Το Ακριβότερο Υπερκαύσιμο στον Κόσμο, Υπάρχει στην Ελλάδα

Το Ακριβότερο Υπερκαύσιμο στον Κόσμο, Υπάρχει στην Ελλάδα

– ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΚΑΥΣΙΜΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟΥ ΜΕΘΑΝΙΟΥ!

Στην πιο πλούσια χώρα της Ευρώπης αναδεικνύεται η Ελλάδα, χάρη στα

μοναδικά στην ευρωπαϊκή ήπειρο υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρίτη που διαθέτει, δηλαδή

παγωμένου, συμπυκνωμένου μεθανίου, που αποτελεί το υπερκαύσιμο του μέλλοντος!

ΠΡΩΤΕΣ ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ ΕΒΓΑΛΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΑΠΟ ΥΔΡΙΤΕΣ

Αυτό το μέλλον όμως δεν είναι πια μακρινό και αόριστο,
αλλά χειροπιαστό και άμεσο,
αφού ήδη η Ιαπωνία πρώτη στον κόσμο από το 2013, έχει καταφέρει να βγάλει μεθάνιο από κοιτάσματα υδρίτη σε βάθος 1 χλμ., για την αντικατάσταση των πυρηνικών της σταθμών, όπως και των αθρόων εισαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου που αναγκάζεται να πραγματοποιεί (βίντεο 1)!
Το Τόκυο πιστεύει πως πολύ σύντομα θα μπορεί να προσχωρήσει σε εμπορική, συστηματική εξόρυξη μεθανίου από υδρίτες, ίσως και τον επόμενο κιόλας χρόνο (2018), λύνοντας οριστικά το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας!
Japan first country to extract ‘frozen gas’ from seabed

Μόλις τώρα όμως, την Πέμπτη 18 Μαΐου 2017 και η Κίνα ανακοίνωσε πως προέβη στην πρώτη επίσημη εξόρυξη αερίου μεθανίου από υδρίτες, στη Νότια Σινική Θάλασσα
Σε παρόμοιες διαδικασίες πειραματικής εξόρυξης μεθανίου/φυσικού αερίου από υδρίτες, βρίσκονται επίσης η Ινδία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΔΡΙΤΗΣ;

«Φλεγόμενος πάγος» υδρίτη

Ο υδρίτης είναι ένας «φλεγόμενος πάγος», ένα παγωμένο, συμπυκνωμένο κομμάτι μεθανίου, που βρίσκεται στον πυθμένα των θαλασσών, εκεί που υπάρχουν λασποηφαίστεια και αποτελεί το φιλικό υπερκαύσιμο του μέλλοντος, αφού 1 κυβικό μέτρο υδρίτη, περιέχει 160 κυβικά φυσικού αερίου!

Κομμάτι υδρίτη μέσα σε λάσπη βυθού

Τα υποθαλάσσια αυτά λασποηφαίστεια, σχηματίζονται ακριβώς από την διέξοδο που προσπαθεί να βρει το αέριο μεθάνιο από τα σπλάχνα της γης, καθώς μέσα από ρήγματα του φλοιού επιχειρεί να βγει προς τα έξω, όπως η λάβα ενός κανονικού ηφαιστείου, παρασύροντας υλικά του πυθμένα αλλά και σχηματίζοντας κρατήρες.

Καθώς όμως το μεθάνιο (CH4) ανεβαίνει μέσα από τον ζεστό φλοιό της γης προς τον πυθμένα θαλασσών ψύχεται, λόγω του μεγάλου θαλάσσιου βάθους, της μεγάλης πίεσης του νερού και της χαμηλής θερμοκρασίας και σχηματίζει ένα είδος πάγου, όπου βρίσκεται φυλακισμένο πλέον και συμπυκνωμένο μαζί με μόρια νερού, κάτω από στρώμα λάσπης! Κάπου κάπου μάλιστα ελευθερώνεται σε μικρές ποσότητες και ανεβαίνει στην επιφάνεια της θάλασσας με μορφή «ανεξήγητων» φυσαλίδων…

Ιδρυτής

Η ύπαρξη λοιπών λασποηφαιστείων, τα οποία δημιουργούνται όπως είδαμε από την προσπάθεια του μεθανίου να ανέλθει στην επιφάνεια από τα έγκατα της γης, είναι απολύτως συνδεδεμένη με την ύπαρξη φυσικού αερίου που αποτελείται σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου από αέριο μεθάνιο!

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΑΣΠΟΗΦΑΙΣΤΕΙΩΝ – ΥΔΡΙΤΩΝ

Λασποηφαίστεια στην ελλαδική και κυπριακή ΑΟΖ και τον κώνο του Νείλου, που φανερώνουν υδρίτες και μεθάνιο
Τα ελλαδικά λασποηφαίστεια ξεκινούν από Κεφαλληνία-Ζάκυνθο, σχηματίζουν «δάσος» κάτω από την Κρήτη και φτάνουν ως το σύμπλεγμα Ρω – Μεγίστης – Στρογγύλης, στην υποθαλάσσια οροσειρά «Αναξίμανδρου», ακολουθώντας τη «Μεσογειακή ράχη».

ΥΔΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

30 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα υδρίτη υπάρχουν μόνο στα νότια της Κρήτης, αξίας 2,80 τρισ. ευρώ
Νοτίως της Κρήτης υπάρχει τεράστια ποσότητα υδρίτη, όπως ισχυρίζεται και ο καταξιωμένος διεθνώς Καθηγητής Γεωλογίας Αντώνης Φώσκολος, αφού σύμφωνα με τον ίδιο «ξένες επιστημονικές δημοσιεύσεις εκτιμούν ότι στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, στους γεωλογικούς σχηματισμούς μιας έκτασης 60.000 Km2, περικλείεται στερεό αέριο (υδρίτες) του απίστευτου μεγέθους των 30 τρισ. m3! »! [Ανακοίνωση Καθηγητή στο Τμήμα Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.) στις 31-10-2011]
Η αξία αυτών 30 τρισ. κυβικών μέτρων υδρίτη είναι σήμερα 3,15 τρισ. δολάρια ή 2,80 τρισεκατομμύρια ευρώ! (με 3 δολάρια ανά MMBTU) (1m3 = 0,0353 MMBTU) (1 USD=0,89 EUR)
Πρέπει να σημειωθεί επίσης εδώ, πως σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα λασποηφαίστεια της Κρήτης δεν είναι βιογενή, αλλά πυρολυτικά, και ενδεχομένως από κάτω τους υπάρχουν και τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου!

ΥΔΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ

Υποθαλάσσια οροσειρά Αναξίμανδρου Μεγίστης: Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Αναξαγόρας (απεικ. Λυκούσης – Περισορράτης)

Στη νότια υποθαλάσσια περιοχή «Αναξίμανδρος» Μεγίστης (νότια Ρω – Καστελόριζου – Στρογγύλης) έχει εντοπιστεί ήδη από επιστήμονες του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. (Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών), μεγάλο κοίτασμα υδρίτη (παγωμένο, συμπυκνωμένο μεθάνιο) στα 1.000 μέτρα βάθος και μόλις μισό μέτρο κάτω από την λάσπη του πυθμένα!

Οι εντοπισμένοι πλέον επώνυμοι κρατήρες λασποηφαιστείων της υποθαλάσσιας οροσειράς «Αναξίμανδρος» Μεγίστης (απεικ. Λυκούσης – Περισορράτης)

Επαναλαμβάνουμε είναι ότι κάθε 1m3 υδρίτη, απελευθερώνει για την ακρίβεια, σε κανονικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας, 164 m3 αερίου μεθανίου και 0,8 m3 ύδατος!
Υπολογίζεται μάλιστα ότι μόνο στο κοίτασμα «Αναξίμαδρος» Μεγίστης ο υδρίτης είναι 0,25 km3/22,5 km3 έκτασης, οπότε σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις θα μπορούσε να αποδώσει μέχρι και 5 τρισ. κυβικά μέτρα μεθανίου, αξίας 525 δισ. δολάριων ή 466 δισεκατομμύριων ευρώ! (με 3 δολάρια ανά MMBTU) (1m3 = 0,0353 MMBTU) (1 USD=0,89 EUR)

ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Τα λασποηφαίστεια που κρύβουν υδρίτη (συμπυκνωμένο μεθάνιο – φυσικό αέριο) βρίσκονται στο μεγαλύτερο μέρος τους εντός της ελλαδικής ΑΟΖ, όπως δείχνει ο χάρτης του ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε όμως ότι το δυτικό τμήμα του «Αναξίμανδρου» μπαίνει στην ΑΟΖ της Τουρκίας και άρα και η γείτονα θα έχει μεγάλο μερίδιο, εάν συμπεριφερθεί λογικά και ειρηνικά και υιοθετήσει την ΑΟΖ βάση του Διεθνούς Δικαίου και του δικαιώματος ΑΟΖ που έχουν και τα νησιά, όπως η Ρω, η Μεγίστη και η Στρογγύλη…
Από την άλλη τα πλούσια λασποηφαίστεια της Ελλάδας, δείχνουν και τα σημεία που σκοπεύει να «χτυπήσει» η Τουρκία, προκειμένου να πάρει με τη βία ό,τι δεν μπορεί να πάρει με το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά δυστυχώς για εκείνη θα χάσει τότε και όλα αυτά που ήδη έχει, μια για πάντα…

ΥΔΡΙΤΕΣ 3,67 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Χάρτης του ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ με τις σημερινές αξίες των βασικών κοιτασμάτων υδρίτη της Ελλάδας
Από όλα δε τα παραπάνω, προκύπτει ότι η Ελλάδα έχει μόνο σε Νότια Κρήτη και Μεγίστη, κοιτάσματα υδρίτη (συμπυκνωμένου μεθανίου) αξίας 3,67 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ή 3,27 τρισεκατομμυρίων ευρώ!
Από την άλλη, μπορούμε τώρα πια να καταλάβουμε γιατί ξαφνικά προκλήθηκε η τεχνητή οικονομική Κρίση μόνο στην Ελλάδα, τη στιγμή που και άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαν μεγάλα ελλείμματα… Αλλά δεν είχαν φυσικό αέριο και υδρίτη… Γιατί χάρη πλέον σε αυτά και την μεγάλη Πρόνοια του Θεού, δεν έχουμε πια ανάγκη ούτε Μνημόνια, ούτε Χρέη, αφού η χώρα μας αποδεικνύεται πως είναι πάμπλουτη! Και μάλιστα η πλουσιότερη πλέον στην Ευρώπη!
Έπειτα πώς να μην αναφωνήσει πλέον κανείς: «υδρίτη, αγάπη μου»!
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
Spectacular Methane Hydrate Bubble Plumes | Nautilus Live
Υποβρύχια κάμερα δείχνει λασποπυθμένα υδριτών και τις περίφημες φυσαλίδες
USGS Gas Hydrates Lab

noiazomai.gr μέσω katohika.gr

http://www.oparlapipas.gr/

ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ - Τρόμος στην Αθήνα από δύο εκτελέσεις σε Ομόνοια και Μοσχάτο

ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ - Τρόμος στην Αθήνα από δύο εκτελέσεις σε Ομόνοια και Μοσχάτο

Η πρώτη σημειώθηκε σε καφετέρια στην οδό Κρήτης με θύμα έναν Αλβανό – Στη δεύτερη δολοφονία το θύμα πυροβολήθηκε πισώπλατα ενώ περπατούσε σε πεζοδρόμιο


Δύο νέες δολοφονίες σε Ομόνοια και Μοσχάτο σημειώθηκαν με διαφορά λίγων ωρών κατά τη διάρκεια της νύχτας στην Αθήνα εντείνοντας το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.

Η πρώτη χρονικά δολοφονία σημειώθηκε λίγο πριν τις 11 το βράδυ της Τετάρτης σε καφετέρια στην οδό

Κρήτης 43 στην Ομόνοια με θύμα έναν Αλβανό.
Κατά τις πληροφορίες το θύμα καθόταν με πλάτη στην τζαμαρία της καφετέριας όταν δέχθηκε τα πυρά του ενός εκ των δύο εκτελεστών του. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το θύμα δέχθηκε τουλάχιστον τρεις πυροβολισμούς.

Η δεύτερη χρονικά δολοφονία έγινε περίπου στις 2:30 τα ξημερώματα της Πέμπτης στο Μοσχάτο.

Θύμα, όπως μετέδωσε το Open, είναι ένας 48χρονος Έλληνας τον οποίο πυροβόλησαν ενώ περπατούσε στο πεζοδρόμιο.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες ο δολοφόνος πυροβόλησε τον 48χρονο στο κεφάλι και την πλάτη με τους αστυνομικούς να συλλέγουν πέντε κάλυκες από 9αρι πιστόλι.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο 48χρονος που ήταν πατέρας δύο παιδιών και έμενε στου Ρέντη, εργαζόταν ως σεκιούριτι.

Οι αστυνομικοί που χειρίζονται τις δύο υποθέσεις εξετάζουν όλα τα σενάρια με βασικότερα αυτά του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών.

http://www.oparlapipas.gr/

Bei Dao: “H Απάντηση”(The Answer) και η Διακήρυξη “Declaration”

Bei Dao: “H Απάντηση”

(The Answer) και η Διακήρυξη “Declaration”

 Βεατρίκη Α 

«.. poetry always moves through hidden channels, regardless of nations or programs or committees. Translated poems, like poems in their original language, have a way of appearing and changing a person’s life.” (..η ποίηση μετακινείται πάντα μέσα από κρυφά κανάλια, ανεξάρτητα από έθνη ή προγράμματα ή επιτροπές. Τα μεταφρασμένα ποιήματα, όπως και τα ποιήματα στην αρχική τους γλώσσα, έχουν έναν τρόπο να εμφανίζονται και να αλλάζουν την ζωή ενός ανθρώπου)

έχει πει ο Eliot Weinberger,, Αμερικανός λόγιος, λογοτέχνης, βραβευμένος μεταφραστής, εκ των μεταφραστών του ποιητή Bei Dao και ο επιμελητής εκδόσεως της ποιητικής του συλλογής“The Rose of Time” 2009.

“Poetry is an echo, asking a shadow to dance”  (Η Ποίηση είναι μια ηχώ,που ζητάει μια σκιά να χορέψει) είχε πει ο Carl Sandburg

Ο Χορός των σκιών

1.Κίνα, Απρίλης 1976: Στις 5 Απριλίου 1976 , την ανακηρυγμένη από ετών στην Κίνα,ως παραδοσιακή Ημέρα πένθους, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου μια απρόβλεπτη μαζική εκδήλωση. Χιλιάδες άνθρωποι (τουλάχιστον 100.000) συνέρρευσαν στην πλατεία Τιενανμέν ( Tiananmen Square) για να θρηνήσουν τον θάνατο του Zhou Enlai (Τσου εν Λάϊ), μέλους του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνα, ο οποίος, κατά τη γνώμη τους, είχε προσπαθήσει να μετριάσει τις πολιτικές του Μάο για άμεση κολεκτιβοποίηση και ταξικό πόλεμο και την αιματοβαμμένη δράση των κόκκινων φρουρών, και επίσης, να διαδηλώσουν με ποιήματα και ομιλίες ενάντια στην “συμμορία των τεσσάρων”.(The Gang of Four).  Πηγές και: εδώ και εδώ Η αστυνομία, κατ’ εντολή της συμμορίας των τεσσάρων προς εκκαθάρισή τους, κατέστειλε δια της βίας και των όπλων τους θρηνούντες από την πλατεία και τους τιμώρησε με εκπληκτική βία. Μονάχα οι συλληφθέντες ξεπέρασαν, λέν’,  τα 4.000 άτομα και πολλοί ήσαν εκείνοι που αποκεφαλίστηκαν μετά.. Η παραπάνω πράξη από τους διαδηλωτές χαρακτηρίστηκε ως αντεπαναστατική.

Ο Κινέζος Zhao Zhenkai, τον οποίο γνωρίζουμε ως Bei Dao, εργαζόταν τότε ως ηλεκτρολόγος έξω από την πρωτεύουσα και το τραγικό αυτό γεγονός στην εκδήλωση πένθους και διαμαρτυρίας,  τον ώθησε να γράψει το ποίημα το οποίο, για το καλό ή το χειρότερο, είναι το πιο συχνά ανατυπωμένο έργο του στον κινέζικα κόσμο, «Huida» («Η απάντηση» ή «Μια απάντηση»).

Το παρακάτω ποίημα του Bei Dao “The Answer” (Η Απάντηση), που αποδίδεται στα αγγλικά, στα ελληνικά και στην φυσική του Κινεζική γλώσσα των Μανδαρίνων,  γράφτηκε το 1976 και σύντομα θεωρήθηκε ως το αντιπροσωπευτικό ποίημα του Κινεζικού Δημοκρατικού Κινήματος. Χιλιάδες ο κόσμος που βροντοφώναζε τον στίχο του ποιήματος “I don’ t believe the sky is blue”. Κι αυτός ο στίχος, αυτό το ποίημα και όπως και οι άλλοι του στίχοι στο ποίημά του “ Διακήρυξη”

“I will not kneel on the ground
Allowing the executioner to look tall
The better to obscure the wind of freedom”.

 έγιναν μετά, στα δραματικά γεγονότα του μεγάλου μακελειού στην πλατεία Τιεν Ανμέν της 4ης Ιουνίου του έτους 1989,  συνθήματα ενός ματοβαμμένου αγώνα για την Ελευθερία και την Δημοκρατία..Δείτε τα ποιήματα αυτά, που ως τις μέρες  μας έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, κι οι στίχοι τους έχουν γίνει φυλαχτό και έμβλημα για κείνους που ορθώνουν το ανάστημά τους για το Δίκαιο και την Ελευθερία:

Debasement is the password of the base,

Nobility the epitaph of the noble.

See how the gilded sky is covered

With the drifting twisted shadows of the dead.

The Ice Age is over now,

Why is there ice everywhere?

The Cape of Good Hope has been discovered,

Why do a thousand sails contest the Dead Sea?

I came into this world

Bringing only paper, rope, a shadow,

To proclaim before the judgment

The voice that has been judged:

Let me tell you, world,

I—do—not—believe!

If a thousand challengers lie beneath your feet,

Count me as number thousand and one.

I don’t believe the sky is blue;

I don’t believe in thunder’s echoes;

I don’t believe that dreams are false;

I don’t believe that death has no revenge.

If the sea is destined to breach the dikes

Let all the brackish water pour into my heart;

If the land is destined to rise

Let humanity choose a peak for existence again.

A new conjunction and glimmering stars

Adorn the unobstructed sky now;

They are the pictographs from five thousand years.

They are the watchful eyes of future generations.

Εξευτελισμός  είναι ο κωδικός πρόσβασης  της βάσης,

Αρχοντιά, ο επιτάφιος του ευγενούς.

 Κοιτάτε πως σκεπάζεται ο επιχρυσωμένος ουρανός

με διεστραμμένους ίσκιους των νεκρών που παρασέρνονται –

Η Εποχή των Παγετώνων τελείωσε τώρα,

Γιατί υπάρχει πάγος παντού;

Το ακρωτήριο της καλής ελπίδας έχει ανακαλυφθεί,

Γιατί χίλια πανιά  αντιπαλεύουν  τη Νεκρά Θάλασσα;

Ήρθα σε αυτόν τον κόσμο

Φέρνοντας μόνο χαρτί, σχοινί, μια σκιά,

Να διακηρύξω πριν από την απόφαση

Εκείνη την φωνή που έχει κριθεί:

Άσε με να σου πω, κόσμε,

           Εγώ-  δεν- πιστεύω!

Αν χίλιοι αντίπαλοι κείτονται κάτω από τα πόδια σας,

Μετρείστε με σαν τον αριθμό χίλιοι και ένας 

Δεν πιστεύω ότι ο ουρανός είναι μπλε.

Δεν πιστεύω στους αντίλαλους του κεραυνού.

Δεν πιστεύω ότι τα όνειρα είναι ψεύτικα.

Δεν πιστεύω ότι ο θάνατος δεν έχει εκδίκηση. ξεπληρώνεται

Εάν η θάλασσα προορίζεται να σπάσει τα φράγματα

Αφήστε όλο το υφάλμυρο νερό να χυθεί μες στην καρδιά μου.

Εάν η στεριά προορίζεται να ανυψωθεί

Αφήστε την ανθρωπότητα να επιλέξει μια κορυφή για  να υπάρξει ξανά.

Μια νέα σύζευξη και σπινθηροβόλα αστέρια 

Εμπλουτίζουν  τον καθάριο ουρανό τώρα.

Είναι  τα ιδεογράμματα  πέντε χιλιάδων χρόνων.

Είναι τα άγρυπνα βλέμματα των μελλοντικών γενεών.

«The Answer» poem by Bei Dao,                         ¨Η Απάντηση” ποίημα του Μπέι Ντάο   

translated by  Bonnie S. McDougall,        σε δική μου μετάφραση από τη αγγλική της                                                                                                                                              McDougall

回答      “Η Απάντηση” (στην Κινεζική γλώσσα των Μανδαρίνων)

北島 Běi Dǎo

卑鄙是卑鄙者的通行證，

高尚是高尚者的墓志銘，

看吧，在那鍍金的天空中，

飄滿了死者彎曲的倒影。

冰川紀過去了，

為什麼到處都是冰淩？

好望角發現了，

為什麼死海裏千帆相競？

我來到這個世界上，

只帶著紙、繩索和身影，

為了在審判前，

宣讀那些被判決的聲音。

告訴你吧，世界

我–不–相–信！

縱使你腳下有一千名挑戰者，

那就把我算作第一千零一名。

我不相信天是藍的，

我不相信雷的回聲，

我不相信夢是假的，

我不相信死無報應。

如果海洋注定要決堤，

就讓所有的苦水都注入我心中，

如果陸地注定要上升，

就讓人類重新選擇生存的峰頂。

新的轉機和閃閃星鬥，

正在綴滿沒有遮攔的天空。

那是五千年的象形文字，

那是未來人們凝視的眼睛

2. Ο ποιητής Bei Dao έγραψε το παρακάτω ποίημά του “ Διακήρυξη”, που το αφιέρωσε στην μνήμη του φίλου του Yu Luoke, αντιφρονούντα της Κόκκινης Πολιτιστικής Επανάστασης, που εκτελέστηκε το 1970 από το Μαοϊκό Καθεστώς για τις  απόψεις του.  Τα ποιήματά που είχε γράψει ο ποιητής από την αρχή της δεκαετίας του 1970 με διάφορα ψευδώνυμα όπως Xuan gao, πρωτοδημοσιεύτηκαν μεταξύ των ετών 1978 –1980 στο ανεπίσημο λογοτεχνικό περιοδικό Jintian (Today). “Σήμερα” που ίδρυσε μαζί με τον ποιητή Mang Ke και το οποίο συγκέντρωσε γύρω του κι άλλους νέους ποιητές, και αντιφρονούντες. Έτσι πως, επανιδρύθηκε στην Κίνα, η ποίηση που είχε επί χρόνια αποτελματωθεί! Δείτε το ποίημα:

Perhaps the final hour is come        ‘Ίσως η τελευταία ώρα έχει ‘ρθεί

I have left no testament            Δεν έχω αφήσει διαθήκη
Only a pen, for my mother        Μόνο μια πένα, για την μητέρα μου
I am no hero                                      Δεν είμαι ήρωας
In an age without heroes            Σε μια εποχή δίχως ήρωες

I just want to be a man

θέλω μόνον να είμαι άνθρωπος

The still horizon                   Ο Ορίζοντας

divides the ranks of the living and the dead     διαχωρίζει τις τάξεις των ζωντανών                                                                                              και των νεκρών

I can only choose the sky      Μπορώ να επιλέξω μόνο τον ουρανό

I will not kneel on the ground        Δεν θα γονατίσω στο έδαφος

Allowing the executioners to look tall       Επιτρέποντας στους εκτελεστές το να                                                                                             φαίνονται ψηλοί    
The better to obstruct the wind of freedom    και το καλύτερο,  το να εμποδίζουν                                                                                               τον άνεμο της ελευθερίας

From star-like bullet holes shall flow      Από τις αστερόμορφες τρύπες των                                                                                                                      σφαιρών  θα ρέει     

A blood-red dawn            μια ‘ματοβαμμένη χαραυγήΤο ποίημα “Declaration” στα Κινέζικα

也许最后的时刻到了
我没有留下遗嘱
只留下笔，给我的母亲
我并不是英雄
在没有英雄的年代里，
我只想做一个人。

宁静的地平线
分开了生者和死者的行列
我只能选择天空
决不跪在地上
以显出刽子手们的高大
好阻挡自由的风

从星星的弹空里
将流出血红的黎明

Μετά την σφαγή της Τιενανμέν τον Ιούνιο του 1989, σε χρόνο που ο ποιητής Bei Dao έλειπε στο Βερολίνο, κατηγορήθηκε από το Καθεστώς ως υποκινητής των διαδηλώσεων στην Τιενανμέν για τον λόγο ότι στίχοι των ποιημάτων του ήσαν γραμμένοι σε πανώ των φοιτητών στην πλατεία Τιενανμέν και στους τοίχους και επακολούθησε η εξαναγκαστική του εξορία από την Κίνα. Στα επόμενα χρόνια, ο ποιητής μετέβη σε πολλές και διαφορετικές χώρες όπου και έμενε στην κάθε μια τους για λίγο.  Στην Κίνα θέλησε να επιστρέψει το 2006, για να δει και την οικογένειά του,  αλλά δεν του το επέτρεψαν. Τελικά, σήμερα ζει στην  Καλιφόρνια των Η.Π.Α και έχει την αμερικανική υπηκοότητα .

Σημειώσεις:

1。Δυο λόγια για τον ποιητή: Ο Bei Dao,北岛, σύγχρονος Κινέζος ποιητής, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Zhao Zhenkai είναι ο κύριος εκπρόσωπος της ομάδας των misty poets (ομιχλωδών ποιητών) που ονομάστηκαν έτσι  λόγω των συμβολισμών και των “μεταφορών και της κρυπτικής, ερμητικής γλώσσας που χρησιμοποιούν στην ποίησή τους και που δεν γίνεται εύκολα κατανοητή. Την ποίησή του την έγραψε στην μητρική του γλώσσα, την κινεζική των Μανδαρίνων.

Γεννημένος στο Πεκίνο το 1949 επέλεξε το όνομα Bei Dao που σημαίνει “Βόρειο νησί”και  το οποίο αντιστοιχεί σε ένα απομονωμένο νησίδιο με ιστορική σημασία, το Zhifu Island, της  Επαρχίας Σαντόνγκ στην Κίνα. Το όνομα του νησιού γενικεύτηκε για να σημαίνει ολόκληρη την περιοχή Yantai σε παλαιότερη δυτική λογοτεχνία.

Ο  Bei Dao είναι ενας μεγάλος διάσημος ποιητής, πολυβραβευμένος, επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων και υποψήφιος τα τελευταία χρόνια για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Είναι επίσης, καθηγητής Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κέντρο Μελετών για την Ασία Ανατολή στο Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ

Το έργο του, ποιητικό κυρίως αλλά και δοκίμια ή λογοτεχνικά κείμενα, τόσο εκείνο που δημιούργησε στην Κίνα, όσο και αυτό που συνέχισε μετά την εξορία του από την χώρα,  έχει μεταφραστεί σε είκοσι πέντε γλώσσες.

Στην Ελλάδα δεν βρήκα να έχει μεταφραστεί κάποιο ποίημά του. Η μόνη αναφορά που βρήκα στο πρόσωπό του είναι σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της κ. Ξανθίππης (Τιτίκας) Δημητρούλια, για την ποίηση στην Κίνα που έχει δημοσιευθεί στην “Καθημερινή”

Για την την ζωή , την δράση και τα ποιητικά έργα του ποιητή , μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://wikivisually.com/wiki/Bei_Dao και πιο αναλυτικά και με πολλά ποιήματά του στην αγγλική μεταφρασμένα, εδώ: http://poetbeidao.blogspot.com/2009/12/translated-poems.html

Παρά το ότι τα παραπάνω ποιήματά του λογίζονται ως πολιτικά, ο  Bei Dao δεν θεωρείται πολιτικά στρατευμένος ποιητής..Προσωπικά, μου άρεσε πολύ το ποίημά του “Landscape Over Zero”, 1995. Αυτό του το ποίημα είχα κατά νου να σας παρουσιάσω αλλά να που κατέληξα σε αυτά τα δυο..Είναι που είναι και τα δυο τα πιο ονομαστά του. Κάποτε θα γράψω και για το “Τοπίο πάνω από το μηδέν”.

Με έχει γοητεύσει αυτός ο ποιητής.. Η ποίησή του είναι σα μια ζωγραφιά σουρεαλιστική. Εικόνες λυρικές, εικόνες σκληρές αλληλοδιαδέχονται η μια την άλλη, στις αντιθέσεις τους. Σύμβολα και μεταφορές, κρυμμένα βαθειά μηνύματα…Πως αλλιώς να μιλήσει κάποιος που ζούσε κάπου όπου και η γλώσσα του ήταν δεμένη;

Αυτήν, την ερμητική, έμαθε…Κι όμως, η γλώσσα του αυτή, η ομιχλώδης και συμβολική, ο λόγος του κι ας είναι στα Κινέζικα, πέρασε από την Κίνα, απ’ την Ασία  και ταξίδεψε σε όλες τις Ηπείρους. Έγινε κτήμα του κόσμου, τούτη η ποίηση.. Μεγάλο πράγμα!

Η Αυστραλή κ. Bonnie S. McDougall, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ, αναγνωρισμένου κύρους μεταφράστρια της Κινέζικης γλώσσας και ΄επίτιμη Συνεργάτις στο Τμήμα Κινεζικών Σπουδών, είπε μιλώντας για την πρώϊμη ποίηση του ποιητή , όπως στα προαναφερόμενα ποιήματά του..«αποκάλυψη του εαυτού που κατοικεί σε δύο αθέμιτα σύμπαντα: έναν ονειρικό κόσμο της αγάπης, της ηρεμίας και της κανονικότητας, που θα έπρεπε να υπάρχει αλλά και σε έναν εφιάλτη σκληρότητας, τρομοκρατίας και μίσους, που δεν πρέπει να υπάρχει αλλά είνα騔

2. Ο πρώτος από πάνω ζωγραφικός πίνακας είναι του Gao-xingjian, Κινέζου θεατρικού συγγραφέα, μυθιστοριογράφου, κριτικού της λογοτεχνίας και ζωγράφου που ζει στη Γαλλία και που τιμήθηκε το έτος 2000 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας ενώ ο δεύτερος ζωγραφικός πίνακας είναι της σύγχρονής μας Ολλανδής ζωγράφου Lia Van Elffenbrinck

https://beatrikn.wordpress.com/

Εκνευρίστε τις εξουσίες, αρχίστε να σκέπτεστε (Ψηφιακός Μεσαίωνας ή Άμεση Δημοκρατία;)

Εκνευρίστε τις εξουσίες, αρχίστε να σκέπτεστε 

(Ψηφιακός Μεσαίωνας ή Άμεση Δημοκρατία;)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος   
http://www.classlessdemocracy.blogspot.com, 

Αφιερώνεται στον εγγονό μου Θησέα-Επίκουρο 

«Μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος» 
Πρωταγόρας 

Είναι στη φύση του κεφαλαίου, κατά «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό’, να κανιβαλίζει και να βαμπιρίζει. Αυτή η ιδιότητα του μεγάλου κεφαλαίου να τρώει το μικρό είναι γνωστή από την εποχή του πρώιμου καπιταλισμού και καταγράφτηκε ως δόγμα ‘lese faire laissez passer’ και επί το λαϊκότερον ως ‘ελεύθερος ανταγωνισμός’. Ελεύθερος ανταγωνισμός όμως μεταξύ άνισων μεγεθών κεφαλαίων και υπό διαφορετικές, ευνοϊκές για το μεγάλο και δυσμενείς για το μικρό κεφάλαιο, συνθήκες δεν υπήρξε ποτέ, δεν μπορεί και δεν θα υπάρξει ποτέ και στο μέλλον, πράγμα που οδηγεί στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα ολιγοπωλιακής παραγωγής και ακραίας ανισοκατανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και αποκαλύπτει ότι το δόγμα περί ‘ελεύθερου ανταγωνισμού’ δεν είναι παρά μια ταξική ιδεολογία που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτή η πραγματικότητα έγινε, ακόμα και από την εποχή του λεγόμενου ‘πρώιμου καπιταλισμού’, κατανοητή από το μικρό κεφάλαιο, το οποίο ως πολιτικά αριθμητικά υπέρτερο διεκδίκησε και κατάφερε, συμμαχώντας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα των αγροτών και των εργατών, να ανατρέψει το παλιό πολιτικό σύστημα της μοναρχίας και να επιβάλλει το σύστημα της λεγόμενης ‘αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας’ με την ψευδαίσθηση ότι με την υποτιθέμενη ‘λαϊκή κυριαρχία’ θα περιόριζε την αυθαιρεσία του μεγάλου κεφαλαίου και δια της κρατικής εξουσίας θα εξασφάλιζε όρους λειτουργίας της οικονομίας που θα προστάτευε το μικρό κεφάλαιο αφήνοντάς του περιθώρια επιβίωσης, ‘περάσματος’ που θα του επέτρεπαν να γίνει από θύμα θύτης, δηλαδή μεγάλο κεφάλαιο.

Αυτές οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν πολύ γρήγορα, όταν μέσα σε μερικές δεκαετίες το μεγάλο κεφάλαιο μετεξελίχθηκε σε μονοπωλιακό κεφάλαιο, το οποίο με τη σειρά του και σχετικά γρήγορα συσπειρώθηκε, γκρεμίζοντας, με εργαλεία του τους παγκόσμιας εμβέλειας θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, ο ΟΠΕ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΝΑΤΟ, οι 1000 αμερικανικές βάσεις στον πλανήτη, οι λογής-λογής μυστικές υπηρεσίες, στοές και λέσχες, οι προδοτικές τοπικές ελίτ, κ.λπ., κ.λπ., κάθε έννοια προστατευτικών εμποδίων, νόμων, συνόρων, εθνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και πολιτισμικής υπόστασης και κυριαρχίας, στην οντότητα του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που ως αμερικανισμός αντιμετωπίζει εχθρικά και ως ‘δυνάμεις του κακού’ όχι μόνο την Ρωσία, και την Κίνα, αλλά ακόμα και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Αυτή η νευρικότητα του αμερικανισμού[1] οφείλεται στο γεγονός ότι πίστεψε πως αρκούσε από μόνη της η κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού ‘σοβιετικού τύπου’ για να επιβάλλει την παγκόσμια ηγεμονία του και όταν ξύπνησε από την ψευδαίσθηση του νεοφιλελεύθερου θριάμβου του, βρήκε μπροστά του τον κρατικό μανιακό καπιταλισμό νεοτσαρικού και νεοκινεζικού τύπου που τον αμφισβητούν ως παγκόσμιο ηγεμόνα. Αυτή η πραγματικότητα ανάγκασε τον αμερικανισμό να μετεξελιχθεί σε Trumpισμό που σημαίνει αποχώρηση των ΕΠΑ από κάθε διεθνή συμφωνία που τις δεσμεύει και επιλογή μοναχικής πορείας των ΕΠΑ προς την παγκόσμια ηγεμονία εναντίον όλων.

Αυτές οι εξελίξεις αποκάλυψαν επίσης ότι κάθε εθνική ή ‘συμμαχική’ οντότητα μεγάλου κεφαλαίου, πέρα από τα ανταγωνιστικά μεγάλα κεφάλαια με τα οποία βρίσκεται σε αλληλοεξοντωτικό ανταγωνισμό, είναι αναγκασμένη να απαλλοτριώσει, να απορροφήσει και στην ανάγκη να καταστρέψει το μικρό και μικρομεσαίο κεφάλαιο, που, ταμπουρωμένο πίσω από αστικοδημοκρατικούς θεσμούς και ιδεολογίες περί ‘ελεύθερου ανταγωνισμού’, στέκεται εμπόδιο στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. 

Αυτή η διαδικασία εξολόθρευσης του πολιτικά αφελούς, ανυπεράσπιστου και προδομένου από τα παραδοσιακά συντηρητικά, σοσιαλδημοκρατικά και συστημικά ‘αριστερά’ κόμματα, μικρού κεφαλαίου το οδηγεί απέναντι στην παγκοσμιοποιητική πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου σε μια απότομη ακροδεξιά στροφή που καταγράφεται ως μια ραγδαία επανεμφάνιση νεοφασιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων που πλημυρίζουν το ένα μετά το άλλο τα δυτικά αστικά κοινοβούλια και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα λίγες, αλλά προοπτικά είναι πολύ πιθανό, αν οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν ακυρώσουν ριζικά το καπιταλιστικό υπόδειγμα, να αναρριχηθούν σε πολλές αν όχι σε όλες τις κυβερνήσεις των δυτικών χωρών με κατάληξη την Νέα Φασιστική Τάξη Πραγμάτων των ‘από πάνω’ απαλλοτριωτών με την αφελή συγκατάθεση και την βοήθεια των ‘από κάτω’, των απαλλοτριωμένων.

Οι ‘πορτοκαλί επαναστάσεις’ λ. χ., με τα δολάρια της CIA, που τις δυό-τρεις τελευταίες δεκαετίες μετακίνησαν δια πυρός και σιδήρου τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης από το σοβιετικό μπλοκ και την ρωσική επιρροή προς την αντιρωσική στρατηγική ανασυγκρότησης του κεφαλαίου υπό την ηγεμονία του αμερικανισμού, καθώς επίσης και η λεγόμενη ‘αραβική άνοιξη’ που αναδιάταξε τις σχέσεις ισχύος και εξάρτησης των χωρών της αραβικής χερσονήσου και της βόρειας Αφρικής υπέρ της ηγεμονικής στρατηγικής του αμερικανισμού, κατάφεραν να εμποδίσουν τους λαούς αυτών των χωρών να κάνουν ένα βήμα μπροστά από τον ψευδώνυμο ‘υπαρκτό σοσιαλισμό’ προς τον ουμανισμό της άμεσης δημοκρατίας και μ’ αυτό κατάφεραν να πισωγυρίσουν την ιστορία. 

Στο μεταξύ η καπιταλιστική παρακμή, η οικονομική κρίση και η κοινωνική αποσύνθεση επιτρέπει σε αμφιλεγόμενες και σκοτεινές προσωπικότητες και σε αόρατες πολιτικές δυνάμεις να καβαλήσουν ένα κύμα απροσδιόριστου ευρωσκεπτισμού που προσανατολίζεται εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι εναντίον του καπιταλισμού, με τελικό στόχο την επιστροφή στον ζόφο του 19ου και στον 20ου αιώνα, την στιγμή που το ζητούμενο είναι οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να εισβάλλουν δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο και να οδηγήσουν την ΕΕ πέρα και έξω από τον καπιταλισμό, ενάντια σε κάθε ηγεμονισμό και συνεπώς σε έναν καλύτερο, δημοκρατικότερο και ειρηνικό κόσμο.

Με αυτές τις εμπειρίες οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού των χωρών της Ευρώπης άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι αυτές οι εξελίξεις θα πισωγυρίσουν και την δική τους ιστορία και γι αυτό προσπάθησαν να αντιδράσουν με τα αυθόρμητα κινήματα των χωρών της Νότιας Ευρώπης τα οποία έδωσαν στις πλατείες την έννοια του αρχαιοελληνικού δημόσιου χώρου και ξαναζωντάνεψαν τον δημόσιο διάλογο συντονιζόμενοι με την μακραίωνη διαχρονική στρατηγική τους για κοινωνική ισότητα και άμεση δημοκρατία. Δυστυχώς όμως το σύστημα κατάφερε με κατασκευασμένους ‘ηγέτες του κομματικού σωλήνα’ και των μυστικών υπηρεσιών και με κάποιες ‘πρόθυμες αριστερές πρωτοπορίες’ να ξαναγυρίσει τον κόσμο στους καναπέδες για να υποστούν οι εργαζόμενοι μια σκληρή μακρόχρονη λιτότητα και να υποκύψουν στην ισοπεδωτική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων αυξάνοντας την ανεργία, διπλασιάζοντας τον χρόνο ημερήσιας εργασίας των επισφαλώς εργαζόμενων και μειώνοντας δραστικά την αμοιβή της εργασίας και το ισχνό κοινωνικό κράτος. 

Κι όλα αυτά την στιγμή που οι σύγχρονες επιστήμες και τεχνολογίες μπορούν να εξαλείψουν οριστικά την φτώχεια από τον πλανήτη και να εξασφαλίσουν καθολική ευημερία, πραγματική δημοκρατία, κοινωνική ισότητα και οικουμενική ειρήνη με μια-δυό ώρες δημιουργική ατομική εργασία την ημέρα, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα περάσουν στον έλεγχο των αυτενεργών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και συνεπώς θα πάψουν να είναι εργαλεία υποδούλωσης της ανθρωπότητας στο κεφάλαιο.

Πολλοί οπαδοί, αγράμματοι ή επαγγελματίες πολιτικοί θεράποντες της συντηρητικής ιδεολογίας και της ‘δεξιάς πολιτικής’, αποδίδουν αυτή την αδυναμία των δυνάμεων της άμεσης δημοκρατίας[2] στο υποτιθέμενο γεγονός ότι αυτές συμπεριφέρονται ως ‘όχλος’, ο οποίος ‘από την φύση του’, τάχα, αδυνατεί να αυτοκυβερνηθεί και συνεπώς η ‘μοίρα του’ είναι να τον εξουσιάζουν βασιλείς, σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία, ‘ηγέτες’, μεσσίες, αρχηγοί κομμάτων, λομπίστες, διάφορες διαπλεκόμενες συμμορίες και παγκόσμιοι ηγεμόνες. 

Αλλά και οι λεγόμενοι προοδευτικοί, δημοκράτες, ‘αριστεροί’, σοσιαλδημοκράτες, ‘κομμουνιστές’ μέχρι και κάποιοι αναρχικοί αντιμετωπίζουν τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού ως ‘μάζες’ που δεν έχουν τάχα δική τους κοινωνική συνείδηση αντίστοιχη του κοινωνικού τους Είναι και γι αυτό οφείλουν να ακολουθούν ‘φωτισμένους ηγέτες’ και ‘αριστερές’, ‘επαναστατικές πρωτοπορίες’, με αποτέλεσμα αντί να απελευθερώνονται να αλλάζουν απλώς αφεντικά. Την ίδια περίπου αντίληψη για τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού έχει και η συστημική ‘πνευματική ηγεσία’, η αστική ιντελιγκέντσια που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο σιτίζεται στο πρυτανείο της εξουσίας, η οποία αρνείται να ξεκολλήσει από τον Πλάτωνα που δίδασκε ότι η τυραννία είναι προτιμότερη από την δημοκρατία γιατί στην δημοκρατία τάχα καταλήγουν να κυβερνούν οι δημαγωγοί και αν οι ευγενείς, οι άρχοντες και οι ‘φιλόσοφοι’ θέλουν να μην τους κυβερνάνε χειρότεροί τους, τότε είναι υποχρεωμένοι να κυβερνούν, δηλαδή, να εξουσιάζουν τις κοινωνίες αυτοί οι ίδιοι. Βέβαια ούτε και ο Πλάτωνας δεν όρισε την δημοκρατία με όρους Δήμου, δηλαδή κοινωνίας και γι αυτό δεν κατάφερε, προφανώς γιατί ήταν αντίθετο με τα προσωπικά και τα ταξικά του συμφέροντα, ούτε στην Ιδανική Πολιτεία του να φανταστεί μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και δούλους. 

Η μακρόχρονη, αργόσυρτη και βασανιστική διαδρομή της ανθρωπότητας διαψεύδει καθημερινά τους ιδεολόγους της ανισότητας και τους προφήτες του καπιταλισμού γιατί αποκαλύπτει ότι ‘τα πάντα ρει και ουδέν μένει ως έχει’, ότι ο κόσμος εξελίσσεται και αλλάζει ασταμάτητα, πράγμα που καταγράφεται ως διαρκής προσέγγιση, στη διάσταση του ιστορικού χρόνου βέβαια, του διαχρονικού στρατηγικού στόχου των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της κοινωνικής ισότητας, κατάκτηση που προϋποθέτει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής και της απάνθρωπης ανισοκατανομής του κοινωνικού πλούτου. Η ιστορία διδάσκει επίσης ότι, όπως καμιά δύναμη και καμιά εξουσία δεν κατάφερε να σταματήσει την πρόοδο της ανθρωπότητας και να διαιωνίσει την βαρβαρότητά της, έτσι και ο παρακμασμένος πια καπιταλισμός δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει η μοίρα της.

Η σημερινή παρακμιακή πραγματικότητα, ως αντικειμενική αδυναμία του καπιταλισμού να ανταποκριθεί στις ζωτικές ανάγκες της ανθρωπότητας, η πραγματικότητα των αρχών του 21ου αιώνα, όπως αυτή ορίζεται τόσο από τις δυνατότητες της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας όσο και από τις σύγχρονες ανάγκες του πλανήτη, των τοπικών κοινωνιών και της ανθρωπότητας δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί, γιατί, τόσο ως ιστορική εμπειρία και συλλογική μνήμη, όσο και ως επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση, διαμορφώνεται σταδιακά σε σύγχρονη οικουμενική ουμανιστική συνείδηση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και ολοκληρώνεται ως διαχρονική στρατηγική της κοινωνικής ισότητας. 

Στους κόλπους αυτής της ιστορικής διεργασίας οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού κατανοούν όλο και περισσότερο ότι η κοινωνική απελευθέρωσή τους προϋποθέτει πρώτα-πρώτα την απελευθέρωσή τους από την άγνοια των όρων συγκρότησης και κίνησης των κοινωνιών και της ιστορίας που τους επιβάλλουν οι σκοταδιστικοί μύθοι και η καπιταλιστική ιδεολογία και αποκρυσταλλώνονται σε δόγματα και ταμπού, σε θεσμούς, δομές και δουλείες που όλα περιστρέφονται γύρω από την λεγόμενη ‘ιερότητα της ατομικής ιδιοκτησίας’[3] και ιδιαίτερα της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, που εντελώς παράλογα, βίαια, άδικα και καταχρηστικά έχει αναγορευθεί σε ‘δικαίωμα δικαιωμάτων’ πάνω και από το δικαίωμα στην ζωή και στην ελευθερία.

Από τότε που οι κοινωνίες επέτρεψαν σε κάποια από τα μέλη τους ή δεν τα απέτρεψαν από το να αποσπάσουν και να ιδιοποιηθούν μέρος της κοινής κληρονομιάς, από τότε άρχισαν οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, περιφερειακές και εθνικές ανισότητες οι οποίες τελικά παίρνουν την μορφή του θανάσιμου ανταγωνισμού, των κοινωνικών συγκρούσεων, των απάνθρωπων εμφύλιων και των καταστροφικών παγκόσμιων πολέμων που στις μέρες μας καταγράφονται ως καπιταλιστική βαρβαρότητα, ως «ο θάνατός σου η ζωή μου». 

Αυτή η συγκεκριμένη σύγχρονη πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει κατανοητή και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τα πνευματικά και ιδεολογικά εργαλεία του 19ου και του 20ου αιώνα και γι αυτό χρειάζεται σύγχρονη συγκεκριμένη ανάλυση από τη σκοπιά των σύγχρονων συμφερόντων των κοινωνιών και της ανθρωπότητας, πράγμα που προϋποθέτει μια κοσμοαντίληψη απαλλαγμένη από ότι χωρίζει τους ανθρώπους, τις κοινωνίες και τα έθνη μεταξύ τους και όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά που μας χωρίζουν ως άτομα, κοινωνίες και έθνη είναι πρωταρχικά η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και διανομής του κοινωνικού πλούτου και εργαλειακά και δευτερευόντως μας χωρίζουν οι κατασκευασμένες, από τις εκάστοτε και κατά τόπους εξουσίες, θρησκείες του μίσους και ταξικές ιδεολογίες του θανάτου.

Υπ’ αυτήν την έννοια και σε συνθήκες καλπάζουσας καπιταλιστικής παρακμής ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο, αυτόν της κοινωνικής ισότητας, δεν μπορεί να εξαντλείται σε ικεσίες της συνδικαλιστικής, κομματικής και ‘πνευματικής’ ηγεσίας προς το κεφάλαιο και τους πολιτικούς υπαλλήλους του για δημιουργία θέσεων απασχόλησης, για καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας που το κεφάλαιο δεν μπορεί και δεν θέλει να προσφέρει. Ο αγώνας των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού αποκτά ουσία και προοπτική μόνον όταν αποσκοπεί και επικεντρώνεται στο ξεπέρασμα όλων ανεξαίρετα των θρησκειών και στην κατάργηση της μοναδικής και αποκλειστικής αιτίας όλων των ανισοτήτων και των δεινών της ανθρωπότητας, δηλαδή της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής και διανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. 

Ο αγώνας των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν ονειρεύεται έναν τάχα καλύτερο καπιταλισμό γιατί ο καπιταλισμός έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο και πρέπει να ανατραπεί για να μπορέσουν οι τοπικές κοινωνίες να αναδομηθούν πάνω στην αρχιτεκτονική της κοινωνικής ισότητας και της αταξικής δημοκρατίας σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο. Αυτό όμως σημαίνει ότι αυτός ο αγώνας χαρακτηρίζεται και είναι ως αντίθεση αντικαπιταλιστικός και ως θέση ουμανιστικός. Ο αγώνας των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν μπορεί και δεν πρέπει να πέφτει στην παγίδα ψευτοθεωριών που του επιφυλάσσουν ρόλο αντικειμένου της ιστορίας που συμπεριφέρεται ως επαίτης, γιατί ο ιστορικός ρόλος αυτών των δυνάμεων είναι να αναδειχθούν στο υποκείμενο της ιστορίας που αυτό θα αποκαταστήσει σχέσεις κοινωνικής ισότητας στη Λογική της ανεκπλήρωτης επιταγής για Ισότητα, Ελευθερία, Αδελφοσύνη, συνθήκη ικανή και αναγκαία για την οποία είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας γενικά και της ατομικής ιδιοκτησίας ειδικότερα πάνω στα μέσα παραγωγής.

Σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση να περάσουμε από τον φόβο των ‘θεών’ που αποτελούν κακόγουστα φετίχ της εξουσίας του κεφαλαίου[4], του βίαιου και αδίκου νόμου, από το σύνδρομο της προσωπολατρικής εξουσίας του ‘πατερούλη’ και της αυθεντίας στην αποαποικιοποίηση του μυαλού μας από σκοταδιστικά δόγματα και εξουσιαστικά ιδεολογικά ταμπού που αποσκοπούν στην απενοχοποίηση του συστήματος του κεφαλαίου και της μήτρας του της ατομικής ιδιοκτησίας. Όμως η άλλη επιλογή που μας επιφυλάσσει το κεφάλαιο σε οποιαδήποτε εκδοχή του με την βοήθεια της σύγχρονης εξουσιαστικής τεχνολογίας της υποδούλωσης είναι ο ‘προ των θυρών’ ψηφιακός Μεσαίωνας προγραμματισμένων ρομποτανθρώπων μπροστά στον οποίο θα ωχριά ο περασμένος σκοταδιστικός Μεσαίωνας των χιλίων χρόνων. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για τους άλλους αλλά και για εμάς και συνεπώς ο καλύτερος κόσμος της κοινωνικής ισότητας και της άμεσης δημοκρατίας δεν είναι υπόθεση των άλλων, αλλά και δική μας.

Πηγή: https://classlessdemocracy.blogspot.com/ 

Παραπομπές

[1] Βλέπε Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής. ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.  
[2] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η Μεγάλη Πορεία της ανθρωπότητας προς την Κοινωνική Ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.  
[3] Λάμπος Κώστας, Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας. (Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας), ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.
[4] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015 και 2016.

https://koukfamily.blogspot.com/

Πρόσκληση στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι τωνΕκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Πρόσκληση στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι                          τωνΕκδόσεων 

ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 https://wordpress64426.wordpress.com/