Life in Yellows
Είναι μια φρέσκια ηλιόλουστη μέρα. Περπατάτε σε αυτό το στενό δρόμο δίπλα σε ένα πάρκο, ακούτε τα παιδιά να παίζουν, να ανεβαίνουν ψηλά στα καλοκαιρινά τους πνεύματα.
Το γρασίδι είναι τρυφερό. Είναι σαν ένα νεογέννητο μωρό που μόλις βγήκε από τη μήτρα της μητέρας του. πολύ φοβισμένος για να αντιμετωπίσει τον κόσμο, αλλά πολύ καθαρός για να νιώσει τον φόβο.
Είναι η κορυφή του Ιουνίου. Βρίσκεστε το μεσημέρι της ζωής σας, και εάν επρόκειτο να βάψετε αυτήν τη σκηνή σε έναν κενό λευκό καμβά, θα αποκαλούσατε τη ζωγραφική σας μόνο «Νοσταλγία».
Είναι η κορυφή του Ιουνίου. Βρίσκεστε το μεσημέρι της ζωής σας, και εάν επρόκειτο να βάψετε αυτήν τη σκηνή σε έναν κενό λευκό καμβά, θα αποκαλούσατε τη ζωγραφική σας μόνο «Νοσταλγία».
Είμαι ποιητής και γράφω για όσο διάστημα μπορώ να θυμηθώ. Μέσα από το ραντεβού μου με τις μελωδίες του Μότσαρτ και τους θρύλους του Σαίξπηρ, βρήκα τέχνη, αλλά όχι τόσο πολύ που βρήκα «σπίτια».
Σπίτια όλων των ειδών και αρετών. Μερικά ήταν απλά? γυμνά τούβλα στο εξωτερικό και λεκιασμένα λευκά στην καρδιά τους. Άλλοι, όμως, ήταν μεγάλοι. έριξαν γοητεία με το ανάστημά τους μόνο για να παρασύρουν τους ανθρώπους στα shenanigans της ταλαιπωρίας τους.
Ανεξάρτητα από αυτό που λέω, αυτά ήταν «σπίτια». Επιπλέον, αυτά ήταν τα κενά που ήταν «κάποτε σπίτια». Ήταν τα κλισέ που βρίσκουμε συχνά διάσπαρτα σαν χαλαρή λάμψη. μεταφορές που διακοσμούν τα ποιήματά μας.
Οι κάτοικοί τους τους άφησαν στα συναισθήματα της μητέρας κατά τη διάρκεια της ιστορίας. αυτό που συνέβη ήταν ακριβώς αυτό!
Οι κάτοικοί τους τους άφησαν στα συναισθήματα της μητέρας κατά τη διάρκεια της ιστορίας. αυτό που συνέβη ήταν ακριβώς αυτό!
Οι άνθρωποι, από όλα τα πράγματα, ήταν πάντα γοητευμένοι από κλισέ.
Γιατί;
Επειδή τα κλισέ μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς. Μας πηγαίνουν πίσω σε έναν κόσμο που κάποτε ήταν ο συγκεκριμένος παράδεισος μας πριν από λίγες καρδιές.
Γιατί;
Επειδή τα κλισέ μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς. Μας πηγαίνουν πίσω σε έναν κόσμο που κάποτε ήταν ο συγκεκριμένος παράδεισος μας πριν από λίγες καρδιές.
Οι άνθρωποι συχνά καταγγέλλουν την ποίηση για να τραγουδούν λατρεία για τα κλισέ. καλούν τους ποιητές να είναι τεμπέληδες και λιτά.
Αλλά υπάρχουν πολλά που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει για την ποίηση.
Δεν υπάρχει ποίημα μισό τόσο όμορφο όσο αυτό που υφαίνεται από τις αναμνήσεις μας. Δεν υπάρχει μεταφορά μισή τόσο γοητευτική όσο η νοσταλγία.
Οι Clichés δεν χρειάζονται στυλό ποιητή για να περάσουν μέσα από ένα ποίημα. είναι μοναδικά ποιήματα από μόνα τους.
Αλλά υπάρχουν πολλά που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει για την ποίηση.
Δεν υπάρχει ποίημα μισό τόσο όμορφο όσο αυτό που υφαίνεται από τις αναμνήσεις μας. Δεν υπάρχει μεταφορά μισή τόσο γοητευτική όσο η νοσταλγία.
Οι Clichés δεν χρειάζονται στυλό ποιητή για να περάσουν μέσα από ένα ποίημα. είναι μοναδικά ποιήματα από μόνα τους.
by Gauriwalecha
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου