ΌΤΑΝ Ο ΜΙΤΕΡΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ πίσω (και) από τη γενοκτονία της Ρουάντα!

Όταν ο Μιτεράν αποκαλύπτεται πίσω (και) από τη γενοκτονία της Ρουάντα!

 Του Γιώργου Μητραλιά

Η σφαγή, την Άνοιξη του 1994, τουλάχιστον 800.000 ανθρώπων στη Ρουάντα μέσα σε λίγες εβδομάδες, δεν ήταν ένα συνηθισμένο έγκλημα και για αυτό δίκαια έμεινε στην ιστορία σαν “η μεγαλύτερη γενοκτονία της μεταπολεμικής εποχής”! Και προφανώς, η αναζήτηση των υπευθύνων για αυτό το τεράστιο “έγκλημα κατά της ανθρωπότητας” δεν σταματάει ποτέ ειδικά μάλιστα όταν αυτοί οι υπεύθυνοι εντοπίζονται (και) στην κορυφή μιας χώρας σαν τη Γαλλία, και μάλιστα στην ίδια την προεδρία της Δημοκρατίας της, στον τότε πρόεδρό της Φρανσουά Μιτεράν!

Πράγματι, πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι υποψίες για κάλυψη ή ακόμα και εξοπλισμό των γενοκτόνων από μέρους της επίσημης Γαλλίας στράφηκαν προς τον τότε πρόεδρο της χώρας, σε μέλη της οικογένειάς του (στον γιό του Κριστόφ) και στους στενότερους συνεργάτες του. Μάλιστα, γράφτηκαν δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες άρθρα όχι μόνο με απλές υποψίες αλλά και με ενδείξεις ή ακόμα και με αποδείξεις για την ενεργό γαλλική εμπλοκή στο φοβερό έγκλημα. Όμως, η αποκάλυψη που έγινε μόλις πριν από 4 μέρες έπεσε σαν βόμβα και δίκαια προκάλεσε αίσθηση όσο και αν τα “πειθαρχημένα” γαλλικά ΜΜΕ φρόντισαν να μην της δώσουν την κάλυψη που της αξίζει: ο άνθρωπος που διέτασσε (γραπτώς) τους δυστροπούντες επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στα σύνορα Ρουάντας-Κονγκό να (επανα)εξοπλίσουν το καθεστώς των γενοκτόνων, κατά παράβαση μάλιστα του εμπάργκο όπλων που λίγο πριν είχε επιβάλει ο ΟΗΕ, ήταν ο τότε Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, κατοπινός Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας και σημερινός πρόεδρος του Ιδρύματος Μιτεράν, ο και “γνωστός φίλος της Ελλάδας” κ. Υμπέρ Βεντρίν!

Την αποκάλυψη που έκανε ο καλός δημοσιογράφος Πατρίκ ντε Σεντ-Εξυπερί (μακρινός ανηψιός του διάσημου συγγραφέα) που, όπως και η σπουδαία ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφος στη Liberation Μαρία Μαλαγαρδή, έχει αφιερώσει τη ζωή του στην εξιχνίαση αυτής της γενοκτονίας και στην απονομή δικαιοσύνης για τα θύματά της, την ακολούθησαν σε διάστημα λίγων ωρών δυο διαφορετικές μηνύσεις εναντίον της (πολύ) μεγάλης τράπεζας ΒΝΡ. Μιας τράπεζας που κατηγορείται τώρα ευθέως και βάσει ντοκουμέντων ότι παραβίασε και αυτή, προφανώς κατ’εντολή πολύ υψηλά ιστάμενου προσώπου, το εμπάργκο του ΟΗΕ, χρηματοδοτώντας την παράνομη αγορά των όπλων που θα εξόπλιζαν το στρατό των γενοκτόνων. Λεπτομέρεια με ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον: Τα όπλα ήταν σερβικά, είχαν φορτωθεί σε λιμάνι του Μαυροβουνίου σε πλοίο με ελληνική σημαία, το οποίο μάλιστα άλλαζε συνεχώς όνομα (Maro, Bana 1, Maria,…) καθώς είχε “ειδικευθεί” σε τέτοιου είδους παράνομες και ανήθικες αποστολές με προορισμό πάντα τις εμπόλεμες περιοχές της Αφρικής. Χρήσιμη υπενθύμιση: Ήταν η εποχή που η “σύσφιξη” των σχέσεων της Ελλάδας με τη Σερβία των Μιλόσεβιτς-Μλάντιτς-Κάραζιτς στο όνομα του διαβόητου “Ορθόδοξου Τόξου”, είχε -μεταξύ πολλών άλλων συνεπειών- και την μάλλον ανομολόγητη συνέπεια να συμβάλει αποφασιστικά στη δημιουργία μερικών τεράστιων ελληνικών περιουσιών σε χρόνο ρεκόρ…

Όμως ας επιστρέψουμε στη Γαλλία και ειδικότερα στον μακαρίτη Φρανσουά Μιτεράν με την εξής εισαγωγική παρατήρηση: Μόνον αφελείς και απληροφόρητοι θα εξεπλάγησαν από την αποκάλυψη ότι ο εξοπλισμός των γενοκτόνων της Ρουάντα γινόταν κατ’εντολή εκείνου που ήταν έμπιστος και δεξί χέρι του προέδρου Μιτεράν. Και ο λόγος απλός: Αυτό δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το μοναδικό έγκλημα του Μιτεράν!

Συγκεκριμένα, ο και ιδρυτής του εσχάτως “αποθανόντος” γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που διετέλεσε στα νιάτα του και όταν ο φασισμός σάρωνε την Ευρώπη του μεσοπολέμου, μέλος και ακτιβιστής της τότε φασίζουσας άκρας δεξιάς (Croix de Feu), υπηρέτησε κατόπιν στην Κατοχή το δωσιλογικό καθεστώς του στρατάρχη Πεταίν από τον οποίο εξάλλου και παρασημοφορήθηκε. Αργότερα και διαβλέποντας την τελική ήττα του ναζισμού, ο Μιτεράν, όπως και αρκετοί άλλοι δωσίλογοι και όχι μόνο στη Γαλλία, φρόντισε να αποκτήσει “αντιστασιακές δάφνες” με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα κατά την απελευθέρωση.

Μέχρις εδώ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ιστορία μας είναι μάλλον κοινότυπη επειδή στη Γαλλία η πλειοψηφία του πληθυσμού με επικεφαλής την αστική της τάξη, στήριξε μάλλον ένθερμα το καθεστώς του Βισύ τουλάχιστον μέχρι το 1943. Η “ιδιαιτερότητα” του Μιτεράν έγκειται στο γεγονός ότι όχι μόνο μετά τον πόλεμο αλλά ακόμα και όταν έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας συνέχισε να περιστοιχίζεται από παλιά ανώτερα και ανώτατα στελέχη του γαλλικού κατοχικού δωσιλογισμού! Στην τεράστια μάλιστα πλειοψηφία τους, τα μέλη αυτής της ιδιότυπης “αδελφότητας δωσιλόγων-φίλων του προέδρου” δεν ήταν κομπάρσοι ή απλοί “ιδεολόγοι” του φασισμού αλλά πρωταγωνιστές των πιο αποτρόπαιων εγκλημάτων του Τρίτου Ράϊχ. Όπως π.χ. ήταν ο Ρενέ Μπουσκέ,Γενικός Γραμματέας της δωσιλογικής αστυνομίας, προσωπικός φίλος του αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος Χάϊντριχ και δήμιος των Εβραίων και των αντιστασιακών της Γαλλίας. Ο προστατευόμενος του Μιτεράν αρχιδωσίλογος Μπουσκέ, που έκανε επίδειξη ζήλου και “δώρο” στους ναζιστές και μερικές χιλιάδες εβραιόπουλα που δεν περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα εξόντωσής τους (!), γινόταν δεκτός στο προεδρικό μέγαρο και συνέτρωγε με τον πρόεδρο και την οικογένειά του ακόμα και όταν είχε κινηθεί εναντίον η διαδικασία δίωξης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας! Μια διαδικασία που προχώρησε με απελπιστικά αργούς ρυθμούς καθώς ο Μιτεράν έκανε τα πάντα για να μην δικαστεί ο παλιόφιλός του...

Όμως, ο Μπουσκέ, που δολοφονήθηκε τελικά από έναν “ανισόρροπο” (;) πριν αρχίσει η δίκη του και οι πιθανές “ενοχλητικές” αποκαλύψεις που θα την συνόδευαν, δεν ήταν ο μόνος δωσίλογος και φασίστας με τον οποίο ο Μιτεράν διατηρούσε φιλικές έως στενές σχέσεις. Μεταξύ των διασημότερων “υποστηρικτών” και φίλων του Μιτεράν περιλαμβάνονταν κατά καιρούς ο -και χρηματοδότης της γαλλικής φασιστικής (και πραξικοπηματικής) γαλλικής ακροδεξιάς της δεκαετίας του 1930- ιδρυτής της αυτοκρατορίας καλλυντικών L’Óreal, ο ηγέτης της μεταπολεμικής γαλλικής άκρας δεξιάς και δικηγόρος του Πεταίν Τιξιέ Βινιανκούρ… ακόμα και ο πατήρ Λε Πεν στον οποίο ο Μιτεράν ανταπέδωσε αργότερα (το 1983) την “εξυπηρέτηση” ανοίγοντάς του, με προσωπικό του σημείωμα στον τότε πρόεδρό της, τις πόρτες της γαλλικής δημόσιας τηλεόρασης, με αποτέλεσμα το κόμμα του Λε Πεν να εκτοξευθεί μέσα σε μερικούς μήνες από το μόνιμό του 0,5% ή 0,7% στο...12,5% !

Αυτή η εντελώς συνοπτική και ατελέστατη προσωπογραφία του Φρανσουά Μιτεράν όχι ως “σοφού ανθρωπιστή” και “βαθειά φιλοσοφημένου ηγέτη”, όπως ο ίδιος ήθελε να παρουσιάζεται, αλλά ως κυνικού πολιτικάντη βαρυνόμενου με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς να περιλαμβάνει μια αναφορά στο “έργο” που επιτέλεσε ως υπουργός Δικαιοσύνης (1956) στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου των Αλγερινών εναντίον της γαλλικής αποικιοκρατικής τους δύναμης. Ως υπουργός Δικαιοσύνης της τότε “αριστερής” γαλλικής κυβέρνησης του Γκι Μολέ, ο Μιτεράν διακρίθηκε ιδιαίτερα για την έφεσή του να αποκεφαλίζει (με γκιλοτίνα) τους Αλγερινούς αγωνιστές, αγνοώντας συστηματικά τις εκκλήσεις για απονομή χάριτος ακόμα και όταν αυτές προέρχονταν από συναδέλφους του υπουργούς! Μπροστά στην… “ιστορική ανάγκη” -όπως ο ίδιος πίστευε ακράδαντα- να φτάσει στην κορυφή, ο Μιτεράν δεν δίστασε ποτέ να συμμαχήσει και με το διάβολο ή ακόμα και να βάψει τα χέρια του με άφθονο ανθρώπινο αίμα…

Όλα αυτά θα ήταν απλώς...ιστορία, αν ο νέος και νεαρός πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν έδειχνε από την επομένη -κυριολεκτικά- της εκλογής του (!) ότι φιλοδοξεί να συνεχίσει το “θεάρεστο” αφρικανικό έργο του Μιτεράν με τον οποίο μοιράζεται εξάλλου και τη “μοναρχική” αντιμετώπιση της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ας έχουν και αυτό υπόψην τους εκείνοι που αφελώς ή εκ του πονηρού σπεύδουν να διαβλέψουν ανθρωπιστές και σωτήρες εκεί όπου δεν υπάρχουν παρά αδίστακτοι και κυνικοί δυνάστες της δύσμοιρης ανθρωπότητας...

πηγή:

http://www.contra-xreos.gr/arthra/1211-2017-06-30-21-00-25.html

https://anhsyxia.wordpress.com/

Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ....ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ --- Γιώργος Χατζηκυπραίος

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ....ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

( για δυνατούς παίχτες )

Βλέμμα οξύ από λάμψη φευγαλέου τρόμου

Στράτα που σέρνεται στου φιδιού το χνάρι

κι άνθρωποι κρατημένοι από χέρι άδικο, σκληρό

‘κείνο που χωρίζει το ψωμί σε κόρο και πείνα.

Πάει καιρός που το βήμα άφηνε στίγμα στην πέτρα

τώρα πορεύομαι στο ατσάλι το στιλπνό κι αχάραχτο

Εκείνο που τ’ ανθρώπου το χέρι άφησε αδούλευτο

κι αυτό άψυχο και μικρό, χωράει μόνο λίγους.

Κι αυτοί λατρεύοντας νέες εικόνες από χάρτινους θεούς

αναπέμπουν ύμνους στο μελάνι της σφραγίδας.

Ορθοί οι νέοι ιερείς λειτουργούν στην αξιακή συναγωγή

κοινωνώντας ιδεογράμματα άυλων νομισμάτων

Γιώργος Χατζηκυπραίος

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ

ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΟΣΩΝ ΟΜΟΡΩΝ ΛΑΩΝ  ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ 

Γράφει η Μαίρη Καρά

     Ο Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών ο Μέγας, Βασιλεύς Μακεδόνων, Ηγεμών (Στρατηγός Αυτοκράτωρ) της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, διάδοχος των Φαραώ της Αιγύπτου, Κύριος της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας και ιδρυτής της τότε Ελληνιστικής Αυτοκρατορίας. Ο Αλέξανδρος σαν Βασιλιάς της Μακεδονίας συνέχισε το έργο του ΦΙΛΙΠΠΟΥ.
     Οι πολλοί θρύλοι που  ακολουθούν τον μόνο Μεγάλο της Ιστορίας, ξεκινούν πολύ πριν την γέννηση του. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 356 π.Χ. στην Πέλλα, πρωτεύουσα του Μακεδονικού Κράτους. Γονείς του ήταν ο Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Σύμφωνα με την παράδοση ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 6 του μήνα Εκατομβαιώνα, τον οποίο οι Μακεδόνες ονόμαζαν ΛΩΪΟ. 
     Την ίδια νύχτα ο Ηρόστρατος πυρπόλησε κι έκαψε το Ναό της Άρτεμης στην Έφεσο και οι μάγοι της πόλης βλέποντας την καταστροφή, έτρεχαν στους δρόμους και προμήνυαν την υποταγή της Ασίας. Ο Ηγεσίας από την Μαγνησία πίστευε πως ο Ναός πήρε φωτιά, επειδή έλειπε η Θεά του, η οποία πήγε να βοηθήσει στην γέννηση του Αλέξανδρου. Οι μάντεις της Ανατολής κοιτάζοντας τα ερείπια του Ναού, προφήτευσαν ότι αυτή η ημέρα θα αποδεικνυόταν μοιραία για όλη την ΑΣΙΑ. 
     Η ενδιαφέρουσα θρυλούμενη καταγωγή του Αλέξανδρου συνέβαλε καθοριστικά στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του, απ' τα πρώτα χρόνια του. Ο Ψευδο-Καλλισθένης αφηγείται πως η Ολυμπιάδα ήταν πολύ πικραμένη, που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Ο Φίλιππος δεν θα ήθελε να την ξαναδεί, αν δεν εύρισκε οπωσδήποτε τον τρόπο να του κάνει ένα ΠΑΙΔΙ. 
     Η Ολυμπιάδα κατέφυγε αναγκαστικά στην βοήθεια του μάγου-αστρονόμου Εκτεναβού, που ήταν και Βασιλιάς της Αιγύπτου, αλλά που είχε αναγκαστεί να αφήσει το βασίλειο του και να καταφύγει στην Μακεδονία, όταν δέχθηκε επίθεση από Πέρσες. Αυτός κατάφερε να την πείσει, πως θα μπορούσε να αποκτήσει αρσενικό παιδί, αν αποφάσιζε να καλέσει τον Άμμων-Δία, για να την βοηθήσει με την μαγική του ΤΕΧΝΗ. 
     Μια νύχτα στην Ολυμπιάδα εμφανίστηκε ο Άμμων με μορφή τράγου μεγαλοκέρατου και… συνευρέθη μαζί της. Αυτή η συνεύρεση όμως δεν παρέμεινε μοναδική, γιατί επαναλήφθηκε  και μετά από πολλές νυχτερινές επισκέψεις στο κρεβάτι της Ολυμπιάδας, επόμενο ήταν να την καταστήσει έγκυο. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν ο Άμμων που συνευρισκόταν με την Ολυμπιάδα, αλλά ο πονηρός Εκτεναβός μεταμορφωμένος σε Άμμωνα και φυσικά το παιδί ήταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. 
     Μια εκδοχή με ιστορικά στοιχεία αναφέρει πως, η Ολυμπιάδα που ήταν αφιερωμένη ιέρεια στον Αμμων-Δία -αντίστοιχο του Έλληνα Θεού- ίδρυσε την Σχολή Μυστηρίων στην Σαμοθράκη. Το πεπρωμένο του Φιλίππου σφραγίστηκε με την επίσκεψή του στην Σαμοθράκη, όπου γνώρισε την Ολυμπιάδα και την έκανε γυναίκα του. Τη νύχτα πριν την ολοκλήρωση του γάμου τους, η Ολυμπιάδα είδε στον ύπνο της, πως ένας κεραυνός έπεσε πάνω στο σώμα της. Ο δε Φίλιππος ονειρεύτηκε πριν την γέννηση του Αλέξανδρου, πως σφράγισε το σώμα της γυναίκας του με μια σφραγίδα, με το αποτύπωμα ενός ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ. 
     Ο Αρίστανδρος από την Τελμεσσό τον διαβεβαίωσε πως, το όνειρο σήμαινε, ότι η βασίλισσα θα γεννούσε ένα αγόρι δυνατό και γενναίο σαν λιοντάρι. Αρκετό καιρό όμως μετά από τον γάμο τους ο Φίλιππος βρήκε ένα ερπετό να κοιμάται στο πλάι της Ολυμπιάδας. Αυτό το περίεργο γεγονός τον έκανε να πάψει να την επιθυμεί και να απομακρυνθεί από κοντά της. Ίσως επειδή την αντιμετώπιζε ως γητεύτρια, ίσως επειδή θεωρούσε πως είχε σχέσεις με έναν Θεό. Έτσι σε όλη την ζωή του και αιώνες μετά τον θάνατό του, ο Αλέξανδρος θεωρούνταν γιος του Άμμων, κάτι που κι ο ίδιος αποδέχτηκε ως ΑΛΗΘΙΝΟ.
     Το 349 π.Χ. ο Λεωνίδας -συγγενής της Ολυμπιάδας- ανέλαβε την ευθύνη της ανατροφής του πρίγκιπα. Υπό την επίβλεψή του ο Αλέξανδρος διδάχτηκε αριθμητική, γεωμετρία, μουσική και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιππασία. Σ’ αυτή την ηλικία και με τις γνώσεις που αποκόμισε, αυτή την περίοδο ο Αλέξανδρος δάμασε τον Βουκεφάλα. Αργότερα, ο Φίλιππος ανέθεσε τις σπουδές του γιου του στον Μεγάλο Φιλόσοφο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ο οποίος του δίδαξε ιατρική, φιλολογία και πολιτικές επιστήμες. Η μαθητεία κοντά στον Φιλόσοφο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον χαρακτήρα του νεαρού ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
     Όμως ως προς την σωματική του διάπλαση λέγεται πως δεν ήταν ανάλογη των επιτευγμάτων του. Σε αντιδιαστολή προς τον Δαρείο και την οικογένειά του που ήταν ψηλοί, εκείνος ήταν τόσο μικρόσωμος, ώστε η μητέρα του Δαρείου να νομίσει ότι βασιλιάς ήταν ο πιο σωματώδης Ηφαιστίων, ώστε να χρειαστεί ένα τραπεζάκι για τα πόδια του, που δεν έφταναν ως το πάτωμα, όταν στα Σούσα κάθισε στον θρόνο του ΔΑΡΕΙΟΥ. 
     Επίσης λέγεται ότι δεν ήξερε κολύμπι, ωστόσο τίποτα απ’ αυτά δεν τον εμπόδιζε να μάχεται με γενναιότητα πάντα στην πρώτη γραμμή του πυρός. Γενικά πολεμούσε στις τάξεις της βασιλικής ίλης του εταιρικού ιππικού, αλλά όποτε η κατάσταση το απαιτούσε, ηγήθηκε κι άλλων τμημάτων ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ. 
     Σύμφωνα με τον μαθητή του Αριστοτέλη - τον φιλόσοφο Αριστόξενο τον Ταραντίνο - ο Αλέξανδρος ήταν ακριβώς όπως τον απεικόνιζαν οι ανδριάντες του Λυσίππου. Το κεφάλι του έγερνε ελαφρά προς τα αριστερά και το βλέμμα του ήταν υγρό. Η επιδερμίδα του ήταν λευκή κι επειδή τονίζεται επαρκώς ότι ο Απελλής έκανε λάθος στον πίνακα, που τον απεικόνιζε κεραυνοφόρο σαν τον Δία κι ότι τον απέδωσε πολύ μελαχρινό, συμπεραίνουμε ότι ήταν χαρακτηριστικά ΛΕΥΚΟΣ. 
     Επιπλέον είχε μια ελαφρά κοκκινωπή απόχρωση στο πρόσωπο και δεν είχε γενειάδα, ενώ σε αρκετές παραστάσεις, όπως στο διάσημο ψηφιδωτό της Πομπηίας, απεικονίζεται με χαρακτηριστική φαβορίτα. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι κι άλλοι εταίροι - περίπου συνομήλικοί του, όπως ο Ηφαιστίων - απεικονίζονται επίσης χωρίς γενειάδα. Διάφοροι βασιλείς της ελληνιστικής περιόδου εμφανίζονται κι αυτοί αγένειοι, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα, ότι ο Αλέξανδρος εισήγαγε αυτήν την τάση, ενώ ως τη γενιά του Φιλίππου, τόσο στα ελληνικά κράτη όσο και στα βαρβαρικά, η γενειάδα ξεχώριζε τους άντρες από τα ΑΓΟΡΙΑ. 
     Η ξεχωριστή ηρωϊκή φυσιογνωμία του Αλέξανδρου, αποφασισμένη ν’ αφήσει το σημάδι της στον κόσμο, κατάφερε να ασκήσει τόσο βαθειά επιρροή στα μέρη από τα οποία πέρασε και στους λαούς τους οποίους κατέκτησε, ώστε ο θρύλος του παραμένει ζωντανός, ακέραιος ή ενσωματωμένος στις μυθιστορίες τους, ως ακραίο δείγμα θάρρους και Σοφίας, που ξεπερνάει τα ανθρώπινα και αγγίζει το ΘΕΙΟ! 

Μαίρη Καρά

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΕΞΥΠΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Heraldo και Disomas

Έξυπνη Παιδεία Heraldo και Disomas

Γράφει ο Νίκος Λυγερός 

Έξυπνη Παιδεία και Heraldo 

Με το έξυπνο παίγνιο Heraldo παρατηρούμε την ώρα του μαθήματος με μικρούς ανθρώπους ότι ο ισομορφισμός μεταξύ χρωμάτων και σχημάτων δεν είναι συμμετρικός για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Έτσι βλέπουμε ότι πιο εύκολα παίζουν βάζοντας τα χρώματα πάνω στα σχήματα του άλλου παρά τα σχήματα στα χρώματα του άλλου. Στην πραγματικότητα αυτή η ασυμμετρία είναι φυσιολογική, διότι τα χρώματα που έχουν λένε ήδη τη φύση τους και δεν έχουν ανάγκη να βρουν ένα ισομορφισμό την ώρα που κοιτάζουν τα κομμάτια τους για να επιλέξουν αυτό που θα τοποθετήσουν στη σειρά, ενώ με τα σχήματα πρέπει ήδη να κάνουν αυτήν την επεξεργασία. Όταν όμως εξοικειώνονται με το Heraldo σιγά σιγά αυτός ο ισομορφισμός ενισχύεται ειδικά αν παίζουν κάθε φορά εναλλάξ με τη σχήματα και τα χρώματα. Το γεγονός ότι διαθέτουν 28 κομμάτια χρωμάτων και 28 κομμάτια σχημάτων επιτρέπει και στους πιο μικρούς μαθητές να μην μπλοκάρουν σε μερικές καταστάσεις. 

Επίσης η ίδια η διαδρομή όλων των κομματιών πάνω στο τραπέζι μπορεί να είναι και μια άσκηση για να μην υπάρξει εκφυλισμός της τεχνικής της αναγνώρισης. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι ενώ τα κομμάτια είναι καθορισμένα υπάρχει ένα μεγάλο πλαίσιο δημιουργικότητας με τους μικρούς ανθρώπους. Και αφού έχει ενσωματωθεί εξ ολοκλήρου η γνώση του ισομορφισμού τότε οι μικροί μαθητές μπορούν κυριολεκτικά να διαβάσουν τα χρώματα πάνω σε πέτρινα ανάγλυφα πράγμα το οποίο αποδεικνύει ότι το Heraldo δεν είναι ένας κλειστός κόσμος, όπως το Domino, αλλά μια ανοιχτή δομή που επικοινωνεί με τον εξωτερικό κόσμο. 

πηγή 

Έξυπνη Παιδεία και Disomas

 

Πριν μάθουμε στους μικρούς μαθητές στοιχεία της Θεωρίας Somas του Carathéodory, είναι καλό να εξετάσουμε την περίπτωση όπου έχουμε δύο Somas Α και Β.

Σε αυτήν την περίπτωση παράγουμε 3 Somas αποσύνθεσης: S1, S2, S3 και έχουμε τις επόμενες εξισώσεις:

Με αυτήν την έννοια μπορούμε τώρα να γράψουμε τα αρχικά Somas A και Β ως σύνθεση των Somas S₁, S₂ , S₃.
Έχουμε δηλαδή:
Α= S₁ + S₃
Β= S₁+ S₂

Όπου βλέπουμε ήδη κυκλική δράση, αφού 

Αλλά επίσης έχουμε και τις εξισώσεις:

Έτσι οι μικροί μαθητές θα ανακαλύψουν τις εξής δομές:

πηγή  

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΣΚΛΗΡΌΔΕΡΜΑ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΡΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΘΗΣΗ:

Σκληρόδερμα, μια σπάνια και χρόνια ρευματική πάθηση. Αν είστε ασθενής τι πρέπει να κάνετε;

Του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr 

Το Σκληρόδερμα ή Συστηματική Σκλήρυνση είναι ένα χρόνιο, αυτοάνοσο νόσημα του συνδετικού ιστού. Τα συμπτώματά του, τα οποία διαφέρουν σημαντικά από άτομο σε άτομο, μπορεί να είναι ορατά, όπως, για παράδειγμα, οι εμφανείς αλλοιώσεις στο δέρμα, ή αόρατα, όταν προσβάλει εσωτερικά ζωτικά όργανα. 

Όπως και οι υπόλοιπες Ρευματικές παθήσεις εμπίπτει και αυτό μέσα στα αυτοάνοσα νοσήματα. Αγνώστου αιτιολογίας. Υποθέσεις και θεωρίες υπάρχουν αρκετές για την αιτιολογία του μα τίποτα το βέβαιο. Ενοχοποιούνται κυρίως γονιδιακοί παράγοντες, περιβαλλοντικοί, μικροβιακοί και ιογενείς` από μόνα τους ή και με συνδυασμό μεταξύ τους. 

Το Σκληρόδερμα εκδηλώνεται με πάχυνση του δέρματος και στη συνέχεια γίνεται πιο σκληρό, χάνει την ελαστικότητα του μεταβάλλεται το χρώμα του και δίδει την εικόνα της δερματίνης. 

Στη διάχυτο μορφή το δέρμα χάνει πλήρως την ελαστικότητα του, γίνεται πιο σκληρό, και επεκτείνεται στα δύο χέρια, πρόσωπο και κορμό. 

Στη περιορισμένη μορφή περιορίζεται στα χέρια και πρόσωπο. Σε ορισμένες περιπτώσεις σε όλες τις μορφές συνυπάρχει και ο κνησμός. 

Η υπόλοιπη συμπτωματολογία εξαρτάται από την συνύπαρξη άλλων παθήσεων ή προσβολή άλλων οργάνων. Όπως για παράδειγμα η συνύπαρξη με το Raynaud's phenomeno. Το φαινόμενο Raynaud είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό. Παρουσιάζεται με αλλαγή χρώματος στα άκρα μετά από έκθεση στο κρύο ή στρες (άσπρο, κόκκινο, μελανό). Στις πιο σοβαρές μορφές παρουσιάζονται ταυτόχρονα δακτυλικά έλκη και νεκρώσεις στα άκρα όπως επίσης και ασβεστώματα. 

Δυνατό να προσβληθούν από το διάχυτο σκληρόδερμα, συστήματα όπως το αναπνευστικό, γαστρεντερικό, καρδιαγγειακό, μυοσκελετικό, ουροποιητικό κλπ. Γι΄ αυτό και η συμπτωματολογία ποικίλει και ο ασθενής δυνατό να υποφέρει πολύ. 

Η νόσος είναι σχετικά σπάνια και ο επιπολασμός της είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 240 κρούσματα ανά ένα εκατομμύριο ανθρώπους, με περίπου 20 νέα κρούσματα κάθε χρόνο. 

Το σκληρόδερμα είναι φλεγμονώδες συστημική αυτοάνοση ασθένεια, αλλά τα ακριβή αίτια των συναφών διαταραχών δεν είναι ακόμη γνωστά. Μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά τα περισσότερα κρούσματαα εμφανίζονται μεταξύ 20 - 40 ετών. 

Οι γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία επηρεάζονται τέσσερις φορές περισσότερο από ότι οι άνδρες. Υπάρχει επομένως η υποψία ότι οι διαταραχές σχετίζονται με κάποιο ορμονικό συστατικό. Παρά το γεγονός ότι η προδιάθεση δεν είναι άμεσα κληρονομική, υπάρχουν ενδείξεις ότι συνδέεται με την εθνικότητα. Το εντοπισμένο σκληρόδερμα είναι πιο συχνό στους Ευρωπαίους, ενώ το συστημικό σκληρόδερμα επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες αφρικανικής καταγωγής. Αν και η νόσος δεν έχει συνδυαστεί με περιβαλλοντικά αίτια, έχει παρατηρηθεί σχετικά συμπτώματα μετά από έκθεση σε χημικές ουσίες όπως χλωριούχο βινύλιο, τριχλωροαιθυλένιο, και μολυσμένο κραμβέλαιο. 

Το σκληρόδερμα μπορεί να είναι εντοπισμένη ή συστημική νόσος. Μπορεί να περιορίζεται σε τμήματα του δέρματος στον κορμό, το πρόσωπο ή τα άκρα ή μπορεί να επηρεάσει μεγάλες περιοχές του σώματος διεισδύοντας βαθιά στο εσωτερικό των μυών, των οστών, και στα εσωτερικά όργανα, όπως είναι η καρδιά, οι πνεύμονες, ο γαστρεντερικός σωλήνας και τα νεφρά. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από αισθητικές βλάβες των ιστών και πόνο έως μειωμένη ικανότητα κίνησης των χεριών καθώς και δυσλειτουργιών των νεφρών ή πνευμόνων απειλητικών για τη ζωή. 

Το τοπικό σκληρόδερμα επηρεάζει το δέρμα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το μυ που βρίσκεται από κάτω. Υπάρχουν δύο γενικοί τύποι: 

Η μορφέα και το γραμμικό σκληρόδερμα. 

• Η μορφέα Morphea ορίζεται ως συμμετρική πάχυνση και συνδέεται με την εκδήλωση αποχρωματισμένων οβάλ κηλίδων του δέρματος στο στήθος, στην πλάτη, στα πόδια, στα χέρια ή στο πρόσωπο. Οι κηλίδες αυτές μπορεί να είναι ερυθρές ή λευκές με μωβ περίγραμμα και μπορεί να εμφανιστούν μεμονωμένα ή να καλύπτουν μεγάλες περιοχές. 

• Το γραμμικό σκληρόδερμα Linear εμφανίζεται ως μια λωρίδα από συμπυκνωμένο ιστό. Αν εκδηλωθεί κατά την παιδική ηλικία μπορεί να ανακόψει την ανάπτυξη των οστών του προσβεβλημένου άκρου και να μειώσει την κινητικότητά τους. 

Το συστηματικό σκληρόδερμα μπορεί να κατηγοριοποιηθεί είτε ως περιορισμένο δερματικό σκληρόδερμα είτε ως διάχυτο δερματικό σκληρόδερμα. Η συστηματική σκλήρυνση διακρίνεται σε περιορισμένο δερματικό σκληρόδερμα ή διάχυτο δερματικό σκληρόδερμα. 

• Το Περιορισμένο δερματικό σκληρόδερμα επηρεάζει συνήθως συγκεκριμένες περιοχές του σώματος και αναφέρεται αλλιώς ως CREST (Calcinosis, Raynaud's phenomeno, Esophageal involvement,Calcinosis, Sclerodactyly και Telangiectasia). 

• Το διάχυτο δερματικό σκληρόδερμα είναι ευρέως διαδεδομένο. Μπορεί να επηρεάσει το δέρμα και να προκαλέσει δυσλειτουργία στα συστήματα και τα όργανα σε όλο το σώμα. Είναι η πιο σοβαρή μορφή. 

Ποια όργανα και με ποιον τρόπο μπορεί να τα προσβάλει η νόσος; 

Αγγειακό Σύστημα 

Το αγγειακό σύστημα, που αποτελείται από τις αρτηρίες, τις φλέβες και τα άλλα αιμοφόρα αγγεία, μπορεί να επηρεαστεί, με τα αγγεία να φλεγμαίνουν και τα τοιχώματα των μικρών αρτηριών να παχαίνουν. 

 Στόμα 

Είναι σύνηθες για τους ασθενείς να παρουσιάζουν μικροστομία, ξηροστομία, πόνο στο σαγόνι και παθήσεις των ούλων. Επίσης, κάποιοι ενδέχεται να εμφανίσουν αργότερα Σύνδρομο Sjogren, το οποίο μπορεί να επηρεάσει τους σιελογόνους αδένες. 

Χέρια 

Το Σκληρόδερμα σε ορισμένους πάσχοντες προσβάλλει τα δάχτυλα, τις αρθρώθεις και τους καρπούς. Σκληροδακτυλία, φαινόμενο Reynaud, ασβέστωση και δακτυλικά έλκη είναι μόλις μερικά από τα συμπτώματα στο χέρι, τα οποία με το πέρασμα του χρόνου ενδεχομένως να οδηγήσουν σε μειωμένη χρήση των άνω άκρων. 

Μυοσκελετικό Σύστημα 

Η Συστηματική Σκλήρυνση συχνά προκαλεί πόνο και φλεγμονή στους μύες, στις αρθρώσεις καθώς και στους τένοντες των ασθενών. 

Καρδιά και Πνεύμονες 

Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν ουλές στους πνεύμονές τους, κάτι που ονομάζεται πνευμονική ίνωση. Άλλοι, ίσως να παρουσιάσουν Πνευμονική Αρτηριακή Υπέρταση, μία επίσης σπάνια ασθένεια που προκαλεί υψηλή πίεση του αίματος στις πνευμονικές αρτηρίες. 

Νεφρά / Νεφρικό Σύστημα 

Η νεφρική κρίση, μία άκρως επικίνδυνη επιπλοκή της πάθησης, ενδέχεται να εμφανιστεί πολύ γρήγορα. Το πιο σημαντικό προειδοποιητικό σημάδι είναι μια ξαφνική αύξηση της αρτηριακής πίεσης, γι' αυτό και θέλει ιδιαίτερη προσοχή. 

Εγκέφαλος 

Ψυχολογικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα κατάθλιψη και άγχος, είναι συχνά συμπτώματα ατόμων που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις. 

Γαστρεντερικό Σύστημα 

Το πεπτικό σύστημα είναι εκείνο που επηρεάζεται πιο συχνά μετά το δέρμα. Ειδικότερα, εκτιμάται ότι το 75-90% των ασθενών έχουν προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα.

Μάτια 

Μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν το Σύνδρομο Sjogren εξαιτίας του Σκληροδέρματος, το οποίο μπορεί να επηρεάσει τους δακρυϊκούς αδένες. 

Δέρμα 

Η σκλήρυνση και η πάχυνση του δέρματος είναι τα δύο συμπτώματα που δίνουν και το όνομα στην ασθένεια. Επιπλέον, οι πάσχοντες ίσως να εμφανίσουν έλκη, ασβέστωση, τηλεαγγειεκτασία καθώς και άλλες δερματικές παθήσεις. 

Διάγνωση 

Η διάγνωση της νόσου βασίζεται στην κλινική εικόνα κυρίως, ενώ ο εργαστηριακός έλεγχος είναι απαραίτητος για την εκτίμηση της έκτασης της νόσου και την παρακολούθηση της. Απαραίτητες εξετάσεις αποτελούν, πέρα από το βασικό αιματολογικό έλεγχο, η ακτινογραφία θώρακα, το ηλεκτροκαρδιογράφημα, η σπιρομέτρηση και ο έλεγχος της διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων, ο υπέρηχος καρδιάς και, αν κριθεί απαραίτητο, η αξονική πνευμόνων υψηλής ευκρίνειας, ο δεξιός καθετηριασμός της καρδιάς και η οισοφαγογαστροσκόπηση. 

Με την διάγνωση θα πρέπει να γίνουν διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις για να διευκρινιστεί πρώτο σε ποια κατηγορία κατατάσσετε και αν συνυπάρχει και κάποια άλλη πάθηση. Το 60% των περιστατικών με σκληρόδερμα έχουν θετικά κάποια αντισώματα όπως για παράδειγμα ΑΝΑ (antinuclear antibodies), ACA (anti- centromere) anti SCl 70 (anti topoisomerase). Αυτά τα αντισώματα δυνατό να συνδεθούν με κάποια Ρευματική πάθηση. 

Η τριχοειδοσκόπηση είναι μια νέα τεχνική με την οποία αναγνωρίζονται οι χαρακτηριστικές του σκληροδέρματος αλλοιώσεις των μικρών αγγείων, ακόμη και πριν υπάρξει εμφανής σκληροδερμία. 

Πρόκειται ουσιαστικά για μια ανώδυνη μικροσκοπική εξέταση της λεπτής δερματικής μεμβράνης που καλύπτει τη ρίζα του νυχιού, παρόμοια, θα έλεγε κανείς, με τη βυθοσκόπηση του ματιού που διενεργούν οι οφθαλμίατροι. Δεν προκαλεί οποιονδήποτε πόνο και, όταν είναι παθολογική, σε συνδυασμό με τα αντιπυρηνικά αντισώματα μπορεί να προβλέψει με υψηλή ακρίβεια την ύπαρξη σκληροδέρματος. 

Η διάγνωση μερικές φορές βγαίνει από την βιοψία του δέρματος διότι υπάρχουν ορισμένες άλλες παθήσεις που δίδουν παρόμοια κλινική εικόνα με το σκληρόδερμα. 

Η αιτιολογία της Συστηματικής Σκλήρυνσης παραμένει ακόμη άγνωστη, και αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν έχει αναπτυχθεί κάποιο φάρμακο για την απόλυτη και οριστική θεραπεία της. Εντούτοις, τα τελευταία χρόνια, γίνεται εκτεταμένη έρευνα γύρω από αυτήν, κι έτσι υπάρχουν αποτελεσματικές αγωγές για την αντιμετώπιση αρκετών από τα συμπτώματά της. 

Οριστική θεραπεία δυστυχώς δεν υπάρχει όμως σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής, να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, να ελαττώσουν τις επιπλοκές και να επεκτείνουν την διαβίωση. Για την αντιμετώπιση των δερματικών εκδηλώσεων και της ενεργού πνευμονικής νόσου χρησιμοποιούνται διάφορα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα όπως η μεθοτρεξάτη, η κυκλοφωσφαμίδη, το μυκοκοφενολικό μοφετίλ και η κορτιζόνη. Για πολλές εκδηλώσεις της νόσου η θεραπεία είναι συμπτωματική. 

Το φαινόμενο Raynaud αντιμετωπίζεται με αγγειοδιασταλτικά ενώ υπάρχουν δακτυλικά έλκη προστίθενται ανταγωνιστές της ενδοθηλίνης, της φωσφοδιεστεράσης και ανάλογα προστακυκλίνης. Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί πρόοδος στην θεραπεία της πνευμονικής υπέρτασης με τους ανταγωνιστές της ενδοθηλίνης, τους ανταγωνιστές φωσφοδιεστεράσης και με τα ανάλογα προστακυκλίνης. 

Η εγκατεστημένη πνευμονική ίνωση και η προσβολή του δέρματος αποτελούν σημαντικό πρόβλημα στη θεραπεία. Τα τελευταία δεδομένα από τη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων στην αρχική φάση της νόσου σε ασθενείς με σοβαρό συστηματικό σκληρόδερμα είναι ενθαρρυντικά, παρά τους κινδύνους που ενέχει η συγκεκριμένη θεραπεία. 

Γενικές οδηγίες-συμβουλές 

Άτομα τα οποία παρουσιάζουν τα πιο κάτω συμπτώματα πρέπει να συμβουλευτούν ένα Ρευματολόγο: 

· Αλλαγές στο χρώμα των χεριών στο κρύο (Φαινόμενο Raynaud) 
· Σκλήρυνση του δέρματος ή/και οίδημα στο δέρμα 
· Πληγές στα δάκτυλα 
· Εύκολη κόπωση με δύσπνοια-Πνευμονική Ίνωση ή Πνευμονική Υπέρταση 

Αν είστε ασθενής με συστηματικό σκληρόδερμα πρέπει: 
· Να μετράτε τακτικά την αρτηριακή πίεση 
· Να προστατεύεστε από το κρύο (χρησιμοποιείται γάντια, σκούφο, ζεστές κάλτσες, ζεστό νερό για οικιακές δουλειές κτλ) 
· Να προστατεύεστε από τραυματισμούς 
· Αν έχετε πληγές/έλκη στα δάκτυλα, να τα διατηρείτε καθαρά και ζεστά και να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας 
· Αν έχουν αλλάξει οι αντοχές σας στις καθημερινές συνήθεις δραστηριότητες, να ενημερώσετε άμεσα το γιατρό σας 
· Αν έχετε προσβολή οισοφάγου, να τρώτε μικρά και συχνά γεύματα, να μην τρώτε για τουλάχιστον 2 ώρες πριν ξαπλώσετε και να διατηρείτε το κεφάλι και την πλάτη ανασηκωμένα κατά τον ύπνο 
· Να διακόψετε το κάπνισμα και να αποφύγετε το αλκοόλ 
· Να πηγαίνετε στα ραντεβού σας με το Ρευματολόγο τακτικά και να ενημερώνετε το γιατρό σας για ό,τι σας απασχολεί σε σχέση με την υγεία σας 

Βιβλιογραφία 

1. Marc C Hochberg, Alan J Silman, Josef S Smolen, Michael E Weinblatt, Michael H Weisman. Rheumatology 4 th edition, Mosby Elsevier, 2008 
2. John Imboden, David B. Hellmann, John H. Stone. Current diagnosis and treatment, Rheumatology, second edition, Lange Medical Books/McGraw-Hill, USA, 2007 
3. J. M. van Laar, D. Farge, A. Tyndall Autologous Stem cell Transplantation International Scleroderma (ASTIS) trial: hope on the horizon for patients with severe systemic sclerosis. Ann Rheum Dis 2005; 64: 1515 

Σελίδες στο διαδίκτυο με πληροφορίες για το σκληρόδερμα για ασθενείς: 
1. Scleroderma Foundation 
2. Scleroderma Care Foundation 
3. Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογικών Ερευνών, www.elire.gr 

πηγή

http://koukfamily.blogspot.gr/

Η ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ

Η ρομποτική είναι τρόπος σκέψης

Γράφει ο Νίκος Λυγερός 

Όσο και παράξενο να φαίνεται η ρομποτική δεν είναι μόνο μία επιστήμη μεταξύ άλλων, διότι είναι και τρόπος σκέψης. Από την κατασκευή και τον προγραμματισμό, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι πρόκειται για μία δημιουργία ενός παράλληλου κόσμου κι αν αυτός είναι εφοδιασμένος με μία τεχνητή νοημοσύνη που βασίζεται όλο και περισσότερο στα βαθιά νευρωνικά δίκτυα, τότε μιλάμε πραγματικά για μια καινοτομία τόσο για τη μεθοδολογία, όσο και για την ολιστική προσέγγιση. Η ρομποτική δεν είναι απλώς ένα εξελιγμένο εργαλείο που αποτελεί την επέκταση του χεριού μας και μόνο. Η ρομποτική είναι μια μορφή επέκτασης της νοόσφαιρας μας, διότι έχει άμεση σχέση με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τον κόσμο στον οποίο ζούμε και ταυτόχρονα με αυτόν τον οποίο οραματιζόμαστε. 

Επίσης, μέσω της Έξυπνης Παιδείας η Ρομποτική αποκτά ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο, αφού επιτρέπει στους μικρούς ανθρώπους να ελέγξουν άμεσα την υλοποίηση της μοντελοποίησής τους και δεν έχουν ανάγκη να περιμένουν κάποιο θεωρητικό αποτέλεσμα να κινηθούν. Έτσι έχουν στη διάθεση τους ένα κατασκευαστικό αποδεικτικό τρόπο σκέψης για να διαμορφώσουν την άποψη τους για τον κόσμο και το άμεσο περιβάλλον τους. Η ρομποτική αλλάζει και την προσέγγιση που έχουμε για τις σχέσεις και ειδικά τις ανθρώπινες. Διότι μέσω του διαλόγου μηχανής και ανθρώπου κατανοούμε ακόμα πιο βαθιά πώς λειτουργούμε και με τους άλλους, όχι μόνο την ώρα της επίλυσης ενός προβλήματός τους, αλλά και στην ίδια τη ζωή μας. Μ’ αυτήν την έννοια η ρομποτική αποτελεί μια αλλαγή κύκλου για την ανθρώπινη σκέψη που βλέπει δύο νοημοσύνες. 

πηγή   

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Στις γειτονιές των ποιητών

Η άγρια ομορφιά της Μονεμβασιάς έχει υμνηθεί από τον Γιάννη Ρίτσο

Μαστροπαύλος Νίκος Γ,

ΤΟ ΒΗΜΑ, 23.10.2016

Από την Τήνο ως τη Μονεμβασιά, οι πιο ατμοσφαιρικές περιπλανήσεις γίνονται με συντροφιά σκέψεις και στίχους

«Ταξιδεύω σημαίνει βλέπω τον κόσμο με καινούργιο βλέμμα. Το ταξίδι είναι μια αλλαγή που σε πηγαίνει πιο μακριά, όχι μόνο οριζοντίως αλλά και καθέτως, φθάνει ως τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και, εν τέλει, το ταξίδι δεν είναι παρά μια στροφή προς τον εαυτό μας ώστε να καταλάβουμε και αυτόν και τον κόσμο». Ομιλεί ο Αδωνις, ο μεγαλύτερος εν ζωή άραβας ποιητής, και μας εκπλήσσει. Η συνέντευξή του στον Γρηγόρη Μπέκο για το ένθετο «Βιβλία» στο «Βήμα της Κυριακής» είναι μια άλλη, πρωτότυπη, συνειδητοποίηση του ταξιδιού. Ενα άλλο ταξίδι στην Ελλάδα και στη σκέψη της. Τα πιο ατμοσφαιρικά ταξίδια τα κάνουμε συντροφιά με τους ποιητές, με το σώμα και τις αισθήσεις μας ή με τον νου μας. Ας είναι αυτό ένα νεύμα αποχαιρετισμού στο εξωστρεφές καλοκαιράκι που έφυγε και ένα άγγιγμα στην παρειά του εσωστρεφούς χειμώνα που έρχεται. Μια διαρκής ενδοσκόπηση-προετοιμασία του επόμενου καλοκαιριού, που οπωσδήποτε θα έρθει.

Αέναο καλοκαίρι σηµαίνει αιώνια νησιά που ταξιδεύουν αδιάκοπα, ολόχρονα, και με τη σειρά τους ταξιδεύουν εμάς. Είναι από τα μεγαλύτερα θαύματα του αρχαίου και του νέου κόσμου πώς αυτές οι περίκλειστες από τον μέλανα πόντο ζωντανές υπάρξεις αναδίδουν παντοδύναμη την κινητήρια δύναμη της φυγής. Ισως επειδή οι άπειρες γραμμές των οριζόντων, που όλο και μετατοπίζονται πιο πέρα, σε παρασύρουν και σε πάνε και εσένα όλο και πιο μακριά. Αφήσαμε στον Αρχίλοχο τον Πάριο – «ψυχάς έχοντες κυμάτων εν αγκάλαις» – και στον Οδυσσέα Ελύτη «Εν λευκώ» να μας ξεδιαλύνουν το μυστήριο: «Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία. Ο νους ξεπερνιέται από μερικά κύματα και λίγες πέτρες – κάτι παράλογο ίσως, παρ’ όλα αυτά ικανό να φέρνει τον άνθρωπο στις πραγματικές του διαστάσεις. Επειδή, τι άλλο θα του ήτανε πιο χρήσιμο για να ζήσει; Αν του αρέσει να ξεκινά λάθος, είναι γιατί δεν θέλει ν’ ακούσει. Ερήμην του το Αιγαίο λέει και ξαναλέει, εδώ και χιλιάδες χρόνια, με το στόμα του φλοίσβου, σ’ ένα μήκος ακτών απέραντο: αυτός είσαι!».

Ο Οδυσσέας Ελύτης κοινοποιεί «Τα δημόσια και τα ιδιωτικά» και σκέφτεται φωναχτά: «Πήρε να χειμωνιάζει. Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου. Εχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντικρύ στο πέλαγος. Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη, αν δεν την έχω κιόλας περάσει». Τα νησιά δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη, αλλά σε χειμερία ενδοσκόπηση. Το χειμέριο κύμα ανεβαίνει πιο ψηλά και πάει πιο βαθιά. Πρέπει το Ξώμπουργο, η οχυρή κορυφή της Τήνου, να τυλιχτεί με τα πέπλα του χειμώνα για να αποκαλύψουν οι κάτοικοι του Τριποτάμου, σε στενό κύκλο, τα μύχια της ψυχής τους, από τον Κορνήλιο (Καστοριάδη) μέχρι το πανηγύρι των Εισοδίων της Θεοτόκου και το πρωτοχρονιάτικο έθιμο του Κάβου.

Το πανηγύρι είναι µια καλή ευκαιρία να γίνει το σκορπισμένο από το καλοκαίρι χωριό μια συντροφιά γύρω από τα μακριά, στρωμένα με όλου του κόσμου τα καλά, τραπέζια. Οι παρέες πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι που πανηγυρίζει, κάθονται, σηκώνουν τα ποτήρια τους γεμάτα ευχές και ευτυχία, τρώνε, απολαμβάνουν και δίνουν συνέχεια στην ευδαιμονία τους μπαίνοντας στην άλλη, ανοιχτή, πόρτα. Αυτός που δείχνει με μια διαρκή λάμψη στο πρόσωπό του ότι απολαμβάνει το πανηγύρι είναι ο Γερμανός Κωνσταντίνος Βράσε, από επιλογή κάτοικος Τριποτάμου εδώ και 43 χρόνια. Το 1973 πήγαινε με το πλοίο «Απόλλων» στη Σαντορίνη, αλλά τον τράβηξε η Τήνος. Κατέβηκε και έμεινε για πάντα. Δείχνει με υπερηφάνεια το κελάρι με τα κρασιά του και περιμένει την επόμενη ευκαιρία να βρεθεί με τους χωριανούς του σε γλέντι γύρω από το στρωμένο τραπέζι. Αυτό, μάλλον, θα είναι το μεσημέρι των Χριστουγέννων, στο επίσημο τραπέζι του Κάβου, της οικογένειας που έχει την εικόνα της Παναγίας στο σπίτι της και όλον τον χρόνο φροντίζει την εκκλησιά της. Αυτό το έθιμο έρχεται από τα τρίσβαθα της ψυχής του Τριποτάμου, είναι η ταυτότητά του. Οι οικογένειες περιμένουν υποχρεωτικά χρόνια και χρόνια για να γίνουν Κάβος. Από το πρωί των Χριστουγέννων, μαγειρεύουν μόνο οι άνδρες και τρώνε αρχίζοντας με βραστό. Το μεσημέρι συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι μόνο οι άνδρες αρχηγοί των οικογενειών, τρώνε σαν σε αγιορείτικη τράπεζα ντολμάδες και στιφάδο, τσουγκρίζουν τάσια και λύνουν τις διαφορές που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ τους τον χρόνο που πέρασε. Την επομένη των Χριστουγέννων τρώνε το μεσημέρι τα φαγητά που έχουν περισσέψει και αναλαμβάνει ο νέος Κάβος.

Ο λόγος ξανά στον Αδωνι: «Το ταξίδι είναι οι τόποι, η ομορφιά και η ιστορία που κρύβουν, αλλά και η μνήμη. Οποτε έρχομαι στην Ελλάδα ανακαλώ όλο το παρελθόν της. Εχω κατά νου τον Ηράκλειτο, τον Ομηρο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη». Οι Δελφοί δεν είναι νησί, αλλά νησίδα που ταξιδεύει στο κέντρο της Υδρογείου. Μπορούμε, όμως, να προσεγγίσουμε από τη θάλασσα τον «Ομφαλό της Γης» συντροφιά με τον Γιώργο Σεφέρη: «Είναι όμορφο να ξεκινάς από την ακρογιαλιά και να μπαίνεις μέσα στα λιόδεντρα κάτω από τις ασημένιες φυλλωσιές του Κρισαίου Κάμπου, συλλαβίζοντας, καθώς περνάς, τις ρυτίδες της πυκνής σύναξης των κορμών. (…) Εκείνο που ξέρει κανείς τώρα είναι πως η διάρκεια τούτης της γης, καθώς και τούτης της γωνιάς μέσα στα λαγόνια του Παρνασσού, είναι σχετική· αύριο ή μετά μερικά εκατομμύρια χρόνια. Πώς όταν λέμε αιωνιότητα, δεν έχουμε στο νου κάτι που μετριέται με τα χρόνια, αλλά κάνουμε κάτι σαν την Πυθία που, όταν την έπαιρνε η έκσταση, έβλεπε όλο το χώρο και όλο το χρόνο, περασμένο και μελλούμενο, σαν ένα πράγμα. Ή, για να θυμηθώ το φίλο μου Ε. Μ. Forster, πρέπει να λέμε τα πράγματα αιώνια, για να μπορούμε ν’ αγωνιζόμαστε ως την τελευταία στιγμή μας και να χαιρόμαστε τη ζωή. Κάτι τέτοια θα μας ψιθύριζε ίσως τούτο το ιερό τέμενος».

Οι πέτρες είναι αιώνιες και η Μονεμβασιά νησί δεμένο στη μεγάλη στεριά με μια λεπτή λωρίδα γης. Ο Γιάννης Ρίτσος κοιτάζει τη Μονοβασιά «Μέσ’ απ’ τη σκουριά» και εμείς μαζί του:

«Ηταν η στέρηση, τ’ αγκάθια,
οι πέτρες, το πηγάδι.

Νερό αλμυρό – και πού να ξεδιψάσεις. Η αλμύρα

να δείχνει τα βαθιά της δίψας,
να δείχνει, να μετράει

το αμέτρητο της θάλασσας
– παράθυρα, μπαλκόνια,

μαντίλια αποχαιρετισμών για τις μεγάλες συναντήσεις

του άλλου καιρού, πιο κει απ’ τον θάνατο, πολύ πιο κει.

Στην πλατεία

τ’ αρχαίο κανόνι φαγωμένο
απ’ τον χρόνο και τ’ αλάτι·

το ίδιο τα μάνταλα και τα κλειδιά των ναών. Η σκουριά

έχει το μέγα μερτικό της».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

https://anthologio.wordpress.com/