Με κομμενη την ανασα

Αποστάτης,

Κρύβοντας πίσω από την ανατολή,

Μια αντανάκλαση των οποίων τα χέρια τεντώνονται στη νύχτα,

Ενώ η μέρα ξεκουράζεται στο στήθος του.

Αυτός και εγώ, έχουμε κοινές ανέσεις.

Όπως παίζει τα μάτια του για να σκιάσει να ταξιδέψει στον ύπνο,

Δεν τον αφήνω να με αφήσει πίσω,

Επειδή όλα έχουν σκοτεινιάσει σε έναν μαύρο ουρανό,

Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για μένα πια,

Και δεν θέλω να πάω μόνη μου.

Μια υποσχέση summersaults σχετικά με τη χορδή στην οποία έχω τον δεμένο,

Και μια απόδραση δεν πετάει στην ύπαιθρο για να δημιουργήσει ή να βρει.

Γίνουμε διαδηλωτές,

Λειτουργώντας από όλες τις πινακίδες,

Αναζητώντας προειδοποιήσεις στα στόματα των ανθρώπων,

Η σύλληψη του ιερού πολέμου,

Ξαφνικά οράματα των δρόμων στους τοίχους.  

Υπάρχει κάτι για μένα, μέρη και ανθρώπους,

Σε αυτές τις μετρημένες κάρτες, σπαταλιμένες στις ξένες καρδιές,

Γι 'αυτό και τον ρίχνουμε και στη γωνία κάθε πιθανότητας,

Τώρα, δεν θα είμαι ποτέ μόνος μου.

https://sapphire-sky-com.home.blog/