Φαρμακευτικά φυτά και θεραπευτικά βότανα
Τα φυτά έπαιζαν κάποτε σημαντικό ρόλο στην παραδοσιακή ιατρική της αγροτικής Βρετάνης, καθώς χρησιμοποιούνταν σε μια ευρεία ποικιλία θεραπειών για τη θεραπεία κάθε είδους παθήσεων. Οι περισσότερες από τις δοκιμασμένες και δοκιμασμένες συνταγές με βότανα ήταν αυστηρά φυλαγμένα μυστικά που παραδόθηκαν μόνο εντός της οικογενειακής μονάδας. Ευτυχώς, πολλές από τις παλιές θεραπείες συλλήφθηκαν για τους μεταγενέστερους από προνοητικούς ανθρώπους που ήθελαν να διασφαλίσουν ότι η γνώση που είχε στηρίξει γενιές Βρετώνων δεν θα χαθεί για πάντα στην πορεία προς τον σύγχρονο κόσμο.
Οι λαϊκές θεραπείες που καταγράφονται παρακάτω σημειώθηκαν σε χρήση στο ανατολικό τμήμα της περιοχής στα τέλη ακριβώς του 19ου αιώνα και δεν επαναλαμβάνουν, όσο μπορώ, καμία από τις θεραπείες και θεραπείες που περιγράφονται λεπτομερώς σε προηγούμενες αναρτήσεις που κυρίως επικεντρώθηκε στους θεραπευτές της δυτικής Βρετάνης.
Οι δημοφιλείς θεραπείες για παιδικές ασθένειες περιείχαν πολλά από τα ίδια συστατικά που χρησιμοποιούνται κατά της ασθένειας στους ενήλικες. Μια θεραπεία για τους κολικούς λέγεται ότι βρισκόταν στο φιλμ λίπους που μερικές φορές κολλούσε στα καπάκια των δοχείων μαγειρέματος στις οποίες είχε βράσει χοιρινό κρέας. το λιπαρό καπάκι πιέστηκε στο στομάχι του ασθενούς για να επηρεάσει τη θεραπεία. Όταν οι κολικοί επιπλέκονταν με διάρροια, έπιναν ένα έγχυμα Knotweed σε ζεστό νερό ως θεραπευτικό. Η αιθάλη από την εστία του ίδιου του ασθενούς αναμειγνύονταν με ζαχαρούχο φρέσκο αγελαδινό γάλα και έπιναν κάθε βράδυ, για μια εβδομάδα, για τη θεραπεία των εντερικών σκουληκιών στα παιδιά ή αλλιώς τον έβαζαν να κοιμηθεί σε ένα στρώμα από φυτά αρσενικής φτέρης .
Ένα φάρμακο που προτείνεται κατά του κρούπα απαιτούσε να περιβάλλεται ο λαιμός του παιδιού από ένα κατάπλασμα φτιαγμένο από μείγμα κοπριάς χήνας, σέλινο , κόκκους λευκού πιπεριού και ξύδι από λευκό κρασί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα αρχείο για το πόσο καιρό χρειαζόταν να φορεθεί αυτό το περίεργο κολιέ για να είναι αποτελεσματικό. Συστήνεται θεραπεία τριών ή έξι ημερών για όσους μάχονται με τον κοκκύτη. ο ασθενής έπρεπε να πιει ένα φλιτζάνι φρέσκο γάλα φοράδας το πρωί πριν από το πρωινό. Μια άλλη υγιεινή θεραπεία για τη θεραπεία της ίδιας πάθησης συνιστούσε την κατανάλωση ζεστού γάλακτος στο οποίο είχαν βράσει κονιοποιημένα φουντούκια .
Η θεραπεία της επιληψίας στα παιδιά κυμαινόταν από κάποιου είδους υποκαπνισμό όπου ο ασθενής εισέπνευσε τον καπνό που ανατινάχθηκε στη μύτη του από κάποιον που κάπνιζε ένα πίπα καπνού , μέχρι να πίνει ένα τσάι από βότανα από νερό βρεγμένο με ρίζες παιώνιας και άνθη Πύρεθρου .
Ο καπνός περιλαμβάνεται επίσης σε μια αξιοσημείωτη θεραπεία για τη δακτυλίτιδα στα παιδιά. μια θεραπεία που ξεκίνησε με το ξύρισμα όλων των μαλλιών από το κεφάλι του ασθενούς. Στη συνέχεια, ήταν απαραίτητο να συνθλίψετε τη ρίζα Houseleek και Elderberry σε ένα μπολ με πηγμένο γάλα, στο οποίο προστέθηκε ένα κομμάτι φύλλου καπνού . το παρασκεύασμα στη συνέχεια αφέθηκε να μαριναριστεί όλη τη νύχτα. Το κεφάλι του παιδιού πλένονταν σχολαστικά κάθε πρωί και βράδυ πριν επικαλυφθεί πλήρως με την προετοιμασμένη αλοιφή. Η θεραπεία θεωρήθηκε πλήρης μετά από ένα μήνα τέτοιας θεραπείας.
Για να θεραπεύσει έναν πονοκέφαλο, συνιστούσε στον ασθενή να καλύψει το κεφάλι του με ένα βαρύ πανί και να κρατήσει το κεφάλι του, όσο το δυνατόν περισσότερο, πάνω από ένα καζάνι στο οποίο έβραζαν τους Χόρους σε νερό . Εάν το Hayseeds δεν ήταν διαθέσιμο, το Ground-Ivy θεωρήθηκε εξίσου αποτελεσματικό. Ένα παρόμοιο κάλυμμα κεφαλής χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία του πονόδοντου αλλά ήταν απαραίτητο ο ασθενής να ανοίξει το στόμα του στον ατμό που έβγαινε από την κατσαρόλα στην οποία έβραζαν πέτρες χαλαζία σε ξύδι. Ο πονόδοντος λέγεται επίσης ότι ανακουφιζόταν τρίβοντας το πίσω μέρος του αυτιού που ήταν πλησιέστερα στο ενοχλητικό δόντι με το χυμό του Petty Spurge ή του Milk Weed. Εάν ένα δόντι χρειαζόταν εξαγωγή, η εφαρμογή σπαραγγιούΗ ρίζα στο άρρωστο δόντι θεωρήθηκε ότι εμποδίζει τον ασθενή να υποφέρει από οποιονδήποτε πόνο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Για τους πόνους στα αυτιά, ο ελαιώδης χυμός των ταξιανθιών που βρέθηκαν στο Field Elm εφαρμόστηκε απευθείας στο αυτί, αλλά λέγεται ότι παρέχεται ανακούφιση σε όσους χρησιμοποιούσαν το χυμό των κλαδιών τέφρας με τον ίδιο τρόπο. Οι φλεγμονώδεις και πονόλαιμοι θεραπεύονταν πίνοντας πολύ ζεστό μηλίτη στον οποίο είχε λιώσει το βούτυρο, ή αλλιώς ένα ρόφημα αγελαδινού γάλακτος στο οποίο είχαν βράσει φύλλα δάφνης . Άλλοι συνιστούσαν να εφαρμόσετε στο λαιμό ένα κατάπλασμα από πουρέ πατάτας που είχαν ψηθεί στη στάχτη της εστίας.
Μια από τις παλιές θεραπείες για την αμυγδαλίτιδα συνιστούσε στον πάσχοντα να κοιμάται με την κάλτσα του αριστερού ποδιού τυλιγμένη γύρω από το λαιμό του. η κάλτσα έπρεπε να γεμιστεί με στάχτη ζεστή από τη σχάρα για να είναι αποτελεσματική. Ωστόσο, αυτή η θεραπεία λέγεται ότι ήταν επικίνδυνη για τα κορίτσια που είχαν φτάσει στην εφηβεία.
Λέγεται ότι δύο φύλλα Greater Periwinkle , μασημένα μέχρι να μείνουν μόνο οι ίνες, σταματούσαν αμέσως μια ρινορραγία. Άλλες θεραπείες ήταν ελαφρώς πιο επεμβατικές καθώς ένα ζήτησε τα τρυφερά φύλλα που πάρθηκαν από την κορυφή της τσουκνίδας να τυλιχτούν σε μπάλες και να ωθηθούν στα ρουθούνια του ασθενούς. Μια άλλη θεραπεία συνέστησε τα ρουθούνια να γεμιστούν με σπόρια Puffball . Το βίαιο πάτημα του μικρού δακτύλου του αριστερού χεριού του ασθενούς ισχυρίστηκε επίσης ότι ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος για να σταματήσει η ρινορραγία, όπως και η βύθιση του χεριού του σε πολύ κρύο νερό.
Οι οφθαλμικές παθήσεις θεραπεύονταν ευρέως με πλύσεις ματιών με νερό που είχε εμποτιστεί με άνθη Elder , αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι αυτά τα λουλούδια είχαν συλλεχθεί μεταξύ των δύο Κυριακών του Corpus Christi. Η οφθαλμία και άλλες φλεγμονές των ματιών σε ενήλικες αντιμετωπίστηκαν επίσης με ένα πλύσιμο των ματιών με ζεστό νερό στο οποίο είχαν βράσει τα φύλλα του Μεγάλου Πλαντανιού . Οι στύλες λέγονταν ότι αφαιρούνταν με την εφαρμογή ωμού μοσχαρίσιου κρέατος ή με το πέρασμα ενός χρυσού δακτυλίου από πάνω τους. Οι οφθαλμικές παθήσεις στα βρέφη συνήθως αντιμετωπίζονταν με μερικές σταγόνες γάλακτος, που εκφράζονται απευθείας στο προσβεβλημένο μάτι από μια θηλάζουσα μητέρα.
Καθαρή όραση ήταν εξασφαλισμένη σε όσους περνούσαν πάνω από τα βλέφαρά τους ένα φρεσκοστρωμένο και ζεστό ακόμα αυγό κοτόπουλου ή σε εκείνους που έπλυναν τα μάτια τους με το γάλα στο οποίο είχε βράσει το Scarlet Pimpernel . Εν τω μεταξύ, σε ασθενείς που έπασχαν από ματωμένα μάτια συνιστώνταν να χτυπούν το στέλεχος του Robert's Grass μαζί με λίγο χοντρό αλάτι και να εφαρμόζουν την ένωση ως κατάπλασμα στον καρπό του βραχίονα απέναντι από το προσβεβλημένο μάτι. μια διαδικασία που έπρεπε να επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ για τρεις συνεχόμενες ημέρες για να είναι αποτελεσματική.
Για να αναζωογονηθεί και να καθαριστεί το αίμα κάποιου, συνιστούσε το Chervil , το Cress , το Fumitory , το Sorrel και το Ryegrass να χτυπηθούν μαζί. Ο χυμός αυτού του φυτικού παρασκευάσματος προστίθεται σε λίγο νερό και πίνεται κάθε πρωί, πριν το πρωινό, για εννέα συνεχόμενες ημέρες. Ένα άλλο φάρμακο, που απαιτούσε οι ρίζες του Catchweed , του Curly Dock και του Dandelion να μουσκέψουν σε νερό πριν βράσουν μέχρι να εξατμιστεί το μισό νερό. Ένα φλιτζάνι από τον υπόλοιπο ζωμό έπιναν κάθε πρωί πριν το πρωινό. μια διαδικασία που επαναλαμβανόταν καθημερινά μέχρι να πιει τον όγκο του αίματος που ήθελε να ανανεωθεί.
Όσοι έπασχαν από οίδημα συμβουλεύονταν να χωρίσουν έναν ζωντανό κόκορα στη μέση, με ένα μόνο χτύπημα τσεκούρι και να τυλίξουν το αιμορραγούμενο κουφάρι γύρω από τους πρησμένους αστραγάλους. Για όσους υποφέρουν από πονόλαιμο, προτάθηκαν πιο ευχάριστες θεραπείες. ένα ποδόλουτρο με ζεστό νερό αναμεμειγμένο είτε με θρυμματισμένους σπόρους μουστάρδας είτε με εκείνους του Greater Celandine . Τα καλαμπόκια και οι κάλοι στα πόδια θεραπεύτηκαν με την άμεση εφαρμογή ενός κομμένου πράσου , αν και ένα ποδόλουτρο αποτελούμενο από θρυμματισμένο σκόρδο και φύλλα πράσου βρεγμένα σε ξύδι θεωρήθηκε ως εξίσου αποτελεσματική θεραπεία.
Οι σοβαροί μώλωπες αντιμετωπίστηκαν κυρίως με την άμεση εφαρμογή ενός καταπλάσματος που παρασκευαζόταν από μια ένωση χονδροειδούς αλατιού και Vervain ή Verbena που είχαν κοπεί μαζί σε μια παχιά πάστα. Εναλλακτικά, ένα εξίσου αποτελεσματικό κατάπλασμα λέγεται ότι παρασκευαζόταν από το χτύπημα ενός λειχήνα γνωστό ως Tree Lungwort ή Pulmonary Moss με το ασπράδι ενός αυγού κότας.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, το Pilewort ή το Lesser Celandine χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες θεραπείες για τις αιμορροΐδες. Σε ένα, οι ρίζες του φυτού τοποθετήθηκαν σε μια μικρή υφασμάτινη τσάντα που ήταν στερεωμένη στο κάτω μέρος του πουκάμισου του ασθενούς. Η εγγύτητα του φυτού στην έδρα της δυσφορίας πιστεύονταν αρκετά για να ξεκινήσει η διαδικασία επούλωσης. Μια άλλη θεραπεία απαιτούσε να αναμειγνύεται ο χυμός του φυτού με λίγο λαρδί και να εφαρμόζεται στην πάσχουσα περιοχή ως αλοιφή.
Δύο άλλα φυτά χρησιμοποιήθηκαν επίσης ευρέως για τη θεραπεία αυτής της ίδιας θλίψης. ο χυμός των φύλλων Houseleek , αναμεμειγμένος με βρασμένο λαρδί, εφαρμόστηκε απευθείας ως αλοιφή, αλλά μια θεραπεία που περιελάμβανε το Water Hemlock απαιτούσε επίσης έναν ορισμένο βαθμό τελετουργίας. Σε αυτήν την περίπτωση, το πολύ τοξικό φυτό πλύθηκε καλά με τρεχούμενο νερό πριν οι κόνδυλοι του κοπανιστούν και αναμειχθούν με λίγο λαρδί. Η προκύπτουσα ένωση στη συνέχεια έβραζε αργά πάνω από τη χόβολη σε ένα νέο πήλινο δοχείο, δημιουργώντας έτσι μια αλοιφή που περιγράφηκε ως η πιο αποτελεσματική.
Οι επιπλοκές της εμμήνου ρύσεως συχνά αντιμετωπίζονταν με καταπλάσματα από βρύα δέντρων τα οποία εφαρμόστηκαν στο σώμα κοντά στα νεφρά, ή αλλιώς ένα κατάπλασμα από βρασμένο μαϊντανό εφαρμόστηκε στο στομάχι του ασθενούς. Το στομάχι ήταν επίσης η προτιμώμενη θέση για ένα κατάπλασμα από βρασμένο Pellitory , γνωστό και ως Bottle Grass, το οποίο εφαρμόστηκε εκεί για να διευκολύνει όσους υποφέρουν από κατακράτηση ούρων. Το νερό στο οποίο είχε βράσει το φυτό έπρεπε επίσης να πιει ο ασθενής για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία. Η κατανάλωση τσαγιού από βότανα που παρασκευάζονται από έγχυμα ριζών κιχωρίου και παιώνιας λέγεται ότι ανακουφίζει από τη δυσκοιλιότητα.
Οι θεραπείες που συνιστώνται για τη θεραπεία των θυμάτων εγκαυμάτων φαίνεται να διέφεραν από θεραπευτή σε θεραπευτή, αλλά οι πιο δημοφιλείς ζητούσαν να καλυφθεί το έγκαυμα με τριμμένη πατάτα ή να βυθιστεί το προσβεβλημένο μέρος του σώματος σε αγελαδινό γάλα που είχε αναδευτεί. λαμβάνεται μέριμνα ώστε το γάλα να ανανεώνεται αμέσως μόλις φαινόταν ζεστό. Ένα άλλο υποπροϊόν της αγελάδας ήταν επίσης αποτελεσματικό στη θεραπεία εγκαυμάτων, αλλά μόνο εάν ήταν πολύ φρέσκο. Για το σκοπό αυτό, ειπώθηκε ότι ήταν απαραίτητο να είστε έτοιμοι να λάβετε, σε ένα σάκο, μια παράδοση φρεσκοδιωγμένης κοπριάς η οποία στη συνέχεια εφαρμόστηκε γρήγορα στο έγκαυμα ή, εάν ένα χέρι ή ένα πόδι είχε καεί, το προσβεβλημένο άκρο βυθιζόταν απευθείας. στο σάκο.
Μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν ορισμένοι ντόπιοι θεραπευτές για τη θεραπεία εγκαυμάτων περιελάμβανε τελετουργική μαγεία παρά πρακτική ιατρική και σημειώθηκε στην ανατολική Βρετάνη ήδη από το 1938. Εδώ, ο θεραπευτής πήρε ένα φλιτζάνι νερό και, έχοντας βρέξει τα δάχτυλά του σε αυτό, τράβηξε το σημάδι του ο σταυρός πάνω από το έγκαυμα, ενώ απαγγέλλει μια γοητεία που επικαλείται τον Άγιο Λαυρέντιο, τον Χριστιανό μάρτυρα του τρίτου αιώνα που πέθανε σε ένα πλέγμα και του οποίου η εορτή γιορτάζεται στις 10 Αυγούστου. Το τελετουργικό δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι που ο θεραπευτής φύσηξε στο έγκαυμα. Στα δυτικά της περιοχής, επικαλέστηκε την Αγία Βαρβάρα, μια άλλη μάρτυρα του τέλους του τρίτου αιώνα που βασανίστηκε από φωτιά.
Εδώ σημειώθηκαν πολυάριθμες θεραπείες για την αντιμετώπιση μικροτραυμάτων και πληγών. Για παράδειγμα, μια πρέζα ταμπάκο καπνού πασπαλίστηκε άφθονα στην κοπή, ή αλλιώς χρησιμοποιήθηκαν ιστοί αράχνης που είχαν ληφθεί από μυλοπέτρες. Όταν εφαρμόζονται ως κατάπλασμα, τα φύλλα του Plantain Ribwort , επίσης γνωστά ως Βότανο του Αγίου Ιωσήφ ή Χόρτο με Πέντε Ραφές, πιστεύεται επίσης ότι επουλώνουν γρήγορα τα κοψίματα. μια ιδιότητα που μοιράζεται με ένα κατάπλασμα φτιαγμένο από τα κοπανισμένα φύλλα και μίσχους της Τσουκνίδας .
Οι βαθιές τομές αντιμετωπίστηκαν με μια εφαρμογή από φύλλα κρίνου που είχαν εμποτιστεί με κονιάκ, ή αλλιώς φύλλα γερανιού , τυλιγμένα σε ιστούς αράχνης, τοποθετήθηκαν στα κοψίματα ως ένα είδος επίδεσμου. Ένα άλλο φάρμακο για την επούλωση πληγών απαιτούσε να βράσουν τα φύλλα των φυτών Greater Mullein και Mallow με μια χούφτα πίτουρο. Η πληγή στη συνέχεια πλύθηκε με αυτό το νερό πριν καλυφθεί με ένα κατάπλασμα που παρασκευάστηκε από τη βρασμένη ένωση. Λέγεται απαραίτητο να ανανεώνεται αυτή η διαδικασία κάθε πρωί μέχρι να ολοκληρωθεί εμφανώς η επούλωση.
Τα άβολα επώδυνα έλκη στα πόδια αντιμετωπίστηκαν με την άμεση εφαρμογή ενός γύψου που αποτελείται από μια ένωση που δημιουργήθηκε με το βράσιμο ενός μείγματος κεριού, ελαιόλαδου και ρητίνης. Αυτό το έμπλαστρο χρειαζόταν να αλλάζεται δύο φορές την ημέρα για την πρώτη εβδομάδα, αλλά μόνο καθημερινά στη συνέχεια και θεωρήθηκε μια βέβαιη θεραπεία ακόμη και για το πιο επίμονο έλκος.
Οι διαταραχές που επηρεάζουν το δέρμα πρέπει κάποτε να ήταν αρκετά συνηθισμένες εάν ο αριθμός και οι ποικιλίες των θεραπειών παρέχουν οποιαδήποτε ένδειξη για να σχηματιστεί μια κρίση. Το έκζεμα και οι δερματικές βλάβες αντιμετωπίστηκαν με την άμεση εφαρμογή φύλλων Goundsel ή αλλιώς ένα έμπλαστρο φτιαγμένο από Greater Celandine , γνωστό ως Grass of Saint-Clair ή Witches' Milk, το οποίο είχε χτυπηθεί με χοντρό αλάτι για να σχηματιστεί μια παχιά πάστα. Ομοίως, αιθάλη που πάρθηκε από μια εστία όπου είχαν καεί μόνο ξύλα αναμειγνύονταν με λίπος αντουίγ (λουκάνικο που παρασκευάζεται στις φάρμες από έντερα χοίρου) και απλώνονταν στο προσβεβλημένο δέρμα. Μια εναλλακτική θεραπεία συνιστούσε το βράσιμο της αιθάλης στο γάλα που είχε ξεφύγει από το ανακάτεμα όταν χτυπήθηκε το βούτυρο και η εφαρμογή αυτής της ένωσης ως κατάπλασμα.
Για τη θεραπεία της λοίμωξης του δέρματος που είναι γνωστή ως ερυσίπελα ή Φωτιά του Αγίου Αντωνίου, ήταν απαραίτητο να υποκαπνιστεί το προσβεβλημένο δέρμα με φλοιό σαμπούκου πριν από την εφαρμογή κατάπλασμα από τα θρυμματισμένα άνθη του ίδιου δέντρου που χρησιμοποιήθηκε για τον υποκαπνισμό. Ωστόσο, ένα κατάπλασμα φτιαγμένο από Common Duckweed πιστεύεται επίσης ότι θεραπεύει το ίδιο παράπονο. Η λοίμωξη του δέρματος/νυχιών της οποίας η κλινική ονομασία είναι παρονυχία αντιμετωπίστηκε τοποθετώντας το μολυσμένο δάκτυλο ή το δάχτυλο του ποδιού σε ένα φρέσκο αυγό κοτόπουλου που βρισκόταν σε βρασμένο νερό ή αλλιώς βάζοντας το ψηφίο σε πολύ ζεστό λιπαρό ζωμό. Στη συνέχεια, το σαπούνι Μασσαλίας, η ρητίνη και το αγελαδινό γάλα έβρασαν μαζί για να δημιουργηθεί μια αλοιφή που εφαρμόστηκε στο μολυσμένο μέρος πριν τον ύπνο. Εναλλακτικά, τα φύλλα του Wall Pennywort, γνωστός και ως Ομφαλός της Αφροδίτης, βρασμένος με χοιρινό λίπος και τριμμένη φρυγανιά κοπανίζονταν επίσης για να γίνει η κατάλληλη αλοιφή.
Τα κάστανα βρασμένα σε νερό και κοπανισμένα σε πάστα εφαρμόστηκαν ως ζεστό κατάπλασμα για τη θεραπεία των τσίλι, ενώ το ξηρό, σκασμένο δέρμα αντιμετωπίστηκε με μια πολύ βασική αλοιφή που αποτελείται μόνο από βούτυρο που μόλις είχε σχηματιστεί. Οι παλιοί θεραπευτές μετέφεραν ακόμη και συνταγές για την αφαίρεση των φακίδων. Ένα τέτοιο φάρμακο απαιτούσε την τοποθέτηση μιας φρεσκοφτιαγμένης τηγανίτας Φαγόπυρου σε ένα πιάτο. Τότε ήταν απαραίτητο να τρίψετε το πρόσωπο με τα συμπυκνωμένα σταγονίδια νερού, γνωστά ως ιδρώτας από τηγανίτα, που είχαν σχηματιστεί κάτω από την καυτή τηγανίτα. Μια άλλη, απλούστερη, θεραπεία απαιτούσε το τρίψιμο του προσώπου με μια πάστα φτιαγμένη από τα κοπανισμένα φύλλα και τα άνθη του Cowslip .
Σε αυτήν την περιοχή, κάποτε συστήνονταν δύο εντελώς διαφορετικά ποτά για την καταπολέμηση του πυρετού. Κάποιος κάλεσε τον ασθενή να πιει ένα φλιτζάνι λευκό κρασί που είχε εμποτιστεί με φύλλα Privet ή το φλοιό της Ιτιάς . Ωστόσο, μια άλλη θεραπεία απαιτούσε να πλυθεί καλά το στομάχι ενός κοτόπουλου και να αφεθεί να στεγνώσει δίπλα στο τζάκι. Μόλις στέγνωνε πλήρως, το στομάχι αλέθονταν σε κάτι που έμοιαζε με σκόνη, το οποίο στη συνέχεια προστέθηκε σε ένα φλιτζάνι λευκό κρασί και το έπιναν δύο φορές την ημέρα.
Η κατανάλωση ενός αφεψήματος φτιαγμένου από άνθη μολόχας ή Quackgrass βρασμένο σε νερό πηγής θεωρήθηκε ως η πιο αποτελεσματική θεραπεία κατά του κοινού κρυολογήματος. Ομοίως, συνιστάται επίσης η κατανάλωση γάλακτος αγελάδας στο οποίο είχαν βράσει τα φύλλα της μικρής φτέρης που είναι γνωστή ως Wall Capillary ή Maidenhair Spleenwort. Το νερό που είχε χρησιμοποιηθεί για το βράσιμο του Ground-Ivy , γνωστό και ως Ζώνη του Saint-John, ήταν μια άλλη αποτελεσματική θεραπεία, αλλά μόνο εάν λίγη βρώμη είχε πρώτα βράσει στην ίδια κατσαρόλα.
Γνωρίζουμε από τον τεράστιο όγκο των σωζόμενων θεραπειών λαϊκής ιατρικής για τους ρευματισμούς και τους πόνους των αρθρώσεων ότι τέτοιες ασθένειες πρέπει κάποτε να προβλημάτιζαν πολύ τους κατοίκους της Βρετάνης. Σε ορισμένες περιοχές, οι πάσχοντες συμβουλεύονταν να χτυπούν τα πάσχοντα άκρα με τσουκνίδες , αλλά άλλες θεραπείες απαιτούσαν από τον ασθενή να προκαλέσει εφίδρωση καλύπτοντας τον εαυτό τους με μια κουβέρτα και κλαδιά σημύδας που είχαν θερμανθεί σε φούρνο ψωμιού που μόλις είχε ψήσει ψωμί. Ο ύπνος σε ένα στρώμα από φτέρες πιστεύεται επίσης ότι ανακουφίζει τους πάσχοντες από τον πόνο τους, ειδικά εάν, κατά τη διάρκεια της ημέρας, το δέρμα τους παρέμενε επίσης σε επαφή με τα φύλλα του Πλατύφυλλου Plantain . ραμμένα μέσα στο πουκάμισό τους για τέτοιο σκοπό.
Για να αντιμετωπιστεί ο πόνος που προκλήθηκε από ένα χτύπημα ή μια πτώση, τα φύλλα της κολλιτσίδας θερμάνθηκαν σε ένα τηγάνι πριν αναμειχθούν με λαρδί, το οποίο στη συνέχεια τρίβονταν στο προσβεβλημένο μέρος του σώματος του ασθενούς. Αν και μια άλλη θεραπεία υποστήριζε ότι η πιο αποτελεσματική θεραπεία ήταν να πιει ο ασθενής ένα μπουκάλι λευκό κρασί που είχε εγχυθεί με έξι μικρά κλαδιά Myrtle . Ο ενοχλητικός πόνος που προκαλείται από μια πλαϊνή βελονιά πιστεύεται ότι θεραπεύεται με την άμεση εφαρμογή ζεστού πλιγούρι βρώμης που περιείχε το ασπράδι ενός αυγού κοτόπουλου.
Όσοι πιστεύεται ότι έχουν υποστεί εγκεφαλικό θα μπορούσαν να λάβουν τη βεβαιότητα ότι θα θεραπευθούν εάν έπιαναν και σκότωναν έναν τυφλοπόντικα. Το μικρό πλάσμα αφαίμαξε και το αίμα που προέκυψε εφαρμόστηκε στα προσβεβλημένα μέρη του σώματος του ασθενούς. Άλλες ασυνήθιστες θεραπείες περιελάμβαναν την κατανάλωση μιας έγχυσης Knotgrass σε νερό με την προσδοκία να θεραπευτεί από τη δυσεντερία. Ή μια θεραπεία για τη λύσσα που συνιστούσε την παρασκευή μιας ένωσης από τριαντάφυλλα σκύλου , καρύδια σε σκόνη και αυγά κοτόπουλου. Εφαρμόζοντας τη μισή ωμή ομελέτα απευθείας στη μπουκιά, ο ασθενής έφαγε την άλλη μισή με την ελπίδα της θεραπείας. Η θεραπεία για όσους υποφέρουν από νυχτερινές εφιδρώσεις απαιτούσε από τον ασθενή να φοράει μια τσάντα ή κάλτσα γύρω από το λαιμό του όταν πηγαίνει για ύπνο. η κάλτσα ήταν γεμάτη με Meadow Saffron, επίσης γνωστό ως Γυμνή Κυρία ή Δολοφόνος Σκύλου, βολβοί? το ένα μέρος του φυτού που δεν είναι ιδιαίτερα τοξικό.
Πολλές θεραπείες για κονδυλώματα σημειώθηκαν εδώ. από το απλό στο επικίνδυνο. Μια θεραπεία απαιτούσε από τον ασθενή να δαγκώνει τα κονδυλώματα του πριν από το πρωινό κάθε πρωί για μια εβδομάδα. Ένας άλλος ζήτησε να τρίβονται τα προσβλητικά κονδυλώματα από τον ασθενή το πρωί, με άδειο στομάχι, με φύλλα φαγόπυρου ή με το χυμό από το στέλεχος του Greater Celandine . Ομοίως, ο γαλακτώδης χυμός της συκιάς , η βλέννα ενός σαλιγκαριού χωρίς το κέλυφος, τα μισά ενός μήλου που μαζεύτηκε από ένα δέντρο που χρησιμοποιείται συνήθως για την παρασκευή μηλίτη ή ο τοξικός χυμός του SpurgeΥποστηρίχτηκε επίσης ότι παρέχουν αποτελεσματικές θεραπείες για τα κονδυλώματα. Ωστόσο, το πιο αλάθητο φάρμακο λέγεται ότι παρείχε η εφαρμογή του κουρελιού που είχε χρησιμοποιηθεί για τον καθαρισμό του φούρνου ψωμιού.
Για να αποδείξουμε την παλιά παροιμία των χθεσινών θεραπευτών ότι φέρουμε μαζί μας τα φάρμακα που μπορούν να θεραπεύσουν τις ασθένειές μας, μια θεραπεία για τσιμπήματα εντόμων εδώ συνέστησε στον ασθενή να καλύψει το σημάδι του δαγκώματος με το δικό του κερί αυτιού. Ωστόσο, οι χυμοί που αναβλύζονταν από τα φύλλα του Ribwort Plantain θεωρήθηκαν επίσης ως αποτελεσματική θεραπεία ενάντια σε κάθε είδους δαγκώματα και τσιμπήματα. Τα επιβαρυντικά τραύματα που προκλήθηκαν από τρυπήματα δέρματος από αγκάθια αντιμετωπίστηκαν με μια αλοιφή από μια χούφτα κισσό , κοπανισμένη με μια μικρή κουταλιά βούτυρο, λαρδί και ρητίνη σε πάστα που θερμάνθηκε σε φωτιά πριν εφαρμοστεί απευθείας στο δέρμα. .
Η πιο αποτελεσματική θεραπεία ενάντια στο δάγκωμα της οχιάς, του μοναδικού δηλητηριώδους φιδιού της περιοχής, πιστεύεται ότι προσφέρεται από το ίδιο το κεφάλι του ένοχου. Αν κάποιος μπορούσε να συλλάβει το φίδι που σας είχε δαγκώσει και συνέτριψε το κεφάλι του από το δάγκωμα, θεωρήθηκε ότι θεραπεύτηκε αμέσως. Ωστόσο, ειπώθηκε ότι, αν και θεραπευόταν, θα αισθανόσασταν πάντα αδιαθεσία και ακόμη και ένα πρήξιμο του δέρματος, κάθε χρόνο στην επέτειο της επίθεσης.
Ενώ μπορεί να έχουμε εγκαταλείψει τις παλιές φυσικές θεραπείες που εξυπηρέτησαν πολύ καλά τους προγόνους μας, η χρήση των φυτών για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες επανεξετάζεται σήμερα από ομοιοπαθητικούς επαγγελματίες και εταιρείες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. φρέσκα μάτια ανακαλύπτοντας ξανά την παλιά γνώση για τις νέες γενιές.
https://bonjourfrombrittany.wordpress.com/
