“Μικροί” άνθρωποι, “μεγάλα” λόγια
Μεγάλωσαν τα λόγια, ψεύτικα με πολλές υποσχέσεις. Λόγια που δεν ακουμπάνε καρδιά και ψυχή. Λόγια που βγαίνουν χωρίς νόημα, που έχουν σκοπό μόνο να ειπωθούν για να κολακεύουν την κακία και την ζήλεια. Μεγάλωσαν τα λόγια και οι άνθρωποι γίνανε μικροί μπροστά στην αλήθεια και την ειλικρίνεια. Μικροί άνθρωποι χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς συναισθήματα αγάπης, κενοί άνθρωποι χωρίς νόημα στην ζωή τους.
Χόρτασα λόγια μεγάλα χωρίς ουσία, λόγια που πονάνε, που δεν υπολογίζουν την ζημιά που κάνουν στην ψυχή μου. Πώς να πιστέψω σε μεγάλα λόγια, όταν σαν μαχαίρια με τρυπάνε πίσω από την πλάτη μου; Μπροστά μου οι μικροί άνθρωποι μου χαμογελάνε και από πίσω στρίβουν το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά στην πληγή. Ας μην υπήρχαν μεγέθη, ας ήταν όλα ίσα, ούτε μεγάλα ούτε μικρά, να υπήρχε μια ισορροπία, ίσως έτσι να θυμόμαστε τι είναι αγάπη, φιλία, οικογένεια και στιγμές ξεγνοιασιάς. Μπορούμε επιτέλους να είμαστε μόνο άνθρωποι, μπορεί ο καθένας να χαμογελάει για την δική του ευτυχία που έφτιαξε μόνος του; Να χαίρεται για τους γύρω του, που μπορούν να χαμογελάνε; Γιατί γίναμε μικροί μπροστά σε μια ζωή μεγάλη, γιατί αφήσαμε να μας καταπιούν τα μεγάλα λόγια;
Τα χόρτασα τα μεγάλα λόγια, δεν τα θέλω άλλο πια και μαζί με αυτά και τους μικρούς ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να σε χρησιμοποιούν όταν σε έχουν ανάγκη και όταν δεν έχουν να πάρουν κάτι, σε πετάνε στον γκρεμό. Με μεγάλα λόγια σε ρίχνουν στο κενό και όσο το απολαμβάνουν, γίνονται ακόμα πιο μικροί άνθρωποι. Δεν εξαφανίζονται, αντίθετα αφήνουμε εμείς να γίνονται ακόμα περισσότεροι.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου