κοβάλτιο-μπλε πισίνες ενώνονται με θεαματική καταρράκτες. Διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία δίνουν τις πτώσεις διακριτικό χρώμα τους.

Το όνομα Αϊτή (ή Hayti) προέρχεται από τη γλώσσα των ιθαγενών Taíno που ήταν η μητρική όνομα που δόθηκε σε ολόκληρο το νησί της Ισπανιόλα να σημαίνει, « γη από ψηλά βουνά ."

Διερευνηθούν από τον Κολόμβο στις 6 Δεκεμβρίου, 1492, η μητρική Arawaks Αϊτής έπεσε θύμα της ισπανικής κυριαρχίας. Το 1697, η Αϊτή έγινε η γαλλική αποικία της Saint-Dominique, η οποία έγινε ο κορυφαίος παραγωγός ζαχαροκάλαμο εξαρτάται από σκλάβους. Σκλάβοι επαναστάτησαν εναντίον γαλλική κυριαρχία [εικόνα παρακάτω] και απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το Ιανουάριο 1804.

Η Αϊτή είναι μια από τις φτωχότερες χώρες στο δυτικό ημισφαίριο . Ογδόντα τοις εκατό των Αϊτινών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και το 54% ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Αϊτή είναι $ 730 το χρόνο.

Η Αϊτή είναι μια από τις λιγότερο ανεπτυγμένες ακόμα πιο πυκνοκατοικημένες χώρες στο δυτικό ημισφαίριο.

Αϊτή παράγει καφέ , μάνγκο, ζαχαροκάλαμο, ρύζι, καλαμπόκι, σόργο, και το ξύλο.

Αϊτής τρόφιμα είναι συχνά συσσωρεύονται μαζί με άλλα νησιά της Καραϊβικής, όπως "κουζίνα της Καραϊβικής." Ωστόσο, η Αϊτή διατηρεί ανεξάρτητα μοναδική γεύση. Σε αντίθεση με ισπανική επιρροές ομόλογό του, η Δομινικανή Δημοκρατία, την Αϊτή κουζίνα βασίζεται σε Creole και η γαλλική στυλ μαγειρικής. Ισχυρή πιπέρι άρτυμα σε πολλά πιάτα ορίζει επίσης Αϊτής τρόφιμα εκτός από τα άλλα νησιά.

Αϊτινοί παρακολουθήσουν παραδοσιακούς χορούς και τελετές βουντού . Ο μισός πληθυσμός πρακτικές βουντού, το οποίο είναι ένα μίγμα της Αφρικής παραδόσεις σκλάβων και καθολικές πεποιθήσεις.

Κοκορομαχίες είναι ένα παραδοσιακό άθλημα στην Αϊτή. Ο νικητής θα μπορούσε να φέρει στο σπίτι 3.000 Gourdes ή περίπου US $ 67, ένα αστρονομικό ποσό για τους περισσότερους Αϊτινούς και περισσότερο από ό, τι οι περισσότερες οικογένειες να φέρει στο σπίτι σε ένα μήνα.

Στο δέκατο όγδοο αιώνα, του Αγίου Dominique (Αϊτή) ήταν η πλουσιότερη αποικία της Γαλλικής Αυτοκρατορίας και ήταν γνωστός ως « μαργαριτάρι των Αντιλλών ».

Ένα από τα νησιά της Αϊτής, Tortuga Νησί , ήταν ένα πειρατικό φρούριο το δέκατο έβδομο αιώνα.

Η Αϊτή είναι η δεύτερη παλαιότερη ανεξάρτητη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο , μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες

.Interesting facts about Haiti | Just Fun Facts

justfunfacts.com

ΤΟ ΚΑΡΑΒΟΣΚΥΛΟ..ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΑΙΟΥ

Το καραβόσκυλο
Καραβόσκυλο ο κυρ- Στέλιος. Πέρασε όλη την ζωή του στη θάλασσα. Μέχρι και σε πειρατικό είχε δουλέψει, σ΄ έναν κοντραμπατζή που πήγαινε όπλα στις αποκλεισμένες χώρες. Σκληρή ζωή και τα χρόνια περνούσαν σαν το κύμα, τ’ άτιμα, το ένα μετά το άλλο. Μέχρι που άρχισαν να τρέμουν τα πόδια του κι όταν μποτζάριζε το πλοίο, βρόνταγε στο μπουλμέ σαν φώκια στον πάγο. Πήρε απόφαση να ξεμπαρκάρει, πριν φύγει καμιά μέρα μαζί με την άγκυρα και καρφωθεί στον πάτο, σαν αχινός στην πέτρα. Να κάτσει στο σπίτι ούτε που του περνούσε απ’ το νου. Η κυρά – Λίτσα θα τον έστελνε αδιάβαστο, με την μουρμούρα της. Δεν της το είχε πει ποτέ, αλλά δεν ήταν μόνο η φτώχεια που τον έσπρωξε στη θάλασσα. Ήταν κι η γκρίνια της που τον βοήθησε να πάρει την μεγάλη απόφαση. Το ΄χε καλύτερο να του ψήνει η αλμύρα το πετσί, παρά η συμβία του, το ψάρι στα χείλη. Έτσι όταν ξεμπαρκάρισε και για να γλυτώσει το φωνητικό πολυβόλο της Λίτσας, αποφάσισε να κάνει ένα μπαράκι κοντά στο κύμα. Είχαν ένα παραθαλάσσιο οικοπεδάκι, προικώο της Λίτσας, έβαλε και κάποια λεφτά που είχε κρατήσει στην άκρη και έστησε ένα μπαράκι για δέκα άτομα το πολύ. Μπορούσε να το κάνει και μεγαλύτερο αλλά ποιος να εξυπηρετήσει περισσότερους. Ας έρχονταν πρώτα οι δέκα και.. βλέπουμε. Που να το περιμένει ο φουκαράς ότι το μπαράκι του θα γίνονταν στέκι για τα ζευγαράκια; Μέσα γεμάτο μόνιμα, ενώ το καλοκαίρι οι καρέκλες έφταναν μέχρι την θάλασσα. Ούτε τραπέζι δεν ήθελαν τα κακομοιρούλια. Έπαιρναν το ποτό στο χέρι έβαζαν και τις καρέκλες τους κοντά – κοντά και ρέμβαζαν το φεγγάρι ανάμεσα σε φιλιά και χάδια. Σιγά – σιγά τους μάθαινε με τα ονόματά τους καθώς ήθελαν να τον έχουν φίλο για τα τους εξασφαλίζει τραπέζι τον χειμώνα. Βλέπεις, είναι καλή η ρομαντζάδα αλλά και η υγρασία της ακροθαλασσιάς, δεν αντέχεται με το κρύο. 
Κάπως έτσι γνώρισε τον Μάρκο και την Βέρα. Τους είχε ξεχωρίσει από τους άλλους. Ήταν το πιο ταιριαστό ζευγάρι. Κούκλα η Βέρα, λεβεντόπαιδο ο Μάρκος και το σιρόπι έρεε μέχρι το πάτωμα. Όταν, αργά, έφευγε ο κυρ- Στέλιος τους άφηνε τις καρέκλες και τους έκλεινε το μάτι λέγοντας:
-Άντε καληνύχτα, παιδιά και καλά στέφανα. 
Τους κερνούσε κι από ένα ποτό (μην την βγάλουν ξεροσφύρι) και έφευγε λέγοντας στον Μάρκο:
-Αν περάσει κανένας περίεργος και σας ρωτήσει, τι κάνετε εδώ; Να του πεις ότι είσαι ο αγορανομικός υπεύθυνος και ό,τι κατάλαβε… κατάλαβε. 
Και περνούσαν οι καλοκαιρινές ημέρες με την ζάχαρη να έχει κάνει την ακροθαλασσιά σιρόπι. Ο κυρ- Στέλιος είχε ονομάσει τον Μάρκο υπεύθυνο προ του.. νόμου και μάλιστα όταν του μιλούσε έπαιρνε το επίσημο ύφος, ξεγελώντας τους άλλους θαμώνες που νόμιζαν ότι σοβάρεψε την επιχείρηση το καραβόσκυλο και έβαλε αγορανομικό υπεύθυνο στην… τέσσερα επί πέντε τετραγωνικά, τρύπα. 
Θα ήταν κατά τα μέσα του Σεπτέμβρη που τους έχασε και τους δυο. 
¨Άντε επιτέλους θα παντρεύτηκαν, σκέφτηκε, μπας και γλυτώσει η θάλασσα από το σορόπι. Πετιμέζι κόντευε να γίνει ο Σαρωνικός. Δε βαριέσαι. Σε λίγα χρόνια θα μου έρχονται τα παιδιά τους. Μόνο να με βρουν εδώ, μην τα κοιτάω από το… Σχιστό.¨ 
Και ‘κει κατά τα τέλη του Οκτώβρη, νωρίς το βράδυ, να την η Βέρα μόνη της. Τα πανέμορφα ματάκια της ήταν δακρυσμένα. 
-Καλησπέρα κυρ – Στέλιο, είπε με μπουκωμένη φωνή. Θα κάτσω λίγο να σκεφτώ και θα φύγω. 
Κομμάτια έγινε η καρδιά του Στελάρα, που κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Βγήκε έξω από την μπάρα και της πρόσφερε κάθισμα, παίρνοντας θέση δίπλα της. 
-Τι έγινε, βρε κοπελιά; Τι συνέβει, εσείς ήσασταν τόσο ταιριαστοί. Είπα ότι μέχρι τώρα θα έπρεπε να είχατε παντρευτεί. Μάλιστα ετοίμαζα θέσεις για τα παιδιά σας. 
-Ε να, είπε μαγκωμένη η Βέρα, ξέρεις πως γίνονται αυτά… Τον πίεσαν οι δικοί του. Τα… γνωστά.
Αμάν, μωρέ Μάρκο, βόγκηξε ο κυρ Στέλιος, εσύ τέτοιος λεβέντης, το ‘βαλες κάτω;
Ύστερα άρχισε να λέει κάτι μπούρδες, που συνηθίζονται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, για να παρηγορήσει την Βέρα. Τι τα θες, τα ‘κανε χειρότερα. Η φουκαριάρα άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Το περιβάλλον της θύμιζε τον Μάρκο της και νόμιζε ότι θα πέσει το ταβάνι να την πλακώσει. Έφυγε και από τότε πέρασε πολύς καιρός. Θα ήταν και δυο χρόνια.. Κατακαλόκαιρο, με την αμμουδιά να έχει πάρει φωτιά. Ο κυρ – Στέλιος είχε κλείσει την πόρτα και είχε βάλει το κλιματιστικό μπας και γλυτώσει την θερμοπληξία. Το είχε εγκαταστήσει πρόσφατα. Όχι πως ήταν ανάγκη. Έτσι στα ψέματα, είχε πει στην κυρά – Λίτσα ότι ήθελε να επεκτείνει την δουλειά και το απόγευμα. Μόνο και μόνο για να την κοπανάει απ’ το σπίτι. Είχε ξαπλώσει στην πολυθρόνα και έπινε το απογευματινό του καφεδάκι, χαζεύοντας απ’ το τζάμι, τις ζουμπουρλούδικες που τσαλαβουτούσαν στα ρηχά. Ε… τόσα χρόνια στα καράβια, αποκτάς συνήθειες που δεν κόβονται έτσι εύκολα… Πάνω που είχε φουντώσει ένα τσιγάρο με… ύποπτο περιεχόμενο (εεε… είπαμε, κάποιες συνήθειες δεν κόβονται!) ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν η Βέρα με τον Μάρκο αγκαλιά. 
Κυρ Στέλιο είπαμε ότι θα σε καλέσουμε από τους πρώτους στο γάμο μας. 
Ό Στελάρας βαρύς, γυρίζει και λέει: 
-Άντε ρε Μάρκο! Είπα και ‘γω ότι ξεμείναμε από αγορανομικό υπεύθυνο.. 
Γ. Χ. 

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ--The Golden Age

Η εποχή γύρω στο 500 π.Χ και μετά ονομάστηκε ο χρυσός αιώνας του Περικλέους..
Με τη σοφή ηγεσία του Περικλή, που για 30 χρόνια κυβέρνησε σωστά, γίνανε θαύματα στη πόλη....
Ήταν η περίοδος της αναγέννησης της αρχαίας Αθήνας, που μετά από τους καταστροφικούς Περσικούς πολέμους, ξαναχτίστηκε από την αρχή....
Τότε δημιουργήθηκε μια υπέρλαμπρη πόλη με κέντρο της την αγορά...
Γρήγορα έγινε κέντρο φιλοσοφίας, τέχνης, πολιτικής και εμπορίου....
Τότε κτίστηκε και ο Παρθενώνας προς τιμή της προστάτιδας της πόλης, θεάς Αθηνάς. Ένα στολίδι αξεπέραστο στους αιώνες που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα....
Το πολίτευμα της Αθήνας ήταν άμεση δημοκρατία....
Στο σύντομο συνοδευτικό video, υπάρχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το χρυσό αιώνα του Περικλέους....

                        ΔΙΚΟ   ΣΑΣ...!!!!!!!!!

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ

ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 ( ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ )

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν και ο κόσμος; Από πού προήλθε η ζωή στον πλανήτη μας;

Εδώ και αιώνες η ανθρωπότητα προσπαθεί να εξηγήσει την ίδια της την ύπαρξη. Η αδυναμία των ανθρώπου να κατανοήσει και ερμηνεύσει τα διάφορα φυσικά φαινόμενα που συνέβαιναν γύρω του, οδήγησε στη δημιουργία ποικίλλων μύθων που προσπαθούσαν να εξηγήσουν τη δημιουργία του κόσμου.

Ο κοσμογονικός μύθος είναι μια κοσμογονία, μια ιστορία που περιγράφει την προέλευση του κόσμου. Ασχολείται με τη δημιουργία του κόσμου και των ανθρώπινων όντων. Όλοι οι πολιτισμοί διαθέτουν δικούς τους κοσμογονικούς μύθους, που στην προκειμένη περίπτωση αντανακλούν όχι μόνο την αντίληψη ενός δεδομένου πολιτισμού και της κοινωνίας του για τον περιβάλλοντα κόσμο και το νόημά του, αλλά υποδεικνύουν επίσης τις βασικές προτεραιότητές του.

Κοσμολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει το πώς και γιατί γεννήθηκε το σύμπαν, τι υπήρχε πριν από αυτό και την εξέλιξη του μέχρι την κατάληξη του και αν θα υπάρχει τέτοια. Για να φτάσει όμως να γίνει μια καθαρά πειραματική και παρατηρησιακή επιστήμη πέρασε από πολλά στάδια. Ο αρχαίος άνθρωπος δημιούργησε την Κοσμολογική Μυθολογία υφαίνοντας μύθους πίσω από κάθε φαινόμενο της ζωής του, στην προσπάθεια του να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Με την εξέλιξη της φιλοσοφίας η μυθολογική Κοσμολογία άρχισε να εξασθενεί σταδιακά. Οι φιλόσοφοι χώριζαν τον μύθο από τον λόγο σχηματίζοντας τις πρώτες επιστήμες, οι οποίες βοήθησαν στην ανάπτυξη της Φιλοσοφικής Κοσμολογίας. Αυτή η Κοσμολογία μεταλαμπαδεύτηκε στην Ευρώπη και εξελίχθηκε στην σημερινή μορφή της. Οι μύθοι ήταν οι απόπειρες ερμηνείας των φυσικών φαινομένων και διαδικασιών μέσα στα διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια στα οποία αναπτύχθηκαν. Οι φυσικές επιστήμες αποτελούν με τις δικές τους ερμηνείες την σύγχρονη μυθολογία. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε τους μύθους των διαφόρων λαών και την επιστημονική πλευρά για τη δημιουργία του κόσμου.

Ελληνική μυθολογία

Ο Ησίοδος στο έργο του «Θεογονία» (740π.Χ.) περιγράφει την δημιουργία του κόσμου ως εξής:

Αρχικά υπήρχε μονάχα το Χάος. Από αυτό προήλθε η Γη που αποτελούσε τη στεριά και τη θάλασσα, και ο Ουρανός που αποτελούσε τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια. Με την ένωση της Γης και του Ουρανού γεννήθηκαν οι Τιτάνες. Από αυτούς, το δυνατότερο παιδί, ο Κρόνος, νίκησε τον Ουρανό και έγινε αυτός κυρίαρχος του κόσμου. Παντρεύτηκε τη Ρέα και γέννησαν τον Ποσειδώνα, τον Πλούτωνα, την Ήρα, τη Δήμητρα, την Εστία και τον Δία. Ο Κρόνος από φόβο μην χάσει την εξουσία από τα παιδιά του τα κατάπινε. Όταν όμως γεννήθηκε ο Δίας, η Ήρα τον ξεγέλασε δίνοντας του να καταπιεί μια πέτρα και έκρυψε το Δία σε μια σπηλιά στην Κρήτη. Ο Δίας μεγάλος πια, νικάει τον Κρόνο και απελευθερώνει τα αδέρφια του – θεούς. Μαζί με αυτούς πολεμάει τους Τιτάνες και στη συνέχεια τους Γίγαντες τους οποίους και νικά. Ο Δίας τελικά γίνεται ο κυρίαρχος θεός. Μαζί με τα αδέρφια του και τα υπόλοιπα παιδιά που απέκτησε (Αθηνά, Άρης, Ήφαιστος, Απόλλων, Άρτεμη, Ερμής), κατοικούν στο βουνό των θεών, τον Όλυμπο, και από εκεί κυβερνούν τους ανθρώπους. 

Θαλής (624-546 π.Χ.): Στην κοσμολογία του φιλόσοφου σημαντικό ρόλο παίζει το νερό (ύδωρ). Του αποδίδονται δύο κοσμολογικές απόψεις:

• Η Γη έχει τη μορφή ενός κυκλικού δίσκου που στηρίζεται στο νερό
• Το νερό είναι η αρχή των πάντων

 

Αναξίμανδρος (610-547 π.X.): Ο Αναξίμανδρος, εξήγησε την δημιουργία του κόσμου εκκινώντας από το άπειρο. Από το άπειρο ξεχώρισε μια φλόγα και ο νεφελώδης αέρας. Στον πυρήνα του νεφελώματος συμπυκνώθηκε η Γη, ενώ φλόγα έζωνε τον αέρα. Κατόπιν η πύρινη σφαίρα εξερράγη και διαλύθηκε σε κύκλους τυλιγμένους από νεφελώδη αέρα. Οι κύκλοι απλώθηκαν και σχημάτισαν τα ουράνια σώματα. Ο Αναξίμανδρος θεωρεί πως τα άστρα είναι συμπυκνώσεις αερίων και πυρός, που δημιουργήθηκαν από περιδινήσεις. Τελευταίο στάδιο της κοσμογονίας του φιλόσοφου, είναι η αποξήρανση τμημάτων της Γης υπό την επίδραση του Ήλιου. Ό,τι απέμεινε από αυτή την αρχική αποξήρανση διαμόρφωσε τη θάλασσα. Τούτη η βαθμιαία αποξήρανση είναι τμήμα μιας κυκλικής διαδικασίας που δεν οδηγεί, όμως, στην επαναπορρόφηση της γης από το άπειρο.Ο Αναξίμανδρος διατύπωσε επίσης και μια πρώιμη εξελικτική θεωρία, βάσει της οποίας η ζωή εμφανίστηκε -μέσω προφανώς της αυτόματης γένεσης εξαιτίας της ηλιακής θερμότητας- στον πηλό ή τη λάσπη.

Αναξιμένης (585-528 π.Χ.): Αναζήτησε την αρχή του κόσμου στον αέρα, τον οποίο όρισε ως μοναδική και άπειρη αρχή. Ο αέρας είναι ποσοτικά άπειρος και αυτό τον καθιστά ανεξάντλητη πηγή του γίγνεσθαι. Με την θεωρία της πύκνωσης και της αραίωσης ερμήνευσε όλα όσα δεν είναι αέρας, προκειμένου να γίνουν αντιληπτά ως καταστάσεις που προέκυψαν από τις μεταβολές του αέρα. (Από τον αέρα μέσω της αραίωσης δημιουργείται το πυρ, ενώ μέσω της συμπύκνωσης δημιουργείται η γη και το ύδωρ). Θεωρούσε ως προϋπόθεση των μεταβολών του αέρα τη συνεχή κινητικότητά του. Καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή του αέρα ως βασικού στοιχείου για την κοσμογονία του, είναι η ταύτιση της ψυχής με τον αέρα. "Όπως η ψυχή μας ,όντας αέρας, μας συγκρατεί, έτσι και το πνεύμα και ο αέρας περιέχουν ολόκληρο τον κόσμο". Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη προσωκρατική ψυχολογική θέση.

Ηράκλειτος (540-480 π.Χ.): Ο κόσμος για τον Ηράκλειτο δεν είναι αποτέλεσμα δημιουργίας ή γένεσης, αλλά προϋπάρχει προαιώνια και περιγράφεται ως ζωντανή φωτιά, η οποία εναλλάξ δυναμώνει και εξασθενεί, χωρίς ποτέ να σβήνει εντελώς. Το αείζωον πυρ διανύει μια κυκλική τροχιά κατά την οποία μεταλλάσσεται σε θάλασσα, κατόπιν σε γη, για να ακολουθήσει η αντίστροφη διαδικασία μεταλλαγής της γης σε θάλασσα και της θάλασσας σε φωτιά. Το πυρ του Ηράκλειτου είναι μια κοσμολογική σταθερά που αέναα κινείται και μεταμορφώνεται. Η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας, το οποίο εξέφρασε ο φιλόσοφος με την εικόνα ενός ποταμού που παραμένει ίδιος, ενώ το νερό που κυλάει μέσα του αλλάζει διαρκώς. Ο φιλόσοφος μάλλον δεν πίστευε σε μια καθολική ροή και μεταβολή, αλλά επέμενε στη σύνδεση αυτής της μεταβολής με σταθερές παραμέτρους. Η παροιμιώδης φράση που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου: "Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν"

Σύμφωνα με την αρχαιότερη παράδοση που μας αφηγείται ο Όμηρος, πατέρας των θεών ήταν ο Ωκεανός, που περικύκλωνε ολόκληρο το σύμπαν. Από το σμίξιμό του με τη σύζυγό του Τηθύ προήλθαν όλοι οι υπόλοιποι θεοί. Ο Ωκεανός παρουσιάζεται από τον Όμηρο σαν ένας ηλικιωμένος, ασπρομάλλης γέροντας, με γλυκό χαμόγελο, ήσυχος, που ποτέ δεν παίρνει μέρος στους καβγάδες των θεών και κατοικεί μακριά από τη γη και τον Όλυμπο. Δυστυχώς όμως ο Όμηρος δε μας απαριθμεί τους απογόνους του Ωκεανού και της Τηθύος.

   

Κινέζικη μυθολογία

Η παρακάτω μυθική ερμηνεία χρονολογείται από τον 1ο αιώνα π.Χ. και αποτελεί σύνθεση πολλών παραλλαγών.Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο ο κόσμος δημιουργήθηκε ως εξής: Αρχικά όλο το σύμπαν βρισκόταν συμπυκνωμένο μέσα σε ένα αυγό. Όλη η ύλη του σύμπαντος περιστρεφόταν μέσα σε αυτό το αυγό, στο οποίο κοιμόταν και ένας τεράστιος γίγαντας, ο Pangu. Κοιμόταν εκεί μέσα για 18000 χρόνια και κάποια στιγμή όταν ξύπνησε το αυγό έσπασε και ξεχύθηκε όλη η ύλη. Από αυτή την ύλη τα πιο ελαφριά και καθαρά στοιχεία ανέβηκαν ψηλά και σχημάτισαν τους ουρανούς ενώ τα βαριά και ακάθαρτα κατακάθισαν σχηματίζοντας τη γη. Ο Pangu, φοβούμενος μήπως ενωθούν και πάλι η γη με τον ουρανό, κρατούσε τους ουρανούς στο κεφάλι του και τη γη κάτω από τα πόδια του, μεγαλώνοντας έτσι την απόσταση μεταξύ τους. Πέθανε όταν πια σιγουρεύτηκε ότι η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη. Με το θάνατό του τα χέρια και τα πόδια του έγιναν οι τέσσερις διευθύνσεις της γης και τα βουνά. Το αίμα του έγινε ποτάμια και ο ιδρώτας του βροχή και υγρασία. Η φωνή του έγινε βροντή και η ανάσα του ο άνεμος. Τα μαλλιά του έγιναν χορτάρι και οι φλέβες του οι δρόμοι και τα μονοπάτια. Τα δόντια και τα οστά του έγιναν μέταλλα και πέτρες ενώ η σάρκα του έγινε χώμα. Τέλος από το αριστερό του μάτι δημιουργήθηκε ο ήλιος και από το δεξί το φεγγάρι. Αιώνες αργότερα υπήρχε μια θεά, η Nüwa, που περιπλανιόταν στον κόσμο που δημιούργησε ο Pangu. Ήταν μόνη της και όταν είδε τον εαυτό της να αντανακλάται σε μια λίμνη, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ον που να είναι ίδιο με εκείνη. Έτσι πήρε λάσπη από την άκρη της λίμνης και την έπλασε στο σχήμα του ανθρώπου. Αυτή αμέσως πήρε ζωή με το που ακούμπησε στο έδαφος. Δημιούργησε πολλούς ανθρώπους αλλά επειδή αυτοί πέθαιναν και δεν μπορούσε να δημιουργεί συνέχεια νέους, αποφάσισε να χωρίσει τους ανθρώπους σε άνδρες και γυναίκες. Έτσι οι άνθρωποι αναπαράγονταν μόνοι τους.

Εβραϊκή μυθολογία 
Αυτή η ερμηνεία για τη δημιουργία του κόσμου περιγράφεται στο κεφάλαιο «Γένεσης» της εβραϊκής βίβλου. Εκτιμάται ότι καταγράφηκε περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία ο κόσμος δημιουργήθηκε από τον Elohim με την ακόλουθη πορεία: Στην αρχή ο Elohim δημιούργησε τη γη και τον ουρανό αλλά η γη είχε ακανόνιστο σχήμα και τα πάντα ήταν σκοτεινά. Αυτός τότε είπε ‘Ας δημιουργηθεί το φως’ και έτσι δημιουργήθηκε το φως που ξεχώρισε τη μέρα από τη νύχτα. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της δημιουργίας του κόσμου. Ο Elohim έπειτα είπε ‘Ας δημιουργηθεί ένας θόλος που θα χωρίζει τους ουρανούς από τα νερά’. Τότε σχηματίστηκαν οι ουρανοί την δεύτερη μέρα. Την τρίτη ημέρα ο Elohim είπε ‘Ας συγκεντρωθούν όλα τα νερά της γης για να σχηματιστούν η θάλασσα και η ξηρά. Πάνω στην ξηρά ας φυτρώσουν φυτά που θα δίνουν σπόρους και φρούτα’. Την τέταρτη μέρα ο Elohim είπε ‘Ας δημιουργηθεί φως στον ουρανό που θα αλλάζει με τις εποχές’. Δημιουργήθηκαν έτσι τα άστρα, ο ήλιος που θα ορίζει την ημέρα και το φεγγάρι που θα ορίζει τη νύχτα. Ο Elohim έπειτα είπε ‘Ας δημιουργηθούν τα όντα στη γη και τα πουλιά στους ουρανούς’. Έτσι κι έγινε την πέμπτη ημέρα. Την έκτη μέρα ο Elohim δημιούργησε όλα τα ζώα. Όμοιο με αυτόν δημιούργησε και τον άνθρωπο, τον οποίο κατέστησε κυρίαρχο στα ψάρια των θαλασσών, στα πουλιά των ουρανών και των άλλων ζώων πάνω στη γη. Ο Elohim είπε στους ανθρώπους ‘Πολλαπλασιαστείτε και κυριαρχήστε σε όλη τη γη’. Τέλος την έβδομη μέρα η δημιουργία του κόσμου ολοκληρώθηκε και ο Elohim ξεκουράστηκε.
Ινδική κοσμολογία: Ραντεβού με τον Brahma

Η ινδική κοσμολογία περιλαμβάνει πολλούς μύθους δημιουργίας και οι αρχικοί πρωταγωνιστές έχουν ανεβεί και κατεβεί σε σημαντικότητα κατά τη διάρκεια των αιώνων. Το αρχαίο βεδικό κείμενο, η Rig Veda, αναφέρεται σε ένα γιγάντιο ον, το Purusha, που είχε χίλια κεφάλια, μάτια και πόδια και μπορούσε να αγκαλιάσει τη Γη. Όταν οι θεοί το θυσίασαν, το σώμα του παρήγαγε καθαρό βούτυρο από το οποίο δημιουργήθηκαν τα πουλιά και τα ζώα. Τα μέλη του σώματός του μεταμορφώθηκαν στα στοιχεία του κόσμου και στους θεούς Agni, Vayu και Indra. Επίσης, από το σώμα του δημιουργήθηκαν οι τέσσερις κάστες της ινδικής κοινωνίας: οι ιερείς, οι πολεμιστές, οι πολίτες και οι υπηρέτες. Αργότερα στην ιστορία η τριάδα των Brahma (δημιουργός), Vishnu (διατηρητής) και του Shiva (καταστροφέας) απέκτησαν εξέχουσα θέση στην ινδική κοσμολογία. Ο Brahma εμφανίζεται επάνω σε έναν λωτό που ξεφυτρώνει από τον αφαλό του κοιμούμενου Vishnu. Ο Brahma είναι ο δημιουργός του σύμπαντος που διαρκεί για μια μέρα του Brahma, ή 4,32 δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ο Shiva καταστρέφει το σύμπαν και ο κύκλος αρχίζει ξανά.


Ιαπωνία: Η γη ως νησί

Οι θεοί δημιούργησαν δύο θεϊκά αδέλφια τον Izanagi και την αδελφή του την Izanami που στάθηκαν πάνω σε μια γέφυρα που έπλεε στον αρχέγονο ωκεανό. Χρησιμοποιώντας την χρυσοποίκιλτη λόγχη των θεών τάραξαν τα νερά και αναδύθηκε το πρώτο νησί, το Onogoro. Τα δύο αδέλφια παντρεύτηκαν επάνω στο νησί και έκαναν τέσσερις απογόνους που ήταν παραμορφωμένοι. Οι θεοί το απέδωσαν σε κάποια παράβαση ενός πρωτοκόλλου. Κατά τη διάρκεια της τελετής του γάμου, η Izanami μίλησε πρώτη. Στην τελετή του γάμου τους τα δύο αδέλφια διεκδίκησαν τον σχηματισμό των νησιών της Ιαπωνίας καθώς και τη δημιουργία μερικών ακόμα θεοτήτων. Ωστόσο, στη γέννα του Kagutsuchi Kami, του θεού της φωτιάς, η Izanami πέθανε. Συντετριμμένος ο Izanagi την ακολούθησε στο Yomi, τη χώρα των νεκρών. Η Izanami που είχε φάει την τροφή του Yomi δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Όταν ο Izanagi είδε ξαφνικά το σώμα της να αποσυντίθεται ένιωσε τρόμο και απομακρύνθηκε τρέχοντας. Η Izanami εξοργίστηκε και τον καταδίωξε παρέα με αποκρουστικές γυναίκες. Ο Izanagi πέταξε κατά πάνω τους προσωπικά αντικείμενα, τα οποία μετατράπηκαν σε διαστροφές. Διαφεύγοντας από τη σπηλιά που ήταν η είσοδος του Yomi την έφραξε με έναν ογκόλιθο και έτσι διαχώρισε για πάντα τη ζωή από το θάνατο.


Μεξικό: Οι Αζτέκοι

Η γήινη μητέρα των Αζτέκων, η Coatlicue ('φούστα από φίδια') απεικονίζεται με τρόπο που προκαλεί τρόμο, να φοράει ένα περιδέραιο από ανθρώπινες καρδιές και χέρια και μια φούστα από φίδια, όπως υποδηλώνει και το όνομά της. Η Coatlicue έμεινε έγκυος από ένα μαχαίρι από οψιδιανό και γέννησε την Coyolxauhqui, θεά της Σελήνης, και 400 γιους που έγιναν τα άστρα του νότιου ουρανού. Αργότερα έπεσε από τον ουρανό μία μπάλα από φτερά και η Coatlique τη μάζεψε και την έκρυψε στη ζώνη της κι έτσι έμεινε ξανά έγκυος. Η Coyolxauhqui και τα αδέλφια της στράφηκαν εναντίον στη μητέρα τους, θυμωμένοι και σοκαρισμένοι από τη δεύτερη εγκυμοσύνη της, που δεν ήξεραν από πού προήλθε. Ωστόσο, το παιδί που βρισκόταν μέσα της, ο Huitzilopochtli, θεός του πολέμου και θεός του ήλιου, πήδηξε από τα σπλάχνα της πλήρως μεγαλωμένος και οπλισμένος. Επιτέθηκε στην Coyolxauhqui και τη σκότωσε με τη βοήθεια ενός φλεγόμενου ερπετού. Της έκοψε το κεφάλι και το πέταξε στον ουρανό, όπου έγινε το φεγγάρι, πράγμα που ανακούφισε τη μητέρα του και ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο.

Νορβηγική μυθολογίαΣύμφωνα με τις νορβηγικές παραδόσεις πριν από την ύπαρξη της Γης (Midgard) υπήρχε η Muspell, μια φλεγόμενη χώρα με φύλακες που κράδαιναν πύρινα σπαθιά, το αχανές κενό διάστημα (Ginnungagap) και το Niflheim που ήταν μια περιοχή σκεπασμένη με πάγο. Όταν το ψύχος του Niflheim άγγιξε τις φλόγες του Muspell ο γιγάντιος Ymir και η αγελάδα μεγαθήριο Auehumla αναδύθηκαν από τους λιωμένους πάγους. Στη συνέχεια η αγελάδα έγλειψε τον θεό Bor και τη γυναίκα του και τους έφερε στη ζωή. Το ζευγάρι γέννησε τον Buri που έκανε τρεις γιους, τους Odin, Vili και Ve. Οι γιοι μεγάλωσαν και σκότωσαν τον Ymir και από το σώμα του δημιούργησαν: από τη σάρκα του τη Γη, από τα οστά του τα βουνά, από τις τρίχες του τα δέντρα και από το αίμα του τα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα. Τέλος, από το κρανίο του οι θεοί δημιούργησαν τον ουρανό με τα αστέρια.



Η θρησκεία της αρχαίας Περσίας: Ζωροαστρισμός 

Σύμφωνα με τις δοξασίες της μέσης εποχής της Περσίας ο κόσμος δημιουργήθηκε από τη θεότητα Ahura Mazda. Το μεγάλο βουνό Alburz μεγάλωνε για 800 χρόνια μέχρι που άγγιξε τον ουρανό. Τότε έπεσε βροχή που σχημάτισε τη θάλασσα Vourukasha και δύο μεγάλους ποταμούς. Το πρώτο ζώο που ήταν ένας λευκός ταύρος έζησε στις όχθες του ποταμού Veh Rod. Όμως το κακό πνεύμα Angra Mainyu τον σκότωσε. Το σπέρμα του μεταφέρθηκε στη Σελήνη και εξαγνίστηκε κι έτσι δημιουργήθηκαν πολλά ζώα και φυτά. Δίπλα στον ποταμό ζούσε ο πρώτος άνθρωπος ο Gayomard, που ήταν φωτεινός σαν τον Ήλιο. Ο Angra Mainyu τον σκότωσε και εκείνον. Ο Ήλιος όμως εξάγνισε το σπέρμα του για 40 χρόνια απ' όπου μετά βλάστησε το φυτό ραβέντι. Το φυτό μεγάλωσε και μεταμορφώθηκε στους Mashya και Mashyanag, τους πρώτους θνητούς. Αντί να τους σκοτώσει όμως ο Angra Mainyu τους ξεγέλασε και τους έκανε να τον λατρεύουν. Μετά από 50 χρόνια γέννησαν δίδυμα, αλλά τα δίδυμα αυτά κουβαλούν τις αμαρτίες των γονέων τους. Μετά από πολύ καιρό γεννήθηκαν άλλα δύο δίδυμα και από αυτά προήλθαν όλοι οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι Πέρσες.




Βαβυλωνιακή κοσμολογία

Ο κοσμολογιακός μύθος των Βαβυλωνίων σώζεται σε σειρά πήλινων πλακών που χρονολογούνται στο 700 π.Χ. και φυλάσονται στη βιβλιοθήκη Ασσουρμπανιπάλ.

Σύμφωνα με το βαβυλωνιακό μύθο στην αρχή βασίλευε το Χάος. Από το Χάος αυτό γεννήθηκε ο θεός γεννήτορας του κόσμου Απσού (φρεσκάδα) και η σύντροφός του Τιαμάτ (αλμύρα) από την ένωση των οποίων γεννήθηκαν τερατώδη πλάσματα με την μορφή δράκοντα. Με το πέρασμα του χρόνου νέοι θεοί γεννήθηκαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Έα, θεός των υδάτων. Αυτοί οι νέοι θεοί έκαναν τόσο θόρυβο που οι Απσού και Τιαμάτ δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Έτσι ο Απσού σχεδίασε να τους σκοτώσει, όμως πρόλαβε και τον σκότωσε ο Έα σε μια μονομαχία. Η Τιαμάτ ορκίστηκε εκδίκηση και δημιούργησε μια σειρά από τέρατα, μεταξύ των οποίων ήταν ο τρελός σκύλος και ο άνθρωπος σκορπιός. Ο Έα και η θεά Νταμκίνα έκαναν τον Μαρντούκ, έναν γιγάντιο θεό με τέσσερα μάτια και τέσσερα αυτιά για να τους προστατεύει. Παλεύοντας με την Τιαμάτ, ο Μαρντούκ χρησιμοποίησε τους ανέμους σαν όπλα του και εκτόξευσε έναν κακό άνεμο στο λαιμό της με αποτέλεσμα να την εξουδετερώσει. Τότε τη σκότωσε με ένα μοναδικό βέλος που της έριξε στην καρδιά. Στη συνέχεια τεμάχισε στα δύο το κορμί της και από το ένα κομμάτι δημιούργησε την Γη και απο το άλλο τον ουράνιο θόλο. Στο τέλος χρησιμοποιώντας το αίμα του και χώμα έπλασε τους ανθρώπους, για να κάνουντις σκληρές δουλειές που οι θεοί αρνούνταν να κάνουν, όπως την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία. 
Σύμφωνα με το μύθο ο ουρανός ήταν διαιρεμένος σε τρία μέρη:

• Ανώτατο: κατοικία του μεγάλου θεού Ανού
• Μεσαίο: κατοικία Μαρντούκ
• Κατώτατο: αστερισμοί που ήταν τα ομοιώματα των θεών

Ανάλογα και η Γη ήταν διαιρεμένη σε τρία μέρη:

• Ανώτατη: κατοικία ανθρώπων
• Μεσαία: βασίλειο θεού υδάτων Έα
• Κατώτατη: κατοικία θεών Κάτω Κόσμου

Τα πνεύματα της Αρχαίας Αιγύπτου

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν διάφορους μύθους δημιουργίας. Όλοι ξεκινούν με τα στροβιλώδη, χαοτικά νερά της Nun. Ο Atum ήρθε στη ζωή και στη συνέχεια δημιούργησε ένα βουνό, ώστε να υπάρχει ένα μέρος για να σταθεί. Δεν είχε φύλο και διέθετε ένα μάτι που μπορούσε να δει τα πάντα. Γέννησε έναν γιο τον Shu που ήταν ο θεός του αέρα. Στη συνέχεια έκανε εμετό μια κόρη την Tefnut, που ήταν η θεά της υγρασίας. Ο ρόλος τους ήταν να δημιουργήσουν τάξη από το χάος. Ο Shu και η Tefnut δημιούργησαν τον Geb και τη Nut που ήταν αντίστοιχα η γη και ο ουρανός. Στην αρχή ήταν ενωμένοι αλλά στη συνέχεια ο Geb άφησε τη Nut να υψωθεί πάνω από αυτόν. Σταδιακά σχηματίστηκε η κοσμική τάξη, αλλά ο Shu και η Tefnut χάθηκαν στο σκοτάδι που είχε απομείνει. Ο Atum έβγαλε το μάτι του που έβλεπε τα πάντα και το έστειλε για να τους ψάξει. Όταν ο Shu και η Tefnut γύρισαν εξαιτίας του ματιού, ο Atum δάκρυσε από χαρά. Στα σημεία που έπεσαν τα δάκρυα ξεφύτρωσαν οι άνθρωποι.

Διαβάζοντας τους μύθους είναι ενδεικτικό ότι η δημιουργία του κόσμου ξεκίνησε από μία αυθαίρετη και απροσδιόριστη δύναμη. Επίσης απροσδιόριστος είναι και ο χρόνος της δημιουργίας του. Οι μύθοι των λαών αδυνατούσαν να δώσουν μία λογική εξήγηση στο ‘πώς’ και ‘πότε’ δημιουργήθηκε ο κόσμος. Οι πρώτες προσπάθειες να κατανοήσει ο άνθρωπος τα φυσικά φαινόμενα ξεκίνησαν από την ανάπτυξη της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία έθεσε τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης του κόσμου και των φυσικών φαινομένων, τα οποία προσπαθούν να ερμηνεύσουν πια οι φυσικές επιστήμες και όχι οι θρησκείες με τους διάφορους μύθους τους. Έτσι οι πρώτοι Έλληνες φιλόσοφοι, γνωστοί ως ‘φυσικοί φιλόσοφοι’, παρατηρούν τη φύση και τα φαινόμενά της. Οι άνθρωποι άρχισαν να μελετούν συστηματικά και εμπεριστατωμένα το περιβάλλον, να αμφισβητούν αυτά που παρατηρούν γύρω τους και να στηρίζουν τις απόψεις τους στη λογική. Αυτό σαφώς προαπαιτούσε την εξέλιξη των νοητικών διαδικασιών του ανθρώπου, τη συνειδητοποίηση της ικανότητας επίδρασης που είχε στο γύρω περιβάλλον του και της ικανότητας να παρατηρεί, να ταξινομεί και να μελετά τα πάντα γύρω του μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία. Αρχίζει πλέον η ανθρωπότητα να ερευνά και να ψάχνει τις απαντήσεις στα μεγάλα ‘γιατί’ και ‘πώς’ της φύσης μέσω επιστημονικών μεθόδων και διαδικασιών. Πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε ότι καθοριστικό ρόλο στη μετάβαση από τους μύθους στην επιστημονική εξήγηση των φυσικών φαινομένων, έπαιξε και η εξέλιξη της φιλοσοφίας και ιστορίας των φυσικών επιστημών.

Σύγχρονη επιστημονική ερμηνεία

Η σύγχρονη επιστημονική ερμηνεία του φαινομένου της δημιουργίας του κόσμου βασίζεται στη θεωρία όπου στο μακρινό παρελθόν όλα τα ουράνια σώματα του σύμπαντος βρισκόταν σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους και επομένως κάποια εποχή πριν απο 14 δισεκατομύρια χρόνια , βρισκόταν σε άπειρη πυκνότητα. Φυσιολογικά οι επιστήμονες οδηγήθηκαν στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης(Big Bang), που δέχεται ότι το Σύμπαν ξεκίνησε από υπέρπυκνη κατάσταση, η οποία εξερράγη και έτσι δημιουργήθηκε ο χώρος, ο χρόνος, και τα πάντα που ο άνθρωπος τόσο εναγωνιωδώς θέλει να κατανοήσει. Επίσης, ο αστρονόμος Edwin Hubble το 1929 απέδειξε ότι οι μακρυνοί γαλαξίες κινούνται απομακρυνόμενοι από το δικό μας Γαλαξία , και έτσι τελικά διατυπώθηκε η θεωρία του διαστελλόμενου Σύμπαντος. Με άλλα λόγια αποδείχτηκε ότι κάθε γαλαξίας απομακρύνεται από οποιοδήποτε άλλο γαλαξία του Σύμπαντος. Δεν κινούνται οι ίδιοι οι γαλαξίες μέσα στο Σύμπαν, αλλά το ίδιο το Σύμπαν, ο ίδιος ο χώρος διαστέλλεται. (διδακτικές σημειώσεις, Καθηγητής Σταύρος Αυγολούπης)

Η γένεση του ηλιακού μας συστήματος έγινε πριν απο 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από ένα τεράστιο νέφος από αέρια και σκόνη που άρχισε να συμπυκνώνεται σε μια απόμερη γώνια του Γαλαξία μας. Τα βασικά στοιχεία της αέριας φάσης του νέφους ήταν το υδρογόνο και το ήλιο, τα δύο στοιχεία που δημιουργήθηκαν κατά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τα βασικά συστατικά της σκόνης ήταν το πυρίτιο και ο άνθρακας, στοιχεία που σχηματίστηκαν στους πυρήνες μεγάλων αστέρων, οι οποίοι ανήκαν στις πρώτες γενιές αστέρων του Γαλαξία μας, και τα οποία στη συνέχεια διασκορπίστηκαν στο διάστημα, όταν τα αστέρια αυτά εξερράγησαν ως υπερκαινοφανείς. Το νεφέλωμα αυτό ονομάστηκε στη συνέχεια "ηλιακό", επειδή από το κεντρικό τμήμα του δημιουργήθηκε ο αστέρας που σήμερα ονομάζουμε "Ήλιο", ενώ από το περιφερειακό του τμήμα δημιουργήθηκαν τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος μεταξύ των οποίων και οι πλανήτες.Στη συνέχεια το νεφέλωμα αυτο άρχισε να ψύχεται και να σχήματιζονται διαδοχικά διάφορες χημικές ενώσεις. Όταν η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τα 2000K σχηματίστηκαν ενώσεις αργιλίου, μαγνησίου, ασβεστίου και τιτανίου, ενώ κάτω από τα 1000K εμφανίστηκαν ενώσεις του πυριτίου και οξείδια μετάλλων. Στα 180K σχηματίστηκε πάγος από τους υδρατμούς και στα εξωτερικά μέρη του νεφελώματος, όπου η θερμοκρασία είχε πέσει στα 20K , στερεοποιήθηκε το μεθάνιο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπύκνωσης ήταν ο σχηματισμός μικροσκοπικών κόκκων σκόνης από τη στερεά φάση διαφόρων χημικών ενώσεων.Έτσι στο ηλιακό νεφέλωμα τα αέρια και οι κόκκοι σκόνης άρχισαν να συγκεντρώνονται και να σχηματίζουν όγκους ύλης με τυπική διάμετρο μερικά χιλιόμετρα. Το ηλιακό νεφέλωμα συμπυκνώθηκε και σχήματισε έναν περιστρεφόμενο δίσκο, ο οποίος αποτελούνταν από σώματα που ονομάστηκαν πλανητοειδείς. Οι πλανητοειδείς άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους και να σχηματίζονται μεγαλύτερες μονάδες, οι πρωτοπλανήτες, οι οποίοι αποτελούνταν από τη συνένωση μεγάλου αριθμού πλανητοειδών και για αυτό το λόγο η συστασή τους ήταν ίδια σε κάθε θέση από το κέντρο προς την επιφάνεια.

Η στροφορμή του αρχικού νέφους σε συνδυασμό με τη βαρυτική έλξη που ασκούσε ο ήλιος στο ηλιακό νεφέλωμα και την τριβή, είχε ως αποτέλεσμα οι τροχιές των πρωτοπλανητών να βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο. Στη συνέχεια ηθερμοκρασία στο εσωτερικό των πρωτοπλανητών αυξήθηκε λόγω βαρυτικής συστολής και λόγω της διάσπασης τωνραδιενεργών στοιχείων που περιείχαν. Τα στερεά υλικά έλιωσαν και τα βαρύτερα από αυτά συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του κάθε πρωτοπλανήτη ενώ τα ελαφριά ανέβηκαν στην επιφάνεια. Την περίοδο αυτή οι πλανήτες ήταν σε ρευστή ή αεριώδη κατάσταση και έτσι απέκτησαν σφαιρικό σχήμα. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν 8 από τους 9 μείζονες πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, και ο Ποσειδώνας τους οποίους αργότερα μαζί με τον Πλούτωνα θα ονομάζουμε απλώς πλανήτες. Ένα μέρος από τους πλανητοειδής που δε συμμετείχαν στο σχηματισμό πρωτοπλανητών ενώθηκε και σχημάτισε δορυφόρους των πλανητών, ενώ ένα άλλο μέρος σχημάτισε ελάσσονες πλανήτες και τους μετεωροειδείς καθώς και τους κομήτες.(διδακτικές σημειώσεις, Καθηγητής Σταύρος Αυγολούπης)

Από την αρχαιότητα έως και σήμερα, οι φυσικές επιστήμες έχουν περάσει από διάφορα στάδια και μορφές. Πάντοτε το κοινωνικ0πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονταν, επηρέαζε τον προσανατολισμό και τη μεθοδολογία των φυσικών επιστημών. Ποιά φυσικά φαινόμενα και πώς προσπαθούσαν να τα ερμηνεύσουν οι άνθρωποι στις διάφορες φάσεις της ανθρωπότητας; Οι φυσικές επιστήμες, λοιπόν, και ο ρόλος τους δεν αντιμετωπίζονταν ξεχωριστά από τις φιλοσοφικές ιδέες και τις θρησκευτικές αντιλήψεις των ανθρώπων.

Οι τρεις αυτοί κλάδοι (φυσικές επιστήμες, φιλοσοφία και θρησκεία) άλλοτε συμπορεύονταν και άλλοτε συγκρούονταν

επηρεάζοντας θετικά η αρνητικά την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Υπήρξαν περίοδοι της ιστορίας, όπως ο Μεσαίωνας, όταν οι φυσικές επιστήμες αντιμετωπίζονταν με σκεπτικισμό και αρνητική διάθεση κυρίως από τους εκκλησιαστικούς παράγοντες. Κι αυτό συνέβαινε γιατί οι φυσικές επιστήμες έρχονταν να αμφισβητήσουν ‘θεμελιωμένες αλήθειες’ για τον κόσμο που εξυπηρετούσαν μονάχα τα συμφέροντα των θρησκευτικών παραγόντων. Από την περίοδο του Διαφωτισμού (17ος αι.) όμως και μετά οι φυσικές επιστήμες αλλάζουν διάσταση. Η τάση προς την ορθολογική ερμηνεία του κόσμου και η εναντίωση στο δογματισμό οδηγεί στην επιστημονική επανάσταση. Ο προβληματισμός κάποιων ανθρώπων για τη φύση οδηγεί στον πειραματισμό και από εκεί στις μεγάλες ανακαλύψεις και εφευρέσεις. Οι φυσικές επιστήμες πλέον αποτελούν το κλειδί για να κατακτήσει ο κόσμος τη γνώση και να κατανοήσει τα φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω του.

Σήμερα πλέον η πρόοδος των φυσικών επιστημών έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που να μπορούμε να έχουμε τεκμηριωμένες υποθέσεις για τη δημιουργία του κόσμου. Οι ερμηνείες δεν στηρίζονται πια σε μια αόρατη δύναμη, αλλά στους νόμους που διέπουν την ύλη και την ενέργεια τους οποίους ο άνθρωπος με την πρόοδο της τεχνολογίας μπορεί να επαληθεύσει πειραματικά.

Έτσι λοιπόν η ερμηνεία για τη δημιουργία του κόσμου και των φυσικών φαινομένων περνά από τη μυθική διάσταση στην επιστημονική. Οι μύθοι αποτελούν πια τεκμήρια για τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι τα φυσικά φαινόμενα πριν αποκτήσουν την ικανότητα να τα επεξεργάζονται εμπειρικά.

Σύγκριση επιστημονικών ερμηνειών με μύθους
Πλεονεκτήματα

• Η γνώση που παρέχεται μέσω της επιστημονικής προσέγγισης είναι τεκμηριωμένη και βασίζεται στη παρατήρηση και στις αποδείξεις.

• Οι μύθοι εμπεριέχουν πολλά στοιχεία μέσα από το πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν.

• Η επιστήμη καλλιεργεί την αυτόνομη σκέψη και δεξιότητες κριτικής ικανότητας.

• Μέσω των μύθων επιτυγχάνεται καλύτερη κατανόηση των δυσνόητων για τα παιδιά επιστημονικών ερμηνειών και δίνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης διαπολιτισμικού εγγραμματισμού.

• Οι μύθοι αποτελούν εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας για τη μελέτη και διερεύνηση εννοιών και φαινομένων του φυσικού κόσμου.

• Ιδιαίτερα στο χώρο της διδακτικής των φυσικών επιστημών επιχειρείται, μέσα από τη χρήση των μύθων η υπέρβαση των εμποδίων που εγείρονται από την «κλειστή» και φορμαλιστική γλώσσα των φυσικών επιστημών.

• Η διδακτική αξιοποίηση του μύθου και της μυθοπλασίας έχει επιχειρηθεί κατά καιρούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για τη μελέτη γνωστικών περιοχών από διάφορα θεματικά πεδία (μέσα στο πλαίσιο της τυπικής αλλά και της άτυπης εκπαίδευσης) έχει σαν στόχο τη γνωριμία των μαθητών και μαθητριών με την κοινωνική πραγματικότητα, την τέχνη και τον πολιτισμό να τον καταστήσει ελκυστικό και να παροτρύνει τους μαθητές να γίνουν κοινωνοί της επιστημονικής σκέψης.

• Τόσο μέσω των μύθων όσο και μέσω της επιστήμης εμπλέκονται συναισθηματικά οι μαθητές στη μελέτη των γνωστικών αντικειμένων και δημιουργούνται κίνητρα για τη συμμετοχή και ενεργοποίησή τους σε δραστηριότητες με συγκεκριμένους διδακτικούς στόχους.

• Μέσω των μύθων επιτυγχάνεται ένα μαθησιακό περιβάλλον, ικανό να εμπλουτίσει τις εμπειρίες των μαθητών. Με την αξιοποίηση της ποικιλομορφίας και της πολυσημίας των μέσων και τη δημιουργία μυστηρίου και θαυμασμού, παρακινούνται οι μαθητές στη διερεύνηση γνωστικών περιοχών που συνδέονται με δυσνόητες έννοιες και φαινόμενα και στην αναζήτηση της γνώσης

• Οι μύθοι διευκολύνουν την ομαλή μετάβαση των μαθητών από τον κοινωνικό περίγυρο στον κόσμο της σχολικής γνώσης και εκπαίδευσης μέσα από οικεία σύμβολα, όπως τα φιλικά και παιγνιώδη πρότυπα των cartoons.

• Μέσω των μύθων υποστηρίζεται η εξοικείωση των μαθητών από πολύ νεαρή ηλικία με θέματα φυσικής και ενισχύεται η καλλιέργεια θετικών στάσεων ως προς τις φυσικές επιστήμες.

Μειονεκτήματα

• Οι μύθοι προκύπτουν από την αδυναμία των ανθρώπων να μελετήσουν τα φυσικά φαινόμενα με ορθολογικό τρόπο.

• Οι μύθοι συνδέονται με θρησκευτικές πεποιθήσεις και δοξασίες που προκύπτει από την αδυναμία των ανθρώπων να κατανοήσουν κάποια φαινόμενα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να προσκολλώνται σε προκαταλήψεις.

Ελληνικοί μύθοι

Αρχικά εξετάζοντας τις θεωρίες των ελλήνων φιλοσόφων και σε αυτούς υπάρχει το στοιχείο της θεότητας, δηλαδή μιας ανώτερης δύναμης που πλάθει τον κόσμο αλλά κυρίως προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη δημιουργία του κόσμου με έναν πιο επιστημονικό τρόπο γι αυτό και χρησιμοποιούν πολύ τα στοιχεία της ύλης(νερό, φωτιά, αέρας). Συγκρίνοντας τους λοιπόν με την επιστημονική θεωρία βλέπουμε ότι παρουσιάζουν ομοιότητες καθώς ισχυριζόμενοι ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από το νερό , τον αέρα, και τη φωτιά ή τη μείξη τους πλησιάζουν πιο πολύ στην επιστημονική θεωρία, σύμφωνα με την οποία αρχικά υπήρχε η λάβα που κάλυπτε τα πάντα μετά εμφανίστηκε το νερό και δημιουργήθηκε η ατμόσφαιρα. Μάλιστα συγκεκριμένα στον Αναξίμανδρο συναντάμε την ιδέα για ένα περιστρεφόμενο νεφέλωμα από το οποίο δημιουργήθηκε ο κόσμος και η γη. Αυτός ο ισχυρισμός υποστηρίζεται και επιστημονικά αφού ο γαλαξίας μας δημιουργήθηκε σύμφωνα με τη θεωρία του νεφελώματος. Παράλληλα στη θεωρία του Ηράκλειτου συναντάμε μία πρώιμη μορφή της εξελικτικής θεωρίας που υπάρχει και στην επιστημονική θεωρία.

Όσον αφορά το στοιχείο της θεότητας παρατηρούμε ότι είναι κυρίαρχη στη μυθολογία της εποχής όπου συναντούμε τις θεότητες της Γης και του Ουρανού και των απογόνων τους κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονική θεωρία.


Μύθοι ξένων πολιτισμών

Το κυρίαρχο μοτίβο που συναντούμε εδώ είναι η ύπαρξη των θεών οι οποίοι θεωρούνται δημιουργοί του κόσμου. Μάλιστα δεν πρόκειται για μεμονωμένες θεότητες αλλά πάντα εμφανίζεται ένα ζευγάρι θεών που δημιουργεί στη συνέχεια απογόνους, ενώ οι οικογενειακές τους σχέσεις είναι αυτές που καθορίζουν τη δημιουργία του κόσμου και την εξέλιξή του. Οι οικογενειακές σχέσεις χαρακτηρίζονται από έριδες και διαμάχες από τις οποίες τις περισσότερες φορές προκύπτει το στοιχείο της φωτιάς. Εδώ βλέπουμε μία σύμπλευση των μύθων με την επιστημονική γνώση καθώς η φωτιά ήταν πράγματι ένα από τα στοιχεία που κυριάρχησαν κατά τα πρώτα στάδια της δημιουργίας. Επίσης στους περισσότερους μύθους η δημιουργία ξεκινάει από το υγρό στοιχείο, στο οποίο «επιπλέουν» τα πάντα. Δηλαδή βλέπουμε ακόμη ένα φυσικό στοιχείο το οποίο και στην πραγματικότητα αποτέλεσε βάση όλης της δημιουργίας και της ζωής. Τέλος σε όλους τους μύθους ακολουθείται μία εξέλιξη κατά τη δημιουργία, δηλαδή σε κανέναν μύθο δεν υπάρχει η άποψη ότι όλα δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα αλλά παντού υπάρχουν στάδια κατά την εξέλιξη. Κατά πλειοψηφία παρουσιάζεται η δημιουργία της Γης, μετά του ουρανού, ενώ ακολουθούν τα φυτά, τα ζώα και τελευταίος ο άνθρωπος. Αυτό λοιπόν αποτελεί ένα ακόμη κοινό στοιχείο με την επιστημονική γνώση καθώς και σε αυτήν όλα προήλθαν εξελικτικά.

οι πληροφορίες και οι εικόνες συγκεντρώθηκαν από 

τη Βούλκαντση Μαρία, τη Γιαννακοπούλου Ζωή, τη Γκούνη Άρτεμις, τη Ζέστα Χριστιάνα, τη Θεοδωροπούλου Αγγελική, την Καρατζιούλα Πηνελόπη και τη Λακμετα-Γκανετσιου Ραφαηλία

mouzouni	Latest page update: made by mouzouni , Feb 15 2014, 5:39 AM EST (about this update - complete history)
	Keyword tags: None More Info: links to this page