ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ....ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
( για δυνατούς παίχτες )
Βλέμμα οξύ από λάμψη φευγαλέου τρόμου
Στράτα που σέρνεται στου φιδιού το χνάρι
κι άνθρωποι κρατημένοι από χέρι άδικο, σκληρό
‘κείνο που χωρίζει το ψωμί σε κόρο και πείνα.
Πάει καιρός που το βήμα άφηνε στίγμα στην πέτρα
τώρα πορεύομαι στο ατσάλι το στιλπνό κι αχάραχτο
Εκείνο που τ’ ανθρώπου το χέρι άφησε αδούλευτο
κι αυτό άψυχο και μικρό, χωράει μόνο λίγους.
Κι αυτοί λατρεύοντας νέες εικόνες από χάρτινους θεούς
αναπέμπουν ύμνους στο μελάνι της σφραγίδας.
Ορθοί οι νέοι ιερείς λειτουργούν στην αξιακή συναγωγή
κοινωνώντας ιδεογράμματα άυλων νομισμάτων
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου