Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
για το οικόσιτο σπουργίτι
Το σπιτικό σπουργίτι ( Passer domesticus ) είναι ένα πουλί της οικογένειας των σπουργιτιών Passeridae.
Είναι εγγενές στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, της Μεσογείου, και ένα μεγάλο μέρος της Ασίας.
Εκούσια ή ακούσια εισαγωγή του σε πολλές περιοχές , συμπεριλαμβανομένων των μερών της Αυστραλίας , της Αφρικής και της Αμερικής, το κάνει το πιο διαδεδομένο από τα άγρια πτηνά .
Η εισαγωγή τους στη Βόρεια Αμερική συνέβη το 1851 , όταν μια ομάδα από 100 πουλιά από την Αγγλία κυκλοφόρησαν στο Μπρούκλιν, της Νέας Υόρκης.
Τα σπιτικά σπουργίτια είναι στενά συνδεδεμένα με κατοικημένες περιοχές , και ζουν σε αστικές ή αγροτικές περιοχές.
Έχουν βρεθεί σε ευρεία ποικιλία οικοτόπων και κλίματα , αλλά απουσιάζουν από ακατοίκητα δάση, ερήμους, δάση και λιβάδια.
Ο μέσος όρος ζωής ενός άγριου σπουργιτιού είναι σχεδόν πάντα κάτω των 10 ετών, και συνήθως πιο κοντά σε 4-5 χρόνια . Το παλαιότερο γνωστό άγριο σπουργίτι έζησε για σχεδόν δύο δεκαετίες και βρέθηκε νεκρό 19 χρόνια και 9 μήνες μετά την επισήμανσή του με δακτύλιο στη Δανία.
Στην αιχμαλωσία , έχουν ένα προσδόκιμο ζωής των 12 μέχρι 14 ετών . Το γηραιότερο καταγεγραμμένο σε αιχμαλωσία οικόσιτο σπουργίτι έζησε για 23 χρόνια.
Το σπουργίτι είναι τυπικά περίπου 16 εκατοστά (6,3 in) μήκους , και κυμαίνονται από 14 έως 18 cm (5/5 έως 7/1 in).
Στην μάζα ( βάρος ) , το οικόσιτο σπουργίτι κυμαίνεται από 24 για να 39,5 g (0,85 έως 1,39 oz).
Είναι ένα μικρό πουλί με ένα πλήρες στήθος και ένα μεγάλο, στρογγυλεμένο κεφάλι.
Τα αρσενικά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα θηλυκά.
Το φτέρωμα του σπουργιτιού είναι ως επί το πλείστον σε διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι και καφέ.
Τα αρσενικά έχουν μια γκρίζα κορώνα, μαύρη φόρμα, κόκκινες-καφέ πίσω ραβδώσεις με μαύρο και γκρι στο στήθος και την κοιλιά, ενώ τα θηλυκά έχουν καφετί, πανσέτα στην πλάτη και γυαλιστερό από κάτω.
Το οικόσιτο σπουργίτι είναι ένα πολύ κοινωνικό πουλί . Είναι σε κοπάδια για όλες τις εποχές, και όταν σιτίζονται, συχνά σχηματίζουν κοπάδια με άλλα είδη πουλιών.
Είναι φωλιές τους είναι κοινοτικές, που συνήθως ομαδοποιούνται σε συστάδες, και δραστηριοποιείται σε κοινωνικές δραστηριότητες, όπως η σκόνη ή τα ύδατα κολύμβησης και το «κοινωνικό τραγούδι», στο οποίο τα πουλιά καλούν μαζί και τα άλλα σε θάμνους.
Το σπουργίτι τρέφεται κυρίως στο έδαφος , αλλά κατά σμήνη σε δέντρα και θάμνους .
Μπορείτε εύκολα να προσελκύσετε τα οικόσιτα σπουργίτια με τρόφιμα και μπορούν να τρέφονται από το χέρι σας.
Τα οικόσιτα σπουργίτια τρώνε διάφορα είδη σπόρων και η διατροφή τους συμπληρώνεται από ορισμένα έντομα . Τα πουλιά που ζουν σε αγρουςέχουν την τάση να τρώνε περισσότερο σπόρους στα απόβλητα από την κοπριά των ζώων και σπόρους από τα χωράφια, ενώ τα αστικά πουλιά έχουν την τάση να τρώνε περισσότερο τους εμπορικούς σπόρους για κατοικίδια πτηνά, σπόρους ζιζανίων και τα ανθρώπινα σκουπίδια.
Η πτήση του οικόσιτου σπουργιτιού είναι άμεση με συνεχή χτύπημα και χωρίς περιόδους ελεύθερης αιώρησης και κατά μέσο όρο κινείται με ταχύτητα 45,5 χλμ/ώρα (28,3 mph) και περίπου 15 wingbeats ( χτυπήματα φτερων ) ανά δευτερόλεπτο .
Στο έδαφος , το οικόσιτο σπουργίτι μάλλον χοροπηδάει παρά περπατάει
Αν και δεν είναι ένα πουλί του νερού, το οικόσιτο σπουργίτι μπορεί να κολυμπήσει αν χρειάζεται ώστε να ξεφύγουν από ένα αρπακτικό.
Τα οικόσιτα σπουργίτια χρησιμοποιούν μια σειρά από στάσεις, συμπεριφορές και κραυγές για να επικοινωνούν με τα άλλα από τα είδη τους. .
Οι περισσότεροι φωνές των σπουργιτιών είναι παραλλαγές σε μια σύντομη και αδιάκοπη κλήση . Κάθε κελάηδημα έχει τη σημασία του. Ερμηνεύονται σαν απλό κελάηδημα σαν επικοινωνία , κάλεσμα , ανάπαυση , κίνδυνο, επίσης αυτή γίνεται ως κλήση επαφής για συγκέντρωση ή ανάπαυση των πουλιών, ή επικοινωνία με τα αρσενικά για να διακηρύξουν την ιδιοκτησία της φωλιάς και να καλέσουν για συγκατοίκηση..
Τα οικόσιτα σπουργίτια κάνουν συχνά λουτρά σκόνης . Κάθονται στο έδαφος και ρίχνουν τη σκόνη πάνω από τα φτερά του σώματός τους, όπως ακριβώς θα έκαναν αν ήταν μπάνιο με νερό. Με τον τρόπο αυτό, ένα σπουργίτι μπορεί να κάνει ένα μικρό βαθούλωμα στο έδαφος, και
μερικές φορές υπερασπίζεται αυτό το σημείο ενάντια σε άλλα σπουργίτια.
μερικές φορές υπερασπίζεται αυτό το σημείο ενάντια σε άλλα σπουργίτια.
Τα περισσότερα οικόσιτα σπουργίτια είναι τοπικά , σπάνια κινούνται για πάνω από δύο χιλιόμετρα (1,2 μίλια) από τον τόπο τους.
Το οικόσιτο σπουργίτι είναι μονογαμικό , και συνήθως έχει ένα σύντροφο για όλη του τη ζωή .
Η κύρια περίοδος ωοτοκίας είναι από τον Απρίλη ως τον Αύγουστο , αν και φώλιασμα έχει καταγραφεί σε όλους τους μήνες του χρόνου.
Τα μέρη για τις φωλιές είναι ποικίλα, αν και οι κοιλότητες προτιμώνται . Οι φωλιές πιο συχνά χτίζονται στο γείσο της στέγης και άλλες ρωγμές των σπιτιών. Τρύπες στα βράχια και προφυλαγμένα μέρη, ή κοιλότητες δέντρων, χρησιμοποιούνται επίσης. Φωλιές χτίζονται
από αποξηραμένα χόρτα, φτερά, νήματα, και χαρτί.
από αποξηραμένα χόρτα, φτερά, νήματα, και χαρτί.
Τα περισσότερα πουλιά γεννούν αυγά δύο ή τρεις φορές , αλλά σε μια καλή χρονιά μια τέταρτη προσπάθεια δεν είναι ασυνήθιστη.
Οι γέννες συνήθως περιλαμβάνουν τέσσερα ή πέντε αυγά , αν και έχουν καταγραφεί από ένα έως 10
Το θηλυκό αναπτύσσει ένα μπάλωμα γυμνού δέρματος και παίζει τον κύριο ρόλο στην επώαση των αυγών. Το αρσενικό βοηθάει, αλλά μπορεί να καλύψει μόνο τα αυγά και όχι πραγματικά να τα επωάσει. Η επώαση διαρκεί από 11 έως 14 ημέρες . Αφού εκκολαφθούν τα αυγά, και τα δύο πουλιά, αρσενικό και θηλυκό τρέφουν τους νέους, μέσω της παλινδρόμησης . Τα νεαρά οικόσιτα σπουργίτια παραμένουν στην φωλιά για 11 ως 23 ημέρες, με μέσο όρο από 14 έως 16 ημέρες.
Για το οικόσιτο σπουργίτι τα κύρια αρπακτικά που το κυνηγούν, είναι οι γάτες και τα αρπακτικά πουλιά, αλλά και πολλά άλλα ζώα που το επιβουλεύονται, σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οι σκίουροι , τα ρακούν , τα φίδια ακόμη και οι άνθρωποι. Το οικόσιτο σπουργίτι έχει καταναλωθεί ως τροφή κατά το παρελθόν από τους ανθρώπους σε πολλά μέρη του κόσμου, και εξακολουθεί να καταναλώνεται σε μέρη της Μεσογείου.
Αν και είναι ευρέως διαδεδομένα και άφθονα, οι αριθμοί τουςς έχουν μειωθεί σε ορισμένες περιοχές. Η κατάσταση διατήρησης του πτηνού αναφέρεται ως τουλάχιστον την ανησυχητική σχετικά με την IUCN.
Η επιστημονική ονομασία του πουλιού και το συνηθισμένο αγγλικό όνομά του έχουν την ίδια έννοια . Η λατινική λέξη passer , όπως η αγγλική λέξη sparrow , είναι ένας όρος για τα μικρά ενεργά πουλιά,( σπουργίτια ) που προέρχεται από μια ρίζα της λέξης που αναφέρεται σε ταχύτητα . Οι λατινική λέξη domesticus ( οικόσιτο ) δηλαδή αυτό«που ανήκει στο σπίτι» , όπως με την κοινή ονομασία ,σαν αναφορά στην σχέση τους με τον άνθρωπο.
Τα οικόσιτα σπουργίτια έχουν ζήσει μαζί με τους ανθρώπους από την παλαιολιθική εποχή .
Για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, το οικόσιτο σπουργίτι είναι το πιο γνωστό άγριο πτηνό και, λόγω της σύνδεσής του με τους ανθρώπους και την οικειότητα που έχει αναπτυχθεί, συχνά χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει κάτι το κοινό και χυδαίο, ή άσεμνο.
Ένας από τους λόγους για την εισαγωγή οικόσιτου σπουργιτιού σε όλο τον κόσμο ήταν η σχέση τους τους με την Ευρωπαϊκή πατρίδα πολλών μεταναστών..
http://justfunfacts.com/
