Ε ΡΕ ΚΑΙ ΝΑ'ΜΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ......

Γιώργος Ανεστόπουλος

Ε, ρε να' μουν για μια μέρα πρωθυπουργός, θα σού' λεγα εγώ πως γίνονται όλα σε μια νύχτα...

Στις φορομαστιζόμενες "υπό κατοχή" κοινωνίες, ερχόταν πάντα μια στιγμή όπου "δεν πήγαινε άλλο"...τότε που οι "θεσμικοί οδοί" αποδεικνύονταν πια "ανεπαρκείς"...και η "έκρηξη" ξεπρόβαλε ως η μόνη "αναπόφευκτη (λυτρωτική) εξέλιξη"...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ε, ρε να' μουν για μια μέρα πρωθυπουργός, θα σού' λεγα εγώ πως γίνονται όλα σε μια νύχτα...
Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση;

Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό;
Όλοι...


Κυρίαρχο είναι το άρωμα του "αγνού θυμού"...


Όταν τα "φοροβασανιστήρια" χτυπάνε κόκκινο, τότε όλοι θέλουν από τη μια να πιάσουν την "κρυφοπεντάσφαιρη" κι από την άλλη ο "νομικός κόφτης" που έχουν βαθιά στον εγκέφαλο τους το απαγορεύει...

Κράμερ εναντίον Κράμερ....

Η κοινή λογική εναντίον της κοινής λογικής...

Από τη μια οι πάντες - υποτίθεται πως - ξέρουν το τι πρέπει να γίνει αλλά, το πράγμα χωλαίνει πάντα στο "πως"...

Ο..."δραστικός τρόπος" (που έχει στο νου του το οργισμένο "άϊντε θύμα, άϊντε ψώνιο") είναι πάντα "παράνομος"...

Ο...(μόνος) δε "επιτρεπόμενος" (θεσμικός) τρόπος "μπάζει από παντού"...


Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής...

Μπορεί ο "πολιτικός εύελπις" να έχει τις καλύτερες των προθέσεων - καμιά φορά συμβαίνουν και "σταχτοπούτεια θαύματα"....

...πλην όμως, καραδοκούν στη γωνία από "φιλικά χτυπήματα" στην πλάτη και "φιλοδωρήματα" που αλλάζουν ζωές (ακόμη και τάξεις) μέχρι κοφτερά μαχαιρώματα πισώπλατα ή/και κάτω από τη ζώνη...

Έτσι, οι γνώμες, οι πολιτικές θέσεις και εντέλει οι..."πράξεις" αλλάζουν σαν τα πουκάμισα...τι έχουν δει και ακούσει αυτά τα ρημαδοκαφενεία γύρω απ' τη Βουλή!

Εν ολίγοις, κάποια πράγματα που όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να γίνουν, έχουν τόσο μα τόσο βαρύ πολιτικό κόστος που κανείς δεν τολμάει να τα κάνει...

Τουλάχιστον, όχι μόνος του...άλλωστε το πολιτικό μας σύστημα απαιτεί πλειοψηφίες για να προχωρούν οι πολιτικές αποφάσεις...

Και ακόμη κι έτσι, τα προσκόμματα είναι τόσο πολλά που ακόμη κι αν κάτι αποφασιστεί, αν είναι κάτι ιδιαίτερα "οξείας φύσεως" (βλ. ρηξικέλευθης), πιθανότατα θα μείνει ως έχει...δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς να υλοποιήσει την νομοθετημένη πια απόφαση...

Βλέπεις, οι "πλειοψηφίες" αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού....

Και πάντα έχει "κόλπα" η γραφειοκρατία για να καθυστερεί υλοποιήσεις με "εύσχημους τρόπους" όπου "δεν ευθύνεται κανείς συγκεκριμένα για μια μη πράξη"...

Κάποια άλλα πράγματα έχουν τόσο (κακοήθη) καρκινική συμπεριφορά, που θα χρειάζονταν μεν πιο "δραστική" αντιμετώπιση (πχ διαφθορά) πλην όμως οι "θεσμικοί τρόποι" λένε άλλα...

Είναι τόσα μα τόσα  πολλά επίσης τα "γραφειοκρατικά προσκόμματα/ύφαλοι" που οι πάντες κρύβονται άνετα πίσω απ' αυτά....φορτώνοντας πχ τις "ευθύνες μη δίωξης της διαφθοράς" σε όλους τους άλλους πλην εαυτών...

Άλλωστε, υπάρχει και η "διάχυτη απειλή"....

Τρελός είναι κάποιος πολιτικός να "βγει μπροστά";

Γιατί; για να φάει αυτός τη "σφαίρα" της "συμμόρφωσης" (από το "κύκλωμα");

Με λίγα λόγια...

...ας δούμε μερικά εξόχως ενδεικτικά παραδείγματα:

Τι πιο χαρακτηριστικό από το "προς τα που σκάει η φορολογία" μονίμως...

Θέλει και ρώτημα;

Προς τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα....

Και γιατί δεν το βλέπουν οι πολιτικοί; 

Γιατί δεν κάνουν κάτι γι' αυτό; 

Γιατί δεν πιάνουν τους "αετονύχηδες" των ανώτερων στρωμάτων; 

Αθώα και αφελή ερωτήματα, σωστά;

Πρέπει να τα κάνουμε όμως....

Για να καταλήξουμε πανηγυρικά στο γνωστό:

"...και ποιός πολιτικός θα τολμήσει να πάει κόντρα στα ανώτερα στρώματα;"

Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει "ανώτερο κοινωνικό στρώμα";

Άλλως πως, είναι "κάτι ισχυρό και αχόρταγο" που βρίσκεται ψηλά, πολύ ψηλά στην "τροφική αλυσίδα"...

Έχουν δε, ως γνωστόν τόση μα τόση πολιτικοοικονομική (και όχι μόνον) ισχύ αυτές οι "ελίτ" που εν ριπή οφθαλμού θα "καταστραφεί" ο φέρελπις λαοπροστάτης πολιτικός που "τόλμησε να τους βάλει στο μικροσκόπιο"...

Κάπως έτσι πάνε στον κάλαθο των αχρήστων εξαιρετικές έρευνες κάτι λίγων τολμηρών δημοσιογράφων έστω κι αν οδήγησαν σε "λίστες συγκεκριμένων ονομάτων"...

Πως τό' πε να δεις ο Ρακιντζής, ο τελευταίος "ενοχλητικός" Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης;

"...ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν θα κατάφερνε να αντιμετωπίσει την διαφθορά στην Ελληνική Πολιτεία..."

Είπε τίποτα κανείς περί Νόμιμων Θεσμικών καναλιών πολιτικοκοινωνικών αλλαγών;

Πάμε σε άλλο "ηχηρό παράδειγμα" των ημερών....

Υπάρχει μια ευρεία "πολιτική βάση αγανάκτησης" με την πολιτική της ΕΕ/ΕΟΚ όπως ασκήθηκε αυτή επί δεκαετίες ως προς την Ελλάδα...

Πήραν ότι είχε και δεν είχε αυτός ο τόπος...

Και τώρα τον οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια των Ελλήνων (των πολλών), στο "άδειασμά" του απ' αυτούς και στο "ξαναγέμισμά" του με άλλο "φρέσκο κρέας"...

Τον μετατρέπουν δε σε μια απλή επαρχία, μια απλή διασυνοριακή δυστοπική ζώνη πολέμου, μια απέραντη νήσο Έλις, μια αποικία απογυμνωμένη από κάθε ικμάδα δημιουργικότητας, από κάθε τι που θα θυμίζει  Ελληνικό Έθνος...

Απαιτείται ΠΑΡΑΥΤΑ μια "έξοδος" απ' αυτή την εγκληματική γερμανική συμμορία και μια "νέα είσοδος" σε μια άλλη ΕΕ με ταυτόχρονη επιστροφή στο δικό μας νόμισμα και βεβαίως χρήση της "πείρας" που με αίμα αποκτήθηκε και συνεπώς πιο ωφέλιμη "διαπραγμάτευση" των όρων εισόδου σε αυτόν τον νέο διεθνή οργανισμό...

Ταυτόχρονα, παραδειγματική τιμωρία αρκετών απ' τους πολιτικούς του παρελθόντος που συνέπραξαν με τους από βορρά κατοχικούς εισβολείς στην ισοπέδωση της χώρας...

Και εννοείται πως οι περισσότεροι εξ' αυτών, ακόμη και αυτοί που θα γλιτώσουν την "παραδειγματικά σκληρή τιμωρία" θα πρέπει να εξαφανιστούν απ' την πολιτική σκηνή...

Εννοείται πως θα πρέπει να δημευτούν περιουσίες και να αφαιρεθούν "δικαιώματα βουλευτικών συντάξεων"...

Ποιός όμως θα τολμήσει κάτι τέτοιο;

Όταν γνωρίζουν οι πάντες πως κάτι τέτοιο (έξοδος από ΕΕ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα) εμπεριέχει τεράστιες ποσότητες από "διαφόρων ειδών δυσάρεστες καταστάσεις" που μεταφράζονται βεβαίως σε "βαρύτατο πολιτικό κόστος" γι' αυτούς που θα τολμούσαν να πάρουν την πολιτική πρωτοβουλία....

Έχει κι άλλα παραδείγματα....

Η εγκληματικότητα πχ έχει επίσης χτυπήσει κόκκινο...

Είναι μια ωμή εισαγόμενη εγκληματικότητα προερχόμενη από άλλες χώρες, κοινωνίες και πολιτισμούς που δεν έχει σχέση με τα πολιτιστικά και συμπεριφορικά στάνταρντς της ελληνικής κοινωνίας....

Συνεπώς, απαιτούνται και αντίστοιχα "άλλα μέτρα" αντιμετώπισής της...

Απαιτούνται ακαριαία και δραστικά μέτρα αντιμετώπισής της...

Απαιτείται "άλλη φιλοσοφία"...

Εισαγόμενη από τα μέρη που ήρθε και η "εν λόγω εγκληματικότητα"...

Συνεπώς, μιλάμε για κάτι πολύ πολύ σκληρό...τουλάχιστον απέναντι στους εισαγόμενους εφαρμοστές της ωμής εγκληματικότητας...

Κάτι που αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα θα δημιουργήσει ιδιαιτέρως έντονες "πολιτικοκοινωνικές αναταράξεις"...

Πολλοί είναι αυτοί που θα αντιδράσουν...

Κι αυτό το "κλίμα αποστροφής" βεβαίως θα μεταφραστεί σε βαρύτατο πολιτικό κόστος....

Ποιός θα πάρει λοιπόν το ρίσκο;

Αφού την άλλη μέρα θα πάψει να είναι πολιτικός...

Πάμε σε άλλο παράδειγμα....

Η γεωπολιτική θέση της χώρας σε σχέση ιδίως με τον κύριο αντίπαλό μας, την Τουρκία απαιτεί άμεση αλλαγή του "αμυντικού δόγματος" και στροφή προς το "ισραηλινό" της άμεσης πολλαπλάσιας ανταπόδοσης" σε κάθε πρόκληση...

Αυτό με τη σειρά του απαιτεί και σοβαρή αύξηση των στρατιωτικών μεγεθών της χώρας....

Εξοπλισμοί, στελεχιακό δυναμικό, έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή όπλων και οπλικών συστημάτων, νέο θεσμικό οπλοστάσιο με μη φοβικούς κανόνες ενεργού εμπλοκής, σοβαρές ανταμοιβές των ανθρώπων που την επόμενη μέρα ίσως δεν ζουν ή θα έχουν υποστεί αναπηρίες ακριβώς εξ' αιτίας της συστηματικής και διαρκούς επαγγελματικής έκθεσής τους στο πολεμικό περιβάλλον, κλπ

Απαιτεί με άλλα λόγια μια εντελώς άλλη φιλοσοφία...πιο "ενεργητική", πιο "επιθετική"...πιο "επίφοβη" (για τον κάθε υποψήφιο αντίπαλο)...

Που όμως θα δημιουργήσει τρομακτικής ισχύος "κόντρες" όχι μόνον "εντός της χώρας" αλλά και "εκτός"....

Θα απαιτήσει νέες συμμαχίες, θα χρειαστεί να δημιουργούμε "πολεμικά γεγονότα" και "τετελεσμένα" και κατόπιν να χτίζουμε νέες διπλωματικές περίπλοκες καταστάσεις πάνω σ' αυτά αιφνιδιάζοντας διαρκώς σε όλα τα μέτωπα...

Κάτι που επίσης μεταφράζεται σε ιδιαιτέρως βαρύ πολιτικό κόστος για όποιον τολμήσει να πάρει τέτοιες "πολιτικές πρωτοβουλίες"....

Πολλοί είναι αυτοί (έσωθεν και έξωθεν) που θα τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια ενός τέτοιου πολιτικού...

Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η ισλαμική (λαθρο)μεταναστευτική εισβολή....πρέπει ΠΑΡΑΥΤΑ να ανακοπεί και να διωχθούν όλοι μα όλοι όσοι βρίσκονται στην χώρα προτού στεριώσουν και εγκαθιδρύσουν ΚΑΙ ΠΑΛΙ μια ΝΕΑ Ισλαμική μειονότητα...

Αυτό θα απαιτήσει ιδιαιτέρως δυναμικά μέτρα....

Και θα παράγει επίσης ιδιαιτέρως "δυσάρεστα απόνερα/αποτελέσματα".....

Κάτι που επίσης θα μεταφραστεί σε ιδιαιτέρως βαρύ πολιτικό κόστος...

Ας φανταστούμε πχ την άκρως απαραίτητη δημόσια εκτέλεση των δουλεμπόρων...

Τι "απίστευτης έντασης απόνερα" θα προκαλούσε τόσο στην εγχώρια πολιτική σκηνή όσο και διεθνώς;

Όλα τα παραπάνω - και ακόμη περισσότερα - είναι ικανά - ακόμη κι από μόνο του το καθένα - να καταστρέψουν όποιον πολιτικό τολμήσει βαδίζοντας τον "θεσμικό δρόμο" να προωθήσει την δραστική αντιμετώπισή τους....

Εν ριπή οφθαλμού θα "παταχθεί" βιαίως, εμμέσως και αμέσως....

Θα τον "αδειάσει", θα τον "ξεράσει" το περιβόητο "σύστημα"...

Από την άλλη αντίστοιχα, ακόμη κι αν διστάζει η Ελληνική κοινωνία να το συνειδητοποιήσει, τα παραπάνω (και ακόμη πιο πολλά) είναι αρκετά για να καταστρέψουν τη χώρα εάν παραμείνουν ως έχουν χωρίς "δραστικό χειρισμό ανακοπής/αναστροφής τους"...

Ταυτόχρονα, οι παράμετροι του "παιγνιδιού" είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν την επίλυση του προβλήματος με τον οποιονδήποτε "εύσχημο (βλ. θεσμικό) τρόπο"....

Όταν οι κοινωνίες φτάνουν σε τέτοια "οριακά σημεία" όπου η ίδια η θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία αποφυγής αδιεξόδων δεν λειτουργεί παρά οδηγεί σε αυτοπαγιδευμένα ικριώματα, τότε αυτές οι κοινωνίες αυτομάτως εισέρχονται και στην "φάση της έκρηξης"...

...της μαζικής έκρηξης όπου επί μακρόν οι πάντες εξεγείρονται στρεφόμενοι λυσσωδώς κατά πάντων...

...και τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί ο ισχυρός πολεμικός (εγχώριος) παράγοντας που θα "ελέγξει την διεξαγωγή του εσωτερικού πολεμικού γεγονότος πειθαρχώντας τους ίδιους τους επιμέρους πολεμικούς παίκτες και επιβάλλοντας εξορθολογισμό των όρων και των στόχων της ένοπλης αντιπαράθεσης"... 

Ποιοί είναι αυτοί οι παίκτες; 

Εν πολλοίς, απ' την μια μεριά βρίσκονται κάποιοι (οι ευνοημένοι του καθεστώτος) που (θα) μάχονται (οι μισθοφόροι τους) αδίστακτα για να διαφυλάξουν τα "κεκτημένα προνόμια/πλούτη" τους και από την άλλη θα βρίσκονται κάποιοι άλλοι - οι πολλοί - που θα μάχονται (μόνοι και με σαφώς "φτωχότερα πολεμικά μέσα") για ν' αποτινάξουν - κατ' αρχήν - από πάνω τους το "μακρύ χέρι" της συμπαιγνίας ιδιωτών και δημόσιων αρπακτικών....

...και κατά δεύτερον, να συμβάλλουν στο να καταστραφεί ολωσδιόλου το μισητό παλαιό σύστημα που αδίστακτα και συστηματικά τους σκότωνε με "συγκεκαλυμμένη κρεμάλα" και να γεννηθεί ένα νέο πιο φιλικό προς τις πλειοψηφικές μη ευνοημένες λαϊκές μάζες...

Γύρω απ' αυτά τα δύο "βασικά" στρατόπεδα αντιπάλων θα έχουν συνασπισθεί βεβαίως και διάφορες "άλλες κοινωνικές συμμαχικές δυνάμεις"...

Οι οποίες επειδή θα έχουν και τις ιδιαιτερότητές τους ως προς τους "Αντικειμενικούς Σκοπούς" (τους), κάθε τρεις και λίγο θα "αυτονομούνται" πλήττοντας και τους ιδιαίτερους δικούς τους "στρατηγικούς στόχους" και προκαλώντας τους ανάλογους τριγμούς και διαφοροποιήσεις στα μπλοκ, στις συμμαχίες ("καπάκια" τα λέγανε με αποστροφή το 1821) και στις "επιχειρήσεις" κατά αντιπάλων...

Γίνεται κατανοητό βεβαίως από τους πάντες πως αυτά δεν μπορούν να συμβούν ΠΟΤΕ από κανέναν πολιτικό μέσα από καμία "πολιτικά ορθή" διαδρομή....

Ιδίως σε μια κοινωνία σαν την Ελληνική που δεν πέρασε μέσα από μια "αστική επανάσταση" και επανακαθορισμό (εκσυγχρονισμό/προοδευτικοποίηση) των όρων ύπαρξής της...

Αντικειμενικά τέτοιες "βίαιες κοινωνικές αλλαγές" γίνονται μόνον εκτός "Πολιτικού Νυμφώνος" και "πολιτικής παιδιάς" (με την έννοια των "πολιτικά ορθών διαδρομών")....

Σε αυτή την φάση βρίσκεται τώρα η Ελληνική κοινωνία...

Μπροστά σε έναν εξαιρετικά βίαιο "επανακαθορισμό" των όρων λειτουργίας της...

Και δη, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ...

Και ιδού χονδρικά μια ακόμη ματιά στους "παίκτες"...

Κάποιοι είναι βολεμένοι και ισχυρά δικτυωμένοι....

Ελέγχουν τα πάντα...

Και αρνούνται συστηματικά, όπως ακριβώς την φεουδαρχική ή την τσιφλικάδικη εποχή, ναι, τόσο ΠΙΣΩ βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία, να συμφωνήσουν στην εξέλιξή της...

Που σημαίνει να "δώσουν" και δη να "δώσουν "πολλά" στις κατώτερες τάξεις...

(Έφτασαν πχ οι "νεοτσιφλικάδες" στο αδίστακτα εγκληματικό σημείο, από το '90 όπου αυτές (οι κατώτερες τάξεις) είχαν πια μπροστά τους την δυνατότητα να λάβουν επιτέλους αυξημένες παροχές και να αποκτήσουν μια καλύτερη ζωή, να ανοίξουν (πολιτικοί κατ' εντολήν των αφεντάδων τους νεοτσιφλικάδων) τα βόρεια σύνορα για να πλημμυρίσει η Ελλάδα από φτηνά εργατικά χέρια...δηλαδή, όταν ήρθε η ώρα να "φάει και η φτωχολογιά", έβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι της και τράβηξαν την σκανδάλη...κάτι που συνεχίστηκε όλα τα κατοπινά χρόνια και με τις ισλαμικές μάζες εισβολής...μέχρι σήμερα)...

Κάποιοι άλλοι ναι μεν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα αλλά διαπιστώνουν πως θεσμικά είναι ανίσχυροι...τα "γραφειοκρατικά (και "μη" - sic!) προσκόμματα είναι τεράστια και αξεπέραστα...

Και κάποιοι άλλοι που έχουν στα χέρια τους την "απαραίτητη δυναμική ισχύ" ξέρουν μεν πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την "έκρηξη" αλλά ή ανήκουν στους "βολεμένους" και δεν θέλουν να ρισκάρουν να χάσουν και αυτά που έχουν ή είναι μουδιασμένοι από το φόβο τους και εντελώς ανίκανοι
να κάνουν την "υπέρβαση" και να "διαβούν τον Ρουβίκωνα"....

Υπάρχουν βεβαίως και αυτοί που ναι μεν έχουν την εσωτερική διάθεση και ετοιμότητα για την "έκρηξη" πλην όμως στερούνται των απαραίτητων μέσων...φτωχαδάκια γαρ...οργισμένοι οιονεί επαναστάτες της φτωχολογιάς...

Συχνά δε είναι και ασφυκτικά απομονωμένοι και ελεγχόμενοι από το "θεσμικό Φύλακα"...

Παρ' όλα αυτά, απ' αυτούς τους τελευταίους προέρχονται πάντα οι "πρώτοι αγανακτισμένοι βίαιοι θηρευτές"...

...και πάντα μα πάντα στην ιστορία πήγαινε κάπως έτσι...

Μια σειρά από εγκληματίες ηγέτες έβαζαν εξοντωτική φορολογία στην φτωχολογιά για να καλύψουν δημοσιονομικά κενά από ατασθαλίες/λαμογιές προηγουμένων κυβερνήσεων (αλλά και δικά τους "ανάλογα ατοπήματα") σε αγαστή συνεργασία πάντα με τις (μονίμως διαφεύγουσες φορολογικά) ελιτ...

Ο φτωχός πολίτης αδυνατεί βεβαίως να πληρώσει τα υπέρογκα χαράτσια και το εχθρικό κράτος δια των φορολογικών του (αδίστακτων) αρχών τολμάει να τον τρέξει στα δικαστήρια και να του κατασχέσει σπίτι, χωράφι, ότι έχει...

Η μόνη "ενεργητική επιλογή" που ιστορικά και πάντα απέμενε στον πολίτη σε μια τέτοια περίπτωση ήταν η "έκρηξη"...

Να αφαιρέσει τις ζωές αυτών που θα τολμούσαν να του αγγίξουν την περιουσία για να καλύψουν "νόθες" και "άδικες" φορολογήσεις του φτωχικού υποστατικού του...

...κι εφόσον δεν μπορεί βεβαίως ποτέ να "αγγίξει" τους "υψηλά ιστάμενους υπεύθυνους" αυτής της εγκληματικής απόφασης/ενέργειας χτυπάει τους μόνους που μπορεί να έχει απέναντί τους...τους μικρούς...τους "διεκπεραιωτές"...άλλοτε εφοριακούς, άλλοτε δικαστικούς επιμελητές, άλλοτε συμβολαιογράφους...(όπως ακριβώς τώρα που με τον νέο νόμο περί ηλεκτρονικού πλειστηριασμού ακινήτων μεταφέρουν το βάρος διεξαγωγής από το δικαστήριο στο γραφείο του συμβολαιογράφου - μετατρέποντας αυτόν και τον επιμελητή μαζί και το προσωπικό τους στους πρώτους άμεσους στόχους για την εν λόγω έκρηξη....)

Ένας συνδυασμός μερικών τέτοιων περιστατικών (αυθόρμητης φονικής έκρηξης) ήταν πάντα το έναυσμα μιας μεγαλύτερης μαζικής λαϊκής εξέγερσης...

Αυτή την "βολική στιγμή" περίμεναν πάντα οι..."βολεμένοι αγανακτισμένοι" (οι κατέχοντες την ισχύ που λέγαμε πιο πάνω) για να "συμβάλλουν (εκ του ασφαλούς πια) σε μια οργανωμένη μαζική έκρηξη/εξέγερση"...

Μια τέτοια έκρηξη αναπόφευκτα θα εκδηλωθεί ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ...

Γιώργος Ανεστόπουλος 

Παραπληροφόρηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Αντικλείδι

Γιατί τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης προσφέρουν έδαφος στην παραπληροφόρηση, την απάτη, τη δυσφήμιση και τη λασπολογία. Ποια είναι η πραγματικότητα όταν είμαστε «παραμορφωμένοι από την τρυφερή χάρη των κοινωνικών δικτύων».

Κάποια εποχή οι απεργίες των δημοσιογράφων είχαν άμεση επίδραση στους πολίτες αυτής της χώρας. Προκαλούσαν ένα αισθητό κενό στην ενημέρωση. Οι εφημερίδες που δεν έβγαιναν, οι ειδήσεις στα ραδιόφωνα και τα κανάλια που δεν μεταδίδονταν, γινόντουσαν αντιληπτές σαν μια ενοχλητική σιωπή. Τα Μέσα πληροφόρησης για το τι γίνεται στον κόσμο και στην χώρα, ήταν κλειστά. Κάθε δημόσιος διάλογος έπαυε.

Σήμερα, καμία απεργία δημοσιογράφων δεν δημιουργεί την ίδια αίσθηση. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην απαξίωση της δημοσιογραφίας παντού, και με ιδιαίτερη ένταση (για πολλούς συγκυριακούς και συστημικούς λόγους) ειδικά στη χώρα μας. Όμως, κυρίως οφείλεται στη δραματική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ενημερώνεται ένα ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.

Στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο. Το διαδίκτυο ανέτρεψε το μοντέλο διάδοσης και παραγωγής της ενημέρωσης. «Εκδημοκράτισε» και κατέστησε απλή την «έκδοση» πάσης φύσεως δημοσιογραφικών ή ενημερωτικών εγχειρημάτων σε όλο το φάσμα. Από το ερασιτεχνικό και το ακτιβιστικό μέχρι τα διάφορα ενημερωτικά «μικρομάγαζα» κάθε είδους. Η κυριαρχία των social media (κοινωνικών μέσων ή μέσων κοινωνικής δικτύωσης – ΜΚΔ), στη συνέχεια, άλλαξε τελείως τους τρόπους διάχυσης της είδησης και «προσωποποίησε» τις ροές ειδήσεων και πληροφορίας.

Οι αλλαγές αυτές δεν είναι κάτι το δευτερεύον. Επηρεάζουν και μεταβάλλουν δραστικά ολόκληρο το οικοσύστημα της πληροφόρησης και της δημόσιας συζήτησης· σπάζουν μερικώς (συχνά εικονικά) την ασυμμετρία μεταξύ πομπού και δέκτη της πληροφόρησης· αλλάζουν τις πρακτικές και τις δεξιότητες που απαιτούνται από δημοσιογράφους, δημοσιολογούντες και αναγνώστες· και αυξάνουν το λόγο θορύβου προς σήμα της διαχεόμενης πληροφορίας.

Στην πορεία δημιουργούν, ή μάλλον επεκτείνουν από εκεί που την είχε αφήσει η τηλεόραση, μια έρημο του, κατά Μποντριγιάρ, «υπερπραγματικού», και αναδεικνύονται σε υπονομευτές της δυνατότητας για έλλογη συζήτηση, κάτι που επικρεμόταν πάντα σαν ένας από τους λανθάνοντες κινδύνους (ή στόχους;) της μαζικοποίησης των μέσων ενημέρωσης και της συγκεντρωτικής εμπορευματοποίησής τους.

Ποσότητες και ποιότητες

Ας πάρουμε τα πράγματα από την ποσοτική τους αρχή: Πυλώνας πλέον της ενημέρωσης σαν μέσο είναι το διαδίκτυο. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, στην Ελλάδα το 2014 το 68% περίπου του πληθυσμού έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.  Το ποσοστό στους κάτω των 44 ετών είναι 83% και πάνω, σε αντίστροφη αναλογία με την ηλικία. Από αυτούς, το 85% διαβάζει ειδήσεις online. Το 65% (που γίνεται 88% στις μικρές ηλικίες) μπαίνει στις σελίδες υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης (όπως facebook, twitter, instagram κτλ).

Μπορούμε λοιπόν να δούμε πως κατά μέσο όρο, ήδη στην Ελλάδα, πάνω από τους μισούς κατοίκους της χώρας ενημερώνονται από το διαδίκτυο. Αν συνυπολογιστεί και η χρήση των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης (που φιλοξενούν ενημερωτικούς συνδέσμους κάθε είδους) το ποσοστό γίνεται τεράστιο, ιδίως στις ενεργές ηλικίες. Στις ΗΠΑ, το 63% των χρηστών του facebook και του twitter δήλωναν το καλοκαίρι του 2015 στην Pew Research πως οι πλατφόρμες αυτές κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν και τη βασική τους πηγή ειδησεογραφικής πληροφόρησης.

Τα νέα κανάλια

Συνεπώς, στο κέντρο της «κατανάλωσης περιεχομένου» γενικά και ειδησεογραφίας (και ανάλυσης) ειδικά, βρίσκονται, όλο και περισσότερο, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οι πλατφόρμες τους αποτελούν τα νέα «αμφίδρομα» κανάλια. Ήδη στους περισσότερους ειδησεογραφικούς ιστοχώρους οι παραπομπές συνδέσεων από το facebook είναι – εδώ και 3-4 χρόνια τουλάχιστον – πολύ περισσότερες από εκείνες από το Google.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον βασικοί κόμβοι στο δίκτυο της πολιτικής οικονομίας των (όχι πια και τόσο) «νέων» μέσων. Χαρακτηριστικά, το Βαρόμετρο Εμπιστοσύνης της Edelman για το 2016, σε 28 χώρες δείχνει πως πιο αξιόπιστες πηγές ειδήσεων θεωρούνται από τους πολίτες των χωρών αυτών οι μηχανές αναζήτησης. Η ψαλίδα μεταξύ των παραδοσιακών μέσων (στα οποία περιλαμβάνονται βέβαια και τα διαδικτυακά τους σκέλη) και των αμιγώς διαδικτυακών κλείνει – με αυξανόμενη την αξιοπιστία και των ΜΚΔ. Ειδικά στους κάτω των 33, η ψαλίδα αυτή έχει κλείσει ήδη και ως προς τα διαδικτυακά ΜΜΕ όσο και ως προς τα ΜΚΔ.

Στην Ελλάδα

Αξίζει να τονίσουμε πως στην Ελλάδα η απαξίωση της ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας έχει οδηγήσει σε μια πιο «προωθημένη» αποδοχή και θετική αξιολόγηση των ΜΚΔ από ό,τι σε άλλες χώρες. Έτσι, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο του Φθινοπώρου του 2014, η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες στην ΕΕ στις οποίες το διαδίκτυο διαθέτει μεγαλύτερη αξιοπιστία από ό,τι τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και οι εφημερίδες. Επίσης, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην ΕΕ ως προς τη θετική πρόσληψη της αξιοπιστίας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι και στην Ελλάδα, όπως παντού στη Δύση, η καθημερινή πολιτική ατζέντα κυριαρχείται ακόμα από τις επιλογές των τηλεοπτικών (βασικά) ΜΜΕ, η υποβάθμιση (στην Ελλάδα κατάρρευση) της αξιοπιστίας τους, τη δυναμιτίζει, και οδηγεί σε αρνητική αντιμετώπισή της. Η προωθούμενη εκάστοτε ατζέντα προσλαμβάνεται από την πλειονότητα, ιδίως των νέων, όλο και περισσότερο με εξαιρετικό σκεπτικισμό.

Παρότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το διαδίκτυο ακόμα για να εστιάσει την κοινή γνώμη εξίσου μαζικά σε συγκεκριμένα γεγονότα όπως η τηλεόραση, μπορεί να υπονομεύει αποτελεσματικά και ποικιλοτρόπως τις αφηγήσεις των ΜΜΕ ακολουθώντας την κοινωνική διάθεση, που είναι απορριπτική σε μεγάλο βαθμό απέναντί τους. Αυτό, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα, που προκαλεί ένταση της σημασίας των ΜΚΔ και του διαδικτύου γενικότερα στην ενημέρωση σε σχέση με τις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ ή τις ΗΠΑ.

Έτσι, ενώ η τηλεόραση (κυρίως) καθορίζει ακόμα το τι συζητείται ευρύτερα, δεν ελέγχει πια καθόλου τον τρόπο που συζητιέται, αλλά ούτε και τα επιμέρους θέματα και τα πληροφοριακά αντικείμενα που εξαπλώνονται ατάκτως μέσα από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Δικτύωσης και δρουν σωρευτικά και αποτελεσματικότατα σαν διεκδικητές της προσοχής του χρήστη στο διαδίκτυο σε σχέση με τα προωθούμενα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ.

Τα Μέσα και οι παθολογίες τους

Ας εστιάσουμε στους μηχανισμούς διεκδίκησης της «επισκεψιμότητας». Αυτοί οι μηχανισμοί διαμορφώνουν ταυτόχρονα και ένα μέρος από τη μεθοδολογία της διαδικτυακής δημοσιογραφικής πρακτικής. (Αλλά και εκείνη κάθε διαδικτυακού περιεχομένου προς εμπορευματοποίηση).

Μια από τις βασικές στρατηγικές αύξησης της επισκεψιμότητας ενός ιστοχώρου είναι

1. Να πείσει / προκαλέσει τους χρήστες των ΜΚΔ να αναπαραγάγουν / αναρτήσουν μια είδησή του και
2. Να πείσει όσους τη δουν να την αξιολογήσουν θετικά και να κάνουν «κλικ» σε αυτήν.

Σε αυτό το πλαίσιο, για οικονομικούς λόγους, ένα κυρίαρχο μοντέλο παραγωγής περιεχομένου ξεκινά από τον τίτλο και φτάνει μόνο μέχρι την περιγραφή. Στα πιο ευτελή από τα «ενημερωτικά σάιτ» υψηλότερης επισκεψιμότητας («ενημερωτικά μπλογκ» είχε καθιερωθεί εσφαλμένα να ονομάζονται[1]) η ερεθιστικότητα του τίτλου, παραβαίνει κάθε δεοντολογική αρχή. Άλλες φορές ανακυκλώνονται ή παραποιούνται φωτογραφίες, βίντεο ή ειδήσεις παρελθόντων μηνών ή ετών. Άλλες φορές ο τίτλος δεν προκύπτει από το περιεχόμενο. Πιο συχνά ακόμα ο τίτλος είναι διατυπωμένος έτσι, ώστε να γαργαλάει την περιέργεια του χρήστη με διάφορα τρικ κ.ο.κ.

Τερατολογίες

Στην κατώτερη στάθμη αυτής της παραδημοσιογραφίας (αλλά όχι μόνο πια εκεί), είναι η υιοθέτηση αλλά και η εφεύρεση συνωμοσιολογικών και κίτρινων τερατολογιών, φημών και λάσπης, σε συνέχεια της μεγάλης παράδοσης του σκανδαλοθηρικού και κίτρινου τύπου, αλλά σε κλίμακα και συντονισμό τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από οτιδήποτε μπορούσε να παραχθεί από έντυπα. Παράλληλα με το κερδώο σκέλος, ανάλογες τεχνικές χρησιμοποιούνται και στο κομμάτι της εξυπηρέτησης οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Άρα, η ροή της πληροφόρησης μέσα στα ΜΚΔ είναι σε συνεχείς ρήξεις με το πραγματικό. Μάλλον, για την ακρίβεια, σε σχέση υποβολιμιαίας δημιουργικής επανερμηνείας και επαύξησής του…

Θα μπορούσε κανείς να αντείπει πως παράλληλα με τις παθολογίες αυτές, έχει δημιουργηθεί ένας ζωτικός και ευρύτατος χώρος δημόσιας συζήτησης. Πως έχει αποδοθεί σε αδρανείς μέχρι τώρα αναγνώστες / τηλεθεατές η δυνατότητα ενεργούς παρέμβασης και στη διανομή και στην παραγωγή πληροφορίας. Αν και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, τόσο το ιδιωτικοποιημένο περιβάλλον των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης και το ιδεολογικό πλαίσιο των συμφραζομένων τους[2], όσο και η παραμένουσα ασυμμετρία ισχύος της πληροφόρησης, αλλά και της δυνατότητας διαφημιστικής προώθησης περιεχομένου που δίνουν οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, δρουν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Δυσλειτουργίες

Παρακάτω θα περιγράψω μερικές μόνο από τις δυσλειτουργίες / παθολογίες που γεννά η νέα κεντρικότητα των ΜΚΔ στην παραγωγή, διάχυση και πρόσληψη της πληροφόρησης.

Η δομική μη-αντιστρεψιμότητα της παραπληροφόρησης

Άπαξ και κάτι κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και μοιραστεί στα social media είναι αδύνατον να αποσυρθεί και δυνητικά θα κυκλοφορεί κατά κύματα αέναα, χωρίς δυνατότητα διόρθωσης, ακόμα και αν αποδειχθεί περίτρανα το αβάσιμό του, παρά μόνο για το πολύ μικρό κομμάτι εκείνων που και διαβάζουν τα σχόλια των άλλων και καταλαβαίνουν τι σημαίνει τεκμηρίωση. Οι δυνατότητες ατέρμονης παραπληροφόρησης, απάτης, λασπολογίας, δυσφήμισης και συκοφαντίας (ή προώθησης, διαφήμισης και αγιογράφησης βέβαια) που προσφέρουν τα ΜΚΔ με την αρωγή συνήθως ιστοχώρων αμφίβολης καθαρότητας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας (αλλά όχι μόνο τέτοιων), που αναπαράγουν ό,τι θεαματική ράδιο-αρβύλα περνάει από τα αυτιά τους ή που απλά την επινοούν, είναι πρωτοφανείς στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Στα ΜΚΔ, με μετανεωτερικότατο τρόπο, η μυθοπλασία και η είδηση, η ιδεολογική επινόηση και η τεκμηριωμένη ιστοριογραφία, η κακόβουλη ψευδολογία και το λεπτομερές ρεπορτάζ, η επιστημονική άποψη και οι «τσαρλατανισμοί», είναι όντως επικοινωνιακά ισοδύναμα, πρακτικά.

Η φούσκα του φίλτρου (filter bubble)

Μια βασική δυνατότητα που έχουν δώσει στους χρήστες τα ΜΚΔ είναι εκείνη της «προσωποποίησης» της χρονογραμμής, δηλαδή το να μπορεί να επιλέγει και να διατηρεί επαφή κανείς μόνο με εκείνους τους φίλους ή τις ενημερωτικές / ειδησεογραφικές / αναλυτικές πηγές που εκείνος επιλέγει. Παρότι αυτή η δυνατότητα είναι αναμφίβολα εύχρηστη και δυνητικά χρήσιμη, δημιουργείται έτσι ένα όλο και πιο «προστατευμένο» περιβάλλον ενημέρωσης, όπου απόψεις και αντιλήψεις δεν τίθενται ποτέ υπό αμφισβήτηση και ελάχιστα νέα πλην των προκαθορισμένων φτάνουν στον εκάστοτε χρήστη. Από την τυραννία των «φρουρών» της πληροφορίας των ΜΜΕ, φτάνουμε στην αυτο-περίκλειση σε έναν θάλαμο με καθρέπτες, όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να αυτοαποκλείεται αποτελεσματικά από την πραγματικότητα, μέσα σε μια αέναη επανάληψη του ασφαλούς για αυτόν, έχοντας ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση της σφαιρικής ενημέρωσης.

Η υποστολή της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα ΜΚΔ

Σε έρευνα της ING το 2014, διαπιστώθηκε πως ένα μεγάλο τμήμα των δημοσιογράφων διεθνώς θεωρούν, αφενός, πως δεσμεύονται λιγότερο από τη δημοσιογραφική δεοντολογία στα ΜΚΔ και, αφετέρου, ελέγχουν και επιβεβαιώνουν τα όσα γράφουν στα περισσότερα Μέσα πολύ λιγότερο από ό,τι παλαιότερα και κυρίως μετά τη δημοσίευση. Αυτή η συστηματική απώλεια ελέγχου από τους (έστω και τυπικά) θεματοφύλακες της διασταύρωσης της πληροφορίας, στοιχίζει πολλαπλασιαστικά στην ακεραιότητα των όσων μεταφέρονται, ακόμα και από καθιερωμένα και με κύρος ΜΜΕ μέσα από το διαδίκτυο.

Το δίκοπο μαχαίρι της διπλής ιδιότητας παραγωγού – λήπτη περιεχομένου.

Αντίθετα με την παλιά μορφή πρόσληψης ειδήσεων ή αρθρογραφίας, σήμερα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των χρηστών ΜΚΔ είναι ενεργοί συμμέτοχοι, όχι μόνο στην επιλογή και στη διάχυση του περιεχομένου που διαβάζουν. Συχνά και στην παραγωγή. Ανάλογα με τη «θεαματικότητα» όσων μεταφέρουν πολλά από τα στάτους, τις φωτογραφίες, τα βίντεο ή τα tweets που εμφανίζονται, διαχέονται και επαναλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα, συχνά δε αναπαράγονται και από μαζικότερα μέσα. Αυτό έχει το πλεονέκτημα της αμεσότητας και δίνει τη δυνατότητα ταχύτατης διάχυσης επί τόπου μαρτυριών και εναλλακτικών, αντί των επισήμων, ερμηνειών. Όμως, παράλληλα είναι εξαιρετικά ευάλωτη ως διαδικασία στην εξαπάτηση, στην παραποίηση, στην παρεξήγηση, αλλά και στο τρολάρισμα. Πρόκειται για την οικοδόμηση του υπερπραγματικού με όρους crowdsourcing.

Churnalism

Η ακατάπαυστη δραστηριότητα των ΜΚΔ επιτείνει τις ανάγκες παραγωγής περιεχομένου σε μια συνεχή γραμμή παραγωγής ειδήσεων σε 24ωρους ρυθμούς, σε news room που είναι συνήθως υποστελεχωμένα. Αυτό οδηγεί, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στον έντυπο ή τον ραδιοτηλεοπτικό τύπο, στην εκτενή παρουσίαση αυτούσιων αποσπασμάτων από εταιρικά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα δελτία Τύπου, μπροσούρες, και γενικά έγγραφα δημοσίων σχέσεων ή προπαγάνδας – όλο αυτό που ονομάζεται διεθνώς churnalism. Αυτό μπορεί να γίνεται εσκεμμένα σαν μέρος κάποιας ατζέντας ή απλά λόγω της πίεσης του χρόνου. Αλλά, έχει πάντα ως αποτέλεσμα τη σύγχυση μεταξύ κάλυψης ενός θέματος και προώθησης μιας πλευράς ή άποψης επ’ αυτού. Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες και οργανισμοί κάθε είδους γίνονται «δημοσιογράφοι του εαυτού τους» με αποτελεσματικό τρόπο, η δυσκολία ξεδιαλύματος μέσα στα ίδια τα ΜΚΔ αυξάνει, και η ήδη δυναμιτισμένη διάκριση μεταξύ κριτικού και προωθητικού υλικού, για τους περισσότερους χρήστες γίνεται αδύνατη.

Τι να κάνουμε;

Ο Βρετανός δημοσιογράφος και ντοκιμαντερίστας Άνταμ Κέρτις (Adam Curtis), στη σειρά ντοκιμαντέρ All Watched Over By Machines of Loving Grace, που προβλήθηκε στο BBC το 2011, παρουσίασε τη θέση πως η υπόσχεση των υπολογιστών ως εργαλείων για την ανθρώπινη απελευθέρωση δεν μπορεί να υποστηριχθεί πια εκ του αποτελέσματος. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές έχουν δράσει τελικά ως τώρα έτσι ώστε να μας παγιδεύσουν, ως ανθρωπότητα και ως πολίτες, σε μια πιο απλοϊκή και παραμορφωμένη εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μας.

Ως παλιός και σταθερός χρήστης των ΜΚΔ, μπορώ ίσως να πω κάτι παρόμοιο για αυτά. Παρά την αρχική τεχνοφιλική προσδοκία της χρήσης των ΜΚΔ ως εργαλείων απελευθέρωσης και χειραφέτησης των αναγνωστών / χρηστών / θεατών από τη μονόπλευρη, ελεγχόμενη και μερική τροφοδοσία των μεγάλων και συστημικών ΜΜΕ, η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτή. Τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως εργαλεία μιντιακής διαμεσολάβησης, συνεισφέρουν και αυτά στη δημιουργία μιας απλοϊκότερης και παραμορφωμένης εικόνας για τον κόσμο. Εγκλωβίζουν μάλιστα τον κόσμο στην ψευδαίσθηση μιας αδιαμεσολάβητης και μη-χειραγωγήσιμης εμπειρίας. Δεν είναι ακριβώς απροσδόκητο το ότι αυτό συμβαίνει. Ζούμε μέσα σε μια συγκυρία που ηγεμονεύεται από μια οικονομικά μηχανιστική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης. Οι μηχανισμοί που αυτή παράγει δεν θα μπορούσαν παρά να αποτυπώνουν την ηγεμονία αυτή.

Οπότε;

Ευτυχώς, κανένας μηχανισμός και κανένα εργαλείο δεν είναι στατικό. Επειδή η διαδικασία αυτή, καλώς ή κακώς, μόνο να προχωρήσει μπορεί και όχι να επιστρέψει σε μια (κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή κι αυτή άλλωστε) προγενέστερη των ΜΚΔ εποχή, έχει νόημα να αρχίσουν να διαδίδονται και να εγκαθίστανται πρακτικές, δεξιότητες και μηχανισμοί που θα επιτρέπουν τον απεγκλωβισμό από την παραμορφωτική φούσκα των social media. Αυτό απαιτεί εκπαίδευση και των επαγγελματιών και των χρηστών / συμπαραγωγών. Απαιτεί επίσης να υπάρχει μια κριτική εμπλοκή με τα ΜΚΔ σε όλα τα επίπεδα.

Υπάρχουν αρκετές τέτοιες πρωτοβουλίες, από τη δημιουργία ανοικτών και αποκεντρωμένων εναλλακτικών πλατφορμών, μέχρι συγκροτημένες προσπάθειες υπονόμευσης του κυρίαρχου μοντέλου χρησιμοποίησης των ΜΚΔ από τους παραγωγούς της πληροφορίας ή το ζητούμενο της διάχυσης των δεξιοτήτων κριτικής ανάλυσης της διαδικτυακής πληροφορίας – από το σχολείο ήδη με την εισαγωγή και διδασκαλία του ψηφιακού αλφαβητισμού από τους ειδικούς της Επικοινωνίας και των Μέσων. Είναι μια πολλαπλή και σύνθετη μάχη για όποιους θελήσουν να τη δώσουν.

Ορολογία

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ο όρος αυτός έχει επικρατήσει στα ελληνικά αντί του ορθότερου «κοινωνικά μέσα» (Kaplan & Haenlein 2010). Τα κοινωνικά μέσα είναι ένα σύνολο διαδικτυακών εφαρμογών που είναι κτισμένα πάνω στα ιδεολογικά και τεχνικά θεμέλια του Web 2.0 και επιτρέπουν τη δημιουργία και την ανταλλαγή περιεχομένου που παράγεται από τους χρήστες τους. Οι υποκειμενικές αλληλεπιδράσεις και η επικοινωνία μέσα στα αλληλένδετα μεταξύ τους κοινωνικά δίκτυα του κάθε χρήστη παράγουν ένα συνολικό αποτέλεσμα ροής πληροφορικών αντικειμένων που συλλογικά συγκροτεί ένα «μέσο».

Κοινωνικά Δίκτυα. Δίκτυα ανθρωπίνων επαφών και σχέσεων που αποτελούνται από διμερείς σχέσεις επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης μεταξύ των μελών τους.

Υπηρεσία Κοινωνικής Δικτύωσης. Μια συγκεκριμένη εφαρμογή των ΜΚΔ, πάνω σε συγκεκριμένη πλατφόρμα και κανόνες συμμετοχής και με συγκεκριμένες τεχνικές δυνατότητες και διεπιφάνειες χρήσης. Π.χ. το Facebook, το Twitter κτλ. Οι υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης συναπαρτίζουν τα ΜΚΔ.

Πλατφόρμες Κοινωνικής Δικτύωσης. Η τεχνολογική και λογισμική υποδομή κάθε Υπηρεσίας Κοινωνικής Δικτύωσης.

Παραπομπές

[1]   Το μπλογκ είναι προσωπικό ή συλλογικό, αλλά προϊόν αυτόβουλης επιθυμίας για επικοινωνία ή για συμμετοχή στον κύκλο της ενημέρωσης και κατάθεση άποψης. Τα ενημερωτικά site είναι μαγαζιά με εργαζομένους. Προωθούν για εμπορικούς ή πολιτικούς λόγους μια ατζέντα ή κάποιες ειδήσεις και απόψεις.

[2]  Βλέπε την κριτική του Philip Mirowski για το facebook ως μηχανή αναπαραγωγής ενός νεοφιλελεύθερου “επιχειρηματικού εαυτού” (entrepreneurial self) στο βιβλίο του Never Let Α Good Crisis Go to Waste (Verso, 2013).

Εικ.: Sachsenhausen Concentration Camp. Oranienburg. Berlin. By Cmyk [Public domain], via Wikimedia Commons

Μιχάλης Παναγιωτάκης

αναλυτής διαδικτύου και δημοσιογράφος

Πηγή: dimosiografia

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΗΣ--Polar Bear Mom and Cubs | National Geographic

Όμορφη σκηνή, τη στιγμή που η άσπρη πολική αρκούδα μητέρα σκάει μύτη από τη σκεπασμένη με χιόνι φωλιά της μετά από 5 μήνες, τραβήχτηκε στα νησάκια της Νορβηγίας...
Ο αγώνας της μητέρας αρκούδας είναι μεγάλος γιατί εκτός από τη διατροφή των μικρών έχει και τη φροντίδα της προστασίας τους   από τα αρπακτικά που καραδοκούν αλλά και από τις αρσενικές αρκούδες που καμιά φορά τα σκοτώνουν για να τις εξαναγκάσουν για νέα αναπαραγωγή...
Ένα σύντομο περιγραφικό video, με τη ποιότητα του National Geographic και με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων, που μας μεταφέρει στα χιονισμένα τοπία της Νορβηγίας με τις πολικές αρκούδες....

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η ηλικία της Σελήνης είναι μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο έως τώρα

Η ηλικία της Σελήνης παραμένει θέμα επιστημονικής διαμάχης εδώ και αρκετά χρόνια.

Η Σελήνη σχηματίσθηκε πριν από 4,51 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 60 εκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος.
Η νέα εκτίμηση -που κάνει το φεγγάρι γηραιότερο από ό,τι θεωρείτο έως τώρα- βασίσθηκε σε μια νέα ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων που είχαν φέρει στη Γη το 1971 οι αμερικανοί αστροναύτες ‘Αλαν Σέπαρντ και Έντγκαρ Μίτσελ της αποστολής «Απόλλων 14».

Η ηλικία της Σελήνης παραμένει θέμα επιστημονικής διαμάχης εδώ και αρκετά χρόνια. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το φεγγάρι σχηματίσθηκε 100 εκατ. έτη μετά τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος και των πλανητών, ενώ άλλοι μετά από 150 έως 200 εκατ. έτη.

Η νέα εκτίμηση όμως τοποθετεί τη δημιουργία της Σελήνης πιο πίσω στο χρόνο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μέλανι Μπαρμπόνι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος ‘Αντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science Advances”, χρησιμοποίησαν μια νέα ακριβέστερη μέθοδο χρονολόγησης των σεληνιακών πετρωμάτων. Η νέα «ετυμηγορία» δίνει ηλικία 4,51 δισ. ετών, με περιθώριο σφάλματος μόνο συν/πλην δέκα εκατ. ετών.

Εκτός από την ηλικία του φεγγαριού, υπό συζήτηση είναι και το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε. Η κύρια θεωρία είναι ότι αυτό συνέβη, όταν ένα ουράνιο σώμα, η Θεία, μεγάλο όσο ο Άρης, έπεσε πάνω στη Γη και από τα υλικά που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, τελικά σχηματίσθηκε η Σελήνη. Εναλλακτικά, μπορεί να μην υπήρξε μόνο μια πρόσκρουση πάνω στον πλανήτη μας αλλά πολλές διαδοχικές σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, από τις οποίες με περίπου παρόμοιο τρόπο δημιουργήθηκε τελικά το φεγγάρι.

 ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΕΛΑΤΗ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα έλατα

και την ερυθρελάτη

Τα Έλατα ( spruce trees) είναι αειθαλή κωνοφόρα δέντρα που ανήκουν στην οικογένεια Pinaceae.

Υπάρχουν περίπου 35 είδη του ερυθρελάτης στον κόσμο.

Έχουν βρεθεί στις βόρειες εύκρατες και αρκτικές (τάιγκα) περιοχές της γης.

Αυτά τα βελονωτά δέντρα συνήθως αναπτύσσονται καλύτερα σε ένα τόπο που προσφέρεται άφθονα ο ήλιος, σε όξινα εδάφη με καλή αποστράγγιση, αλλά δεν αναπτύσσονται καλά σε αργιλώδη εδάφη.

Τα έλατα είναι μεγάλα δέντρα και τα περισσότερα είδη αναπτύσσονται σε ύψος από 20 έως 60 μέτρα (60 έως 200 πόδια). Το έλατο Sitka είναι το ψηλότερο είδη ελάτης που μπορεί να φτάσει σχεδόν 100 μέτρα (330 πόδια) σε ύψος .

Για τα περισσότερα από τα κοινά έλατα, έχουν από 150 ως 200 χρόνια ζωής κατά μέσο όρο, αν και μερικά έχουν ζήσει πολύ περισσότερο. Τα 800 ή 900 χρόνια δεν είναι κάτι παράξενο.

Στα βουνά της Δυτικής Σουηδίας οι επιστήμονες έχουν βρει ένα δέντρο ερυθρελάτης με το παρατσούκλι Παλιά Tjikko [φωτογραφία παρακάτω], η οποία αναπαράγοντας μέσω layering έχει φτάσει σε ηλικία 9.550 χρόνων και φέρεται να είναι παλαιότερο γνωστό δέντρο του κόσμου. .

Τα Έλατα είναι δέντρα σε σχήμα πυραμίδας με σπειροειδή κλαδιά και λεπτό, φολιδωτό φλοιό .

Οι βελόνες  της ερυθρελάτης συνδέονται μεμονωμένα στα στελέχη ( πασάλους) σε ένα ατέρμονα  κύκλο , κάθε βελόνα σε ένα μικρό πάσσαλο.

Οι βελόνες πέφτουν σε 4-10 έτη, αφήνοντας τα κλαδιά τραχιά  (ένα εύκολο μέσο να τα διακρίνει από άλλα παρόμοια γένη, όπου οι κλάδοι είναι αρκετά ομαλοί).

Κάθε δέντρο έλατο φέρει αρσενικούς και θηλυκούς κώνους ( κουκουνάρια) . Τα μεγαλύτερα είναι οι θηλυκοί κώνοι που περιέχουν τα ωάρια, τα οποία αναπτύσσονται σε κύτταρα αυγά, ή θηλυκά των γαμετοφύτων. Για την αναπαραγωγή, οι μικρότεροι αρσενικοί κώνοι αφήνονται τα χαλαρά για να διαφύγουν οι κόκκοι της γύρης, οι οποίοι είναι τα αρσενικά των γαμετοφύτων. Η γύρη ταξιδεύει από το αεράκι γιανα γονιμοποιήσει τα ωάρια των θηλυκών κώνων. Αυτό σχηματίζει ένα έμβρυο που προστατεύεται από μία επίστρωση σπόρου, αλλά η διαδικασία της ωρίμανσης διαρκεί περίπου τρία χρόνια. Μετά από αυτό, ο κώνος ανοίγει για να απελευθερώσει το σπόρο.

Το έλατο παράγει ρητίνη που ρέει από τον τραυματισμένο φλοιό. Δυστυχώς, η ρητίνη είναι εξαιρετικά εύφλεκτη και διευκολύνει την εξάπλωση της δασικής πυρκαγιάς.

Το ξύλο της Ερυθρελάτης είναι χρήσιμο σαν ξύλο κατασκευής σπιτιών . Επίσης  χρησιμοποιείται για πολλούς σκοπούς, που κυμαίνονται από γενικές κατασκευαστικές εργασίες και κιβώτια με εξαιρετικά εξειδικευμένες χρήσεις αλλά και  σε ξύλινα αεροσκάφη.

Οι πρώτο αεροσκάφος των αδελφών Wright » , το Flyer , κατασκευάστηκε από ξύλο  της ερυθρελάτης.

Το Έλατο είναι το πρότυπο υλικό που χρησιμοποιείται σε soundboards ( ηχεία) για πολλά μουσικά όργανα , που συμπεριλαμβανουν κιθάρες, μαντολίνα, βιολοντσέλα, βιολιά, και το ηχείο στην καρδιά του πιάνου και της άρπας.

Το Spruce είναι ένα από τα πιο σημαντικά ξύλα για χρήσεις χαρτιού , καθώς έχει μακριές ίνες ξύλου οι οποίες δεσμεύονται μαζί για να κάνουν δυνατό χαρτί.

Τα έλατα είναι δημοφιλή διακοσμητικά δέντρα στην κηπουρική, πάντα πράσινα σαν αειθαλή , συμμετρικά με τηστενή κωνικής ανάπτυξης τους .  Για τον ίδιο λόγο, κάποια (ιδιαίτερα η Νορβηγική ερυθρελάτη και το έλατο της Σερβίας)  χρησιμοποιούνται εκτενώς ως χριστουγεννιάτικα δέντρα .

Τα έλατα είναι εξαιρετικά για ατομική φύτευση ή ως ανεμοφράκτες και προστατευτικές ζώνες.

Στο τοπίο, τα δέντρα ερυθρελάτης συνήθως απαιτούν ελάχιστο κλάδεμα και θα αναπτυχθούν σε μια ποικιλία χρωμάτων , συμπεριλαμβανομένων του κίτρινου και του γαλάζιου χρώματος..

Τα φρέσκα βλαστάρια από τα πολλά έλατα είναι μια φυσική πηγή βιταμίνης C .

Ο Captain Cook έκανε αλκοολούχα ποτά με βάση τη ζάχαρη ερυθρελάτης και μπύρα κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων ταξίδιων του, προκειμένου να αποφευχθεί το σκορβούτο (μια νόσος που προκαλείται από την έλλειψη βιταμίνης C) στο πλήρωμά του.

Τα φύλλα και τα κλαδιά, ή τα αιθέρια έλαια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παρασκευάσουν μπύρα ερυθρελάτης.

Οι άκρες από τις βελόνες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουμε  σιρόπι  ερυθρελάτης .

Σε καταστάσεις επιβίωσης οι βελόνες ερυθρελάτης μπορεί να προσλαμβάνοται άμεσα ή βρασμένες σαν ένα τσάι .

Η ρητίνη χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή του γηπέδου στο παρελθόν (πριν από τη χρήση πετροχημικών).

Οι ιθαγενείς Αμερικάνοις της Βόρειας Αμερικής χρησιμοποιούν τις λεπτές και  εύπλαστες ρίζες ορισμένων ειδών για να πλέξουν καλάθια αλλά και για ραφή σε κομμάτια του φλοιού σημύδας για τη κατασκευή κανό.

Η Ερυθρελάτης είναι μυθολογικά σημαντικό φυτό για τις Νοτιοδυτικές φυλές των ιθαγενών Αμερικανών ,και θεωρείται ότι  είναι σύμβολα του ουρανού και της κατεύθυνσης για τους φύλακες του Βορρά. Σύμφωνα με το μύθο Χόπι , το έλατο ήταν κάποτε ένας γιατρός ο, Salavi, ο οποίος μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Για το λόγο αυτό, τα δέντρα ερυθρελάτης θεωρούνται ιδιαίτερα ιερά για τους Ινδιάνους Hopis, οι οποίοι χρησιμοποιούν κλαδιά έλατου για να κοσμούν χορευτές Kachina.

Το έλατο σαν δέντρο είναι ένα σύμβολο της αριστοκρατίας, της γενναιοδωρία και της ειρήνης .

Η λέξη «έλατο»( spruce tree) προέρχεται από τη γαλλική λέξη «Pruce» σημαίνει Πρωσία, από όπου πιστεύεται ότι αυτά τα δέντρα έχουν τη καταγωγή τους.

Πολλά είδη της ερυθρελάτης χαρακτηρίστηκαν ως απειλούμενα είδη από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) .

Interesting facts about spruce trees | Just Fun Facts

justfunfacts.com

Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΒΑΡΚΑ ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ--Fire Ants Make Living Raft | World's Weirdest

Τα κόκκινα μυρμήγκια, όπως και όλα του είδους τους, ζουν σε οργανωμένες κοινωνίες και η μεταξύ τους συνεργασία είναι παροιμιώδης...
Σε αυτή στηρίζεται η επιβίωση της αποικίας τους....
Φωλιές κάνουν παντού, χωρίς να εξαιρούνται οι παραποτάμιες περιοχές....
Όταν έρθουν οι βροχές , η υπερχείλιση του ποταμιού μπορεί να πλημμυρίσει τις στοές της μυρμηγκοφωλιάς καταστρέφοντας την αποικία...
Τότε αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για τη διάσωσή της.... 
Πρώτιστη φροντίδα η μεταφορά των αυγών που εξασφαλίζουν τη συνέχεια της ζωής.... 
Κάνουν με τα σώματά τους μια πλωτή βάση και μετά σχηματίζουν μια μπάλα , το ένα πάνω στο άλλο μέχρι να καταλήξουν σε στεγνό έδαφος και να ξαναφτιάξουν εκεί τη νέα τους φωλιά ...
Ένα video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικής γλώσσας, που μας μεταφέρει στο σκληρό κόσμο του αγώνα επιβίωσης των μυρμηγκιών.....

ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΕ ΠΑΤΡΑΪΚΟ ΚΑΙ ΙΟΝΙΟ

ΕΛΠΕ: Αστείρευτο το πετρέλαιο σε Πατραϊκό και Ιόνιο (ΒΙΝΤΕΟ)

Τα τελευταία στοιχεία από τις σεισμικές μελέτες που κάναμε στον Πατραϊκό είναι άκρως ενθαρρυντικά.

Σε μια μεγάλη αποκάλυψη που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της οικονομίας της χώρας, προχώρησε ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Ελληνικά Πετρέλαια, Γρηγόρης Στεργιούλης.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου εταιρειών Ελληνικά Πετρέλαια, μιλώντας στην εκπομπή Καλημέρα, του ΣΚΑΪ, είπε πως έχει μπει σε τροχιά σχέδιο εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε διάφορα σημεία της χώρας, ωστόσο αυτό που προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση είναι τα… νούμερα.

«Είναι εθνικό καθήκον η καταγραφή του πλούτου της χώρας μας. Έχουμε ανοίξει τα φτερά μας και επειδή το θέμα της έρευνας και της εξόρυξης των υδρογονανθράκων ξεπερνά και τα οικονομικά δεδομένα και τα σύνορα της χώρας, έχουμε ξεκινήσει έναν αγώνα δημιουργίας παγκόσμιων συμμαχιών που θα φέρουν κεφάλαια για να δούμε τι κρύβει αυτός ο χώρος», είπε για να αποκαλύψει ότι:

«Τα τελευταία στοιχεία από τις σεισμικές μελέτες που κάναμε στον Πατραϊκό είναι άκρως ενθαρρυντικά. Έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον μεγάλων παικτών και μας έδωσαν την ευκαιρία να δούμε όλα τα σεισμικά δεδομένα της χώρας. Μιλάμε για περίπου 100 εκατομμύρια βαρέλια, που είναι η ετήσια κατανάλωση της χώρας για τα Ελληνικά Πετρέλαια.

Στο Ιόνιο δεν έχουμε κάνει ακόμη σεισμικές δοκιμές, όμως έχουμε κάνει κοινοπραξίες με μεγάλες εταιρείες. Επαναλαμβάνω ότι ξανά κοιτάμε όλη τη χώρα».

Στη συνέχεια ο κύριος Στεργιούλης αποκάλυψε πως οι εταιρείες που θα έρθουν να «τρυπήσουν», ζητούν το 1/3 της αξίας των κοιτασμάτων, ελλείψει ελληνικών υποδομών στον συγκεκριμένο τομέα.

Όσο για το χρονοδιάγραμμα, δήλωσε: «Πιστεύω πως το 2018 και το 2019 θα είναι κρίσιμα από την άποψη της εξόρυξης. Έχει μεγάλη σημασία σε αυτά τα πρότζεκτ να ξεκινήσει κανείς. Να βρεί τα πρώτα χρήματα, τους συνεργάτες, τα τρυπάνια».

Πάντως να σημειωθεί ότι το Ιόνιο από παλαιότερες έρευνες υπολογίζεται ότι το Ιούνιο έχει τουλάχιστον 1,5 δισ. απολήψιμα βαρέλια πετρέλαιο, αλλά και κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία αποτελούν προέκταση των κοιτασμάτων της Αλβανίας.

crashonline.gr