Σινάνη Αικατερίνη

Η οστεοπόρωση είναι μια ασθένεια κατά την οποία η φθορά των οστών λαμβάνει χώρα ταχύτερα από τον σχηματισμό τους, με αποτέλεσμα τη σταδιακή αποδυνάμωση της δομής τους και την αύξηση του κινδύνου κατάγματος.

Παρότι γνωρίζουμε καλά την πάθηση, οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των καταγμάτων που προκαλεί, συχνά υποτιμώνται, λέει ο Dominique Pioletti, επικεφαλής του Εργαστηρίου Εμβιομηχανικής Ορθοπεδικής στη Σχολή Μηχανικών της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης.

«Ελλείψει αποτελεσματικών προληπτικών μέτρων, περίπου το 40% των γυναικών ηλικίας 50 ετών θα υποστούν τουλάχιστον ένα μείζον οστεοπορωτικό κάταγμα. Το ποσοστό στους άνδρες είναι περίπου 20%. Επιπλέον, οι άνθρωποι συχνά δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στους ηλικιωμένους, τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου οστού, κοντά στο ισχίο, έχουν ποσοστό θνησιμότητας 20% κατά το έτος που ακολουθεί το κάταγμα, ενώ πάνω από τους μισούς πάσχοντες δεν επιστρέφουν ποτέ στις προ του κατάγματος δραστηριότητές τους», σημειώνει.

Η διάγνωση της οστεοπόρωσης συνήθως ακολουθείται από θεραπεία με συστηματικά φάρμακα που δρουν είτε μειώνοντας τον ρυθμό απορρόφησης του παλαιού οστού (αντικαταβολισμός) είτε ενισχύοντας την παραγωγή νέου οστού (αναβολισμός). Και οι δύο τύποι θεραπείας όμως, μπορεί να χρειαστούν έως και ένα χρόνο για να έχουν αποτέλεσμα, αφήνοντας στο μεσοδιάστημα τους ασθενείς ευάλωτους σε κατάγματα.

Ο Pioletti και οι συνάδελφοί του στην νεοφυή εταιρεία EPFL flowbone ανέπτυξαν μια ενέσιμη υδρογέλη που στοχεύει στην ταχεία, τοπική αύξηση της οστικής πυκνότητας. Οι ερευνητές παρουσίασαν πρόσφατα μια νέα θεραπεία που συνδυάζει αυτές τις ενέσεις υδρογέλης με παραδοσιακά συστηματικά φάρμακα. Τα αποτελέσματα δείχνουν τετραπλάσια έως πενταπλάσια αύξηση της οστικής πυκνότητας στα πόδια αρουραίων με οστική απώλεια.

Οι περισσότερες τρέχουσες θεραπείες για την οστεοπόρωση είναι συστηματικές και οι λίγες διαθέσιμες τοπικές θεραπείες έχουν τη μορφή πάστας που σκληραίνει σαν τσιμέντο.

Η εύκολα ενέσιμη υδρογέλη από την άλλη, αποτελείται από υαλουρονικό οξύ και νανοσωματίδια υδροξυαπατίτη και έχει σχεδιαστεί για να μιμείται τα φυσικά συστατικά του οστού.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι αυτόνομες ενέσεις υδρογέλης πύκνωσαν σημαντικά το οστό τοπικά κατά δύο έως τρεις φορές, ανεξάρτητα από τη συστηματική θεραπεία. Η πιο ισχυρή επίδραση παρατηρήθηκε ωστόσο σε αρουραίους που έλαβαν συστηματική αναβολική θεραπεία (παραθορμόνη), καθώς και την υδρογέλη αναμεμειγμένη με το αντικαταβολικό φάρμακο Zoledronate: Στο σημείο της ένεσης, η οστική τους πυκνότητα αυξήθηκε έως και 4,8 φορές σε μόλις 2-4 εβδομάδες.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τα ενέσιμα υδρογέλης με εντοπισμένη χορήγηση αντικαταβολικών φαρμάκων μπορούν να συμπληρώσουν τη συστηματική αντικαταβολική θεραπεία ή τη συστηματική αναβολική θεραπεία που ενισχύει τα οστά, αυξάνοντας ταχέως την τοπική οστική πυκνότητα», συνοψίζει ο Pioletti.

Οι ερευνητές αναμένουν τώρα την έγκριση των ρυθμιστικών αρχών για να προχωρήσει σε κλινική μελέτη σε ανθρώπους.

«Ελπίζουμε ότι η μελέτη θα μας επιτρέψει να αποδείξουμε το όφελος της υδρογέλης σε περιπτώσεις που οι ασθενείς χρειάζονται ταχεία οστική πύκνωση, για παράδειγμα για τη στήριξη ενός εμφυτεύματος όπου το οστό είναι αδύναμο. Στη συνέχεια, θέλουμε να βασιστούμε σε αυτά τα στοιχεία, προκειμένου να αναπτύξουμε θεραπείες για την πρόληψη καταγμάτων λόγω οστεοπόρωσης».

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Bone.

https://www.onmed.gr/