Ταξίδι στο Ναύπλιο, μέρος α’
Η πατρίδα μας έχει εκατοντάδες υπέροχα μέρη… Ένα από αυτά είναι το Ναύπλιο, στο οποίο θα αφιερώσουμε το πρώτο από τα ταξιδιωτικά, καλοκαιρινά μας άρθρα! Στο νέο ταξιδιωτικό μας άρθρο θα έχουμε έναν ιστορικό περίπατο στην πόλη και λίγα λόγια για την ιστορία της, διαμονή στο ξενοδοχείο Ιππολύτη του ομίλου Neoklasiki Group, επίσκεψη στο κατάστημα-έκθεση «Αρμιρίκι», γλυκά από το κατάστημα «Γλυκός πειρασμός», δείπνο στο 3SIXTY Grill Dining Wine Bar, συζήτηση με τον συνιδιοκτήτη του ομίλου Neoklasiki Group κ. Περικλή Μπελίτσο και τη σεφ Αλεξάνδρα Τακορίδη του εστιατορίου 3SIXTY, ένα βραδυνό περπάτημα στην πόλη, πρωινό στο ξενοδοχείο Ιππολύτη, ένα μάθημα τουρισμού από την κ. Κατερίνα Ψυχογυιού, επίσκεψη στον φούρνο «Μεσάλι», συνέντευξη με την ιδιοκτήτρια του Μουσείου Κομπολογιού Ελένη Ευαγγελινού και μια βουτιά στη θάλασσα του Τολού.
Ένας ιστορικός περίπατος
Κάνοντας την πρώτη διερευνητική μας βόλτα στα δρομάκια της παλιάς πόλης του Ναυπλίου είδαμε στιγμές της ιστορίας να ξεπροβάλλουν μέσα στον αστικό ιστό… Το άγαλμα του Όθωνα, η παλιά Βουλή, το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, η πλατεία Συντάγματος, η πρώτη ελληνική στρατιωτική σχολή Ευελπίδων, το πρώτο ελληνικό γυμνάσιο, ψηφίδες ιστορίας που μας πηγαίνουν παλιά, στην εποχή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους, όταν το Ναύπλιο ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Όπως μάθαμε από την επίσκεψή μας στο Λαογραφικό Μουσείο του Ναυπλίου «Β. Παπαντωνίου» του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος (θα δείτε περισσότερα για το μουσείο στο β’ μέρος του άρθρου) το Ναύπλιο χτίστηκε από τους Βενετούς τον 15ο αι. κάτω από το κάστρο της Ακροναυπλίας. Μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821 είχε έναν σπάνιο συνδυασμό βενετικής και οθωμανικής κυριαρχίας.
Αμέσως μετά την κατάκτησή του το 1822 το Ναύπλιο επιλέχθηκε ως έδρα των προσωρινών Διοικήσεων, λόγω τη κρίσιμης γεωγραφικής του θέσης. Ο πληθυσμός του αποτελούνταν από Μωραΐτες, Στερεοελλαδίτες, Μακεδόνες, Ηπειρώτες, νησιώτες, Σμυρνιούς και πολλούς ξένους. Με την έλευση του Καποδίστρια το 1828 οργανώθηκε το προάστιο της Πρόνοιας για να υποδεχθεί Κρήτες πρόσφυγες. Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί συνέθεταν ένα πολυποίκιλο μωσαΐκό με διάφορα ήθη, έθιμα και συνήθειες.
Το Ναύπλιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον πρώτο Κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Όταν έφτασε στην πόλη το 1828 τον υποδέχθηκαν όλοι με ενθουσιασμό. Διοίκησε το νεοσύστατο κράτος για τρία χρόνια και οχτώ μήνες, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη έργων σε τομείς όπως η γεωργία, η εκπαίδευση, η ασφάλεια, η δικαιοσύνη, ο στρατός και άλλα.
Στο ξενοδοχείο Ιππολύτη
Αφού πήραμε μια πρώτη γεύση από την πόλη του Ναυπλίου ήταν η ώρα να πάμε στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε, το Ιππολύτη του ομίλου Neoklasiki Group Hotels & Restaurants. Το ξενοδοχείο Ιππολύτη βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης του Ναυπλίου, σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από τα δρομάκια, τα μαγαζιά, το λιμάνι και το Παλαμίδι. Μας περίμενε ένα πανέμορφο δωμάτιο-σοφίτα με όλες τις ανέσεις… Αφήσαμε τα πράγματά μας και κάναμε ένα μπανάκι στο πεντακάθαρο μπάνιο του δωματίου μας, το οποίο είχε και υδρομασάζ! Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως το ξενοδοχείο τηρεί αυστηρά όλους τους κανόνες υγιεινής για την προστασία από τον Κοροναϊό. Ετοιμαστήκαμε, λοιπόν, και συνεχίσαμε τις βόλτες μας…
Μια hands-on εκθεσιακή εμπειρία
Στη διάρκεια της πρώτης μας βόλτας είδαμε ένα κατάστημα που μας κίνησε το ενδιαφέρον, το «Αρμιρίκι» και έτσι κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Πρόκειται για ένα κατάστημα το οποίο κατασκευάζει t-shirts μπροστά στους πελάτες, σε ένα εργαστήρι-έκθεση υφαντικών υλών της βιομηχανικής ιστορίας στην Αργολική πεδιάδα τον 20ο αι.
Μπαίνοντας στο κατάστημα μας υποδέχτηκε η Άννα, η γαζώτρια. Μας έδειξε το χώρο όπου γίνεται ζωντανά η ραφή των t-shirts. Στο φόντο δεσπόζει μια φωτογραφία από εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας του 1949 στο Άργος. Σε μικρές προθήκες προβάλλεται η ιστορία των υφαντικών υλών, τις οποίες μπορείς να πιάσεις με το χέρι και να νιώσεις τη διαφορά του μαλλιού από το βαμβάκι και το μετάξι μετά την πρώτη και τη δεύτερη επεξεργασία. Μια hands-on εμπειρία, όπως λέγεται στη μουσειολογία δηλαδή! Επίσης, στο κατάστημα υπάρχει και μια μικρή βιβλιοθήκη.
Η εταιρεία είναι ένα μικρό, οικογενειακό brand που παράγει t-shirts σε περιορισμένη ποσότητα, 300 κομμάτια το κάθε σχέδιο. Αυτό πιστοποιείται από τον αριθμό που βρίσκεται κεντημένος σε κάθε μπλουζάκι. Εκτός από τα t-shirts στο κατάστημα θα βρει κανείς θήκες από δέρμα και τσάντες από καραβόπανο με κεντημένες αρχαίες ρύσεις.
Όπως μας είπε η Άννα, το κατάστημα υπάρχει εδώ και τρία χρόνια και ο εκθεσιακός χώρος εδώ και ένα χρόνο. Οι ιδιοκτήτες είναι ένα ζευγάρι που μετακόμισε πριν μερικά χρόνια στο Ναύπλιο. Κάνουν διανομή σε όλη της Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Πρωτού φύγουμε η Άννα μας έδειξε την υπερσύγχρονη ραπτομηχανή η οποία κεντάει με βάση ψηφιακά αρχεία την αρίθμηση και τις αρχαίες ρύσεις στα μπλουζάκια. Ομολογούμε πως μας εντυπωσίασε!
Γλυκά αμυγδαλωτά δωράκια
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στα σοκάκια του Ναυπλίου σκεφτήκαμε να πάρουμε κάποια αναμνηστικά για το σπίτι, και τι καλύτερο από γλυκάκια φυσικά! Για το λόγο αυτό επισκεφθήκαμε το κατάστημα «Γλυκός πειρασμός» από το οποίο πήραμε χειροποίητα αμυγδαλωτά που φτιάχνει ο ιδιοκτήτης Βασίλης Μπόμπος. Οι γεύσεις τους πολλές: τριαντάφυλλο, πικραμύγδαλο, φυστίκι Αιγίνης, μαστίχα και άλλες. Στο κατάστημα θα βρει κανείς και χειροποίητες σοκολάτες, αλλά και προϊόντα από τοπικό γυναικείο συνεταιρισμό. Επίσης, βρήκαμε ραχάτ, λουκούμια αμυγδάλου δηλαδή, παραδοσιακό γλύκισμα από την Πάτρα.
Πίσω στο ξενοδοχείο Ιππολύτη
Έχοντας τριγυρίσει στα δρομάκια της παλιάς πόλης για αρκετή ώρα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχεία για να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για τη βραδυνή μας έξοδο.
Την ώρα που ετοιμαζόμασταν ανακαλύψαμε μια έκπληξη, μια τηλεόραση-καθρέφτη! Πραγματικά μείναμε άφωνοι!
Δείπνο στο 3sixty Grill Dining Wine Bar
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και το Eat Dessert First Greece είχε αρχίσει να πεινάει! Έτσι, κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο “3SIXTY Grill Dining Wine Bar” του ομίλου Neoklasiki Group Hotels & Restaurants. Καθίσαμε στον εξωτερικό του χώρο και απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα με συνοδεία φοβερών κρασιών που μας πρόσφεραν το εξαιρετικά ευγενικό και φιλόξενο προσωπικό. Οι γεύσεις ήταν ξεχωριστές και πεντανόστιμες και η εξυπηρέτηση άψογη. Μείναμε ενθουσιασμένοι!
Συζήτηση με τον κ. Περικλή Μπελίτσο και τη σεφ του εστιατορίου 3SIXTY
Μιας και μιλάμε για γαστρονομία, θα αναφερθούμε εδώ στη συζήτηση μας με τον κύριο Περικλή Μπελίτσο και τη σεφ του εστιατορίου Αλεξάνδρα Τακορίδη, η οποία έγινε την επόμενη μέρα το μεσημέρι. Για λόγους συνοχής του άρθρου θα της αφιερώσουμε χώρο εδώ.
Ο κ. Μπελίτσος είναι ο ένας από τους τρεις ιδιοκτήτες του ομίλου, μαζί με τον Αναστάσιο Ηλιάδη και τον Φώτιο Βασιλειάδη. Ο ίδιος διαθέτει μια μεγάλη αγάπη για τη γαστρονομία και γι’ αυτό ασχολείται και με αυτό το κομμάτι. Στόχος του είναι να προωθεί την ελληνική γαστρονομία και να ανακαλύπτει συνεχώς νέα τοπικά προϊόντα από ντόπιους παραγωγούς και επιχειρήσεις από όλη την Ελλάδα.
Μας είπε πως το εστιατόριο 3SIXTY άνοιξε το 2012 σε ένα νεοκλασικό κτίριο. Στους ορόφους του κτιρίου στεγάζονται οι εφτά σουίτες του ομώνυμου ξενοδοχείου. Στο ξεκίνημά του το εστιατόριο είχε κρασιά από όλη την Πελοπόννησο, μιας και η φιλοσοφία ήταν να στηρίξουν τον τόπο τους. Οι παραγωγοί εμπιστεύθηκαν την ιδέα και έδωσαν τα κρασιά «πρώτο χέρι», κάνοντας έτσι δυνατό να τα διαθέτει το εστιατόριο πιο φθηνά στον κόσμο. Σήμερα το εστιατόριο έχει συγκεντρώσει βραβεία οίνου, τουρισμού και γαστρονομίας.
Το κρασί πάντα συνοδευόταν από φαγητό και μέσα από διάφορες αλλαγές το εστιατόριο έφτασε στη σημερινή του μορφή, με σεφ την κ. Αλεξάνδρα Τακορίδη. Σε δεύτερο χρόνο το εστιατόριο άρχισε να προμηθεύεται κρασιά από όλη την Ελλάδα, από μεγάλους και μικρούς παραγωγούς.
Όπως μας περιέγραψε ο κ. Περικλής, το εστιατόριο 3SIXTY σερβίρει ελληνική και μεσογειακή κουζίνα, έχοντας ως στόχο την ποιότητα περισσότερο από το κέρδος. Επίσης, στο βραβευμένο εστιατόριο θα βρει κανείς κοπές κρεάτων από όλον τον κόσμο, όπως Black Angus Αυστραλίας, από πρωτοκλασάτες φάρμες του κόσμου.
Ο κ. Περικλής μας τόνισε πως στο εστιατόριο τους αρέσει να πρωτοπορούν και να ανοίγουν καινούριους δρόμους στη γαστρονομία και στον τουρισμό. Το Ναύπλιο προσεγγίζεται από πάρα πολύ καλό κόσμο, όπως μας είπε. Πέραν από έναν κοντινό στην Αθήνα προορισμό για τριήμερα, το Ναύπλιο έχει και πολλές εκδηλώσεις όπως ο Μαραθώνιος, το Mediterranean Yacht Show και άλλα.
Επίσης, ο κ. Περικλής μας επισήμανε πως στον όμιλο στηρίζουν τα τοπικά προϊόντα. Έχουν συνεργασία με έναν προμηθευτή και δημοσιογράφο οίνου και φαγητού, τον Χάρη Τζανή, ο οποίος απευθύνεται σε μικρούς παραγωγούς από όλη την Ελλάδα και παίρνει ό,τι καλύτερο υπάρχει σε κάθε περιοχή. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι λιαστές σαρδέλες Καλύμνου, τις οποίες βρίσκουν σε γυναικείο συνεταιρισμό. Με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα της σεφ τα τοπικά προϊόντα ανεβαίνουν ένα σκαλί παραπάνω. Ένα άλλο τέτοιου είδους προϊόν είναι τα παξιμάδια χαρουπιού που δοκιμάσαμε στην έναρξη του γεύματός μας. Μέχρι και ελληνικό προσούτο προβατίνας υπάρχει! Επίσης, ο κ. Μπελίτσος μας είπε πως εκτός από τα ποιοτικά υλικά και τον χώρο του εστιατορίου, έχουν επενδύσει πολύ και στον εξοπλισμό. Έχουν μέχρι και ειδικό φούρνο για να ψήνεται σωστά το κρέας και να κρατάει τα υγρά του!
Κάπου εκεί ήρθε στην παρέα μας η σεφ Αλεξάνδρα Τακορίδη. Τη ρωτήσαμε για την προσωπική της ιστορία και μας είπε πως είχε έρθει στο μαγαζί όταν πρωτοξεκίνησε, αλλά μετά την πήγε η δουλειά αλλού. Πριν ενάμιση χρόνο η σεφ πήρε την απόφαση πως δεν αντέχεται άλλο η πρωτεύουσα, οπότε αποφάσισε να έρθει στο Ναύπλιο. Όλο το διάστημα που είχε περάσει είχε επαφή με τον ιδιοκτήτη του 3SIXTY και έτσι βρέθηκε στο εστιατόριο ξανά.
Από την εμπειρία της πολλών ετών σε κουζίνες -δεκαπέντε χρόνια σε κουζίνες και εδώ και δέκα χρόνια αναλαμβάνει μαγαζιά- θεωρεί πως το Ναύπλιο είναι πλέον ένα προάστιο της Αθήνας, με καλή ποιότητα ζωής. Τη ρωτήσαμε για το εστιατόριο και μας είπε πως έχει πολύ κόσμο, ειδικά τα Σαββατοκύριακα από Αθήνα, και πως έχει το κοινό του.
Το εστιατόριο 3SIXTY επενδύει σε μικρούς Έλληνες παραγωγούς, με προϊόντα από όλη τη χώρα, αλίπαστα, τυριά, αλλαντικά, κρασιά, οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Η σεφ Αλεξάνδρα θεωρεί πως δεν είναι εύκολο να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου από τη μία μέρα στην άλλη. Ο κατάλογος που δοκιμάσαμε κι εμείς είναι ο τρίτος από όταν έχει έρθει η σεφ στο εστιατόριο. Τα τοπικά προϊόντα εισάγονται σιγά σιγά. Ήδη στα τυριά δεν υπάρχει κανένα ξένο τυρί. Το ίδιο συμβαίνει και στα αλλαντικά. Ψάχνουν να βρουν ανθρώπους και φάρμες ελληνικές, αν και δεν τα καταφέρνουν πάντα.
Από συζητήσεις και με άλλους συναδέλφους της επαρχίας και της Αθήνας η σεφ Αλεξάνδρα διακρίνει μια στροφή προς τους μικρούς Έλληνες παραγωγούς. Υπάρχουν τόσα καλά και ποιοτικά προϊόντα που δεν τα φανταζόμαστε!
Σύμφωνα με τη σεφ Αλεξάνδρα ο Κορονοϊός έχει κάνει τη ζημιά του, μιας και τους έχει πάει λίγο πίσω σε αυτήν την προσπάθεια, στα πιο δημιουργικά θέματα. Για την ώρα προχωράνε κάπως φειδωλά και πρέπει να συμβιβαστούν με το ότι οι άνθρωποι έχασαν ένα μεγάλο μέρος από τα εισοδήματά τους. Γι’ αυτό και ο κατάλογος ανανεώθηκε και συμπεριέλαβε πιάτα σε χαμηλότερες τιμές, τα οποία είναι λιγότερο εξεζητημένα, αλλά το ίδιο ποιοτικά. Ο στόχος είναι να παραμείνει η υψηλή ποιότητα, μειώνοντας τις εργατοώρες που απαιτεί ένα πιάτο, ώστε να μπορεί να μειωθεί και η τιμή. Παρέμειναν βέβαια κάποιες ακριβές κοπές κρεάτων, επειδή με αυτές τους ξέρει ένα κοινό που μπορεί να τις στηρίξει οικονομικά. Έτσι, το εστιατόριο έχει πλέον δύο καταλόγους, ανταποκρινόμενο στην κατάσταση της εποχής. Για την σεφ Αλεξάνδρα είναι σημαντικό ο κατάλογος να αλλάζει και με την εποχή. Σιγά σιγά αρχίζουν να απορρίπτουν υλικά που δεν είναι της εποχής.
Για το επάγγελμα του μάγειρα η σεφ μας είπε πως το αγαπάει πολύ. Τη ρωτήσαμε αν είναι δύσκολο και μας είπε πως μέχρι να φτάσει το φιλέτο μοσχάρι πάνω στο πιάτο με την πατατούλα έχει από πίσω πάρα πολύ κόπο, από το να πάρεις την πατάτα με το χώμα και να λερωθείς μέχρι να πάρεις το κρέας με τα αίματα να το φιλετάρεις, να το μαγειρέψεις, να το στήσεις… Σύμφωνα με την σεφ, πολλά νέα παιδιά έχουν μπει στο επάγγελμα επειδή είναι μόδα ή επειδή τους υποσχέθηκαν πολλά χρήματα, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Χρειάζεται να έχεις μεγάλη υπομονή και γερό στομάχι!
Η συζήτησή μας έκλεισε γλυκά, με ένα επιδόρπιο από την εξαιρετική σεφ Αλεξάνδρα Τακορίδη. Ήταν πραγματικά από τα πιο νόστιμα γλυκά που έχουμε δοκιμάσει!
Ένα βραδινό περπάτημα
Πίσω στην κανονική μας ροή τώρα… αφού απολαύσαμε το υπέροχο γεύμα μας στο εστιατόριο 3Sixty σκεφτήκαμε πως ήταν ώρα για ένα βραδινό περπάτημα. Η πόλη του Ναυπλίου δεν κοιμάται, μιας και υπάρχουν ένα σωρό μαγαζιά που γεμίζουν με νεαρό περισσότερο, αλλά και μεγαλύτερο κόσμο. Εμείς προτιμήσαμε να περπατήσουμε τα δρομάκια και να χαζέψουμε τα ωραία φωτισμένα κτίρια, με φόντο το Παλαμίδι που λάμπει στην κορυφή.
Στο ξενοδοχείο για ύπνο
Ώρα για ύπνο Eat Dessert First Greece… αύριο σας περιμένει μια μεγάλη μέρα με πολλές ακόμα γλυκές ανακαλύψεις, μας είπε ο Ρούπερτ και μας έστειλε στο δωμάτιο για ξεκούραση και ύπνο στο μαλακό στρώμα και στα φουσκωτά μαξιλάρια του ξενοδοχείου Ιππολύτη.
Η επόμενη μέρα ξημέρωσε, το ξυπνητήρι χτύπησε και ετοιμαστήκαμε για πρωινό. Μας περίμενε ένας πλούσιος μπουφές με αλμυρές και γλυκές λιχουδιές που ικανοποιούσαν κάθε γούστο! Ποικιλία αυγών, πίτες, τηγανόψωμα, ψωμάκια, αλλαντικά, τυριά, κέικ, κρουασάν, ταρτάκια, γλυκάκια, γιαούρτι, μαρμελάδες και ότι καφέ θέλαμε ήταν μόνο λίγες από τις επιλογές που είχαμε! Γεμίσαμε τα πιάτα μας με τη βοήθεια του προσωπικού που μας σέρβιρε, έχοντας πάρει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Πραγματικά δοκιμάσαμε τα πάντα και ήταν όλα φρέσκα και πεντανόστιμα! Για να απολαύσουμε το πρωινό μας μπορούσαμε να καθήσουμε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου, ή στην πανέμορφη αυλή με πισίνα.
Οι επιλογές της Ελίζας την πρώτη ημέρα ήταν οι εξής: scrumbled αυγά με μπέικον και λουκανικάκια, τηγανόψωμο, κρουασάν βουτύρου, ταρτάκι biscotino και πορτοκαλόπιτα. Οι επιλογές του Γιώργου ήταν κάπως περισσότερες… Το γλυκό πιάτο περιείχε κέικ, ταρτάκι μπισκοτίνο, κωκάκι, κρουασάν βουτύρου, κρουασάν σοκολάτας, και μηλοπιτάκι. Το αλμυρό πιάτο περιείχε διάφορα τυριά και αλλαντικά, φρέσκο ψωμάκι, χειροποίητες πίτες και άλλα πολλά!
Ένα μάθημα τουρισμού από την sales director κ. Κατερίνα Ψυχογυιού
Αφού καταβροχθίσαμε τα γεμάτα μας πιάτα, συναντήσαμε την sales director του ομίλου Neoklasiki Group και πρώην δημοσιογράφο, κυρία Κατερίνα Ψυχογυιού, η οποία μας μίλησε για τη φιλοσοφία και τις αξίες του ομίλου. Από τα πρώτα πράγματα που μας τόνισε η κ. Ψυχογυιού είναι η αγάπη και το μεράκι που έχουν οι ιδιοκτήτες και πόσο φροντίζουν τα κτίρια τα οποία ανακαινίζουν. Παίρνουν κτίρια εγκαταλελειμμένα, σε κακή κατάσταση, τα οποία χρειάζονται πολλή δουλειά, και τα μεταμορφώνουν στα πανέμορφα κτίρια που βλέπουμε σήμερα και πραγματικά στολίζουν την πόλη.
Η κ. Ψυχογυιού μας είπε πως το πρώτο ξενοδοχείο που ανακαινίστηκε ήταν το Ναυσιμέδων το 1993, ένα πολύ όμορφο αρχοντικό με κήπο έξω, το οποίο για εκείνην είναι από τα πιο εντυπωσιακά της πόλης. Ο πρώτος του όροφος έχει ένα πανύψηλο ταβάνι και το εσωτερικό του έχει έπιπλα αντίκες, τις οποίες οι ιδιοκτήτες έχουν ψάξει πολύ για να τις βρουν.
Το 2004 ο όμιλος άνοιξε το ξενοδοχείο Ιππολύτη, όπως μας αφηγήθηκε η κ. Ψυχογυιού, με τη μεγάλη σάλα με τα ζωγραφισμένα στο χέρι ταβάνια και τα έπιπλα Τοσκάνης. Το κτίριο που ανακαινίστηκε είχε χτιστεί το 1830.
Το 2008 άνοιξε το Xenon Inn στην πλατεία Συντάγματος, με καφέ στο ισόγειο. Το 2015 ο όμιλος άνοιξε το 3Sixty με εφτά δίχωρες και μονόχωρες σουίτες πάνω από το ομώνυμο εστιατόριο. Τον Νοέμβριο του 2019 άνοιξε το ξενοδοχείο Castellano, και θα ακολουθήσουν κι άλλα, μας είπε η κ. Ψυχογυιού.
Στις ανακαινίσεις δίνεται μεγάλη προσοχή στο να ταιριάζουν τα κτίρια στη φυσιογνωμία της πόλης. Για την κ. Ψυχογυιού οι ιδιοκτήτες προσφέρουν έργο στην πόλη, μιας και τα παλιά κτίρια γίνονται κοσμήματα. Ο δήμος έχει βοηθήσει πάρα πολύ, μας είπε, και έχει ασχοληθεί πολύ με την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Σημαντικό είναι πως ο δήμος κάνει πολλές ωραίες εκδηλώσεις που έχουν καθιερωθεί και έχουν γίνει θεσμός.
H κ. Ψυχογυιού μας περιέγραψε πως όταν λαμβάνει χώρα το Mediterranean Yacht Show το Ναύπλιο γίνεται μια κοσμοπολίτικη πόλη. Τις απόκριες γίνεται το βενετσιάνικο καρναβάλι, ενώ μέσα στο χρόνο γίνονται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το Μουσικό Φεστιβάλ που κρατάει πάνω από 20 χρόνια με συγκροτήματα κλασικής μουσικής σε αρχαιολογικούς χώρους. Φέτος δυστυχώς έχουν αναβληθεί όλα εξαιτίας της πανδημίας.
Ρωτήσαμε την κ. Ψυχογυιού από ποιές χώρες έρχονται οι περισσότεροι επισκέπτες και μας ανέφερε την Αγγλία και την Αμερική όσον αφορά τα γκρουπ, και ιδιώτες επισκέπτες από Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, τελευταία και Ελβετία και Σουηδία. Το Ναύπλιο έχει επίσης πολλούς επισκέπτες από Αμερική, Καναδά και Αυστραλία. Η εντύπωση που έχουν οι επισκέπτες είναι πως αυτό που τους προσφέρεται στο Ναύπλιο είναι πολύ φτηνό και πολύ καλό. Για την κ. Ψυχογυιού είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεται μια καλή εμπειρία στον πελάτη, γιατί έτσι θα σχηματίσει καλή εικόνα όχι μόνο για τον τόπο, αλλά και για την Ελλάδα και τους Έλληνες… Η κ. Ψυχογυιού μας είπε επίσης ότι γίνεται πολύ δουλειά από το Υπουργείο Τουρισμού. Κάπως έτσι κλείσαμε την ωραία μας κουβέντα, με μια ευχή να φεύγουν οι επισκέπτες από τη χώρα μας με όμορφες εικόνες και εμπειρίες.
Επίσκεψη στον φούρνο «Μεσάλι»
Στον όμιλο Neoklasiki Group ανήκει και ο φούρνος Μεσάλι, ο οποίος προμηθεύει τα ξενοδοχεία του ομίλου με φρέσκα ψωμάκια, φουρνιστά και γλυκά για το πρωινό. Τον επισκεφθήκαμε πριν από την επιστροφή μας στην Αθήνα και μας έκαναν δώρο ένα δίκιλο καρβέλι ζυμωτό ψωμί φτιαγμένο με συνταγή της γιαγιάς. Ευχαριστούμε θερμά!
Επίσκεψη στο Μουσείο Κομπολογιού
Η δεύτερη μέρα μας στο Ναύπλιο ξεκίνησε με το φοβερό πρωινό του ξενοδοχείου Ιππολύτη και συνεχίστηκε με μια επίσκεψη στο Μουσείο Κομπολογιού του Ναυπλίου, στο οποίο συζητήσαμε με την ιδιοκτήτριά του Ελένη Ευαγγελινού. Το Μουσείο Κομπολογιού βρίσκεται στην παλιά πόλη και έχει ως θέμα του τα κομπολόγια και τα προσευχητάρια. Όπως διαβάσαμε στο πληροφοριακό υλικό του, το μουσείο ιδρύθηκε το 1998 από τον Άρη Ευαγγελινό και τη Ραλλού Γρομιτσάρη, οι οποίοι συλλέγουν και μελετούν το κομπολόι από το 1958.
Όπως μας είπε η ιδιοκτήτρια Ελένη Ευαγγελινού, το μουσείο είναι ιδιωτικό και λειτουργεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Το κατάστημα που στεγάζεται στο ισόγειο υπάρχει από το 1994, ενώ το μουσείο στον πάνω όροφο από το 1998.
Τι είναι όμως το κομπολόι; Η Ελένη μας είπε πως «κομπολόι είναι ένα αντικείμενο που παράγει έναν επαναλαμβανόμενο ήχο, και αυτό το διαχωρίζει από ένα προσευχητάριο». Η έκθεση αφηγείται την ιστορία του κομπολογιού και εκτείνεται σε τέσσερις αίθουσες. Στην πρώτη υπάρχουν ινδουιστικά, βουδιστικά και μουσουλμανικά προσευχητάρια, στη δεύτερη καθολικά προσευχητάρια (ροζάρια), και στην τρίτη και στην τέταρτη αίθουσα ελληνικά κομπολόγια. Το κομπολόι προέρχεται από τα προσευχητάρια. Οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός στον κόσμο για τον οποίον το κομπολόι δεν έχει θρησκευτική χρήση.
Τα κομπολόγια και τα προσευχητάρια της συλλογής είναι φτιαγμένα με διάφορα υλικά, από κεχριμπάρι και κοράλλι έως ελεφαντόδοντο, κόκκαλο και άλλα. Όπως μας ανέφερε η Ελένη, τα πρώτα προσευχητάρια είχαν δημιουργηθεί από φτηνά, φυσικά υλικά -καρπούς, ξύλα, κουκούτσια, κόκκαλα- για τους πρώτους πιστούς, ανθρώπους του μόχθου που δεν είχαν χρήματα. Με τον καιρό τα υλικά εμπλουτίστηκαν, για παράδειγμα με κεχριμπάρι. Το κεχριμπάρι θεωρείται ο βασιλιάς των υλικών -δεν είναι τυχαίο που τα 3/4 της συλλογής είναι από κεχριμπάρι. Πρόκειται για ένα υλικό αγχωλυτικό, θεραπευτικό, ένα ζεστό υλικό, ιδανικό για ένα κομπολόι ή ένα προσευχητάριο, μιας και τα κρατάμε συνεχώς στα χέρια μας.
Στο σημείο αυτό ρωτήσαμε την Ελένη πώς ξεκίνησαν όλα και μας αφηγήθηκε πως ο προπάππους της και παππούς του πατέρα της Άρη ήταν οικονομικός μετανάστης και έζησε για πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, κάπου στις δεκαετίες του ’50-’60. Εκεί, όπως και σε άλλα μέρη όπου ήκμασε ο Ελληνισμός και όπου συνυπήρχαν Έλληνες και μουσουλμάνοι ήταν πολύ διαδεδομένα τα εργαστήρια που έφτιαχναν χάντρες. Ο προπάππους της Ελένης ήρθε σε επαφή με εργαστήρια και με την παράδοση και την τεχνική του να φτιάχνεις χάντρες. Έμαθε επίσης πολλά για τα υλικά, τα μείγματα που χρησιμοποιούσαν παλιά. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του γύρισε πίσω στην Ελλάδα. Ο προπάππους έφυγε από τη ζωή όταν ο πατέρας της Ελένης ήταν 14 χρονών, αλλά είχε προλάβει να του μεταφέρει την αγάπη για το κομπολόι. Του άφησε επίσης μια πολύ μικρή συλλογή. Αυτή έγινε το έναυσμα για τον πατέρα της όταν ενηλικιώθηκε να κάνει ταξίδια και να μελετήσει το κομπολόι.
Τα ταξίδια τα συνέχισε και μαζί με την μητέρα της Ελένης. Οι γονείς της Ελένης δεν είχαν ως σκοπό να ανοίξουν ένα μουσείο, αγόραζαν τα αντικείμενα για προσωπική τους χρήση. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν πως όλη η γνώση και το υλικό που είχαν συγκεντρώσει (τουλάχιστον χίλια κομμάτια) θα μπορούσε να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στο αντικείμενο που τόσο αγαπούσαν. Για την Ελένη η ιστορία του κομπολογιού είναι πολύ όμορφη και ρομαντική, και γι’ αυτό ο κόσμος ενδιαφέρεται να την μάθει.
Το Μουσείο Κομπολογιού είναι μια πρωτότυπη ιδέα -είναι μάλιστα το μοναδικό μουσείο με αυτό το αντικείμενο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο μιας και το κομπολόι είναι καθαρά ελληνικό… Από όταν δημιουργήθηκε το 1998 το Ναύπλιο δέθηκε με το κομπολόι και πιστεύουμε πως το μουσείο είναι μια στάση που πραγματικά αξίζει κανείς να κάνει αν επισκεφθεί την πόλη.
Ρωτήσαμε την Ελένη αν ο κόσμος αγοράζει κομπολόγια και μας είπε πως ναι, αν και είναι ένα είδος πολυτελείας. Οι ξένοι επισκέπτες, αλλά και οι Έλληνες ενδιαφέρονται επίσης πολύ για την ιστορία του. Στο μουσείο τους τραβάει μια διάθεση για να μάθουν. Το αν θα αγοράσουν κομπολόι εξαρτάται από την αγοραστική δύναμη του καθενός.
Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον για τους Έλληνες να μάθουν τον συμβολισμό του κομπολογιού. Το κομπολόι, μας περιέγραψε η Ελένη, συμβολίζει την ελευθερία που απέκτησε ο Έλληνας μετά την Οθωμανική κατοχή. Ήταν για χρόνια παρεξηγημένο ως ένα αντικείμενο που ανήκε στους «βαρύμαγκες». Αυτό άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες και το μουσείο έπαιξε το ρόλο του. Η Ελένη μας εξήγησε πως το κομπολόι συνδέθηκε με τους «μάγκες» επειδή παλιά ένας άνθρωπος των γραμμάτων δεν θα είχε χρόνο να ασχοληθεί με το κομπολόι.
Οι ξένοι, επίσης, ενδιαφέρονται πολύ να μάθουν την ιστορία του κομπολογιού, και σε αυτό βοηθάνε οι ξεναγήσεις. Η Ελένη μας ενημέρωσε πως το μουσείο προσφέρει ξεναγήσεις κατόπιν ραντεβού, αλλά και μια δραστηριότητα για γκρουπ με θέμα «πώς να φτιάξεις το δικό σου κομπολόι» σε συνεργασία με ένα γραφείο δραστηριοτήτων. Το μουσείο επισκέπτονται και πολλά σχολεία και νηπιαγωγεία -κάθε χρόνο περίπου χίλια παιδιά, εκτός από φέτος λόγω Κορονοϊού. Εμείς ευχόμαστε σε όλες τις επιχειρήσεις να έχουν μια καλή σεζόν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες!
Μια βουτιά στο Τολό
Αφού μάθαμε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα για το κομπολόι και είχε πια φτάσει το μεσημέρι, κατευθυνθήκαμε με το αμάξι προς την παραλία στο Τολό.
Με μια βουτιά θα σας αποχαιρετήσουμε για τώρα… H συνέχεια στο μέρος β’ που έρχεται με την ιστορία του Τολού, επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο και το Μουσείο Παιδικής Ηλικίας και συζήτηση με την κ. Ιωάννα Παπαντωνίου, ιδρύτρια του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, γαλακτομπούρεκο και ψωμί από τον φούρνο Κωστόπουλο, μια μοναχική ανάβαση στο φρούριο της Ακροναυπλίας, ένα υπέροχο γεύμα με κρεατικά στο Στάβλο, παγωτό από τον Κουστένη, κουβέντα με τη Δήμητρα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Ιππολύτη, πρωινό στο ξενοδοχείο και μια επίσκεψη στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατακεκρυμμένης-Πορτοκαλούσας Άργους πριν την επιστροφή μας στην Αθήνα. Μείνετε συντονισμένοι!
Διαβάστε το δεύτερο μέρος του άρθρου!
https://eatdessertfirstgreece.com/
