Σφάζουν μαύρα ανθρωπάκια για να έχουν PlayStation άσπρα ανθρωπάκια
[ Κώστας Κάππας / ]
Αποστολή στην Tanzania. Δωρεά του Ο.Η.Ε. και της IAEA (International Atomic Energy Agency) μίας μονάδας ραδιενεργού Κοβαλτίου και αποστολή της ΚΘ και του ΚΚ να την θέσουν σε λειτουργία και να εκκινήσουν τις θεραπείες των καρκινοπαθών.
Τοποθεσία, Mwanza, 150 km μόνο μακριά από την μελανότερη τρύπα του ανθρώπινου πολιτισμού, Rwanda & Kivu (Congo).
Πρωινό με την αγγλόφωνη ‘The Citizen of Tanzania’ και ξύλινος υπέρτιτλος: “Ευχαριστούμε την Ιρλανδία για την δωρεά χιλιάδων τόνων τροφής για τους πρόσφυγες από Kivu και Rwanda”.Πρόσφυγες; Ακόμη; Που; “Μεταξύ του ξενοδοχείου σου λευκέ και των συνόρων. Φοβούνται ακόμη να επιστρέψουν και τους φιλοξενούμε εμείς παρ’ όλη την φτώχεια μας!” η σιωπηλή απάντηση του μαύρου ρεσεψιονίστα μέσα από ένα σταθερό βλοσυρό βλέμμα. Τι συνέβη; Που φοβούνται να επιστρέψουν;
Δουλεμπόριο και σφαγές στην περιοχή Kivu στο ΒΑ Congo
Το Κολτάνιο είναι μαύρο μεταλλικό ορυκτό από το οποίο εξάγονται τα στοιχεία Νιόβιο και Ταντάλιο. Το Ταντάλιο χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών σε ηλεκτρονικά προϊόντα, τουρμπίνες και ιδίως στην παραγωγή κινητών τηλεφώνων. H ψηφιακή εποχή ήταν υπεύθυνη για την τρομακτική αύξηση των εντάσεων και της βίας στην ευρύτερη περιοχή και ιδίως στο ΒΑ Congo στην περιοχή Kivu. Η βία και οι σφαγές βρέθηκαν στο απόγειό τους(π.χ. σφαγές στην περιοχή Ituri, 1999 – 2003 και ηπιότερα έως σήμερα) ταυτόχρονα με την κατακόρυφη αύξηση παραγγελιών παγκοσμίως, του PlayStation-2. Η ζήτηση αυτή προκάλεσε την ταχύτατη άνοδο της τιμής του ορυκτού Κολτανίου … και την πτώση του, όταν λίγο αργότερα η τρέλα για Play Station καταλάγιασε. Με την αγαστή συνεργασία δυτικών εταιρειών και κρατών (λέγε με ‘διεθνή ιμπεριαλισμό’, σε πείσμα όσων αυταπατώνται ότι είτε ο ιμπεριαλισμός έπαψε να υπάρχει, είτε ο όρος είναι παρωχημένος) οι ντόπιοι πολέμαρχοι (από Congo και τα γειτονικά κράτη, Uganda, Burundi και Rwanda) μετέτρεψαν τα ερασιτεχνικά λαγούμια σε πραγματικά ορυχεία Κολτανίου, με στόχο την πληρωμή τους σε σκληρό δυτικό νόμισμα για την χρηματοδότηση των ιδιωτικών στρατών τους.
Οι σκλάβοι που δουλεύουν εκεί σε άθλιες συνθήκες (το 90% των νέων της περιοχής Kivu, ακόμη και 6χρονα παιδιά), αμείβονται για 12ωρη βάρδια με 1 $, χωρίς εκπαίδευση και μέτρα ασφάλειας και συχνά υφίστανται βιασμούς από τους μεγαλύτερους. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι εξαθλιωμένοι αυτοί ‘μεταλλωρύχοι’ όντας πολύ μακριά από πηγές τροφής, επιζούν σκοτώνοντας την άγρια πανίδα και ιδίως τους ορεινούς γορίλλες οδηγώντας τους τελευταίους, σχεδόν στην εξαφάνιση.
Σύμφωνα με τον γνωστό για την επίμονη έρευνά του αυστριακό δημοσιογράφο KlausWerner, αλλά και πρόσφατο πόρισμα Επιτροπής του ΟΗΕ, περισσότερες από 125 πολυεθνικές εταιρείες εμπλέκονται σε αυτό το ανήθικο και δολοφονικό λαθρεμπόριο, μεταξύ των οποίων Bayer, Cabot Corporation, Eagle Wings Resources International, Forrest Group και OMGroup. Το Κολτάνιο εξάγεται στην Κίνα αλλά και στην Δύση για επεξεργασία. Η διαδρομή για την Ευρώπη περιλαμβάνει χερσαία μεταφορά του μεταλλεύματος στο μεγάλο λιμάνι Dares Salaam (Tanzania), μετά με φορτηγά πλοία στον Πειραιά (Ελλάδα) και στην συνέχεια οδικώς στην Κεντρική Ευρώπη, μέσω Βαλκανίων. Ο μεγαλύτερος όγκος του διαβαλκανικού δικτύου μεταφοράς μη-επεξεργασμένου Κολτανίου ελέγχεται από εξωχώρια consortia με έδρα τα Βρετανικά Virgin Islands…
Η γενοκτονία της Rwanda (7 Απριλίου – μέσα Ιουλίου 1994)
Γνωστή και ως ‘η σφαγή των 100 ημερών’. Οι δύο φυλές ζούσαν σε απόλυτη αρμονία εκατοντάδες χρόνια (εξ άλλου ανήκουν στo ίδιο γλωσσικό και πολιτισμικό γκρουπ Banya-Rwanda), έως ότου τους ‘ανακάλυψαν’ (μαζί με τον γεωλογικό πλούτο τους) οι Βέλγοι. Δολοφονήθηκαν περίπου 800.000 μέλη της φυλής Tutsi από μέλη της φυλής Hutu. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι (Hutu και Tutsi) εγκατέλειψαν την Rwanda βρίσκοντας καταφύγιο στις γειτονικές χώρες. Δύο ντόπια παιγνίδια πέρασαν στα ‘ψιλά’ του διεθνούς τύπου: To παιγνίδι “Μακρύ μανίκι ή κοντό μανίκι;”. Εάν στην ανεξήγητη αυτή ερώτηση ο αιχμάλωτος απαντούσε ‘μακρύ μανίκι’, του έκοβαν με την ματσέτα το χέρι από τον καρπό. Εάν απαντούσε ‘κοντό μανίκι’, από τον ώμο… Το δεύτερο παιγνίδι ήταν “Τα τρίποντα”. Σε ανοικτό βαρέλι, γεμάτο με πετρέλαιο έβαζαν φωτιά και το τοποθετούσαν στα 5 μέτρα. Έπαιρναν τα πολύ μωρά από τις μανάδες Tutsi και εν είδει μπάλας μπάσκετ προσπαθούσαν να τα πετάξουν μέσα στο φλεγόμενο βαρέλι, επιτυγχάνοντας τρίποντο…
Δεν ξέρω ποια ήταν τα κρυφά σχέδια του Θεού και παρακολουθούσε αμέτοχος αυτό το φρικιαστικό θέαμα. Δεν ξέρω τι θα απολογηθεί στην μάνα όταν την συναντήσει εκεί επάνω. Ξέρω όμως ότι οι οπαδοί του Solzenitchin, οι οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Β. Κορέα και ο Obama, προσπέρασαν την είδηση στα ψιλά της εφημερίδας και διάβασαν με ενδιαφέρον τα αθλητικά…
Ιχνηλασιμότητα
Έγινε της μόδας η λέξη “Ιχνηλασιμότητα”. Ψάχνουμε το γενεαλογικό δένδρο (και καλά κάνουμε!) της πατάτας και του λαχανικού που φτάνει στο πιάτο μας, για να σιγουρευτούμε ότι δεν θα δηλητηριάσουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας. Γιατί όχι όμως και των κινητών μας, των περσικών χαλιών, της σοκολάτας και του καφέ; Το ψάξιμο στα πρώτα έχει επιλογές: δεν θα ψωνίσουμε από τον παραγωγό Α, αλλά από τον Β ή τον Γ. Τα δεύτερα είναι ON-OFF: θα κλείσουμε τα μάτια στην πραγματικότητα του πόνου, της δουλείας του βιασμού, της πείνας και των βασανιστηρίων αποδεχόμενοι ότι είμαστε συνεργοί στο έγκλημα ή θα βγούμε στους δρόμους, υποχρεώνοντας κυβερνήσεις και μονοπώλια να αναδιπλωθούν;
Θυμηθείτε, “Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην Κόλαση είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους σε εποχές ηθικής κρίσης” (Dan Brown). Η ρήση είναι εμπνευσμένη από το επικό ποίημα του Dante Alighieri “Η Θεία Κωμωδία”, 14ος αιώνας.
Posted on 12 Ἰουνίου 2019
