Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 4 Απριλίου 2018

Έχουν τα μπρόκολα ψυχή;


Έχουν τα μπρόκολα ψυχή;


Δόκιμος μοναχός: “Δάσκαλε, ο σκύλος έχει βουδιστική φύση;”
Γέρος μοναχός: “Γαβ”.

~~

Μετά από μια μικρή εισαγωγή για τον Ντοστογιέφκσι και τη “ρωσική ψυχικότητα” η καθηγήτρια μας είπε ότι στην αιτιατική πτώση κλίνονται διαφορετικά τα έμψυχα απ’ τα άψυχα.

“Στα έμψυχα συμπεριλαμβάνονται κι οι κατσαρίδες ή τα μπρόκολα;” τη ρώτησα.
“Конечно (κανιέσνα-φυσικά)”, απάντησε εκείνη.
“Τότε μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε για έμβια και όχι για έμψυχα”, της είπα.
“Γιατί;” έκανε εκείνη. “Το ίδιο δεν είναι;”

~~

Οι περισσότερες θρησκείες θα διαφωνούσαν. Με λίγες εξαιρέσεις (όπως στο βουδισμό και στον ανιμισμό) το μόνο ζωντανό που έχει ψυχή είναι ο άνθρωπος.

Νομίζω ότι κι οι γυναίκες των ανθρώπων δεν είχαν εξαρχής ψυχή, μέχρι που κάποια σύνοδος τους έκανε τη χάρη να τις εντάξει στα έμψυχα.

Ίσως η ρωσική γλώσσα να κράτησε αυτή την ιδιαιτερότητα της κλίσης των ουσιαστικών απ’ τον προχριστιανικό παγανισμό, όπου κάθε σαμάνος συνδεόταν με το ζώο-φυτό της ψυχής του.

Όμως σίγουρα ο χριστιανισμός δεν προσδοκά ανάσταση σκύλων και γάτων.

~~

Μα δεν έχουν ψυχή τα ζώα; Δες πώς με κοιτάει ο σκύλος μου, δες εκείνο το δελφίνι που μαράζωσε σαν πέθανε ο σύντροφος του.

Με την επινόηση της ψυχολογίας και του σύγχρονου κόσμου μπήκαν στην κατηγορία “έμψυχα” περισσότερα ζώα.

Πλέον έμψυχο είναι ότι έχει θυμικό παρόμοιο με το ανθρώπινο. Αν κάτι έχει συναισθήματα, νιώθει θλίψη και πόνο και χαρά, τότε μας μοιάζει αρκετά για να το κλίνουμε ως έμψυχο.

Σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ έγινε μια δίκη, για το δικαίωμα των ανθρώπων να βράζουν ζωντανούς τους αστακούς και τα καβούρια. Ο δικαστής αποφάνθηκε ότι τα αρθρόποδα δεν νιώθουν πόνο όπως τα θηλαστικά, οπότε μπορούμε να τα πετάμε σε κατσαρόλες με βραστό νερό.

Και πριν νιώσετε αποτροπιασμό θυμηθείτε ότι στην ίδια κατηγορία (αρθρόποδα) ανήκει το 80% των ζώων, μαζί με τις κατσαρίδες και τα κουνούπια. Όμως κανείς δεν νιώθει άσχημα όταν σκοτώνεται (ή τρώγεται) μια κατσαρίδα.

~~

Μήπως, ανθρωποκεντρικά, μπορούμε να ορίσουμε ως έμψυχο όποιο έχει ανεπτυγμένη ευφυΐα;

Τα δελφίνια, οι χιμπαντζήδες και τα χταπόδια είναι έξυπνα ζώα. Τα σκουλήκια και οι μέδουσες δεν έχουν καν εγκέφαλο. Οπότε αυτά δεν κλίνονται ως έμψυχα;

Λάθος, λέει η ρωσική γραμματική. Και οι μέδουσες είναι έμψυχα.

Και με τα φυτά (ή τους μύκητες) τι γίνεται; Σίγουρα μια μέδουσα ή ένας σπόγγος δεν είναι περισσότερο έμβιος από ένα κυπαρίσσι ή ένα αμανίτα μουσκάρια.

~~

Μήπως πρέπει να τα κρίνουμε-κλίνουμε σύμφωνα με τον χρόνο που ζουν; Ένα μπαομπάπ δέντρο είναι αιωνόβιο, ενώ ένα μανιτάρι ζει λίγες μέρες.

Μήπως κριτήριο είναι η χρησιμότητα τους για τον άνθρωπο, οικοσύστημα, τη Γαία;

~~

Τις προάλλες ήρθε ένα συνεργείο του δήμου, από σοφούς πιθήκους που έχουν facebook όπως ο υποφαινόμενος, και κλάδεψε όλα τα δέντρα της γειτονιάς.

Οι μουριές απέμειναν ακρωτηριασμένες να δείχνουν με τα κουτσουρεμένα τους κλαδιά τον ουρανό
(μελοδραματικός ανθρωπομορφισμός).

Όταν έκατσα στο μπαλκόνι για να γράψω θαύμασα μια εξαώφορη λεύκα απέναντι, που γλίτωσε απ’ τη γενοκτονία. Αυτό το δέντρο σίγουρα κλίνεται ως έμψυχο, τόσο μεγαλειώδες και όμορφο που είναι.

Έπειτα κοίταξα λίγο πιο κοντά και άκουσα το άρωμα απ’ το ζουμπούλι που φυτέψαμε σε μια γλάστρα.

Εκείνο θα ζήσει λιγότερο καιρό, μα δεν μπορώ να το φανταστώ ως λιγότερο έμψυχο από μένα ή την αιωνόβια λεύκα απέναντι.

Λίγο αργότερα έκατσα να δω ένα ντοκιμαντέρ για τους ωκεανούς με τον Τηλέμαχο. Εκεί μάθαμε ότι το 70% του οξυγόνου που αναπνέουμε εμείς οι σοφοί πίθηκοι προέρχεται απ’ το φυτικό πλαγκτόν, κάτι απειροελάχιστα σε μέγεθος φυτά που κολυμπάνε ανέμελα απ’ την Ανταρκτική ως την Τζαμάικα.

Το πλαγκτόν κλίνεται ως έμψυχο ή ως άψυχο στη ρωσική γλώσσα;

Ποιος ορίζει αν κάποιο έμβιο ον είναι πιο σημαντικό από κάποιο άλλο;

~~

Τέλος είδα τη φωτογραφία του ζευγαριού που υιοθέτησε ένα μπρόκολο (hoax).

Αρχικά γέλασα, μετά σκέφτηκα ότι υιοθετούμε ανθρώπους, σκύλους, γουρούνια, ψάρια, ακόμα και αρθρόποδα (ένα είδος κατσαρίδας είναι δημοφιλές κατοικίδιο). Φυτεύουμε και φροντίζουμε ζουμπούλια. Οπότε, γιατί να τρώμε και τα μπρόκολα, αντί να τα νανουρίζουμε;

Ίσως κι εγώ να υιοθετήσω τα εκατομμύρια βακτήρια που ζουν στο σώμα μου.

Τα βακτήρια, κυρία Τατιάνα, κλίνονται ως έμψυχα στα ρωσικά;

~~

ΥΓ: Κι έτσι γεννιέται μια καινούρια διάκριση, ένας νέος ρατσισμός, που ούτε οι πιο φανατισμένοι αντισπισιστές δεν μπορούν να κατανοήσουν ακόμα.

Γιατί να διακρίνουμε ως ανώτερα τα έμβια απ’ τα άβια;

Το ψάρι είναι πιο σημαντικό απ’ το νερό; Η πεταλούδα απ’ το χώμα; Το δέντρο απ’ το βουνό; Η γάτα απ’ τον πίνακα του Ρέμπραντ; Ο σκύλος απ’ το φωτόνιο; Ο άνθρωπος απ’ το υδρογόνο; Η Γη απ’ το μεσοαστρικό κενό; Ο θεός απ’ το χάος;

Αναρωτιέμαι… Ο θεός έχει ψυχή; Πώς κλίνεται;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός  

http://ameiniasopallineus.blogspot.gr/

Εικόνες του Κόσμου: Ταξίδι με τραίνο στην Ινδία

Εικόνες του Κόσμου: 

Ταξίδι με τραίνο στην Ινδία



Είδα, που λέτε, τις δυο εικόνες:
overloaded2
και είπα : Για δες για δες, η Ινδία στερείται αγοραφοβικών!!;;
Κι ύστερα αναρωτήθηκα για τους τουρίστες της ;; Πως να νοιώθουν άραγε σε ένα τέτοιο τραίνο; Κι αποφάσισα: Μάλλον δε θα ανήκουν στο 1%.. μάλλον,  αλλιώς φίδι που τους έφαγε.!!.
Κι είδα και την δεύτερη, ξανακοίταξα και την πρώτη: Κι είπα : Καλά οι οδηγοί των τραίνων που είναι; Πως βλέπουν;,
Θα είναι, δεν μπορεί..Ναι, μα δεν θα βλέπουν!!
ινδια_τραινο
Αυτά τα διάβασα μετά..”Κάθε χρόνο στην Ινδία σημειώνονται περίπου 300 σιδηροδρομικά δυστυχήματα που οφείλονται ή σε συγκρούσεις ή σε εκτροχιασμούς, και περίπου 40 άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά είτε διασχίζοντας τις σιδηροδρομικές γραμμές είτε πέφτοντας από υπερφορτωμένα τρένα” Πηγή: www.lifo.gr
Συμπέρασμά μου: Τελικά, μάλλον με ασφάλεια ταξιδεύεις με τρένο στην Ινδία, αν δηλαδή δεν είσαι αγοραφοβικός κι ούτε κλειστοφοβικός..
Αναλογικά με τον υπερπληθυσμό της, τις τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις που διανύουν τα τραίνα της έτσι κατάφορτα καθημερινά που είναι- σαν πως στις εικόνες- λίγα τα δυστυχήματα..
Στην Ελλάδα, συγκριτικά με την Ινδία, έχουμε περισσότερους νεκρούς κι ας μην λειτουργούν οι πιο πολλοί σιδηρόδρομοι..Τουλάχιστον, εδώ ταξιδεύουν και οι αγοραφοβικοί και οι άλλοι ..Πάλι καλά
Και, δεν πέφτουμε εδώ και από τα τραίνα, εμείς πέφτουμε πάνω στα τραίνα..Πάλι καλά να πω;;..Δεν το λέω
Περιορίζομαι να βλέπω τις διαφορές..
Με την καλημέρα μου σε όλους σας!!
Have-A-Great-Day-Angel-And-Sun
https://beatrikn.wordpress.com/

ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΙΠ ΞΕΡΟΥΜΕ ( ΕΠΙΣΤΗΜΗ V/S ΘΡΗΣΚΕΙΑ ) .



ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΙΠ ΞΕΡΟΥΜΕ ( ΕΠΙΣΤΗΜΗ V/S ΘΡΗΣΚΕΙΑ ) .

Μετά τη Νεκρανάσταση … Σιωπή Τί είδε ο Λάζαρος;

Μετά τη Νεκρανάσταση … Σιωπή

Έγερση Λαζάρου

 
Τί είδε ο Λάζαρος;
Μια εβδομάδα αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Σίγουρα όχι για όλους. Μόνο για εκείνους … που λιγότερο ή περισσότερο … κάτι περίεργο έχουν αισθανθεί ότι συμβαίνει στον κόσμο ετούτο.  
Έχουν αισθανθεί ότι η παρούσα κοσμικότητά τους δεν είναι η αρχή ούτε το τέλος της ιστορίας. Είναι απλά ένα κομμάτι της ιστορίας … που έπεται συνέχεια.
Το ότι μπορούν να δουν πέρα απ’ το ΕΔΩ και ΤΩΡΑ και να πιστέψουν σε κάτι ανθρωπίνως μη ορατό … για κάποιους φαντάζει ως απόδειξη ψυχικής αδυναμίας, που επιζητά αποκούμπια για να καταλαγιάσει ο φόβος του Θανάτου.
Αυτό, όμως, θα μπορούσε να αναγνωστεί κι αλλιώς … ότι, δηλαδή, η έλλειψη πίστης είναι αυτή που φαντάζει ως απόδειξη ψυχικής υστέρησης, που δύναται να δει μόνο το δέντρο και όχι το δάσος.
Ακολουθεί, λοιπόν, μια ενδιαφέρουσα ανάλυση της νεκρανάστασης του Λαζάρου ως ερέθισμα για λίγη εσωτερίκευση μέρες που είναι, διότι η σιωπή του ήταν όντως εκκωφαντική:

«Την κοινήν Ανάστασιν προ του σού Πάθους πιστούμενος». Έτσι μεταφράζει με μια πρώτη και άμεση προσέγγιση η εκκλησιαστική υμνογραφία το μυστήριο της έγερσης του τετραημέρου Λαζάρου.
Τελώνες και ΦαρισαίοιΜας πιστοποιεί, μας διαβεβαιώνει, μας παρέχει εγγύηση, μας δίνει ενέχυρο ο Χριστός για το εσχατολογικό γεγονός της ανάστασης όλων των νεκρών. Είναι χαρακτηριστική η συχνή συνεύρεση του ρήματος αυτού με τη λέξη όρκος στα αρχαία κείμενα. Δεσμεύει και με συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός ο Κύριος τον εαυτό του απέναντι στην ανθρωπότητα αναφορικά με την παλιγγενεσία του σύμπαντος κόσμου, επομένως και την ανακαίνιση της φθαρτής μας και υπό του θανάτου τραυματισμένης φύσης.
Αυτό ένοιαζε πιο πολύ τον Θεό, να μας σιγουρέψει, να μας στεριώσει την πίστη. Μια πίστη που ερείδεται στα πράγματα και όχι στις ιδέες. Μια ανάσταση αληθινή, ένσαρκη και ιστορική, όπως αυτή του Λαζάρου, του παιδιού του Ιαείρου, προπαντός και προεξαρχόντως όπως η δική του. 
H πίστη, λοιπόν, είναι μια βεβαιότητα και μια εμπιστοσύνη σε κάτι που απλώς δεν είναι ακόμη ορατό. Όμως, βιώνεται από τον πιστό ως παρόν, αν και μέλλον γενέσθαι, μάλιστα με μεγαλύτερη ενάργεια και ένταση από τα ίδια τα τρέχοντα γεγονότα. Eίναι όντως υπερφυές και υπερθαύμαστο το μυστήριο της πίστεως, πάντως σε καμιά περίπτωση παράλογο. Μάλλον παράλογη και έκφρενη θεωρείται για τον άνθρωπο του Θεού η απιστία σε όλες τις ποιότητες και ποσότητές της.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην ψαλμική φράση: «είπε άφρων εν τη καρδία αυτού: ουκ έστι Θεός». Μετά και την ανάσταση του Λαζάρου και του ίδιου του Χριστού είπαν και λένε και θα λένε πολλοί άφρονες εν τη καρδία αυτών: ουκ έστι ανάστασις νεκρών, ουκ έστι Δευτέρα παρουσία.
Και ίσως για την ασθένεια αυτή της απιστίας που λαμβάνει γιγαντιαίες παγκοσμίως διαστάσεις αυξήθηκε η παραφροσύνη της ανθρωπότητας που κυλιέται στο αίμα, στα ναρκωτικά, στις παιδοφιλίες, στις πάσης φύσεως αναισχυντίες και τραγωδίες. Μάλλον έτσι εξηγείται και η έξαρση των ψυχασθενειών που παίρνει επιδημικές διαστάσεις.
Έγερση του ΛαζάρουΟ Χριστός αρχίζει πλέον να παίζει με τον διάβολο, τον θάνατο και τον άδη. Δραματική ειρωνεία στην κορύφωσή της. Προανάκρουση νέκρωσης του θανάτου. Λίγες μέρες ακόμη ψευδαίσθησης κοσμοκρατορίας του διαβόλου. Όπως το γνωστό αιλουροειδές ρίχνει εν είδει τραγικού παιχνιδίσματος ραπισματάκια στο συμπαθές τρωκτικό πριν το κατασπαράξει, έτσι ο Κύριος εμπαίζει τους εχθρούς της ανθρωπότητας δαίμονες και τη μεγάλη μας ασθένεια: τη φθορά, το θάνατο.
Και στην περίπτωση του φίλου του Λαζάρου δίνει το τελευταίο κάπως ηχηρότερο ράπισμα. Έπεται η χαρμόσυνη για μας τραγωδία του άδη. Η απελευθέρωση των αλυσοδεμένων ανθρώπων στη φοβερή αυτή φυλακή. Αυτό που ονειρεύτηκε και προσδοκούσε σαν ομιχλώδες και μάλλον ουτοπικό όραμα ο Πλάτων παίρνει σάρκα και οστά. Ο ίδιος ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ανίσταται εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων γενόμενος.
Προοικονομεί ο Χριστός στο ευχάριστο αυτό επεισόδιο της τραγωδίας της ανθρώπινης ιστορίας τη δική του σωτήρια έγερση μέσα από τη νεκρανάσταση ενός δικού του - κατ’ άνθρωπον - ανθρώπου, ενός φίλου του. Αυτός που σήμερα δίνει ζωή στον εδώ και τέσσερις ολάκερες μέρες ήδη αποσυντιθέμενο και όζοντα Λάζαρο, αυτός θα εγερθεί από το δικό του τάφο μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μάλλον, όμως, το κραυγαλέο αυτό προφητικό σημείο δεν το προαισθάνθηκαν ούτε οι εχθροί του Φαρισαίοι ούτε οι εχθροί όλων δαίμονες και ο εωσφόρος. Ίσως δεν ήθελαν κιόλας να το πιστέψουν.
Η σιωπή του Λαζάρου. Ένα ακόμα μυστηριακό σημείο. Είδε κάτι; Ή όχι; Αν ναι, τι ακριβώς και γιατί δε μίλησε; Η σιωπή είναι ενίοτε πιο εκκωφαντική από τα λόγια. Για αυτό και δε μίλησε. Ήταν ήδη μύστης της άλλης όχθης. Και αυτό ήταν αρκετό, ειδικά όταν άκουσε τη φωνή του παντοκράτορα, αυτού που κρατά στα χέρια και τα κλειδιά της αβύσσου στην οποία κατέρχονται οι ψυχές: ήταν η γνώριμη φωνή του ταπεινού ως νόμιζε μέχρι τη στιγμή εκείνη διδάσκαλου και φίλου του Ιησού.
Ιησούς με αδελφές ΛαζάρουΤώρα όμως που άκουσε την εξουσιαστική ως φωνή υδάτων πολλών προσταγή του να βγει από τον κάτω κόσμο κατενόησε περισσότερο από όλους ποιος κρυβόταν κάτω από το ταπεινό σχήμα του ανυπόδητου – ως ισχυρίζετο – υιού του ανθρώπου. Και πραγματικά το επεισόδιο του Λαζάρου είναι από τα πιο μεστά στην αποκάλυψη του μυστηρίου του Χριστού ως Θεού και ανθρώπου συνάμα. 
Είναι άπειρες οι πτυχές που μπορεί να δει κανείς στην ευαγγελική αυτή ιστορία. Θα κλείσω με μια μικρή στάση μπροστά στην αδερφή του Λαζάρου. Μια φιγούρα που εκπροσωπεί την τραγική μας υπόσταση που μερικές φορές αγγίζει και τον τραγέλαφο και τον κλαυσίγελω.
Πριν από λίγο άγγιξε την πίστη και τώρα, μπροστά στο λίθο, διστάζει πάλι και φωνάζει στο Χριστό πως ο αδερφός της ήδη όζει. Μάλλον κράζει απελπισμένη την ύστατη στιγμή προσδοκώντας και εκζητώντας το απίστευτο για αυτή, μάλλον εκλιπαρώντας για το έλεος του Θεού απέναντι στη δυσπιστία της.
Ο Κύριος, όμως, δε σταματάει πια. Ούτε μπροστά στην αμαρτία ούτε στην απιστία ούτε στη δυσωδία των φθαρτών φυσικών νόμων. Θέλει όσο τίποτε άλλο να μας σώσει, να μας αναστήσει, να μας λευτερώσει, να μας δώσει πίσω το αρχαίο κάλλος, μια αιώνια ευτυχία, μια έξοδο από όλα μας τα δεσμωτήρια. Δι’ ό και φωνή μεγάλη εκραύγασε: “Λάζαρε, δεύρο έξω”.
Πηγή: Religious Net

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Ντοκιμαντέρ: Αφρικανικοί ελέφαντες - Μέρος 1 -- Documentary: African Elephants - Part 1






Δημοσιεύτηκε στις 3 Απρ 2018
▶ ΠΛΗΡΕΣ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Ο ελέφαντας ήταν πάντα το πιο πολυπόθητο τρόπαιο μεταξύ των κυνηγών αναψυχής. Το μέγεθός τους - το μεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό στον πλανήτη - και μεγάλοι ελεφαντόδοντοι έχουν προσελκύσει την απληστία των ανδρών που από την αρχή του χρόνου έχουν επιδιώξει το pachyderm πρόθυμο για τα καρφιά του, το κρέας και το παχύ δέρμα του. Οι καταστροφικές σφαγές των κυνηγών ελεφαντόδοντου και η σταδιακή απώλεια οικοτόπων που προκάλεσε η αύξηση του πληθυσμού της Αφρικής, μείωσαν τον πληθυσμό των ελεφάντων. Η δημιουργία εθνικών πάρκων και μια σειρά διεθνών μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης του εμπορίου ελεφαντόδοντου, επιβραδύνουν αυτό που φαίνεται να είναι ένας αγώνας προς την εξαφάνιση. Αλλά για τους ελέφαντες, το μέλλον είναι ακόμα αβέβαιο. Ένα από τα καλύτερα αφρικανικά πάρκα για την παρακολούθηση και τη μελέτη των ελεφάντων είναι το Amboseli, στη νότια Κένυα. Οι ελέφαντες παίζουν σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα όπου ζουν. Είναι ένα από τα λίγα ζώα που μπορούν να τροποποιήσουν το περιβάλλον τους που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα και η δραστηριότητά τους ακολουθείται από πολλά μικρότερα είδη. Το Amboseli ήταν πάντα ένας χώρος όπου οι ελέφαντες βρήκαν προστασία. Η φυλή Masai κρατούσε λαθροκυνηγοί και από τη δημιουργία του εθνικού πάρκου το Τμήμα Αγριας Ζωής φρουρεί τα κοπάδια. Κατά συνέπεια, το Amboseli είναι ένα από τα τελευταία μέρη στην Αφρική όπου ο πληθυσμός των ελέφαντες είναι άθικτος. Οι οικογένειες έχουν μέλη όλων των ηλικιών, από νεογέννητους μέχρι μητέρες ηλικίας άνω των 60 ετών. Και αυτό που είναι ακόμη πιο σπάνιο στις μέρες μας, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ενήλικων αρσενικών ηλικίας 40 έως 50 ετών, όταν στην υπόλοιπη Αφρική λίγα αρσενικά ζουν πέρα ​​από την ηλικία των 25 ετών, δεδομένου ότι οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες τους καθιστούν τον πρώτο στόχο των λαθρομεταναστών. Οι ισχυροί εχθροί των αφρικανικών ελεφάντων είναι απαραίτητα μέσα. Είναι εργαλεία για το σκάψιμο στο έδαφος σε αναζήτηση νερού, αλατιού και ριζών. χρησιμοποιούνται για να αφαιρέσουν το φλοιό από τα δέντρα, ως στοιχείο έκθεσης, ως αμυντικό ή προσβλητικό όπλο και ως μέσο στήριξης και προστασίας του κορμού. Αλλά δυστυχώς είναι φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο, το οποίο πάντα προσέλκυσε την απληστία του ανθρώπου. Το 1988, ένας μέσος όρος τριών ελεφάντων την ημέρα χάθηκε από τους λαθροκυνηγούς. Το πρόβλημα της λαθροθηρίας δεν επηρεάζει μόνο τα ζώα που θανατώνονται για το ελεφαντόδονό τους. Ο θάνατος αυτών των ενήλικων αφήνει τους απογόνους τους αβοήθητους. χωρίς την προστασία της ομάδας δεν έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης. Ή έτσι ήταν μέχρι που ο David και ο Daphne Sheldrick έφτασαν στο εθνικό πάρκο Tsavo, κοντά στο Amboseli. Στο Amboseli, το δίλημμα των ελεφάντων βρίσκεται μπροστά στους υπεύθυνους του πάρκου. Οι ελέφαντες αυξάνονται σε αριθμό και δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία σχετικά με τον τρόπο ελέγχου τους. Αλλά θα ήταν θλιβερό να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος, ικανός για τις μεγαλύτερες επιστημονικές και πνευματικές προόδους και υπεύθυνος για την κατάσταση των ελεφάντων στην Αφρική, δεν θα μπορούσε να βρει άλλη λύση παρά η βάρβαρη σφαγή τέτοιων θαυμάτων.

Το υπέροχο αυτό video του Planet Doc έχει τη δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων


Όλα τα κατά κόσμον ονόματα του Διός!!!

Όλα τα κατά κόσμον ονόματα του Διός!!!

Οι τετρακόσια πενήντα ένα (451) Επίθετα και προσωνυμίες του Δία




Aβρετηνός, Aγαμέμνων, Aγαυός, Aγήτορ, Aγλαιός, Aγλαός, Aγνός, Aγοραίος, Aγχέσμιος, Aγώνειος, Aγώνιος, Aέριος, Aεροφεγγής, Aθάνατος, Aθέητος, Aθλητήρ, Aθώος, Aίγιος, Aιγίοχος, Aιγύπτιος, Aιθέριος, Aιθίοψ, Aίθριος, Aινήιος, Aινήσιος, Aινός, Aιολοβρόντης, Aιολόμορφος, Aιτναίος, Aκαμαντόπους, Aκάματος, Aκμαίος, Aκοντιστήρ, Aκραίος, Aκρολοφίτης, Aκρόνυχος, Aλάστωρ, Aλεξίκακος, Aλίγδουπος, Aλιτήριος, Aλύσιος, Aμαλώιος, Aμάριος, Aμβούλιος, Aμείλιχος, Aμμούς, Άμμων, Aμφιάραος, Άναξ, Aνέφελος, Aνήσιος, Aνθαλεύς, Άνξυρος, Aνταίος, Aντίπατρος, Aπατούριος, Aπεσάντιος, Aπήμιος, Aποβατήριος, Aπόμυιος, Aποτρόπαιος , Άρβιος, Aργής, Aργικέραυνος, Άρειος, Aρίζηλος, Άριστος, Aριστότεχνος, Aρχιγένεθλος, Aρχικέραυνος, Aρχός, Aρωγός, Aσβαμαίος, Aσκραίος, Aστέριος, Aστεροπητής, Aστραπαίος, Aστρηνός, Aταβύριος, Aυαντήρ, Aυξητής, Aυσόνιος, Aυτοπάτωρ, Aυτότοκος, Aφέσιος, Άφθιτος, Aφίκτορας,

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Συλογίσου αυτόν που κυττάει απο ψηλά και τους ανθρώπους τους πολυδύστυχους φυλάει,όπου στην δίκαια δέηση των βρίσκουν κουφόν το συγγενή των. Του σπλαχνικού Διός η οργή προσμένει όποιον δε συμπονεί τα δάκρυα του δυστυχισμένου." Αισχύλος Ικέτιδες

Bαγαίος, Bαίτυλος, Bαρύγδουπος, Bαρύκτυπος, Bαρυοπής, Bασιλεύς, Bελχανός, Bήλος, Bιέννιος, Bοττιαίος, Bουλαίος, Bουσσουρίγιος, Bρονταίος, Bύθιος, Γαιάοχος, Γαμήλιος, Γαμοκλόπος, Γελχανός, Γενάρχης, Γενέθλιος, Γενεταίος, Γενέτωρ, Γεωργός, Γιγαντοφόνος, Γογγυλάτης, Γυναικόφιλης, Γυράσιος, Δαμασκηνός, Δαμάτριος, Δικαιόσυνος, Δικασπόλος, Δικηφόρος, Δικταίος, Διόνυσος, Δολιχαίος, Δολιχήνιος, Δολιχήνος, Δολοπλόκος, Δότωρ, Δρύμνιος, Δωδωναίος,

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ἡμεῖς δ᾽ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα, ἱκόμεθ᾽, εἴ τι πόροις ξεινήιον ἠὲ καὶ ἄλλως, δοίης δωτίνην, ἥ τε ξείνων Θέμις ἐστίν. ἀλλ᾽ αἰδεῖο, φέριστε, θεούς: ἱκέται δε τοι εἰμεν, Ζεὺς δ᾽ ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε, ξείνιος, ὃς ξείνοισιν ἅμ᾽ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ.’ Οδύσσεια 9.266

Eγχεικέραυνος, Eθνάρχης, Eιλαπινιστής, Eιρηναίος, Eκάλειος, Eκαλήσιος, Eκατόμβαιος, Eκβάσιος, Eκηβόλος, Eλαιούς, Eλάστερος, Eλατήρ, Eλαφρός, Eλευθέριος, Eλιεύς, Eλινύμενος, Eλλάνιος, Eλλήνιος, Eλυμαίος, Eμβύθιος, Eνάλιος, Ένδενδρος, Eξακεστήρ, Eπάκριος, Eπιβήμιος, Eπιδότης, Eπικάρπιος, Eπικιχράδας, Eπίκλοπος, Eπικοίνιος, Eπικυλίκειος, Eπιρνύτιος, Eπιστατήριος, Eπιτιμήτωρ, Eπιφανής, Eπόπτης, Eπόψιος, Eπωπέτης, Eργαίος, Eρημήσιος, Eριβρεμέτης, Eρίγδουπος, Eριδήμιος, Eρισθενής, Eρισμάραγος, Έρκειος, Έρρος, Eρσαίος, Eρυμός, Eσπέριος, Eστιούχος, Eταίρειος, Eυάνεμος, Eυβουλαίος, Eυελίδης, Eύηλος, Eύκαρπος, Eύξεινος, Eυρυμέδων, Eυρύτιμος, Eυρύωψ, Eύυπνος, Eυφάμιος, Eύφημος, Eφάμιος, Eφέσιος, Eφέστιος, Έφιπμος, Eφόρκιος, Zβελσούρδος, Zηνοποσειδών, Zητήρ, Zύγιος, Zωοτόκος, Zωστήριος, Hλείος, Hλιοπολίτης, ΄Hλιος, Hραίος, Θαλάσσιος, Θεμίστιος, Θενάτας, Θεόταυρος, Θερελίμιος, Θεσμοφόρος, Θεσπρωτός, Θηλυμανής, Iδαίος, Iθωμάτας, Iκέσιος, Iκέστος, Iκετήσιος, Iκμαίος, Ίκμιος, Iσαίος,

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Δίας έπλασε τις γυναίκες για να βλάψει το θνητόν άνδρα: ὣς δ᾽ αὔτως ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκας, Ζεὺς ὑψιβρεμέτης θῆκεν.

Καθάρσιος, Καπέττας, Καπιτώλιος, Καππώτας, Καραιός, Κάριος, Κάρμηλος, Καρποδοτήρ, Καρποφόρος, Καρτεροβρόντης, Κάσιος, Καταιβάτης, Καταχθόνιος, Κελαινεφής, Κεραιός, Κεραύνιος, Κεραυνοβόλος, Κεραυνοβρόντης, Κηναίος, Κιθαιρώνιος, Κλάριος, Κλεψίγαμος, Κληδόνιος, Κλυτόμητις, Κολωνάτας, Κόμυρος, Κόνιος, Κορυφαίος, Κοσμήτας, Κρείων, Κροκεάτας, Κρονίδης, Κρόνιος, Κρονίων, Κτήσιος, Κυανοχαίτης, Κύδιστος, Κύκνος, Κύνθιος, Κωματικός, Λαβραδεύς, Λαοίτας, Λαρίσιος, Λαρισσαίος, Λαφρίος, Λαφύστιος, Λευκαίος, Λεχεάτης, Λίβυς, Λιμενοσκόπος, Λοφίτης, Λύδιος, Λύκαιος, Μαζεύς, Μαιμάκτης, Μακάρτατος, Μαλεαίος, Μανδραγόρας, Μαρίταιος, Μεγαλοβρεμέτης, Μέγας, Μεγασθενής, Μέγιστος, Μειλίχιος, Μείλιχος, Μελισσαίος, Μελιττεύς, Μεσσαπεύς, Μετοίκιος, Μηδινεύς, Μηλώσιος, Μήστωρ, Μητιέτης, Μητιόεις, Μηχανεύς, Μοιραγέτης, Μολοσσός, Μόριος, Νάιος, Νεμαίος, Νεμεέτης, Νέμειος, Νέμεος, Νεφεληγερέτης, Νικηφόριος, Νικηφόρος, Νόμιος, Νότιος, Ξείνος, Ξένιος, Ξύναιμος, Όλβιος, Oλύμπιος, Oμαγύριος, Oμάριος, Oμβριμόθυμος, Όμβριος, Oμβροτόκος, Oμοβούλιος, Oμόγνιος, Oμολώιος, Oμόφυλος, Oπλόσμιος, Oπωρεύς, Όριος, Όρκιος, Oρσίκτυπος, Oρσινεφής, Oσσαίος, Oυράνιος, Oύριος,


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στην Ίδην την πολύβρυσην, μάνα θεριών, εφθάσαν
και στο Λεκτό την θάλασσαν δια την στεριάν αφήκαν,
και κάτω από τα πόδια τους οι λόγγοι σειούν τες άκρες.
Ο Ύπνος στάθηκεν αυτού, μη τον ξανοίξει ο Δίας.
Και ανέβ’ εις έλατο τρανό που είχε βγει στην Ίδην
και ως τον αιθέρ’ απλώνονταν τα απέραντα κλαδιά του.

Αυτού, στου ελάτου τα δασιά κλωνάρια κουρνιασμένος,
προς τ’ ορεινό, καλόφωνο πουλί προσομοιάσθη,
το λέγουν κύμινδη οι θνητοί, κι οι αθάνατοι Χαλκίδα.
Κι Ήρα επάτησε γοργά μίαν κορφήν της Ίδης
τον Γάργαρον, κι ευθύς ο Ζευς την είδ’ ο βροντοφόρος.
Την είδε και όλην την ψυχήν του συνεπήρε ο πόθος,
ωσάν εκείνο τον καιρόν που εχάρηκαν στην κλίνην
το πρώτο γλυκοαγκάλιασμα, κρυφ’ από τους γονείς των.
Αντίκρυ της εστάθηκεν εκείνος και της είπε:

«Τι βιαστικά τον Όλυμπον για δω κατέβης, Ήρα;
Και αμάξι, αν θέλεις ν’ ανεβείς, και άλογα εδώ δεν έχεις.».
Του αντείπε η σεβαστη θεά με δόλον εις τον νουν της:
«Στης θρέπτρας γης τα πέρατα θα πάω να ιδώ την μάνα
Τηθύν, και τον Ωκεανόν, αρχήν των θεών όλων,
οπού με γλυκοανάστησαν στα σπίτια τους εκείνοι.
Πηγαίνω αυτού τες άλυτες να λύσω διαφορές τους.
Ότι πολύν τώρα καιρόν, ως είναι χολωμένοι
δεν θέλουν να συγκοιμηθούν στην νυμφικήν τους κλίνην.

Κι είναι ζεμένα τ’άλογα της Ίδης εις την ρίζαν,
που θα με φέρουν πετακτά της γης και του πελάγου.
Και χάριν σου απ’ τον Όλυμπον καθώς με βλέπεις, ήλθα,
μην έπειτα μου χολωθείς, αν μυστικά στο δώμα
θα πήγαινα του Ωκεανού που τρίσβαθος κυλάει.».

Και ο Δίας της απάντησεν ο νεφελοσυνάκτης:

«Εκεί να πας έχεις καιρόν, ω Ήρα, και κατόπιν.
Τώρ’ ας πλαγιάσωμεν εμείς τον πόθον να χαρούμε.
Ότι θεάς μήτε θνητής ποτέ παρόμοιος έρως
στα στήθη δεν μου υπόταξε στα βάθη της ψυχής μου,
ούδ’ όταν του Ιξίονος μου άρεσε η γυναίκα,
που τον Πειρίθοον γέννησεν ισόθεον στην γνώσιν.

Ούδ’ όταν η καλόφερνη του Ακρισίου κόρη
Δανάη, που τον δοξαστόν εγέννησε Περσέα,
ουδέ του ενδόξου Φοίνικος η κόρη, που τον Μίνω,
και τον θεϊκόν Ραδάμανθυν εγέννησε από εμένα,
ούδ’ η Σεμέλη ή στων Θηβών την πόλιν η Αλκμήνη,
οπού τον λεοντόκαρδον εγέννησε Ηρακλέα
κι η άλλη τον Διόνυσον, χαράν εις τους ανθρώπους.
Ή της ωραίας Δήμητρος μου άρεσαν τα κάλλη
ή της περίλαμπρης Λητούς, ή πρώτα τα δικά σου,
καθώς για σε πόθος γλυκός με συνεπαίρνει τώρα.».

Κι η δέσποιν’ Ήρ’ απάντησε με δόλον εις τον νουν της:
«Κρονίδη τρομερώτατε, οποίον λόγον είπες!
Αν θέλεις τώρα ερωτικά μαζί να κοιμηθούμε
της Ίδης εις τες κορυφές, σκέψου ότι φαίνοντ’ όλα.
Και τι να γίνει αν μας ιδεί κανείς των αθανάτων
στον ύπνον μας και τρέξει ευθύς και το γνωρίσουν όλοι;
Από παρόμοιο πλάγιασμα στο δώμα σου να γύρω
δεν θα μπορούσα εγώ ποτέ, θα ήταν εντροπή μου,
αλλ’ αν σου το ζητά η καρδιά, τον θάλαμόν σου έχεις
που σου’καμεν ο Ήφαιστος ο ποθητός υιός σου
με στερεά θυρόφυλλα και με τους παραστάτες.
Κει πάμε να πλαγιάσουμε, αφού σου αρέσ’ η κλίνη.».

Κι ο Διας της απάντησεν ο νεφελοσυνάκτης:
«Ήρα, ποσώς μη φοβηθείς μη των θεών κανένας
ή των ανθρώπων μας ιδεί. Γύρω θ’ απλώσω νεφος
χρυσό που μήδ’ ο Ήλιος ανάμεσα θα βλέπει,
περαστικόν αν έχει φως, τα πάντα να ξανοίγει.».

Είπε και την ομόκλινην αγκάλιασε ο Κρονίδης.
Και η θεία γη τους έβγαλε χλωρό χορτάρι νέο,
κρόκον, τριφύλλι τρυφερό και φουντωμένα κρίνα,
που τους βαστούσαν μαλακά την γην να μην εγγίζουν.
Σ’ αυτά πλαγιάσαν με χρυσήν νεφέλην τυλιγμένοι,
ωραίαν, οπού λαμπερές τους έραινε σταλούλες.

Έτσι στο Γάργαρον ψηλά, καθώς τον συνεπήραν
ύπνος και πόθος, ήσυχα κοιμόταν ο πατέρας
στο πλάγι της συντρόφου του. Και ο Ύπνος προς τα πλοία
των Αχαιών εχύθη ευθύς την είδησιν να φέρει
του γεωφόρου, κι έφθασε και του’πε: «Ω Κοσμοσείστη,
μ’ όλην σου τώρα την καρδιά βοήθα τους Αργείους
προσώρας καν να δοξασθούν, όσο κοιμάται ακόμη
ο Ζευς, που εγώ με κάρωμα γλυκό ζωσμένον έχω,
κι η Ήρα τον ξεγέλασε μαζί της να πλαγιάσει.».

[ΙΛΙΑΔΑ: Ξ, στ. 283-377. Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς] 

Παγγενέτης, Παγκρατής, Παγχαίος, Παιάν, Παιδοτόκος, Παλαιστής, Παλαμναίος, Παλλάντιος, Παναίτιος, Πανάμαρος, Πανελλήνιος, Παναργέτης, Πανομφαίος, Πανόπτης, Πάνταρχος, Παντογένεθλος, Παντοκράτης, Παντόπτης, Παντοτινάκτης, Πανυπέρτατος, Παπαίος, Παππάς, Παρνήθιος, Πάσιος, Πατήρ, Πάτριος, Πατρώος, Πελασγικός, Πελιναίος, Πελώριος, Περισσόνοος, Περίφαντος, Πίστιος, Πλούσιος, Πολιεύς, Πολιούχος, Πολυτερπής, Πολυτίμητος, Πολύτιμος, Πουλιέλικτος, Πουλιτόκος, Πρατομύσιος, Πρευμενής, Προμανθέας, Προπάτορας, Πρόφρων, Πυρίδρομος, Πυρόεις, Πυρσοφόρος, Σαβάζιος, Σαώτης, Σεισίχθων, Σημάλεος, Σθένιος, Σινωπίτης, Σκηπτούχος, Σκοτιτάς, Σόλυμος, Σπλαγχνοτόμος, Στεροπηγερέτης, Στοιχαδεύς, Στοιχαίος, Στρατηγός, Στράτιος, Συγγένειος, Συκάσιος, Συλλάνιος, Σχέτλιος, Σωσίπολις, Σωτήρ,

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : "Επιθυμώ δε, ω Κάλλια, να σού αποδείξω επί τη βάσει της μυθολογίας ότι όχι μόνον οι άνθρωποι αλλά και οι θεοί και οι ήρωες προτιμούν την φιλίαν της ψυχής μάλλον παρά του σώματος. Διότι ο Ζευς όσας γυναίκας θνητάς ερωτεύθη δια την ωραιότητα της μορφής των, αφού συνευρέθη με αυτάς, τας άφηνε να μείνουν θνηταί· όσων δε ηγάπησε τας αγαθάς ψυχάς, τους έκαμνε αθανάτους· μεταξύ των οποίων είναι ο Ηρακλής και οι Διόσκουροι και άλλοι. Και εγώ δε λέγω ότι ο Γανυμήδης ανυψώθη από τον Δία εις τον Όλυμπον, όχι χάριν του σώματος, αλλά χάριν της ψυχής του". ΣΩΚΡΑΤΗΣ

T(μ)άριος, Tαλαίος, Tαμίης, Tανυσίπτερος, Tαρανταίος, Tάρσιος, Tαρσός, Tέλειος, Tελεσφόρος, Tερμιεύς, Tερπικέραυνος, Tροπαίος, Tροφώνιος, Tύραννος, Yέτιος, Yής, Yμήττιος, Yνναρεύς, Ύπατος, Yπέρθυμος, Yπερμενής, Yπέρτατος, Yπερήσιος, Yψιβρεμέτης, Yψίζυγος, Yψιμέδων, Yψινεφής, Ύψιστος, Φάτριος, Φήμιος, Φίλιος, Φιλότεκνος, Φλογόεντας, Φοινικοστεροπής, Φράτριος, Φρύνιος, Φύξιος, Φυτάλιος, Φυτάλμιος, Φύτιος, Xαδίδ, Xαμαίζηλος, Xάρμων, Xθόνιος, Xρυσαορεύς, Xρυσοπάτωρ, Ωρομάζης 

https://master-lista.blogspot.gr/

Βρέθηκε που κάνει καλό η τηγανητή πατάτα

Βρέθηκε που κάνει καλό η τηγανητή πατάτα


Βρέθηκε που κάνει καλό η τηγανητή πατάτα

Τέλος οι τύψεις

Δημοσίευση 3/4/2018 | 00:24

Οι έρευνες που βγήκαν προς τα έξω την τελευταία δεκαετία, μας έκανε να νιώθουμε τύψεις, κάθε φορά που απολαμβάναμε τηγανητές πατάτες.
Ενοχοποιήθηκε ένα από τα πιο λαχταριστά γεύματα, με αποτέλεσμα στην Ευρώπη να έχει μειωθεί η κατανάλωσή τους κατά 12%.
Σήμερα όμως οι επιστήμονες ήρθαν να μας δώσουν ένα άλλοθι για να επιστρέψει το πεντανόστιμο πιάτο στο ελληνικό τραπέζι.
Πλέον η τηγανητή πατάτα μπορεί να αποκαλείται φάρμακο κατά του στρες.
Ανακάλυψαν πως το αγαπημένο μας φαγητό έχει τη δύναμη να μειώνει σημαντικά τα επίπεδα της ορμόνης του στρες στον οργανισμό.
Επιπλέον, μια μερίδα τηγανήτες πατάτες αυξάνει τα επίπεδα της ωκυτοκίνης, μιας ορμόνης που συνδέεται με την ερωτική και φιλική μας διάθεση.
Φάτε άφοβα λοιπόν, αλλά μην το παρακάνετε.
Περισσότερα: Βρέθηκε που κάνει καλό η τηγανητή πατάτα | E-Radio.gr Ευ Ζην 

ΠΗΓΗ: "   http://www.e-radio.gr    " 

Κι έγινα ο καθρέφτης σου… πώς νιώθεις;

  Κι έγινα ο καθρέφτης σου… πώς νιώθεις; – Θώμη Μπαλτσαβιά – GynaikaEimai 15 Ιανουαρίου 2025 Υπάρχουν πολλά στάδια που πέρασα με σένα και τη...