Την προηγούμενη μέρα, ήμουν κάτω από την γαλάζια όχθη του ποταμού και δεν ήξερα πώς να έρθω μαζί. Τέλος, προσευχήθηκα να με ανακουφίσει ο Λόρδος από τον πόνο που με σχίζει. Κοιμήθηκα χωρίς να λάβω βοήθεια. Μετά από λίγο, ξύπνησα γιατί ένιωθα ότι ένα πουλί τραγουδούσε στο δωμάτιό μου. Ήταν στο περβάζι του παραθύρου, αλλά το παράθυρο ήταν ανοιχτό. Κοίταξα πίσω από την κουρτίνα και είδα ένα μικρό σπουργίτι που τραγούδησε από το κάτω μέρος της καρδιάς του. Ήταν ελαφρώς κατεβασμένο, ώστε να κοιτάζει το πρώτο του καλοκαίρι και όλα ήταν καινούργια για αυτό. Χτύπησα απαλά το παράθυρο για να τραβήξω την προσοχή του, αλλά δεν απάντησε. Όταν πρόσθεσα την ένταση, σχεδόν έπεσε από το περβάζι πριν πέσει μακριά. Κατάφερα να τραβήξω πολλές φωτογραφίες αλλά έφτασα μόνο στην πλάτη.
Αυτό το περιστατικό με βοήθησε, αλλά μόνο μια στιγμή. Τα μαύρα σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται ξανά γύρω μου. Ερμήθηκα πίσω στο κρεβάτι μου ακόμα και το μεσημέρι. Ήμουν στη λυκόφως ζώνη όταν άκουσα ένα χτύπημα. «Πολύ βαρύ πλησιάζει», χαμογέλασα και έλεγξα ότι όλα ήταν εντάξει. Ναι, ο σωτήρας μου από τον ουρανό κάθισε πάλι στο περβάζι του παραθύρου και ίσως σκέφτηκε: «Τι ήταν αυτό; Δεν είδα τίποτα ». Ντύθηκα και βγήκα, λέγοντας στον εαυτό μου: «Εάν αυτό το μικρό πλάσμα έχει τη δύναμη να προχωρήσει, δεν μπορώ να είμαι χειρότερος».
© Yelling Rosa
30/6 –19
Λέξεις
Δημοσίευσα αυτό το άρθρο στο Yelling Rosa Weblog. Ήταν εκεί που άρεσε περισσότερο άρθρο. Από τις αρχές του τρέχοντος έτους, έχω ανεβάσει υλικό μόνο σε αυτό το Yelling Rosa Blogi, όπου βρίσκεστε τώρα, αλλά είναι καλό να γνωρίζετε ότι το Yelling Rosa Weblog έχει τριακόσιες δημοσιεύσεις και εξακολουθεί να έχει 5418 ακόλουθους.
Μεταφόρτωσα αυτό το άρθρο εδώ με την ελπίδα να δώσω λίγη χαρά στους αναγνώστες μου. Ήμουν σε δύο μυαλά, πρέπει να το ανεβάσω ή όχι. Ελπίζω ότι έκανα το σωστό, και αυτό το άρθρο δίνει θετικά πράγματα στον αναγνώστη του. Θέλω να είμαι στο ρόλο ενός δευτερεύοντος ηθοποιού.
YR
https://yrosa.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου