ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΙ ΣΤΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ

Αυτή η φωτογραφία του/της Αρχαία Πελλάνα παρέχεται από το TripAdvisor

HomeΕΛΛΑΔΑΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Τυμβωρύχοι προσπάθησαν να κλέψουν τον Τάφο του Βασιλικού Ζεύγους της Λακεδαίμονος, Μενελάου και Ωραίας Ελένης!

Τυμβωρύχοι προσπάθησαν να κλέψουν τον Τάφο του Βασιλικού Ζεύγους της Λακεδαίμονος, Μενελάου και Ωραίας Ελένης! Ενώ το υπ. Πολιτισμού αντί να ρίξει φως, έριξε... 250 τόνους νταμαρίσιο χαλίκι μέσα στον αρχαίο τάφο, καταγγέλλει ο αρχαιολόγος!

ΛΑΚΩΝΙΑ-ΠΕΛΛΑΝΑ-απόπειρα τυμβωρυχείας στον βασιλικό τάφο

Του, ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΕΚΑΚΗ Προ ολίγων ημερών, ο κ. Νίκος Μπακής, επισκέφβηκε ένα χωράφι, το οποίο ευρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Πελλάνας Λακωνίας, μαζί με τον και τον πατέρα του, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο ιδιοκτήτης του κτήματος, με τους... Βασιλικούς Τάφους! 

Η δουλειά τους ήταν να ρίξουν λίπασμα στις ελιές τους... Αλλά «η θέα που ανακρύσαμε, για μία ακόμη φορά, ήταν κάτι παραπάνω από αποκαρδιωπκή από την εγκατάλειψη. Οι τάφοι ήταν γεμάτοι μπάζα, πεσμένους βράχους, πλημμυρισμένοι από λάσπη, αλλά και λαθρανασκαφές! 

Παραμένουν, δυστυχώς, χρόνια τώρα απροστάτευτοι και έχουν γίνει βορά τόσο των καιριιιών συνθηκών, όσο και των τυμβωρύχων, αλλά και της αδιαφορίας της ίδιας της πολιτείας», μου καταγγέλλει ο κ. Ν. Μπακής. Και συνεχίζει: 

«Φεύγοντας από το χωράφι παρατηρήσαμε το εξής παράξενο στην ανατολική πλευρά και παραπλεύρως των τάφων: Πεταμένα μπάζα, απ έξω από την περίφραξη! Κάποιοι (προφανώς τυμβωρύχοι) εixαν σκάψει έναν τεράστιο λάκκο, εκεί όπου πριν από 15 χρόνια είχε ανακαλυφθεί ένας καλοδιατηρημένος Βασιλικός Τάφος, από τον αρχαιολόγο δρ. Θεόδωρο Σπυρόπουλο, και είχε την... τύχη, όπως γίνεται σε κάθε σπουδαίο μνημείο από το ελληνικό κράτος, να μπαζωθεί κάτω από 250 τόνους ακατέργαστο χαλίκι! 0 λάκκος αυτός είχε διαστάσεις 2 Χ 1 μ. περίπου, και βάθος 3 μ.! Άνοιξαν μια τρύπα ατην περίφραξη, στο πίσω μέρος του αρχαιολογικού χώρου, εκεί που ευρίσκεται ο μεγάλος Βασιλικός Τάφος και εισήλθαν μέσα. 

Οι δράστες γνώριζαν την περιοχή κι ήταν καλά οργανωμένοι. Αυτό φάνηκε από πς ροδιές επάνω στο χώμα, καθώς χρηστμοποιήθηκε καροτσάκι(!) για την ταχεία εξαγωγή των μπαζών από τον λάκκο. Η λαθρανασκαφή έγινε πιθανότατα νύκτα, για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους εντόπιους. Και θα πρέπει να διήρκησε 1-2 νύκτες.

Αυτή η φωτογραφία του/της Αρχαία Πελλάνα παρέχεται από το TripAdvisor

 Η Θέση πού επέλεξαν δεν ήταν διόλου τυχαία», μου λέει ο κ. Μπακής:

 «Με κινήσεις ακριβείας έσκαψαν μεταξύ της εισόδου στον νεκρικό θάλαμο και των κογχών, που ευρέθησαν στους τοixους του διαδρόμου. Το πιθανότερο να εixαν παρακολουθήσει κάποιες συνεντεύξεις ή μελετήσει το τρίτομο σύγγραμμα του προαναφερθέντος αρχαιολόγου. Τελικώς απ' ό,π φάνηκε οι τυμβωρύχοι δεν κατάφεραν να βρουν τους "θησαυρούς" που έψαχναν, και η λαθραναοκαφή διεκόπη απότομα, ίσως από την κακοκαιρία, που επικρατούσε εκείνην την ημέρα ή από λανθασμένες εκτιμήσεις», καταλήγει ο κ. Μπακής. 

Λίγο πριν την συνταξιοδότησή του, ο αρχαι-ολόγος δρ. Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, από την Θέση του εφόρου της Ε' ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ, άρχισε τις ανασκαφές σε έναν αρκετά καλο-διατηρημένο τάφο, δίπλα από τους άλλους, πού εixε βρει.

 Ιδού τι έχει γράψει ο ίδιος, για την άδικη κατάχωση ενός αρχαίου βασιλικού τάφού, που δεν είδε ποτέ το φως της ημέρας: «Μετά από 22 χρόνια συστηματικές ανα-σκαφές στην Πελλάνα και λίγο πριν την αποχώρησή μου από αυτήν, εixα αρχίσει να ανασκάπτω και έναν μεγάλο Βασιλικό Θολωτό τάφο, στην ανατολική πλαγιά του νεκροταφείου, τον οποίο εixα αποκαλύψει πριν από μια δεκαετία. 'Οταν είχαμε φτάσει κοντά στην είσοδο του τάφου, και ενώ είχαμε βρει στο πλάι δύο τεράστια κομμάτια (κόγχες), τα οποία είναι προφανώς ασύλητα, διότι καλύπτονται από τις πλάκες που τα είχαν κτίσει, η υπηρεσία σταμάτησε τις ανασκαφές μου και χωρίς να με προειδοποιήσει, κατά τρόπο ληστρικό

Θα έλεγα, ήλθε εδώ και κατάχωσε τον τάφο, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων, σε διάρκεια μισής μέρας περίπού, την Μεγάλη Πέμπτη του 2002. Στην αρχή μάλιστα, κάτι που καταδεικνύει τον δόλο με τον οποίο ενήργησαν, είχαν πάει το υλικό το οποίο εixαν φέρει για να χώσουν το μνημείο αυτό, σε κάποια μακρινή απόσταση για να αποφύγουν τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Κάποια άλλη στιγμή, που χαλάρωσαν τα μέτρα επυφυλακής των κατοίtααν, έφεραν αυτό το τεράσπο υλικό, που υπολογίζεται σε 250 τόνους νταμαρίσιο χαλίκι και το έριξαν μέσα στον τάφο! Με ποία αιτιολογία; Το καλύπτουμε προσωρινώς, διότι δήθεν έχει κάποιες ρηγματώσεις, και θα τον ανοίξουμε το καλοκαίρι, όπως λέει ένα έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού, δηλαδή τον Ιούνιο. (Θυμίζω ήταν Μάιος του 2002).

Επομένως ο προφανής σκοπός τους ήταν ένας: Να απομακρύνουν από την ανασκαφή τον μόνιμο ανασκαφέα, δηλαδή εμένα, που 25 χρόνια έχω αφιερώσει σε αυτόν τον τόπο. Να μπορέσουν με αυτόν τον τρόπο να μπερδέψουν τα νούμερα, να ισχυρισθούν ψευδώς ότι ο τάφος κινδύνευε και να επανέλθουν μετά, να το ανασκάψουν αυτοί. 

Από την ημέρα εκείνη και μετά έχω δώσει μεγάλους αγώνες στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) και έχω ενημερώσει και την πολιτική εξουσία, αλλά κανένας δεν συγκινείται για να τραβήξει από το αυτί και να τιμωρήσει τους ενόχους αυτής εγκληματικής ενέργειας, η οποία ασφαλώς έχει καταστρέψει το μνημείο. 

Εάν ο τάφος αυτός είχε αποκαλυφθεί στο σύνολό του, εκτός από τα ανεκτίμητα κινητά ευρήματα, τα οποία ασφαλώς μέσα περιέχει, χρυσά κλπ., όπως έχουν οι γνωστοί Βασιλικοί τάφοι, Θα ήταν ένα ακόμη δείγμα, που Θα ποιστοποιούσε αυτό το οποίο χρόνια πολλά ισχυριζόμουν "εις ώτα μη ακουόνεων", δηλαδή όπου το ανακτορικό κέντρο της Λακωνίας ευρίσκεται στην Πελλάνα και ότι εδώ υπήρχε η χαμένη πόλις Λακεδαίμων, η οποία για 3.000 χρόνια υπήρξε η πρωτεύουσα, όχι μόνον της Λακωνίας και της Πελοποννήσου, αλλά στην αρχική της τουλάχιστον φάση, πρωτεύουσα όλου του αρχαίου κόσμου»! 

Αυτά λένε ο αρχαιολόγος και οι εντόπιοι. Τα συμπεράσματα δικά σας... 

Ο Γ. Λεκάκης είναι συγγραφέας (www.lekakis.com) 

Κυριακάτικη kontranews 

επιμέλεια άρθρου cosmosnet

greek1.blogspot.be

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΛΑΙΣΙΑ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη Μαλαισία

Η Μαλαισία είναι μια ομοσπονδιακή συνταγματική μοναρχία και βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Ασία.

Το επίσημο όνομα της χώρας είναι  Μαλαισία .

Τα σύνορα της Μαλαισίας περιλαμβάνουν χερσαία και θαλάσσια σύνορα με το Μπρουνέι, Ινδονησία και την Ταϊλάνδη επίσης τα κοινά θαλάσσια σύνορα με την Κίνα, τις Φιλιππίνες, τη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ.

Η επίσημη γλώσσα είναι τα Μαλαισιανά .

Από την 1η Ιανουαρίου 2017, η πληθυσμός της Μαλαισίας εκτιμήθηκε ότι είναι 31.035.333 άτομα .

Είναι η 66η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και καταλαμβάνει περιοχή  330.803 τετραγωνικών χιλιομετρων (127.720 τετραγωνικά μίλια).

Η Κουάλα Λουμπούρ είναι η εθνική πρωτεύουσα της Μαλαισίας, καθώς και μεγαλύτερη πόλη της . Είναι από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες μητροπολιτικές περιοχές στη Νοτιοανατολική Ασία, όσον αφορά τον πληθυσμό και την οικονομία.

Περιλαμβάνει στα εδάφη της τις Malaya, Sarawak, και Sabah , Η Μαλαισία εκτείνεται από τη χερσόνησο της Μαλαισίας ως το βορειοανατολικό Βόρνεο στη Νοτιοανατολική Ασία. Το Βόρνεο είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί στον κόσμο, μετά τη Γροιλανδία και τη Νέα Γουινέα. Τρεις χώρες μοιράζονται το νησί: το Μπρουνέι, η Ινδονησία, και τη Μαλαισία.

Το περισσότεροι μέρος από τη Μαλαισία καλύπτεται από δάση, με μια οροσειρά που διατρέχει κατά μήκος την χερσόνησο.

Το Mount Kinabalu σε 4.095 μέτρα (13.435 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι το ψηλότερο βουνό στη Μαλαισία .

Υπάρχουν περισσότερα από 30 εθνικά πάρκα στη Μαλαισία.

Το Kinabalu Πάρκο , καθιερώθηκε ως ένα από τα πρώτα εθνικά πάρκα της Μαλαισίας το 1964, και είναι το πρώτο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Μαλαισίας που έχει οριστεί από την UNESCO το Δεκέμβριο του 2000 για τις "εξαιρετικές οικουμενικές αξίες του" και το ρόλο ως μια από τις πιο σημαντικές βιολογικές περιοχές στον κόσμο, με περισσότερα από 4.500 είδη χλωρίδας και πανίδας, συμπεριλαμβανομένων 326 πουλιών και περίπου 100 είδη θηλαστικών, και πάνω από 110 είδη χερσαίων σαλιγκαριών.

Η Μαλαισία έχει 4 μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO .

Melaka και George Town, Ιστορικών Πόλεων των Στενών της Malacca είναι μια λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO που περιλαμβάνει τα ιστορικά αστικά κέντρα της και δύο πόλεις, Η Melaka [παρακάτω φωτογραφία] και η George Town, που απεικονίζουν 500 χρόνια πολιτιστικών και εμπορικών ανταλλαγών μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Οι Petronas Towers , επίσης γνωστοί ως η Petronas Twin Towers  και είναι δίδυμοι ουρανοξύστες στην Κουάλα Λουμπούρ, στη Μαλαισία. Σύμφωνα με το Συμβούλιο σχετικά με ψηλά κτίρια και το Αστικό Περιβάλλον (CTBUH) 's στον επίσημο ορισμό και την κατάταξη, ήταν τα ψηλότερα κτίρια στον κόσμο από το 1998 ως το 2004 και παραμένουν οι πιο ψηλό δίδυμοι πύργοι στον κόσμο.

Το Putra τζαμί είναι το κύριο τζαμί της Putrajaya στη Μαλαισία. Η κατασκευή του τζαμιού άρχισε το 1997 και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια αργότερα. Βρίσκεται δίπλα στο Perdana Putra που στεγάζει το γραφείο του Πρωθυπουργού της Μαλαισίας και τη τεχνητή λίμνη  Putrajaya.

Ο KEK Lok Si είναι ο μεγαλύτερος βουδιστικός ναός στη Νοτιοανατολική Ασία, και, αναμφισβήτητα, ένας από τους πιο γνωστούς στην Πενάνγκ. Το συγκρότημα των ναών χτίστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 1890-1930, μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία του ηγούμενου Beow Lean.  Το κύριο μέρος στο συγκρότημα είναι η εντυπωσιακή επταώροφη Παγόδα του Ράμα VI (Παγόδα των Μυρίων Φο) με 10.000 αλαβάστρινα και χάλκινα αγάλματα του Βούδα, και το 30,2 μέτρα (99 πόδια) ψηλό χάλκινο άγαλμα  Kuan Yin, της θεάς του Ελέους...

Ο Batu Caves είναι ένας λόφος από ασβεστόλιθο που έχει μια σειρά από σπήλαια και ναούς- σπηλιές στο Gombak, Selangor. Το σπήλαιο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή Ινδουιστικά ιερά έξω από την Ινδία, και είναι αφιερωμένο στον Αρχοντα  (θεό)  Murugan. Είναι το κεντρικό σημείο της  Ινδουιστικής γιορτής του Thaipusam στη Μαλαισία.

Ο πιο γνωστός προορισμός διακοπών της Μαλαισίας,είναι το Λανγκάουι  ένα αρχιπέλαγος 99 νησιών. Βρίσκεται στη δυτική ακτή της Μαλαισίας. Περιτριγυρισμένο από γαλαζοπράσινη θάλασσα. Το εσωτερικό του κύριου νησιού είναι ένα μίγμα γραφικό με ορυζώνες και ζούγκλα απολώμένα στους λόφους.

Το όνομα "Μαλαισία" είναι ένας συνδυασμός της λέξης "Μαλαισίας" και η λατινική-Ελληνική κατάληξη "-sia" / - σία. Η λέξη "Melayu" σε Malay μπορεί να προέρχεται από τις λέξεις Ταμίλ "malai" και "ur" που σημαίνει "βουνό" και "πόλη, τη γη", αντίστοιχα.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, άρχισε να εισάγει Κινέζους για  να εργαστούν στα ορυχεία κασσίτερου των μουσουλμάνων σουλτανάτων στην Χερσόνησο της Μαλαισίας.  Από τις αρχές του αιώνα στις νέες φυτείες καουτσούκ απασχολούνται  ινδοί εργάτες. Το 1957 η Ομοσπονδία της Malaya απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία. Έξι χρόνια αργότερα, οι αποικίες  Sarawak και Sabah, στο νησί του Βόρνεο, και τη Σιγκαπούρη εντάχθηκαν στη Μαλαισία για να σχηματίσουν την Ομοσπονδία της Μαλαισίας. Η  Σιγκαπούρη αποσύρθηκε το 1965.

Η οικονομία της Μαλαισίας είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στη Νοτιοανατολική Ασία, μετά την πιο πυκνοκατοικημένη Ινδονησία, την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες, και 35η μεγαλύτερη στον κόσμο.

Η Μαλαισία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς στον κόσμο των συσκευών ημιαγωγών , ηλεκτρικά είδη και συσκευές, και η κυβέρνηση έχει φιλόδοξα σχέδια για να κάνει τη Μαλαισία  κορυφαίο παραγωγό και να ελέγχει τη παραγωγή των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου και του λογισμικού.

Το εθνικό πιάτο της Μαλαισίας είναι το Νάση lemak , ένα φαγητό με βάση το ρύζι μαγειρεμένο με γάλα καρύδας και σερβίρεται σε ένα Pandan (φυτό με αρωματικό  φύλλο). Το όνομα μεταφράζεται σε «πλούσιο» ή ρύζι "λιπαρό", ένα όνομα που προέρχεται από τη διαδικασία μαγειρέματος: του ρυζιού στον ατμό και σιγοβράζει σε γάλα καρύδας, δίνοντας του μια πλούσια και κρεμώδη υφή και υπέροχη γεύση.

Το εθνικό ποτό της Μαλαισίας είναι ένα ζεστό τσάι με γάλα και  ονομάζεται Teh tari .

Το εθνικό ζώο της Μαλαισίας είναι η απειλούμενη Μαλαισιανή τίγρη .

To μεγαλύτερο  θάλαμο σπήλαιο του κόσμου που ανακαλύφθηκε ( μια ενιαία σάλα) είναι το Sarawak Επιμελητήριο, στο Εθνικό Πάρκο Gunung Mulu  στη Μαλαισία.

Το μεγαλύτερο μονοκόμματο φύλλο στον κόσμο, το Alocasia macrorrhiza, προέρχεται από τη Μαλαισία στη περιοχή  Σαμπάχ. Ένα δείγμα που βρέθηκε το 1966 μετρήθηκε 3,02 μέτρα μήκος (9,9 πόδια) και 1,92 μέτρα (6,3 πόδια) πλάτος.

Ο μεγαλύτερος κυκλικός κόμβος στον κόσμο βρίσκεται στο Putrajaya, Μαλαισία. Είναι 3,5 χιλιόμετρα (2,2 μίλια) σε διάμετρο!

Τον Αύγουστο του 1997, ένα μοντέλο της σημαίας της Μαλαισίας , ολοκληρώθηκε, φτιαγμένο από 10.430 δισκέτες.

Ο Μαλαισιανός μονάρχης εκλέγεται για πενταετή θητεία από τη Διάσκεψη των Κυβερνητών

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Μαλαισία

.

ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ

Ζ Α Γ Ο Ρ Ο Χ Ω Ρ Ι Α...."Το ΖΑΓΟΡΙ είναι μία από τις πιο δημοφιλείς για τουρισμό περιοχές της ορεινής Ελλάδας. Πρόκειται για μία μεγάλη έκταση που βρίσκεται στην Ήπειρο και πιο συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό κομμάτι του Ν. Ιωαννίνων. Η περιοχή αυτή έχει σχήμα περίπου κυκλικό, με διάμετρο περίπου 38 χλμ..."

Ζαγοροχώρια

Το Ζαγόρι είναι μία από τις πιο δημοφιλείς για τουρισμό περιοχές της ορεινής Ελλάδας. Πρόκειται για μία μεγάλη έκταση που βρίσκεται στην Ήπειρο και πιο συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό κομμάτι του Ν. Ιωαννίνων. Η περιοχή αυτή έχει σχήμα περίπου κυκλικό, με διάμετρο περίπου 38 χλμ. Αν θέλαμε να δώσουμε το στίγμα αυτής της γεωγραφικής ενότητας, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτή ορίζεται σε γενικές γραμμές ως εξής: στα νότια από το όρος Μιτσικέλι (το οποίο υψώνεται ακριβώς πάνω από τη λίμνη των Ιωαννίνων), στα δυτικά από τον οδικό άξονα που συνδέει τα Γιάννενα με την Κόνιτσα, στα βορειοδυτικά από την όμορφη Κόνιτσα (μέσα από την οποία περνάει ο ποταμός Αώος), στα βόρεια από τη λάκκα του Αώου (δηλαδή την κοιλάδα ανάμεσα στην Κόνιτσα και το όρος Βασιλίτσα), στα βορειοανατολικά από το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου (δηλαδή τους ενοποιημένους Εθνικούς Δρυμούς "Βίκου - Αώου" και "Βάλια Κάλντα"), στα ανατολικά από την τεχνητή λίμνη των πηγών του Αώου και στα νοτιοανατολικά από το τμήμα της Εγνατίας Οδού που βρίσκεται ανάμεσα στο Μέτσοβο και τον ποταμό Άραχθο (δηλαδή τη γέφυρα της Μπαλντούμας).

Το Δίκορφο είναι πνιγμένο στο πράσινο

Το τοπωνύμιο Ζαγόρι ετυμολογικά προέρχεται από το σλαβικό "Ζα Γκόρα" (За Гора) που σημαίνει "πίσω από το βουνό". Ή πιο σωστά "ο τόπος πέρα από το βουνό". Τώρα θα πει κανείς και ποιο είναι δηλαδή αυτό το βουνό; Μα προφανώς το Μιτσικέλι! Αν βρεθούμε στα Γιάννενα, και κατεβούμε κάτω στο μόλο, απ' όπου αναχωρούν τα καραβάκια για το νησάκι της λίμνης, θα διαπιστώσουμε ότι απέναντι στο βάθος υψώνεται το βουνό Μιτσικέλι. Ε λοιπόν, πίσω από το βουνό αυτό βρίσκονται τα Ζαγοροχώρια. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι στον ίδιο ακριβώς σλαβικό όρο οφείλεται και το όνομα του χωριού Ζαγορά, που βρίσκεται στο Πήλιο, το πανέμορφο βουνό του Ν. Μαγνησίας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο χωριό του βουνού των Κενταύρων και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την Ήπειρο. Και βέβαια όταν λέμε Ζαγοροχώρια εννοούμε τα χωριά που βρίσκονται στο Ζαγόρι και όχι εκείνα που βρίσκονται κοντά στη Ζαγορά!

Το Δίλοφο είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα Ζαγοροχώρια

Τα Ζαγοροχώρια είναι ένα σύμπλεγμα από 52 χωριουδάκια, που βρίσκονται στο Ζαγόρι. Αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο με πολλά κοινά αρχιτεκτονικά, πολιτισμικά και ιστορικά στοιχεία. Τα περισσότερα έχουν ανακηρυχθεί παραδοσιακοί οικισμοί. Είναι χτισμένα σύμφωνα με τη ζαγορίσια λαϊκή κουλτούρα, στην οποία δεσπόζουσα θέση κατέχουν πρωτίστως η πέτρα και δευτερευόντως το ξύλο. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, αν αναλογιστούμε ότι στο τμήμα αυτό της Πίνδου η πέτρα αφθονεί! Τα πάντα είναι πετρόχτιστα: σπίτια, αρχοντικά, σκεπές, καμινάδες, αυλές, φράχτες, πεζούλες, καλντερίμια, βρύσες, πηγάδια, εκκλησίες, καμπαναριά, σχολεία, πλατείες, δρόμοι, γεφύρια και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς! Το έδαφος είναι άγονο, τραχύ και δύσβατο. Στο επιβλητικό φυσικό τοπίο κυριαρχούν τα πανύψηλα βουνά, οι άγριες χαράδρες, τα βαθιά φαράγγια, τα απύθμενα σπηλαιοβάραθρα, τα ορμητικά ποτάμια, οι αλπικές λίμνες, οι εντυπωσιακοί καταρράκτες και τα απάτητα δάση, ενώ απουσιάζουν σχεδόν παντελώς (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) τα χωράφια και οι καλλιέργειες.

Στα Ζαγοροχώρια σώζονται δεκάδες πέτρινα παραδοσιακά γεφύρια

Στα Ζαγοροχώρια σώζονται σε εξαιρετική κατάσταση αρκετές δεκάδες παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια, αδιάψευστοι μάρτυρες της αυθεντικής ζαγορίτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Άλλα από αυτά είναι εύκολα προσεγγίσιμα και άλλα δύσκολα. Άλλα είναι μονότοξα, άλλα δίτοξα και άλλα τρίτοξα. Τα περισσότερα από αυτά κατασκευάσθηκαν το 19ο αι., υπάρχουν και κάποια ακόμη παλαιότερα, του 18ου αι. Το καθένα έχει τη χάρη του, την ομορφιά του και τη γοητεία του. Επιβάλλεται να περπατήσουμε πάνω σε κάποιο από αυτά τα αριστουργήματα για να πάρουμε μια μικρή γεύση του πώς διεξαγόταν παλαιότερα η επικοινωνία ανάμεσα στα χωριά. Όχι βέβαια με αυτοκίνητα, αλλά με μουλάρια! Μέσα στην παγωνιά, το χιόνι, τη βροχή και τη λάσπη...

Το Πάπιγκο είναι ίσως το πιο δημοφιλές απ' όλα τα Ζαγοροχώρια  

Είπαμε και πιο πριν ότι το Ζαγόρι είναι μια πολύ μεγάλη περιοχή. Σήμερα ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος έχει φτάσει και στο πιο απομακρυσμένο χωριό. Δυστυχώς όμως το ανάγλυφο του εδάφους, οι υψομετρικές διαφορές και οι χιλιάδες στροφές στους δρόμους καθιστούν την οδήγηση κουραστική. Το δε χειμώνα με τις χιονοπτώσεις η κατάσταση επιδεινώνεται, αν και το οδικό δίκτυο εκχιονίζεται τακτικά. Εν πάση περιπτώσει η περιήγηση είναι αναμφισβήτητα αρκετά χρονοβόρα και θεωρείται εντελώς απίθανο να καταφέρει κανείς να επισκεφθεί όλα τα χωριά μέσα σε ένα τετραήμερο ή ακόμη και πενθήμερο. Γιαυτό και οι ντόπιοι λένε συνήθως ότι στο Ζαγόρι κανένας δεν πηγαίνει για μία μόνο φορά. Όλοι κάποτε επιστρέφουν.

Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα βαθύτερα στον κόσμο

Το Ζαγόρι κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Επί τουρκοκρατίας τα Ζαγοροχώρια καταφέρνουν να αποσπάσουν την εύνοια της Υψηλής Πύλης, συστήνοντας αυτόνομη επαρχία, στην οποία οι κατακτητές παραχωρούν σημαντικά προνόμια. Ήδη από τα μέσα του 17ου αι. πολλοί Ζαγορίσιοι ξενιτεύονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιδίδονται με επιτυχία στο εμπόριο, πραγματοποιώντας συναλλαγές με τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη, το Βουκουρέστι, το Βελιγράδι, την Οδησσό, την Αλεξάνδρεια, τη Σμύρνη, ακόμη και τη Βιέννη! Αρκετοί από αυτούς μορφώνονται και γίνονται γιατροί, διπλωμάτες ή και τραπεζίτες! Όσοι επιτυγχάνουν να αποκτήσουν πλούτο προικίζουν την πατρίδα τους χτίζοντας αρχοντικά, σχολεία, εκκλησίες, νερόμυλους, γεφύρια κλπ. Η ακμή συνεχίζεται και το 18ο αι. Ήδη όμως μετά το θάνατο του Αλή Πασά, σταδιακά τα προνόμιά τους μειώνονται, ώσπου χάνονται εντελώς στα μέσα του 19ου αι. Αρχίζει τότε η περίοδος της παρακμής, η οποία συνεχίζεται δυστυχώς μέχρι και σήμερα.

Το Δίλοφο μεταξύ άλλων διαθέτει κι ένα πανέμορφο μεσοχώρι (δηλαδή πλατεία)

Τα Ζαγοροχώρια την περίοδο της ακμής τους έφτασαν να κατοικούνται από 40.000 μόνιμους κατοίκους. Δυστυχώς όμως ακολούθησαν η βιομηχανική επανάσταση, οι συνεχείς πόλεμοι του 20ού αι., η αστυφυλία και τελικά η εγκατάλειψη, όχι μόνο του Ζαγορίου, αλλά και ολόκληρης σχεδόν της ορεινής Ελλάδας. Σήμερα συνολικά στα Ζαγοροχώρια κατοικούν μόνιμα περίπου 3.000 άνθρωποι. Οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι, υπάρχουν αρκετοί κτηνοτρόφοι και κάποιοι μελισσοκόμοι. Υπάρχουν επίσης τα εισοδήματα από τον τουρισμό αλλά και από οικοδομικές εργασίες (τα τελευταία χρόνια στην περιοχή δουλεύουν αρκετοί "πετράδες", κυρίως βορειοηπειρώτες). Στα χωριά του ανατολικού Ζαγορίου η κυριότερη πηγή εισοδήματος είναι η υλοτομία. Γενικά σε όλο το Ζαγόρι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ελάχιστοι, τα σχολεία λιγοστά και οι μαθητές μηδαμινοί. Η εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης (ειδικά τις αργίες και τα τριήμερα) είναι πλασματική. Σημαντικό ποσοστό εργαζομένων σε ταβέρνες ή ξενώνες αφενός είναι περιστασιακό και αφετέρου προέρχεται από τα Γιάννενα. Κάποιοι δηλαδή δουλεύουν την ημέρα στα Ζαγοροχώρια και επιστρέφουν το βράδυ στο σπίτι τους μέσα στα Γιάννενα.

Η αλπική Δρακολίμνη της Γκαμήλας

Με την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή, πλέον σχεδόν όλα τα χωριά έχουν αποκτήσει ανεπτυγμένες υποδομές για τη φιλοξενία των επισκεπτών. Τα περισσότερα χωριά διαθέτουν παραδοσιακούς πέτρινους ξενώνες, ταβερνάκια που σερβίρουν τοπικές λιχουδιές (σπεσιαλιτέ της περιοχής οι ζαγορίσιες πίτες!), καφενεία, καταστήματα που πωλούν παραδοσιακά ντόπια προϊόντα, μέλι, ξυλόγλυπτα κλπ. Η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών (όπως εξάλλου και σε ολόκληρη την ορεινή Ελλάδα) είναι Έλληνες. Αυτοί ταξιδεύουν για εκδρομή στα Ζαγοροχώρια όλες τις εποχές του έτους, απλώς τα τελευταία χρόνια έχουν σχετικά μειωθεί λόγω της κρίσης. Οι αλλοδαποί έρχονται στα Ζαγοροχώρια κυρίως το καλοκαίρι. Τα καταλύματα είναι είτε αναπαλαιωμένα αρχοντικά, είτε σύγχρονες κατασκευές αλλά εναρμονισμένες με το οικιστικό τους περιβάλλον. Μεγάλες πολυώροφες μονάδες δεν υπάρχουν.

Το φαράγγι του Βίκου διασχίζει ο Βοϊδομάτης, το πιο καθαρό ποτάμι της Ευρώπης

Στο Ζαγόρι βρίσκεται και το φαράγγι του Βίκου, που θεωρείται ένα από τα βαθύτερα στον κόσμο. Έχει μήκος περίπου 12 χλμ. και μέγιστο βάθος περίπου 950 μ. Στο βάθος της χαράδρας κυλάει ο ποταμός Βοϊδομάτης, ο οποίος στο μεγαλύτερο τμήμα του είναι εποχιακός, δηλαδή στεγνώνει το καλοκαίρι. Όμως κοντά στην έξοδο του φαραγγιού (δηλαδή λίγο πριν το χωριό Βίκος) βρίσκονται οι πηγές του Βοϊδομάτη, οι οποίες μας δίνουν όλο το χρόνο πεντακάθαρο και παγωμένο νερό. Η θερμοκρασία του νερού στις πηγές έχει μετρηθεί Αύγουστο μήνα στους 6°C, ενώ το χειμώνα στους 5°C. Η διάσχιση του φαραγγιού αυτού είναι πολύ δημοφιλής σε ορειβάτες και πεζοπόρους, τόσο ημεδαπούς όσο και αλλοδαπούς. Η συνηθέστερη διαδρομή αρχίζει από το μοναστήρι της Αγ. Παρασκευής κοντά στο Μονοδένδρι και τελειώνει κοντά στο χωριό Βίκος. Εννοείται ότι μέσα στο φαράγγι δεν επιτρέπονται ανθρώπινες δραστηριότητες εκτός της πεζοπορίας.

Το χωριό Βίκος διαθέτει μια πολύ περιποιημένη πλατεία 

Το Ζαγόρι είναι μια ορεινή περιοχή. Το χαμηλότερο σημείο βρίσκεται στα 500 μ. υψόμετρο και το υψηλότερο στα 2.497 μ. υψόμετρο (η κορυφή του όρους Τύμφη ή Γκαμήλα). Η χλωρίδα του Ζαγορίου παρουσιάζει μεγάλη βιοποικιλότητα. Αγριολούλουδα, βότανα, αρωματικά και θεραπευτικά φυτά, φυλλοβόλα δέντρα, κωνοφόρα, πλατάνια, πουρνάρια, πεύκα, μαυρόπευκα, βελανιδιές, καστανιές, ρόμπολα και έλατα είναι τα είδη που κυριαρχούν. Η πανίδα επίσης είναι πλούσια, καθώς εκεί ζουν μόνιμα ή περιστασιακά εκατοντάδες είδη του ζωικού βασιλείου. Έντομα, πεταλούδες, αμφίβια (μεταξύ των οποίων και ο αλπικός τρίτωνας), ερπετά, πουλιά και σχεδόν όλα τα μικρά και μεγάλα θηλαστικά που φιλοξενεί η πατρίδα μας έχουν βρει καταφύγιο στο Ζαγόρι, στο δε ανατολικό κομμάτι που γειτνιάζει με τη Βάλια Κάλντα συχνά πυκνά κάνουν την εμφάνισή τους και αρκούδες.

Η Μονή Ρογκοβού μέσα σε οργιώδη βλάστηση

(φωτ. Νίκος Κούτρας)

Δεν είναι λίγοι αυτοί που επισκέπτονται τα Ζαγοροχώρια με σκοπό να ασχοληθούν με τα λεγόμενα extreme sports ή τον εναλλακτικό τουρισμό ή πιο απλά τις δραστηριότητες στη φύση. Συνηθέστερα είναι η ορειβασία (πολύ δημοφιλής διαδρομή η ανάβαση στη Δρακολίμνη, όπου πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2004 και η 64η πανελλήνια ορειβατική συνάντηση), η πεζοπορία, το kayak, η καταρρίχηση στα σπηλαιοβάραθρα κλπ. Ευτυχώς για το Ζαγόρι και δυστυχώς για τους λάτρεις του σκι δεν υπάρχει στην περιοχή χιονοδρομικό κέντρο. Υπάρχουν όμως ιστορικά μοναστήρια (όπως π.χ. η μονή Ρογκοβού, η Παναγία η Σπηλιώτισσα, η Αγ. Παρασκευή στο Μονοδένδρι και η μονή Βουτσάς), αλλά και εξαιρετικά μουσεία (όπως π.χ. το λαογραφικό μουσείο του Αγάπιου Τόλη στους Κήπους, το πνευματικό κέντρο του Λαζαρίδη στο Κουκούλι, το Ριζάρειο εκθεσιακό κέντρο στο Μονοδένδρι και το κέντρο ενημέρωσης για τη φύση και τον πολιτισμό στο Ζαγόρι που βρίσκεται στο Πάπιγκο) που πρέπει να τα επισκεφθούν όλοι.

Pinus Nigra Mountain Lodge

Υπάρχουν κάποια αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού, τα οποία ενώ σε άλλα σημεία της Ελλάδας θεωρούνται αυτονόητα, εντούτοις εδώ στα Ζαγοροχώρια αποτελούν... όνειρο θερινής νυκτός! Εξηγούμεθα: σε κανένα από τα 52 χωριά του Ζαγορίου δεν λειτουργεί φαρμακείο. Σε κανένα χωριό δεν πρόκειται να βρει κανείς πρακτορείο τύπου ή περίπτερο ή ψιλικατζίδικο ή οποιοδήποτε άλλο κατάστημα που να προμηθεύεται καθημερινά εφημερίδες και περιοδικά. Σε κανένα χωριό δεν υπάρχει σούπερ μάρκετ ή μπακάλικο που να διαθέτει φρέσκο γάλα, μπορούμε όμως να βρούμε γάλα μακράς διαρκείας ή εβαπορέ. Σε κανένα χωριό δεν λειτουργεί κανενός τύπου "ξενυχτάδικο", ούτε μπουζούκια θα βρούμε, ούτε bar, ούτε club, ούτε disco! Σε κανένα χωριό δεν λειτουργεί Κέντρο Υγείας, υπάρχουν όμως ένα δύο αγροτικά ιατρεία. Φούρνος που βγάζει ψωμί καθημερινά υπάρχει ένας στο Τσεπέλοβο και ένας στους Κήπους. Βενζινάδικο υπάρχει μόνο ένα, στο μεγάλο οροπέδιο κοντά στο χωριό Ασπράγγελοι! Τράπεζα δεν θα βρούμε πουθενά, υπάρχει όμως ένα ΑΤΜ της Τράπεζας Πειραιώς στο χωριό Κήποι. Οι θεριακλήδες δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα, τσιγάρα θα βρουν σε αρκετά σημεία.

Παραδοσιακό πρωινό στον ξενώνα Μελίνα στους Κήπους

Τα Ζαγοροχώρια είναι 52. Σχεδόν όλα τα χωριά διαθέτουν μεσοχώρι (πλατεία) με έναν τουλάχιστον αιωνόβιο πλάτανο. Τέλος, πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι υπάρχουν και τρία χωριά, στα οποία είναι αδύνατον να μπει κανείς με το αυτοκίνητο. Παρκάρεις έξω από το χωριό και μπαίνεις με τα πόδια από κάποιο λιθόστρωτο καλντερίμι. Τα χωριά αυτά είναι το Δίλοφο, το Κουκούλι και το Μικρό Πάπιγκο. Περίπου το ίδιο ισχύει και για το Καπέσοβο.

Παρακάτω θα βρείτε μία αλφαβητική λίστα με όλα τα Ζαγοροχώρια. Κάντε κλικ στο χωριό που σας ενδιαφέρει για να διαβάσετε πληροφορίες σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα, δημογραφικά στοιχεία, περιγραφή της διαδρομής, πληροφορίες για διαμονή και εστίαση και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να χρειαστεί ο επισκέπτης.

Αγία Βαρβάρα
Αγία Παρασκευή
Άγιος Γεώργιος
Άγιος Μηνάς
Ανθρακίτης
Άνω Πεδινά
Αρίστη
Ασπράγγελοι
Βίκος
Βίτσα
Βουτανσαίοι
Βραδέτο
Βρυσοχώρι
Βωβούσα
Γρεβενίτι
Δεμάτι
Δίκορφο
Δίλακκο
Δίλοφο
Διπόταμο
Δόλιανη
Ελάτη
Ελατοχώρι
Ελαφότοπος
Ηλιοχώρι
Ιτέα
Καβαλλάρι
Καλουτάς
Καπέσοβο
Καρυές
Καστανώνας
Κάτω Πεδινά
Κήποι
Κουκούλι
Λάιστα
Λεπτοκαρυά
Λιάπη
Μακρίνο
Μανασσής
Μεσοβούνι
Μηλιωτάδες
Μικρό Πάπιγκο
Μονοδένδρι
Νεγάδες
Πάπιγκο
Πέτρα
Ποταμιά
Σκαμνέλι
Τρίστενο
Τσεπέλοβο
Φλαμπουράρι
Φραγκάδες

Πάρτε τα βουνά

Οδοιπορικό στην ορεινή Ελλάδα

Ο ΠΤΥΧΩΤΟΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ--Alien Sharks: The Frilled Shark

Ο πτυχωτός καρχαρίας μοιάζει σαν κάποιο εξωγήινο πλάσμα φαντασίας...
Κι όμως ζει και κινείται στα μεσαία στρώματα του ωκεανού...
Μοιάζει σαν να ξεπήδησε από τη φαντασία, ζωντανεύοντας τους θρύλους για μυθικά τέρατα...Πίσω από το μόνιμο χαμόγελο που σχηματίζει το στόμα του, με 300 δόντια σε 25 σειρές, κοφτερά και γυρισμένα προς τα μέσα....
Τίποτα δε ξεφεύγει .... Με ένα στόμα που είναι όσο το μισό και παραπάνω από όλο του το σώμα δε ξεφεύγει τίποτα και στη συνέχεια το πεπτικό του σύστημα....
Αρπάζει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από το θύμα του και μετά το χωνεύει με την άνεση του....
Ένα σύντομο video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων μας εξηγεί αρκετά γι αυτό το όχι και τόσο γνωστό είδος καρχαρία....

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ

Τα Είδη των Αρετών

Στην σημερινή ανάρτηση θα εξετάσουμε τα είδη των αρετών όπως μας τα περιγράφει ο Πορφύριος στο έργο του «Αφορμαί προς τα Νοητά» 32-33 Εκδόσεις Κάκτος. Σημειωτέον ότι η απόδοση του εν λόγω αποσπάσματος αλλά και η σειρά του, σε μερικά σημεία μόνο, δεν ακολουθεί αυστηρά το αρχαίο κείμενο και αυτό διότι επιθυμούμε  με τον τρόπο αυτόν να συλλάβει ο  αναγνώστης του άρθρου  διαυγέστερα  το συνολικό νόημα του αποσπάσματος χωρίς φυσικά να αλλοιώνεται  διόλου το τελικό συμπέρασμα του ίδιου του συγγραφέως.   

Έχουμε λοιπόν τέσσερα είδη αρετών:
Α)  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ
Β)  ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ή ΚΑΘΑΡΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ
Γ)  ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ
Δ)  ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ  χαρακτηρίζονται αυτές που έγκεινται στην μετριοπάθεια και χαρακτηρίζονται από το ότι έπονται και ακολουθούν τον συλλογισμό περί του ποιο είναι το πρέπον ως προς τις πράξεις. Αποβλέποντας στην ασφαλή συναναστροφή με τους υπολοίπους ανθρώπους ονομάζονται δε πολιτικές υπό την έννοια της  συμβίωσης και την συναναστροφής.
Σκοπός των πολιτικών αρετών είναι να βάλουν μέτρο στα πάθη.

ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ Ή ΚΑΘΑΡΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ  είναι οι αρετές  του θεωρητικού ανθρώπου που προσβλέπει στην θεωρία (στην θέαση δηλαδή των Όντων) και είναι οι αρετές αυτές απομακρυσμένες από τα γήινα πράγματα. Γι΄ αυτό και ονομάζονται και καθάρσεις,  επειδή εστιάζουν στην αποχή από τις  πράξεις του σώματος και από τις συμπάθειες (συν-πάθος) με αυτό.
Σκοπός των καθαρτικών αρετών σε αυτό το στάδιο δεν είναι απλώς να θέσουν μέτρο στα πάθη, όπως στις πολιτικές, αλλά,  η πλήρης απομάκρυνση τους.

ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ που είναι αρχικώς η σοφία και η φρόνηση και συνίστανται στην θέαση των πραγμάτων που κατέχει ο Νους, ενώ η τρίτη, η δικαιοσύνη,  είναι η επιτέλεση του οικείου έργου στην εναρμόνιση της  με τον νου και η σύμφωνα με τον νου,  ενέργεια.
Σκοπός δηλαδή των νοητικών αρετών είναι η σύμφωνη με τον νου ενέργεια.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ  ορίζονται  αυτές που ενυπάρχουν στον Νου και είναι ανώτερες από τις ψυχικές και είναι επίσης παραδείγματα αυτών των οποίων οι αρετές της ψυχής ήταν ομοιώματα. Νους δηλαδή είναι αυτός στον οποίο τα πάντα ενυπάρχουν ταυτόχρονα εντός του ως παραδείγματα.
Σκοπός των παραδειγματικών αρετών είναι το να συντρέχουν με τον Νου κατά την ουσία.
———————————————————————————————————————-
Με γνώμονα τα ανωτέρω λεχθέντα είδη των αρετών, όποιος ενεργεί με τις πολιτικές αρετές καθίσταται σπουδαίος άνθρωπος ενώ αυτός που ενεργεί με τις καθαρτικές γίνεται δαιμόνιος άνθρωπος ή ακόμη και αγαθός δαίμων (δαίμων- δαήμων ο τα πάντα γνωρίζων). Αυτός δε που ενεργεί σύμφωνα με τις νοητικές είναι Θεός, και τέλος,  αυτός που ενεργεί σύμφωνα με τις παραδειγματικές είναι πατέρας Θεών.
Οι άνθρωποι είναι σημαντικό να φροντίζουμε για την επίτευξη των καθαρτικών αρετών  σκεπτόμενοι ότι αυτές κατακτώνται στην παρούσα ζωή και μέσω αυτών επιτυγχάνεται η ψυχική-εξελικτική άνοδος τους. Ως θεμέλιο της καθάρσεως είναι η συνειδητοποίηση του ότι η ψυχή μας είναι συνδεδεμένη με κάτι ξένο ως προς αυτήν,το σώμα, που είναι εντελώς διαφορετικό  ως προς την ουσία της ψυχής που ενυπάρχει μέσα σε αυτό. Πρέπει, η ψυχή,  να βρίσκεται σε μία κατάσταση πλήρους απάθειας ως προς το σώμα. Όταν δε  λέμε απάθεια δεν εκλαμβάνουμε την λέξη αυτή με την σημερινή της έννοια,  αλλά,  με βάση την ετυμολογία της,  (α στερητικό και πάθος),  και την πρωταρχική σημασία της, εννοούμε, την απομάκρυνση από τα πάθη τον έλεγχο δηλαδή  των συναισθημάτων, των ηδονών, των απολαύσεων, του πόνου ,του θυμού, του φόβου έτσι ώστε σε κάποια στιγμή να επιτευχθεί η πλήρη αποβολή τους.

ΜΕΛΙΡΡΥΤΗ-ΣΕΜΕΛΗ ΝΤΙΜΟΥ
ΜΠΟΥΣΊΟΥ ΙΩ. ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ

Εικόνα άρθρου,  Η επιλογή του Ηρακλή (δρόμος αρετής και κακίας) του  Αnnibale Carracci (1560- 1609), Λάδι σε καμβά Εθνικό Μουσείο Capodimonte.

Hellas351

Πηγή:
hellenictheology.gr