Όταν το τέλος είναι άδικο, σε πονάει πιο πολύ!
Θλίψη, μόνο θλίψη. Πεταμένα όνειρα και πόνος ψυχής. Πληρώνω το τίμημα της επιλογής μου. Χάθηκαν όλα, η μαγεία, ο έρωτας, τα σχέδια, τα γέλια, οι ελπίδες. Μαζί μου κλαίει και ουρανός…
Το βλέπεις εκείνο το αστέρι που μόλις έπεσε; Κάθε βράδυ περιμένω να κάνω ευχή. Πονάω πολύ καιρό τώρα. Χάθηκαν τα ηλιοβασιλέματα. Έμεινα στο πεζούλι να κοιτώ τους περαστικούς. Τίποτα όρθιο. Κάηκαν όλα στο πέρασμά σου, τίποτα δεν σώθηκε.
Ήσουν εγωιστής, μικρόψυχος.
Μα ούτε εγώ ήμουν τέλεια.
Είχες τον πήχη ψηλά και εγώ ήμουν ταπεινή.
Στην κοινωνία του “τώρα” έσπευσες να κρατήσεις το σκήπτρο.
Το τέλος ήρθε γρήγορα και ο πόνος δεν καταλαγιάζει. Ναι, κάθε μέρα πονάω και πιο πολύ. Δεν μπορώ να ξεπεράσω αναμνήσεις, γέλια. Εσύ μόνο υλικά αγαθά επιθυμούσες. Εγώ μόνο εσένα επιθυμούσα.
Σε αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη. Όχι, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στην αγάπη. Είναι η πηγή που πίνουμε νερό δροσερό. Η πηγή της ευτυχίας.
Με άφησες πληγωμένο αγρίμι. Με κατακλύζει ο πόνος και ο θυμός. Στιγμή δεν ζω νηφάλια. Ξεσπάω στο ποτό, στο κλάμα, στην δίψα μου για σένα.
Παρακαλώ να δω ένα σημάδι δικό σου. Μα έδωσες το τέλος της παράστασης και έπεσε η αυλαία.
Ας βασανίζομαι, πού ξέρεις; Ίσως βγω πιο δυνατή.
Είσαι σε άλλο ωκεανό πια. Ξένος και μόνος. Δεν θα λυτρωθείς ποτέ. Θα ζήσεις το δικό σου Γολγοθά.
Όσα και να έχεις την ακριβή τσέπη σου, με άφησες για το μεγάλο ταξίδι. Έκανες την επιλογή σου.
Το τέλος με πόνεσε. Ποτέ δεν θα περάσει!
Δεν νίκησες! Ούτε εσύ ούτε εγώ! Νίκησε η μοναξιά.
Το τέλος ήταν άδικο και εγώ πονάω πολύ!
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου