Γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΝΑΤΟ είναι η Τουρκία;
Το ΝΑΤΟ είναι μια στρατιωτική συμμαχία που δημιουργήθηκε το 1949 με σκοπό να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, αντιμετωπίζοντας την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνισμού. Η συμμαχία βασίζεται στην αρχή της συλλογικής άμυνας, που σημαίνει ότι ένας επίθεση σε ένα μέλος θεωρείται επίθεση σε όλα τα μέλη, και στην αρχή της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συνιστούν τις κοινές αξίες των μελών.
Η Τουρκία είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΝΑΤΟ, και έχει συμβάλει σημαντικά στην αποστολή και τις δραστηριότητες της συμμαχίας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του μεγέθους του στρατού της, της προηγμένης αμυντικής της βιομηχανίας και της συμμετοχής της σε αποστολές της συμμαχίας σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Ωστόσο, στα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει γίνει ένας παράγοντας που δημιουργεί προβλήματα και εντάσεις εντός της συμμαχίας, λόγω των αυταρχικών και επιθετικών πολιτικών του προέδρου της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σε αυτό το βίντεο, θα εξετάσουμε τους λόγους που κάνουν την Τουρκία το μεγαλύτερο εσωτερικό πρόβλημα του ΝΑΤΟ, τις συνέπειες που έχει η στάση της Τουρκίας για την ίδια τη συμμαχία και για τις σχέσεις της με άλλες χώρες και περιοχές, και τις πιθανές λύσεις που μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση.
1.Η αγορά από την Τουρκία του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400, το οποίο είναι ασύμβατο με το ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ και αποτελεί απειλή για την ασφάλεια των μέσων και των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, ιδίως των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στελθ. Η απόκτηση των S-400 από την Τουρκία οδήγησε στην αναστολή της συμμετοχής της στο πρόγραμμα F-35 και στην επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στο πλαίσιο του νόμου για την αντιμετώπιση των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων (CAATSA). Η Τουρκία έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά άλλων ρωσικών όπλων, όπως τα μαχητικά αεροσκάφη Σου-35, τα οποία θα μπορούσαν να υπονομεύσουν περαιτέρω τη διαλειτουργικότητα και την εμπιστοσύνη της με το ΝΑΤΟ.
2.Οι μονόπλευρες στρατιωτικές επεμβάσεις της Τουρκίας στη Συρία και τη Λιβύη, οι οποίες συχνά συγκρούστηκαν με τα συμφέροντα και τους στόχους άλλων μελών και εταίρων του ΝΑΤΟ, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Αίγυπτος. Η Τουρκία έχει υποστηρίξει ισλαμιστικές παρατάξεις και παραστρατιωτικές οργανώσεις και στις δύο χώρες και έχει αναπτύξει Σύρους μισθοφόρους και τουρκικά στρατεύματα για να ενισχύσει τους συμμάχους της. Η Τουρκία έχει επίσης πραγματοποιήσει αεροπορικές επιδρομές και επιθέσεις πυροβολικού εναντίον των υπό κουρδική ηγεσία Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), οι οποίες υποστηρίζονται από τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατά της ομάδας Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ). Η εμπλοκή της Τουρκίας σε αυτές τις συγκρούσεις έχει αυξήσει τον κίνδυνο αντιπαράθεσης και κλιμάκωσης με άλλους περιφερειακούς και διεθνείς παράγοντες και έχει υπονομεύσει τις προοπτικές πολιτικού διαλόγου και σταθερότητας.
3.Οι θαλάσσιες διαφορές της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο, έχουν κλιμακωθεί με αφορμή την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των πόρων φυσικού αερίου στην περιοχή. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι έχει το δικαίωμα να διεξάγει σεισμογραφικές έρευνες και γεωτρήσεις σε ύδατα της Ελλάδας και της Κύπρου, με βάση την υφαλοκρηπίδα της και τις θαλάσσιες ζώνες της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), η οποία αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Η Τουρκία έχει στείλει ερευνητικά και γεωτρητικά σκάφη, συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία, στα ύδατα μας, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ. Παρά τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία ενός μηχανισμού αποσυμφόρησης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η κατάσταση παραμένει ασταθής και τεταμένη και θα μπορούσε να προκαλέσει στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ.
4.Η δημοκρατική οπισθοδρόμηση της Τουρκίας και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες έχουν υπονομεύσει το κράτος δικαίου, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την ελευθερία του Τύπου και τα δικαιώματα των μειονοτήτων και της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα. Η Τουρκία έχει επίσης πατάξει τη διαφωνία και την αντιπολίτευση και έχει συλλάβει και διώξει χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, ακτιβιστών, πολιτικών και στρατιωτικών, με την κατηγορία της τρομοκρατίας, της συνωμοσίας πραξικοπήματος ή της κατασκοπείας. Η Τουρκία έχει επίσης χρησιμοποιήσει τους αντιτρομοκρατικούς νόμους της για να δικαιολογήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της κατά των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ και για να απαιτήσει την έκδοση των υποτιθέμενων εχθρών της, όπως οι οπαδοί του εξόριστου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο η Τουρκία κατηγορεί ότι ενορχήστρωσε την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου