ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ

        Η  ΖΩΗ  ΜΑΣ  ΚΥΚΛΟΥΣ  ΚΑΝΕΙ

       Κάθε  άνθρωπος  γεννιέται   με  το  ριζκό  του.

Οι μοίρες ,λέγαν οι παλιοί  έρχονταν  πάνω  από  το  νεογέννητο  και  η  μια  το  μακρύ της  η  άλλη  το  κοντό  της  γράφανε  το  μέλλον  του  και  όλα  παίρναν  τον  δρόμο  τους. 

Και  κάπως  έτσι  ήταν.

 Όλα  ένα  παραμύθι  ,μια  ουτοπία.                                                                       

  Κανείς  δεν  έφταιγε  για  την  πορεία  του  παρά  μόνο  οι  μοίρες.  Λίγα  γνώριζαν  για παραέξω...

  Μια  εφημερίδα, ένα  ραδιοφωνάκι  και  η  παράδοση. από τα σοφά  χείλη  των  γερόντων...

  Και  το  παιδί  μεγάλωνε  και  γινόνταν  αντίγραφο  των  πατεράδων,  των  παπούδων..και πάει  λεγοντας....Κάτι σαν αποτύπωμα  σφραγίδας..

   Με  την  πάροδο του  χρόνου  και με  την  ανάγκη  ,που  δυστυχώς ,πάντα  εξυπηρετούσε  σκοτεινές  στιγμές  στην  ανθρωπότητα,  πάντα  στη διάρκεια  κάποιου  πολέμου. ,η  επικοινωνία  άρχισε  να  ενώνει  τον  κόσμο  .Τα  νέα  κυκλοφορούσαν  γρήγορα  και  βγήκαν  στην  επιφάνεια  καινοτομίες  και  εφευρέσεις..Αναπτύχθηκαν  οι  επιστήμες  και  οι τέχνες

   Νέοι  ορίζοντες  ανοίχτηκαν  και  άρχισε  η  αλματώδης  ανάπτυξη.

  Τα  ταπεινά  επαγγέλματα  εξαφανίστηκαν...

Οι  μοίρες γίναν  πανεπιστήμια και  τεχνικές σχολές  και τα όνειρα των  νέων  σπρωγμένα  και από  την  οικογένεια  ,άρχισαν  να  διευρύνονται Ο  κόσμος  άρχισε  να  μαζεύεται  στις  πόλεις  με τις πολλές  ευκαιρίες  .

Και  οι πόλεις  γίναν  τεράστιες  .Οι  νέοι μόνο  στην  πόλη   με  τις  ανέσεις  βέλπανε  το  μέλλον  τους ,την  άνεση  και τη διασκέδαση....

       Και  η  ύπεθρος  άρχισε  να   μαραζώνει  και  η  γεωργία  να  ατονεί..

 Οι  λίγοι  που  μείναν  προσπαθούσαν  να  καλύψουν  τις  ανάγκες ,της  ολο  και  περισσότερο  αυξανόμενης  ζήτησης...

 Η  επιστήμη  βοηθούσε  με όλο  και  πιο  ισχυρά  λιπάσματα και  φυτοφάρμακα  και  η  παραγωγη  όλο  και  μεγαλωνε  αλλά  και  το  τίμημα  ηταν   μεγάλο....Η  γη  δηλητηριάζονταν  συνεχώς.

Νιτρικά  λιπάσματα  και φυτοφάρμακα πέρασαν  στον  υδροφόρο  ορίζοντα, κάνοντας  το  νερό  ακατάλληλο  γιά  τον  άνθρωπο...

Από  την  άλλη  μεριά  η  βιομηχανία  με   μια  τερατωδη  αναπτυξη  αμόλαγε  διοξινες  και  διοξειδιο  στην  ατμοσφαιρα  ,δηλητηριάζοντας  τον  αέρα  και τελικά  γίναμε  ενα  υπέροχο  θερμοκήπιο....Ιδανικό  μέρος  για  φυτα..

.Για  τους  ανθρώπους  όμως;

Κάποτε  θυμάμαι  ψάχναμε  για  υδραυλικό  και  δεν  βρήσκαμε....

   Γιατροί , δικηγόροι  ,αρχιτέκτονες, γεωπόνοι  και...   και...   και....Υπερπαραγωγή  επιστημόνων..

     Ακμή  και  παρακμή..

  Μόλις  η  φούσκα  της  ευημεριας  εσκασε  αποτομα, όλα  ήρθαν  τουμπα...

Πάνε  και  οι  βιομηχανιες, πάει  και  η  ευημερία...

Το μόνο που  μας  εμεινε  είναι  κατάλοιπα  της  ρύπανσης

  Αποδεδειγμένα  σήμερα, ενας  μαθηματικος, σηκώνει καλύτερα  από κάθε  άλλο  ένα  βάρος, ο αρχιτέκτονας  κάνει  τα  καλύτερα  ταβερνεία  και   ο  δηκηγόρος  γίνεται  τέλειο  γκαρσόνι.

 Τυχεροί  όσοι  έχουν  ρίζες  και  υποδομές  σε χωριό .Γυρίζουν και  γίνονται  αγρότες  για να  ζήσουν.  Άλλοι  ξενητεύονται  ,οι  πιο  πολλοί  όμως  γυριζουν ,έχοντας χασει τα καλύτερα τους  χρόνια...

 Η  ύπαιθρος σιγά  σιγά ,μαζευει  τα  κομματια  της...

      Ανασυντάσσεται......

  ΚΑΙ  ΝΑ....Τώρα  όπου  νά'ναι  θάρχονται  και  οι  μοίρες  για  να  ξαναπούν  στα  βρέφη  το  ριζικό τους..