πεσκανδρίτσα με σάλτσα ΕΛΙΑΣ

Δημοσιεύτηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015από elganspo

Γεια σας σήμερα θα προτείνω ένα πιάτο προσαρμοσμένο για ένα ρομαντικό δείπνο, πεσκανδρίτσα με σάλτσα ελιάς. Ένα εύκολο πιάτο  με ένα χρόνο προετοιμασίας αρκετά γρήγορο, γενικά είναι ένα διαφορετικό πιάτο για μια ειδική περίπτωση. .Η  μπορεί να παρασκευαστεί με διάφορους τρόπους, όπως στη σχάρα, στο φούρνο με πατάτες και λαχανικά, επίσης, με μια ροζ σάλτσα πιπεριάς ταιριάζει πολύ ή και  με μια φέτα μπέικον είναι ένας άλλος τρόπος να κάνουμε την προετοιμασία..

.Σε αυτό το διαφορετικό για δείπνο στο σπίτι για μια εξαιρετική περίπτωση με  ψάρια που μπορούμε να κάνουμε ένα ορεκτικό ή ένα ρολό καπνιστού σολομού με τυρί και μπαχαρικά philadelphia, ή χτένια ογκρατέν ψημένα για πρώτο πιάτο με λαζάνια ή κρέπες και ψάρια. Συνεχίζουμε με την πεσκανδρίτσα, και για το τέλος  ένα κέικ που να έχει φράουλες.

Είναι ένα τυπικό.εύκολο μενού για να παρουσιάσετε  εκλεπτυσμένα πιάτα για να εντυπωσιάσετε τον καλεσμένο σας.

Φυσικά θα πρέπει να διακοσμήσετε το τραπέζι με λουλούδια και κεριά προσαρμοσμένα για την περίσταση.

Και λέγοντας όλα αυτά προχωράμε με τη σημερινή συνταγή μας. 

Πληροφορίες:

1. Χαμηλή δυσκολία
2. Συνολικός χρόνος προετοιμασίας 50 λεπτά
3. Δοσολογία για 2 άτομα
4. Μέσο κόστος

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:

1. 500 γρ. φρέσκια πεσκαντρίτσα (αν δεν είναι φρέσκια, αγοράστε την κατεψυγμένη)
2. 1 escalonia συν 2 σκελίδες ψιλοκομμένο σκόρδο
3. 10 ντοματίνια
4. 100 γρ. μεικτών ελιών
5. 30 ml. του ελαιολάδου συν μία κουταλιά εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου
6. λίγο αλεύρι
7. αλάτι και μαύρο πιπέρι που χρειάζεστε
8. μερικές ψιλοκομμένες πιπεριές τσίλι
9. μισό ποτήρι λευκό κρασί
10. λίγο μαϊντανό 

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ξεκινάμε με το καθάρισμα της πεσκανδρίτσας, αφαιρόντας το δέρμα και τα οστά πλένοντας την με τρεχούμενο νερό, και κόβουμε τελικά σε φέτα χοντρή..

Ωραία αλευρώνουμε  την πεσκανδρίτσα, μαγειρεμένο το στο τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο, μέχρι να ροδίσει και από στις 2 πλευρές, μετά σβήνουμε με λευκό κρασί και αφήνουμε να εξατμιστεί.

Συνεχίζουμε προσθέτοντας τα escalonia, το ψιλοκομμένο σκόρδο και αφήνουμε  να σιγοβράσει σκεπασμένο με το καπάκι για 15 λεπτά με την προσθήκη νερού και ακολούθως τα ψάρια . Όταν πιει το  νερό είναι έτοιμο.να προσθέσουμε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, τις ελιές και το ψιλοκομμένο τσίλι, Συνεχίζουμε το ψήσιμο για 10 λεπτά ακόμα, πάντα στο τέλος χαμηλώνουμε τη φωτιά, ρυθμίζουμε το αλάτι και το πιπέρι και προσθέτουμε τον μαϊντανό.

Προσέχουμε η σάλτσα να έχει την επιθυμητή πυκνότητα και είναι έτοιμο να σερβιριστεί. Είναι καλό να συνοδεύεται με μικρές ολόκληρες βραστές πατάτες.

Μπράβο!  Είστε έτοιμοι να φάτε. 

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ και όπως  πάντα για κάτι συγκεκριμένο ή αν έχετε οποιαδήποτε απορία μη διστάσετε να γράψετε σε αυτό το blog.

Χαιρετισμούς σε όλους και αύριο θα επανέλθω με περισσότερες συνταγές..

Garrucha, Αλμερία, Ισπανία

https://cocinaitaly.wordpress.com/

Ο Jean Bernard και η αγάπη του για τις γάτες

Ο Jean Bernard και η αγάπη του για τις γάτες

Σήμερα θα παρουσιάσουμε ακόμη ένα άγνωστο καλλιτέχνη, τον Ολλανδό ζωγράφο Jean Bernard (1775-1833) που δυστυχώς πολύ λίγα διασώζονται σήμερα για την ζωή και το έργο του.

Ο Jean Bernard ήταν μαθητής του γλύπτη Christiaan Welmeer (1742-1814) και είχε σπουδάσει στο Stadstekenacademie του Άμστερνταμ. Σχεδίαζε συνήθως ζώα και φυτά ενώ είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες όπου τις ζωγράφιζε συνήθως σε φυσικές θέσεις.

Οι ζωγραφιές του σήμερα είναι αρκετά σπάνιες και όσες έχουν διασωθεί έχουν δωριθεί σε διάφορα μουσεία από τους απογόνους του, το 1904. Δυστυχώς αυτά κατάφερα να βρω μονάχα γι’ αυτό τον καλλιτέχνη που αφέθηκε στο περιθώριο. Σας αφήνω να απολαύσετε τις ζωγραφιές του.

https://perithorio.wordpress.com/

Οικολογία, Κοινωνία και Εργασία

 apenanti oxthi 

Το ουσιαστικό ερώτημα είναι «κατά πόσον μπορούν να συνυπάρξουν τα εργατικά συνδικάτα και το οικολογικό κίνημα σε μια κατεύθυνση πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής». Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι καθόλουαυτονόητη ούτε μπορεί να είναι ένα «ναι» ή ένα «όχι». Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αναφερόμαστε κατ’ αρχάς σε «συλλογική δράση», δηλαδή σε οποιαδήποτε δραστηριότητα δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων για την επίτευξη ενός στόχου. Η συλλογική δράση ενδέχεται να είναι θεσμοποιημένη ή μπορεί να λαμβάνει χώρα εκτός των θεσμών. Τα κοινωνικά κινήματα είναι η βασική κοινωνική μορφή που παίρνουν οι διαδικασίες συλλογικής δράσης με τις οποίες ομάδες και συλλογικότητες ανθρώπων διατυπώνουν τα παράπονά τους και τα αιτήματά του και εκφράζουν ενδιαφέρον και ανησυχίες για τα δικαιώματά τους και την ευημερία τους. Θα θεωρήσουμε επίσης, ότι κοινωνικό κίνημα είναι μια ομάδα ανθρώπων που εμπλέκονται με «μη θεσμοποιημένο στην αλλαγή της τρέχουσας κατάστασης και τροχιάς της κοινωνίας» . Στο βαθμό που η συλλογική δράση λαμβάνει χώρα και εκτός των θεσμών προσιδιάζει στα χαρακτηριστικά του κοινωνικού κινήματος. Μέσα από την κριτική των παλαιότερων θεωριών για τα κοινωνικά κινήματα αναδείχθηκε ένας συνθετικός ορισμός που τονίζει το δικτυακό χαρακτήρα του κοινωνικού κινήματος ως «ένα κίνημα άτυπων αλληλεπιδράσεων μεταξύ μιας πλειάδας ατόμων, ομάδων και/ή οργανώσεων που εμπλέκονται σε μια πολιτική ή πολιτισμική σύγκρουση στη βάση μιας κοινής συλλογικής ταυτότητας». Ο εργατικός συνδικαλισμός είναι έννοια είδους ενώ το εργατικό κίνημα έννοια γένους, συνεπώς τα εργατικά συνδικάτα αποτελούν μέρος του γενικότερου εργατικού κοινωνικού κινήματος. Στο εργατικό κίνημα εντάσσονται οι εργάτες, τα εργατικά, σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά κόμματα, οι αναρχικές οργανώσεις, τα συνδικάτα, οι εργατικές λέσχες, οι σχολές συνδικαλιστικής επιμόρφωσης κ.ο.κ. Τι είναι, όμως, το συνδικάτο; Εργατική ένωση ή συνδικάτο είναι η οργάνωση των εργατών για την προστασία των εργατικών δικαιωμάτων και τη βελτίωση της θέσης του σε μια δεδομένη κοινωνία, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η οργάνωση των εργατών να επιβιώνει ανεξαρτήτως κοινωνικο-οικονομικού συστήματος. Συνεπώς, ένα εργατικό συνδικάτο είναι μια μορφή συλλογικής δράσης εργαζομένων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που τους απασχολούν κατά κύριο λόγο με την ιδιότητά τους ως μισθωτών εργαζομένων. Με διαφορετικούς όρους, συνδικάτο είναι μια οργάνωση μισθωτών εργαζομένων που ιδρύεται με σκοπό την αντικατάσταση της ατομικής διαπραγμάτευσης στην αγορά εργασίας από τη συλλογική διαπραγμάτευση, τη διασφάλιση ότι οι αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας θα διέπονται από κανόνες που θα εφαρμόζονται με συνέπεια για όλο το συνδικαλισμένο προσωπικό. Επομένως, το συνδικάτο είναι ένας θεσμός, δηλαδή σύνολο κοινωνικών κανόνων που ρυθμίζουν και προσανατολίζουν τη συμπεριφορά και που βασίζονται σε κυρώσεις σκοπός των οποίων είναι να εγγυηθούν τη συναίνεση από την πλευρά των υποκειμένων. Η διαφορά μεταξύ μιας οργάνωσης και ενός θεσμού έγκειται στο ότι η οργάνωση δρα σε αντίθεση με το θεσμό. Αυτή η διφυής φύση του συνδικάτου ως οργάνωσης και θεσμού βρίσκεται στο επίκεντρο της μεγάλης θεωρητικής και μεθοδολογικής συζήτησης σχετικά με το πώς μελετάμε τα συνδικάτα.
Η δεύτερη συνιστώσα του θέματός μας είναι το οικολογικό κίνημα, δηλαδή εκείνο το κοινωνικό κίνημα, οι ιδέες, αγώνες και οι προτάσεις που αναπτύσσουν οι πολίτες που ενδιαφέρονται για το μέλλον της σχέσης ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος. Είναι κοινωνικό κίνημα γιατί αφορά συλλογικοί αγώνες από ανθρώπους «που έχουν κοινούς σκοπούς και αλληλεγγύη μεταξύ τους και βρίσκονται σε κατάσταση παρατεταμένης αλληλεπίδρασης με το κράτος, τις δημόσιες και ιδιωτικές αρχές και τις σχετικές ελίτ» Το οικολογικό κίνημα κάνει την εμφάνιση του με ριζοσπαστικό λόγο, περιεχόμενο και οργανωτική μορφή στη διάρκεια της δεκαετίας του ’60. Στο παρελθόν το περιβάλλον είχε χαρακτηριστεί από νεοκλασσικούς οικονομολόγους αλλά και από ορισμένους κεϊνσιανούς ως «εξωτερική επιβάρυνση» για την επιχείρηση.
Η δεκαετία του 1960 βρήκε τον καπιταλιστικό κόσμο αλλά και την εκβιομηχανισμένη «σοσιαλιστική Ευρώπη» στην πιο «ευτυχισμένη» οικονομικά εποχή. Οι δείκτες της ανάπτυξης ανέβαιναν σταθερά στη Δυτική Ευρώπη, το κράτος πρόνοιας λειτουργούσε με ελάχιστες τριβές και τα εργατικά συνδικάτα είτε συνδιαχειρίζονταν την καπιταλιστική επιχείρηση σε μεγάλο βαθμό είτε ασκούσαν ένα είδος ελέγχου στις επενδυτικές αποφάσεις (ΟΔΓερμανίας, Σκανδιναβικές χώρες), η αγροτική οικονομία εκμηχανιζόταν και, ταυτόχρονα, η εμπορευματική καπιταλιστική παραγωγή κάλυπτε, σε μεγάλο βαθμό, τις ανάγκες των ανθρώπων. Όμως, κάποιοι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι αυτή η βιομηχανική ανάπτυξη έχει και αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Ακόμη χειρότερα, η ατομική ενέργεια και οι πυρηνικές δοκιμές των δύο υπερδυνάμεων, δηλαδή των ΗΠΑ και τη ΕΣΣΔ, θα ξεσήκωναν επιστήμονες ολκής όπως ο Albert Einstein και ο Bertrand Russel οι οποίοι θα συνέγειραν τις συνειδήσεις των διανοουμένων και των κριτικά σκεπτόμενων πολιτών απαιτώντας να σταματήσει η καταστροφή της ανθρωπότητας με τη διάχυση της ραδιενέργειας. Είχαν ήδη προηγηθεί περιστατικά όπως η έκρηξη του σταθμού δοκιμών των ΗΠΑ στην Ατόλη Μπικίνι στον Ειρηνικό Ωκεανό που προκαλούσε το θάνατο πολλών Ιαπώνων και άλλων ψαράδων για πολλούς μήνες. Η βιολόγος Rachel Carson με το έργο της Silent Spring έδινε έμφαση «στην ευπάθεια των οικολογικών σχέσεων» προσπαθώντας «να θέσει βαθιά τα ανθρώπινα όντα στις σχέσεις αυτές κι όχι στην άκρη τους, και να θέσει υπό αμφισβήτηση τις παραδοσιακές έννοιες της επιστημονικής προόδου» . Λίγο πριν ένας πρώην νέος κομμουνιστής και συνδικαλιστής στην αυτοκινητοβιομηχανία, ο Murray Bookchin, έγραφε την πρώτη πραγματεία περί «κοινωνικής οικολογίας» με τίτλο Our Synthetic Environment (με το ψευδώνυμο Lewis Herber). Σύμφωνα με την ιδέα αυτή τα οικολογικά προβλήματα έχουν τις ρίζες τους βαθιά στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και ιδιαίτερα στα κυριαρχικά ιεραρχικά πολιτικά και κοινωνικά συστήματα που επιβάλλουν τη λογική μιας φιλοσοφίας του ανοιχτού ανταγωνισμού με κυρίαρχο το δίλημμα «η ζωή μου ο θάνατός σου». Αυτή η φιλοσοφία δεν ακυρώνεται με την φιλοσοφία του ηθικού καταναλωτισμού που είναι ατομική στάση μόνο αλλά με την συλλογική δράση στη βάση των ριζοσπαστικών δημοκρατικών ιδανικών. Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας άρχισαν να προβληματίζονται πολλοί επιστήμονες -κυρίως βιολόγοι και μελετητές του οικοσυστήματος- με την επίπτωση των βιομηχανικών μονάδων παραγωγής στην ατμόσφαιρα, στους ανανεώσιμους και μη ανανεώσιμους πόρους του πλανήτη, στην αύξηση του πληθυσμού της γης και την ικανότητά της να τρέφει τον πλεονάζοντα πληθυσμό.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μια σειρά από εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων σε επιθεωρήσεις και περιοδικά αρχίζουν να «ανοίγουν τα μάτια» ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της εποχής «μυρίστηκαν» την ένταξη στις δημόσιες αντιπαραθέσεις μιας νέας θεματολογίας και ενός νέου κοινού που ξεχώριζε από τις παλιότερες γενιές, Έτσι έστρεψαν τους φακούς του στην ανάλυση του νέου φαινομένου, που αρχικά ονομαζόταν «περιβαλλοντικό κίνημα». Το 1972 η έκθεση της Λέσχης της Ρώμης, με τίτλο Τα όρια της ανάπτυξης, τόνιζε ότι «η απεριόριστη ανάπτυξη σ’ ένα πεπερασμένο σύστημα είναι μια απραγματοποίητη φαντασίωση», αντανακλώντας ένα είδος «πεφωτισμένου νέο-μαλθουσιανισμού». Επιπλέον, το ίδιο έτος, το περιοδικό Ecologist με το άρθρο «Προσχέδιο για την Επιβίωση» πρότεινε «μια στρατηγική για την αλλαγή και υπογράμμιζε ότι οι αποκεντρωμένες κοινωνικές δομές ταιριάζουν σε μια (αυτό)διατηρούμενη κοινωνία». Μέχρι τη δεκαετία του ’80 οι στρατηγικές του οικολογικού κινήματος ήταν ανθρωποκεντρικές, δηλαδή αποσκοπούσαν στη σωτηρία του περιβάλλοντος χάριν των ανθρώπων. Αυτή η μεγάλη τάση του οικολογικού κινήματος αποκλήθηκε «ρηχή οικολογία» σε αντίθεση με την μη ανθρωποκεντρική «βαθιά οικολογία» που υποστήριζε τις αρχές του βιοσφαιρικού εξισωτισμού, της πολυποικιλότητας, της συμβίωσης και της αποκέντρωσης.

Θανάσης Τσακίρης

https://www.apenantioxthi.com/

Το εκκλησάκι με τα 17 δέντρα που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες

Το εκκλησάκι με τα 17 δέντρα που μπήκε 

στο βιβλίο Γκίνες (εικόνες)

Το μικρό βυζαντινό εκκλησάκι στα σύνορα των νομών Αρκαδίας και Μεσσηνίας, κοντά στο χωριό Βάστα στη Μεγαλόπολη προσελκύει το ενδιαφέρον εκατοντάδων επισκεπτών κάθε χρόνο καθώς έχει κάτι πολύ θαυμαστό. Στο μικρό αυτό Ναό της Αγίας Θεοδώρας, κτίσμα του 12ου αιώνα, 17 μεγάλα δέντρα, που φτάνουν σε ύψος τα 20 μέτρα, ξεπηδούν από τη στέγη του.

Οι ρίζες των δέντρων δεν είναι ορατές και διακρίνονται μόνο οι κορμοί και τα κλαδιά που περνούν μέσα από τους τοίχους και τη στέγη του λιλιπούτειου Ναού. Μάλιστα, έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες ως «θαυμαστό ναΐδριο». Το νερό που τρέχει στο ποτάμι, που είναι δίπλα από την εκκλησία, ποτίζει τα δεκαεπτά δέντρα που βγαίνουν κυριολεκτικά από μέσα.

Όσοι επισκέπτονται το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας μένουν εντυπωσιασμένοι με το θέαμα που αντικρύζουν, ενώ ακόμη και επιστήμονες δε μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο πώς ένας τόσο μικρός Ναός αντέχει τόσο βάρος, στο πέρασμα των αιώνων.  Επιπλέον όπως λένε, λόγω της παλαιότητας και αναγκαστικά της προχειρότητας της κατασκευής, οι άνεμοι και το βάρος των κλαδιών θα έπρεπε να είχαν ξεριζώσει τη σκεπή. Παρ’ όλα αυτά το κτίριο στέκεται στους αιώνες με πολύ μικρές φθορές. Οι ίδιοι μιλούν για μια σπάνια ιδιαιτερότητα που δεν μπορεί να εξηγηθεί απολύτως επιστημονικά.

Ο αριθμός των δέντρων δεν είναι τυχαίος, αφού σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση αντιστοιχούν στα χρόνια της Αγίας Θεοδώρας. Σύμφωνα με μία από τις δύο ιστορίες που υπάρχουν, η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από μία φτωχή οικογένεια κι εφόσον ήταν το μεγαλύτερο παιδί, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας της οικογένειάς της, αναγκάστηκε να μεταμφιεστεί σε άνδρα και να υπηρετήσει ως μισθοφόρος στρατιώτης. Την ερωτεύτηκε ως Θεόδωρο μία νεαρή κοπέλα κι επειδή δεν υπήρξε ανταπόκριση, η νεαρή την (τον) κατηγόρησε ότι την είχε αφήσει έγκυο. Έτσι φαίνεται ότι οδηγήθηκε στο μαρτύριο από την οικογένεια της κοπέλας. Και στις δύο ιστορίες, η Θεοδώρα που ήταν ιδιαίτερα θεοσεβούμενη, παρακάλεσε τον Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να τα ποτίζει και το σώμα της ναός.

Η εκκλησία γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου αλλά σε όλη τη διάρκεια του έτους εκατοντάδες προσκυνητές επισκέπτονται την Αγία Θεοδώρα για να προσκυνήσουν και να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό θέαμα. Το εκκλησάκι βρίσκεται σχεδόν κρυμμένο σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο, με πυκνή βλάστηση, που αποζημιώνει τον επισκέπτη μετά τη σχετικά δύσκολη διαδρομή που διανύει, μέχρι να φτάσει στην εκκλησία.

https://www.pentapostagma.gr/

Νέα δεδομένα στις τηλεπικοινωνίες - Τι αλλάζει σε συμβόλαια, χρεώσεις, καταγγελίες σύμβασης

Νέα δεδομένα στις τηλεπικοινωνίες -

Τι αλλάζει σε συμβόλαια, χρεώσεις, 

καταγγελίες σύμβασης

Περισσότερη διαφάνεια και μεγαλύτερη ισχύ στους πελάτες των εταιρειών τηλεπικοινωνιών προσπαθεί να επιβάλλει η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) με το «δεύτερο κύμα» μέτρων, με βάση τον Κανονισμό Γενικών Αδειών που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2017.

Από χθες 1η Οκτωβρίου ισχύει το δεύτερο στάδιο των ρυθμίσεων που προβλέπονται στον Κανονισμό Γενικών Αδειών της ΕΕΤΤ,ο οποίος δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2017. Ο Κανονισμός καθορίζει τις υποχρεώσεις των παρόχων ηλεκτρονικών επικοινωνιών, με στόχο την προάσπιση των δικαιωμάτων των συνδρομητών σε τηλεφωνία και Διαδίκτυο.

Οι σημαντικότερες υποχρεώσεις που επιβάλλονται με το δεύτερο στάδιο ρυθμίσεων, μεταξύ άλλων, συνοψίζονται στα ακόλουθα θέματα:

Μεγαλύτερη διαφάνεια ως προς τους συμβατικούς όρους

Στην πρώτη σελίδα της σύμβασης πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια, η ημερομηνία υπογραφής, η τελική τιμή χρέωσης του παγίου και οι υπηρεσίες που περιλαμβάνονται σε αυτό, το ύψος τυχόν επιδότησης και η απόσβεσή της, καθώς και τυχόν τέλος για διακοπή/καταγγελία σύμβασης ορισμένου χρόνου.

Επίσης, πρέπει να παρέχονται στον συνδρομητή δυνατότητες, όπως η άμεση ενεργοποίηση της σύνδεσης, ο καθορισμός ανώτατου ορίου χρέωσης για την ενεργοποίηση φραγής εξερχομένων, η εξαίρεση του αριθμού από τηλεφωνικούς καταλόγους.

Μεγαλύτερη προθεσμία για καταγγελία σύμβασης

Αυξάνεται η προθεσμία για την καταγγελία σύμβασης ορισμένου/αορίστου χρόνου αζημίως, σε περίπτωση μονομερούς τροποποίησης των συμβατικών όρων ή των τιμολογίων από τον πάροχο.

Ενημέρωση για υπέρβαση ορίου κατανάλωσης προγραμμάτων κινητής τηλεφωνίας

Ο συνδρομητής κινητής τηλεφωνίας ενημερώνεται υποχρεωτικά, όταν υπερβαίνει το 80% των λεπτών ομιλίας/SMS/MB του προγράμματός ή πακέτου προπληρωμένων υπηρεσιών. Ειδικά, για τα MB ενημερώνεται επίσης, υποχρεωτικά, και όταν καταναλώσει το 100% του όγκου.

Αυτόματη πίστωση λογαριασμού για βλάβες

Εφόσον η βλάβη υπερβαίνει τις δύο εργάσιμες ημέρες από την ημέρα δήλωσής της, πρέπει να πιστώνεται αυτόματα και εντός τετραμήνου στον λογαριασμό του συνδρομητή,το τμήμα του παγίου που αντιστοιχεί στη χρονική περίοδο διακοπής των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Δωρεάν γραμμή εξυπηρέτησης βλαβών από οποιοδήποτε δίκτυο

Σε περίπτωση βλάβης, ο συνδρομητής μπορεί να καλεί, χωρίς χρέωση, από όλα τα δίκτυα σταθερής και κινητής τηλεφωνίας τη γραμμή εξυπηρέτησης βλαβών που διαθέτει ο πάροχος.

Μεγαλύτερη ευελιξία στον τρόπο υποβολής καταγγελίας σύμβασης

Ο συνδρομητής μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση, είτε στα καταστήματα του παρόχου, είτε με αποστολή επιστολής/τηλεομοιοτυπίας ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η παροχή υπηρεσιών πρέπει να διακόπτεται εντός δύο εργάσιμων ημερών για την κινητή τηλεφωνία και οχτώ για τη σταθερή (εκτός εάν ο καταναλωτής έχει ζητήσει συγκεκριμένη ημερομηνία).

Απαγόρευση επιβολής τέλους διακοπής/ανανέωσης σύμβασης

Ο πάροχος δεν επιτρέπεται να επιβάλει τέλος αποσύνδεσης λόγω διακοπής/καταγγελίας είτε σύμβασης αορίστου χρόνου είτε σύνδεσης καρτοκινητής τηλεφωνίας. Επίσης, απαγορεύεται να επιβάλει τέλος ανανέωσης για νέα σύμβαση ορισμένου χρόνου σε υφιστάμενο συνδρομητή με σύμβαση αορίστου χρόνου.

https://www.pentapostagma.gr/

Μιλάτε συχνά στον εαυτό σας; Δείτε τι λένε οι ψυχολόγοι…

Μιλάτε συχνά στον εαυτό σας; 

Δείτε τι λένε οι ψυχολόγοι…

Μήπως μιλάτε συχνά μόνοι σας; Και όχι μόνο στην ησυχία του σπιτιού σας. Μήπως μιλάτε στον εαυτό σας ακόμα και όταν περπατάτε στον δρόμο, ή όταν είστε στο γραφείο, ή όταν κάνετε ψώνια; Το να “σκεφτόμαστε φωναχτά” μας βοηθάει να υλοποιήσουμε, ή να αναλύσουμε καλύτερα αυτό που σκεφτόμαστε. Μας βοηθά να έχουμε μια καλύτερη “αίσθηση των πραγμάτων”.

Το κακό είναι ότι μας κάνει να μοιάζουμε και… τρελοί. Αυτό δεν θα σκεφτόσασταν κι εσείς, αν βλέπατε κάποιον να μιλάει στον εαυτό του; Πόσο μάλλον να διαφωνεί και μαζί του! Θα λέγατε ότι “ακούει φωνές” και, άρα, είναι τρελός. Και όμως όλα αυτά είναι λάθος αντιλήψεις.

Εάν συνηθίζετε κι εσείς να μιλάτε στον εαυτό σας, σταματήστε να νιώθετε ενοχές. Δεν είστε τρελοί, ούτε ψυχικά ασθενείς. Το να μιλάει κανείς στον εαυτό του, αποδεικνύεται, ότι είναι τελικά σημάδι ανεπτυγμένης εφυίας!

Σε μια μελέτη, οι ψυχολόγοι Daniel Swigley και Gary Lupyan υπέθεσαν ότι το να μιλάμε μόνοι μας μπορεί να είναι επωφελές. Και αν το σκεφτείτε, είναι προφανώς αλήθεια. Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι στη γη συνηθίζουν να μιλάνε στον εαυτό τους. Από τους μεγαλύτερους στοχαστές, μέχρι τους πιο γνωστούς ποιητές και επιστήμονες, όλοι σχεδόν, συνήθιζαν να μιλούν στον εαυτό τους! Είναι πασίγνωστη η παραδοχή του Albert Einstein ότι επαναλάμβανε τις σκέψεις στον εαυτό του για να τις επεξεργάζεται καλύτερα.

Το να μιλάτε μόνοι σας συμβάλλει να οργανώσετε τις σκέψεις σας
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Linda Sapadin, μιλώντας φωναχτά στον εαυτό σας, σας βοηθά να επιβεβαιώσετε σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις. Σας βοηθά να αποσαφηνίσει τις σκέψεις σας, να προσέξετε το τι είναι σημαντικό και να σιγουρευτείτε για οποιεσδήποτε αποφάσεις αμφιταλαντεύεστε.

Το να μιλάτε στον εαυτό σας, σας βοηθάει να πετύχετε τους στόχους σας
Κάνοντας απλά μια λίστα με τους στόχους σας δύσκολα σας βοηθάει να τους πετύχετε. Καμιά φορά, δε, μπορεί να σας φανούν και “βουνό” και να σας αποθαρρύνουν να τους κυνηγήσετε. Το να μιλάτε όμως μόνοι σας για αυτούς τους στόχους θα σας βοηθήσει να κάνετε πιο σταθερά βήματα για κάθε στόχο ξεχωριστά. Αν αναλύετε με τον εαυτό σας το τι χρειάζεται κάθε φορά να κάνετε, τότε το κάθε βήμα θα σας φαίνεται λιγότερο δύσκολο και η όλη προσπάθεια πιο περιεκτική.

Όπως λέει και η Sapadin: “Το να λέτε φωναχτά τους στόχους σας, σας βοηθάει να εστιάζετε την προσοχή σας, να ελέγχετε το αίσθημα εγκατάλειψης της προσπάθειας και να απομονώνετε τυχόν περισπασμούς. Έτσι βάζετε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και γίνονται πιο χειροπιαστά”.

iatropedia.gr

https://www.pentapostagma.gr/