Λοι­πός ὁ­πλί­της

 

Λοι­πός ὁ­πλί­της

planodion 23 Απριλίου Τά­κης Σι­μώ­τας Ο ΤΑ­ΧΥ­ΤΑ­ΤΟΣ Α­ΧΙΛ­ΛΕ­ΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟ­ΦΘΑ­ΣΕΙ ΠΟ­ΤΕ ΤΗΝ ΧΕ­ΛΩ­ΝΑ ΠΟΥ ΚΥ­ΝΗ­ΓΑ­ΕΙ ΓΙΑ­ΤΙ, ΚΑ­Τ’ Α­ΝΑΓ­ΚΗΝ, ΘΑ ΠΡΕ­ΠΕΙ ΚΑ­ΘΕ ΦΟ­ΡΑ ΝΑ ΦΘΑ­ΝΕΙ ΠΡΩ­ΤΑ ΣΤΟ ΣΗ­ΜΕΙ­Ο Α­ΠΟ ΤΟ Ο­ΠΟΙ­Ο Η ΧΕ­ΛΩ­ΝΑ ΕΙ­ΧΕ ΞΕ­ΚΙ­ΝΗ­ΣΕΙ ΚΙ Α­ΠΟ ΤΟ Ο­ΠΟΙ­Ο Ε­ΧΕΙ Η­ΔΗ ΦΥ­ΓΕΙ, Ε­ΦΟ­ΣΟΝ ΕΝ ΤΩΙ ΜΕ­ΤΑ­ΞΥ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΕΙ ΚΙ ΑΥ­ΤΗ ΝΑ ΚΙ­ΝΕΙ­ΤΑΙ. ΖΗ­ΝΩΝ Ο Ε­ΛΕ­Α­ΤΗΣ  ΑΛΦΑΜΙΤΗΣ στὴν πύ­λη μὲ κοι­τά­ζει εὐ­τυ­χι­σμέ­νος. «Τί συμ­βαί­νει φί­λε;»  Τὴν πά­τη­σα καὶ πά­λι ὅ­πως κά­θε φο­ρά στὸ λε­ω­φο­ρεῖ­ο. Βλέ­πω τὴν στά­ση νὰ πλη­σιά­ζει καὶ δὲν λέ­ω νὰ κου­νη­θῶ ἀ­πὸ τὴ θέ­ση μου. Σκέ­πτο­μαι πὼς ἔ­χω ἑ­κα­τό ὁ­λό­κλη­ρα μέ­τρα ἀ­κό­μα καὶ με­τά ἄλ­λα ὀ­γδόν­τα, ἄλ­λα εἴ­κο­σι, ἄλ­λα δέ­κα, ἄλ­λα πέν­τε κτλ., κτλ., μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τὸ ΦΣΣΣΤ τῆς πόρ­τας νὰ μὲ αἰφ­νι­διά­ζει. Καὶ ἄν­τε με­τά, ἄν δὲν εἶ­ναι ἤ­δη πο­λύ ἀρ­γά, νὰ τσα­λα­πα­τά­ω ἄ­ρον ἄ­ρον τοὺς ἐ­πι­βὰ­τες.         Κι ὅ­μως, γιὰ ποι­ό λό­γο ὁ χῶ­ρος νὰ μὴν δι­αι­ρεῖ­ται ἐ­π’ ἄ­πει­ρον σὲ ὅ­λο καὶ πιὸ μι­κρά κομ­μα­τά­κια; Τὸ χω­ρὶς καμ­μιά δι­ά­στα­ση ση­μεῖ­ο εἶ­ναι ἡ πιὸ χον­δρο­ει­δὴς αὐ­θαι­ρε­σί­α τῆς γε­ω­με­τρί­ας. Δὲν ὑ­πάρ­χει τὲ­τοι­ο πράγ­μα μέ­σα στὸ σύμ­παν.         …Εἶ­ναι ἡ προ­κα­τα­κλυ­σμια­ία αὐ­τα­πά­τη ποὺ μᾶς κά­νει χει­ρό­τε­ρους κι ἀ­πὸ τὸν Ζή­νω­να. Ξέ­ρου­με ὅ­τι κά­πο­τε θὰ μη­δε­νι­στεῖ ἡ ἀ­πό­στα­ση ἀ­σφα­λεί­ας ποὺ μᾶς χω­ρί­ζει ἀ­πὸ τὰ πά­σης φύ­σε­ως ἰ­κρι­ώ­μα­τα. Αὐ­τό ὅ­μως δὲν θὰ συμ­βεῖ ΤΩΡΑ, ἄ­ρα δὲ θὰ γί­νει καὶ πο­τέ ἀ­φοῦ ἡ ὕ­παρ­ξη εἶ­ναι ἕ­να τώ­ρα ποὺ τραι­νά­ρει, κι­νού­με­νη σὰν τὴ χε­λώ­να, σὰν τὸν Ἀ­χιλ­λέ­α ἤ σὰν τὸν κά­βου­ρα. Ναί· τὰ πό­δια τοῦ μελ­λο­θά­να­του ἀγ­κυ­λώ­νουν στὸ τε­λευ­ταῖ­ο βῆ­μα καὶ ὁ ὑ­πο­ψή­φιος αὐ­τό­χει­ρας ἀ­να­βάλ­λει του­λά­χι­στον μιὰ φο­ρὰ τὴν αὐ­το­κτο­νί­α για­τὶ κα­τὰ βά­θος, δὲν εἶ­χαν πι­στέ­ψει πο­τέ ὅ­τι θα ’ρ­χό­ταν ἡ ὥ­ρα…         «Μη­δέ­νι­σα τὴν ἀ­πό­στα­ση», τοῦ ἀ­παν­τά­ω καὶ τὴν στιγ­μή ἀ­κρι­βῶς ποὺ ἔ­λη­γε ἡ προ­θε­σμί­α κα­τα­τά­ξε­ως κά­νω ἀ­κό­μα ἕ­να βῆ­μα μπαί­νον­τας γιὰ τὰ κα­λὰ στὸ στρα­τό­πε­δο. ΠΗΓΗ: ΛΟΙ­ΠΟΣ Ο­ΠΛΙ­ΤΗΣ (ΕΚΔ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ, 1991) ΤΑ­ΚΗΣ ΣΙ­ΜΩ­ΤΑΣ ΓΕΝ­ΝΗ­ΘΗ­ΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΟ­ΝΙ­ΚΗ, Ο­ΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑ­ΤΟΙ­ΚΕΙ. Ε­ΧΕΙ ΕΚ­ΔΩ­ΣΕΙ ΤΑ ΔΟ­ΚΙ­ΜΙΑ Η ΚΡΙ­ΣΗ ΤΗΣ Ε­ΠΙ­ΚΗΣ ΣΥ­ΝΕΙ­ΔΗ­ΣΗΣ (Ε­ΞΑΝ­ΤΑΣ, ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΟ­ΝΙ­ΚΗ 1973), Ο ΚΥ­ΝΗ­ΓΟΣ (Ε­ΞΑΝ­ΤΑΣ, Α­ΘΗ­ΝΑ 1982), ΠΕ­ΡΙ ΦΑΝ­ΤΑ­ΣΙ­ΑΣ (Α­ΓΡΑ, Α­ΘΗ­ΝΑ, 2009), Η­ΡΟ­ΔΟ­ΤΟΣ-ΘΟΥ­ΚΥ­ΔΙ­ΔΗΣ: Η Ι­ΣΤΟ­ΡΙ­Α ΩΣ ΘΕ­Α­ΜΑ ΚΑΙ ΩΣ ΟΡ­ΓΑ­ΝΟ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟΥ ΠΡΟ­ΣΑ­ΝΑ­ΤΟ­ΛΙ­ΣΜΟΥ, (ΣΜΙ­ΛΗ, 2016), ΤΗ ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΗ ΠΟΙ­Η­ΜΑ­ΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕ­ΖΩΝ ΛΟΙ­ΠΟΣ Ο­ΠΛΙ­ΤΗΣ (ΧΕΙ­ΡΟ­ΓΡΑ­ΦΟ, ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΟ­ΝΙ­ΚΗ, 1991) ΚΑΙ ΤΟ ΜΥ­ΘΙ­ΣΤΟ­ΡΗ­ΜΑ Ο ΛΑΚ­ΚΟΣ (Α­ΓΡΑ, Α­ΘΗ­ΝΑ 1997). ΕΙ­ΝΑΙ Ο ΣΤΙ­ΧΟΥΡ­ΓΟΣ ΠΟΛ­ΛΩΝ ΕΜ­ΒΛΗ­ΜΑ­ΤΙ­ΚΩΝ ΤΡΑ­ΓΟΥ­ΔΙ­ΩΝ ΤΟΥ ΝΙ­ΚΟΥ ΠΑ­ΠΑ­ΖΟ­ΓΛΟΥ (ΡΑ­ΓΙ­ΖΕΙ Α­ΠΟ­ΨΕ Η ΚΑΡ­ΔΙΑ, ΓΙ­Α­ΓΙΑ­ΚΑ, ΒΑ­ΡΙΑ ΒΑ­ΛΙ­ΤΣΑ, ΚΛΠ.). https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/