Γρη­γό­ρης Τε­χλε­με­τζῆς: Θ

Γρη­γό­ρης Τε­χλε­με­τζῆς: Θ

Posted on 18 Φεβρουάριος 2025 by planodion

Γρη­γό­ρης Τε­χλε­με­τζῆς

Θ

ΚΟΥΓΟΤΑΝ Ο ΒΟΜΒΟΣ στα­θε­ρός, σύ­ρι­ζε μο­νό­το­νος, με­τὰ ἔν­το­νος· ξαφ­νι­κὰ δυ­νά­μω­σε, μούγ­κρι­ζε, σεί­ον­ταν σύγ­κορ­μα, ἔ­μοια­ζε νὰ χτυ­πι­έ­ται σὰν θε­ριό, ἡ­σύ­χα­σε γιὰ λί­γα δευ­τε­ρό­λε­πτα καὶ με­τὰ τρο­μα­χτι­κὸ ἔ­στυ­βε, στρι­φο­γυ­ρί­ζον­τας ἰ­λιγ­γι­ω­δῶς, χα­λά­ρω­σε γιὰ λί­γο καὶ ἔ­λε­γες ὅ­τι ἐ­πὶ τέ­λους θὰ τε­λει­ώ­σει, μὰ ἐ­κεῖ­νο εὐ­θὺς ξα­νάρ­χι­ζε ἐν­το­νό­τε­ρα ἀ­πει­λη­τι­κό. Νό­μι­ζες ὅ­τι θὰ ἐ­κρα­γεῖ, μὰ ἔ­με­νε στα­θε­ρὸ στὴ θέ­ση του, σὲ αὐ­τὸ ποὺ ὁ­ρί­στη­κε νὰ κά­νει.

       Κα­θό­μα­σταν στὸ τρα­πέ­ζι, ὅ­λη ἡ οἰ­κο­γέ­νεια, Ἐ­γώ, οἱ κό­ρες, ἡ γυ­ναί­κα, ὁ πα­τέ­ρας καὶ ἡ μη­τέ­ρα μου.

       Κά­να­με ὅ­τι δὲν δί­να­με ση­μα­σί­α στὸ πλυν­τή­ριο, ποὺ χτυ­πι­ό­ταν στὸ βά­θος τοῦ δω­μα­τί­ου, καὶ συ­νε­χί­ζα­με ἀ­μέ­ρι­μνα τὴν κου­βέν­τα μας. Ἐ­μέ­να μό­νο, ποῦ καὶ ποῦ, μοῦ ἔ­κλε­βε μιὰ ἀγ­χω­μέ­νη λο­ξὴ μα­τιά, για­τί ἤ­ξε­ρα ὅ­τι κά­τι δὲν θὰ πή­γαι­νε κα­λά.

       Λέ­γα­με γιὰ τοὺς στό­χους μας, τὴ δου­λειά μου ποὺ πή­γαι­νε εὐ­τυ­χῶς κα­λά, τὰ μα­θή­μα­τα ποὺ ἦ­ταν νὰ δώ­σει ἡ κό­ρη μου στὸ πα­νε­πι­στή­μιο καὶ μιὰ ἐκ­δρο­μὴ ποὺ θὰ πή­γαι­ναν οἱ γο­νεῖς μου στὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κό.

       Ξάφ­νου τὸ πλυν­τή­ριο ἄρ­χι­σε νὰ κο­πα­νι­έ­ται σὰν τρε­λό. Χτυ­πι­ό­ταν ἐκ­κω­φαν­τι­κὰ φτά­νον­τας ἕ­να, δύ­ο, δυ­ό­μι­ση μέ­τρα ψη­λά, μέ­χρι ποὺ ἔ­σκα­σε στὸ τα­βά­νι! Ἡ πόρ­τα ἄ­νοι­ξε, ὑ­γρὰ χύ­θη­καν ἔ­ξω, καὶ τό­τε… ἂν εἶ­ναι δυ­να­τόν, βγῆ­κε ἀ­πὸ μέ­σα του ἕ­να χέ­ρι, ποὺ ὅ­πως πλη­σί­α­ζε με­γά­λω­νε ἡ πα­λά­μη του, ἄ­νοι­γαν τὰ τε­ρά­στια δά­κτυ­λα, ἔ­φτα­σε κι­ό­λας ἀ­πὸ πά­νω μας, εἴ­χα­με πα­νι­κο­βλη­θεῖ, «ποῦ νὰ κρυ­φτοῦ­με;», «ποῦ νὰ πᾶ­με;», γύ­ρω τοῖ­χοι καὶ πά­νω μας μιὰ χού­φτα ἀ­νοι­χτή, μὲ τε­ρά­στια δά­χτυ­λα, ἕ­τοι­μη νὰ μᾶς ἁρ­πά­ξει· ζα­ρώ­να­με, μα­ζευ­ό­μα­στε, λὲς καὶ θὰ τὸ ἀ­πο­φεύ­γα­με.

       Τό­τε ἀ­πό­το­μα βού­τη­ξε τὸν πα­τέ­ρα, σὰν ξυ­λα­ρά­κι ἔ­μοια­ζε ἀ­νά­με­σα στὰ τε­ρά­στια δά­χτυ­λα, ἀ­νήμ­πο­ρος οὔρ­λια­ζε, ἀλ­λὰ δὲν ἀν­τι­στά­θη­κε γιὰ πο­λύ. Τὸ χέ­ρι μα­ζεύ­τη­κε βά­ζον­τάς τον μέ­σα στὸ πλυν­τή­ριο. Ἡ πόρ­τα ἔ­κλει­σε καὶ ἄρ­χι­σε τὸ πρό­γραμ­μα, νὰ κο­πα­νι­έ­ται, νὰ τὸν συν­θλί­βει, νὰ τὸν στύ­βει.

       Ἐ­μεῖς ἀρ­χι­κὰ τρο­μά­ξα­με. «Ἀν­τρού­λη μου», ξε­φώ­νι­σε ἀ­πελ­πι­σμέ­να ἡ μη­τέ­ρα. Ἀ­κο­λού­θη­σαν τσι­ρι­ξι­ὲς καὶ θρῆ­νοι. «Δὲν θὰ ἀρ­γή­σει νὰ βου­τή­ξει καὶ Ἐ­μέ­να», σκέ­φτη­κα ἀ­να­τρι­χι­ά­ζον­τας.

       Με­τὰ ὅ­μως ἀ­πὸ λί­γο τὸ εἴ­χα­με ξε­πε­ρά­σει καὶ συ­ζη­τού­σα­με γα­λή­νια γιὰ τὰ μελ­λον­τι­κά μας σχέ­δια.

       Τὸ πλυν­τή­ριο μούγ­κρι­ζε, δο­νού­ταν, μέ­χρι ποὺ ξα­νὰ τὸ χέ­ρι βγῆ­κε, ἅρ­πα­ξε ἀ­πό­το­μα τὴ γυ­ναί­κα μου, θρῆ­νοι πιὸ ἔν­το­νοι, κλά­μα­τα, μὰ με­τὰ πά­λι ἠ­ρε­μί­α. Μὰ ξα­νὰ τὸ χέ­ρι πε­τα­γό­ταν βου­τών­τας ἕ­ναν-ἕ­ναν ὅ­λους.

       Ἤ­μουν πλέ­ον μό­νος στὸ τρα­πέ­ζι. Ἦρ­θε ἡ σει­ρά μου σκέ­φτη­κα. Ἤ­θε­λα νὰ τοῦ κλα­ψου­ρί­σω μή­πως καὶ μὲ λυ­πη­θεῖ, ἀλ­λὰ ἤ­ξε­ρα πὼς ἦ­ταν μά­ται­ο.

       Ἄρ­χι­σε καὶ πά­λι νὰ χτυ­πι­έ­ται ὣς τὸ τα­βά­νι, τὸ χέ­ρι βγῆ­κε, νὰ τὸ πά­νω μου, ἔ­κα­να τὴν προ­σευ­χή μου καὶ ἄς εἶ­μαι ἄ­θε­ος.

       Εἶ­δα τὸν ἑ­αυ­τό μου νὰ κοι­μᾶ­ται ἀ­πὸ ἀ­πό­στα­ση. Τοῦ φώ­να­ζα ὅ­τι ἦ­ταν μό­νο ἕ­να ὄ­νει­ρο καὶ δὲν ἔ­πρε­πε νὰ φο­βᾶ­ται. Δὲν θὰ σκο­τω­νό­μουν στὰ ἀ­λή­θεια. Ἤ­μουν ἐ­γὼ ἐ­κεῖ, με­ρι­κὰ ὄ­νει­ρα μα­κριά.

       Τὸ χέ­ρι τοῦ πλυν­τη­ρί­ου μὲ ἅρ­πα­ξε. Ἔ­νοι­ω­σα τὰ κό­κα­λά μου νὰ σπᾶ­νε ἀ­πὸ τὸ σφί­ξι­μο. Μὲ τρα­βοῦ­σε βί­αι­α μέ­σα στὸν κά­δο κα­θὼς σπαρ­τα­ροῦ­σα. Μὲ συ­νέ­θλι­βε. Μὲ ἔ­κα­νε μιὰ ἄ­μορ­φη μά­ζα ὅ­πως ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι. Ὁ φό­βος μου ἦ­ταν ἀ­συγ­κρά­τη­τος. Ἡ ἀ­νά­σα μου κο­βό­ταν. Ἕ­νας σφά­χτης χτυ­ποῦ­σε τὴν καρ­διά μου. Ἔ­βλε­πα κά­ποι­ον ποὺ πί­ε­ζε τὸ στῆ­θος μου. Μοῦ ἔ­κα­νε τε­χνη­τὴ ἀ­να­πνο­ή. Σκέ­το μαῦ­ρο παν­τοῦ.

       Ἡ μό­νη ἀ­λή­θεια εἶ­ναι…

Πηγή: Μυθολογήματα καὶ ἔντεκα πλὴν ἕνα μικρὰ πεζά.

Γρη­γό­ρης Τε­χλε­με­τζῆς (Ἀ­θή­να,1968). Σπού­δα­σε θε­τι­κὲς ἐ­πι­στῆ­μες. Δι­η­γή­μα­τα, δο­κί­μια καὶ σχό­λιά του σὲ ἔρ­γα συ­να­δέλ­φων του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­τεῖ σὲ πολ­λὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά. Τὸ μυ­θι­στό­ρη­μά του μὲ τί­τλο Ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὴν Ἔ­λε­να, κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Ἠ­ρι­δα­νὸς (2007). Ἀ­πὸ τὸ 2011 δι­ευ­θύ­νει τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ “Ὁ Σί­συ­φος”. Ἔ­χει βρα­βευ­τεῖ σὲ λο­γο­τε­χνι­κοὺς δι­α­γω­νι­σμούς.

Δι­α­τη­ρεῖ τὸ blog: http://www.tehlemetzis.blogspot.com.

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/