Πώς δημιουργήθηκε ο Λυκαβηττός από την Θεά Αθηνά. Δείτε από ψηλά τον λόφο (Βίντεο drone)

Πώς δημιουργήθηκε ο Λυκαβηττός από 

την Θεά Αθηνά. Δείτε από ψηλά τον λόφο 

(Βίντεο drone)

Η μυθολογία αναφέρει πως η θεά Αθηνά μετέφερε έναν βράχο. Όταν ενημερώθηκε για ένα άσχημο γεγονός ο βράχος έφυγε από τα χέρια της θεάς και έπεσε ακριβώς στο σημείο όπου σχηματίστηκε ο λόφος του Λυκαβηττού.

Για την προέλευση της ονομασίας του Λυκαβηττού υπάρχουν ωστόσο αρκετές εκδοχές.

Βράχος πάνω στον οποίο ορμά το φως

Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς, ο λεξικογράφος του 5ου αιώνα π.Χ, ανέφερε ότι η ονομασία του Λυκαβηττού προερχόταν από την έκφραση «λυκοβατίας δρυμός», εξαιτίας των λύκων που είχαν φωλιές σε πολλά σημεία στην περιοχή των λόφων, που αργότερα ονομάστηκε Τουρκοβούνια.

Άλλη εκδοχή αναφέρει πως η ονομασία προέρχεται από το λυκόφως, ενώ κάποιοι ιστορικοί την αποδίδουν στην πελασγική λέξη Λουκαμπέτου. Σύμφωνα όμως με την ετυμολογία, Λυκαβηττός είναι ο βράχος πάνω στον οποίο «βαίνει» και «άττει», δηλαδή ορμά το φως (λυκ) τη στιγμή που ο ήλιος ανατέλλει.

Η πλατεία Συντάγματος και ο Λυκαβηττός στα 1865. Δημήτριος Κωνσταντίνου-Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη.

Οι κόρες του Κέκροπα παράκουσαν την εντολή της Αθηνάς

Η μυθολογία αναφέρει πως όταν βασίλευε ο Κέκροπας η θεά Αθηνά πήγε στο εργαστήριο του Ηφαίστου για να παραγγείλει όπλα. Ο Ήφαιστος ερωτεύτηκε τη θεά κι όσο αν προσπαθούσε η Αθηνά να τον αποφύγει, τελικά δεν τα κατάφερε. Ο θεός κάποια στιγμή εκσπερμάτισε στον μηρό της θεάς κι εκείνη σκούπισε το σημείο με ένα κομμάτι μάλλινου υφάσματος και το πέταξε στη γη.

Μέσα από τη Γη βγήκε ο Εριχθέας (έριο= μαλλί και χθων=γη) κι εκείνη με τη σειρά της τον παρέδωσε στην Αθηνά. Η θεά, για να μη το μάθουν οι υπόλοιποι θεοί, έκλεισε κρυφά το μωρό σε ένα πιθάρι και το έδωσε στις κόρες του Κέκροπα. Η Αθηνά διέταξε τις τρεις κόρες του Κέκροπα να πάρουν το πιθάρι, αλλά να μην το ανοίξουν ποτέ.

Οι Άγλαυρος, Έρση και Πάνδροσος αρχικά υπάκουσαν στην εντολή της Αθηνάς, όμως λίγο αργότερα η Άγλαυρος και η Έρση αποφάσισαν να ανοίξουν το πιθάρι.

Η γέννηση του Εριχθέα. Η Γη δίνει το παιδί στη θεά Αθηνά.

Ο βράχος που προστάτευε την Ακρόπολη

Οι δύο κοπέλες όταν άνοιξαν το πιθάρι αντίκρισαν ένα ερπετό με τη μορφή παιδιού ή κατά μια άλλη εκδοχή, ένα φίδι γύρω από τον μικρό Εριχθέα. Τρομοκρατημένες από αυτό που αντίκρισαν, η Άγλαυρος και η Έρση κατακρημνίστηκαν από την Ακρόπολη.

Η Αθηνά που είχε κερδίσει τον θεό Ποσειδώνα στη μεταξύ τους μάχη για την κυριαρχία της Αθήνας, προσπαθούσε να οχυρώσει την πόλη. Ανέβαινε στα Τουρκοβούνια και έκοβε βράχους για να φτιάξει τα κυκλώπεια τείχη. Επέστρεφε από την περιοχή της Παλλήνης έχοντας στα χέρια της έναν βράχο που θα τον χρησιμοποιούσε ως φρούριο μπροστά από την Ακρόπολη, όταν ένα κοράκι την πληροφόρησε για την απελευθέρωση του Εριχθέα και τον θάνατο των δύο γυναικών.

Η θεά σάστισε και έπεσε από τα χέρια της ο βράχος που ονομάστηκε Λυκαβηττός. Εξαιτίας του θλιβερού μαντάτου που το κοράκι μετέφερε στην Αθηνά, έκτοτε, τα κοράκια πήραν το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα.

Λυκαβηττός είναι ο βράχος πάνω στον οποίο «βαίνει» και «άττει», δηλαδή ορμά το φως τη στιγμή που ο ήλιος ανατέλλει.

Ο Αγχεσμός της αρχαιότητας

Τα σημερινά Τουρκοβούνια, ήταν γνωστά στην αρχαιότητα ως Αγχεσμός. Ο Αγχεσμός ξεκινούσε από την Πεντέλη και μονοκόμματα κατέληγε στην Ακρόπολη.

Εξαιτίας γεωλογικών αναταραχών με την πάροδο των αιώνων, χωρίστηκε σε τρία μέρη. Τα Τουρκοβούνια, τον Λυκαβητό και την Ακρόπολη.

Το όνομα Αγχεσμός προερχόταν από το άγαλμα του Αχγεσμίου Διός το οποίο πιστεύεται ότι βρισκόταν στη βορειοανατολική κορυφή του Λυκαβηττού.

Σύμφωνα με άλλη, εκδοχή ολόκληρη η λοφοσειρά ονομάστηκε έτσι, λόγω του απόκρημνου σχήματος ορισμένων κορυφών του. Αργότερα, η ονομασία άλλαξε σε Τουρκοβούνια.

Η σημερινή ονομασία αποδίδεται στην ύπαρξη τουρκικού νεκροταφείου στην περιοχή. Κατά άλλους ονομάστηκε έτσι γιατί ο Πασά Ομάρ συγκέντρωνε τα στρατεύματα του εκεί.

Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο – drone του συνεργάτη μας Up Drones επάνω από τον Λυκαβηττό:

Πηγή
https://ellas2.wordpress.com/

ΜΗΝΥΜΑ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ για το βιβλίο Adults in the Room (Ανίκητοι Ηττημένοι)

Μήνυμα Κώστα Γαβρά για το βιβλίο Adults in the Room (Ανίκητοι Ηττημένοι)

DiEM25 Ελλάδας Ανίκητοι Ηττημένοι Εκδηλώσεις Ελληνικά  Webmaster YanisVaroufakis   October 9, 2017

Ο Κώστας Γαβράς, με τις ταινίες του οποίου σφυρηλατήθηκε παγκοσμίως η συνείδηση του πόσο απαραίτητος είναι ο ασταμάτητος αγώνα για την δημοκρατία, έστειλε την εξής επιστολή ζητώντας να διαβαστεί κατά την διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου μου ΑΝΙΚΗΤΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ: Για μια Ελληνική Άνοιξη μετά από ατελείωτους μνημονιακούς χειμώνες (Εκδόσεις Πατάκη). Την παραθέτω εδώ, με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη

Φίλες και φίλοι,

Όταν ξεκίνησε η κρίση, η τραγωδία που βιώνει ο λαός της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να κατανοήσω τους λόγους και τους ανθρώπους άρχισα να συλλέγω λογιών-λογιών πληροφορίες και υλικό – γραπτό, κινηματογραφικό και προφορικό. Όμως μου διέφευγαν τα γεγονότα κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ των αντιπροσώπων της Ένωσης και των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού.

Στις 16 Ιουλίου, λίγο μετά την παραίτησή του, έστειλα γραπτό μήνυμα στον Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο δεν γνώριζα. Σε αυτό έγραφα: «Διαβάζοντάς την συνέντευξή σας στο New Statesman νομίζω ότι βρήκα εκείνο που έψαχνα για πολύ καιρό: το θέμα μιας ταινίας, ενός έργου, που αφορά μιαν Ευρώπη κυβερνώμενη από ομάδα κυνικών ανθρώπων αποκομμένων από ανθρώπινες, πολιτικές και πολιτιστικές αγωνίες, με εμμονές για συγκεκριμένα μόνο νούμερα.»

Κάπως έτσι κανονίσαμε με την Μισέλ, την σύζυγό μου, να βρεθούμε με τον Γιάνη και την Δανάη στην Ελλάδα μερικές βδομάδες μετά. Στο μεταξύ διάβασα τα βιβλία του, Παγκόσμιος Μινώταυρος και Η Αρπαγή της Ευρώπης. Εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα και την πρωτοτυπία του περιεχομένου τους, καθώς και από την γραφή.

Όταν συναντηθήκαμε, είχαμε μακρές συζητήσεις και μου είπε ότι έγραφε βιβλίο για τις εμπειρίες του από την περίοδο που διατέλεσε υπουργός οικονομικών, ως ένας outsider της πολιτικής, για τις διαπραγματεύσεις στο Eurogroup – το μη νομιμοποιημένο αλλά πανίσχυρο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Του ζήτησα να διαβάσω το χειρόγραφο. Δέχθηκε και μου το έστελνε κεφάλαιο-κεφάλαιο, καθώς το έγραφε.

Αμέσως πείστηκα για την σοβαρότητα του κειμένου του και για την ακρίβεια της περιγραφής των συμπεριφορών κάθ’ ενός από τους πρωταγωνιστές της τραγωδίας. Λυπόμουν και συχνά θύμωνα, εξοργιζόμουν με την βία και την αδιαφορία των μελών του Eurogroup, ιδίως της γερμανικής πλευράς απέναντι στο δράμα και στην μη βιώσιμη κατάσταση στην οποία ο λαός της Ελλάδας αναγκαζόταν να ζει.

Αποφάσισα να γυρίσω ταινία για αυτή την τραγωδία. Ο Γιάνης Βαρουφάκης μου έδωσε τα δικαιώματα του βιβλίου και την απόλυτη ελευθερία προσαρμογής του.

Κώστας Γαβράς

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

Yanis Varoufakis

ΤΟ ΘΑΜΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Posted on 9 Οκτωβρίου 2017

‘Το θαμμένο μυστικό‘ είναι το τελευταίο έργο του πατέρα του αστυνομικού μυθιστορήματος Γουίλκι Κόλλινς, πριν γράψει το αριστούργημά του ‘η Γυναίκα με τα Άσπρα‘, και σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προόδου από τα μυθιστορήματά του που προηγήθηκαν.

Η ιστορία του βιβλίου δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1857 σε ένα περιοδικό που εξέδιδε ο Κάρολος Ντίκενς, φίλος του Κόλλινς, και έγινε εγκάρδια αποδεκτή από το κοινό της εποχής. Εύκολα μπορώ να φανταστώ τον αντίκτυπο που είχε αυτή η ιστορία στο βικτοριανό αναγνωστικό κοινό, όπου κάθε επεισόδιο άφηνε τον αναγνώστη μετέωρο μπροστά σε μια υπόσχεση ή μια επικείμενη καταστροφή, μέχρι να τον λυτρώσει με τη συνέχεια της ιστορίας.

Λίγο πριν πεθάνει η κυρία Τρέβερτον γράφει μια επιστολή στον σύζυγό της, στην οποία του φανερώνει ένα μυστικό που δεν είχε μέχρι εκείνη την ώρα τολμήσει να του φανερώσει. Εμπιστεύεται την επιστολή της στην καμαριέρα της, την Σάρα Λίζον, και την υποχρεώνει να ορκιστεί ότι δεν θα καταστρέψει το γράμμα αλλά θα το παραδώσει στον κύριο Τρέβερτον, αμέσως μετά το θάνατό της. Αλλά η Σάρα παρακούει την κυρία της και κρύβει την επιστολή σ’ ένα δωμάτιο στην πτέρυγα του πύργου Πορθγκένα, που δεν χρησιμοποιείται, με την ελπίδα να μην βρεθεί ποτέ. Μετά από αυτό η Σάρα εξαφανίζεται!

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η κόρη της κυρίας Τρέβερτον, η Ρόζαμοντ, παντρεύεται τον παιδικό της φίλο Λέναρντ Φράνκλαντ και αποφασίζει να γυρίσει και να ζήσει στον πύργο. Και με ένα γύρισμα της μοίρας – που μόνο οι βικτοριανοί συγγραφείς προκαλούν ανενδοίαστα – συναντιέται με την Σάρα Λίζον, και το κουβάρι των μυστικών αρχίζει να ξετυλίγεται.

Ο Κόλινς ξετυλίγει με μαστοριά την πλοκή της ιστορίας του εστιάζοντας ξεχωριστά και με αγάπη  στον κάθε χαρακτήρα, σαν πατέρας που παρουσιάζει τα παιδιά του. Αναμφισβήτητα ο πιο  ενδιαφέρων χαρακτήρας του βιβλίου είναι η Σάρα Λίζον. Μια ντροπαλή και αδύναμη γυναίκα στοιχειωμένη από το παρελθόν της και την ευθύνη που της έχει αναθέσει η κυρία Τρέβερτον. Ο Κόλλινς, από την πρώτη στιγμή που την εμφανίζει, δημιουργεί ένα μυστήριο γύρω από αυτή τη φιγούρα, προσδίδοντάς της μια ασυνήθιστη εμφάνιση. Παρόλο που έχει το πρόσωπο μιας νέας γυναίκας τα μαλλιά της είναι γκρίζα. Είναι εμφανώς μια γυναίκα που υποφέρει. Όλα επάνω της, οι τρόποι της, οι εκφράσεις της, οι αποφάσεις που παίρνει για τη ζωή της, φαίνονται σαν να φωνάζουν ότι είναι ένα ερείπιο που πια δεν μπορεί να σωθεί. Στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου ο Κόλλινς παραδέχεται αυτή την ‘αδυναμία του’ προς τη Σάρα Λίζον και γράφει :

«Η ιδέα να αποτυπώσω σ’αυτήν την ηρωίδα την επίδραση μιας βαριάς ευθύνης σε μια εκ φύσεως συνεσταλμένη γυναίκα, της οποίας το μυαλό δεν ήταν ούτε αρκετά ισχυρό ώστε να την αντέξει ούτε αρκετά τολμηρό ώστε να την αρνηθεί ολότελα, ήταν μια ιδέα πολύ αγαπητή σε μένα εκείνον τον καιρό, και εξακολουθεί να μου είναι τόσο αγαπητή, ώστε προσωπικά να δίνω στη Σάρα Λίζον την πλέον τιμητική θέση στη μικρή πινακοθήκητων προσώπων που φιλοξενεί η ιστορία μου. Ίσως λέγοντας αυτό απλώς να αναγνωρίζω, με άλλα λόγια, ότι οι γεννήτορες των λογοτεχνικών οικογενειών συμμερίζονται τις γνωστές αντιφάσεις των γονέων γενικά, και μερικές φορές τρέφουν αδικαιολόγητη αγάπη προς το παιδί που ανέκαθεν τους προκαλούσε τους περισσότερους μπελάδες.»

Εκτός όμως από τη Σάρα Λίζον ο Κόλλινς έχει δημιουργήσει και μερικούς ακόμα δευτερεύοντες ξεχωριστούς χαρακτήρες στο βιβλίο του όπως τον θείο Γιόζεφ, έναν εκπληκτικό κωμικό χαρακτήρα, αγαθό αλλά με καλές προθέσεις, τον μπάτλερ του πύργου τον ‘γενναίο’ κύριο Μάντερ και τον κύριο Φίπεν τον «μάρτυρα της δυσπεψίας».

Ο Κόλλινς στο «Θαμμένο Μυστικό» ασχολείται με τα θέματα της αλήθειας, της αγάπης, της νομιμότητας και της ταυτότητας. Ιδιαίτερα το θέμα της ταυτότητας εμφανίζεται κατ’ επανάληψην στα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα (βλ. Ο Ζοφερός Οίκος), αφού ήταν ένα ζήτημα με το οποίο η βικτοριανή κοινωνία δεν αισθανόταν και πολύ άνετα.

Έχει γραφτεί ότι «το Θαμμένο Μυστικό» δεν φτάνει στα λογοτεχνικά ύψη μερικών από τις μεταγενέστερες δουλειές του Κόλλινς, εντούτοις όμως είναι ένα βιβλίο σημαντικό αφού αποτελεί το μεταβατικό στάδιο του συγγραφέα προς τη δεύτερη και πιο σημαντική περίοδό του. Είναι ένα βιβλίο με γοτθική ατμόσφαιρα, σκονισμένα ξεχασμένα δωμάτια, κλειδωμένα συρτάρια, τραγωδίες, μυστικά και αποκαλύψεις που κρατά αμείωτη την αγωνία και την περιέργεια του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τη σειρά ALDINA των εκδόσεων GUTENBERG σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου.

Εκδόσεις GUTENBERG

https://passepartoutreading.wordpress.com/

Ποιους κινδύνους για την υγεία μας κρύβει ο φούρνος μικροκυμάτων

Η χρήση του φούρνου μικροκυμάτων έχει φανατικούς υποστηρικτές και ορκισμένους πολέμιους Είναι από τα θέματα που προκαλεί αντιπαραθέσεις, με τους μεν να υποστηρίζουν ότι είναι ασφαλής και πρακτικός και τους δε να επικαλούνται αρνητικές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.

Τα πλεονεκτήματα

-Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του φούρνου μικροκυμάτων είναι αναμφισβήτητα η ταχύτητα, καθώς ξεπαγώνει, ζεσταίνει και ψήνει φαγητά σε χρόνο-ρεκόρ.
-Παράλληλα, διατηρεί τη διατροφική αξία των φαγητών σε σχέση με το συμβατικό μαγείρεμα. Σε σχέση με τον βρασμό μάλιστα, θεωρείται ότι τα μικροκύματα κρατούν περισσότερες από τις βιταμίνες, τα ανόργανα στοιχεία και τα άλλα θρεπτικά συστατικά των τροφών.
-Τέλος, ο φούρνος μικροκυμάτων δεν επιτρέπει στα μικρόβια να αναπτυχθούν.

Τα μειονεκτήματα

-Πολλές φορές τα υγρά υπερθερμαίνονται (ξεπερνούν δηλαδή τη θερμοκρασία βρασμού, χωρίς να φαίνεται ότι έχουν βράσει). Είναι λοιπόν πιθανό να προκαλέσουν εγκαύματα.
-Tο ανομοιόμορφο ζέσταμα των τροφών αποτελεί έναν ακόμη κίνδυνο, αφού συχνά νομίζουμε ότι το φαγητό έχει την κατάλληλη θερμοκρασία, ενώ ορισμένα εσωτερικά του σημεία καίνε. H δοκιμή της τροφής σε αυτή την περίπτωση ενδέχεται να προκαλέσει εγκαύματα στη στοματική κοιλότητα.
-Μην χρησιμοποιείτε καινούργια μαγειρικά σκεύη, όταν δεν γνωρίζετε πόσο θερμαίνονται. Είναι προτιμότερη η μετακίνησή του με γάντια.

Είναι o φούρνος μικροκυμάτων καρκινογόνος;

Σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, όπως υποστηρίζει το onmed, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η παραγωγή και η απορρόφηση μικροκυμάτων περιορίζονται μέσα στο φούρνο, για όσο διάστημα αυτός είναι σε λειτουργία. Οι φούρνοι που κυκλοφορούν στην αγορά πληρούν τους απαραίτητους κανόνες ασφαλείας, ώστε από τη στιγμή που κλείνει η πόρτα να μην υπάρχουν διαρροές ακτινοβολίας. Παρ’ όλα αυτά, είναι πιθανό να παρουσιαστούν διαρροές σε περίπτωση που η πόρτα του φούρνου δεν έχει σφραγίσει τελείως ή είναι χαλασμένη, ή ακόμα από φθορά ή και γήρανση του γυαλιού. Σε αυτή την περίπτωση, μην χρησιμοποιείτε τον φούρνο μικροκυμάτων μέχρι να επισκευάσετε την πόρτα.
Πολλοί πιστεύουν ότι η χρήση του φούρνου μικροκυμάτων είναι καρκινογόνα. H ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπουν οι φούρνοι μικροκυμάτων είναι αυτή που εισχωρεί στις τροφές και ζεσταίνει σε χρόνο-ρεκόρ. Aυτού του είδους η ακτινοβολία δεν είναι ιονίζουσα, δηλαδή ραδιενεργός, σε αντίθεση με τις ακτίνες X, που είναι ραδιενεργές. Tα μικροκύματα έχουν πολύ μικρότερη ενέργεια φωτονίου σε σχέση με τις ακτίνες X, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε καρκινικές εξαλλαγές, λόγω ακριβώς αυτής της πολύ υψηλότερης ενέργειας. Όσον αφορά τις επιπτώσεις των μικροκυμάτων, σύμφωνα με τους φυσικούς, πρέπει να περιμένουμε αρκετά χρόνια ακόμα, ώστε να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα. Mε τα έως τώρα επιστημονικά δεδομένα, δεν θεωρείται ότι τα μικρής ισχύος μικροκύματα προκαλούν καρκίνο.

http://www.aftodioikisi.gr/

το βρηκα ΕΔΩ : ΓΗΣ ΠΑΙΣ ΕΙΜΙ

ΛΕΜΦΩΜΑ : Προσοχή στα «αθώα» συμπτώματα Πού να ψηλαφήσετε για την αυτοεξέταση (βίντεο)--Clinical Examination - Head and Neck Lymph nodes

Λέμφωμα:

Προσοχή στα «αθώα» συμπτώματα 

Πού να ψηλαφήσετε για την αυτοεξέταση

 (βίντεο)

Λέμφωμα είναι ένας τύπος καρκίνου που χτυπάει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, που ονομάζονται λεμφοκύτταρα. Ακριβώς όπως ο καρκίνος αντιπροσωπεύει πολλές διαφορετικές ασθένειες, το λέμφωμα αντιπροσωπεύει πολλούς διαφορετικούς καρκίνους των λεμφοκυττάρων. Για την ακρίβεια περίπου 35 διαφορετικούς υποτύπους!

Ως λέμφωμα ορίζεται μια ομάδα καρκίνων που επηρεάζουν τα κύτταρα που παίζουν κάποιον ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα. Ως καρκίνος κυρίως αφορά κύτταρα που εμπλέκονται στο λεμφικό σύστημα του σώματος.

Λέμφωμα: Συμπτώματα και σημάδια που πρέπει ΟΛΟΙ να προσέχουν

Συχνά, το πρώτο σημάδι είναι ένα ανώδυνο πρήξιμο στο λαιμό, ή στο έσω μέρος του χεριού, ή στη βουβωνική χώρα.
Λεμφαδένες ή ιστοί σε άλλα μέρη του σώματος μπορεί επίσης να διογκωθούν. Ο σπλήνας, για παράδειγμα, μπορεί διογκωθεί, αν έχετε λέμφωμα.
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες μερικές φορές προκαλούν άλλα συμπτώματα, επειδή πιέζουν κάποια φλέβα ή κάποιο λεμφικό αγγείο (πρήξιμο του χεριού ή του ποδιού), κάποιο νεύρο (πόνος, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα), ή το στομάχι (πρόωρη αίσθηση πληρότητας).
Η διόγκωση του σπλήνα μπορεί να προκαλέσει κοιλιακό πόνο ή δυσφορία.

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν άλλα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα του λεμφώματος μπορεί να περιλαμβάνουν επίσης τα ακόλουθα:

Πυρετό
Κρυάδες
Ανεξήγητη απώλεια βάρους
Νυχτερινές εφιδρώσεις
Έλλειψη ενέργειας
Φαγούρα (έως και το 25% των ασθενών αναπτύσσουν φαγούρα, συνηθέστερα στο κάτω άκρο, αλλά μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, να είναι τοπική, ή να εξαπλώνεται σε όλο το σώμα)

Αυτά τα συμπτώματα είναι μη ειδικά. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να προκληθούν από διάφορες άλλες ασθένειες που δεν σχετίζονται με τον καρκίνο. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να είναι συμπτώματα γρίπης ή άλλων ιογενών λοιμώξεων. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα διαρκέσουν πολύ καιρό. Στο λέμφωμα, τα συμπτώματα επιμένουν παρά την πάροδο του χρόνου και δεν μπορούν να εξηγηθούν από μια λοίμωξη ή κάποια άλλη ασθένεια.

Σε ποια σημεία βρίσκονται οι λεμφαδένες – Πώς να ελέγξετε αν είναι πρησμένοι

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε πού ακριβώς εντοπίζονται οι λεμφαδένες και πού πρέπει να ψηλαφήσετε με τα δάχτυλά σας για να ελέγξετε τυχόν ανωμαλίες.

iatropedia.gr

https://www.pentapostagma.gr/

Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ- ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΙΚΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ

Η πειθαρχία στην Αρχαία Ελλάδα - Όταν οι Έλληνες νικούσαν τους πάντες

Λόγος πολύς έχει γίνει κατά το παρελθόν, και πολλές μελέτες έχουν γραφεί, με θεματολογία περιστρεφόμενη γύρω από τα στρατηγήματα και τις τακτικές που εφήρμοσαν στα Πεδία τις Μάχης οι Αρχαίοι Έλληνες, επιτυγχάνοντας αποφασιστικό αποτέλεσμα για την Τροπή της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας. 

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός γενικά αποτελείτο από γυμνασμένους άνδρες, με πολεμική περιβολή (θώρακας, περικνημίδες, περικεφαλαία) και με επιδεξιότητα στην χρήση οπλών (ακόντιο, σφενδόνα, τόξο, ξίφος).

Καλύτεροι σφενδονιστές ήταν οι Ρόδιοι, καλύτεροι τοξότες οι Κρήτες, καλύτεροι ακοντιστές οι Ακαρνάνες (από την Ακαρνανία) και οι Αγριάνες (λαός στον Στρυμόνα) και καλύτεροι πελταστές (βλ. παρακάτω) οι Θράκες.

Ο στρατός των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη, καθώς και το τρέξιμο με ιαχές στην επίθεση κατά των εχθρών.

Η ναυτική υπερδύναμη της εποχής ήταν η Αθήνα. Είναι γνωστές οι περίφημες τακτικές των Αθηναίων που παραπλανούσαν τον εχθρό τους αλλάζοντας τους σχηματισμούς του στόλου τους. Στον στρατό ξηράς, ο Ελληνικός στρατός χρησιμοποίησε από τον 5ο αιώνα π.Χ., πολύ πριν από τον ρωμαϊκό (που είχε μισθοφορικό στρατό από Ρωμαίους και ξένους άνδρες), πολιορκητικές μηχανές όπως πολιορκητικούς κριούς, καταπέλτες και πολιορκητικούς πύργους.

Οι Ρωμαίοι αντέγραψαν το αρχαιοελληνικό στρατιωτικό πρότυπο: τον εξοπλισμό (οπλίτες, ιππείς, πελταστές, ακοντιστές, τοξότες, σφενδονιστές), τις πολεμικές κατασκευές (τριήρεις, πολιορκητικές μηχανές) και την στρατηγική, τόσο στο πεζικό, όσο και στο ναυτικό.

Οι Έλληνες Συρακούσιοι στον πελοποννησιακό πόλεμο – στην Σικελική Εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.) είχαν Ιταλούς μισθοφόρους στους οποίους έμαθαν την τέχνη του πολέμου. Οι Έλληνες είχαν και σαλπιγκτές για τα στρατιωτικά παραγγέλματα στις μάχες, καθώς και αυλητές που συντόνιζαν το βήμα των στρατιωτών.

Επιστρέφοντας στον σπαρτιατικό στρατό, πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τους στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη και μάλιστα αλλάζοντάς τους κατά την διάρκειά της. Αυτό έγινε πολύ πριν από την εμφάνιση της μακεδονικής φάλαγγας που δημιούργησε – περίπου το 338 π.Χ. – ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο Β΄ (8).

Οι Λακεδαιμόνιοι οπλίτες έφεραν σκούρα κόκκινη επωμίδα ή θώρακα (οι πιο βαριά οπλισμένοι), δόρυ, ασπίδα στην οποία ενεγράφετο το χαρακτηριστικό μεγάλο Λ (=Λακεδαιμόνιοι), καθώς και μικρό εγχειρίδιο (φονικό μαχαίρι): την ξυήλη. Οι στρατιώτες συγχρόνιζαν το βήμα τους με τη μουσική αυλών. Κατά την διάρκεια της μάχης γινόταν αλλαγή των σχηματισμών κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι καλύτεροι πολεμιστές να είναι στην πρώτη γραμμή.

Αν ο εχθρός διασπούσε το σχηματισμό, τότε τους πεσόντες στρατιώτες αντικαθιστούσαν άλλοι οπλίτες που ήταν σκορπισμένοι στην περιοχή της μάχης.

Ο σπαρτιατικός στρατός, επίσης, χρησιμοποίησε και άλλα πολεμικά τεχνάσματα, τα λεγόμενα "κλέμματα". Τέτοιο κλέμμα ήταν, για παράδειγμα, η προσποίηση ότι ο σπαρτιατικός στρατός ήταν σε κατάσταση αδρανείας, για να παραπλανηθεί ο εχθρός.

Πάντως και ο σπαρτιατικός και ο μακεδονικός στρατός, αποτέλεσαν πρότυπο οργάνωσης και τακτικής. Ομοίως και άλλοι στρατοί όπως των Αθηναίων και των Βοιωτών. 

Ήδη κατά την ύστερη αρχαιότητα, Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς μέχρι και σύγχρονοι ακαδημαϊκοί, εξετάζουν το αντικείμενο από μία σχετική απόσταση, είτε σαν να παρακολουθούν επί χάρτου τις τακτικές κινήσεις των αντιπάλων στρατευμάτων, είτε σε γεωστρατηγικό και πολιτικό επίπεδο σε συσχετισμό με τις συνθήκες της υπό εξέταση περιόδου. 

Παρέβλεψαν όμως, σχεδόν όλοι, να ασχοληθούν και να εξετάσουν, το ίδιο το κύτταρο που γέννησε την ανάγκη χρησιμοποιήσεως αυτών των τακτικών και στρατηγικών εφαρμογών, το στοιχείο που επέδρασε τόσο καταλυτικά στην διαμόρφωσι του πεδίου της μάχης και του κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν είναι άλλο παρά η Επινόηση και Εισαγωγή της Οπλιτικής Φάλαγγας! 

Πώς και από ποιους δομείται; πως διοικείται; πως κινείται; τι είναι αυτό που καταβάλλει τον αντίπαλο; και πως νοιώθει κάποιος που ανήκει σε αυτήν;… Ίσως οι σύγχρονοί της, εκ συναφείας και εγγύτητος, κάποια πράγματα τα θεώρησαν αυτονόητα και τετριμμένα για να τα αναφέρουν με αποτέλεσμα να τους διαφύγουν. 

Ενώ οι σύγχρονοι μελετητές λόγω χρονικής αποστάσεως και ελλιπούς βιβλιογραφίας, είτε δεν τους απασχόλησε είτε δεν τόλμησαν να το αγγίξουν. Εκπληκτική βέβαια εξαίρεσι αποτελεί η αξιολογότατη μελέτη του Victor Davis Hanson με τίτλο: «Ο Δυτικός Τρόπος Πολέμου» η οποία καταπιάνεται με ακριβώς αυτό το αντικείμενο! 

Στο παρόν άρθρο λοιπόν, θα ασχοληθούμε ειδικά με την επινόηση και χρήση των Αρχαίων Ελληνικών Παραγγελμάτων και Ασκήσεων Ακριβείας Οπλιτικής Φάλαγγος, και καθόλου με τα λοιπά από τα παραπάνω ερωτήματα, αφού θα αποτελέσουν αντικείμενα ιδιαιτέρων άρθρων. 

Από τα Βιβλία στην Πράξη! 

Όπως είναι φυσικό λοιπόν, η επιτυχία της Φάλαγγος στο Πεδίο της Μάχης ήταν άμεση συνάρτησι της ακριβείας και συγχρονισμού των κινήσεών της και σαφώς του βαθμού πειθαρχίας αυτών που την απάρτιζαν. Διεφάνη αμέσως λοιπόν η ανάγκη καθιερώσεως μίας μεθόδου ώστε να καταστεί δυνατή η μετατροπή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, από μία απλή συνάθροισι ενός ατάκτου πλήθους, σε μία συγχρονισμένη, συμπαγή και αποφασιστική πολεμική μηχανή, με άριστη διάταξι σε γραμμές και στοίχους. Βεβαίως ο κάθε ένας οπλίτης χωριστά, δεν έπαυε να αποτελεί ξεχωριστή προσωπικότητα, με ατομικό χαρακτήρα, ανάγκες και επιθυμίες! 

Η λειτουργία όμως της Φάλαγγος προϋπέθετε την αυτοπροαίρετη και εθελοντική υποβολή των προσωπικών αναγκών και ενσυνείδητη πειθαρχία των κινήσεων και αποφάσεων του κάθε οπλίτου χωριστά. 

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε και το απαύγασμα της Ελληνικής Κοινωνικής Συνειδήσεως που είναι η υποταγή του προσωπικού συμφέροντος στο Συλλογικό! 

Έτσι δομήθηκαν ευνομούμενες πολιτείες αποτελούμενες από ευσυνειδήτους, παραγωγικούς και ενεργούς Πολίτες, που μέχρι σήμερα θαυμάζουμε και ζηλεύουμε, σαν να αποτελούν άφθαστο όνειρο!!

Επομένως υπό συγκεκριμένη στρατιωτική διοίκησι, ΕΝΑΣ αποφάσιζε ποια θα ήταν η επόμενη κίνησι της Φάλαγγος, αλλά κοινή ενσυνείδητη συναπόφασι ΟΛΩΝ των Οπλιτών ήταν η σύγχρονη και ακριβής εκτέλεση της συγκεκριμένης κινήσεως στον συγκεκριμένο χρόνο!

Αυτό βεβαίως, γέννησε την αμέσως επόμενη πρακτική ανάγκη: Της καθιερώσεως ενός σαφούς και συνοπτικού τρόπου μεταφοράς των διαταγών του επικεφαλής μέχρι και τον τελευταίο οπλίτη με τρόπο που να είναι πλήρως κατανοητός από όλους και με κοινή ορολογία.

Έτσι λοιπόν προέκυψε η επινόησι των Παραγγελμάτων που δεν είναι παρά μία κωδικοποίησι σειράς ενεργειών και κινήσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, μετά από εκφώνησι μίας συντόμου και κοφτής φράσεως ή λέξεως από τον επικεφαλής.

Με σκοπό βεβαίως να καταστούν αυτές οι κινήσεις αποτελεσματικές και συγχρονισμένες στο πεδίο της μάχης, καθιερώθηκαν οι από την περίοδο της ειρήνης Ασκήσεις Ακριβείας για την εξάσκησι και προετοιμασία των Οπλιτών.

Όσο πιο ακριβείς ήταν στην εκτέλεσί τους οι Οπλίτες, τόσο πιο αποτελεσματικοί ήταν στο πεδίο της Μάχης, όπως αποδεικνύει περίτρανα το παράδειγμα των Σπαρτιατών που όχι μόνον είναι οι γεννήτορες της Ιδέας της Φάλαγγος αλλά είχαν αναγάγει την Στρατιωτική Αγωγή σε πραγματική τέχνη, καθιστώντας τους αναντιρρήτως Πρότυπα Πολεμικής Αρετής, ανά τους αιώνες!

Από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας στον σύγχρονο Στρατό, λέμε ότι ο δείκτης πειθαρχίας ενός τμήματος είναι ο βαθμός ακριβείας κατά την εκτέλεσι ασκήσεων ακριβείας!

Μας παραδίδεται μάλιστα από αρχαίους ιστορικούς, η έκπληξη στα μάτια των Περσών βλέποντας από μακριά την προέλαση της Μακεδονικής Φάλαγγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την οποία παρομοίασαν άψογα λέγοντας, ότι ήταν τόσο τέλεια ζυγημένοι και στοιχημένοι οι οπλίτες κατά την κίνηση τους, που από απόσταση δεν έμοιαζαν για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά σαν καρφιά καρφωμένα σε τέλειες γεωμετρικές θέσεις επί μίας κυλιομένης σανίδος! Και αυτή η εικόνα από μόνη της, τους έκανε να κυριευτούν από τρόμο.

Πηγή: apocalypsejohn.com, Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

το είδαμε ΕΔΩ

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ !

Δείτε τι κρύβεται στη Σελήνη!!

Η Σελήνη είναι ένας τόπος χωρίς ατμόσφαιρα, χωρίς άνεμους και διαβρωτικές δυνάμεις.

Ωστόσο, ικανότατοι παρατηρητές διαπίστωσαν σημαντικές αλλαγές πάνω στην επιφάνεια της. Παρατηρήθηκαν παράξενα αντικείμενα, (άνω των 700), παράξενες συσκευές σε σχήμα πυραμίδας η κώνου αλλά και ένας μυστηριώδης τετραγωνισμένος μονόλιθος.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1972, η διαστημική αποστολή Apollo 17 άφηνε την επιφάνεια της Σελήνης ξεκινώντας το ταξίδι της πίσω στη Γη. Ο αστροναύτης Γιουτζίν Σέρναν, μπαίνοντας στη σεληνάκατο και κλείνοντας την πόρτα, έγινε ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του σε άλλον πλανήτη.

Το βίντεο είναι πέρα για πέρα αληθινό απο τα αρχεία της NASA. Στη Σελήνη υπάρχουν βάσεις εξωγήινων με απίστευτα τεχνολογικά μέσα που θα τα δείτε στο παρακάτω βίντεο. Από το 1972 και μετά, δεν ξαναπάτησε άνθρωπος πάνω στη Σελήνη.

Το ότι η ανθρωπότητα σταμάτησε τις επανδρωμένες αποστολές δείχνει ότι πήραμε στα σοβαρά την προειδοποίηση.
Εκτός αν υπάρχει κάποια... μυστική συμφωνία με τους εξωγήινους, όπως αναφέρει το pyli-apokalypseis.com.

Σύμφωνα με την ίδια η NASA η διακοπή των επανδρωμένων πτήσεων προς τη Σελήνη οφείλεται στην περικοπή του προϋπολογισμού και την αλλαγή των στόχων προς τις κοινές πτήσεις Apollo-Soyuz με την ΕΣΣΔ, τον αμερικανικό διαστημικό σταθμό Skylab, την ανάπτυξη του διαστημικού λεωφορείου και, τελικά, του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).


Πηγή 

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/

ΟΙ ΒΙΑΙΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Οι βίαιες σκηνές της Ιλιάδας του Ομήρου

Στην Ιλιάδα ο Όμηρος έψαλε το τραγούδι του πολέμου για τη μεγάλη γενιά των τρωικών ηρώων, την παλικαριά, τη φιλιά, την αξία που έχει να αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα ως το θάνατο. Πέρα απ’ αυτά όμως ως πολεμικό έπος εμπεριέχει εκτεταμένη βία η οποία απεικονίζεται λεπτομερώς. Κομμένα ανθρώπινα μέλη, σπαραγμένα σπλάχνα, παραμορφωμένα πρόσωπα και ποταμοί αίματος συνθέτουν ένα ανατριχιαστικό σκηνικό, το οποίο θα ζήλευαν πολλοί σεναριογράφοι σπλάτερ φίλμ. 

Οι βίαιες σκηνές 

Στη ραψωδία Δ ο Αντίλοχος, γιος του Νέστωρα σκοτώνει τον Εχέπωλο: «πρώτος του χτύπησε το κέρατο στο αλογουρίσιο κράνος. Τρυπάει το μέτωπο και πέρασε το κόκαλο ως τα μέσα ο χάλκινος χαλός, κι εσκέπασε τα μάτια του σκοτάδι». Στην επόμενη ραψωδία, ο Μηριόνης, σύντροφος του βασιλιά των Κρητών Ιδομενέα κι ένας από τους πιο σημαντικούς ήρωες της δεύτερης κατηγορίας στην Ιλιάδα- χτυπά με το δόρυ τον Τρώα Φέρεκλο: «κυνηγώντας τον ήρθε κοντά, τον βρήκε στον δεξιό γλουτό και πρόβαλε του κονταριού του η μύτη πέρα μεριά κάτω από το κόκαλο, στης φούσκας (κύστη), πλάι τα μέρη». 

Λίγες στιγμές μετά ο Αχαιός Μέγης ρίχνει το δόρυ του στον Τρώα Πήδαιο: «και πίσω στο κεφάλι του ΄ριξε στο σβέρκο, και περνώντας μέσα απ’ τα δόντια το κοντάρι του βαθιά τη γλώσσα κόβει. Στη γη σωριάστη και τα δόντια του τον κρύο χαλκό δαγκώσαν». 

Στη συνέχεια, ο επίσης Αχαιός Ευρίπυλος κόβει με το σπαθί του το χέρι του Τρώα Υψήνορα από τον ώμο. Στην ίδια μάχη ο Διομήδης θανατώνει τον Αστύνοο: «στο κλειδί (το οστό ανάμεσα στο στέρνο και την ωμοπλάτη) τον χτύπησε με το τρανό σπαθί του, στον ώμο πλάι, και του τον χώρισε από λαιμό και πλάτη». 

Στη συνέχεια ο βασιλιάς του Άργους, με τη βοήθεια της Αθηνάς, καταφέρνει με το δόρυ του ένα θανάσιμο χτύπημα στον φημισμένο τοξότη Πάνδαρο: «στη μύτη, πλάι στο μάτι…τα άσπρα του εδιάβη δόντια ο ανέσπλαχνος χαλκός και θέρισε τη γλώσσα από τη ρίζα. Και στο σαγόνι κάτω, επρόβαλε του κονταριού του η μύτη». Στη ραψωδία Κ ο Διομήδης και Οδυσσέας σπεύδουν για κατασκοπεία στο στρατόπεδο των Τρώων. 

Στον δρόμο συλλαμβάνουν τον Τρώα Δόλωνα, ο οποίος ερχόταν στα πλοία των Αχαιών για τον ίδιο σκοπό. Αφού τον ανέκριναν, ο Διομήδης τον εκτέλεσε: «χιμάει, και το σπαθί του κατάσβερκα του κατεβάζοντας, τα δυο του νεύρα κόβει, κι όπως μιλούσε ακόμα, εκύλησε στο χώμα η κεφαλή του». Στη ραψωδία Ν ο Τρώας Αλκαθος δέχεται στην καρδιά το δόρυ του Ιδομενέα: «Πέφτει με πάταγο, και βρέθηκε μπηγμένο το κοντάρι μες στην καρδιά του, που ως σπαρτάριζε, του κονταριού την άκρη σιγοκουνούσε, ωσόπου επάγωσε, και τ’ άγριο τ’ όπλο εστάθη». 

Στην ίδια ραψωδία, ο Τρώας Πείσαντρος επιτίθεται με ένα είδος πέλεκυ στον Μενέλαο. Αλλά ο βασιλιάς της Σπάρτης του καταφέρνει ένα συντριπτικό χτύπημα με το σπαθί του: «στο μέτωπο, στη ρίζα της μύτης… τα κόκαλα του σπάζει, κι όλο αίμα χύθηκαν τα μάτια του μέσα στη σκόνη, ομπρός του». 

Στη ραψωδία Π ο Αχαιός Θρασυμήδης σημαδεύει με το δόρυ του τον Μάρη: «και τον πέτυχε στον ώμο ευθύς απάνω. Του κονταριού ο χαλός διαχώρισε τ’ απανωβράχιονό του από το κρέας τρογύρα, κι έσπασε το κόκαλο του ως πέρα». Στην ίδια ραψωδία, ο Πάτροκλος, με την άδεια του Αχιλλέα, παρεμβαίνει στη μάχη και κρίνει το αποτέλεσμα υπέρ των Αχαιών. 

Πολλοί Τρώες και σύμμαχοι βρίσκουν τον θάνατο από τα χέρια του. Τον φρικτότερο όλων ο Θέστορας: «τον κονταρεύει, και του πέρασε τα δόντια ως πέρα, κι έτσι με το κοντάρι τον ανάσυρεν απ’ του αμαξιού το γύρο». Το πιο «διάσημο θύμα» του Πατρόκλου ήταν ο γιος του Δία και βασιλιάς της Λυκίας Σαρπηδόνας. Μετά τον θάνατό του ο Μυρμιδόνας Επειγέας έσπευσε να του πάρει τα όπλα: «Μα στο νεκρό όπως τώρα ζύγωνε, τον βρίσκει με λιθάρι στην κεφαλή του ο μέγας Έκτορας, κι αυτή στα δύο εχωρίστη στο στέριο μέσα κράνος». 

Λίγο πριν να βρει τον θάνατο ο Πάτροκλος σκοτώνει τον ηνίοχο και ετεροθαλή αδελφό του Έκτορα, Κεβριόνη, με μια μυτερή πέτρα: «τα δύο τα φρύδια του θρουβάλιασε, κι ουδέ τα κόκαλα του δεν άντεξαν, μον’ χάμω εκύλησαν τα μάτια του στη σκόνη, στα πόδια του μπροστά». Στη ραψωδία Υ ο Αχιλλέας, μανιασμένος από την απώλεια του Πατρόκλου, «θερίζει» τους εχθρούς που έχουν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο του: «τον Μούλιο στο αυτί με το κοντάρι του’ δωσε, κι απ’ το άλλο αυτί του βγήκε ο χάλκινος χαλός». 

Στην επόμενη ραψωδία ο Αχαιός ημίθεος μονομαχεί με τον Αστεροπαίο, στις όχθες του ποταμού Σκάμανδρου. Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και ο Αχιλλέας χτυπά με το σπαθί του τον αντίπαλο του στο ύψος της κοιλιάς: «χύθηκαν τα σπλάχνα του στη γη και σκέπασε τα μάτια του σκοτάδι…κι αυτόν κει πέρα τον παράτησε, σαν πήρε τη ζωή του, απ’ το βαθύ νερό να βρέχεται, στον άμμο ξαπλωμένος. Χέλια και ψάρια τον κυκλόφερναν ολούθε, και πάλευαν το ξίγκι στα νεφρά του ολόγυρα δαγκώνοντας να φάνε». 

Αποτροπιασμό προκαλεί και η μεταχείριση από τον Αχιλλέα της σορού του Έκτορα. Αφού του τρύπησε τους αστραγάλους, τον έδεσε από τα πόδια στο άρμα του και τον περιέφερε στον κάμπο της Τροίας πριν να τον πετάξει δίπλα στον τάφο του Πατρόκλου. Τη διαδικασία αυτή την επανέλαβε αρκετές φορές. 

Όμως η Αφροδίτη και ο Απόλλωνας, με τις θεϊκές τους δυνάμεις, προστάτευσαν το σώμα. Ακόμη και κάποιες σκέψεις των πρωταγωνιστών του έπους προκαλούν τρόμο όπως π.χ. στην τελευταία ραψωδία όπου η χαροκαμένη Εκάβη εύχεται να έτρωγε «με δαγκωνιές βαθιές» το συκώτι του Αχιλλέα, προκειμένου να εκδικηθεί το νεκρό Έκτορα. 

Ο Όμηρος δεν έπραξε τίποτα παραπάνω από το να αποδώσει με ωμό ρεαλισμό το απεχθές πρόσωπο του πολέμου. Αν πάντως κάποιος σκηνοθέτης απέδιδε με πλήρη πιστότητα τις σκηνές μαχών της Ιλιάδας, πολλές φωνές αποτροπιασμού θα ακούγονταν από τις σκοτεινές κινηματογραφικές αίθουσες. 

Νίκος Γιαννόπουλος, ιστορικός 

πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ

Να τονίσω για μια ακόμα φορά ότι πουθενά στην Ιλιάδα δεν λέει ο Ομηρος ότι οι Τρώες δεν ήταν Ελληνες...
Ουσιαστικά ο Τρωϊκός Πόλεμος αποτελεί τον πρώτο εμφύλιο ελληνικό πόλεμο μεταξύ των Ελλήνων της Ελλάδας και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας....

Αυτό διαπιστώνεται και από τις περιγραφές του Ομήρου στις οποίες ποτέ δεν χρειάζονται διερμηνείς για να συνεννοήθούν οι δύο αντίπαλοι πράγμα που σημαίνει ότι ήταν ομόγλωσσοι, τα έθιμα τους και ο τρόπος ζωής τους ήταν τα ίδια άρα ήταν ομότροποι και τέλος πίστευαν στους ίδιους θεούς άρα ήταν ομόθρησκοι. Θεωρούμε λοιπόν ότι ήταν και όμαιμοι.... 
Αλλωστε ακόμα και ο Πρίαμος ο βασιλιάς της Τροίας ήταν παιδί του Λαομέδοντα και της Λευκίππης που με την σειρά του ήταν γιός του Ιλου και της Ευρυδίκης.... Βλέπουμε συνεχώς ελληνικά ονόματα...
Και μην ξεχνάμε ότι το αληθινό όνομα του γιού του Πάρη ήταν Αλέξανδρος!!!! 
 
Συνεπώς επρόκειτο για Ελληνες....

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ανάμεσα στους συμμάχους των Τρώων δεν υπήρχαν και βαρβαρικοί λαοί της Μ. Ασίας (Φρύγες) και της Ευρώπης (Θράκες -προ της ελληνικής μετανάστευσης)...

http://koukfamily.blogspot.gr/