Δέκα Μικροί Νέγροι| Αγκάθα Κρίστι| Ραδιοφωνικό Θέατρο

Δέκα Μικροί Νέγροι| Αγκάθα Κρίστι| 

Ραδιοφωνικό Θέατρο

"Δέκα Μικροί Νέγροι" της Αγκάθα Κρίστι (1890-1976).

Ηχητικά Βιβλία Για Όλους

Είδος: Ξένο Θέατρο, Μυστηρίου, Θρίλερ Διανομή:

Χρήστος Πάρλας...................... Λοχαγός Φίλιπ Λόμπαρντ Μιράντα Κουνελάκη................. Βέρα Ελίζαμπεθ Κλέιθορν Στάθης Ψάλτης.......................... Ουίλιαμ Χένρι Μπλορ Χρυσούλα Διαβάτη................... Έθελ Ρότζερς Θόδωρος Συριώτης.................. Τόμας Ρότζερς Χρήστος Δοξαράς...................... Έντουαρντ Τζορτζ Άρμστρονγκ και άλλοι... «Τώρα μικρός νέγρος υπήρχε μόνο ένας, πήγε και κρεμάστηκε και δεν έμεινε κανένας». Ύστερα από πρόσκληση ενός μυστηριώδους οικοδεσπότη, δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι φτάνουν στο Σόλτζερ, ένα μικρό νησί στα ανοιχτά του Ντέβον. Καθώς μαζεύονται για να δειπνήσουν, ένας δίσκος γραμμοφώνου αρχίζει να παίζει και η φωνή του αόρατου οικοδεσπότη τούς κατηγορεί ότι καθένας κρύβει το δικό του ένοχο μυστικό. Προτού τελειώσει η βραδιά, ένας από όλους τους πέφτει νεκρός. Οι υπόλοιποι συνειδητοποιούν με τρόμο ότι βρίσκονται παγιδευμένοι σ’ ένα έρημο νησί, μ’ έναν δολοφόνο ανάμεσά τους. Έναν δολοφόνο που ετοιμάζεται να χτυπήσει ξανά… και ξανά… Η "ιέρεια του εγκλήματος" Αγκάθα Κρίστι, διασκευάζει για το θέατρο το πιο ευφυές στη σύλληψή μυθιστόρημά της (γνωστό και με τους αμερικάνικους τίτλους "Δέκα μικροί Ινδιάνοι" και "Και δεν έμεινε κανένας") που είναι το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ της αστυνομικής λογοτεχνίας διαχρονικά. Η θεατρική διασκευή αλλάζει μερικά πράγματα (με σημαντικότερο τη κατάληξη του έργου) αλλά διατηρεί στο ακέραιο την αγωνία, το σασπένς και το σκοτεινό ύφος του πρωτότυπου μυθιστορήματος. Η ηχογράφηση του θεατρικού έργου έγινε στα πλαίσια της εκπομπής "Από το ελληνικό και ξένο δραματολόγιο" για το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, και περιλαμβάνει ερμηνείες από σημαντικούς θεατρικούς και κινηματογραφικούς ηθοποιούς της εποχής όπως ο Χρήστος Πάρλας, η Μιράντα Κουνελάκη και... ο Στάθης Ψάλτης στη πρώτη φάση της καριέρας του.

Μουσική σε αυτό το βίντεο

Τραγούδι

Main Title

Καλλιτέχνης

National Philharmonic Orchestra, Bernard Herrmann

Άλμπουμ

Main Title

Με άδεια για το YouTube από

UMG (για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας Decca Music Group Ltd.)

Τραγούδι

Court and Lasalle struggle

Καλλιτέχνης

National Philharmonic Orchestra, Bernard Herrmann

Άλμπουμ

Court and Lasalle struggle

Με άδεια για το YouTube από

UMG (για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας Decca Music Group Ltd.)

Τραγούδι

... allein, gefesselt, keine Hilfe (From "90 Minuten nach Mitternacht")

Καλλιτέχνης

Bert Kaempfert And His Orchestra

Με άδεια για το YouTube από

UMG (για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας Polydor); Broma 16

Έρχονται εξελίξεις: Η Κίνα παρέδωσε αιφνιδιαστικά πυραύλους HQ-22 στη Σερβία

Έρχονται εξελίξεις: Η Κίνα παρέδωσε αιφνιδιαστικά πυραύλους HQ-22 στη Σερβία

Pentapostagma TV

Επίδειξη σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, της αυξανόμενης παγκόσμιας εμβέλειας της Κίνας https://www.pentapostagma.gr/kosmos/k...

------------- Μία πρωτόγνωρη αεροπορική κίνηση για την Ευρώπη αναφέρεται σε άρθρο στο War zone, ότι ανιχνεύθηκε αργά το βράδυ της Παρασκευής, στο οποίο αναφέρονται τα εξής: "Οι ιχνηλάτες πτήσης είχαν μια ενδιαφέρουσα έκπληξη αργά το βράδυ της Παρασκευής, όταν έξι μεταγωγικά αεροπλάνα Y-20 της Αεροπορίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (PLAAF) εμφανίστηκαν με κατεύθυνση δυτικά στον τουρκικό εναέριο χώρο προς τη Σερβία. Ο ιχνηλάτης αεροσκαφών ανοιχτού κώδικα Evergreen Intel ανέφερε στο The War Zone ότι συνεργάτης παρακολούθησης @ameliairheart εντόπισε για πρώτη φορά τις πτήσεις ακριβώς βόρεια της Κωνσταντινούπολης, στην Τουρκία. «Αυτό ήταν το σύνθημά μου για να εμφανίσω τόσο το Flightradar24 όσο και την επιλεκτική βάση δεδομένων μου ADSBexchange που περιλαμβάνει γνωστούς εξαγωνικούς κωδικούς Y-20A/U», είπε η Evergreen Intel στο The War Zone. «Σίγουρα, οι διαφορετικές εφαρμογές έδειχναν άλλα Y-20 κατά μήκος της ίδιας διαδρομής πτήσης, σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων μεταξύ τους και εκτείνονται από την Κωνσταντινούπολη μέχρι σχεδόν τα γεωργιανά σύνορα». «Αυτό ήταν μοναδικό στο ότι ήταν τις πρώτες πρωινές ώρες και με τόσα πολλά Y-20 μαζί, όλα χρησιμοποιώντας MLAT (πολλαπλοποίηση). Δεδομένου ότι ειπώθηκε ότι ήταν προγραμματισμένη παράδοση όπλων, αυτό είναι λογικό. Παρόμοιες παραδόσεις του ΝΑΤΟ στην Πολωνία ή την Ουκρανία με στρατιωτικά μέσα μεταφοράς είχαν χρησιμοποιήσει MLAT στο παρελθόν.» Όσον αφορά τη χρήση του MLAT έναντι της μετάδοσης ADS-B, η Evergreen Intel μάς λέει, «Όσον αφορά τα ποσοστά πτήσεων παράδοσης από το ΝΑΤΟ ή ναυλωμένους αερομεταφορείς που χρησιμοποιούν MLAT έναντι ADS-B, γνωρίζω ότι οι πτήσεις MLAT πήγαιναν στην Πολωνία Οι πτήσεις (προπολεμικά) χρησιμοποιούσαν ADS-B. Για μένα, η εκπομπή σήματος με ADS-B από το αεροπλάνο σας ανακοινώνει σε όλους πού βρίσκεστε. Αυτό είναι χρήσιμο για πλοήγηση, αρχεία, ασφάλεια κλπ αλλά και σε όλες τις πλευρές λέει ότι αυτό το αεροπλάνο είναι εδώ, έχουμε χρονική σήμανση, υψόμετρο, παραμέτρους πτήσης, όλα μέχρι μέτρα, και αυτό είναι πολύ χρήσιμο όσον αφορά την πρόθεση και σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Ήταν σημαντικό για μια πτήση παράδοσης σε ένα δυνητικά εχθρικό περιβάλλον όπως η Ουκρανία ήταν. Διαφορετικά, το MLAT είναι μια σταθερή επιλογή για αεροσκάφη από χώρες που δεν τους πειράζει απαραίτητα αν δεν μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη διαδρομή τους." Τα κινεζικά αεροσκάφη φορτίου προσγειώθηκαν στο διεθνές αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα στην πρωτεύουσα του Βελιγραδίου, με τους παρατηρητές αεροπλάνων να πιάνουν τα κινεζικά τους σημάδια στην τελική προσέγγιση και προσγείωση. Οι παρατηρητές ανέφεραν ότι τουλάχιστον μερικά από τα αεροπλάνα είχαν αφαιρέσει τα καλύμματα για τα συστήματα αντιμέτρων και των αντιμέτρων φωτοβολίδων. Φαίνεται ότι μπορεί να είχαν εξοπλιστεί με αντίμετρα, τα οποία θα ήταν αναμενόμενα για την αντιμετώπιση κάποιου είδους πιθανής απειλής. Ποια θα ήταν αυτή η απειλή δεν είναι ξεκάθαρο. Αργότερα προέκυψαν αναφορές ότι τα αεροπλάνα παρέδωσαν πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος HQ-22 στον σερβικό στρατό. Η Washington Post ανέφερε σχετικά με τις προειδοποιήσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ προς το Βελιγράδι σχετικά με την αγορά το 2020. Η Σερβία φέρεται να επέλεξε το HQ-22 έναντι του κατά προσέγγιση ρωσικού ομολόγου της, τους S-300, σε μια αιφνιδιαστική κίνηση. Ωστόσο, το κόστος των συστημάτων θα μπορούσε να ήταν ένας σημαντικός παράγοντας. Η εμφάνιση των Y-20 είναι εντυπωσιακή επειδή πέταξαν μαζικά σε αντίθεση με μια σειρά πτήσεων με ένα αεροσκάφος. Η παρουσία του Y-20 στην Ευρώπη σε οποιονδήποτε αριθμό είναι επίσης μια αρκετά νέα εξέλιξη. Αυτά τα μεταγωγικά αεροπλάνα είναι σχετικά νέα στον κατάλογο της PLAAF, αφού τέθηκαν σε υπηρεσία μόλις το 2016. Η πρώτη τους χρήση είχε σημειωθεί στις αρχική εμφάνιση του COVID-19 στη Γουχάν στις αρχές του 2020. Από τότε, έχουν εξαπλώσει το επιχειρησιακό τους αποτύπωμα, συμπεριλαμβανομένων των πτήσεων προς την Ευρώπη, αλλά όχι σε μεγαλύτερους αριθμούς όπως αυτή η επιχείρηση. Είναι πολύ πιθανό ότι η PLAAF χρησιμοποίησε αυτή την παράδοση ως ένα είδος επίδειξης της δικής της ικανότητας αερομεταφοράς δεδομένων των συνεχιζόμενων προσπαθειών του ΝΑΤΟ να μεταφέρει προμήθειες και υλικό στην Ουκρανία. Ελάχιστα παρόμοιο σε βασικό σχεδιασμό και ρόλο με το C-17 Globemaster III της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, τα αεροσκάφη... Διαβάστε περισσότερα: https://www.pentapostagma.gr/kosmos/k...

EKTAKTO-Αναφορές πως οι Ρώσοι βομβάρδισαν νοσοκομείο στο Αζοφσταλ-Υποκλοπές μιλούν για τρεις τόνους βόμβες

Ουκρανός βουλευτής που το κατήγγειλε ισχυρίζεται πως κάτω από τα ερείπια βρίσκονται περίπου 300 άνθρωποι - ανάμεσά τους και παιδιά-Ο σύμβουλος του δημάρχου της Μαριούπολης το αρνείται

Ο βουλευτής Σεργκέι Ταρούτα ισχυρίζεται ότι οι Ρώσοι έριξαν ισχυρή βόμβα σε νοσοκομείο στην περιοχή Αζόφσταλ.

"Ρώσοι φασίστες έριξαν ισχυρή βόμβα σε νοσοκομείο στην περιοχή Azovstal. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, κάτω από τα ερείπια βρίσκονται περίπου 300 άνθρωποι - ανάμεσά τους και παιδιά. Στο σωζόμενο τμήμα του νοσοκομείου, αμυνόμενοι που τραυματίστηκαν και κάτοικοι της Μαριούπολης με παιδιά κρύβονταν. Γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού να κρυφτείς στην κατεστραμμένη πόλη", είπε ο Taruta σε μια ανάρτηση στο Facebook. 

Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε άνοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων για την παράδοση του ουκρανικού στρατού και την έξοδο αμάχων από το Azovstal. Μέχρι τώρα δεν υπάρχουν πληροφορίες από καμία πλευρά - εάν κάποιος χρησιμοποίησε κάποιον διάδρομο για να βγει από το Azovstal.

Ο σύμβουλος του δημάρχου της Μαριούπολης Petr Andryushchenko διέψευσε την πληροφορία ότι άνθρωποι κρύβονται στο νοσοκομείο κοντά στο Azovstal

Υπάρχουν πάντως κι άλλες αναφορές για μια τεράστια έκρηξη στο χαλυβουργείο Azovstal στην πολιορκημένη παράκτια πόλη της Μαριούπολης, η οποία φέρεται να έχει ακουστεί σε απόσταση άνω των 60 μιλίων.Η έκρηξη είναι περισσότερο από πιθανό αποτέλεσμα μεγάλων συμβατικών βομβών που έριξαν ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά.

Νωρίτερα η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) αναέφερε ότι το Azovstal στη Μαριούπολη θα βομβαρδιστεί με βόμβες 3 τόνων. Η μυστική υπηρεσία εξήγαγε τέτοια συμπεράσματα με βάση τις ραδιοφωνικές υποκλοπές Ρώσων. Στο αρχείο, σύμφωνα με την SBU, ο διοικητής της διμοιρίας του Ροστόφ των εισβολέων, ο οποίος βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα από το κτίριο Azovstal, είπε στη σύζυγό του για αυτό.

«Εδώ περιμένουμε εκπλήξεις από τη Ρωσία… τρεις τόνους από τον ουρανό… Είπαν να ισοπεδώσουν τα πάντα… Ήρθε ένας αντισυνταγματάρχης και είπε: θα το νιώσεις, θα το ακούσεις και θα το νιώσεις.

Όταν ρωτήθηκε για την τύχη του άμαχου πληθυσμού, απάντησε: "Όλοι έφυγαν. Όλοι όσοι ήθελαν, όλοι έφυγαν. Μόνο πατριώτες και πανέξυπνοι άνθρωποι έμειναν...".

Πιθανώς, μιλάμε για βόμβες FAB-3000 με κεφαλή ισχυρής εκρηκτικής ύλης, οι οποίες έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στη Μαριούπολη. 

Οι ρωσικές δυνάμεις πάντως είναι εκει 

Heavy fighting continues against the #Azov battalion and international mercenaries in the #Azovstal industrial zone in #Mariupol #Ukraine. pic.twitter.com/a2NGKatbdP

— J.M. Donis.🇺🇲.🇷🇺 (@JmD21696071) April 19, 2022

 https://www.pentapostagma.gr/

Σταυρούλα Τσούπρου: Οἱ φιγοῦρες τοῦ Minotaure

 Σταυρούλα Τσούπρου: Οἱ φιγοῦρες τοῦ Minotaure

Posted on 19 Ἀπρίλιος 2022 by planodion

Σταυ­ρού­λα Τσού­πρου

Οἱ φι­γοῦ­ρες τοῦ Minotaure

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΩΝΙΑΚΗ βι­τρί­να, Ρή­νου καὶ Γορ­γο­πο­τά­μου, τί­πο­τε δὲν εἶ­χε ἀ­κό­μη ἀλ­λά­ξει. Ὁ ἀν­τι­κα­το­πτρι­σμός του πα­ρέ­με­νε πει­σμα­τι­κὰ ὁ ἴ­διος ποὺ ἦ­ταν ἐ­δῶ καὶ κα­μιὰ τρι­αν­τα­ριὰ χρό­νια. Κα­θρε­φτι­ζό­ταν ἀ­νά­με­σα στὰ πορ­σε­λά­νι­να σερ­βί­τσια, τὶς ἀν­τι­κολ­λη­τι­κὲς κα­τσα­ρό­λες τε­λευ­ταί­ας τε­χνο­λο­γί­ας καὶ τὰ ἀ­ε­ρο­δυ­να­μι­κοῦ σχή­μα­τος πο­λυ­τη­γά­νια κοι­τά­ζον­τας τὸν, μο­νί­μως τοὺς τε­λευ­ταί­ους μῆ­νες, σκυ­θρω­πὸ ἑ­αυ­τό του μὲ ἀ­δι­α­φο­ρί­α, ἴ­σως καὶ μὲ σι­χα­σιά. Ἡ νε­α­ρὴ ὑ­πάλ­λη­λος, συ­νη­θι­σμέ­νη νὰ τὸν βλέ­πει κά­θε πρω­ῒ αὐ­τὴν τὴν ὥ­ρα, δέ­κα λε­πτὰ με­τὰ τὸ ἄ­νοιγ­μα, καρ­φω­μέ­νον στὸ συγ­κε­κρι­μέ­νο ση­μεῖ­ο, δὲν ἔ­δι­νε πλέ­ον κα­μί­α ση­μα­σί­α· ἄλ­λος ἕ­νας σφυ­ριγ­μέ­νος, ποὺ κά­νει τὴν ψυ­χα­ναγ­κα­στι­κὴ πε­ραν­τζά­δα του. Ἂν καί, μάλ­λον, ἡ μα­κι­γι­α­ρι­σμέ­νη καὶ ντυ­μέ­νη στὸ καν­τί­νι δε­σποι­νι­δού­λα δὲν θὰ χα­ρα­κτή­ρι­ζε τό­σο ἤ­πια τὴν ἐν λό­γῳ ἐμ­μο­νι­κὴ πα­ρου­σί­α.

        Στὴν δεύ­τε­ρη, Χα­λε­πᾶ καὶ Ταύ­ρου, δὲν μπό­ρε­σε νὰ κοι­τά­ξει μὲ τὴν ἄ­νε­σή της. Τὸ γνω­στὸ συ­νερ­γεῖ­ο ἀ­τυ­χη­σα­σῶν καὶ ἀ­τυ­χη­σάν­των ἀλ­λο­δα­πῶν πτυ­χι­ού­χων τῆς προ­σφά­τως ἐ­πα­νευ­ρι­σκο­μέ­νης ἐν πο­λέ­μω πα­τρί­δας, κα­θά­ρι­ζε πυ­ρε­τω­δῶς τὰ τζά­μια τοῦ δεύ­τε­ρου μα­γα­ζιοῦ τῆς ἡ­μέ­ρας· θὰ  ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν πολ­λὰ ἀ­κό­μη μέ­χρι τὸ ἀ­πό­γευ­μα γιὰ νὰ βγεῖ τὸ με­ρο­κά­μα­το γιὰ τρί­α ἄ­το­μα. Με­σο­λα­βοῦ­σαν, ὅ­μως, δύ­ο οἰ­κο­δο­μι­κὰ τε­τρά­γω­να χω­ρὶς μα­γα­ζιὰ καὶ τό­σο πο­λὺ δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ πε­ρι­μέ­νει. Προ­σπά­θη­σε νὰ ἀρ­κε­στεῖ σὲ ἕ­να μο­νό­φυλ­λο στε­νὸ τζά­μι ποὺ μό­λις εἶ­χε στε­γνώ­σει, ἀλ­λὰ αὐ­τὸ ποὺ ἀν­τί­κρι­σε αὔ­ξη­σε ἀν­τὶ νὰ μει­ώ­σει τὴν ἀ­δη­μο­νί­α της: τὸ ἀ­ρι­στε­ρὸ ἀ­φτὶ της εἶ­χε ἀ­πο­κτή­σει μί­α μυ­τε­ρὴ ἄ­νω ἀ­πό­λη­ξη, καὶ μά­λι­στα τρι­χω­τή. Πλη­σι­ά­ζον­τας καὶ ἀ­πο­μα­κρυ­νό­με­νη ἐ­ναλ­λάξ, ἀρ­κε­τὲς φο­ρές, δι­α­πί­στω­σε ἐν τέ­λει ὅ­τι τὸ εἴ­δω­λό της δε­χό­ταν ποι­κί­λες πα­ρεμ­βά­σεις ἀ­πὸ τὰ χνου­δω­τὰ ζω­ό­μορ­φα κου­κλά­κια τῆς WWF, ποὺ βρί­σκον­ταν πα­ρα­τε­ταγ­μέ­να στὸ πά­νω ρά­φι τοῦ παι­χνι­δά­δι­κου. Συ­νέ­χι­σε τὸν δρό­μο της κα­θη­συ­χα­σμέ­νη, με­τρί­ως.

        Τὸ κα­τά­στη­μα μὲ τὶς πόρ­τες ἀ­σφα­λεί­ας εἶ­χε τὶς κα­λύ­τε­ρες σχε­τι­κὲς προ­δι­α­γρα­φές. Τὰ ψη­λὰ καὶ φαρ­διὰ τζά­μια του κα­θρέ­φτι­ζαν μὲ ἀ­κρί­βεια, ἀ­πὸ πολ­λὲς καὶ δι­α­φο­ρε­τι­κὲς θέ­σεις, τὸ εἴ­δω­λό του, χά­ρη στὸ, οὐ­σι­α­στι­κά, ἄ­δει­ο ἐ­σω­τε­ρι­κό, ἐ­φό­σον οἱ ἐ­πι­δει­κνυ­ό­με­νες πρὸς πώ­λη­σιν πόρ­τες, ἀ­φ’ ἑ­νός, βρί­σκον­ταν βα­θύ­τε­ρα στὸ ἐ­σω­τε­ρι­κό τοῦ μα­γα­ζιοῦ καί, ἀ­φ’ ἑ­τέ­ρου, ἀ­πο­τε­λοῦ­σαν ἕ­να ἰ­δα­νι­κὸ σκοῦ­ρο φόν­το. Ἐ­κεῖ καὶ τό­τε ἦ­ταν ποὺ ἀν­τε­λή­φθη τὶς ἄλ­λες φι­γοῦ­ρες.

        Δη­λα­δή, ἀν­τε­λή­φθη ὅ­τι ὅ­ποι­ες καὶ ὅ­ποι­οι περ­νοῦ­σαν ἔ­ξω ἀ­πὸ τὶς γω­νια­κὲς βι­τρί­νες καὶ κοι­τοῦ­σαν ἔ­στω καὶ ἀ­συ­νεί­δη­τα, γιὰ κλά­σμα­τα τοῦ δευ­τε­ρο­λέ­πτου, μέ­σα στὸ τζά­μι, ἀ­πο­κτοῦ­σαν (στὰ μά­τια της μό­νον, ἄ­ρα­γε;) κε­φά­λι καὶ οὐ­ρὰ μι­νώ­ταυ­ρου ἢ ρι­νό­κε­ρου ἢ κά­τι τέ­τοι­ο, ἀλ­λό­κο­το, ὅ­πως καὶ νὰ ἔ­χει, γιὰ ἀν­θρώ­πι­να ὄν­τα. Ἢ μή­πως δὲν ἦ­ταν, τε­λι­κά, τό­σο ἀλ­λό­κο­το;

        Δι­ό­τι καὶ ἡ ἴ­δια δι­α­πί­στω­σε ὅ­τι, κοι­τών­τας τὸν ἑ­αυ­τό του μέ­σα στὸ τζά­μι τοῦ κα­τα­στή­μα­τος μὲ τὶς πόρ­τες ἀ­σφα­λεί­ας, ἔ­βλε­πε μὲν τὸ κο­στού­μι (του) καὶ τὶς γό­βες (της) ἀλ­λὰ στὴ θέ­ση τοῦ κε­φα­λιοῦ ἔ­βλε­πε τὸ ρύγ­χος ἑ­νὸς ζώ­ου νὰ προ­σπα­θεῖ νὰ ὀ­σμι­στεῖ τὸ πα­ρά­ξε­νο εἴ­δω­λό του, σκουν­τών­τας μὲ τὸ κού­τε­λο στὸν πρό­χει­ρο κα­θρέ­φτη. Τὸ ζω­ό­μορ­φο κε­φά­λι ἦ­ταν δι­κό της, δὲν ὑ­πῆρ­χε ἀμ­φι­βο­λί­α πε­ρὶ τού­του, για­τί κά­θε φο­ρὰ ποὺ ἔ­βλε­πε τὸ εἴ­δω­λο νὰ πιά­νει μὲ τὸ χέ­ρι του τὸ ρύγ­χος, τὰ ἀ­φτιά, τὰ μά­γου­λα, αἰ­σθα­νό­ταν αὐ­τὸ τὸ χέ­ρι, τὸ δι­κό της χέ­ρι, ἀ­ρι­στε­ρὸ ἢ δε­ξί, μὲ τὰ δα­χτυ­λί­δια του καὶ τοὺς ξε­πα­γι­α­σμέ­νους κόμ­πους, νὰ ἀ­κουμ­πᾶ πά­νω στὴ μύ­τη-ρύγ­χος, πά­νω στὰ ἀ­φτιά, πά­νω στὰ μά­γου­λα. Τὸν κυ­ρί­ευ­σε με­γά­λη, πο­λὺ με­γά­λη τα­ρα­χή, ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­νες πού, συ­χνά, ἀ­κο­λου­θοῦν­ταν ἀ­πὸ λι­πο­θυ­μί­α. Ἀλ­λὰ ἐ­τού­τη τὴ φο­ρὰ δὲν λι­πο­θύ­μη­σε, ἴ­σως πα­ρὰ τὴ θέ­λη­σή του (ὅ­πο­τε λι­πο­θυ­μοῦ­σε, ὅ­ταν ἔ­πει­τα συ­νερ­χό­ταν ὅ­λα ἐ­ξα­κο­λου­θοῦ­σαν νὰ εἶ­ναι ὅ­πως καὶ πρίν).

        Ἄρ­χι­σε τό­τε, σι­γὰ-σι­γά, νὰ συ­νει­δη­το­ποι­εῖ τὴν γέν­νη­ση ἑ­νὸς συ­ναι­σθή­μα­τος, ἢ καὶ αἰ­σθή­μα­τος, ἀ­πο­λύ­τρω­σης· ἐ­πι­τέ­λους, εἶ­χε συν­τε­λε­στεῖ. Μῆ­νες καὶ χρό­νια κοι­τα­ζό­ταν σὲ ὅ­λους τοὺς κα­θρέ­φτες καὶ ψευ­δο­κα­θρέ­φτες, φο­βού­με­νη καί, ταυ­τό­χρο­να, προ­σμέ­νον­τας μί­α με­τα­μόρ­φω­ση, πα­ρα­μόρ­φω­ση, ἀ­πο­μόρ­φω­ση, ὁ­τι­δή­πο­τε θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ τὸν ἀ­παλ­λά­ξει ἀ­πὸ τὸ φρι­κτὸ πρό­σω­πό του, τὸ ὁ­ποῖ­ο, τὶς πε­ρισ­σό­τε­ρες φο­ρές, κα­τέ­λη­γε νὰ μὴν ται­ριά­ζει πιὰ μὲ ὅ­σα σκε­φτό­ταν καὶ ἔ­νι­ω­θε. Δὲν τὸ πα­ρα­δε­χό­ταν πὼς ἡ λο­γι­κὴ θὰ συγ­χω­ροῦ­σε ὅ­λα ὅ­σα λυσ­σο­μα­νοῦ­σαν, κά­πο­τε ἀ­νε­ξέ­λεγ­κτα, μέ­σα στὸν ἐγ­κέ­φα­λο ἢ στὴν ψυ­χή της, ἢ ὅ­πως ἀλ­λι­ῶς αὐ­τὰ ἀ­πο­κα­λοῦν­ται. Καὶ ὄ­χι μό­νον στὴν δι­κή του ψυ­χή–εγ­κε­φα­λο, ἀλ­λὰ σὲ ὅ­λων. Ὅ­λες οἱ ψυ­χές–εγ­κέ­φα­λοι, πί­στευ­ε, εἶ­χαν ψε­γά­δια στὴν κα­τα­σκευ­ή τους, λί­γα, πολ­λὰ ἢ πά­ρα πολ­λά. Κα­μιὰ – κα­νέ­νας δὲν ἀ­πο­τε­λοῦ­σε ἐ­ξαί­ρε­ση. Καὶ τώ­ρα ἡ δι­α­δι­κα­σί­α τῆς ἀ­πο­κά­λυ­ψης εἶ­χε ξε­κι­νή­σει.

        Ἔ­κα­νε ἕ­ναν κύ­κλο στὸ τε­τρά­γω­νο τοῦ προι­κι­σμέ­νου κα­τα­στή­μα­τος καὶ στά­θη­κε μπρο­στὰ στὴν κεν­τρι­κὴ βι­τρί­να. Τώ­ρα, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὸ δι­κό της ζω­ο­πρό­σω­πο εἴ­δω­λο ἔ­βλε­πε τὴν φα­νε­ρω­μέ­νη ἀ­πο­κτή­νω­ση πά­νω σὲ ὅ­λους τοὺς ἀν­θρώ­πι­νους κορ­μούς, εἴ­τε κοί­τα­ζε τὸ ἀν­τι­κα­θρέ­φτι­σμά τους εἴ­τε τοὺς ἴ­διους. Εἶ­χε γί­νει καὶ τὸ ἑ­πό­με­νο βῆ­μα. Ἄ­ρα­γε τὰ πράγ­μα­τα θὰ πή­γαι­ναν μέ­χρι τέ­λους ὅ­πως τὰ εἶ­χε ἀ­πὸ και­ρὸ φαν­τα­στεῖ; Ὅ­πως τὰ εἶ­χαν φαν­τα­στεῖ ὅ­λες οἱ ὅ­μοι­ες καὶ ὅ­λοι οἱ ὅ­μοι­οί τους; Ἐ­κεῖ­νες καὶ ἐ­κεῖ­νοι τῶν ὁ­ποί­ων ἡ σκέ­ψη ἁ­πλω­νό­ταν ἔ­ξω καὶ πρὶν ἀ­πὸ τὸ χθές, ἔ­ξω καὶ με­τὰ τὸ αὔ­ριο;

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Σταυ­ρού­λα Τσού­πρου (Ἀ­θή­να) Εἶ­ναι δρ. Ἑλ­λη­νι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας ΕΚΠΑ, ἔ­χει δι­πλώ­μα­τα στὰ ἀγ­γλι­κά, γαλ­λι­κά, ἰ­τα­λι­κά, γερ­μα­νι­κά καὶ ἰ­σπα­νι­κά. Ἔ­χει ἀ­σχο­λη­θεῖ συ­στη­μα­τι­κά μὲ τὴν Θε­ω­ρί­α τῆς Λο­γο­τε­χνί­ας καὶ ἔ­χει δη­μο­σι­εύ­σει με­λέ­τες γιὰ πα­λαι­ό­τε­ρους καὶ σύγ­χρο­νους πε­ζο­γρά­φους καὶ ποι­η­τές. Συ­νερ­γά­ζε­ται τα­κτι­κὰ μὲ τὸν ἡ­με­ρή­σιο καὶ πε­ρι­ο­δι­κό τύ­πο. Ἔ­χουν ἐκ­δο­θεῖ τρεῖς συλ­λο­γές δο­κι­μί­ων της: Τά­σος Α­θα­να­σιά­δης: «Μὲ τὰ μά­τια τῆς γε­νιᾶς μας», Οἱ «παι­δι­ά­στι­κες» ἱ­στο­ρί­ες τοῦ Κο­σμᾶ Πο­λί­τη καὶ Δο­κι­μές ἀ­νά­γνω­σης. Πρῶ­το βι­βλί­ο της: Σὲ κοι­τοῦν (ἐκδ. Γρη­γό­ρη 2013, δι­η­γή­μα­τα).

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

Ρωσικό κινητό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha-4: Στα χέρια της Ουκρανίας «χρυσορυχείο» πληροφοριών

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΧΑΡΗΣ

Προσγειώνει UAV και εξαπατά πυραύλους: πώς λειτουργεί το υπερσύγχρονο συγκρότημα ηλεκτρονικού πολέμου κατά τη διάρκεια μιας ειδικής επιχείρησης.

 Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν τουλάχιστον ισχυριστεί στο παρελθόν, ότι το Krasukha-4, μπορεί να εντοπίσει και να μπλοκάρει διάφορους τύπους ραντάρ, συμπεριλαμβανομένων των ραντάρ επιτήρησης, των αερομεταφερόμενων αισθητήρων απεικόνισης ραντάρ και των ενεργών ανιχνευτών ραντάρ και των υψομετρητών που βρίσκονται σε πυραύλους. 

Έχει δηλωμένη μέγιστη εμβέλεια έναντι επίγειων και εναέριων στόχων μεταξύ 150 και 300 χιλιομέτρων, ή περίπου 93 έως 186 μίλια, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ανάλογα με διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, σύμφωνα με τον κατασκευαστή , Concern Radio-Electronic Technologies, πιο γνωστή με το ρωσικό ακρωνύμιο KRET. Δεν είναι απολύτως σαφές, εάν αυτό αντικατοπτρίζει το εύρος στο οποίο μπορούν να εντοπιστούν, να εμπλακούν τα ραντάρ ή και τα δύο.

Υπάρχουν αναφορές ότι το σύστημα εμπλοκής του Krasukha-4, μπορεί να εκπέμπει αρκετά ισχυρές δέσμες ενέργειας ραδιοσυχνοτήτων για να βλάψει  ευαίσθητα ηλεκτρονικά συστήματα σε ορισμένους στόχους. 

Η τοποθέτηση ενός Krasukha-4 στη γενική γειτνίαση του Κιέβου, θα ήταν πολύ λογικό για να γίνει πιο δύσκολο για τις ουκρανικές δυνάμεις και τους διεθνείς εταίρους τους, να βρουν και να στοχεύσουν ρωσικές μονάδες στην περιοχή αυτή μέσω ραντάρ, όπου οι μάχες συνεχίζονται εδώ και εβδομάδες. Από τη φύση του, το σύστημα πρέπει να έχει κάποιο βαθμό ικανότητας παθητικής ανίχνευσης, που θα του επέτρεπε να χρησιμοποιηθεί σε έναν πιο γενικό ρόλο επιτήρησης, παρακολουθώντας πιθανές απειλές που θα εμφανιστούν, όπως το ραντάρ ενός μαχητικού αεροσκάφους ή ένα που σχετίζεται με μια επιφάνεια -πυραυλικό σύστημα αέρος .

Επιπλέον, το Krasukha-4 αντιπροσωπεύει ένα κινητό σύστημα πολλαπλών χρήσεων, που θα μπορούσε να μετακινηθεί σχετικά γρήγορα ανάλογα με τη μεταβαλλόμενη κατάσταση στο έδαφος για να παρέχει πολύτιμη υποστήριξη EW σε άλλα μέρη της χώρας. Αυτά τα συστήματα θα μπορούσαν ενδεχομένως, να τοποθετηθούν σε ορισμένες περιοχές της Ουκρανίας και της γειτονικής Λευκορωσίας, για να προσπαθήσουν να τυφλώσουν διάφορα είδη ξένων επανδρωμένων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που λειτουργούν από την ασφάλεια του ΝΑΤΟ ή του διεθνούς εναέριου χώρου.

Το προσεκτικά καμουφλαρισμένο συγκρότημα καταστέλλει τα κανάλια ελέγχου των εχθρικών drones και των συστημάτων ραντάρ των εχθρικών αεροσκαφών. Η εμβέλεια τέτοιων συστημάτων είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Εάν τουλάχιστον ένα «πουλί» πετάξει σε αυτόν τον κύκλο, θα τυφλωθεί και θα καταρριφθεί.

Αρχικά γίνεται ο εντοπισμός του στόχου και στη συνέχεια υπολογίζονται οι συχνότητες και οι ψηφιακοί κωδικοί στους οποίους βασίζεται ο έλεγχος των αεροσκαφών. Παρεμπιπτόντως, αυτές οι παράμετροι αλλάζουν πολλές φορές το λεπτό. Οι ενέργειες των ειδικών μοιάζουν με το έργο ενός νευροχειρουργού.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά τις σημαντικές δυνατότητες της Ρωσίας για EW, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί στην Ουκρανία, μεταξύ άλλων χωρών στο παρελθόν, από κάθε ένδειξη έχει χρησιμοποιήσει περιέργως συστήματα όπως το Krasukha-4 μόνο με φειδώ, στην τρέχουσα σύγκρουση μέχρι στιγμής. Είναι πιθανό ότι αυτό οφείλεται εν μέρει, σε ανησυχίες σχετικά με την απώλεια ή σύλληψη αυτών των συστημάτων. 

Στο Πενταπόσταγμα σε άρθρο μας αναφέραμε : Στα χέρια της Ουκρανίας «χρυσορυχείο» πληροφοριών: Το Ρωσικό κινητό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha-4.

Ένα περίεργο «κοντέινερ» που κατέλαβαν τα ουκρανικά στρατεύματα, φαίνεται να αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα μια σημαντική ρωσική απώλεια και ένα πιθανό χρυσωρυχείο πληροφοριών!

Αυτό που βρήκαν οι δυνάμεις της Ουκρανίας, φαίνεται να είναι ένα κοντέινερ διοικητήριο που αποτελεί μέρος του κινητού συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha-4. Το Krasukha-4 έχει σχεδιαστεί κυρίως, για να ανιχνεύει και να μπλοκάρει μεγάλα ραντάρ, όπως αυτά σε αερομεταφερόμενα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου, όπως το E-3 Sentry της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και κατασκοπευτικούς δορυφόρους.

Σύμφωνα με πληροφορίες του the war zone, οι ουκρανικές δυνάμεις βρήκαν αυτό το κοντέινερ του σταθμού διοίκησης έξω από την πρωτεύουσα Κίεβο. Ένα πλήρες Krasukha-4 αποτελείται από δύο οχήματα, και τα δύο βασισμένα στο φορτηγό 8x8 KAMAZ-6350 , το ένα με το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (EW) και το άλλο που φέρει τη μονάδα του σταθμού διοίκησης.

Ανεξάρτητα, πέρα ​​από τις άμεσες συνέπειες της απώλειας μέρους ενός συστήματος Krasukha-4, εάν οι ουκρανικές δυνάμεις μπορέσουν να ανακτήσουν με ασφάλεια αυτή τη μονάδα διοικητικού σταθμού, θα μπορούσε να παράσχει μια σημαντική πηγή πληροφοριών, στις αρχές της χώρας και στους ξένους εταίρους τους. Οι υπηρεσίες πληροφοριών στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες της Δύσης, θα ήθελαν αναμφίβολα να βάλουν στα χέρια τους αυτό το κοντέινερ για να δουν τι μπορεί να εξαχθεί από αυτό. 

Το να μάθουν περισσότερα για τις δυνατότητες του Krasukha-4, θα μπορούσε να βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην ανάπτυξη αντιμέτρων . Το λογισμικό που τρέχει το σύστημα θα μπορούσε να είναι εξίσου πολύτιμο με το υλικό, επίσης, και μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη κενών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς κυβερνοπολέμου .

Μια βαθύτερη ανάλυση των επιμέρους εξαρτημάτων του σταθμού διοίκησης, μέχρι πράγματα όπως η κατασκευή της καλωδίωσης στο εσωτερικό, θα μπορούσε να προσφέρει άλλες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας της Ρωσίας να κατασκευάζει πραγματικά προηγμένα συστήματα EW και άλλα ηλεκτρονικά. Οποιαδήποτε έγγραφα ή άλλα στοιχεία μέσα σε αυτό το κοντέινερ, θα μπορούσαν να παρέχουν πληθώρα πληροφοριών για διάφορα θέματα.

https://www.pentapostagma.gr/

Ναζί με… τα όλα τους οι «ήρωες» του Αζόφ

 Ναζί με… τα όλα τους οι «ήρωες» του Αζόφ

Posted on 19 Απριλίου, 2022 by ellas

Προκαλεί ναυτία το ξέπλυμα που επιχειρείται τις τελευταίες μέρες από τους ίδιους και τους ίδιους Εφιάλτες αυτής της χώρας, τους απολογητές των Μνημονίων και της γερμανικής πολιτικής ορθότητας, σχετικά με το νεοναζιστικό Τάγμα Αζόφ.

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Γιατί στην προσπάθειά τους να διορθώσουν την απερίγραπτη γκάφα της κυβέρνησης Μητσοτάκη όχι μόνο παραχαράσσουν ανερυθρίαστα την Ιστορία, αλλά φτάνουν να υπερασπιστούν ως «αγωνιστές της ελευθερίας» αυτούς που μέχρι πρότινος, σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο και όχι στη Ρωσία του Πούτιν, περιγράφονταν ως σκληροί ναζί. Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι ελληνικό. Γίνεται διεθνώς λυσσώδης προσπάθεια να «αθωωθούν» τα εξτρεμιστικά στοιχεία που στελεχώνουν τις «μονάδες ελίτ» της ουκρανικής εθνοφυλακής. Και σε αυτήν πρωτοστατούν οι κατά τόπους υπάλληλοι του ΝΑΤΟ, της Κομισιόν και των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, που αίφνης ανακάλυψαν ότι το Τάγμα Αζόφ είναι εξαιρετικά πολύτιμο στην αμυντική προσπάθεια κατά της Ρωσίας.

Κι αυτό το τελευταίο μπορεί να ισχύει, αλλά δεν αναιρεί ούτε στο ελάχιστο το ποιόν αυτών που το απαρτίζουν. Μία απλή αναζήτηση στην αγγλόφωνη σελίδα της Wikipedia κάτω από το λήμμα «Τάγμα Αζόφ» αναφέρει ότι πρόκειται για «νεοναζιστική μονάδα της ουκρανικής εθνοφρουράς με έδρα τη Μαριούπολη». Στην ελληνική της έκδοση η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, που μόνο… φιλορωσικής επιρροής δεν θεωρείται, αναφέρει ότι το Τάγμα Αζόφ είναι «σύνταγμα της εθνικής φρουράς της Ουκρανίας, το οποίο έχει ευρέως χαρακτηριστεί ακροδεξιάς και νεοναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικής».

Δεν γνωρίζω αν αυτά στο μέλλον θα αλλάξουν και το Αζόφ θα περάσει στη δυτική ορολογία ως «πατριωτική ταξιαρχία», φύλακας άγγελος της ουκρανικής ανεξαρτησίας, αλλά μέχρι σήμερα που μιλάμε, το νεοναζιστικό στοιχείο είναι αυτό που το χαρακτηρίζει σε όλη τη δυτική βιβλιογραφία. Αυτοί επομένως που το ξεπλένουν, κατηγορώντας όσους αναδεικνύουν την εξτρεμιστική του υπόσταση ως «ενεργούμενα του Πούτιν», είναι είτε ηλίθιοι που δεν μπορούν να διαβάσουν εγκυκλοπαίδεια δημοτικού είτε κοινοί συκοφάντες, πληρωμένοι ή μη.

Είναι επίσης και βαθιά ανιστόρητοι. Δεν χρειάζεται κάποιος… διδακτορικό για να ξέρει ότι η Ουκρανία υπήρξε μία διχασμένη σοβιετική επαρχία, η οποία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υποδέχθηκε τα επελαύνοντα ναζιστικά στρατεύματα με ανάμεικτα αισθήματα. Κάποιοι Ουκρανοί, ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα του σημερινού κράτους, όπου κυριαρχούν οι καθολικοί πληθυσμοί και οι Ουνίτες, είδαν τους Γερμανούς ως απελευθερωτές από τον ρωσικό ζυγό. Και χιλιάδες από αυτούς έσπευσαν να καταταγούν στα Ες-Ες, συγκροτώντας τη «Μεραρχία της Γαλικίας», στο πρότυπο ανάλογων ναζιστικών σωμάτων που δημιουργήθηκαν και στις βαλτικές χώρες.

Ο νεότερος εθνικός ήρωας της Ουκρανίας Στεπάν Μπαντέρα (η μνήμη του τιμάται σήμερα στη χώρα) υπήρξε ουσιαστικά ο θεωρητικός του σύγχρονου ουκρανικού εθνικισμού. Γιος ενός Ουνίτη ιερέα, στρατολογήθηκε από τη γερμανική υπηρεσία αντικατασκοπίας Abwehr και εξελίχθηκε σε στενό συνεργάτη των ναζί, παρότι οι σχέσεις τους προσωρινά διαταράχθηκαν λόγω της εμμονής του να ανακηρύξει ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος. Στα χέρια του υπέφεραν, βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν χιλιάδες Εβραίοι, Πολωνοί και φυσικά ρωσόφωνοι Ουκρανοί. Στο τέλος του πολέμου ο Μπαντέρα φυγαδεύτηκε στη δυτική Γερμανία, όπου -οποία έκπληξη- εντάχθηκε στη νεοσύστατη μυστική υπηρεσία BND (ναι, την ίδια ακριβώς που μαζί με τη CIA προετοίμασε το αντιρωσικό πραξικόπημα του 2014 και την εξέγερση στην πλατεία Μεϊντάν). Δολοφονήθηκε το 1959 από έναν πράκτορα της ΚGB και τάφηκε με τιμές ήρωα στο Μόναχο.

Ο μπαντερισμός, συγγενής ιδεολογικά πολιτική θεωρία με τον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ, ήταν αυτός που στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης τροφοδότησε τον ουκρανικό εθνικισμό. Το 1991 ιδρύθηκε το ναζιστικό κόμμα Ουκρανίας (για ξεκάρφωμα ονομάστηκε Σοσιαλιστικό – Εθνικό) με έδρα το Λβιβ και σήμα πανομοιότυπο με αυτό που κοσμεί σήμερα τις στολές των μαχητών του Αζόφ. Αργότερα μετονομάστηκε σε Σβομπόντα (Ελευθερία) και με τον νέο αρχηγό του Ολεχ Τιαχνίμποκ πρωταγωνίστησε, από κοινού με παραστρατιωτικά σώματα όπως ο διαβόητος Δεξιός Τομέας, στην ανατροπή του εκλεγμένου φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ενορχηστρωτές της αποπομπής Γιανουκόβιτς, που ακολούθησε τα αιματηρά επεισόδια στην κεντρική πλατεία του Κιέβου, ήταν η σημερινή υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ και ο πρεσβευτής εκείνη την εποχή στην Ουκρανία Τζέφρι Πάιατ, που κανόνιζαν τηλεφωνικά ποιον πρωθυπουργό θα… φυτέψουν. Σε αυτήν την ανεκδιήγητη συνομιλία που είχε δει το φως της δημοσιότητας καταπλήσσοντας τον πλανήτη με το «να πάει να γαμ…θεί η Ευρωπαϊκή Ενωση» της Νούλαντ, η υφυπουργός και ο πρέσβης «προσπέρασαν» τον αρχηγό του Σβομπόντα και έναν άλλο νεοναζί πυγμάχο, σημερινό δήμαρχο του Κιέβου, καταλήγοντας σε έναν αμφιλεγόμενο οικονομολόγο, τον Αρσένι Γιατσένιουκ. Αυτός με τη σειρά του επίσης κατέπληξε την Ευρώπη, όταν βρέθηκε να χαιρετά ναζιστικά σε συγκέντρωση στο Χάρκοβο και να αναφέρεται στους Ρώσους ως «υπανθρώπους».

Τα επόμενα χρόνια τα ακροδεξιά στοιχεία διαχύθηκαν μέσα στα αντιρωσικά ουκρανικά κόμματα, μεταξύ των οποίων και του Ζελένσκι, δίνοντας έμφαση στη δημιουργία ενός ένοπλου πυρήνα που σήμερα συγκροτεί το Τάγμα του Αζόφ. Φυσικά δεν πρόκειται για τάγμα εθνοφυλακής, αλλά για ολόκληρη μεραρχία 12.000 ανδρών, πλήρως εξοπλισμένη, τμήμα της οποίας αμύνεται σήμερα στη Μαριούπολη. Το περιβόητο σήμα, που μοιάζει με… μίνι σβάστικα, είναι επίσης νεοναζιστικό: το λεγόμενο αγκίστρι του λύκου (Wolfsangel) που κοσμεί σήμερα τις στολές των μαχητών του Αζόφ ήταν το σύμβολο της παραστρατιωτικής οργάνωσης του Χάινριχ Χίμλερ και κάποιων από τις πλέον διαβόητες μεραρχίες των Ες-Ες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γερμανία αναγκάστηκε να το θέσει εκτός νόμου το 1982, καθώς θεωρήθηκε ισοδύναμο της σβάστικας!

Όμως το σήμα του Αζόφ δεν άλλαξε με τον… δημοκράτη και τάχα μου ευαίσθητο λόγω εβραϊκής καταγωγής Ζελένσκι! Ούτε και οι πεποιθήσεις των μαχητών του, που θεωρούνται από πολλούς Ουκρανούς ήρωες. Αυτό απαντά και στο γελοίο επιχείρημα ότι οι νεοναζί πήραν μικρό ποσοστό στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πήραν μικρό ποσοστό γιατί έχουν νομιμοποιηθεί στα μεγάλα αντιρωσικά κόμματα της Ουκρανίας και δεν έχουν ανάγκη να εκπροσωπούνται αυτόνομα. Σήμερα είναι αυτοί που ωθούν τον Ζελένσκι στις μαξιμαλιστικές θέσεις και ρίχνουν νερό στον μύλο της δυτικής προσπάθειας να ανατραπεί ο Πούτιν. Αυτή είναι δυστυχώς η «πλευρά της Ιστορίας» στην οποία σύρθηκε η Ελλάδα… Πηγή

https://ellas2.wordpress.com/

Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/

Παναγιώτης Κονδύλης: Η κλασσική γραμματεία και η ελληνική γλώσσα

Παναγιώτης Κονδύλης: Η κλασσική γραμματεία και η ελληνική γλώσσα

Posted on 19 Απριλίου, 2022 by ellas

Απάντηση του Παναγιώτη Κονδύλη σε ερώτηση του Σπύρου Τσακνιά σχετικά με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

–Η αφετηρία σας ήταν οι φιλολογικές σπουδές σας στην Ελλάδα. Αργότερα γράφατε ένα κείμενο με τίτλο (και θέμα) Ο Μαρξ και η αρχαία Ελλάδα. Ποια είναι ή σχέση σας με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό; Ή, για να το θέσω αλλιώς, πώς βλέπετε σήμερα την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της;

Θεωρώ την εντρύφηση μου στα κλασσικά γράμματα ως ένα από τα μεγάλα ευτυχήματα και τα αναντικατάστατα ερείσματα της πνευματικής μου συγκρότησης. Η εντρύφηση αυτή άρχισε στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, παίρνοντας σχεδόν την μορφή μανίας, και διαρκεί, με διάφορες εντάσεις και διακοπές πλέον, ως σήμερα. Χαριτολογώντας εξομολογούμαι σε φίλους μου ότι, καθώς μ’ ευχαριστεί τόσο το διάβασμα, δεν θα έπρεπε ποτέ να κάνω επάγγελμα μου το γράψιμο, και αναθυμάμαι με φθόνο τον λόρδο Χένρυ, στο Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, ο οποίος έλεγε ότι το διάβασμα του άρεσε τόσο, ώστε δεν του έκανε όρεξη να γράψει ο ίδιος βιβλία. Τώρα, όποτε φαντάζομαι ότι θα ξέμπλεκα με όλα τα βάσανα του γραψίματος και θα αφιέρωνα τον χρόνο μου στην απόλαυση του διαβάσματος, το πρώτο που μου έρχεται στον νου είναι η κλασσική γραμματεία, ελληνική και λατινική, σ’ όλη της την έκταση. Αν ο αναγνώστης τη γνωρίζει ο ίδιος, τότε περιττεύει να του εξηγήσω το γιατί· αν πάλι δεν τη γνωρίζει, τότε είναι άσκοπο. Ωστόσο επιθυμώ ν’ απαντήσω, έστω και μέσες-άκρες, στην ερώτηση σας εξαίροντας μερικά σημεία ιδιαίτερης προσωπικής σημασίας.

Ο θεός Απόλλων. Ναός του Δία στην Ολυμπία (χτίστηκε μεταξύ 472 και 456 π.Χ.) Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.

Πρώτα-πρώτα, η εξοικείωση με την αρχαιοελληνική και τη λατινική γλώσσα, ως συντακτικά και γραμματικά μορφώματα και ως αντίστοιχα ρυθμισμένες εκφραστικές δυνατότητες, σήμανε για μένα τη μεγάλη και πειθαρχημένη μύηση στο φαινόμενο «γλώσσα» εν γένει, και μάλιστα μέσα από μιαν άκρως προνομιακή πρόσβαση. Γλώσσες, όπου τα περιγράμματα των λέξεων και των φράσεων δεν τα θολώνουν τα -γόνιμα ή άγονα, αδιάφορο- νεφελώματα του νεώτερου υποκειμενισμού, μοιάζουν με κυκλώπεια τείχη χτισμένα με ξερολιθιά, με οφθαλμοφανείς τις αρμοδεσιές και χειροπιαστά τα ερείσματα, με αδρές τις αντιστοιχίες ανάμεσα στο σημαίνον και στο σημαινόμενο, στο πελέκημα του λόγου και στη λάξευση του στοχασμού. Η σαφήνεια και η απλότητα δεν είναι εδώ αιτήματα προβαλλόμενα εκ των έξω, αλλά απόρροια και κριτήριο εσωτερικού βάθους. Έχω αγαπήσει πολλούς νεώτερους συγγραφείς που υφολογικά στέκονται στους αντίποδες αυτού του ιδεώδους. Όταν όμως πρέπει να γράψω ο ίδιος, δεν μπορώ παρά να ακολουθήσω τις δικές μου υφολογικές κλίσεις, να βρω τους κατάλληλους αγωγούς για να διοχετεύσω τη δική μου σκέψη. Και ακριβώς η δόμηση της σκέψης μου με φέρνει κοντά στο διαυγές και κατά το δυνατόν απέριττο ύφος, πολύ περισσότερο γιατί πιστεύω, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θεωρητικά κείμενα, ότι η πνευματική εντιμότητα απαγορεύει την επικάλυψη ατελειών της σκέψης με φιοριτούρες και λεκτικές ακροβασίες. Ειδικότερα, η γλώσσα, όπου πρωτογράφω τα βιβλία μου, προσφέρει εξαιρετικά πλεονεκτήματα στον γνώστη των κλασσικών γλωσσών: η γερμανική διατηρεί πολύ περισσότερο απ’ ό,τι άλλες γλώσσες τις συντακτικές δομές και τους λεκτικούς τρόπους της αρχαιοελληνικής και της λατινικής. Ιδιαίτερα οι απεριόριστες σχεδόν δυνατότητες διαπλοκής κυρίων και δευτερευουσών προτάσεων εντός μακρών περιόδων επιτρέπουν την ακριβή άρθρωση πολυεπίπεδων διανοημάτων, όπου στη συντακτική πλοκή αποτυπώνεται ανάγλυφα η πλοκή και η υφή των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων διαστάσεων του νοήματος. Σε καμμία άλλη απ’ όσες γλώσσες γνωρίζω δεν θα μπορούσε να αποδοθεί τόσο καλά το θουκυδίδειο ύφος λ.χ. Σε Γερμανούς αναγνώστες μου, οι οποίοι με ρωτούν πώς μπορώ να γράφω αβίαστα σε μιά ξένη γλώσσα, και μάλιστα με αξιώσεις προσωπικού ύφους, απαντώ ότι τούτο οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην τριβή μου με τίς κλασσικές γλώσσες. Όσοι τις κατέχουν καταλαβαίνουν εύκολα τι εννοώ.

Ιππέας. Black-Figure Lekythos (Oil Vessel): Horseman, Horse between Warriors, Dog. c. 500 BC. Μουσείο Τέχνης του Κλίβελαντ.

Πέρα από τη γλώσσα, αλλά όχι άσχετα προς αυτήν, κλασσική είναι μια σκέψη ή μια εποχή της ιστορίας του πνεύματος όταν διατυπώνει με αναντικατάστατη εννοιολογία προβλήματα διηνεκώς επανερχόμενα, δηλαδή προβλήματα, στα οποία προσκρούει με εσωτερική αναγκαιότητα κάθε βαθύτερος στοχασμός -κοντολογής, έσχατα προβλήματα. Πώς είναι όμως δυνατό να έχει διαχρονική κλασσική αξία ό,τι νοήθηκε και εκφράσθηκε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο; Όπως στην ανθρώπινη κατάσταση γενικότερα υπάρχουν ορισμένα μεγέθη συνεχώς ανακυκλούμενα, παρά την εκάστοτε διαφορετική κοινωνικοϊστορική τους επένδυση, έτσι και η ανθρώπινη σκέψη κινείται γύρω από ορισμένα θεμελιώδη μεγέθη, οι βασικοί συνδυασμοί των οποίων είναι αριθμητικά περιορισμένοι, άρα περιορισμένες είναι και οι έσχατες επιλογές. Στην αρχαία Ελλάδα έγινε κάτι πράγματι εκπληκτικό: σε σχετικά σύντομο διάστημα, και μέσα από τις εσωτερικές αναγκαιότητες της κίνησης του στοχασμού, ανακαλύφθηκαν και συνοψίσθηκαν οι έσχατες αυτές επιλογές. Όποιος π.χ. μελετήσει προσεκτικά και σ’ όλες της τις πτυχές την αντιπαράθεση σοφιστικής και Πλάτωνος θα διαπιστώσει ότι εδώ συγκεφαλαιώθηκε, κατά τρόπο κυριολεκτικά ανυπέρβλητο, ό,τι κατά βάθος ταλανίζει έκτοτε, γεννώντας παράλληλα ποικίλες ενδιάμεσες λύσεις, τη δυτική σκέψη και όχι μόνον αυτή: το δίλημμα «μεταφυσική ή μηδενισμός», όπου η ηθική διάσταση του προβληματισμού συνάπτεται συνειδητά με τη γνωσιοθεωρητική ή κοσμολογική. Αυτό ούτε άλλαξε, ούτε και θα μπορούσε ν’ αλλάξει, γιατί εδώ τον λόγο τον έχουν τα σταθερά μεγέθη, για τα οποία μιλήσαμε. Αλλά μήπως ο Θουκυδίδης δεν κατέστησε ορατές, κατά τρόπο εννοιολογικά επαρκή, ορισμένες σταθερές της πολιτικής συμπεριφοράς και των διεθνών σχέσεων, ούτως ώστε ν’ αποτελεί σήμερα (έκτος Ελλάδος, εννοείται) υποχρεωτικό ανάγνωσμα όσων ασχολούνται ουσιαστικά με τέτοια ζητήματα; Εδώ πρέπει ίσως να προλάβω μιά παρεξήγηση. Το κλασσικό δεν εξαντλείται στο αρχαιοελληνικό, όπως ήθελαν να πιστεύουν οι αρχαιολάτρες της παλαιάς ουμανιστικής σχολής. Η νεώτερη φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ιστοριογραφία και λογοτεχνία έχουν κι αυτές τους κλασσικούς τους, με την έννοια που δώσαμε παραπάνω στον όρο. Η αναστροφή με τους αρχαίους κλασσικούς όχι μόνον δεν μπορεί να συνιστά κανενός είδους πρόσκομμα στην προσοικείωση των νεώτερων, αλλά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: εθίζει το πνεύμα στην απαρέσκεια έναντι των εκάστοτε συρμών και διδάσκει πώς να συγκροτεί κανείς την παιδεία του πάνω σε εδραία και μόνιμα θεμέλια. Πολλοί, έχοντας αφοσιωθεί περίπου υπαρξιακά σε μιά πνευματική μόδα, χάνουν τον προσανατολισμό τους μόλις αυτή περάσει και τρέχοντας ξοπίσω της σ’ όλη τους τη ζωή στενεύουν αδιάκοπα τον ορίζοντα τους. Συνιστώ ένθερμα στους νεώτερους, που ενδιαφέρονται να συστηματοποιήσουν στα σοβαρά τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα, να το κάμουν με αφετηρία τους αρχαίους και νεώτερους κλασσικούς, επιστρέφοντας αδιάκοπα σ’ αυτούς. Έτσι και χρόνο θα εξοικονομήσουν, μπαίνοντας απ’ ευθείας στην καρδιά των προβλημάτων, και θα αποφύγουν τον πνευματικό εκείνο εξευτελισμό πού υφίσταται όποιος, αγνοώντας ευρύτερες συνάφειες και μακρές προϊστορίες, ατενίζει χάσκοντας τον εκάστοτε διερχόμενο διάττοντα αστέρα.

Η θεά Αθηνά. Ναός του Δία στην Ολυμπία (χτίστηκε μεταξύ 472 και 456 π.Χ.) Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Godess Athena. Temple of Zeus in Olympia (built between 472 and 456 BC) Archaeological Museum of Olympia.

Στον βαθμό όπου κατανοούσα καλύτερα τους μηχανισμούς της ιδεολογικής και ουτοπικής σκέψης, την κλασσική αρχαιότητα την έφερνε κοντύτερα μου ένα ακόμα γνώρισμα της: η απουσία εσχατολογίας και ευθύγραμμων αντιλήψεων για το ιστορικό γίγνεσθαι, οι οποίες ως γνωστόν έχουν ιουδαιοχριστιανική προέλευση και εκκοσμικεύθηκαν τόσο από τον σοσιαλιστικό μαρξισμό όσο και από τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό. Για να αποφευχθεί η υστερία μπροστά στον πλήρη και αμετάκλητο θάνατο, νομιμοποιήθηκε κοσμοθεωρητικά η υστερία της εσχατολογίας. Όποιος μαθαίνει να ζει χωρίς ρητές ή άρρητες εσχατολογίες και χωρίς ηθικισμούς ως υποκατάστατα τους, πρέπει και να μάθει να πεθαίνει, πλήρως και αμετάκλητα, με γαλήνη και φαιδρότητα ψυχής. Αν κάπου μπορεί να πάρει κανείς αυτό το ύψιστο μάθημα, είναι από την κλασσική αρχαιότητα, ή οποία αγνόησε την ευθεία γραμμή με την αίσια απόληξη για να προσηλωθεί στην θέαση και βίωση του αΐδιου κύκλου.

Σ’ ό,τι με άφορα, έχω μεταφράσει πάνω από είκοσι τόμους, από τέσσερις ξένες γλώσσες, και επί πλέον απέδωσα στα νεοελληνικά τον ξενοφώντειο Ιέρωνα. Με ικανοποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι συνεισέφερα στην έκδοση κλασσικών έργων με μια δίτομη επιλογή από τον Machiavelli, με τη συνεργασία μου στη μετάφραση του Montesquieu και με τη μετάφραση έργων του Marx -αλλά μήπως εξ ίσου κλασσικοί, αν και σε άλλους χώρους, δεν είναι ο Schiller και ο Lichtenberg, ο Chamfort και ο Rivarol ή ο Pavese; Μιλώντας για τέτοιες ιδίως μεταφράσεις μου η καρδιά μου χτυπάει εντονότερα, καθώς αναπλάθω την ήδη μακρά ιστορία ενός πολύ προσφιλούς κεφαλαίου της πνευματικής μου ζωής: εννοώ τη σχέση μου με την ελληνική γλώσσα. Είναι η μοναδική, ευρωπαϊκή τουλάχιστον, γλώσσα που έχει πίσω της μιάν αδιάκοπη ιστορία τριών περίπου χιλιάδων ετών και συνάμα πέρασε από ποικίλες μετεξελίξεις και μεταλλαγές. Όμως οι προγενέστερες μορφές της δεν εξανεμίστηκαν, αλλά ζουν ακόμα διαφοροτρόπως μέσα της, ως ιζήματα και στρώματα, που κάνουν τη διαχρονία συγχρονία. Ο Όμηρος και η κλασσική αττική, η κοινή και η λόγια βυζαντινή, η εκκλησιαστική γλώσσα και η γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού και των κρητικών επών, η αρχαΐζουσα και η απλή καθαρεύουσα, η αστική τρέχουσα και τα ιδιωματικά κατάλοιπα -όλα αυτά αποτελούν ακόμα σήμερα πηγές απ’ όπου μπορεί ν’ αντλήσει η γλωσσική καλαισθησία, αλλά και η εκφραστική ανάγκη. Στη μοναδικότητα αυτής της γλώσσας οφείλεται, πιστεύω, το κατά τα άλλα παράδοξο γεγονός ότι η νεώτερη Ελλάδα, που τίποτε δεν πρόσφερε στη θεωρητική σκέψη ή στον τεχνικό πολιτισμό, έδωσε και δίνει υψηλή ποίηση· την ποίηση τη γεννά -την ξεβράζει, θα έλεγα- από μόνη της η δυναμική της ανεπανάληπτης αυτής γλώσσας. Εξ αρχής την αισθάνθηκα ως ενότητα και τη διάβασα αχόρταγα ως ενότητα, στα μνημεία όλων των εποχών της. Έχοντας την προδώσει, κατά κάποιο τρόπο, αφού ο ίδιος γράφω σε μια ξένη γλώσσα, μπόρεσα ωστόσο μέσα από την αναγκαστική απόσταση να την κατανοήσω, και μάλιστα να την αγαπήσω, περισσότερο. Ίσως αυτό να διακρίνεται κάπως στις μεταφράσεις μου -και σ’ αυτές συμπεριλαμβάνω και τις μεταφράσεις των δικών μου βιβλίων από τα γερμανικά, πού ποτέ δεν μου πέρασε από τον νου να τις αναθέσω σε κάποιον άλλον. Η δικαιοσύνη θα επέβαλλε να μνημονεύσω εδώ και τα όσα οφείλουν οι όποιες γλωσσικές μου δεξιότητες στις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες, που επίσης με συντροφεύουν παλαιόθεν. Αλλ’ αυτό είναι ένα ξεχωριστό, επίσης μεγάλο και επίσης προσφιλές, κεφάλαιο.

Πηγή: ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Απαντήσεις σε 28 ερωτήματα. ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΦΕΛΗ ΑΘΗΝΑ 1998. eranistis.net

https://ellas2.wordpress.com/

Το βρήκα στο:https://vequinox.wordpress.com/

Ο θεός Διόνυσος. Κρατήρας. Red-Figure Bell-Krater (Mixing Vessel): Bust of Dionysos and Comic Actors. c. 390-380 BCΜουσείο Τέχνης του Κλίβελαντ.