Ο ΓΑΜΟΣ, ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΒΑΡΑΛΉ

Ο ΓΑΜΟΣ, 

του ΝΊΚΟΥ ΒΑΡΑΛΉ

Ανάμεσα στο φώς και στο σκοτάδι
ανάμεσα στα δευτερόλεπτα του χρόνου που περνάει
ανάμεσα στην εκπνοή και εισπνοή
υπάρχει μια έρημος, ενίοτε ανθισμένη
εκεί ζούνε οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν
η αγάπη που δεν χαρίστηκε
τα όνειρα που δεν κάναμε
και τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ.
Εκεί υπάρχουν οι πόλεις, οι αγαπημένοι μας νεκροί
κι οι φίλοι που χαθήκανε στην λησμονιά
Εκεί κατοικούν νεαρά ακόμα τα ποιήματα
παίζουν στους λάκκους των συλλαβών
συνθέτουν μουσικές γεμάτες ηλιοτρόπια
ξέρουν να φτιάξουν τόξα επιθέτων, μικρά αναφιλητά
κι ένα μικρό δάφνινο δάκρυ ξεχασμένο
από Οδύσσεια.
Εκεί σε αυτή την έρημο είναι το αληθινό μας σπίτι
μικρό γεμάτο με εσπερινούς
και μύθους παλιούς, από την εξορία.
Εκεί βρίσκεται ο πονετικός πατέρας
που τραγουδάει διακριτικά στα βράδια μας.
Εκεί βρίσκεται ο χαμένος μας γιός
ο βασανισμένος από την έπαρση
ο σταυρωμένος από αγάπη
ο διωκόμενος από ταπεινότητα
Εκεί βρίσκεται και ο μικρός παράκλητος
ο πατέρας των μικρών ποιημάτων
η αρχή της ένωσης των πάντων
αυτός που φέρνει κοντά τους γαλαξίες
και τα ατίθασα ηλεκτρόνια που χορεύουνε
ρυθμικά γύρω από τους πυρήνες.
Τα βράδια μαζευόμαστε μες στη σιωπή
καθόμαστε στην άκρη εκεί της λίμνης
κι ένας νοτιάς νοσταλγικός μας φέρνει
ήχους μιας αόρατης μπάντας,
κι όλοι γνωρίζουμε ότι κάπου στα δυτικά της μνήμης
ο γάμος συντελείται
τo θαύμα βρίσκει μάτια
και η ζωή ανασταίνεται.

Ν.Β.

https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/

September 17, 2018