ΠΕΙΣΜΑΤΑΚΙΑ...ΜΕΧΡΙ ΜΠΥΡΑΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΑΙΟΥ

ΠΕΙΣΜΑΤΑΚΙΑ......ΜΕΧΡΙ  ΜΠΥΡΑΣ

Γιώργος Χατζηκυπραίος

Ανάγνωσμα άκρως εφηβικό

Πεισματάκια μέχρι… μπύρας

Περπατούσαν πλάι – πλάι και οι δυο χαμένοι στις σκέψεις τους. Αυτή ήθελε να του πει κάτι, έτσι για να τον πικάρει. Της άρεσε να τον πειράζει. Ήταν μεγαλύτερος της και πολλές φορές της έκανε τον δάσκαλο. Αν ήθελε δάσκαλο τον είχε στο σχολειό. Αυτή ήθελε μόνο να την παίρνει αγκαλίτσα και να της δίνει φιλιά. Τα ήθελε τα φιλιά του. Αλλά ήθελε και να τον σκανδαλίζει κι έτσι σοβαρός όπως περπατούσε δίπλα της την τριγύριζε ο δαίμονας κάτι να του πει.

-Ξέρεις; Χθες στην τάξη μου, ένα αγόρι μου ζήτησε να τα φτιάξουμε!

-Α, ναι;

Η αδιάφορη απάντησή του την πείραξε και την πείσμωσε. Αυτή του έλεγε ότι κάποιος την τριγύριζε κι αυτός κοίταζε την ταμπέλα από το σουβλατζίδικο. Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει η ταμπέλα από το σουβλατζίδικο; Αυτό σημαίνει πόλεμο!!

¨Θα του δείξω, εγώ!¨

Σκέφτηκε και άρχισε να δένει μια ιστορία στο νου της. Που θα πάει, θα τον κάνει να μετανιώσει για την αδιαφορία του. Και μόνο που του το είπε έπρεπε να την πάρει αγκαλίτσα και να της δώσει ένα φιλάκι να της πει πόσο την αγαπάει κι ότι δεν θέλει να σκέφτεται κανέναν άλλον. Αφού τον θέλει τόσο πολύ. Αφού κι αυτός την κοιτάει και λιώνει. Αγκαλίτσα κι ένα φιλάκι. Τόσο πολύ είναι; ¨Θα δει αυτός¨

-Ναι. Πολύ ωραίο παιδί. Να φανταστείς όλα τα κορίτσια είναι ερωτευμένα μαζί του και αυτός μου είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει καμιά άλλη. Θέλει να τα φτιάξει μόνο μαζί μου.

-Μπα! Αυτό στο είπε αφού σκούπισε την μύξα στο μανίκι ή πριν;

-Ναι σοβαρά μιλάω, είναι και από πολύ καλή οικογένεια. Ο πατέρας του έχει κάνει υπουργός και η μητέρα του είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο. Χώρια που έχουν ένα σωρό επιχειρήσεις!

-Καλά. Αν σ’ αρέσει τόσο πολύ, φτιάξ’ τα. Στάσου τώρα να μπούμε στο σινεμά και τα λέμε μετά.

Έκατσαν στις θέσεις τους την ώρα που άρχιζε το έργο. Δύσκολη ταινία. Ψυχολογικό θρίλερ με απρόσμενη έκβαση. Κανονικά θα έπρεπε να έχει το νου του, για να μπορέσει να καταλάβει την υπόθεση, αλλά αυτός δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτα.

Τι ήταν αυτό που του είπε τώρα; Την τριγύριζε ο εκκολαπτόμενος Μπραντ Πητ; Μα επίτηδες το κάνει; Αφού την θέλει τόσο πολύ. Της το είχε πει, αλλά δεν ήθελε να λέει όλο τα ίδια. Τι ήταν αυτό που την έκανε να θέλει σχέσεις με άλλους. Τι διάολο έπρεπε να κάνει ακόμη;

Αλλά ήταν εκεί, δίπλα του και κοίταζε εκστατική τον δολοφόνο που πλησίαζε αθόρυβα το θύμα του. Είχε ζαρώσει και του άρπαξε το χέρι, φοβισμένη. Έγειρε προς το μέρος της και την αγκάλιασε. Αυτή χώθηκε στην αγκαλιά του σαν να μπήκε σε καταφύγιο και μπόρεσε να δει τον φόνο με σιγουριά και μισόκλειστα μάτια. Ύστερα σήκωσε το κεφάλι της και ζήτησε τα χείλη του. Της έδωσε το πιο γλυκό φιλάκι που είχε φυλαγμένο από ώρες γι’ αυτήν. Μόνο γι’ αυτήν. Κι ας του μαχαίρωνε την καρδιά, με τα κολπάκια της.

Η ταινία τελείωσε και άναψαν τα φώτα. Αυτή δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ΄ την αγκαλιά του.

Την κοίταξε στα μάτια και της χάιδεψε το πρόσωπο.

-Πάμε;

-Κάτσε λίγο ακόμη. Είναι καλά εδώ.

-Θα μας διώξουν ή θα μας βάλουν να σκουπίσουμε.

-Καλά… πάμε.

Βγήκαν έξω από το σινεμά αγκαλιασμένοι. Μάλλον για καμιά πίτσα. Τόσοι φόνοι δεν αντέχονται με άδειο στομάχι.. Ε και πώς να το κάνουμε η πίτσα ήθελε συνοδεία και καμιά μπύρα. Άντε και δυο. Μμμ… τρεις!

Τρεις. Είναι το σωστό νούμερο. Για να βρει το θάρρος, να της πει για τον γυμνασιακό Καζανόβα.

-Αλήθεια τον θέλεις τόσο πολύ;

-Όχι… εσένα θέλω. Αλλά δεν μου δίνεις όσα φιλάκια θέλω…

-Μωράκι μου όσα θέλεις. Χιλιάδες! Σε θέλω τόσο πολύ!

Την έφερε κοντά του, την έσφιξε γερά στην αγκαλιά του μέχρι που ένοιωσε να τρίζουν τα πλευρά της και της έδωσε ένα παρατεταμένο φιλί, αδιαφορώντας αν τους έβλεπε όλη η πιτσαρία.

Τον κοίταξε με ελαφρά ζαλισμένο βλέμμα. Ήθελε να του πει τόσα, μα τόσα, αλλά δεν μπορούσε. Κάτι η αγκαλιά του κάτι η μπύρα, της είχαν πάρει τις λέξεις απ΄ το μυαλό. Είπε μόνο αυτό που της ήρθε πρώτο:

-Βλάκα ε βλάκα…!

Γ. Χ.