ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ – ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ
ΣΤΟ ΦΑΡΟ
Η Βιρτζίνια Γουλφ κατέχει μια μοναδική θέση στο πάνθεον των μεγάλων συγγραφέων και σίγουρα και στις καρδιές των αναγνωστών της, γιατί ποιος άλλος μπορεί να συλλάβει τις περιπλοκές, τις λεπτές αποχρώσεις και την ιδιοσυγκρασία του μυαλού με τέτοια ακρίβεια και αλήθεια; Το βιβλίο της ‘στο Φάρο’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψιλον σε μετάφραση Άρη Μπερλή, είναι ένα ακόμη ισχυρό παράδειγμα ότι παρά την αυτοαποκαλούμενη «τρέλα της», (ή μήπως εξαιτίας της;) καταλαβαίνει την ψυχολογία της σκέψης καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο συγγραφέα μέχρι σήμερα.
«Πώς γίνεται λοιπόν αυτό; Πώς κρίνει κανείς τους ανθρώπους, πώς σχηματίζει γι’ αυτούς γνώμη; Πώς προσθέτει κανείς το ένα και το άλλο και συμπεραίνει πως συμπάθεια είναι αυτό που αισθάνεται, ή αντιπάθεια; Και στις λέξεις αυτές τι νόημα τελικά αποδίδεται;»
Το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται αυτοβιογραφικό αφού αναγνωρίζει κανείς εύκολα στοιχεία της ζωής της συγγραφέως, όπως είναι η σύνθεση της οικογένειας, η εμμονή της με τη θάλασσα και τα διαρκή ερωτηματικά της για τη ζωή, το θάνατο και την απώλεια.
Οι κεντρικοί ήρωες αυτού του μυθιστορήματος έχουν βασιστεί ξεκάθαρα στους γονείς της Βιρτζίνια Γουλφ, τον σερ Λέσλυ Στηβεν και τη γυναίκα του. Η κυρία Ράμζυ είναι η όμορφη, μυστηριώδης και στοργική μητέρα μιας αγγλικής οικογένειας με οκτώ παιδιά. Ο σύζυγός της εμφανίζεται, κατά το πρότυπο της εποχής, ως αυταρχικός και απόμακρος πατέρας και αναφέρεται ως φιλόσοφος. Στο σπίτι τους εκτός από τα παιδιά τους βρίσκεται και μια ομάδα φίλων, που άλλοι από αυτούς τους θαυμάζουν και άλλοι τους κατακρίνουν – και είναι αυτή η ομάδα φίλων, το μέσο που μετέρχεται η συγγραφέας για να αναδείξει τον διαφορετικό τρόπο σκέψης μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο με τίτλο «το παράθυρο», η οικογένεια Ράμζυ και οι φίλοι τους βρίσκονται στο εξοχικό της οικογένειας κοντά στη θάλασσα, όπου σε κοντινή απόσταση υπάρχει ένας φάρος. Η αφήγηση ξεκινάει με την πρόταση για μια εκδρομή στο φάρο η οποία τελικά δεν πραγματοποιείται.
Στο δεύτερο με τίτλο «ο καιρός περνάει», συναντάμε την οικογένεια Ράμζυ δέκα χρόνια αργότερα, σε ένα σκηνικό με φόντο τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί από τους χαρακτήρες που συναντήσαμε στο πρώτο μέρος έχουν πεθάνει – μαζί τους και η κυρία Ράμζυ – γεγονός που αναφέρεται χωρίς ιδιαίτερη έμφαση και εξηγήσεις στο βιβλίο, αλλά εντελώς παρενθετικά. Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν την ταλαιπωρία της προσαρμογής και της αλλαγής που επιτάσσουν οι συνθήκες και η εποχή με την καταγραφή των σκέψεων, των αποφάσεων και της συμπεριφοράς τους, να μιμείται τη χώρα στην οποία ζουν.
«Γιατί η μεταμέλειά μας αξίζει μια ματιά μονάχα. Ο μόχθος μας μονάχα μια αναστολή.»
Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου με τίτλο «στο Φάρο», οι εναπομείναντες Ράμζυ, δέκα χρόνια μεγαλύτεροι, πραγματοποιούν την εκδρομή στο Φάρο σαν ένα είδος προσκυνήματος, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν και να κάνουν ειρήνη με το παρελθόν τους.
««Σαν έργο τέχνης», επανέλαβε, κοιτάζοντας απ’ το τελάρο στα σκαλιά του σαλονιού και ξανά πίσω. Πρέπει να ξεκουραστεί για λίγο. Και καθώς ησύχαζε, κοιτάζοντας μια το ένα μια το άλλο, αόριστα, το παλιό ερώτημα, που διέτρεχε πάντα τον ουρανό της ψυχής, το πελώριο, το γενικό ερώτημα, που είχε την τάση να προβάλει σε στιγμές σαν κι αυτές, όταν η ίδια απελευθέρωνε δυνάμεις που είχαν ενταθεί, ήρθε και στάθηκε αποπάνω της, σταμάτησε αποπάνω της, έριξε τη σκιά του πάνω της. Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Αυτό ήταν όλο – ένα απλό ερώτημα. Ένα ερώτημα που σε πίεζε όλο και περισσότερο όσο περνούσαν τα χρόνια. Η μεγάλη αποκάλυψη ποτέ δεν ήρθε. Αντί γι’αυτήν, έρχονταν μικρά καθημερινά θαύματα, εκλάμψεις, σπίρτα που άναβαν απροσδόκητα στο σκοτάδι.»
Όλο το βιβλίο είναι μια εντελώς υποκειμενική αφήγηση που κινείται μέσα και έξω από τα μυαλά των διαφόρων χαρακτήρων, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών που έτσι αποκαλύπτουν τις δικές τους προκαταλήψεις και τις προσωπικότητες.Ο Φάρος της Γούλφ είναι ένα σύμβολο, είναι το φως που φωτίζει το μυαλό, ξεκαθαρίζει την πλάνη και ενδεχομένως δείχνει το δρόμο για το μέλλον.
τα μυαλά των διαφόρων χαρακτήρων, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών που έτσι αποκαλύπτουν τις δικές τους προκαταλήψεις και τις προσωπικότητες.Ο Φάρος της Γούλφ είναι ένα σύμβολο, είναι το φως που φωτίζει το μυαλό, ξεκαθαρίζει την πλάνη και ενδεχομένως δείχνει το δρόμο για το μέλλον.
Το μικρό αυτό βιβλίο διαβάζεται αργά για να μπορέσει ο αναγνώστης να αφομοιώσει όλη αυτή την ιδιαίτερη ψυχολογική διορατικότητα της Γούλφ και να μη χαθεί από τις αποσπασμένες σκέψεις και τη περιγραφή εικόνων.
Εκδόσεις : ΥΨΙΛΟΝ
Πηγές :
https://passepartoutreading.wordpress.com/category/%ce%be%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b1/
