γυρίζοντας τραπέζια και κάνοντας κλικ στα ρολόγια

Ένιωθε ότι τα πάντα είχαν μετακινηθεί αλλού, όπως το λεπτό χαρτί στην πρώτη επαφή του νερού. Συρρίκνωσε.

Σύντομα, η αγωνία είχε φύγει, τα άσπρα επιχειρήματά του αφηγήθηκαν μία φορά σε ήχους που στροβιλίσθηκαν σαν αιωρούμενες ριπές αέρα, που τώρα περικλείονται σε φυσαλίδες που θα θρυμματίζονταν βίαια σε όλους τους αναστεναγμούς. Αφέθηκε παραμελημένος.

Η σιωπή κατέκτησε τα εδάφη που κάποτε τον κρατούσαν περήφανα, έβγαλαν την καρδιά του, πλημμύριζαν το μυαλό του με μολυσμένα χτυπήματα αγωνίας, κοίλου ματιού. Έχασε τον εαυτό του.

Η λύπη άρχισε να σέρνει σε παλιές φωτογραφίες και πίσω από κάθε καθρέφτη υπήρχε μια μαύρη μνήμη, νεκρωτική και μαρασμένη, όπως τα πέταλα που βρέθηκαν στις τελευταίες ώρες τους. Ο χρόνος άρχισε μια μεταβαλλόμενη εικόνα, μολυσμένη από τις συνήθειες, μια κινηματογραφική ταινία στην οποία κυνηγούσε μακριά, σε ποτάμια τραγικών επιστροφών.

Τα χέρια του θα γονατίζουν στις σελίδες, τα χείλη του θα απαγγέλλουν τις υποσχέσεις του παρελθόντος, τα όνειρα που εξαφανίστηκαν σε κάτι που φαινόταν σαν μια άλλη ζωή. Ένα κεφάλι γεμάτο δύσκολες δυνάμεις, που ανακατεύονταν με αίμα και εισέβαλλαν στο στόμα του, που έτρεχε σε δάκτυλα τοποθετημένα πάνω στα στατικά πόδια, αμαυρώνοντας το σώμα.

Και προσπάθησε, και φώναξε, έσπασε χαλαρά σε θραύσματα που κάλυψαν το πάτωμα που έκανε τα προβλήματα να αιμορραγούν στα κατάγματα του.

https://sapphire-sky-com.home.blog/