ΤΏΡΑ ΕΓΏ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΎΩ ΌΤΙ ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΊ Η ΣΥΜΦΩΝΊΑ; -- Ιστορική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας - πΓΔΜ

Ιστορική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας - πΓΔΜ

Με διάγγελμα ο πρωθυπουργός ενήμερωσε τον ελληνικό λαό για την ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Η νέα ονομασία θα είναι Severna Makedonija δηλαδή Βόρεια Μακεδονία. Οπως ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας, πρόκειται για συμφωνία με σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων ενώ περιλαμβάνει και συνταγματική αναθεώρηση του γειτονικού κράτους.

Η νέα ονομασία

Oι βόρειοι γείτονες μας συμφώνησαν να αλλάξουν τη Συνταγματική τους ονομασία για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων, «συμφώνησαν να μετονομάσουν τη χώρα τους σε Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή στη γλώσσα μας σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην τηλεοπτική του δήλωση προς τον ελληνικό λαό. 

Σημείωσε ότι «η αλλαγή του ονόματος θα υλοποιηθεί τόσο σε ό,τι αφορά τις διεθνείς και διμερείς τους σχέσεις όσο όμως και στο εσωτερικό», δηλαδή το όνομα αυτό θα ισχύει erga omnes - έναντι όλων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι γείτονές μας ανέλαβαν την υποχρέωση να αναθεωρήσουν σχετικά το Σύνταγμα τους.

Με τη συμφωνία, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, «επιτυγχάνεται ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της Ελληνικής Μακεδονίας και των Βόρειων Γειτόνων μας και μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό που ενέχει η σημερινή Συνταγματική τους ονομασία».

Απαλείφονται οι αναφορές σε «μακεδονική μειονότητα» και οι αλυτρωτισμοί

Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι απαλείφονται οι αναφορές σε Μακεδονική Μειονότητα καθώς και στην ανάγκη προστασίας της και αντικαθίσταται το άρθρο για την προστασία των συνόρων με απάλειψη των προβληματικών σημερινών αναφορών. Υπογράμμισε ότι αφαιρούνται οποιεσδήποτε έστω και έμμεσα ιστορικές - αλυτρωτικές αναφορές από το προοίμιο του Συντάγματός τους.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε εκτενώς στους όρους της Συμφωνίας, εξηγώντας και υπογραμμίζοντας πως με αυτήν "μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό". Υπογράμμισε ότι η ελληνική κυβέρνηση "υπερασπίστηκε στο ακέραιο όλες τις κόκκινες γραμμές της, όλες τις κόκκινες γραμμές της εθνικής μας θέσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια".  

Χωρίς συνταγματική αναθεώρηση, ακυρώση της ένταξης στο ΝΑΤΟ

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε και στο χρονοδιάγραμμα από εδώ και πέρα σχετικά με την υπογραφή - κύρωση και θέση σε ισχύ της Συμφωνίας, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι και οι δύο προσκλήσεις που θα υποστηρίξει η Ελλάδα(αφενός για την έναρξη των ενταξιακών συζητήσεων της Βόρειας Μακεδονίας με την ΕΕ και, αφετέρου, για την ένταξη της στο ΝΑΤΟ) θα τελούν υπό την αίρεση της επιτυχούς ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης εκ μέρους της γείτονος, που κατοχυρώνει την χρήση του ονόματος έναντι όλων.  

Μεγάλη διπλωματική νίκη και ιστορική ευκαιρία 

Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε τη σημασία που ενέχει για τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας μας η εξέλιξη της επίτευξης Συμφωνίας, με την Ελλάδα να πρωταγωνιστεί και πάλι στα Βαλκάνια. Τόνισε ειδικότερα πως "πρόκειται για μια ιστορική στιγμή για τα Βαλκάνια, και τους λαούς μας", καθώς "κλείνει οριστικά μια διένεξη που υπονόμευσε τον κοινό βηματισμό και την σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον". Σε αυτό το σημείο σημείωσε πως "με τη Συμφωνία αυτή η πατρίδα μας εδραιώνεται ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και ως πραγματικός πυλώνας σταθερότητας σε μια βαθειά πληγωμένη περιοχή".

Ο έλληνας πρωθυπουργός δήλωσε υπερήφανος και τόνισε πως "πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωτερικούς υπολογισμούς, σήμερα μπορούμε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες να είμαστε περήφανοι: Όχι μόνο για την ιστορία και την πολιτισμική μας κληρονομιά που με τη Συμφωνία κατοχυρώνουμε, όχι μόνο για το εθνικό μας παρελθόν, αλλά και για το παρόν και το μέλλον μας. Μιας ισχυρής Ελλάδας, φάρου πολιτισμού, ιστορίας αλλά και αξιών. Μιας Ελλάδας Πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ευρώπη".

Ολόκληρο το διάγγελμα του πρωθυπουργού

«Ελληνίδες, Έλληνες,

Πριν από λίγη ώρα και μετά από πολύμηνες και επίμονες διαπραγματεύσεις, καταφέραμε να καταλήξουμε σε Συμφωνία με τον Πρωθυπουργό της πΓΔΜ, για την επίλυση της χρόνιας διαφοράς μας σε ό,τι αφορά την ονομασία της γείτονος.

Εδώ και πάνω από εβδομήντα χρόνια, από την ίδρυση του γειτονικού ομόσπονδου Κράτους της Γιουγκοσλαβίας, και ιδιαίτερα μετά την ανεξαρτητοποίησή της το 1992, η γειτονική χώρα έφερε την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικειοποίηση της βαριάς πολιτισμικής κληρονομιάς της ελληνικής Μακεδονίας.

Θέλω να σας ενημερώσω ότι προκειμένου να αποκατασταθούν σχέσεις εποικοδομητικής συνεργασίας και ειλικρινούς φιλίας ανάμεσα στους λαούς μας και προκειμένου η Ελλάδα όχι μόνο να δεχθεί, αλλά και να πρωτοστατήσει στην ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική προοπτική των γειτόνων μας, οι τελευταίοι συμφώνησαν να αλλάξουν τη συνταγματική τους ονομασία για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων.

Συμφώνησαν να μετονομάσουν τη χώρα τους σε Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή στη γλώσσα μας σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας.

Η αλλαγή του ονόματος θα υλοποιηθεί τόσο σε ό,τι αφορά τις διεθνείς και διμερείς τους σχέσεις όσο όμως και στο εσωτερικό.

Με δύο λόγια, το όνομα αυτό θα ισχύει erga omnes – έναντι όλων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι γείτονές μας ανέλαβαν την υποχρέωση να αναθεωρήσουν σχετικά το Σύνταγμά τους.

Με τον τρόπο αυτό και υπό τους όρους που προβλέπονται στη συμφωνία, οι 140 χώρες που σήμερα αναγνωρίζουν τους γείτονες μας ως Μακεδονία, θα τους αναγνωρίζουν εφεξής με το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Έτσι επιτυγχάνεται ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της ελληνικής Μακεδονίας και των Βόρειων Γειτόνων μας και μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό που ενέχει η σημερινή Συνταγματική τους ονομασία.

Την ίδια στιγμή -και ίσως αυτό να έχει τη μεγαλύτερη ιστορική βαρύτητα και αξία για την Ελλάδα- στη Συμφωνία που καταλήξαμε, για πρώτη φορά προβλέπεται ότι οι Βόρειοι Γείτονές μας δεν έχουν και δεν μπορούν να διεκδικήσουν στο μέλλον καμία σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό της Μακεδονίας.

Ο όρος Μακεδόνας της ελληνικής ιστορικής κληρονομιάς, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό διαχωρίζεται ρητά και κατηγορηματικά από τον όρο Μακεδόνας, όπως τον χρησιμοποιούν και στη βάση του οποίου αυτοπροσδιορίζονται οι πολίτες της γειτονικής μας χώρας.

Στο ίδιο πλαίσιο, η Συμφωνία αναγνωρίζει τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ από το 1977 για την καταγραφή της γλώσσας των γειτόνων μας ως Μακεδονικής γλώσσας, με την πρόσθετη, όμως, και σαφή διατύπωση ότι αυτή ανήκει στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών, γεγονός που, όπως ρητά αναγνωρίζεται, τη διαχωρίζει απολύτως από την ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Η Συμφωνία, επίσης, προβλέπει ότι η υπηκοότητα που θα αναγράφεται στα ταξιδιωτικά έγγραφα των γειτόνων μας δεν θα είναι: Μακεδόνας σκέτο, όπως μέχρι σήμερα, αλλά: Μακεδόνας / Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας.

Η Ελλάδα θα αναγνωρίζει την υπηκοότητα των γειτόνων πολιτών ως «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας».

Αλλά πέραν αυτών, μεγάλη σημασία έχει και το γεγονός ότι συμφωνήσαμε οι γείτονές μας στην επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση να αναλάβουν την υποχρέωση να αφαιρέσουν από το Σύνταγμα τους οποιαδήποτε αναφορά θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αλυτρωτική.

Συγκεκριμένα:

Απαλείφονται οι αναφορές σε Μακεδονική Μειονότητα, καθώς και στην ανάγκη προστασίας της.

Αντικαθίσταται το άρθρο για την προστασία των συνόρων με απάλειψη των προβληματικών σημερινών αναφορών.

Τέλος, αφαιρούνται οποιεσδήποτε έστω και έμμεσα ιστορικές - αλυτρωτικές αναφορές από το προοίμιο του Συντάγματός τους.

Με τον κ. Ζάεφ καταλήξαμε, επίσης, σε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την υπογραφή – κύρωση και θέση σε ισχύ της Συμφωνίας.

Η Συμφωνία, αφού υπογραφεί από τους υπουργούς Εξωτερικών, θα πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή των γειτόνων μας.

Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα υποστηρίξει απόφαση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας, με την Ε.Ε. στο επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Και ταυτόχρονα θα υποστηρίξει την αποστολή πρόσκλησης από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για ένταξή της στον οργανισμό.

Και οι δύο αυτές προσκλήσεις θα τελούν υπό την αίρεση της επιτυχούς ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης, που κατοχυρώνει τη χρήση του ονόματος έναντι όλων.

Με απλά λόγια, εφόσον η Συνταγματική Αναθεώρηση δεν ευδοκιμήσει τότε αυτοδικαίως ακυρώνεται η πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και δεν εκκινούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.

Η Ελλάδα, τέλος, θα κυρώσει τη μεταξύ μας Σύμβαση στο ελληνικό κοινοβούλιο θέτοντας την σε ισχύ, καθώς και το Πρωτόκολλο ένταξης των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης στη γειτονική χώρα.

Με τον τρόπο αυτό η χώρα μας διασφαλίζει πλήρως και απόλυτα τα συμφέροντα της και δεν απεμπολεί το σχετικό διαπραγματευτικό της πλεονέκτημα.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι η Συμφωνία αυτή αποτελεί μια μεγάλη διπλωματική νίκη, αλλά και μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία.

Η Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίστηκε στο ακέραιο όλες τις κόκκινες γραμμές της, όλες τις κόκκινες γραμμές της εθνικής μας θέσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια.

Το σημαντικότερο, όμως, όλων είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία που αφορά όχι μόνο το έθνος μας, αλλά συνολικότερα την περιοχή μας.

Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή για τα Βαλκάνια και τους λαούς μας.

Κλείνει οριστικά μια διένεξη που υπονόμευσε τον κοινό βηματισμό και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.

Και ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον.

Ένα παράθυρο αλληλεγγύης, φιλίας και συνεργασίας, ευημερίας και συνανάπτυξης μεταξύ των λαών μας.

Με τη Συμφωνία αυτή η πατρίδα μας εδραιώνεται ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και ως πραγματικός πυλώνας σταθερότητας σε μια βαθιά πληγωμένη περιοχή.

Σε μια περίοδο που χώρες γύρω μας βυθίζονται στον εαυτό τους, χτυπημένες από το μικρόβιο του εθνικισμού, η Ελλάδα πρωταγωνιστεί και πάλι στα Βαλκάνια, ως η χώρα που ανοίγει δρόμους για την ειρηνική επίλυση διαφορών και τη δημιουργική συνύπαρξη των λαών.

Και είμαι βαθιά περήφανος για αυτό.

Και πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωτερικούς υπολογισμούς, σήμερα μπορούμε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες να είμαστε περήφανοι.

Όχι μόνο για την ιστορία και την πολιτισμική μας κληρονομιά που με τη Συμφωνία κατοχυρώνουμε, όχι μόνο για το εθνικό μας παρελθόν, αλλά και για το παρόν και το μέλλον μας.

Μιας ισχυρής Ελλάδας, φάρου πολιτισμού, ιστορίας αλλά και αξιών, μιας Ελλάδας Πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ευρώπη.

Αυτή την Ελλάδα οραματιζόμαστε και σήμερα κάνουμε ένα ιστορικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Σας ευχαριστώ»

http://www.koutipandoras.gr/

Δίκταμο ή Έρωντας για πονοκέφαλο, πόνους κοιλιάς, στομαχόπονο, πονόλαιμο, ατονία, κρυολόγημα, βήχα, είναι αιμοστατικό, αφροδισιακό

Δίκταμο ή Έρωντας για πονοκέφαλο, πόνους κοιλιάς, στομαχόπονο, πονόλαιμο, ατονία, κρυολόγημα, βήχα, είναι αιμοστατικό, αφροδισιακό

Της Αγγελική Μήλιου, βιολόγου, medlabnews.gr 

Το Δίκταμο (δίχταμος) είναι ένα ενδημικό φυτό που συναντάται στην Κρήτη και χρησιμοποιείται ως ρόφημα. Η Κρητική γη φημίζεται για την ποικιλία της σε βότανα τα οποία φύονται στις πλαγιές του Ψηλορείτη και στις υπόλοιπες ορεινές σειρές της Μεγαλονήσου. Το όνομά του λοιπόν το Δίκταμο το πήρε από την οροσειρά Δίκτη στο Λασίθι της Κρήτης στην οποία και βρισκόταν σε αφθονία. Βέβαια το θαυμάσιο αυτό βότανο, το οποίο είναι ένα αυτοφυές πολυετές φυτό, μπορούμε να το συναντήσουμε κατ' ουσίαν στα περισσότερα βουνά της Κρήτης -κυρίως σε απόκρημνα σημεία- ενώ είναι πασίγνωστο από τα αρχαία χρόνια για τις ευεργετικές του ιδιότητες. Στην αρχαιότητα ο Κρητικός Δίκταμος ονομαζόταν και "αρτεμίδιο", δίνοντας στο φυτό το όνομα της θεάς που πλήγωνε με δηλητηριασμένα βέλη.

Ωστόσο, σχεδόν όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς της εποχής εκθειάζουν την ικανότητα του φυτού αυτού να γιατρεύει τις πληγές και να αποβάλλει τα βέλη από το σώμα των ανθρώπων και των ζώων. 
Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιεί το φυτό για να γιατρέψει τραύματα από πολεμικά όπλα και αναφέρεται συχνά σε ένα είδος κρασιού αρωματισμένου με δίκταμο. 
Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι, τα αγριοκάτσικα που ζουν στα βουνά της Κρήτης, όταν τραυματιστούν, μασούν δίκταμο και το αποβάλλουν από το σώμα τους. 
Ο Βιργίλιος αναφέρει επίσης ότι η θεά Αφροδίτη έκανε καλά τον Αινεία με δίκταμο, που μάζεψε μόνη της από τα βουνά της Κρήτης. 

Ο Ιπποκράτης στα βιβλία του για τη "Μαιευτική και γυναικολογία" αναφέρει ότι κοπάνιζε δίκταμο σε ζεστό νερό, έτσι ώστε να βοηθήσει τις εγκύους να γεννήσουν. Η χάρη του Δίκταμου θα φτάσει μέχρι το Βυζάντιο, το οποίο θα εισάγει από την Κρήτη μεγάλες ποσότητες του φυτού για την παρασκευή κυρίως αλοιφών, ενώ οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα αρωμάτιζαν με αιθέριο έλαιο δίκταμου ηδύποτα όπως η βενεδικτίνη και η τραπιστίνη.

Η λαϊκή κρητική θεραπευτική χρησιμοποιούσε το δίκταμο σε αφεψήματα (βραστάρια) σαν πανάκεια για όλες σχεδόν τις αρρώστιες.

Στη γρίππη του 1918 στο Ηράκλειο, μας πληροφορεί η γνωστή λαογράφος Ευαγγελία Φραγκάκη, υπήρχε ένα εργοστάσιο κάτω από του Λαζαρέτο την πόρτα, που έφτιαχνε και πουλούσε σαν αντιγριππικό “έλαιος“, αιθέριο έλαιο δηλαδή από δάφνη, ρίγανη, φασκόμηλο και δίκταμο για εντριβές σύμφωνα με τις συστάσεις των γιατρών της εποχής.

Στη Γαλλία τον χρησιμοποιούν από παλιά, μαζί με άλλα φυτά για την Παρασκευή ενός ειδικού παρασκευάσματος κατά της διάρροιας με το όνομα Diascordium. Η Γαλλία ήταν η κυριότερη χώρα εξαγωγής Δικτάμου για φαρμακευτική και μυρεψική χρήση μέχρι το 1936. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την πληροφορία η Γαλλία εισήγαγε το χρόνο εκείνο 10 τόνους ξερού δίκταμου στην τιμή των 800 δραχμών κατά κιλό. Δηλαδή η αξία της εξαγωγής ήταν 8.000.000 προπολεμικές δραχμές ποσό τεράστιο.

Σήμερα ο δίκταμος που εξάγεται στο εξωτερικό από την Κρήτη χρησιμοποιείται σαν αιθέριο έλαιο, στην αρωματοποιία, την ποτοποιία για παρασκευή Βερμούτ και Σαρτρέζ, αλλά και στην φαρμακευτική.

Άλλες Ονομασίες: αδίχταμος, δίκταμνο, έρωντας, γέροντας, ατίταμος, τίταμος, στοματόχορτο, στομαχόχορτο, μαλλιαρόχορτο, ρίγανο, δίχταμο, Origanum dictamus

Φέρεται να συμβολίζει την αγάπη και τον έρωτα, δεδομένου ότι μόνο οι πιο ένθερμοι νέοι ερωτευμένοι θα σκαρφάλωναν στις πλαγιές και τα βαθιά φαράγγια της Κρήτης, προκειμένου να συλλέξουν τα άνθη του για τις αγαπημένες τους. Αυτοί οι νεαροί εραστές αποκαλούνταν «ερωντάδες» και θεωρούνταν πολύ παθιασμένοι και γενναίοι, αρκετοί όμως πλήρωσαν τη φήμη αυτή με τη ζωή τους όπως φαίνεται από διάφορες μαρτυρίες ανά τους αιώνες.

Συλλέγεται όταν βρίσκεται σε περίοδο ανθοφορίας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και χρησιμοποιείται για να προσδώσει άρωμα σε φαγητά και ποτά όπως το βερμούτ και το αψέντι, στην αρωματοποιεία, για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες καθώς και ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους.

Πρόκειται για έναν μικρού μέγεθος θάμνο, με ύψος που δεν ξεπερνά τα 30-40 εκατοστά, φύλλα χνουδωτά και μικρά καθώς και πλατιά, φωτεινά ροζ – βιολετί άνθη, τα οποία είναι ερμαφρόδιτα και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες που έλκονται από την έντονη μυρωδιά τους και το ζωηρό χρώμα τους.

Το άγριο δίκταμο της Κρήτης , λόγω της σπανιότητάς του, προστατεύεται με τη συνθήκη της Βέρνης και απαγορεύεται η συλλογή του στο Εθνικό Δρυμό του φαραγγιού της Σαμαριάς.

Βασικές Ιδιότητες: Στο συγκεκριμένο βότανο αποδίδονται πολλές θεραπευτικές ιδιότητες, για αυτό θεωρείται κυρίως φαρμακευτικό. Το αιθέριο λάδι περιέχει καρβακρόλη, καμφορά και θυμόλη. Οι αρωματικές του ιδιότητες οφείλονται στην πουλεγόνη. Η πουλεγόνη, η καρβακρόλη και η θυμόλη που περιέχει, έχουν κυρίως αντισηπτικές και ανθελμινθικές ιδιότητες, ενώ οι πολυφαινόλες που αναφέραμε έχουν ποικίλες φαρμακοδυναμικές ενέργειες.

Το αφέψημα του δικτάμου, έχει καταπραϋντική επίδραση στο πεπτικό σύστημα, τονωτική δράση και καταπολεμάει φυσικά τους πονοκεφάλους. Χρησιμοποιείται επίσης για την αντιμετώπιση κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων.
Λέγεται στοματόχορτο γιατί όταν μασώνται τα φύλλα σταματούν την κακοσμία του στόματος.

Λέγεται στομαχόχορτο γιατί αν βάλουμε κοπανισμένα φύλλα πάνω σε πληγή σταματάει την αιμορραγία. Χρησιμοποιείται για επούλωση τραυμάτων και την αποφυγή μολύνσεων.
Συνιστάται για νευρικές διαταραχές, διαλείποντες πυρετούς και σε σκορβούτο.

Το δίκταμο είναι γνωστό για τις αναζωογονητικές του ιδιότητες. Χρησιμοποιείται ως τονωτικό αφέψημα για να καταπραΰνει τους πονοκεφάλους, τις νευραλγίες, τις στομαχικές διαταραχές, τις παθήσεις του συκωτιού αλλά και ως εμμηναγωγό. Διεγείρει το πεπτικό σύστημα, καταπολεμά την ατονία, τα κρυολογήματα και το βήχα, είναι αφροδισιακό και λειτουργεί ως σπασμολυτικό, στυπτικό, επουλωτικό, αιμοστατικό, αντισηπτικό, τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό των πόνων του στομαχιού και των εντέρων.

Το δίκταμο είναι επίσης διουρητικό, χολαγωγικό, εμμηναγωγό, καταπολεμά τις αμοιβάδες, καταπραΰνει τον πονοκέφαλο και τον πονόδοντο. Δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων ενώ έχει αντιοξειδωτική και αντιμικροβιακή δράση.

Θεωρείται ότι το δίκταμο ανακουφίζει από τους πόνους των ρευματισμών και των αρθριτικών. Η εσωτερική χρήση (πόσιμη μορφή) βάμματος ή εγχύματος, τονώνει την καρδιαγγειακή λειτουργία, προλαμβάνοντας προβλήματα κυκλοφορικά και παθήσεις που σχετίζονται με την καρδιά,

Είναι ευστόμαχο και πολύ χωνευτικό.

Σε πονοκεφάλους και πονόδοντους, κάνει καλό όταν μασάει κανείς για πολλή ώρα φύλλα δικτάμνου. Καταπολεμά την κακοσμία του στόματος και βοηθάει στην αντιμετώπιση ουλίτιδων.

Εκτός από κυτταροτοξική, το αιθέριο έλαιο του Origanum dictamnus εμφανίζει και εντομοκτόνο δράση. Χρησιμοποιείται επίσης στη βιομηχανία τροφίμων και στην κοσμετολογία.

Οι πρακτικές μαμές χρησιμοποιούσαν καταπλάσματα, ροφήματα αλλά και θερμά λουτρά με δίκταμο για την επιτάχυνση των τοκετών. Θεωρήθηκε επίσης εξαιρετικό εμμηναγωγό, μαλακτικό του στομάχου, ηρεμιστικό, θερμαντικό σε περιπτώσεις κρυώματος, ακόμα και αφροδισιακό. Πολτοποιημένο με νερό χρησιμοποιήθηκε ως καταπλάσματα σε αποστήματα, σπυριά, μελανιές και κιρσούς.

Ως εμμηναγωγό φημίζεται ότι βοηθάει σε περιπτώσεις αμηνόροιας, που προέρχεται από εξάντληση του οργανισμού (έλλειψη περιόδου).
Συνιστάται σε νευρικές διαταραχές, νευρικούς πονοκεφάλους και άλλα νοσήματα του νευρικού συστήματος, εξαιτίας των καταπραϋντικών ιδιοτήτων που εμφανίζει. 

Για τις αντισηπτικές του ιδιότητες χρησιμοποιείται σε διαλείποντες πυρετούς, γρίπες και κρυολογήματα. 

Η ρίζα του ως αλοιφή βρίσκει χρήση κατά της ισχιαλγίας, ενώ ο χυμός του καταναλώνεται μέσα σε κρασί για να θεραπεύσει τα δαγκώματα φιδιού.

Χρήσεις: 

Αρκετά είναι τα σκευάσματα του φυτού αυτού, που είτε χρησιμοποιούνται από παλιά και ως τις μέρες μας και προέρχονται από τη λαϊκή θεραπευτική, είτε έχουν τη βάση τους στις σημερινές γνώσεις των επιστημόνων. Αυτά διακρίνονται σε εγχύματα, βάμματα, οίνους, αφεψήματα, επιθέματα-καταπλάσματα, σκόνες, μίγματα, αλοιφές και λουτρά. 

Σαν φρέσκο το μασάτε για τις στομαχικές και στοματικές ιδιότητες. 

Σαν έγχυμα, 10 γραμμάρια σε ένα λίτρο βραστό νερό. Καταπολεμά την ατονία και τους σπασμούς. Αν αφήσετε λίγα φύλλα του σε ένα ποτήρι καυτό νερό για 10 λεπτά είναι εμμηναγωγό, βοηθάει τον τοκετό και σε μεγάλες δόσεις είναι εκτρωτικό. 

Όταν τρίψετε τα ξερά φύλλα σε σκόνη και τη ρίξετε στην πληγή σταματάει το αίμα.

Σαν ζεστό ρόφημα χρησιμοποιείται κατά του κρυολογήματος και της γρίπης (αυτή είναι και η πλέον διαδεδομένη χρήση του), ενώ γενικότερα θεωρείται ότι έχει αντισπασμωδικές και τονωτικές ιδιότητες, βοηθάει στη σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος αλλά και στην ανακούφιση από τους πονοκεφάλους και τον πονόδοντο. 

Πως παρασκευάζουμε ένα ζεστό ρόφημα με δίκταμο: 

Ρίχνουμε 5-10 γραμμάρια δίκταμο σ' ένα λίτρο βραστό νερό, το αφήνουμε για περίπου 10 λεπτά, σουρώνουμε και το πίνουμε. 

Καλό είναι να πίνουμε από το αφέψημα αυτό έως 2 φλιτζάνια την ημέρα και βέβαια κατόπιν συνεννόησης με το γιατρό μας – κάτι που ισχύει φυσικά και για τις υπόλοιπες χρήσεις του. 

Παράλληλα από το δίκταμο παράγεται και θαυμάσιο αιθέριο έλαιο με πολλαπλές χρήσεις.
Επίσης το βοτάνι αυτό χρησιμοποιείται κι εξωτερικά ως κατάπλασμα καθώς εκτός των άλλων θεωρείται ότι έχει και σημαντικές αντισηπτικές κι επουλωτικές ιδιότητες. 

Σαν βάμμα, 20 γραμμάρια μέσα σε ρακί. Ύστερα από λίγες ημέρες μπορεί να χρησιμοποιηθεί λίγο λίγο (50 γραμμάρια τη μέρα για 4 ημέρες. 

Σαν λουτρό, βράζετε σε μπόλικο νερό αρκετά φύλλα και ανθισμένες κορυφές και προσθέτετε το νερό του σε ζεστό μπάνιο και μένετε στο μπάνιο για 20 λεπτά για ηρεμία, τόνωση, αύξηση της ερωτικής διάθεσης και διατήρηση της νεότητας. 

Η μυρωδιά του δίκταμου διώχνει ερπετά και έντομα. 

Τέλος από γιαγιάδες και παππούδες θα ακούσουμε ότι το δίκταμο είναι ένα βότανο που απογειώνει την ερωτική επιθυμία. 

Προσοχή! Λίγα είναι τα στοιχεία που αναφέρονται στη βιβλιογραφία για τις πιθανές παρενέργειες που μπορεί να έχει η χρήση του φυτού. Έτσι, συνιστάται, να μη γίνεται καθημερινή χρήση του γιατί προκαλεί τοξικές παρενέργειες. Επιπλέον, θεωρείται ότι μπορεί να προκαλέσει διακοπή της κύησης όταν πίνεται συχνά από μια έγκυο. Γενικότερα, όμως, όπως συμβαίνει στην περίπτωση κάθε φυτού που έχει θεραπευτικές ιδιότητες, δεν πρέπει να γίνεται αλόγιστη χρήση του, γιατί τότε η δράση του αναστρέφεται και από θεραπευτική γίνεται τοξική λόγω υπερδοσολογίας των δραστικών συστατικών του.

πηγή

http://koukfamily.blogspot.com/

Η ιστορία του Σταυρού των Λευκάρων και η δημιουργία του ναού

Η ιστορία του Σταυρού των Λευκάρων και η δημιουργία του ναού

Πάει αρκετός καιρός από τότε που έχουμε αναφερθεί σε κάποιο θρησκευτικό θέμα έτσι σήμερα θα μεταφερθούμε στα πανέμορφα Λεύκαρα για να διηγηθούμε την όμορφη ιστορία του “Σταυρού των Λευκάρων”.

Σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας μας, το 1318, ένας Λατίνος καλόγερος από την Λεμεσό, ονόματι Σανταμαρίν, ακούγοντας για την θαυματουργή δύναμη του “Σταυρού των Λευκάρων” αποφάσισε να τον κλέψει και να τον πωλήσει στο εξωτερικό. Όταν τον έκλεψε, επιβιβάστηκε σε πλοίο για να φύγει από την Κύπρο, κάτι που δεν κατάφερε, διότι ξέσπασε τρικυμία. Μη μπορώντας να φύγει, αφαίρεσε ότι πολύτιμο κάλυπτε Το Τίμιο Ξύλο και το έκρυψε σε μια κουφάλα μιας χαρουπιάς (τερατσιά).

Χρόνια αργότερα, το 1340, ένας βοσκός ονόματι Γεώργιος, ανακάλυψε το κομμάτι Του Τίμιου Σταυρού, στην κουφάλα της χαρουπιάς, στην τοποθεσία Κακορακιά και το έδειξε στον επίσκοπο Ολβιανό από τα Λεύκαρα. Το αποτέλεσμα από την εύρεση του κομματιού Του Τιμίου Σταυρού ήταν ο βοσκός να γίνει μοναχός και να μετονομαστεί σε Γαβριήλ.

Ο μοναχός Γαβριήλ, παίρνοντας το κομμάτι Του Τίμιου Ξύλου, στην τότε βασίλισσα της Κύπρου για να το δει, θα του δώσει χρήματα προκειμένου να κτίσει μοναστήρι στα Λεύκαρα. Το μοναστήρι δυστυχώς δεν διατηρήθηκε μέχρι σήμερα αλλά σώζονται τμήματα της αρχικής εκκλησίας ενσωματωμένα στον σημερινό ναό, ο οποίος ανακαινίστηκε το 1740 και επεκτάθηκε  κατά το δυτικό μέρος του το 1867.

Ο Σταυρός σήμερα καλύπτεται από αργυροεπίχρυση επένδυση και έχει επάνω παραστάσεις από τα Πάθη Του Χριστού, την Προδοσία, τη Σταύρωση αλλά και μορφές του Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης. Στο κάθετο πόδι Του Σταυρού παρίσταται επίσης ο επίσκοπος Ολβιανός πλάι στην επιγραφή Ω ΣΤΑΒΡΕ ΜΟΥ ΣΩΣΟΝ ΜΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑ /ΤΟΝ ΤΛΗΠΑΘΗΝ ΟΛΒΙΑΝΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΛΕΥΚΑΡΩΝ.

Όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, φαίνεται πως ο ίδιος ο επίσκοπος Ολβιανός φρόντισε να γίνει Ο Σταυρός και να χαραχθεί η πιο πάνω επιγραφή, ως ευχαριστία για την απελευθέρωση του από την φυλακή γιατί παράκουσε τις διαταγές από τον Λεγάτο του Πάπα, Πέτρο και χειροτόνησε Ορθόδοξους ιερείς.

Κλείνοντας θα παρουσιάσω και ένα απόσπασμα για την πιο πάνω ιστορία, που γράφτηκε από τον Αρχιμανδρίτη Κυπριανό το 1788 “Ιστορία Χρονολογική της Νήσου Κύπρου”.

“Ο τίμιος σταυρός εκείτο παρά τω Μοναχώ Γαβριήλ, ος τις συνεχώς εδέετο του θεού, ίνα αποκαλύψη αυτώ, εις ποιόν τόπον να ανεγείρη Ναόν εις όνομα του Τίμιου Σταυρού και να αφιερώσει εκεί τπν μέγαν εκείνον θησαυρόν και βλέπει μίαν νύκταν εις τον ύπνον του ένα νέον οπού τον επρόσταζε και του έλεγε ότι να αναγείρη τον Ναόν οπού επόθει εις το χωρίον Λευκάρων εις τόπο ησυχαστικόν και αρμόδιον. Κοινολογήσας λοιπόν την υπόθεσιν και εις την προιατρευθείσαν σύζηγον του Ρήγός, έλαβε παρ’ αυτής ικανά έξοδα και καταβάλλοντος και αυτόν την δυνατή επιμέλειαν ωκοδόμησε τον Ναόν εις το χωρίον των Λευκάρων με την βοήθεια του αγίου θεού και έθετο εκεί το τίμιον ξύλον όπου σώζεται άχρι της σήμερον”.

https://perithorio.wordpress.com/

Αμβροσία: Η τροφή των Θεών στην Ελληνική μυθολογία

Αμβροσία: 

Η τροφή των Θεών στην Ελληνική μυθολογία

Οι αρχαίοι Έλληνες δίνοντας στους θεούς τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά, συμπεριέλαβαν τις ιδιότητες, τα προτερήματα και τις αδυναμίες των ανθρώπων. Κι έτσι θεώρησαν φυσικό να έχουν και την ανάγκη της τροφής. Η διαφορά μόνον είναι ότι η για τους Θεούς προορισμένη τροφή τους εξασφάλιζε την αθανασία και γι’ αυτό απαγορεύονταν αυστηρά η χρησιμοποίηση της θείας τροφής από τους κοινούς θνητούς.

Η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Η αμβροσία ήταν η τροφή των Θεών, όπως το νέκταρ υπήρξε το ποτό αυτών. Πριν βρεθεί η αμβροσία, οι Θεοί οσφραίνονταν μόνον την κνίσα των θυμάτων. Αρχικά, η τροφή αυτή εμφανίστηκε κατά την γέννηση του Διός, ρέουσα από το κέρας της Αμάλθειας. Κατά το έπος της Οδύσσειας, οι Πελείες έφεραν την αμβροσία στον πατέρα Δία˙μέσα στις Πλαγκτές όπου μία από αυτές πάντοτε χάνεται, αλλά ο Ζευς πλάθει άλλη προς αντικατάσταση αυτής:


«Και ουδέ πουλί ταίς προσπερνά, αλλ’ ουδέ η περιστέραις

οπού του Δία του πατρός την αμβροσία φέρων˙

ως και απ’ αυταίς κάθε φοράν η γλυστρή πέτρ’ αρπάζει˙

αλλά να κλεισ’ ο αριθμός στέλνει ο πατέρας άλλην»
(Οδυσ. Μ, 62 –65).

Κατά την ποιήτρια Μυρώ την Βυζαντία, την αμβροσία κόμισαν στον Δία, όταν ήταν παιδί στην Κρήτη, οι Πελειάδες, το δε νέκταρ αετοί και ο Ζευς, νικώντας τον πατέρα του, τον αετό εποίησε αθάνατο και τον πήρε στον ουρανό, εκείνους κατέστησε προπομπούς του θέρους και του χειμώνος. Κατ’ άλλο μύθο, μνημονευόμενο από τον Πρόκλο, η Δήμητραπαρασκεύαζε την αμβροσία και το νέκταρ για τους αθανάτους.

Η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Αρχικά η αμβροσία δήλωνε την αθανασία και την μεταχειρίζονταν αντ’ αυτής. Πίστευαν ότι όπως ο άνθρωπος ζει από την τροφή, έτσι και οι Θεοί διατηρούνταν αθάνατοι μέσω της αμβροσίας.

Εν τούτοις, μέσω της αμβροσία και οι κοινοί θνητοί κατέστησαν αθάνατοι. Με αυτό τον τρόπο, η Αφροδίτη κατέστησε δια της αμβροσίας αθάνατη τη Βερενίκη:

«Ω Διωναία Κύπρι, συ μεν αθάνατον από θνητής,

κατ’ ανθρωπίνην παροιμίαν, εποίησας την Βερενίκην,

αποστάξασα αμβροσίαν εις τους κόλπους αυτής».
(Θεοκρ. XV, 106-108)

Επίσης, η Αθηνά, κατ’ εντολή του Διός, ρίχνει στο στήθος του Αχιλλέα το νέκταρ και την ευχάριστη αμβροσία για να τον απαλλάξει από την πείνα:


«... και τροφήν να πάρη αυτός (ο Αχιλλεύς) δεν θέλει

αλλά κατέβα την γλυκειά να στάξης αμβροσίαν

και νέκταρ μέσ’ τα στήθη του, να μην τον πνιξ’ η πείνα».
(Ιλ. Τ, 345-347)

Κι εδώ η αμβροσία συγχέεται με το νέκταρ υπό την υγρή μορφή.

Ο Πλάτων, στην αλληγορία των ενώσεων των ψυχών, προσθέτει το νέκταρ ως ποτό, μετά την αμβροσία: «ελθούσης δε αυτής ο ηνίοχος προς την φάτνην τους ίππους στήσας παρέβαλεν αμβροσίαν τε και επ’ αυτή νέκταρ επότισε».
Σπανίως η αμβροσία συναντάται ξεχωριστά από το νέκταρ, σε πολλές περιπτώσεις μεταξύ των δύο τούτων λέξεων σημειώνεται μόνο η διαφορά του κατ’ ιδίαν γενικού όρου. Στην Οδύσσεια πάντα μόνο η αμβροσία διακρίνεται ευκρινώς από το νέκταρ, στο γεύμα το οποίο η Καλυψώ παραθέτει στον Ερμή:


«Είπε η θεά, και τράπεζαν γεμάτην αμβροσίαν του θέτει,

και άμα κόκκινο νέκταρ του συγκερνάει

κ’ έτρωγ’ εκείνος κ’ έπινεν, ο μέγας αγροφόνος».
(Οδ. Ε, 92-94).

Παρακάτω, οι υπηρέτες της θεάς προσφέρουν στον φιλοξενούμενο Οδυσσέα την αμβροσία και το νέκταρ, αυτή την φορά ενωμένα:


«και αγνάντια κείνη εκάθισε εις τον θείον Οδυσσέα,

και νέκταρ της παράθεσαν η δούλαις και αμβροσία».
(Οδ. Ε, 198-199).


Και ο Ησίοδος λέει ότι οι θεοί τρώνε και το νέκταρ και την αμβροσία:

«Μα σαν εδώσανε σ’ αυτούς όσα χρειάζονταν όλα,

και νέκταρ και αμβροσία, αυτά που τρώνε μόνον οι θεοί,

τότε στα στήθη τράνεψεν η ρωμαλέα ψυχή τους».

Αυτός, ο ευσεβής ποιητής προσθέτει, ότι οι επί ψευδορκία ένοχοι θεοί δεν είναι πλέον δυνατόν να τραφούν με νέκταρ και αμβροσία:


«Όποιος λοιπόν χύνει νερό απ’ αυτό για να ορκιστή με ψέμα

από τους αθανάτους, πόχουν την κορυφή του χιονισμένου Ολύμπου,

ακέριο χρόνο κοίτεται χωρίς πνοή˙

δεν φέρνει μήτε μια φορά την αμβροσία στα χείλη του ή το νέκταρ,

για να τραφή, αλλά κοίτεται χωρίς αναπνοή, δίχως φωνή

σε μια στρωμασιά˙ μια φοβερή παράλυση τα μέλη του σκεπάζει».
(Ησ. Θεογ. 793-798).

Στον Πίνδαρο, ο Τάνταλος υπέκλεψε από τους ανθρώπους το νέκταρ και την αμβροσία, τα οποία τον είχαν καταστήσει αθάνατο:


«έχει δ’ απάλαμον βίον τούτον εμπεδόμοχθον (ο Τάνταλος),

μετά τριών τέταρτον πόνον, αθανάτων ότι κλέψαις

αλίκεσσι συμπόταις

νέκταρ αμβροσίαν τε

δώκεν, οίσιν άφθιτον».
(Πίνδ. ΙΙ. Ι, 61-65)

Οι Ώρες και η Γαία ενστάλαξαν σταγόνα προς σταγόνα πάνω στα χείλη του Αρισταίου το νέκταρ και την αμβροσία και του έδωσαν την αθανασία:


«εύθρονοις Ώραισι και Γαία

ανελών φίλας υπό ματέροις οίσει.

ται δ’ επιγουνίδιον κατθηκάμεναι βρέφος αυταίς,

νέκταρ εν χείλεσσι και αμβροσίαν στάξοισι, θήσονταί τε νιν αθάνατον

τοις δ’ Αρισταίον καλείν».
(Πίνδ. ΙΙ, ΙΧ, 60-65).

Η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΩΣ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΟ

Η αμβροσία χρησιμοποιούνταν αντί αλοιφής, καθώς και ως καλλυντικό και αντισηπτικό μέσο. Οι Θεές αλείφονταν με αμβροσία για να διατηρούν αμάραντα τα κάλλη τους, οι δε θνητές γυναίκες χάρη στη χρήση της αμβροσίας φαίνονταν ωραιότερες. Επίσης οι πληγές με την αμβροσία επουλώνονταν ταχέως, οι δε νεκροί που αλείφονταν με αυτή καθίστατο άσηπτοι.

Η Ήρα με αμβροσία καθαρίζει το δέρμα της:

«Και πρώτα όλο το σώμα της το χαριτοπλασμένο

με αμβροσίαν εύμορφα καθάρισε και αλείφθη

λάδι άφθαρτο γλυκότατο με μύρα ευωδιασμένο».
(Ιλ. Ξ, 170-172).


Επίσης, η Αθηνά, με αμβρόσιον κάλλος καθαρίζει την Πηνελόπη:

«κ’ αμβρόσιο χρίσμα ελάμπρυνε τ’ ωραίο πρόσωπό της,

μ’ αυτό που η καλοστέφανη αλείφεται Αφροδίτη».
(Οδυσ. Σ., 192-193).


Η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ

Καθώς αναφέρει ο Βιργίλιος (Aen. 12, 149), η αμβροσία χρησιμοποιείται από τους θεούς ως αλοιφή για την θεραπεία των πληγών.

Το σώμα του Σαρπηδόνα αλείφεται με αμβροσία για να προφυλαχθεί από την σήψη.


«...... και αφού τον χρίσης με αμβροσία, άφθαρτα ενδύματα ένδυσέ τον».
(Ιλ. Π. 670).

Επίσης εμφανίζεται και ως τρόπος ταριχεύσεως. Στην Ιλιάδα αναφέρεται πως η Θέτις ενστάλαξε νέκταρ και αμβροσία από τη μύτη, στο πτώμα του Πατρόκλου ως αντισηπτικά:

«και στα ρουθούνια του νεκρού ρόδινο στάζει νέκταρ

και αμβροσία άφθαρτον το σώμα να κρατήσηι».
(Ιλ. Τ, 38-39).

Η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΥΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΑΣ

Πολλές φορές εξαίρεται και η εξαιρετική ευωδιά της αμβροσίας. Η Ειδοθέα θέτει μπροστά στη μύτη του Μενελάου την αμβροσία για την απομάκρυνση της κακής οσμής της φώκιας:


«............................... μας έπνιγε η βαρειά

των θαλασσόθρεπτων φωκών οσμή φαρμακωμένη˙

και ποιός βαστά να κοιμηθή με τέρας του πελάγου,

αλλά μας έσωσε αυτή με ανάσασι μεγάλη˙

εις τα ρουθούνια καθενός μας έθεσε αμβροσία

μυρόβολη, και την οσμήν αφάνισε του κύτους».

(Οδ. Δ, 441-446).


Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΑΣ

Από κάποιους συγγραφείς γίνεται λόγος για την πηγή της αμβροσίας μέσα στον κήπο των Εσπερίδων (Σαπ. Απ. 51. – Ευρ. Ιππ. 748). Προφανώς εννοείται εκεί μέσα ο αυτός ο τόπος όπου κατά την Οδύσσεια οι Πελείες φέρνουν την αμβροσία στον Δία, υποχρεούμενες να διέλθουν πετώντας μέσα από τις Πλαγκτές:


«Το να έχη πέτραις κρεμασταίς, και προς αυταίς βροντάει,

μέγα το κύμα της γλαυκής ‘στην όψιν Αμφιτρίτης˙

κείναις πλαγκταίς οι μάκαρες θεοί ταις ονομάζουν.

και ουδέν πουλί ταις προσπερνά, αλλ’ ουδ’ η περιστέραις,

όπου του Δία του Πατρός την αμβροσία φέρουν».
(Οδ. Μ, 59-63).


ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΡΕΦΟΝΤΑΝ ΜΕ ΑΜΒΡΟΣΙΑ


Τα νεογέννητα τέκνα των Θεών έπρεπε με νέκταρ και αμβροσία να τραφούν. Ακόμη και τα άλογα των Θεών με αμβροσία, ως ποώδους τροφής, τρέφονταν, αυτό δηλώνει ότι και αυτά συμμετείχαν στην αθανασία.


«τ’ άλογ’ αυτού σταμάτησεν η Ήρα η λευκοχέρα˙

τα ξόδεψε και ολόγυρα ,με καταχνιά τα ζώνει,

και αμβρόσιο φύλλο εβλάστησε να βόσκουν ο Σιμόεις».
(27 - 28)
(Ιλ. Ε, 775-777).


ΚΑΤΑ ΑΛΛΟΥΣ ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΛΙ

Πολλοί συνέδεσαν το πολυσήμαντο της λέξεως αμβροσία με την ποικίλη χρήση του μελιού. Πράγματι δε, φαίνεται ότι το μέλι κρύβεται υπό την έννοια της αμβροσίας
(Ύμνος στον Ερμή 562: «θεών ηδεία εδωδή». – Απόλ. Ροδ. 4, 1131).

Για τον Δία, ως παιδί, υπάρχουν ως εκ τούτου δύο παραδόσεις˙ κατά την μεν έθρεψαν αυτόν οι Πελείες με αμβροσία και νέκταρ, κατά την άλλη δε μέλισσες μέσω του μελιού. Κατά τον γερμανό μυθολόγο Roscher, η αμβροσία ήταν μυθική παράσταση του μελιού, το οποίο έπεφτε από τον ουρανό πάνω στα φυτά ως δροσιά (αερόμελι, δροσόμελι) και συνεπώς θεωρούνταν ως τροφή ουρανία ή θεία. Τρωγόταν είτε ως φυσικό μέλι είτε μεταποιημένο σε ποτό (υδρόμελι, μελίκρατο). Σε αυτό συμφωνούν οι εκφράσεις της αμβροσίας και του νέκταρος προς τα του μελιού. Χρησιμοποιήθηκαν με μεταφορική σημασία πάνω στην ηδύτητα και χάρη του λόγου ή των ποιημάτων (Ιλ. Α, 249. - Ησίοδ. Θεογ. 83. – Πίνδ. Νέμ. 3, 74 κλπ).

Ο Ίβυκος μάλιστα χαρακτηρίζει την αμβροσία ως έχουσα εννεαπλάσια γλυκύτητα από το μέλι. Σχετικώς διαβάζουμε στον Αθήναιο. (ΙΙ, 39 b):

«Ίβυκος δε φησι, την αμβροσίαν του μέλιτος κατ’ επίτασιν εναπλασίαν έχειν γλυκύτητα, το μέλι λέγων ένατον είναι μέρος της αμβροσίας κατά την ηδονήν».

Τέλος, αμβροσία καλούνταν στις θρησκευτικές τελετές ο κυκεών από νερό, λάδι και διάφορους καρπούς, όπως μνημονεύεται από τον Αθήναιο (ΧΙ, 473):

«Η δ’ αμβροσία ύδωρ ακραιφνές, έλαιον, παγκαρπία».


Η ΦΑΛΛΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΑΣ

Η αμβροσία έχει καθαρά φαλλική σημασία. Οι Θεοί φροντίζουν επιμελώς να φυλάσσουν για τους εαυτούς τους την αμβροσία για να διατηρούν την αθανασία τους και ζηλοτυπούν να μην παρέλθει αυτή στους κοινούς θνητούς, για να μην καταστούν και αυτή αθάνατοι.

Η αμβροσία λοιπόν είναι σπέρμα της ζωής, δηλαδή γεννητικό σπέρμα και νερό αναγεννητικό. Επομένως το δέντρο της αμβροσίας έχει την ίδια σημασία με το δέντρο του Αδάμ και το δέντρο της βροχής, οι οποίες σχετίζονται μεταξύ τους κατά την λαϊκή παράδοση και αποτελεί την αρχαιότερη και γενικότερα συνολική προσωποποίηση λόγω ακριβώς της ως άνω διπλής φύσεως της αμβροσίας.

archaia-ellada

https://master-lista.blogspot.com/

Ερμής ο Τρισμέγιστος - Ιερός λόγος

Ερμής ο Τρισμέγιστος - Ιερός λόγος

Ένας ακόμη πολύ σπουδαίος της προκατακλυσμιαίας Εποχής είναι ό Ερμής ο Τρισμέγιστος. Συνέγραψε πρώτος Κοσμογονία και Ζωογονία (Ανθρωπογονία), καθώς αναφέρει ό Φίλων ό Βύβλιος (Απ. 2): «τωv ύφ' ηλίω γεγοvότωv πρώτος εστι Τάαυτος, δ τωv Γραμμάτωv τηv εύρεσιv επιvοήσας (Ιερογλυφικά), και της τωv υπομvημάτωv Γραφής κατάρξας, ον Αιγύπτιοι μεv εκάλεσαv Θωύθ Αλεξαvδρείς δε Θώθ, Έρμηv δε Έλληvες».

Ο Ερμής εχρημάτισε Γραμματεύς του Κρόνου (ό όποιος εβασίλευσε μετά τον Αμμωνα στην Αίγυπτο): «Προελθών δ Kρόνoς Ερμή τω Τρισμεγίστω συμβούλω και βοηθώ χρώμενος, ούτος γαρ ην αυτώ γραμματεύς». Συνεμάχησε όμως κατόπιν στην Τιτανομαχία με τον Δία, του όποίου θεωρείται το λοιπόν Αγγελιοφόρος.

Έχουν διασωθή τα λεγόμενα Ερμητικά Κείμενα, εκ των οποίων αναφέρουμε αποσπάσματα από τον «'Ιερον Λόγο», σε αντιπαραβολη με αποσπάσματα απο την «Γένεσι» της Βίβλου, για να προκύψουν αυθορμήτως σημαντικά συμπεράσματα.

Αξίζει να επικεντρωθούμε στα εξής αποσπάσματα απο τον "Ιερό Λόγο": Δόξα πάντων ό Θεός... αρχή των όντων ό Θεός... Αδιορίστων δε όντων απάντων και ακατασκευάστων... Ην γαρ σκότoς άπειρον έν αβύσσω και ύδωρ και πνεύμα λεπτόν νοερόν, δυνάμει θεία όντα έν χάει. Ανείθη δη φώς άγιον και επάγη ύφ άμμω εξ υγράς ουσίας στοιχεία... Και ώφθη oυρανός έν κύκλοις επτά... και θεοί ταίς έν άστρων ιδέαις οπτα­νόμενοι... Και εγένετο θηρία τετράποδα και ερπετά και ένυδρα και πτηνά και πάσα σπορά ένσπoρoς και χόρτoς και άνθους παντός χλόη... Τάς τε γενέσεις ανθρώπων εις έργων θείων γνώσιν... Και πληθος ανθρώπων... εις το αυξά­νεσθαι εν αυξήσει και πληθύνεσθαι εν πλήθει.

H κατα Βίβλον ΓΕΝΕΣΙΣ .... πολλούς αιώνες μετά..: Έν αρχή εποίησεν ό Θεός τον ουρα­νόν και την γήν. η δέ γη ήτο άμορφος και έρημος. Και σκότoς επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων... Γεννηθήτω φώς... γεννηθήτω στερέω­μα ανά μέσον των υδάτων... Εποίησεν ό Θεός τον ουρανόν... Και τους αστέρας εν τω στερεώματι.. Και είπεν ό Θεός, ας βλαστήση ή γη χλωρόν χόρτον κάμνοντα σπόρον..­νήκτα έμψυχα και πετεινά... κτήνη και ερπετά και ζώα... Και εποίησεν ό Θεός τον άνθρωπον­ αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι...

Τα συμπεράσματα δικά σας... 
ellinikoarxeio

enneaetifotos

https://master-lista.blogspot.com/

Βάλτε αυτό στο στόμα σας και θα δείτε τα ούλα σας να μεταμορφώνονται σε χρόνο μηδέν!

Βάλτε αυτό στο στόμα σας και θα δείτε 

τα ούλα σας να μεταμορφώνονται 

σε χρόνο μηδέν!

Τα άρρωστα ούλα μπορούν να προκαλέσουν ντροπή και δυσφορία. Τότε, απομακρύνονται από τα δόντια και δημιουργείται κενό που γεμίζει με βακτήρια.

Αυτό προκαλείται από κληρονομικότητα, κακή υγιεινή και κάπνισμα. Δεν είναι κάτι που θα πρέπει να αγνοήσουμε και δεν θα φύγει από μόνο του. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να δημιουργηθεί μόλυνση και τελικά να χαλάσουν τα δόντια. Ωστόσο, μην νιώθετε πως όλα είναι χαμένα.

Δείτε τι μπορείτε να κάνετε:

1. Πλύσιμο με λάδι Το σησαμέλαιο είναι ένα πολύ καλό υποκατάστατο στοματικών διαλυμάτων και μπορεί να βοηθήσει πολύ και στην πρόληψη. Χρησιμοποιείστε 1/4 της κούπας σησαμέλαιο για να ξεπλύνετε το στόμα σας. Έτσι ζωντανεύετε τα ούλα και τα προστατεύετε από τα βακτήρια.

2. Πράσινο τσάι Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφιστείτε από φλεγμονές στα ούλα και να περιορίσετε τα βακτήρια πριν δημιουργήσουν μόλυνση. Πιείτε μία κούπα τσάι κάθε μέρα για να τα βοηθήσετε να παραμείνουν υγιή και δυνατά.

3. Aloe Vera Το aloe vera είναι γνωστό για την αντιφλεγμονώδη δράση του και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προστατέψετε τα ούλα από μόλυνση ή για να καταπολεμήσετε μία ήδη υπάρχουσα μόλυνση. Απλά τρίψτε τα δόντια σας με ζελέ από aloe vera ή ξεπλύντε τα με αυτό μετά από κάθε γεύμα.

4. Ευκάλυπτος Ο Ευκάλυπτος είναι ένα αιθέριο έλαιο που σκοτώνει τα βακτήρια στο στόμα και μειώνει τις φλεγμονές στα μολυσμένα ούλα. Απλά τρίψτε λίγο πάνω στα ούλα. Αφήστε το για λίγο και μετά ξεπλύντε το με φρέσκο νερό.

https://www.pentapostagma.gr/