Αγαπητέ Θεέ,
των comcis,
Σε ευχαριστώ για τη χρυσή εποχή που ζούμε και καταφέρνουμε να δούμε μέτριες προς κακές ταινίες και σειρές με αγαπημένους μας ήρωες. Επίσης, σε ευχαριστώ που επιτρέπεις να υπάρξουν σειρές όπου παρουσιάζονται Θεοί, άγγελοι, ιερείς με υπερδυνάμεις, βρικόλακες, βία, βρισιές, σοκαρίστηκες στιγμές, δολοφόνοι, βιαστές, παραμορφωμένοι άνθρωποι και όλα τα παραπάνω έχουν μία υφή western. Τι; Τι είπες, Θεέ των comics; Α, ναι, αυτό που περιγράφω είναι το comic κι όχι η σειρά εν ονόματι «Preacher». Έχω να κάνω μια κριτική κι επανέρχομαι.
Το «Preacher» μόλις ολοκλήρωσε τον πρώτο του κύκλο έχοντας ήδη ανανεωθεί για ακόμη μία σεζόν. Πρόκειται για μία δραματική, κωμική, western, βλάσφημη περιπέτεια φαντασίας που λαμβάνει χώρα στην σύγχρονη εποχή. Αν ήταν φαγητό, θα τη λέγαμε «τουρλού». Η σειρά βασίζεται στο πολυβραβευμένο comic των Garth Ennis και Steve Dillon, το πρώτο τεύχος του οποίου εκδόθηκε το μακρινό 1995, ενώ το τελευταίο το 2000 αφήνοντας τους τροφαντούς, αντικοινωνικούς εφήβους της εποχής με ανοιχτό το στόμα κι ένα κενό κάπου ανάμεσα στο λίπος και στο bullying, ή αλλιώς στο μέρος που εμείς λέμε ψυχή. Όταν, λοιπόν, πριν περίπου δύο χρόνια, ανακοινώθηκε ότι το «Preacher» θα μεταφερθεί στην τηλεόραση από τους Seth Rogen και Evan Goldberg, οι πλέον τροφαντοί, αντικοινωνικοί οικογενειάρχες ένιωσαν το κενό να γεμίζει… Για δέκα δεύτερα κι έπειτα συνειδητοποίησαν ότι καμία μεταφορά comic δεν είναι καλή και τα εφηβικά, βλάσφημα όνειρά τους θα χαθούν για πάντα.
Η ιστορία ξεκινά με τον Jesse Custer, έναν ιεροκήρυκα-πρώην εγκληματία που προσπαθεί να «σώσει» τους συμπολίτες του από την αμαρτία και να τους βάλει στο μονοπάτι του Θεού. Ίδια η γιαγιά μου. Μία υπεράνθρωπη οντότητα πέφτει από τον ουρανό, μπαίνει μέσα του και ο Jesse αποκτά μία τεράστια δύναμη που δεν ξέρει να ελέγχει. Ταυτόχρονα, στην πόλη καταφτάνει η γαμάτη πρώην του, Tulip O’Hare, ζητώντας εξηγήσεις, όπως και ο Cassidy, ένας ιρλανδός βρικόλακας. Από εκεί και πέρα, η ιστορία πάει κατά διαόλου αν και το κατά Θεού είναι πιο ταιριαστό. Εν ολίγοις, η ιστορία γίνεται ένα υπέροχο ό,τι να ‘ναι πράμα. Στο comic. Στη σειρά δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει.
Ενδιάμεσο Υ.Γ: Δεν θα κρίνω τη σειρά συγκριτικά με το comic, όσο κι αν το θέλω. Βασικά, θα το κάνω σε αυτήν την παράγραφο. Το comic είναι υπέροχο και η σειρά το καταστρέφει. Της εύχομαι να κοπεί αύριο, γιατί απλώς εκμεταλλεύεται τη νοσταλγία των fans. Τι κι αν είναι στο AMC και το original material είναι σαφώς ανώτερο; Preacher (σειρά) δε θα γίνεις ποτέ το Breaking Bad. Σταμάτα να ποδοπατάς την παιδική ψυχούλα μου και αυτοκτόνα. Ουφ, that felt good.
Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία αποτελούν το πιο ελπιδοφόρο και ικανοποιητικό μέρος του δημιουργήματος. Η δράση, όταν αυτή συμβαίνει, είναι καλογυρισμένη και αρκετά αστεία. Οι τίτλοι αρχής μοιάζουν βγαλμένοι από το comic, ενώ η αίσθηση κάθε κάδρου και πλάνου αποτυπώνει το δέος και τη χαρά της ανάγνωσης μιας γραφικής νουβέλας (Παύση για να με χειροκροτήσω).
Το πρόβλημα με την οποιαδήποτε μεταφορά βιβλίου σε μικρή ή μεγάλη οθόνη είναι ότι χάνεται εύκολα η ουσία και το ύφος γραφής. Με τα comic δεν ξέρω τι πάει λάθος. Δεν είναι απλός, γραπτός λόγος. Πρόκειται για έτοιμες εικόνες, δηλαδή διαθέσιμο storyboard (ζωγραφιές των σκηνών της ταινίας ή σειράς για ευκολότερη διαχείριση και κατανόηση από τους σκηνοθέτες, camera-men κτλ). Στην προκειμένη περίπτωση, βέβαια, το δύσκολο έργο ανέλαβαν δύο τύποι που λατρεύουν το comic και κατανοούν πως λειτουργεί μια κωμωδία. Επίσης, στο όλο εγχείρημα συμπεριλαμβάνεται και ο Garth Ennis, όπως και ο παραγωγός του Breaking Bad, Sam Catlin. Όλα τα συστατικά προμηνύουν ευχάριστη έκπληξη. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα παραμένει μέτριο.
Η μετριότητα της σειράς εντοπίζεται κυρίως στην ιστορία. Το μεγαλύτερο κομμάτι του κύκλου δεν είχε ιστορία. Οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται σωστά και στην κατάλληλη ταχύτητα και μοιάζουν αδιάφοροι. Παρότι η εισαγωγή τους είναι καλή, έπειτα κάτι πάει λάθος. Ευτυχώς, υπάρχει ελπίδα, καθώς ορισμένες στιγμές και το τελευταίο επεισόδιο έδειξαν πως ίσως η ανάκτηση της μαγείας του comic είναι πιθανή.
Όσον αφορά το casting, μια διαδικασία που στην περίπτωση των comic books είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς σε αντίθεση με τα βιβλία, οι αναγνώστες αντιστοιχούν συγκεκριμένα πρόσωπα στον εκάστοτε χαρακτήρα, η σειρά δεν τα πάει τελείως άσχημα. Ο Joseph Gilgun είναι ίδιος ο Cassidy και αξίζει ένα, δύο βραβεία, η Ruth Negga είναι μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ρόλο της Tulip και ο Dominic Cooper δεν είναι ό,τι χειρότερο. Οι δημιουργοί, μάλιστα, τόνισαν ότι δε μπόρεσαν να βρουν κάποιον που να μοιάζει αρκετά στον Jesse Custer, οπότε δίνω άφεση αμαρτιών.
Γεια σου και πάλι, Θεέ των comics. Κοίτα τώρα πως θα τους αφήσω στον αέρα με αερολογία στην τελευταία παράγραφο. Κολπάκι Nolan θα τους πετάξω.
Καλά, ντε. Αμήν.
Είμαι σύντομος, ώστε να μπορέσετε να πάτε εκκλησία. Αν σας αρέσουν τα στοιχήματα και έχετε υπομονή ίσως το «Preacher» είναι μια καλή επιλογή. Από την άλλη, ίσως να μην αποδώσει και να κλαίτε το χρόνο σας, άρα τα λεφτά σας. Η επιλογή είναι δική σας. Αν δεν σας αρέσει το συμπέρασμα, δεν είμαι εγώ ο φταίχτης, αλλά η ελεύθερη βούληση.
ΤΕΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου