Αυτό είναι το ελληνικό τρίπτυχο απάντησης στις προκλήσεις της Άγκυρας

Αυτό είναι το ελληνικό τρίπτυχο απάντησης στις προκλήσεις της Άγκυρας



Ενεργοποίηση αεράμυνας, πτήσεις αποτροπής και επιτήρησης και ισχυρή παρουσία του ΠΝ σε Αιγαίο και Μεσόγειο, περιλαμβάνει το σχέδιο των Ελλήνων επιτελών

Η ενεργοποίηση συστημάτων αεράμυνας στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου κατά τη διάρκεια των προκλητικών υπερπτήσεων, έδειξε ότι υπάρχει αποτέλεσμα καθώς οι Τούρκοι ιπτάμενοι έσπευσαν ν’ απομακρύνουν τα μαχητικά τους όσο πιο μακριά μπορούσαν, σχεδόν στο όριο του FIR αλλά και εκτός αυτού.

Όμως, σύμφωνα με το hellasjournal.com στα νησιά μπορεί να μην υπήρχαν οι Patriot, αλλά βρίσκονται άλλα συστήματα αεράμυνας του Στρατού Ξηράς που με έμπειρους χειριστές έχουν την ικανότητα άμεσου εγκλωβισμού ως μια σημαντική αποτρεπτική ενέργεια.

Οι δυναμικές κινήσεις έναντι της τουρκικής προκλητικότητας φαίνεται ότι έχουν τεθεί για τα καλά στις αποφάσεις του ελληνικού Επιτελείου, με αρχικό στόχο τον περιορισμό των υπερπτήσεων, μιας ενέργειας που αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία των ελληνικών νησιών, μεγάλων και μικρών.

Αν και οι εκτιμήσεις είναι πως λόγω του Ραμαζανιού πιθανό να υπάρξει μείωση της έντασης η οποία έχει ανέβει κατακόρυφα, οι επιτελείς, σύμφωνα πάντα με το ίδιο ρεπορτάζ, έχουν ήδη λάβει εντολή ν’ αυξήσουν σημαντικά την επιτήρηση του FIR Αθηνών και του Εθνικού Εναέριου Χώρου.

Αυτό φαίνεται πως είναι ένα από τα λεγόμενα «ήπια» μέτρα που έχει προταθεί προς την ηγεσία, δηλαδή εκτός των μαχητικών που βρίσκονται σε readiness στα νησιά, να μεγαλώσει ο αριθμός των σχηματισμών που θα περιπολούν.

Συνεχίζει να προκαλεί ο Ερντογάν στο Αιγαίο - Υπερπτήσεις πάνω από Λέσβο και Χίο

Με αυτό τον τρόπο, τα τουρκικά ραντάρ θα βλέπουν ότι από νωρίς υπάρχει εναέρια «αστυνόμευση», γεγονός που πιθανό να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Πάντως, έχουν υπάρξει και εκείνοι που ανέφεραν ότι ίσως αυτό το μέτρο θεωρηθεί ακόμη και «κράχτης» προσελκύοντας την επιθετικότητα της γείτονος. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός πως ο αριθμός των μαχητικών που απογειώνονται για την αναχαίτιση των Τουρκικών είναι κατά γενική ομολογία σχεδόν πάντοτε ο διπλάσιος -κι αυτό δεν συμβαίνει πάντα λόγω της φθοράς που προκαλεί η ύπαρξη ιπτάμενου τάνκερ- επιτρέπει και μεγαλύτερο αριθμό ιπταμένων και αεροσκαφών σε κατάσταση readiness, αλλά και πτήσεως επιτήρησης.

Επιπροσθέτως, οι ασκήσεις πάνω από τα ακριτικά νησιά και άλλα τμήματα του FIR Αθηνών με φανερή σημειολογία, βρίσκονται στα διαρκή σχέδια του αεροπορικού επιτελείου που θέτει στόχο τη διατήρηση της αεροπορικής υπεροχής.  Η Αθήνα, διατηρούμενη στην οδό της νόμιμης άμυνας, είναι ικανή να πράξει ό,τι απαιτείται ώστε να καταλάβει ο καθένας, και ειδικά η Τουρκία, ότι δεν μπορεί να μην καταθέτει σχέδιο πτήσης, να παραβιάζει FIR και Εθνικό Εναέριο Χώρο και να πετά πάνω από Ελληνικά κατοικημένα νησιά, σημείωνε πηγή.

Το τρίπτυχο της Άγκυρας

Ασύμμετρη απειλή, υπερπτήσεις, Ανατολική Μεσόγειος είναι οι τρεις άξονες στους οποίους η Άγκυρα στηρίζει και διατηρεί τις έκνομες ενέργειές της. Εκεί θα συνεχίσει να πατά εν μέσω της πανδημίας αλλά και μετά από αυτή, μέχρι να επανέλθει και πάλι από τον χειμώνα.

Μέχρι τότε η Αθήνα έχει επιδοθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου για το πλήρες σφράγισμα του Έβρου. Μπορεί, όπως λέγεται, τα επιπλέον χιλιόμετρα φράχτη να σηκωθούν από ιδιωτική εταιρία, αλλά έως όπου γίνουν οι διαδικασίες που πρέπει από το υπουργείο προστασίας του πολίτη, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούν να μην λάβουν τα μέτρα που είναι απαραίτητα και δημιουργούν ακόμη και σήμερα αποτρεπτικά έργα σε όλο το μήκος των 212 χλμ.

Επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού σημείωναν πως δεν βλέπουν να υπάρξει χαλάρωση των μέτρων επιτήρησης στα νησιά του αν. Αιγαίου στον αγώνα που δίνουν Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας κατά της ασύμμετρης απειλής του μεταναστευτικού, κυρίως τώρα που οι καιρικές συνθήκες ευνοούν ακόμη περισσότερο τις ροές από τα Τουρκικά παράλια.

Παράλληλα το Πολεμικό Ναυτικό φαίνεται ότι ανοίγεται σε οποιοδήποτε σημείο υπάρχουν ελληνικά συμφέροντα, όπως στην ανατολική Μεσόγειο.

Η παρουσία μονάδας επιφανείας στην υπό διαμόρφωση επιχείρηση της ΕΕ «IRINI» αυτό δείχνει, όπως επίσης η μεταστάθμευση πολεμικών πλοίων στο νότιο νησιωτικό τμήμα, για να βρίσκονται πολύ πιο κοντά στις ασύμμετρες εξελίξεις που επιχειρεί με πολυποίκιλους τρόπους να προωθήσει η Άγκυρα στην αν. Μεσόγειο.

https://www.ethnos.gr/

Αυτός είναι ο πλανητάρχης…

Αυτός είναι ο πλανητάρχης…

Ανεξάρτητα από το πόσο αρνητική άποψη μπορεί να έχει κάποιος για τον Ντόναλντ Τραμπ, τις πρακτικές και τις απόψεις του κατά καιρούς, λόγω του θεσμού που εκπροσωπεί, η ιδιότητά του ως προέδρου των ΗΠΑ χρειάζεται ένα μίνιμουμ σεβασμού. Όμως ακόμη και αυτό το ελάχιστο όριο το έχει καταρρίψει ο ίδιος προ πολλού, ενώ η στάση του πλέον στο θέμα της πανδημίας, είναι πραγματικά ανεκδιήγητη.

Ο άνθρωπος που ηγείται της μεγαλύτερης υπερδύναμης του πλανήτη, τουλάχιστον μέχρι να αναλάβει ο ίδιος, στην πιο πρόσφατη δημόσια ανακοίνωσή του πρότεινε ως θεραπεία για τον κοροναϊό τις ενέσεις με απολυμαντικό και την έκθεση των ασθενών σε υπεριώδη ακτινοβολία.  Ο αντιεπιστημονικός πολιτικός λόγος του, υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αντικείμενο γέλιου ή χλευασμού αλλά όταν το λέει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ζήτημα σοβαρού προβληματισμού.

Μπορεί οι επικεφαλής επιδημιολόγοι που χειρίζονται την επιδημία στις ΗΠΑ να εξωτερικεύουν την απόγνωσή τους στο άκουσμα των αλλοπρόσαλλων θέσεών του, όμως δεν πρόκειται για μια ακόμη παρεκτροπή του Τραμπ αλλά τον συνειδητό τρόπο που επιλέγει να αντιδράσει πολιτικά στην πιο δύσκολη για αυτόν συγκυρία. Η πανδημία σε μια εκλογική χρονιά  έθεσε σε αμφισβήτηση τις θετικές προϋποθέσεις επανεκλογής του καθώς πρέπει να χειριστεί τόσο τη μεγάλη υγειονομική και οικονομική κρίση, όσο και τις οφθαλμοφανείς προσωπικές του ευθύνες για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν τα περισσότερα θύματα παγκοσμίως – πάνω από 50.000 – και τα περισσότερα κρούσματα, επειδή αρνήθηκε να πάρει μέτρα έγκαιρα.

Ο Πρόεδρος που εξελέγη χάρη στη διασπορά των fake news και τις χονδροειδείς αναρτήσεις του, είναι ο ίδιος που εξώθησε, με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, πριν από μια εβδομάδα, χιλιάδες οπαδούς του στους δρόμους ζητώντας να σπάσει η καραντίνα, με κατηγορίες για τους κυβερνήτες των Δημοκρατικών. Και αλλάζει απόψεις για την πανδημία κάθε εβδομάδα προκαλώντας πανικό.

Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, δεν υπάρχει άλλος τρόπος  απόδρασης από τις τεράστιες ευθύνες του από το να διασπείρει τον ανορθολογισμό σε όλο τον πλανήτη. Έχει αποδεχτεί ότι είναι μια περίοδος ευνοϊκή για ηγέτες και καθεστώτα που βασίζουν την ύπαρξή τους στα ψέματα, τον έλεγχο των ΜΜΕ και το φανατισμό.

Το πρόβλημα, στην περίπτωση των ΗΠΑ, είναι ότι ο τύπος με το πορτοκαλί μαλλί που προτείνει ενέσεις με χλωρίνη είναι αυτός που διαθέτει τους κωδικούς μέχρι και των πυρηνικών όπλων.

https://tvxs.gr/news/i-apopsi-mas/aytos-einai-o-planitarxis

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/

ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

26.04.2020, 

Ποίηση και επιδημίες

Ευριπίδης Γαραντούδη

Η επίγνωση της θνητότητας απαλύνεται αλλά δεν υπερβαίνεται ακόμα και από τους ανθρώπους που, χάρη στη συστηματική αναγνωστική ή και δημιουργική άσκησή τους στην ποίηση, οπλίζονται με την αντίληψη ζωής στην οποία η ποίηση σταδιακά μας ασκεί. Κι η επίγνωση της θνητότητας οξύνεται στις περιστάσεις που οι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι με όσα μας δείχνουν σκληρά πόσο τρωτοί είμαστε, όπως είναι, κυρίως, η βιολογική φθορά του γήρατος και τα κάθε είδους νοσήματα.

Ανάμεσα στις αρρώστιες, αναπόσπαστο μέρος της θνητής διαδρομής μας, εκείνες που μας φοβίζουν ή και μας κλονίζουν περισσότερο δεν είναι οι χρόνιες ή και οι ανίατες, γιατί αυτές τις ζούμε εξατομικευμένα, αλλά όσες διαχέονται ραγδαία στον χρόνο και τον χώρο, καθώς είναι μεταδοτικές, δηλαδή οι επιδημίες και κυρίως οι πανδημίες. Μπροστά στην εξάπλωσή τους, οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουμε τον αρχέγονο φόβο ότι ενδέχεται όλοι να νοσήσουμε ή και να αφανιστούμε. Οταν μάλιστα μία πανδημία, όπως αυτή των τελευταίων μηνών, βιώνεται μέσα στο σύγχρονο τεχνολογικό περιβάλλον της τεράστιας διάχυσης των πληροφοριών και της λειτουργίας των μέσων της (επωφελούς για τα ίδια) τρομολαγνείας, ο φόβος τείνει να λάβει ανορθολογικές διαστάσεις.

Η εξέλιξη του είδους μας μέσα στον χρόνο και οι διαφόρων μορφών, αιτιών και κλίμακας επιδημίες διέτρεξαν μια πορεία διαδοχικών συγκλίσεων και συγκρούσεων. Εύλογο είναι, λοιπόν, ότι η λογοτεχνία όλων των εποχών διασώζει μαρτυρίες για τις επιπτώσεις των επιδημιών στους ανθρώπους. Από τον λοιμό που στέλνει ο θεός Απόλλωνας στους Ελληνες της τρωικής εκστρατείας για να τιμωρήσει τον αλαζονικό Αγαμέμνονα στην πρώτη ραψωδία της ομηρικής Ιλιάδας μέχρι το Περί της φύσεως των πραγμάτων του Λουκρητίου (1ος αιώνας π.Χ.), όπου ο Ρωμαίος φιλόσοφος περιγράφει τα συμπτώματα του λοιμού που έπληξε την πόλη των Αθηνών το 430 π.Χ., οι άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν τις επιδημίες ταλαντευόμενοι ανάμεσα στους επίβουλους και τιμωρούς θεούς και τη δική τους φθαρτότητα.

Πολλούς αιώνες αργότερα, η μαύρη πανώλη ή ο μαύρος θάνατος, όπως ονομάστηκε η πανδημία πανώλης των ετών 1348-1353, καθώς εξολόθρευσε μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού, άφησε ισχυρό το αποτύπωμά της στην τέχνη και στην ποίηση ειδικότερα, καθώς τότε γράφτηκαν πλήθος θρηνητικά και θρησκευτικά ποιήματα. Και βέβαια οι επιδημικές νόσοι (πανώλη, χολέρα, τύφος, φυματίωση, ισπανική γρίπη, AIDS) σημάδεψαν την ιστορία της τέχνης και της λογοτεχνίας, αφανίζοντας σημαντικούς ανθρώπους τους. O 26 ετών μουσικός Τζοβάνι Μπατίστα Περγκολέζι το 1736, ο 25 ετών ποιητής Τζον Κιτς το 1821 και ο 44 ετών θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος (και γιατρός) Αντον Τσέχοφ το 1904 πέθαναν από φυματίωση.

Τους δύο τελευταίους αιώνες, καθώς η αφήγηση, και ιδίως η ρεαλιστική αφήγηση του πραγματικού κόσμου, υποχώρησε στον έμμετρο-ποιητικό λόγο και την επικράτειά της κατέλαβε σχεδόν πλήρως το πεζογραφικό είδος, οι επιδημίες απαντούν ως θέμα σε πολλά έργα της μυθοπλαστικής πεζογραφίας, είτε αυτά αναφέρονται σε πραγματικές επιδημίες είτε χρησιμοποιούν το θέμα σε μεταφορικό ή αλληγορικό πλαίσιο, όπως η Πανούκλα (1947) του Αντρέ Καμί, ο Λοιμός (1972) του Ανδρέα Φραγκιά ή το Περί τυφλότητος (1995) του Ζοζέ Σαραμάγκου (πολύ χρήσιμο για να μελετήσουμε τη λογοτεχνική χρήση της νόσου ως μεταφοράς είναι το βιβλίο της Σούζαν Σόνταγκ, Η νόσος ως μεταφορά. Το AIDS και οι μεταφορές του, μτφρ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, 1993). Δεν έπαψαν βεβαίως να υπάρχουν, λιγότερα πάντως από τα πεζογραφικά, και ποιητικά κείμενα που θεματοποιούν διάφορες επιδημικού τύπου ασθένειες.

Ανατρέχοντας στην ελληνική ποίηση του 19ου και του 20ού αιώνα μέχρι τα μέσα του (ανακάλυψη της στρεπτομυκίνης το 1944), τα ποιήματα που γράφονται ιδίως για την πολύ θανατηφόρα τότε φυματίωση είναι πολλά. Στο συνθεμένο σε στίχους παραγράφους αφηγηματικό ποίημά του Η γυναίκα της Ζάκυθος ο Σολωμός περιγράφει γλαφυρά τα γνωρίσματα της νόσου της φθισικής και απωθητικής ηρωίδας του. Στον Μεσοπόλεμο τρεις νέοι ποιητές, η Μαρία Πολυδούρη (1930), ο Μίνως Ζώτος (1932) και η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου (1935), που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μέλη του κύκλου των χαμένων ποιητών, πέθαναν από φυματίωση, ενώ έγραψαν ποιήματα που θεματοποιούν τη νόσο.

Οπως έδειξε σε μελέτη της για την Πολυδούρη η Μάρθα Βασιλειάδη, η ποιήτρια «τολμά να καταγράψει τη νόσο ως μεταφορά, να μετατρέψει τη ρομαντική αυτοπάθεια σε αφηγηματική λειτουργία ανατρέποντας την καθεστηκυία όψη του λυρισμού σε μια σωματική γραφή». Νωρίτερα, στον 19ο αιώνα η φθίση είχε συνδεθεί από τη λογοτεχνία με τα ευαίσθητα, ερωτοπαθή και μελαγχολικά άτομα ως νόσος της ψυχής.

Στο ποίημα του Μιλτιάδη Μαλακάση «Πρώτοι στίχοι» ο αφηγητής θυμάται την ερωτική σχέση του με μια φθισική. Το ποίημα τελειώνει με τους στίχους: «Την πρώτη θυμούμαι που μου ’πες ημέρα: / Πονώ εδώ πέρα, στα στήθη πονώ. / Και σου ’κοψε ο βήχας το λόγο στο στόμα». Ο σύγχρονος με τους πεθαμένους από φυματίωση ομότεχνούς του Κ. Γ. Καρυωτάκης έγραψε το ελεγειακά σατιρικό ποίημά του «Ωχρά σπειροχαίτη» (Ελεγεία και σάτιρες, 1927) όπου θεματοποιεί τον αγοραίο έρωτα, υπαινίσσεται την προσβολή του από τη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη σύφιλη και εκφράζει την αγωνία του μπροστά στην επαπειλούμενη τρέλα και «την άβυσσο που ερχόταν».

Την ίδια εποχή, στη δεκαετία του 1920, ο Γιάννης Ρίτσος και αργότερα, στα χρόνια της Κατοχής, ο Μίλτος Σαχτούρης νόσησαν νεαροί από φυματίωση, αλλά κατόρθωσαν να αναρρώσουν. Η πολύ συχνή παρουσία του αίματος στην ποίηση του Σαχτούρη συνδέεται πρόδηλα με την τραυματική νεανική εμπειρία του.

Η φυματίωση και οι φυματικοί εμφανίζονται αρκετές φορές σε ποιήματα του Ρίτσου, με πιο χαρακτηριστικό και δραστικό ανάμεσά τους το ποίημα «Της μνήμης» από τη συλλογή του Χειρονομίες (ποιήματα γραμμένα τα χρόνια 1969-1970), όπου οι παλιές σκονισμένες ακτινογραφίες ανακαλούν μνημονικά τον θάνατο ενός φυματικού, σχεδόν 40 χρόνια αργότερα από τη μάχη του Ρίτσου με την ασθένεια: «Παλιές ακτινογραφίες φυματικών, σε μεγάλους κίτρινους φακέλους, / στο πάνω μέρος της ντουλάπας, μες στη σκόνη, – βράδια και βράδια, / όταν σφύριζε το τρένο στα προάστια∙ βράδια με ψηλά κηροπήγια, / με μικρά, τετράγωνα χαρτιά, σκόρπια στο πάτωμα, από σκονάκια του βήχα∙ – / όταν χύθηκε το ποτήρι στα σεντόνια του αρρώστου, κι έβγαλε έξω τα πόδια του – / λιγνά τα γόνατά του, τρίχωμα στεγνό, –ήταν σε στύση∙– χτυπούσαν την πόρτα, / χτυπούσαν δυνατά∙ τον σκεπάσανε γρήγορα∙ τρέξαμε στο διάδρομο∙ / σταθήκαμε πίσω απ’ την πόρτα∙ αφουγκραστήκαμε – δε χτύπησαν πια».

Η μεταφορική ή αλληγορική χρήση της επιδημίας πυκνώνει σε ποιήματα που γράφτηκαν στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών από ηλικιακά νέους ή μεγαλύτερους ποιητές. Αναφέρω ενδεικτικά το ποίημα του Σεφέρη «Οι γάτες τ’ Αϊ-Νικόλα» (1969), όπου οι γάτες, που προστατεύουν το μοναστήρι τ’ Αϊ-Νικόλα και τους καλογέρους του, σώζουν τους ανθρώπους αλλά κι εξολοθρεύονται από το «αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι» των φιδιών.

Η εμπειρία των ανθρώπων με τις επιδημικές νόσους, και παλαιότερα και σήμερα, συνδέεται στενά με τη σωματικά και ψυχικά επώδυνη νοσηλεία τους σε δομές υγείας. Γενικότερα, η εμπειρία της σωματικής ή και της ψυχοσωματικής ασθένειας, παράλληλα με τον υποχρεωτικό εγκλεισμό σε νοσοκομειακό περιβάλλον, θεματοποιείται, με ρεαλιστικό ή και αλληγορικό τρόπο, σε ολόκληρα ποιητικά βιβλία, όπως (αναφέρω μερικά πρόσφατα) Η αρπαγή της κούτας (2003) του Ηλία Λάγιου, η Ησυχία (2007) του Γιώργου Βέλτσου και η συγκλονιστική Προετοιμασία ταφής (2012) του καρκινοπαθούς Βαγγέλη Αθανασόπουλου, γραμμένη στο νοσοκομείο τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.

Στην αρχή αυτού του κειμένου έκανα λόγο για το ότι η αντίληψη ζωής που υιοθετούμε χάρη στην ποίηση, οι ποιητές και οι αναγνώστες της, απαλύνει την επίγνωση της θνητότητας. Υπάρχουν, όμως, και ποιήματα που μπορούμε να πούμε ότι μας βοηθούν να υπερβούμε, έστω για λίγο, την αίσθηση της θνητότητας, βάζοντας στο στόχαστρό τους την ευθεία αναμέτρηση του ανθρώπου με τον θάνατο. Ενα τέτοιο, πολύ όμορφο, ποίημα είναι το «La pallida morte» (Τα ελεγεία της οξώπετρας, 1991) του Οδυσσέα Ελύτη.

Ο ιταλικά γραμμένος τίτλος σημαίνει «Ο χλομός θάνατος» και, κατά πάσα πιθανότητα, έχει ως απώτερη πηγή τη φράση «pallida Mors» του Ορατίου στην τέταρτη ωδή του πρώτου βιβλίου των ωδών του, όπου η πανηγυρική διάθεση για τον ερχομό της Ανοιξης καταλήγει με τη δυσάρεστη σκέψη για το αναπότρεπτο του θανάτου (μήπως, όμως, είναι ανάμνηση από τον Ελύτη του τραγουδιού «La pallida morte» του Giorgio Gaber [1970], που παραφράζει την ορατιανή ωδή;).

Το ποίημα του Ελύτη, απόρροια της νοσηλείας του τον χειμώνα 1989-1990 στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού λόγω αναιμίας, ξεκινά με την αίσθηση της εγγύτητας και της απειλής του θανάτου, αλλά καταλήγει, μέσα από μια μυστικιστική πορεία, με τη νίκη του επί του θανάτου, καθώς εκφράζει την πίστη ότι ο μόνος από τους ανθρώπους που γνωρίζει να μιλήσει για τον θάνατο είναι ο ποιητής. Παραθέτω το τέλος του ποιήματος: «Πατημασιές επάνω στα βρεμένα φύλλα / Επειδή και οι άνθρωποι αγαπούν τους τάφους και με ευλάβεια σωρεύουν όμορφα λουλούδια εκεί / Ομως απ’ αυτούς, ο θάνατος, κανένας δεν γνωρίζει τίποτε να πει / Μόνον ο ποιητής. Ο Ιησούς του ήλιου. Ο μετά κάθε Σάββατο ανατέλλοντας / Αυτός. Ο Είναι, ο Ηταν και ο Ερχόμενος».

Οδυσσέας Ελύτης

La pallida morte

Αοσμος κι όμως πιάνεται

Οπως άνθος από τα ρουθούνια

Ο θάνατος. Μεσολαβούνε κτίρια σιωπηλά, τετράγωνα

Με απέραντους διαδρόμους αλλ’ επίμονα

Η οσμή περνά πτυχές από λευκά σεντόνια ή βυσσινιά

Παραπετάσματα σ’ όλο του δωματίου το μάκρος

Κάποτε μία ξαφνική αντανάκλαση φωτός

Υστερα πάλι μόνον οι τροχοί από τ’ αμαξίδια

Κι η παλιά λιθογραφία με την εικόνα

Του Ευαγγελισμού όπως φαίνεται μέσ’ απ’ τον καθρέφτη

Οπόταν, με το χέρι απλωμένο Εκείνος

Που όπως αγγέλλει σιωπά, όπως μοιράζει παίρνει

Χλωμός και με ύφος ένοχο (σαν να μην ήθελε αλλά πρέπει)

Πιάνει και σβήνει ένα ένα τα ερυθρά

Αιμοσφαίρια μέσα μου. Ιδια ο νεωκόρος τα κεριά την ώρα

Που έχοντας πάρει τέλος οι δεήσεις όλες

Υπέρ ευκρασίας αέρος και του σύμπαντος κόσμου ή

Προπαντός, υπέρ ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει

Το εκκλησίασμα διαλύεται

Ω και αν έχω! Αλλά πώς με τι

Γίνεται τρόπο να φανερωθεί το «μη λεγόμενον»

Που ενώ με τις ίριδες και με τ’ ανεμοκλείτια ευλαλούν οι Μάιοι

Και με χλόες παν κατεβατές έως τη θάλασσα

Τη στιγμή που κι εκείνη ψιθυριστά κάτι απ’ τ’ αρχαία της μυστικά

Ολοένα εκμυστηρεύεται, άφωνος μένει ο άνθρωπος

Η ψυχή μόνον. Αυτή

Σαν μητέρα νεοσσών όπου κίνδυνος κάνει φτερούγα

Και από τις καταιγίδες μέσα λίγα ψίχουλα

Γαλήνης υπομονετικά συνάζει· ώστε αύριο, μεθαύριο

Κείνα που κατά διάνοιαν έχεις με καινούριο στιλπνό πτίλωμα

Στους αιθέρες ν’ ανοιχτούν κι ας ανοιγοκλειούν οι θύρες άδικα

Στα ουράνια κατοικητήρια

Ξέρει ο Αγγελος. Και δειλά το δάχτυλο αποσύρει

Που ξανά κυανό το χρυσό γίνεται και μια ευωδία

Σμύρνας καιούμενης ανεβαίνει ώς τον ρόδινο θόλο

Μονομιάς ανάβουν τα κεριά σ’ όλα τα μανουάλια

Υστερα όλοι ακολουθούν. Πατημασιές επάνω στα βρεμένα φύλλα

Επειδή και οι άνθρωποι αγαπούν τους τάφους και με ευλάβεια σωρεύουν όμορφα λουλούδια εκεί

Ομως απ’ αυτούς, ο θάνατος, κανένας δεν γνωρίζει τίποτε να πει

Μόνον ο ποιητής. Ο Ιησούς του ήλιου. Ο μετά κάθε Σάββατο ανατέλλοντας

Αυτός. Ο Είναι, ο Ηταν και ο Ερχόμενος.

https://www.efsyn.gr/

Σπιτικά cookies με καραμελάκια H συνταγή μας

Σπιτικά cookies (μπισκότα)

με καραμελάκια

H συνταγή μας

Υλικά για τα cookies 

Μαλακό αλεύρι (κοσκινισμένο)	240 γρ.
Κακάο	40 γρ.
Βούτυρο (θερμ. δωμ.)	125 γρ.
Αυγό	1
Ζάχαρη λευκή	80 γρ.
Ζάχαρη μαύρη	80 γρ.
Μέλι	1 κ.σ.
Μαγειρική σόδα	1/2 κ.γ.
Αλάτι	1/2 κ.γ.
Εκχύλισμα βανίλιας	5-6 σταγόνες
Καραμελάκια	150 γρ.

Εκτέλεση για τα cookies

Βάζουμε σε ένα μπολ το αλεύρι, το κακάο, τη σόδα και το αλάτι και ανακατεύουμε. Σε άλλο μπολ χτυπάμε το μαλακωμένο βούτυρο με τα δύο είδη ζάχαρης, στο μίξερ σε μέτρια δύναμη, για 5 λεπτά (αν δεν έχουμε μίξερ χτυπάμε δυνατά στο χέρι με κουτάλα). Σε ένα μπολάκι ανακατεύουμε το αυγό με τη βανίλια και το μέλι. Προσθέτουμε το μείγμα αυγού στο βούτυρο σιγά σιγά να ενσωματωθεί. Προσθέτουμε τα στερεά συστατικά και ανακατεύουμε με κουτάλα ή σπάτουλα.

Απλώνουμε λαδόκολλες σε δύο ταψιά. Με μια μεζούρα (η δικιά μας είναι μεζούρα για καφέ φίλτρου) ή με ένα κουτάλι παγωτού φτιάχνουμε μπαλάκια με τη ζύμη και τα τοποθετούμε στα ταψιά. Προσέχουμε να αφήσουμε αποστάσεις μεταξύ τους γιατί στο φούρνο θα απλώσουν. Στολίζουμε με τα καραμελάκια. Αν δε θέλουμε τα cookies μας να απλώσουν πολύ, βάζουμε τα ταψιά για 15 λεπτά στο ψυγείο -εμείς δε τα βάλαμε, τα ψήσαμε απευθείας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 °C στον αέρα για 12-15 λεπτά (εξαρτάται και από το φούρνο). Μόλις βγουν από το φούρνο θα είναι μαλακά, αλλά μην ανησυχείτε, όταν κρυώσουν θα έχουν την αγαπημένη μας υφή: τραγανιστά απ’έξω και μαλακά μέσα. Έτοιμα! Τα διατηρούμε σε κλειστά δοχεία, θα είναι το ίδιο νόστιμα για αρκετές μέρες… αν μείνει κανένα!

https://eatdessertfirstgreece.com/

Τουρκία: Το... φαραωνικό «Istanbul Airport» του Ερντογάν βυθίζεται στα χρέη

Τέθηκε σε λειτουργία με την προοπτική να διακινεί 90 εκατ. επιβάτες, αλλά πέρυσι εξυπηρέτησε 55 εκατ. - Χτυπημένο από τον κορωνοϊό, την αναστολή πτήσεων και τα τεράστια λειτουργικά έξοδα, «γκρεμίζει» τις υποσχέσεις του Τούρκου προέδρου - Mε την απότομη κάμψη του Μαρτίου φαίνεται απίθανο να επιβιώσει χωρίς κρατική στήριξη - Όλο και πιο πιθανό το σενάριο εθνικοποίησης

Δεν πάει και τόσος καιρός που δόθηκε σε λειτουργία το φαραωνικό Istanbul Airport του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Απρίλιος του 2019 ήταν όταν άρχισε να λειτουργεί, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα, είχε εγκαινιαστεί με κάθε επισημότητα. Παρουσία εκατοντάδων κρατικών αξιωματούχων, ο Τούρκος πρόεδρος το είχε χαρακτηρίσει ως το «μεγαλύτερο του κόσμου», αστειευόμενος- ή όχι- ότι παίρνει τα ηνία από το Διεθνές Αεροδρόμιο Χάρτσφιλντ-Τζάκσον, στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Υπό κανονικές συνθήκες θα αποτελούσε τη ναυαρχίδα των υπέρμετρα φιλόδοξων προγραμμάτων υποδομών του Τούρκου προέδρου. Αυτά ήταν που θα μετέβαλλαν σταδιακά το πρόσωπο της χώρας. Ο ίδιος ο Ερντογάν, μάλιστα, είχε εξαγγείλει 120.000 προσλήψεις και άμεση κερδοφορία.

Παρά τους καλούς οιωνούς, το αεροδρόμιο στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας ήδη αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Για την ακρίβεια, έχει βυθιστεί σε μία ιδιαίτερα δυσμενή οικονομική κρίση, εξαιτίας του μεγέθους και της υπέρμετρης πολυτέλειάς του. Και έρχεται η πανδημία και το ωθεί πιο γρήγορα στον γκρεμό.

Με τα αεροπορικά ταξίδια να αναστέλλονται σ΄ ολόκληρο τον κόσμο, στο πλαίσιο της προσπάθειας αναχαίτισης της πανδημίας, ο τομέας των αερομεταφορών της Τουρκίας - το απόλυτο αστέρι της τουρκικής οικονομίας- παρουσιάζει κατακόρυφη πτώση. Το Αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης βρισκόταν ήδη από τα γεννοφάσκια του υπό καθεστώς οικονομικής πίεσης. Ο πολυτελής παγκόσμιος κόμβος - που εμπλέκεται σε διαμάχη σχετικά με την οικονομική βιωσιμότητα και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την ίδρυσή του - έχει δει τους φιλόδοξους στόχους του να κατακρημνίζονται. Συγκεκριμένα, μοιάζει να απειλείται το μέλλον του.

Όταν το νέο αεροδρόμιο τέθηκε σε λειτουργία είχε δυνατότητα εξυπηρέτησης 90 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως, σε αντίθεση με το εμβληματικό αεροδρόμιο Ατατούρκ της πόλης. Το τελευταίο είχε χωρητικότητα 60 εκατομμυρίων επιβατών. Έχοντας δυσθεώρητα έξοδα, θα μπορούσε να είναι βιώσιμο, μόνο σε περίπτωση που πετύχαινε σταθερά ο ποσοτικός στόχος αναφορικά με τους επιβάτες. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Η πανδημία, όμως, επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Τα δεδομένα από τον Μάρτιο δείχνουν πώς η πανδημία έπληξε σφοδρά την αεροπορική βιομηχανία της Τουρκίας. Ο τομέας χειρίστηκε μόνο 7,3 εκατομμύρια επιβάτες τον περασμένο μήνα καθώς τέθηκαν σε εφαρμογή περιορισμοί ταξιδιού, από 12,3 εκατομμύρια τον Φεβρουάριο και σχεδόν 14 εκατομμύρια τον Ιανουάριο.

Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε κατά 30% από τον Φεβρουάριο στις πτήσεις εσωτερικού και 54% στις διεθνείς πτήσεις, οι οποίες εξυπηρέτησαν μόνο 2,5 εκατομμύρια άτομα. Ακόμα χειρότερα, οι πτήσεις εσωτερικού της Turkish Airlines έχουν τεθεί σε αναστολή έως την 1η Μαΐου και οι διεθνείς πτήσεις έως τις 20 Μαΐου.  Η δεύτερη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία Πήγασος, θα είναι ακινητοποιημένη μέχρι τις 15 Μαΐου. Η IGA, η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο, είναι χρεωμένη με δάνειο σε τράπεζα του εξωτερικού, ενώ καταβάλλει στο κράτος 886 εκατομμύρια ευρώ (962 εκατομμύρια δολάρια) σε ετήσιο ενοίκιο. Η πληρωμή ενοικίου είχε ήδη αναβληθεί πέρυσι.

Η κυβέρνηση, εν τω μεταξύ, είχει δεσμευτεί προς την εταιρεία με εγγυήσεις επιβατών. Αυτό σημαίνει ότι θα κληθεί να πληρώσει τη διαφορά, σε περίπτωση που ο αριθμός των επιβατών, πέσει κάτω από το όριο που εγγυάται η σύμβαση. Η εταιρεία δήλωσε ότι εξυπηρέτησε 55 εκατομμύρια επιβάτες πέρυσι, αφότου το αεροδρόμιο τέθηκε σε λειτουργία. Ωστόσο, με την απότομη κάμψη του Μαρτίου φαίνεται απίθανο να επιβιώσει χωρίς στήριξη. Όλο και πιο συχνά γράφεται ότι μπορεί να εθνικοποιηθεί ή να αναληφθεί από το κρατικό ταμείο πλούτου.

Η κρίση πάντως δεν αφορά μόνο στην Τουρκία. Η Διεθνής Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών (IATA) προειδοποίησε ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το COVID-19 θα μειώσει τα εσόδα των επιβατών αεροπορικών εταιρειών κατά 314 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό μεταφράζεται σε 55% μείωση σε σύγκριση με το 2019.

https://www.protothema.gr/

Πόλεμος "ιπτάμενων κατασκόπων" στο Αιγαίο - Έρχονται ισραηλινά UAV στο ελληνικό οπλοστάσιο

Αλλάζουν τα δεδομένα στην ελληνοτουρκική κρίση

Οι τεχνικές του πολέμου βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά των σύγχρονων επιχειρήσεων επιτήρησης, κατασκοπείας, αλλά ακόμα και επιθέσεων σε ευάλωτες θέσεις του εχθρού.


Η Τουρκία έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη τέτοιων συστημάτων και πραγματοποιεί συνεχώς επιδείξεις ισχύος σε Έβρο και Αιγαίο, ωστόσο η Ελλάδα έχει επίσης μπει στο "παιχνίδι" των UAV, με τις πρώτες ενισχύσεις του οπλοστασίου να έρχονται από το Ισραήλ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Bayraktar TB2
Ελληνοτουρκικά 24.04.2020 - 17:26201
"Επιχείρηση 1453" στον Έβρο: Τουρκικό Bayraktar TB2 ψάχνει περάσματα στα σύνορα
Και στον Εβρο αλλά και στο Αιγαίο οι Ενοπλες Δυνάμεις χρησιμοποίησαν τους «ιπτάμενους κατασκόπους», τα UAVs που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, τα οποία, αν και παλιάς τεχνολογίας, αποδείχτηκαν υπερπολύτιμα για την επιτήρηση και τη συλλογή πληροφοριών στο πλαίσιο αποτροπής των μεταναστευτικών ροών.

Οι επιτελείς του «Πενταγώνου» γνωρίζουν καλά ότι στις επιχειρήσεις διάρκειας... δευτερολέπτων του 21ου αιώνα και στα επεισόδια «ασύμμετρων και υβριδικών απειλών» τα UAVs αποτελούν αναπόσπαστο εργαλείο για κάθε Στρατό. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο η περαιτέρω ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων με σύγχρονα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι ένα από τα προγράμματα, σύμφωνα με τις πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», που θα παραμείνουν ψηλά στη λίστα με τις προτεραιότητες των εξοπλιστικών, μολονότι αρκετά αναγκαστικά θα «φρενάρουν» εξαιτίας του κορωνοϊού.

Ανώτατοι αξιωματικοί έχουν επισημάνει ότι η ένταξη υπερσύγχρονων UAVs στις Ενοπλες Δυνάμεις είναι απαραίτητη όχι μόνο διότι η Τουρκία έχει κάνει άλματα σ' αυτόν τον τομέας - έχει αναπτύξει δική της βιομηχανία - και χρησιμοποιεί μάλιστα κατά κόρον UAVs σε επιθέσεις στη Συρία και στη Λιβύη, αλλά διότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι το μέλλον σε επιχειρησιακούς και πολεμικούς σκοπούς.

Σύντομα το ελληνικό οπλοστάσιο των «ιπτάμενων κατασκόπων» θα ενισχυθεί με δύο UAVs τύπου Heron από το Ισραήλ που θα αποκτηθούν με ενοικίαση (με leasing). Η συμφωνία έχει κλείσει εδώ και καιρό και απομένουν λεπτομέρειες. Υπάρχει όμως σπουδή και μεγάλη κινητικότητα από τους Επιτελείς και από τους υπευθύνους της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων για λύσεις που δεν θα απαιτήσουν ούτε πολύ χρόνο ούτε πολύ χρήμα, αναφέρουν tanea.gr.

Προσπάθειες για συμπαραγωγή
Στο τραπέζι υπάρχει η πρόταση παραγωγής ελληνικού UAV, όμως η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου μπορεί να είναι χρονοβόρα. Τον περασμένο Δεκέμβριο εξάλλου όταν είχε παρουσιαστεί στη Λάρισα σε επίσημη πρώτη στην Ευρώπη το υπερσύγχρονο UAV ΜQ-9 Guardian, είχε καταγραφεί ότι η Ελλάδα επιδιώκει να το αγοράσει. Θα το ήθελε, αλλά είναι πολύ ακριβό.

Οι πληροφορίες των «ΝΕΩΝ» είναι πως η εναλλακτική του υπουργείου Αμυνας σ' αυτή τη φάση είναι να επιδιώξουμε συνεργασίες και να μπούμε στη συμπαραγωγή UAVs με χώρες και εταιρείες που έχουν χρόνια εμπειρία και τεχνογνωσία. Τέτοιες επαφές έχουν γίνει ήδη με το Ισραήλ, αλλά και με την αμερικανική εταιρεία που είχε δειγματίσει το MQ-9 στη Λάρισα.

Προς το παρόν το ελληνικό οπλοστάσιο διαθέτει περίπου 15 UAVs. Σε 8 υπολογίζονται τα γαλλικής κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη Sperwere που διαθέτει ο Στρατός Ξηράς. Εξι UAVs διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, τα ελληνικής κατασκευής Πήγασος ΙΙ Block 1, έχοντας ως βάση τους από τον Αύγουστο του 2017 την 110 Πτέρυγα Μάχης στην Αεροπορική Βάση Λάρισας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πολεμική αεροπορία 24.04.2020 - 11:38287
Aλλάζει τακτική η Ελλάδα στο Αιγαίο: Έρχεται δυναμικότερη απάντηση στην επόμενη παραβίαση τουρκικών μαχητικών
Αλλα τέσσερα ίδιου τύπου είναι δε υπό κατασκευή και θα ενισχύσουν την Πολεμική Αεροπορία. Το πρωτοποριακό πρόγραμμα κατασκευής ελληνικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του '80, αλλά δεν εξελίχθηκε σε μαζική παραγωγή. Μάλιστα οι επιτελείς του «Πενταγώνου» είχαν προβλέψει ότι τα μη επανδρωμένα είναι το μέλλον των σύγχρονων πολέμων. Σε παλαιότερα μακρόπνοα σχέδια εξοπλιστικών είχαν επισημάνει ότι μετά το 2012 η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει μαχητικά μη επανδρωμένα τα λεγόμενα UCAV. Το συγκεκριμένο υποπρόγραμμα ουδέποτε υλοποιήθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης...

Τουρκία: Bιοµηχανία παραγωγής UAVs

Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση η Τουρκία όχι μόνο έχει αναπτύξει δική της βιομηχανία μη επανδρωμένων - μάλιστα κατασκευάζει πλέον και μαχητικά UAVs - αλλά τα χρησιμοποιεί σε επιχειρήσεις στη Λιβύη και στη Συρία. Πριν από λίγο καιρό η Αγκυρα κόμπαζε για τους επιτυχημένους βομβαρδισμούς που έκαναν UAVs της στην Ιντλίμπ. Και δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι πέρυσι για πρώτη φορά είχε καταγραφεί υπερπτήση από τουρκικό UAV στο Καστελλόριζο.

Προσφάτως εξάλλου γαλλικές πηγές ανέφεραν ότι τα μη επανδρωμένα που χρησιμοποιεί η Τουρκία στη Λιβύη έχουν αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων υπέρ του Σάρατζ. Σήμερα η Τουρκία διαθέτει έναν ολόκληρο στόλο UAVs, περισσότερα από 100 τύπου Anka, αλλά και οπλισμένα Bayraktar. Συχνά δε η Aγκυρα προπαγανδίζει τα επιτεύγματά της στα UAVs όπως κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στον Eβρο. Τότε είχε σηκώσει ένα UAV για να επιτηρεί τα ελληνοτουρκικά σύνορα και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν ότι η πτήση είχε την κωδική ονομασία «1453», πραγμα που επαναλήφθηκε και την περασμένη Παρασκευή.

https://www.pentapostagma.gr/

"Το πόδι του ελέφαντα": Η τοξικότητα του σε σκοτώνει σε 5 λεπτά

"Το πόδι του ελέφαντα": 

Η τοξικότητα του σε σκοτώνει σε 5 λεπτά

Ένα δημιούργημα του ανθρώπου που δεν θες να "ξυπνήσει"

Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο όπως τον ξέραμε ξημέρωσε την 26η Απριλίου 1986 όταν μια από τις πιο ιστορικές εκρήξεις όλων των εποχών λάμβανε χώρα στον αντιδραστήρα νούμερο 4 στο Τσέρνομπιλ.

Παρόλα αυτά, οι υπεύθυνοι στο σοβιετικό εργοστάσιο παραγωγής ατομικής ενέργειας αποφάσισαν να προχωρήσουν στο πείραμα αγνοώντας τις ενδείξεις. Το πείραμα θα συνεχιζόταν…Το ρολόι έγραφε 00:06, όταν οι επικεφαλής τεχνικοί Αλεξάντρ Ακίμοφ και Λεονίντ Τοπτούνοφ έκαναν έναν λανθασμένο χειρισμό των ράβδων ελέγχου, οδηγώντας τον αντιδραστήρα σε πολύ ασταθή κατάσταση,όπως αναφέρει το menshouse.gr

Μια από τις πιο εγκληματικές αποφάσεις όλων των εποχών είχε μόλις παρθεί.

Σύντομα, ο έλεγχος του αντιδραστήρα έπαψε να είναι στα χέρια τους. Η έκρηξη που έγινε έκανε την ισχύ του αντιδραστήρα να εκτοξευτεί δέκα φορές πιο πάνω από την προβλεπόμενη, από τους σχεδιαστές του, βαθμίδα. Η δεύτερη έκρηξη ήταν θέμα δευτερολέπτων.

Και ήρθε, με τον ραδιενεργό βρυχηθμό της να ακούγεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Η συνέχεια γνωστή…

Ακόμη κι όταν το θανατηφόρο νέφος απλωνόταν πάνω από την Ευρώπη καταδικάζοντας σε θάνατο και δυσπλασίες τις επόμενες γενιές, οι υπεύθυνοι υποβάθμιζαν το γεγονός και τις συνέπειές του. Όταν, πλέον, αντιλήφθηκαν τι είδους τέρας ήταν αυτό που ξέφυγε από το εργοστάσιο, το ρολόι του ολέθρου βρισκόταν λίγο πριν το μηδέν.

Εκεί στο υπόγειο της μονάδας 4, είχε ήδη γεννηθεί ένα «τέρας», που μια απλή επαφή μαζί του ήταν αρκετή για να σκορπίσει το θάνατο. Μια ραδιενεργή μάζα πλάτους 2,5 μέτρων και βάρους εκατοντάδων τόνων, η οποία ονομάστηκε λόγω του σχήματος της «Πόδι του Ελέφαντα».

Επρόκειτο για ένα από τα πιο επικίνδυνα αντικείμενα που είχε δει ποτέ ο πλανήτης. Το επίπεδο ακτινοβολίας στο «Πόδι του Ελέφαντα» μετρήθηκε σε 10.000 roentgens ανά ώρα, πράγμα που σήμαινε ότι όποιος το πλησίαζε έμπαινε αυτομάτως στη ζώνη του θανάτου.

2 λεπτά έκθεσης αρκούσαν για να αιμορραγήσεις, στα 4 λεπτά, ο πυρετός, η διάρροια και ο εμετός θα σε έριχναν κάτω, ενώ στα 5 λεπτά είχες υπογράψει τον θάνατό σου. 48 ώρες μετά η ραδιενέργεια θα σε είχε σκοτώσει.

Η επιστημονική ομάδα που ανέλαβε την αποστολή να τιθασεύσει το τέρας της ραδιενέργειας διαπίστωσε ότι το «Πόδι του Ελέφαντα» δεν αποτελούνταν μόνο από πυρηνικά καύσιμα. Ήταν επίσης λιωμένο σκυρόδεμα, άμμος και θωράκιση πυρήνα που όλα έλειωσαν και υγροποιήθηκαν μαζί.

Με την πάροδο του χρόνων, το «Πόδι» έχασε την τρομακτική ισχύ του, γέμισε από σκόνη, ενώ και η επιφάνεια του έσπασε. Παρόλα αυτά παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνο για όποιον κάνει το λάθος να το πλησιάσει.

Σε ακτίνα 28 χλµ. από τον αντιδραστήρα νούµερο 4, «η είσοδος στο κοινό απαγορεύεται», ενώ στο σηµείο ελέγχου που οδηγεί στη ζώνη αποκλεισµού υπάρχει ένα µικρό άγαλµα της Παρθένου και µια πινακίδα όπου καταγράφονται οι ποσότητες καισίου και στροντίου που βρέθηκαν.

Στα υπόγεια του αντιδραστήρα, βαθιά μέσα στη σαρκοφάγο, υπάρχει ακόμα σήμερα το «πόδι του ελέφαντα», μια από τις πλέον διαχρονικές κληρονομιές της τραγωδίας, για να θυμίζει σε όλους ότι το πιο τοξικό αντικείμενο στη Γη, που δημιούργησε ο ίδιος ο άνθρωπος δεν έχει πεθάνει ακόμα. Αρκεί ένα λάθος για να ξυπνήσει και να σκορπίσει ξανά τον θάνατο…

https://www.pentapostagma.gr/

Καλοκαίρι 2020: Ιούλιο η σεζόν, οι αποστάσεις στην παραλία και το υποχρεωτικό τεστ στους τουρίστες

Καλοκαίρι 2020: Ιούλιο η σεζόν, 

οι αποστάσεις στην παραλία και το 

υποχρεωτικό τεστ στους τουρίστες

25 Απριλίου 2020 8:59 πμ |  news room

ΕκτύπωσηΑποστολή με E-mail

Το φετινό καλοκαίρι θα είναι τελείως διαφορετικό, σύμφωνα με τους επιστήμονες

Αλλάζουν αυτά που γνωρίζαμε φέτος το καλοκαίρι… Όπως ανέφερε σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο OPEN τόσο στη Φαίη Μαυραγάνη στην εκπομπή «Τώρα Ό,τι συμβαίνει» αλλά και στον Ιορδάνη Χασαπόπουλο και την Ανθή Βούλγαρη και την εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» ο καθηγητής Λοιμωξιολογίας, Νικόλαος Σύψας, φέτος το καλοκαίρι θα κάνουμε μπάνια με απόσταση και θα πρέπει να αποφύγουμε τον συνωστισμό. Οι σκέψεις για την τουριστική περίοδο, είναι να ξεκινήσει αρχές Ιουλίου και ο τουρισμός δεν θα είναι μαζικός, θα υπάρχουν ταξιδιωτικοί περιορισμοί για χώρες με επιδημία σε εξέλιξη.

Το υποχρεωτικό τεστ στους τουρίστες

Σύμφωνα με τον κ. Σύψα, όσοι τουρίστες θέλουν να επισκεφθούν την Ελλάδα θα υποβάλλονται σε τεστ στη χώρα προέλευσης ή και στον τόπο προορισμού, με γρήγορα τεστ, τα οποία θα εισάγονται σε μεγάλες ποσότητες. Τα τεστ αυτά θα είναι γρήγορα και αξιόπιστα. Θα τα παρέχει είτε η πολιτεία ή θα τα έχουν και οι ξενοδόχοι.

Για την εστίαση ο καθηγητής είπε ότι τα τραπέζια και οι παρέες θα πρέπει να αραιώσουν, ενώ ο καλός αερισμός και τα τραπέζια σε εξωτερικούς χώρους θα είναι μέσα στους κανόνες που θα πρέπει να είναι σε εφαρμογή. Οι χώροι μαζικής διασκέδασης θα είναι από τους τελευταίους που θα ανοίξουν.

Η αγωνία των Ελλήνων – Προσοχή στα κλιματιστικά

Σε μεγάλη σύγχυση και αγωνία βρίσκονται όλοι οι Έλληνες αναφορικά με το φετινό καλοκαίρι, το οποίο θα είναι πολύ διαφορετικό και από πολλές πλευρές προμηνύεται ως ιδιαίτερα δύσκολο. Παρά τις ελπίδες που γεννούν έρευνες και εκτιμήσεις ειδικών ότι ο ήλιος, οι υψηλές θερμοκρασίας και η εντονότερη υγρασία δημιουργούν προϋποθέσεις σημαντικού περιορισμού της μετάδοσης του κορονοϊού, η επιστημονική κοινότητα αδυνατεί μέχρι στιγμής να υιοθετήσει με σιγουριά τη συγκεκριμένη άποψη.

Την ίδια στιγμή «κεραυνός εν αιθρία» έπεσε η πριν από λίγες μέρες τοποθέτηση του Σωτήρη Τσιόδρα αλλά και άλλων επιστημόνων ότι είναι προτιμότερο να αποφεύγονται τα κλιματιστικά στην εποχή του κορονοϊού, αφού ιδίως στις μεγάλες ο καύσωνας δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες τόσο στους χώρους εργασίας όσο και στα σπίτια.

Τέλος, μεγάλη ανησυχία υπάρχει αναφορικά και με το πώς θα γίνουν φέτος τα… μπάνια του λαού, αφού κανείς από τους ειδικούς δεν έχει ενημερώσει ακόμα για τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στις παραλίες. Σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση βρίσκονται αυτή τη στιγμή η δήμοι, αφού ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά και πρέπει να γνωρίζουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να οργανώσουν τις παραλίες.

Πηγή ethnos.gr

https://www.dimokratiki.gr/