ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ…
Είναι στιγμές που σε κοιτώ και αναρωτιέμαι ποιος είσαι. Με την άκρη του ματιού μου, προσπαθώ να σε αναγνωρίσω. Ένας ίσως διαφορετικός άνθρωπος στο πέρας του χρόνου. Είσαι άραγε αυτός που μου έλαχε ή αυτός που επέλεξα τότε στην αρχή; Είσαι αυτός που θέλω πραγματικά ή αυτός που έχω βολευτεί; Είσαι ο ίδιος ή μήπως απλά άλλαξες στη ροή;
Αντικατοπτρίζω πάνω σου τα θέλω και τις επιθυμίες μου. Φωτίζω τις προσδοκίες μου στα προτερήματα σου και θάβω βαθιά αυτά που με ενοχλούν. Σε φαντάζομαι σαν τον τέλειο και ας μην είσαι. Πασχίζω να κρατήσω ζωντανό το όνειρο της ελπίδας. Αρνούμαι να δω την πραγματικότητα, φοβάμαι ότι θα απομονωθώ για τα καλά και αρέσκομαι να παραμυθιάζω ανελέητα τον εαυτό μου, για να αφήσω τη φλόγα αναμμένη. Αν της επιτρέψω να σβήσει θα επανέλθω στο μαύρο κάρβουνο, στην αρχή της σπίθας και της ζωής.
Διαλέγω την πλάνη, έναντι της αποκαρδιωτικής αλήθειας. Αφήνω το μυστήριο να πλανιέται, αποσιωπώντας όλα αυτά που με τρομάζουν, εκθειάζοντάς σε στη ψυχή μου. Δήθεν ιδανικός εραστής, μιας τέλειας υποτιθέμενης ζωής.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ανακαλύψω το πραγματικό νόημα της παραποίησης του νου, αλλά φοβάμαι να φανερώσω και να κοιτάξω κατάματα την αλήθεια. Ομολογώ το κρυφτό μου με το ψέμα. Σκέφτομαι τις συνέπειες όταν θα χρειαστεί να δω, να αντιμετωπίσω.
Δε φοβάμαι εσένα, εμένα φοβάμαι μην τραπώ σε φυγή. Τρέμω την ώρα της αποκάλυψης. Άσε με για λίγο να ζήσω ακόμα το όνειρο…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου