Από το 1859 στο 1909
Posted by sarant στο 18 Ιανουαρίου, 2017
Προχτές εκεί που πεζοπορούσα μου ήρθε η ιδέα να κάνω έναν κατάλογο βάζοντας πλάι σε κάθε χρονιά κάποιον που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά, κάποιον οικείο σε μένα ή σημαντικόν κατά τη γνώμη μου. Στην αρχη είπα να φτιάξω τον κατάλογο για τα 100 χρόνια από το 1859 ως το 1959 (που γεννήθηκα), τα οποία βέβαια είναι 101 χρόνια αν το προσέξουμε, μετά είδα ότι θα παραμάκραινε κι έτσι προς το παρόν φτιάχνω τον κατάλογο για τα 51 χρόνια από το 1859 ως το 1909 και βλέπουμε αν θα υπάρξει συνέχεια κάποτε.
1859 Ο Γεώργιος Δροσίνης († 1951, πλήρης ημερών κατά το κλισέ). Και ο Παλαμάς την ίδια χρονιά γεννήθηκε –αλλά του Δροσίνη έχω διαβάσει ημερολόγια και απομνημονεύματα κι έτσι μου είναι πιο οικείος.
1860 Ο Άντον Τσέχοφ, ο μέγιστος διηγηματογράφος. († 1904, μόλις).
1861 Ο Ιωάννης Κονδυλάκης († 1920), ο πρύτανης των χρονογράφων. Πατούχας, Πρώτη αγάπη.
1862 Ο Ζορζ Φεντό († 1921), που ακόμα κάνει κόσμο να γελάει, και που επειδή γράφεται Feydeau τον μεταγράφουν συχνά Φεϊντώ.
1863 Ο Καβάφης († 1933, τη μέρα των γενεθλίων του), ο Έλληνας ποιητής με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς.
1864 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος († 1936). Το ιστολόγιο έχει μνημονέψει και τον Πολύβιο Δημητρακόπουλο († 1922) ή Πολ Αρκά, που ο Νουμάς τον έλεγε Κουρούπη.
1865 Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας († 1922), γιατρός, μεταξύ άλλων στα πλοία, Λόγια της πλώρης και Ζητιάνος και Αρχαιολόγος.
1866 Ο Παύλος Νιρβάνας († 1937), ψευδώνυμο του Πέτρου Αποστολίδη, γεννημένου στη Μαριούπολη. Κι αυτός γιατρός, κι αυτός στα πλοία -στο Ναυτικό.
1867 Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος († 1951) της Ζάκυνθος, της Διάπλασης και της Νέας Εστίας.
1868 Ο Γκόρκι († 1936). Και ο Κώστας Χατζόπουλος († 1920) που μετέφρασε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Και, πρόσφατα μνημονευμένος στο ιστολόγιο, ο Γεράσιμος Βώκος († 1927)
1869 Ο Γκάντι († 1948) που έδωσε κλότσο ν’ αρχινίσει να ξηλώνεται το κουβάρι της αποικιοκρατίας.
1870 Ο Λένιν ή Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνοφ († 1924) -αν ζούσε δέκα χρόνια παραπάνω, θα υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ;
1871 Η Ρόζα Λούξεμπουργκ († 1919). Ελευθερία είναι πάντοτε η ελευθερία εκείνου που σκέφτεται διαφορετικά (Freiheit ist immer nur Freiheit des anders Denkenden)
1872 Κωνσταντίνος Θεοτόκης († 1923) Από την παλιά κερκυραϊκή οικογένεια που έχει βγάλει πέντε πρωθυπουργούς, αλλά από το πιο αριστοκρατικό (και αρχοντοξεπεσμένο) παρακλάδι της.
1873 Ο Καρούζο († 1921) ο τενόρος από τη Νάπολη.
1874 Η Πηνελόπη Δέλτα († 1941) -κρατάω τον Τρελαντώνη, τις επιστολές και τ’ απομνημονεύματα.
1875 Ο Τόμας Μαν († 1955) του Μαγικού βουνού και των Μπούντενμπροκ.
1876 Ο Τζακ Λόντον († 1916 μόλις) της άγριας φύσης και της σιδερένιας φτέρνας -και από τους μνημονευμένους στο ιστολόγιο ο Παντελής Καρασεβδάς († 1946) Ολυμπιονίκης της σκοποβολής και πολλά άλλα.
1877 Η Ισιδώρα Ντάνκαν († 1927) με την κόκκινη εσάρπα.
1878 Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, ο Στάλιν δηλαδή († 1953). Τσάκισε τους Ναζί όμως.
1879 Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν († 1955) -για τους ελληναράδες έκλεψε τον Καραθεοδωρή.
1880 Ο Στέφανος Γρανίτσας († 1915 μόλις) -τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου.
1881 Ο Πάμπλο Πικάσο († 1973) -και η Γαλάτεια Καζαντζάκη († 1962).
1882 Ο Δημήτρης Γληνός († 1943), από τον βενιζελισμό στον κομμουνισμό και στο ΕΑΜ.
1883 Ο Γιαροσλάβ Χάσεκ († 1923) του καλού στρατιώτη Σβέικ -Όμηρο της σάτιρας τον έλεγε ο παππούς μου. Και ο Καζαντζάκης.
1884 Ο Κώστας Βάρναλης († 1974) -Σκύθης από τη Μαύρη Θάλασσα
1885 Ο Γιώργος Μπάτης († 1967) ή Τσορός, από τα Μέθανα.
1886 Ο Παναγιώτης Τούντας († 1942) ο μεγάλος Σμυρνιός του ρεμπέτικου.
1887 Ο Τζον Ριντ († 1920) των 10 ημερών που συγκλόνισαν τον κόσμο.
1888 Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης βέβαια († 1944)
1889 Ο Τσάρλι Τσάπλιν († 1977) -οι Γάλλοι κι εμείς τον λέμε Σαρλό.
1890 Ο παππούς μου ο Γιώργος Πρωτονοτάριος, που δεν τον γνώρισα († 1946) γιατί πέθανε νέος -τα καζάντια της Αμερικής. Και ο Κουρτ Τουχόλσκι († 1935).
1891 O Ηλίας Έρενμπουργκ († 1967). Κάποιον τόμο από τα εξάτομα απομνημονεύματά του έχω συχνά στο κομοδίνο μου.
1892 Ο Μυριβήλης († 1969) της Ζωής εν Τάφω. Και ο Αλιέχιν († 1946).
1893 Ο Μαγιακόφσκι († 1930), σύννεφο με παντελόνια.
1894 Ο Ντάσιελ Χάμετ († 1961), ο μεγάλος αδύνατος άντρας του σκληροτράχηλου αστυνομικού.
1895 Ο Φώτης Κόντογλου († 1965) -για τη Βασάντα και για τη γλώσσα του.
1896 Ο Κώστας Καρυωτάκης († 1928) -ρίξε το όπλο σου και σωριάσου πρηνής, όταν ακούσεις ανθρώπους.
1897 Η Γεωργία Βασιλειάδου († 1980). Και ο Στρατής Ελευθεριάδης, ο Τεριάντ († 1983)
1898 Ο Βασίλης Λογοθετίδης († 1960). Ταυλαρίδης λεγόταν κανονικά. Από την Πόλη είχε έρθει.
1899 Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ († 1957). Και ο Στελλάκης Περπινιάδης († 1977).
1900 Ο Σεφέρης ή Γεώργιος Σεφεριάδης († 1971) -γεννήθηκε σε ημερομηνία ανύπαρκτη με το νέο ημερολόγιο, 29 Φεβρουαρίου 1900.
1901 Ο Ιωάννης Συκουτρής († 1937) που τον φάγαν οι ελληναράδες επειδή έκανε λόγο για την παιδεραστία στην αρχαιότητα.
1902 Ο Ναζίμ Χικμέτ († 1963) – πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.
1903 Ο παππούς μου από τη μεριά του πατέρα μου, ο άγνωστος ποιητής Άχθος Αρούρης -Νίκος Σαραντάκος († 1977). Και ο Ζαχαριάδης.
1904 Ο Απόστολος Χατζηχρήστος († 1959) το Σμυρνιωτάκι. Και ο Βασίλης Αυλωνίτης († 1970).
1905 Ο Μάρκος Βαμβακάρης († 1972). Και ο Θανάσης Κλάρας, δηλαδή ο Άρης Βελουχιώτης († 1945).
1906 Η γιαγιά μου η Μυτιληνιά, η Ελένη Μυρογιάννη († 1986). Και ο Εμμανουήλ Κριαράς († 2014).
1907 Ο Γιώργος Βαλέτας († 1989) -έκανε πολλή δουλειά, κι ας κρατούσε καμιά φορά ξυραφάκι στις βιβλιοθήκες. Και η Σαπφώ Νοταρά († 1985) -Χανδάνου το πραγματικό της επώνυμο.
1908 Ο Καραγάτσης († 1960) όπως διάλεξε να υπογράφει ο Δημήτρης Ροδόπουλος. Ας γελάσω! η τελευταία πρόταση που χάραξε. Και ο Κάρολος Κουν († 1987).
1909 Ο Γιώργος Κοτζιούλας († 1956). Και ο Ρίτσος, βέβαια (†1990) και ο Τσιφόρος († 1970), αλλά για μένα πιο οικείος ο Κοτζιούλας.
Θα συνεχίσω κάποιαν άλλη μέρα, ίσως.
