Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Απολύθηκε λόγω δακτυλικών αποτυπωμάτων

Απολύθηκε λόγω δακτυλικών αποτυπωμάτων



Η ιδιωτικότητα είναι κλοπή. Αυτό είναι το μότο της πανίσχυρης διαδικτυακής εταιρείας «Ο Κύκλος», που απασχολεί περισσότερους από δέκα χιλιάδες υπαλλήλους, διαθέτει γραφεία σε όλη την υδρόγειο και προσλαμβάνει τα πιο χαρισματικά μυαλά. Στον «Κύκλο» των υπερεξελιγμένων επικοινωνιακών δικτύων όλα είναι διάφανα, συνδεδεμένα και ανιχνεύσιμα.

Ευτυχώς, ο Κύκλος ήταν απλώς ένα δυστοπικό μπεστ σέλερ (2013) του Αμερικανού συγγραφέα Ντέιβ Εγκερς. Δυστυχώς, η πραγματικότητα μπορεί να μην απέχει τόσο πολύ.

Πριν από λίγες μέρες ένας εργαζόμενος αρνήθηκε να δώσει το δακτυλικό του αποτύπωμα στον εργοδότη και να συναινέσει στην παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων στον χώρο εργασίας του και απολύθηκε!

Ο λόγος για υπάλληλο της εταιρείας Seller Hellas (κατασκευάζει ηλεκτρολογικά υλικά), ο οποίος αντέδρασε στην απόφαση να συγκροτήσει η επιχείρηση βάση δεδομένων με δακτυλικά αποτυπώματα και άλλα βιομετρικά στοιχεία για να ελέγχει την είσοδο στην εταιρεία.

Το θέμα είχε αναδείξει η «Εφ.Συν.» («Big Brother για το... ωράριο», 6/8/2018) και στα τέλη Αυγούστου ενημερώθηκε ο εργαζόμενος για την απόλυσή του για λόγους... παραγωγικότητας.

Δεν ήταν ο μόνος που είχε διαφωνήσει με το σύστημα παρακολούθησης, ήταν όμως ο μοναδικός που κάλεσε το σωματείο στο οποίο ανήκει, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.

Τα μέλη του κάνουν λόγο για εκδικητική απόλυση η οποία ποινικοποιεί τη συλλογική δράση.

Το πρωί της Τρίτης 4 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε μαζική κινητοποίηση του εν λόγω σωματείου στην εταιρεία με στόχο την ανάκληση της απόλυσης.

Είχε προηγηθεί παρέμβαση του σωματείου τον Αύγουστο, μετά την οποία ο εργοδότης Χαράλαμπος Κουτσούρης δεσμεύτηκε πως δεν θα προχωρήσει στα σχέδιά του.

Μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταστήσει το σύστημα με τα αποτυπώματα και τις κάμερες παρακολούθησης, απέλυσε όμως τον υπάλληλο.

Για τις κάμερες είχε ειπωθεί στους εργαζόμενους πως θα τοποθετηθούν «για να διαπιστώσουν οι ίδιοι πόσο παραγωγικό χρόνο χάνουν στη διάρκεια του ωραρίου τους».

Για το θέμα έχει ήδη γίνει καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας και η τριμερής συνάντηση ορίστηκε στο ΣΕΠΕ Ανοιξης στις 20 Σεπτέμβρη στις 11 π.μ., όπου θα γίνει νέα κινητοποίηση του Σωματείου και θα ακολουθήσει παρέμβαση στο υπουργείο Εργασίας. «Οπως φαίνεται η εργοδοσία, αποθρασυμένη από το αντεργατικό μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο, φτάνει σε νέο αντεργατικό οίστρο. Δεν θα ανεχθούμε καμιά απόλυση εργαζόμενου που αρνείται την παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων», αναφέρει η ανακοίνωση του Σωματείου.

Στη συγκεκριμένη εταιρεία δεν υπάρχει σύλλογος εργαζομένων. Πριν από λίγες μέρες, ως απάντηση στις κινητοποιήσεις, έφτασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών μια επιστολή αγνώστου αριθμού εργαζομένων στη Seller, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την έκταση που πήρε το θέμα και αναφέρουν:

«Αγαπητέ συνάδελφε, είναι πλήγμα να απολύεται ένας εργαζόμενος και συνάδελφός σας, αλλά φωνάζοντας ανακρίβειες με τις ντουντούκες δημιουργείτε αντιστάσεις σε όλους εμάς που δουλεύουμε στη SELLER. Οι θέσεις εργασίες δεν κατοχυρώνονται έτσι, αλλά βοηθώντας τον εαυτό μας να αποκτήσει προσόντα και ικανότητες. Και εάν διαβάζοντας όλα αυτά σκέφτεσαι πως μας έβαλε η εργοδοσία να τα γράψουμε, σου λέμε πως και πάλι μας προσβάλλεις».

Στο ίδιο κείμενο υπεράσπισης της εταιρείας αναφέρεται πως «η χρήση δακτυλικού αποτυπώματος θα γινόταν αυστηρά και μόνο για τον έλεγχο της εισόδου-εξόδου από το εργοστάσιο και εκτός αυτού είχαμε το δικαίωμα επιλογής, στο έντυπο που μας δόθηκε, να δηλώσουμε την άρνησή μας. Δεν τοποθετήθηκαν κάμερες παρακολούθησης και δεν απολύθηκε συνάδελφος ηλεκτρολόγος που αντέδρασε. Ο Π. εργάστηκε δύο μήνες μαζί μας, χρονικό διάστημα αρκετό να αποφασίσει η διοίκηση εάν καλύπτει με τα προσόντα του τη θέση που του ανατέθηκε».

Κανένας βέβαια από τους... συναδέλφους του απολυμένου δεν είχε το θάρρος να υπογράψει μια τόσο αποθεωτική για τον εργοδότη επιστολή.

«Η συλλογή προσωπικών δεδομένων είναι παράνομη. Τα δακτυλικά αποτυπώματα συνιστούν προσβολή της προσωπικότητας, δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό της εργασιακής σύμβασης, δεν σχετίζονται με την άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος και παραβιάζουν τα άρθρα 2 και 5 του Συντάγματος» απαντά στην «Εφ.Συν.» ο εργατολόγος Παλ. Παλαιολόγος.

Σύμφωνα με δεκάδες δικαστικές αποφάσεις στο εξωτερικό (και τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα), παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας σε σχέση με τον συγκεκριμένο σκοπό, τον έλεγχο του ωραρίου, και δυσανάλογη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή αποτελούν τα δακτυλικά αποτυπώματα που αφήνουν εργαζόμενοι εισερχόμενοι στον χώρο εργασίας τους.

Το 2017, υπάλληλοι σε δήμο του νομού Ηρακλείου Κρήτης υπέβαλαν ένσταση στην Αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων σχετικά με την απόφαση του δήμου να εγκαταστήσει ανάλογο σύστημα με δακτυλικά αποτυπώματα.

Η απάντηση
Σύμφωνα με την απάντηση της Αρχής, «η μέθοδος εισάγει μία επαχθή και δυσανάλογη για τα υποκείμενα επεξεργασία σε σχέση με τον ανωτέρω σκοπό, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, καθώς ο έλεγχος μπορεί να πραγματοποιηθεί επαρκώς και με άλλα ηπιότερα εναλλακτικά μέσα (όπως με τη χρήση μαγνητικών καρτών χωρίς βιομετρικά στοιχεία, με συνδυασμό δειγματοληπτικών ελέγχων προς επιβεβαίωση της παρουσίας των υπαλλήλων)».

Εξίσου σημαντική ήταν και πρόσφατη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε απόφαση του Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Ο τελευταίος είχε απορρίψει την εγκατάσταση συστήματος με δακτυλικά αποτυπώματα σε ιδιωτικό νοσοκομείο, ύστερα από καταγγελίες εργαζομένων.

Το νοσοκομείο προσέβαλε τη νομιμότητα της απόφασης του Επιτρόπου, αλλά δεν δικαιώθηκε.

Το Διοικητικό Δικαστήριο στις 19 Μαΐου 2017 έκανε δεκτή την κρίση του Επιτρόπου ότι η συλλογή και επεξεργασία βιομετρικών δεδομένων με μοναδικό σκοπό τον έλεγχο του ωραρίου εργασίας των υπαλλήλων αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, παραβιάζει τα προβλεπόμενα στο άρθρο 4 Ν.138(Ι)/2001, καθώς και ότι η εν λόγω μέθοδος είναι αποδεκτή μόνο όταν εξυπηρετεί σκοπούς αντεγκληματικής πολιτικής των διωκτικών αρχών και ενδεχομένως να δικαιολογείται η χρησιμοποίησή της σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή σε χώρους υψίστης ασφαλείας.

Προς το παρόν, καμία επιχείρηση δεν θεωρείται στρατόπεδο.

http://ameiniasopallineus.blogspot.com/

Μελιτζάνα στο φούρνο για τσιπουρομεζέ...

Μελιτζάνα στο φούρνο για τσιπουρομεζέ...

Για κοπιάστε για ένα τσιπουράκι...

Υλικά

2 μελιτζάνες μεγάλες άσπρες
λάδι
αλάτι

Για το Σερβίρισμα...

4 κ. γλυκού βαλσάμικο ξύδι
2 ντομάτες
4 κ. σούπας τριμμένη παρμεζάνα 
ή μυζήθρα τουλομοτυριού

Υλικά : ορεκτικό στη μέση...

Εκτέλεση

Πλένουμε τις μελιτζάνες.
Κόβουμε το κοτσάνι. (προαιρετικό...)
Τις κόβουμε στη μέση οριζόντια.
Στη συνέχεια, παίρνουμε ένα ταψάκι κουζίνας, τις τοποθετούμε.
Προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο στο ταψάκι και ελαφριά πάνω από τις μελιτζάνες.
Αλάτισμα, ελαφρώς...
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να μαλακώσουν...

Για το Σερβίρισμα...

Μόλις ψηθούν, προσθέτουμε σε κάθε κομμάτι κομμάτι μελιτζάνας, από ένα κουταλάκι του γλυκού, βαλσάμικο ξύδι.
Προσθέτουμε την παρμεζάνα.
Προσθέτουμε τις ντομάτες, κομμένες σε κυβάκια.
Αυτό τη μία φορά...
Το βράδυ σερβιρίστηκαν πρώτα με τη ντομάτα και από πάνω τη μυζήθρα.
Εσείς επιλέγετε...

Άντε στην Υγειά Σας!!!

Καλή Επιτυχία!
https://www.gandmclub.com/

Το πιο θανάσιμο μέρος σε ολόκληρο τον πλανήτη – Μία ώρα αρκεί για να σκοτώσει (Εικόνες)

Το πιο θανάσιμο μέρος σε ολόκληρο τον πλανήτη – 

Μία ώρα αρκεί για να σκοτώσει (Εικόνες)

Κάπου στο κέντρο της αχανούς Ρωσίας, στα νότια Ουράλια Όρη, κρύβεται μια μικρή λίμνη, η Καράτσεϊ. Η πανέμορφη υδάτινη έκταση, ξεπροβάλει μέσα από το ορεινό τοπίο, για να σαγηνεύει καθώς το γαλάζιο χρώμα των νερών ενώνεται με το πράσινο δάσος. Όμως, η ομορφιά αυτή κρύβει ένα θανατηφόρο μυστικό.
Σαν μια… Σειρήνα της φύσης, προσελκύει με το κάλος της τον κάθε Οδυσσέα, που αν κάνει το λάθος και υποκύψει στη γοητεία της, κινδυνεύει με βέβαιο θάνατο! Ο λόγος είναι απλός, αν και αθέατος: Πρόκειται για το πιο μολυσμένο μέρος σε ολόκληρο τον πλανήτη Γη, λόγω των υψηλών επιπέδων ραδιενέργειας.
Σύμφωνα μάλιστα με τους υπολογισμούς μία ώρα παραμονής στην περιοχή ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο! Δικαιολογημένη λοιπόν η παρομοίωση με τις αρχαιοελληνικές Σειρήνες, τις γυναικείες αυτές θεότητες που σχετίζονταν με το νερό και το θάνατο και οι οποίες προσέλκυαν με το τραγούδι τους, τους ναύτες για να τους οδηγήσουν στην καταστροφή.
green5
green14
Σε αντίθεση όμως με τις Σειρήνες, πίσω από το θανατηφόρο μυστικό της Καράτσεϊ, κρύβεται ο άνθρωπος, αφού ήταν αυτός που τη μόλυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να πλησιάσει. Η ιστορία της μόλυνσης της Καράτσεϊ δεν έχει φυσικά τίποτα το ποιητικό… Πίσω από την καταστροφή κρύβεται ο Ψυχρός Πόλεμος, η ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας, και φυσικά τραγικά λάθη, παραλείψεις και συγκάλυψη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Η δημιουργία ενός εργοστασίου πλουτωνίου για την πυρηνική βιομηχανία
Σοβιετική Ένωση, τέλη του 1945: Δεκάδες στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στέλνουν 70.000 κρατουμένους στις όχθες του ποταμού Techa, με αποστολή να χτίσουν μια μυστική πόλη. Λίγους μήνες νωρίτερα, οι ΗΠΑ είχαν δείξει σε όλον τον κόσμο τη δύναμη της πυρηνικής βόμβας, με τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η Σοβιετική Ένωση δεν επρόκειτο να δεχτεί να μην διαθέτει οπλοστάσιο αντίστοιχης ισχύος κι έτσι διατάσσεται η άμεση δημιουργία ενός εργοστασίου παραγωγής πλουτωνίου στα νότια Ουράλια Όρη.
Η μυστική στρατιωτική βιομηχανία θα διευθύνονταν από τη Κοινοπραξία Χημικών Μαγιά και θα γινόταν γνωστή ως Τσελιάμπινσκ-40. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι ολοκαίνουριοι πυρηνικοί αντιδραστήρες θα παρήγαγαν όλο το απαραίτητο πλουτώνιο για να τροφοδοτήσουν το πρώτο ατομικό όπλο της Σοβιετικής Ένωσης.
green1
Όπως ήταν φυσικό, η μονάδα Τσελιάμπινσκ-40 απουσίαζε από κάθε επίσημο χάρτη και θα έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια μέχρι η σοβιετική ηγεσία να παραδεχτεί την ύπαρξή της.
green10
Τσελιάμπινσκ-40, Ιούνιος του 1948: Ο πρώτος αντιδραστήρας ξεκινά τη λειτουργία του, μόλις 31 μήνες μετά την έναρξη ανέγερσης του κτιρίου! Εκεί, κοινά ισότοπα ουρανίου-238 βομβαρδίζονταν με νετρόνια προκειμένου να παράξουν το κατάλληλο για όπλα πλουτώνιο. Η βιασύνη των Σοβιετικών για την απόκτηση πυρηνικών ήταν όμως τέτοια, που οι μηχανικοί δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν με τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων. Έτσι, τα περισσότερα υποπροϊόντα απλά αραιώνονταν με νερό και κατέληγαν στον ποταμό Techa. Μεταξύ αυτών και προϊόντα σχάσης όπως Στρόντιο-90 και Κέσιο-137, με διάρκεια ημιζωής 30 έτη.
green2
Τα πρώτα ευρήματα που προκαλούν ανησυχία και η αρχή του εφιάλτη
Τα χρόνια περνούν και το 1951 επιστήμονες πραγματοποιούν μια έρευνα για να διαπιστώσουν κατά πόσο συνιστά πρόβλημα η ραδιενεργή μόλυνση του ποταμού. Στο χωριό Metlino, 6 χιλιόμετρα μακριά από το εργοστάσιο, οι μετρητές Γκάιγκερ ηχούν ανησυχητικά. Αντί για τα φυσιολογικά επίπεδα ακτινοβολίας Γ (0,21 Ρέντγκεν ανά έτος), οι όχθες του Techa «ακτινοβολούν» στα 5 Ρέντγκεν ανά ώρα! Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό για να προκαλέσει άγχος τους ερευνητές, το γεγονός ότι κύρια πηγή νερού για τους περίπου 1.200 κατοίκους ήταν το ποτάμι, αρκεί για να σημάνει συναγερμό. Έρευνες που ακολούθησαν, εντόπισαν εκτεταμένη μόλυνση σε άλλα 38 χωριά κοντά στις όχθες του Techa, με 28.000 ανθρώπους να κινδυνεύουν.
green16
Η «κόκκινη» κυβέρνηση διατάζει τη μετεγκατάσταση 7.500 χωρικών που βρίσκονταν στην υψηλή ζώνη κινδύνου, την περίφραξη των υδάτινων εκτάσεων και την υδροδότηση των υπόλοιπων χωριών από άλλες πηγές. Μηχανικοί επιστρατεύονται για να υψώσουν χωμάτινα φράγματα στον ποταμό ώστε να περιορίσουν τα ραδιενεργά ιζήματα. Την ίδια στιγμή, οι επιστήμονες του Τσελιάμπινσκ-40 αναθεωρούν τον τρόπο διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων, σταματώντας να απορρίπτουν απευθείας τα απόβλητα στον ποταμό.
Κατασκευάζουν ενδιάμεσες δεξαμενές αποθήκευσης όπου τα υδάτινα απόβλητα θα περίμεναν μέχρι να αποβάλουν τη ραδιενέργεια για μερικούς μήνες και από εκεί τα ιζήματα θα κατέληγαν στο χώρο μακροπρόθεσμης απόθεσης: την 3 μέτρων βάθους λίμνη Καράτσεϊ. Τα μέτρα αυτά σταμάτησαν την περαιτέρω έκθεση των κατοίκων σε ραδιενέργεια, όμως ο εφιάλτης μόλις ξεκινούσε…
green9
Τσελιάμπινσκ-40, μέσα του 1950: Οι εργάτες στη μονάδα παραγωγής πλουτωνίου αρχίζουν να παραπονιούνται για πόνους, υπόταση, απώλεια συντονισμού και τρέμουλο, τα κλασικά συμπτώματα του συνδρόμου χρόνιας ακτινοβολίας. Παράλληλα, προβλήματα αρχίζουν να παρουσιάζονται στα νέα συστήματα προσωρινής αποθήκευσης με αποτέλεσμα ραδιενεργό υλικό να διαρρέει στο κανάλι ψύξης, ενώ το σύστημα αρχίζει να καταρρέει.
Ωστόσο, τα προβλήματα υποβαθμίζονται, με τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι τα απόβλητα θα παραμείνουν σε υγρή κατάσταση παρά την αδύναμη ψύξη και η λειτουργία του εργοστασίου συνεχίζει κανονικά. Το ραδιενεργό ίζημα όμως βράζει, ενώ υπολείμματα ραδιενεργούς λάσπης από νιτρικά οξείδια και οξικό άλας, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με δυναμίτη, δημιουργούν ένα κυριολεκτικά εκρηκτικό μείγμα.
Η έκρηξη
Δεξαμενές αποθήκευσης ραδιενεργών αποβλήτων, 29 Σεπτεμβρίου 1957: Η θερμοκρασία στις δεξαμενές κυριολεκτικά καλπάζει, καθώς το σύστημα ψύξης υπολειτουργεί. Υπολογίζεται ότι σε μια δεξαμενή η θερμοκρασία αγγίζει πλέον τους σχεδόν 350 βαθμούς Κελσίου! Στις 16.20 τοπική ώρα, τα υπολείμματα ραδιενεργούς λάσπης οδηγούν σε έκρηξη, η οποία πυροδοτεί το περιεχόμενο των υπολοίπων δεξαμενών, οδηγώντας στην αλυσιδωτή έκρηξη, ισχύος αντίστοιχης με 85 τόνους TNT!
Η οροφή που καλύπτει το σύστημα ψύξης εκτοξεύεται 25 μέτρα μακριά και 63 τόνοι εξαιρετικά ραδιενεργών αποβλήτων διαφεύγουν στην ατμόσφαιρα. Ολόκληρη η εγκατάσταση του Τσελιάμπινσκ-40 τρέμει από το ωστικό κύμα. Το σύννεφο σκόνης διέσπειρε επικίνδυνα ισότοπα καισίου και στρόντιου σε πολύ μεγάλη απόσταση, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία 270.000 πολιτών. Πάνω από 20 MCi (μεγακιουρί) ραδιενέργειας απελευθερώθηκαν, σχεδόν η μισή από αυτήν μετά το ατύχημα του Τσέρνομπιλ!
green6
Η διαχείριση της κρίσης… με συγκάλυψη
Τις επόμενες ημέρες, οι κάτοικοι χωριών της ευρύτερης περιοχής άρχισαν να εμφανίζουν περίεργα συμπτώματα, όπως το δέρμα στο πρόσωπο και τα χέρια να «διαλύεται» και να κάνουν εμετό με αίμα! Μετά από 10 μέρες, η κυβέρνηση διέταξε την εκκένωση των χωριών όπου είχε κάνει την εμφάνισή της αυτή η συμπτωματολογία, αφήνοντας πίσω πόλεις-φαντάσματα. Καθώς όμως η σοβιετική ηγεσία, ήθελε πάση θυσία να κρατήσει κρυφά τα όσα λάμβαναν χώρα στα νότια Ουράλια, διέταξε τους γιατρούς οι οποίοι είχαν αναλάβει την περίθαλψη των εκτεθειμένων στη ραδιενέργεια χωρικών, να αποκρύψουν τα αίτια, κάνοντας αντίθετα λόγο για «αιματολογικά προβλήτα» και άλλες παθήσεις και σύνδρομα.
Από την άλλη όμως, οι εγκαταστάσεις Τσελιάμπινσκ-40 αφού απολυμάνθηκαν όπως-όπως, σύντομα η παραγωγή πλουτωνίου συνεχίστηκε. Το ενδιάμεσο σύστημα αποθήκευσης των αποβλήτων είχε φυσικά στο μεγαλύτερο μέρος του καταστραφεί από το ατύχημα, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τη μονάδα παραγωγής να στέλνει απευθείας τα απόβλητα στη λίμνη Καράτσεϊ. Οι επιστήμονες σκέφτηκαν απλά πως καθώς η λίμνη δεν είχε διόδους εκροής, οτιδήποτε κατέληγε εκεί, απλούστατα θα έμενε ενταφιασμένο αιωνίως!
green17
Όπως είχε πράξει και με τους ασθενείς, η κυβέρνηση φρόντισε με τον ίδιο τρόπο να αποκρύψει την απίστευτη καταστροφή από τη διεθνή κοινότητα, καθώς μέσα σε 2 χρόνια η ακτινοβολία εξαφάνισε όλα τα είδη πεύκων της περιοχή σε μια ακτίνα 20 χιλιομέτρων από το εργοστάσιο. Προειδοποιητικές πινακίδες τοποθετήθηκαν στις παρυφές της μολυσμένης ζώνης, οι οποίες συμβούλευαν τους ταξιδιώτες να κλείσουν τα παράθυρα τους καθώς διασχίζουν την περιοχή και να μην σταματήσουν για οποιονδήποτε λόγο.green4
Η δεύτερη καταστροφή
Λίμνη Καράτσεϊ, 10 χρόνια αργότερα: Το 1967, μια περίοδος έντονης ξηρασίας είχε σαν αποτέλεσμα, η στάθμη των νερών να μειωθεί πολύ και να τραβηχτεί από τις ακτές, αποκαλύπτοντας το ραδιενεργό ίζημα το οποίο ο αέρας σήκωσε, «ραίνοντας» τις γύρω περιοχές με Στρόντιο-90 και Καίσιο-137. Για άλλη μια φορά μισό εκατομμύριο κάτοικοι μολύνθηκαν με ραδιενέργεια, πολλοί από τους οποίους για δεύτερη φορά μετά την έκρηξη του 1957.
green13
Οι σοβιετικοί μηχανικοί για άλλη μια φορά βρέθηκαν να προσπαθούν να διαχειριστούν την καταστροφή αντί να την προλάβουν. Τα χρόνια που ακολούθησαν, βράχοι, χώμα και μεγάλα κομμάτια τσιμέντου ρίχτηκαν στη λίμνη για να αποτραπεί η διαρροή του ιζήματος. Τελικά η διοίκηση του εργοστασίου παραδέχτηκε ότι η λίμνη ήταν ένα ανεπαρκές σύστημα μακροχρόνιας αποθήκευσης των αποβλήτων και διέταξε να ξεκινήσει το σταδιακό σφράγισμα της Καράτσεϊ με τσιμέντο.
Η παραδοχή που ήρθε δεκαετίες μετά
Έπρεπε να περάσουν 4 δεκαετίες μέχρι τελικά η Σοβιετική Ένωση, λίγο πριν την οριστική της κατάρρευση, το 1990, να παραδεχτεί επίσημα την ύπαρξη της μυστικής πόλης Τσελιάμπινσκ-40 και τη ραδιενεργή καταστροφή που συντελέστηκε εκεί. Μέχρι όμως κι εκείνη τη στιγμή, η λίμνη Καράτσεϊ παρέμεινε ως ο βασικός χώρος απόθεσης των αποβλήτων του εργοστασίου πλουτώνιου, με την προσπάθεια για το σφράγισμά της να έχει αφήσει μόλις τη μισή της επιφάνεια ακάλυπτη.
Οι αποθέσεις 39 χρόνων είχαν γεμίσει τη λίμνη επικίνδυνα ισότοπα, συμπεριλαμβανομένης μιας ακτινοβολίας 120 MCi (μεγακιουρί), την ώρα που το Τσέρνομπιλ είχε απελευθερώσει στην ατμόσφαιρα ραδιενέργεια 100 Mci και μόλις 3 Mci Στρόντιου-90 και Καίσιου-137. Μια ειδική αποστολή που βρέθηκε στη λίμνη το 1990 υπολόγισε την ακτινοβολία στο σημείο που τα λύματα αποθέτονταν στα 600 Ρέντγκεν ανά ώρα, δηλαδή αρκετή για να σκοτώσει έναν άνθρωπο μετά από μία ώρα.
green15
Μια αναφορά του 1991, σημείωνε ότι τα ποσοστά λευχαιμίας στην περιοχή αυξήθηκαν κατά 41% μετά την έναρξη δραστηριότητας του εργοστασίου και πως τη δεκαετία του ’80, οι καρκίνοι αυξήθηκαν κατά 21% και οι διαταραχές του κυκλοφορικού κατά 31%. Τα ποσοστά είναι εντυπωσιακά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τη διαταγή απόκρυψης της πραγματικής ασθενείας των πολιτών.
Στο χωριό Muslyumovo, τα αρχεία ενός γιατρού έδειχναν το μέσο όρο ζωής των αντρών να κυμαίνεται στα 45 χρόνια, σε αντίθεση με τα 69 έτη για την υπόλοιπη χώρα. Δραματική αύξηση παρουσίασαν και οι γενετικές ανωμαλίες, η στειρότητα και οι χρόνιες ασθένειες. Συνολικά, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αντιμετώπισαν τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας, μεταξύ των οποίων και 28.000 κατηγοριοποιούμενοι ως «σοβαρά ακτινοβολούμενοι».
Η κατάσταση σήμερα
green12
Περιφέρεια Τσελιάμπινσκ, σήμερα: Σχεδόν 70 χρόνια αφότου το εργοστάσιο πλουτωνίου ξεκίνησε τη λειτουργία, τεράστιες εκτάσεις στην περιοχή παραμένουν ακατοίκητες. Το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας της λίμνης είναι πλέον καλυμμένο από τσιμέντο.
green19
Πρόσφατες μελέτες ανίχνευσαν ακτινοβολία Γ σε παρακείμενους ποταμούς, κάτι που υποδεικνύει ότι επικίνδυνα ισότοπα έχουν διαρρεύσει στον υδροφόρο ορίζοντα. Υπολογισμοί θέλουν τα υπόγεια ύδατα να έχουν μολυνθεί με ραδιονουκλίδια 5 MCi (μεγακιουρί). Ιδιαίτερα αμήχανοι εμφανίζονται οι Νορβηγοί, καθώς φοβούνται πως μολυσμένα ύδατα ενδέχεται να καταλήξουν στον Αρκτικό Ωκεανό κι από εκεί στις βόρειες ακτές τους.
Όλα τα παραπάνω έχουν οδηγήσει το Worldwatch Institute το οποίο εδρεύει στην Ουάσιγκτον να αποδώσει στην Κοινοπραξία Χημικών Μαγιάκ τον διόλου ζηλευτό τίτλο του δημιουργού της «πιο μολυσμένης τοποθεσίας» σε όλον τον πλανήτη Γη!
green3green7green8green11green18
https://www.pentapostagma.gr/

Βότανα για τη χολή



Πολλές φορές ακούμε τη φράση «αυτός έχει τη χολή του»;
τι είναι λοιπόν ή χολή;
ας συμβουλευτούμε λίγο την wikipedia…
– η χολή είναι ένα πηχτό καφεπράσινο μέχρι πρασινοκίτρινο βασικό διάλυμα που εκκρίνεται από τα κύτταρα του ήπατος και μέσω του χοληφόρου πόρου μεταφέρεται στο δωδεκαδάκτυλο…
σε ορισμένα θηλαστικά όπως και στον άνθρωπο συγκεντρώνεται σε μιά μικρή αποθήκη – στη χοληδόχο κύστη –
και όταν τρώμε η χοληδόχος κύστη συσπάται και αδειάζει τη χολή στον κυστικό πόρο κι από εκεί στο χοληδόχο πόρο και στο έντερο…
η χολή χρησιμεύει για να χωνεύουμε τις λιπαρές τροφές μας άρα παίζει καθοριστικό ρόλο στην απορρόφηση και την πέψη του λίπους…
συμπεριφέρεται ως αλκαλικό στις αντιδράσεις
και συντίθεται από διάφορες οργανικές ενώσεις και ανόργανα ιόντα διαλυμένα σε νερό…
περιλαμβάνει
χολικά οξέα
λεκιθίνη
χοληστερόλη
χολερυθρίνη και
πρωτεΐνες…
οι χρωστικές ουσίες της χολής – χολερυθρίνη και χολοπρασίνη – προέρχονται από τη διάσπαση της αιμοσφαιρίνης
και είναι αυτές που δίνουν στη χολή το χρώμα της και που με τη σειρά της επηρεάζει το χρώμα των κοπράνων…
η απόδοση της χολής είναι αποτέλεσμα συνέργειας:
1) της ηπατικής έκκρισης,
2) της σύσπασης της χοληδόχου κύστης και
3) της χαλάρωσης του σφιγκτήρα του Oddi…
αυτές τις δράσεις αναλαμβάνει – σε ένα βαθμό – η χολοκυστοκινίνη -ή παγκρεατοζυμίνη – η οποία
απελευθερώνεται μετά το γεύμα από εντερικά κύτταρα…
κύρια ουσία που παρακινεί το ήπαρ για έκκριση της χολής είναι η ορμόνη σεκρετίνη που παράγεται στα τοιχώματα του δωδεκαδακτύλου-
αυτά με λίγα λόγια μας λέει η wikipedia για το τι είναι και τι ρόλο παίζει η χολή μας στον οργανισμό μας
εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι
να τη διατηρούμε υγιή και σε ισορροπία και αυτό επιτυγχάνεται
– με το να διαχειριζόμαστε με σωστό και θετικό τρόπο καταστάσεις και γεγονότα ώστε να μειώνουμε στρες και άγχος και
– με το να τρεφόμαστε σωστά ώστε να μην επιβαρύνουμε τη χολή μας
δηλαδή να μην τρώμε
κορεσμένα λίπη και
τρανς λιπαρά
να τρώμε πολύ λίγο κρέας
λίγα γαλακτοκομικά προϊόντα
τηγανητά
κατεργασμένα τρόφιμα
να μην πίνουμε αναψυκτικά
να μην τρώμε υδρογονωμένες μαργαρίνες
και επεξεργασμένα τρόφιμα…
να μασάμε πολύ καλά όλες μας τις τροφές οι οποίες πρέπει να είναι:
– πλήρεις μη κατεργασμένες
όπως
– ψωμί ολικής άλεσης
– αναποφλοίωτο ρύζι
– φρούτα και λαχανικά
– φασόλια ενώ
προσθέτουμε στη διατροφή μας
– χυμό από φρέσκο λεμόνι
– ω-3 λιπαρά
– λινέλαιο για το λινελαϊκό του οξύ
και βέβαια
– ελαιόλαδο ώστε να προμηθεύουμε τον οργανισμό μας – εκτός των άλλων – ελαϊκό οξύ
και ερχόμαστε στα βότανά μας…
στα βότανα τα οποία…
– τονώνουν τις λειτουργίες της χοληδόχου κύστεως…
– συμβάλλουν στην ενίσχυση της ροής της χολής…
– συμβάλλουν στην αποβολή της περισσής ποσότητας της χολής…
και που με τις ιδιότητές τους αυτές βοηθούν σε περιπτώσεις ίκτερου και άλλων χολικών καταστάσεων όπως χολολιθιάσεις…
αυτά είναι τα αντιχολικά βότανα τα οποία είναι:
– η τσουκνίδα – urtica dioica
– η κολλιτσίδα – αrctium lappa
– η αρτεμισία- αρτεμισία η κοινή ή αψίνθιον
– η βερβένα – Verbena officinalis – ή σταυροβότανο ή ιεροβότανο η γοργογιάνι ή σπληνόχορτο
– η βερβερίδα – Berberis valdiviana – ή γλυκαγκαθιά
– η διορκορία – dioscorea opposita – ή κοινώς γιαμ – yam
– το ταραξάκο -taraxacum officinale
– η υδραστίδα – hydrastis canadensis
– ο χιονανθός – chionanthus virginicus
– η χελώνη – chelone glabra
επίσης
– ο μαϊντανός
– οι σπόροι του μάραθου
– η αγκινάρα
– το δεντρολίβανο
– τα ραπανάκια
και βέβαια
– το γαϊδουράγκαθο – Silybum marianum ένα από τα ισχυρότερα βότανα και
γνωστό από την αρχαιότητα για τη θεραπευτική του δράση σε
ηπατικές και
σε παθήσεις της χολής…
…………………
αυτά είναι λοιπόν τα πιο ισχυρότερα βότανα για την προστασία της χολής μας τα οποία
πρέπει να θυμόμαστε να τα συμπεριλαμβάνουμε στην διατροφή μας….
https://enallaktikidrasi.com/

SOS για την αφρικανική πανώλη των χοίρων: Μέτρα παίρνουν οι υπηρεσίες του Έβρου

SOS για την αφρικανική πανώλη των χοίρων: 

Μέτρα παίρνουν οι υπηρεσίες του Έβρου

Μέτρα για την αποτροπή εισόδου της Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων παίρνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Έβρου και ισχύουν σε όλες τις περιοχές από την Αλεξανδρούπολη ως την Ορεστιάδα.

Συγκεκριμένα, δημοσιεύθηκαν δυο αποφάσεις των αρμόδιων ΔΑΟΚ του νομού. «Απόφαση ορισμού Ζώνης Αυξημένης Επαγρύπνησης (Ζ.Α.Ε.) της Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου, για το νόσημα της Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων, καθώς και της ΔΑΟΚ Ορεστιάδας της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου, για το νόσημα της Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων»
Αποφασίστηκε η λήψη των αναφερόμενων μέτρων για την αποτροπή εισόδου του νοσήματος της Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων(ΑΠΧ) στο έδαφος της Περιφερειακής Ενότητας καθώς και τους όρους για τις μετακινήσεις των χοιρινών. Ιδιαίτερα μάλιστα εφιστάται η προσοχή των κυνηγών, καθώς σήμερα ξεκινάει και το κυνήγι του αγριόχοιρου.
.evros-news.gr

Κ.Υ.ΓΕΩ Εύβοιας Ένα ανοιχτό δίκτυο διανομής τροφής

Κ.Υ.ΓΕΩ Εύβοιας

Το Κ.Υ.ΓΕΩ Εύβοιας είναι ένα δίκτυο που διευκολύνει τις ανταλλαγές μεταξύ μικροπαραγωγών βιολογικών προϊόντων και ομάδων καταναλωτών, υπό την προϋπόθεση της διαφάνειας, της συνεργασίας και των άμεσων συναλλαγών μεταξύ καταναλωτών και παραγωγών .
Ένα ανοιχτό δίκτυο διανομής τροφής το οποίο παρέχει μια πραγματική, πρακτική εναλλακτική λύση στο σημερινό καταστρεπτικό σύστημα διανομής τροφής. Πρόκειται για έναν εναλλακτικό τρόπο κατανάλωσης αγροοικολογικών προϊόντων σε δίκαιη τιμή μέσω άμεσης επαφής με τοπικούς παραγωγούς. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο εμπιστοσύνης και αμοιβαίας υποστήριξης μεταξύ γειτόνων και παραγωγών.
Παρέχουμε οικολογικά προϊόντα που προέρχονται από μικρούς τοπικούς παραγωγούς .Εγγυόμαστε την προέλευση των προϊόντων για να διασφαλίσουμε την ποιότητά τους αλλά και τον τρόπο παραγωγής τους ώστε να προκαλέσουν όσο το δυνατόν λιγότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις .
Μια δίκαιη τιμή για κάθε προϊόν. Προσφέρουμε οικολογικά προϊόντα εγγύτητας σε μια αξιοπρεπή τιμή, καλή για τους καταναλωτές και καλή για τους παραγωγούς. 
Άμεση συνεργασία με τους παραγωγούς : Εργαζόμαστε εδώ και χρόνια με τους παραγωγούς μας και έχουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη και κοινό όραμα για το έργο .Είμαστε όλοι μέρος αυτής της αλυσίδας, η οποία πηγαίνει από την παραγωγή έως τη διανομή.

Παίρνετε οικολογικά τοπικά προϊόντα με σημαντικά χαμηλότερο κόστος από τα καταστήματα. Τα πιο φρέσκα προϊόντα, που διανέμονται μέσα σε λίγες ώρες από τη συγκομιδή τους, προσφέροντας μεγαλύτερο θρεπτικό όφελος και καλύτερη γεύση.
Διαχειριζόμαστε κάθε στάδιο της αλυσίδας διανομής που έχουμε δημιουργήσει, έτσι ώστε να έχετε πάντα πρόσβαση στα καλύτερα προϊόντα


Κ.Υ.ΓΕΩ. ΕΥΒΟΙΑΣ 

kygeoevias@gmail.com

Απέναντι ΄Οχθη

Ο ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Ο ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

September 15, 2018
41698829_10217544736673709_3436247516411068416_n
Υπάρχει ο νόμος της πέτρας
κι ο νόμος της φωτιάς, υψώνεις λέξη
και βρίσκεις νότα κατάλληλη
σε ένα σφικτό δίκτυ που εμφανίζεται

στο εκμαγείο ενός μεγάλου ωρολογοποιού
που συνεχίζει να βρίσκει στα δευτερόλεπτα τη νοστιμιά
εξαίσια την μεταξύ τους αναστολή
και ιδιαίτερα στυφή την εγκατάλειψη.
Ο Μωυσής βάδισε στην κόψη της πέτρας
δεν ζύγιζε, δεν μύριζε δεν αισθάνθηκε το άριστον,
το είδε.
Πέρασε μέσα από το «δύσετο μεν ηέλιος»
κι έσκαψε πέτρα, δεν είχε ανάγκη
το χάδι του παιδιού και το δάκρυ του πένθους.
Ο Μωυσής έδωσε συντάγματα, όπως το ήθελαν
τακτοποιημένα διηγήματα και βραβευμένους ποιητές,
μοίρασε νόμπελ και έδωσε την πυρίτιδα, όπως το ήθελαν
εμείς προσθέσαμε τον ανταγωνισμό
ώστε να φαγωθεί ο κόσμος.
Ο σταυρωμένος στέκεται στην απλή πλευρά
παραμένει απρόβλεπτος.
Μιλάει στα δέντρα κι ανθίζουνε
φτιάχνει με επιμέλεια ωραία ερείπια
ξέρει να πίνει το ψωμί
να τρώει όνειρα σε ποσότητες
που ξεπερνούν την τέχνη της γραφής.
Εκεί που η γραφή αφαιρείται
αυτός γνωρίζει της νότας την πλήρη ανθοφορία.
Ο κόσμος δεν δέχτηκε ,
γιατί είναι πάντα πιο εύκολη η εξόντωση του άλλου.
Αν θέλαμε τον δικό του τρόπο
θα καίγαμε τα που αλιεύουμε
για να κτίσουμε την μικρή ζωή, το μικρό του κόσμου
τα ανώριμα δευτερόλεπτα, της ανάγκης
τα’ άπλυτα χωρίς ρυθμό μόνο με γνώμονα
ένα νοητό σκληρό διαβήτη.
Ο σταυρωμένος αναταράσσει τα σχέδια
μουσκεύει τα δευτερόλεπτα
βάφει τον ουρανό με αόρατα ιώδη
και γυρίζεις σπίτι και βλέπεις μια αβέβαιη φλόγα,
και γράφεις στίχους που δεν τους θεωρείς δικούς σου
και είσαι αβοήθητος, ρεμάλι στα μεσάνυχτα του λόγου.
Κι αυτός με επιμονή φτιάχνει ξανά τον κόσμο
μες στην έκσταση
και γίνεται ένα μεγάλο δέντρο
ώστε να βγαίνει μέσα από την πέτρα,
αυτός ο πάντα νέος, όμορφος πάντα
χορεύοντας σαν κρητικός αρχάγγελος.
Δρόμος άλλος δεν υπάρχει.
Για αυτό τα βράδια ακούω από μακριά
καραβάνια των ευχών
από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
να ταξιδεύουν.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ
https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/

Σίσσυ Δουτσίου, Τα παλιά τα σπίτια έχουν φαντάσματα

Σίσσυ Δουτσίου,

 Τα παλιά τα σπίτια έχουν φαντάσματα




Αφιερωμένο στη S. Carapetian και στον D. Graeber που περάσαμε μαζί εκείνο το καλοκαίρι
Ζήσαν πολλοί
ανθρακωρύχοι, αφέντες και αφεντάδες
δούλες και υπηρέτριες
αγρότες
στις 4 τα ξημερώματα
ο θερισμός και οι δεσμίδες καπνού
όμορφες φτωχές εικοσάχρονες
σφιχτά κόκκαλα
σπόροι κάνναβης
οι άντρες κάπνιζαν και οι γυναίκες πιπίλιζαν τα φύλλα.
Tα δυνατά κορίτσια
αποκεφάλιζαν τις πάπιες,
η σούπα έτοιμη για όλη την οικογένεια,
κρασί με ζάχαρη και μοσχοκάρυδο
ψωμί με λάβδανο και
η στοργή της σκιάς των δέντρων
χαρίζει τη σκέψη της εξέγερσης στους νεότερους.
Ο χρόνος του κόσμου πέρασε.
Το μέλλον των ανθρώπων υπήρξε.
Ο νόμος σαν γλώσσα που
δεν κοιτάζει ποτέ τ’ αστέρια
«μην εκπλήσσεστε, η ζωή και ο αιώνας
σαν οικογενειακοί φίλοι
(που) εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον».
Θυμάμαι την αυλή της γιαγιάς μου και
το φάντασμα του παππού μου
να μουρμουρίζει:
«το Κομμουνιστικό Κόμμα μας πρόδωσε».
Οι φτωχοί και οι κομμουνιστές τρώγανε
το καρπούζι για φαγητό,
για να χορτάσουν.
Ο ένας, ο εαυτός
ο ψυχισμός της θάλασσας και
η υποκρισία
παράσιτα: τα χέρια.
Η προίκα,
τα ασυνήθιστα σεντόνια από τα παζάρια των τσιγγάνων,
ένα φτωχό σπίτι
επαρχιώτες αντάρτες,
τότε.
Ο πόλεμος συμβουλεύει τα αγριογούρουνα,
ο κρίσιμος ήχος της ακίνητης θάλασσας,
στην άκρη της Ευρώπης η βοήθεια βαφτίστηκε ελεημοσύνη.
Δεν υπάρχει εκείνη η κατάλληλη στιγμή
όπου
τα βάσανα θα λυτρωθούν.
Η σάρκα έτοιμη
το αίμα καταδικασμένο να υπομένει τον θάνατο.
Κύριε, η ποίηση διαφθείρει την πίστη μου.
Οι δυνάμεις των ισχυρών νικήσαν.
Θα σταματήσουμε να βλέπουμε νυχτερίδες μέσα στην πόλη.
Θα σταματήσει η άναρχη φύση να μας χαϊδεύει τα πόδια.
Το μόνο που έμεινε είναι ένας ουρανός
δίχως σώματα,
ο γαλαξίας δεν αγκαλιάζει πια τη γη
ο φημισμένος Ωρίωνας δεν ανέτειλε
τα τελευταία 10 χρόνια.
Το μόνο που έχει πια η πόλη
είναι μια παλιά αμμουδιά
και ουρανοξύστες δίπλα στις τελευταίες
βάρκες της Μεσοποταμίας.
Καληνύχτα, όμορφε άντρα
εδώ τα περιστέρια τρώνε τις καμινάδες
της βιομηχανικής ζώνης
Καληνύχτα Αγάπη, εδώ οι ψυχές λησμονούν
το ναρκωμένο αιθέρα.
Τα εργοστάσια έμειναν άδεια,
σταδιακά κατακτήθηκαν από την πέτρα.
Το εφήμερο και οι αιώνες.
Ο ήλιος πλέκει τις πλεξούδες
μιας ξεχασμένης παρθένας
στην κοιλάδα.
Νίκησαν άλλοι
Αυτά τα παράθυρα στέκουν ακόμα
εκεί
κάτω από τα κεραμίδια.
Υπάρχουν ακόμα οι σαύρες,
σε κάποιες επαρχιακές πόλεις
κάνουν θόρυβο κάτω από τις σακούλες σκουπιδιών
και στα θεμέλια από σκοτεινές εκκλησίες.
Δεν μου άρεσαν ποτέ τα καινούργια σπίτια
μου αρέσουν οι σοφίτες, το βουβό φως
της διανόησης του κόσμου,
η περιουσία ενός αυτοσχέδιου κήπου
ένας βάλτος
μια παρέα από αγοροκόριτσα
και δυο μεγάλα φίδια
να προστατεύουν το δεντρόσπιτο
Είχαμε πάντα μια καραμπίνα στο σπίτι μας
Τα πιτσιρίκια θάβουν ένα σπουργίτι
Οι ήσυχες κηδείες και
τα λεπτά δάχτυλα της τριανταφυλλιάς
αυτά μου αρέσουν
Η πόλη χρειάζεται φροντίδα
εμείς και ο σκοπός μας
θα θεραπεύσουμε
το τέλος.
Μερικές φορές αυτή η υγρασία μου αρέσει
οι αλάνες με τη λεβάντα και το λεμονόχορτο
αυτά μου αρέσουν
Ο πειρασμός της μαγείας
απέναντι στο θρήνο του κόσμου
Αυτό το απόγευμα πρέπει να συγκινηθούν
τα ελάφια και οι λύκοι
οι τρυποκάρυδοι και οι τίγρεις
να κατακτήσουν τις πλατείες
να χτίσουν ένα οχυρό
να μιλήσουν για τους τάφους γυναικών –
αυτές οι γυναίκες που πλένουν
τις σκεπές των σπιτιών τους
με μια διάπλατη σιωπή
αυτές και το κενό διάστημα –
οι γυναίκες που αγγίζουν τις στάχτες
των αποτεφρωμένων μαξιλαριών τους
υπνωτισμένες,
χαμογελάνε μόνο στο ξημέρωμα του Αυγούστου
παίζουν τα Ελευσίνια Μυστήρια στο
λευκό τραπέζι της κουζίνας τους,
τυλίγονται με σιδερωμένα υφάσματα
μέσα στις φθαρμένες ντουλάπες και κλαίνε αθόρυβα
δίχως να ακουστεί ούτε ένα δάκρυ
Πρέπει να σώσουμε την πόλη,
τον έρωτα των ζευγαριών,
πρέπει να σώσουμε την πολυγαμία
Εδώ, κάποτε δούλευε ο πατέρας μου
Μου αρέσει να πηγαίνω βόλτα στις γειτονιές
που υπερασπιζόμουν κάποτε τη μικρή μου αδερφή,
στους δρόμους που έκανα ποδήλατο και
στις αυλές που διαβάζαμε τους Μυστικούς Εφτά.
Να ανοίγω τα μάτια μου
να κοιτάζω με λεπτομέρεια όλες εκείνες τις στιγμές,
το παιχνίδι, τριγύρω πολλές γάτες
και οι σημαίες της Ειρήνης
καρφωμένες σε τουρκουάζ φυλλώματα.
Τα βαμμένα φρούτα και οι ανήλικες μαινάδες
Το διαμέρισμα που έμενα
δίπλα σε μια εκκλησία
άθεη – τότε –
δέκα χρονών και άθεη
Γι’ αυτό λένε:
τα παλιά τα σπίτια έχουν φαντάσματα
οι μνήμες κατοικούν μέσα στα κουφάρια,
μπετόν και λάσπη
παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Βλέπω το παλιό δημαρχείο
φθαρμένο σαν από στάχτη
και θυμάμαι
την ταλαιπώρια της μάνας μου
και εκείνα τα πρωινά
που ερχόταν με τη θεία μου
για να της βγάλει το επίδομα αναπηρίας
και δεν της το δώσανε ποτέ.
Α, ρε μάνα έχεις δουλέψει πολύ
πολλές ώρες, πολλά παιδιά
οι εκλογές και το βιβλιοπωλείο
και στο χωράφι δίπλα
ηλιοκαμένα πρόσωπα,
σκληρά χέρια, ένα στόμα που προσεύχεται τη νύχτα
κρυφά.
Ο θυμός και η μιζέρια καταγής,
τα βουνά και τα παιδιά χορεύουν
– μακριά από το οίκτο –
κάτω από το ζευγάρωμα των αστερισμών.
Καταλαβαίνω το πρωινό ξύπνημα, τον παιδίατρο,
τις αργίες και το δώρο των Χριστουγέννων,
την ασφάλεια υγείας και τα εργατικά ατυχήματα,
αυτοί που δεν μπορούν να πιστέψουν πως
η ζωή είναι ένα μυστήριο και
το κλάμα της ερωτευμένης Αλεξάνδρας
Δεν χρειάζεται να κλέβουμε με αγωνία το δέρμα των ζώων
για να θρέψουμε τις μέρες μας
καλύτερα
να σπείρουμε το χωράφι
κριθάρι και ρύζι
αλλά
μόνο,
όταν αυτό θα είναι
μια κοινή απόφαση- μέχρι τότε
η πίσσα ακόμα θα βρωμάει μέσα στα σπλάχνα μας.
Είναι και η καριέρα και
το απελπισμένο βλέμμα στον καθρέφτη
και η δημοσιότητα και η επιτυχία
Η ποίηση είναι σαν δώρο
για όλους τους άλλους που δεν γράφουν
Η ηρεμία του κάμπου
ξύπνησε τους γονείς μου
και τους προγόνους μου
Ελπίζουν πως θα αποκτήσουν
το ευρετήριο της ελπίδας
Αλήθεια
Βρέθηκα
Γονατισμένη
Δίνοντας
Ελιές και Ζωή
στον Ήλιο
Θεός και Θάλασσα
Ιδρωμένα
Κορίτσια
Λένε το Μέλλον
η Νεότητα
Ξάφνου η Ομορφιά της
Πεταλούδας και ο Ποταμός
στη Ραχοκοκαλιά σου
Στοργικά με Τρυφερότητα
Ύψιλον στον Ύψιστο
Φέρνω Χελιδόνια στην αγκαλιά μου
Ψωμί και Ωμέγα.
Αυτό που ήθελα να γράψω ήταν για:
την εγκαταλελειμμένη πατρίδα των παιδικών μου χρόνων
https://tokoskino.me/
Το βρήκα στο : Greek Canadian Literature


Βιταμίνη για πρόληψη καταρράκτη & γλαυκώματος και βελτίωση της νυχτερινής όρασης - Πού θα τη βρείτε

  Βιταμίνη για πρόληψη καταρράκτη & γλαυκώματος και βελτίωση της νυχτερινής όρασης - Πού θα τη βρείτε Σινάνη Αικατερίνη Παρασκευή, 24 Ι...