Ο ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

September 15, 2018

Υπάρχει ο νόμος της πέτρας
κι ο νόμος της φωτιάς, υψώνεις λέξη
και βρίσκεις νότα κατάλληλη
σε ένα σφικτό δίκτυ που εμφανίζεται
στο εκμαγείο ενός μεγάλου ωρολογοποιού
που συνεχίζει να βρίσκει στα δευτερόλεπτα τη νοστιμιά
εξαίσια την μεταξύ τους αναστολή
και ιδιαίτερα στυφή την εγκατάλειψη.
Ο Μωυσής βάδισε στην κόψη της πέτρας
δεν ζύγιζε, δεν μύριζε δεν αισθάνθηκε το άριστον,
το είδε.
Πέρασε μέσα από το «δύσετο μεν ηέλιος»
κι έσκαψε πέτρα, δεν είχε ανάγκη
το χάδι του παιδιού και το δάκρυ του πένθους.
Ο Μωυσής έδωσε συντάγματα, όπως το ήθελαν
τακτοποιημένα διηγήματα και βραβευμένους ποιητές,
μοίρασε νόμπελ και έδωσε την πυρίτιδα, όπως το ήθελαν
εμείς προσθέσαμε τον ανταγωνισμό
ώστε να φαγωθεί ο κόσμος.
Ο σταυρωμένος στέκεται στην απλή πλευρά
παραμένει απρόβλεπτος.
Μιλάει στα δέντρα κι ανθίζουνε
φτιάχνει με επιμέλεια ωραία ερείπια
ξέρει να πίνει το ψωμί
να τρώει όνειρα σε ποσότητες
που ξεπερνούν την τέχνη της γραφής.
Εκεί που η γραφή αφαιρείται
αυτός γνωρίζει της νότας την πλήρη ανθοφορία.
Ο κόσμος δεν δέχτηκε ,
γιατί είναι πάντα πιο εύκολη η εξόντωση του άλλου.
Αν θέλαμε τον δικό του τρόπο
θα καίγαμε τα που αλιεύουμε
για να κτίσουμε την μικρή ζωή, το μικρό του κόσμου
τα ανώριμα δευτερόλεπτα, της ανάγκης
τα’ άπλυτα χωρίς ρυθμό μόνο με γνώμονα
ένα νοητό σκληρό διαβήτη.
Ο σταυρωμένος αναταράσσει τα σχέδια
μουσκεύει τα δευτερόλεπτα
βάφει τον ουρανό με αόρατα ιώδη
και γυρίζεις σπίτι και βλέπεις μια αβέβαιη φλόγα,
και γράφεις στίχους που δεν τους θεωρείς δικούς σου
και είσαι αβοήθητος, ρεμάλι στα μεσάνυχτα του λόγου.
Κι αυτός με επιμονή φτιάχνει ξανά τον κόσμο
μες στην έκσταση
και γίνεται ένα μεγάλο δέντρο
ώστε να βγαίνει μέσα από την πέτρα,
αυτός ο πάντα νέος, όμορφος πάντα
χορεύοντας σαν κρητικός αρχάγγελος.
Δρόμος άλλος δεν υπάρχει.
Για αυτό τα βράδια ακούω από μακριά
καραβάνια των ευχών
από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
να ταξιδεύουν.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ

https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/