Εντός, μη εκτός και επί τα αυτά!
Ήθελα να γράψω για κάτι όμορφο. Ναι! Μας τριγυρίζουν άσχημες ειδήσεις, θα ‘ρθουν κι άλλες ασχημότερες, κακές ειδήσεις θα εισβάλλουν στη ζωή μας, τόσες πολλές, εκτιμώ, που η Ομορφιά στην κάθε μια μέρα της ζωής μας, έστω και σε μικρές δόσεις, θα είναι αναγκαία πηγή ζωής. έτσι πιστεύω..Και αυτό υπόσχομαι να το ξεκινήσω από αύριο, θεού επιτρέποντος.
Για σήμερα θέλω να μιλήσω για το θέμα που δυναστεύει όλους μας, για την πανδημία του ιού που ακούει στο όνομα κορονοϊός.
Στην Πάτρα, την πόλη μου, πιστεύω το γνωρίζετε ήδη, είχαμε τον πρώτο νεκρό. Ένας άλλος ασθενής είναι ήδη βαριά ασθενής, από μέρες διασωληνωμένος. Δεν ξέρω για την κατάσταση των λοιπών νοσηλευομένων εξ αιτίας του. Πενήντα στο σύνολο, διάβασα, γιατροί και νοσηλευτές του Νοσοκομείου στο Ρίο, παραμένουν ακόμη σε καραντίνα λόγω επαφής με μολυσμένους από τον Κορωνοϊό ασθενείς.. Και, τα χειρότερα έπονται..Μέχρι την άλλη Τετάρτη το πολύ, μου είπαν οι γιατροί, θα ξεσπάσει στην πόλη ο κεραυνός του ιού εν αιθρία… Και ο ήλιος λάμπει πάνω από την πόλη στις πιο όμορφες μέρες του Μάρτη…
Είχα πει στο προηγούμενο άρθρο μου αναρωτώμενη για το πως μπορεί να αντισταθεί κανείς στην μεταδοτικότητα του ιού ζώντας σε μια κοινωνία ανθρώπων..Είναι δύσκολο έως ανέφικτο, όπως το βλέπω. . Κριτήρια η γεωγραφική της θέση σε συνδυασμό με την πληθυσμικότητά της, με τον βαθμό της αίσθησης ατομικής και κοινωνικής ευθύνης των μελών της, τον της επιστημονικής επάρκειας περίθαλψης και ιατροφαρμακευτικής αντιμετώπισης του ανίατου ακόμη ιού και βέβαια με τον βαθμό της κοινωνικής ευθύνης της ηγεσίας εντόπιας κοινωνίας κάθε τόπου προς έγκαιρη λήψη των απαιτούμενων αποφάσεων και μέτρων..Κι όχι απαραίτητα με την σειρά που προπεριγράφω.
Έτσι, από την μια είναι, που ο ιός, άγνωστος ο εχθρός ακόμη, δρα τόσο ύπουλα και με τόσους πολλούς τρόπους.. Είναι και ανθεκτικός όσο και αόρατος, ο χρόνος επωάσεώς του είναι πολυήμερος ανάλογα και με τον οργανισμό που θα χτυπήσει. Και, μέχρι τότε ο καθείς φορέας του, κινείται εντός της κοινωνίας πεπλανημένα πιστεύοντας ότι είναι υγιής μα διασπείροντάς τον..Μέχρι να βληθεί και να πάθει από αυτόν..Πολλοί από μας απλά θα ταλαιπωρηθούν εξ αιτίας του και θα εξέλθουν υγιείς και άλλοι δεν θα το καταφέρουν.
Διάβασα ότι ο ιός άπαξ και εξέλθει στην ατμόσφαιρα παραμένει μεταδοτικός αιωρούμενος στον αέρα επί τρεις τουλάχιστον ώρες και στα αντικείμενα που θα επικαθήσει παραμένει ενεργός επί τρεις έως πέντε , κατά το μάλλον ή ήττον, ημέρες, της ακριβούς διάρκειάς του εξαρτώμενης από το είδος του υλικού και βέβαια από τις καιρικές συνθήκες..Οτι τα συμπτώματά του θα εμφανισθούν σε περίπου πέντε ημέρες από της προσβολής, ενώ στα παιδιά σε χρόνο μεγαλύτερο ή ίσο με δέκα ημέρες. Άκουσα- και το αναμεταδίδω με κάθε επιφύλαξη διότι δεν το έχω διασταυρώσει ως προς την ακρίβειά του- πως ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και από τον καπνό του τσιγάρου κάποιου ήδη προσβεβλημένου..
Είναι κι από την άλλη, που η κοινωνία των ανθρώπων αποτελείται από ανθρώπους με διαφορετικούς χαρακτήρες. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν αναπτυγμένη την λεγόμενη κοινωνική συνείδηση, ώστε να διαμορφώσουν ανάλογα και την ατομική τους ευθύνη για πράξεις τους ή και παραλείψεις πράξεων από τους ίδιους προς τους άλλους. Είναι και άλλοι που απλά ηθελημένα αγνοούν ή άσκεφτα παραβλέπουν τον κίνδυνο από το ιό.. Κι άλλοι πολλοί που νοιάζονται μόνον για τον εαυτόν τους αδιαφορώντας για το τι οι πράξεις τους μπορεί να προκαλέσουν στους άλλους του περιβάλλοντός τους και από κει του πλέον ευρύτερου…..
Να, άκουα τις προάλλες νέους ανθρώπους να συνομιλούν μεταξύ τους.. Προέβαλαν ως ατού την νεότητά τους και άρα την ισχύ του ανοσοποιητικού τους συστήματος για την αντιμετώπιση του ιού σε περίπτωση που τους χτυπήσει..Μια γριπούλα είναι μωρέ, τους άκουσα να λένε, σιγά μην αλλάξουμε την ζωή μας εξ αιτίας της και αφού το συμφώνησαν άρχισαν να κανονίζουν μετά για το βραδινό τους ξενύχτι αποκλείοντας από την κουβέντα τους, εντελώς αδιαφορώντας, τους άλλους ανθρώπους που θα συναναστραφούν, την ζωή των οποίων μπορεί να καθορίσουν απόλυτα….Άκουσα και για ανθρώπους που ενώ είχαν τεθεί σε καραντίνα στα σπίτια τους, αυτοί εξέδραμαν και γιόμιζαν τα καφενεία και λοιπούς χώρους συναθροίσεων με την παρουσία τους. Μπορεί να το κάνουν ακόμη και τώρα..Δεν το γνωρίζω.
Η Πολιτεία μας, εκτιμώ, έλαβε έγκαιρα τα απαιτούμενα μέτρα και συνεχίζει να τα επαυξάνει. Μέχρις που προέβλεψε και ποινικές ποινές μέχρι καθείρξεως, για αυτούς που με εν γνώσει τους με πράξεις ή παραλείψεις τους γίνονται μεταδότες και αναμεταδότες του ιού με αποτέλεσμα να επιφέρουν βλάβη υγείας ή και θάνατο σε άλλους συνανθρώπους τους…. Αποφάσεις και απειλές ποινών, κατ’ εμέ, κυρίως για να αντιληφθεί ο καθείς μας την σημαντικότητα που έχει η παρουσία του σε μια κοινωνία ανθρώπων και το πώς μια μονάδα μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά ένα σύνολο. Και στο μεταξύ, οι γιατροί μας και το όλο νοσηλευτικό προσωπικό και ο χώρος της υγείας γενικότερα, είναι ηρωϊκά επί των επάλξεων..
Από μεριάς μου ζω και κινούμαι στο πολυπληθές κέντρο μιας μεγάλης πόλης και απευθύνομαι σε ένα επαγγελματικό χώρο που φιλοξενεί καθημερινά πολλούς ανθρώπους από πολλά και διαφορετικά μέρη προερχόμενους..Ανθρώπους που στοιβάζονται, κυριολεκτικά, σε κλειστές αίθουσες.. Σε περιοχές αυξημένου κινδύνου, καθώς λέμε.. Σήμερα που μιλάμε, μπορεί και να έχω ήδη προσβληθεί από τον ιό αυτόν, μπορεί και όχι.. Δεν είμαι βέβαιη κι ας μου είπε ο γιατρός πως δεν έχω τίποτε, ει μη οτι πέρασα το σύνηθες μιας γρίπης..Κι αν δεν έχω προσβληθεί, σκέπτομαι, μάλλον εκ τύχης θα είναι παρά τον από καιρό αυτοπεριορισμό μου κατά το δυνατόν, μέσα στο σπίτι και τα μέτρα που από καιρό έχω εφαρμόσει.. Βλέπετε, έπρεπε να εργάζομαι και έξω.. Το είχα μεγάλο πρόβλημα για το τι θα πράξω σήμερα Παρασκευή. Που έπρεπε, δηλαδή, να παρουσιαστώ στην δουλειά μου, στην οποία ως επαγγελματικός κλάδος, ας πω, είχαμε ήδη λάβει και τα όποια μπορούσαμε, στοιχειώδη έστω μέτρα προφύλαξης, και με αποχές ακόμη από την εργασία μας.. Είχα αποφασίσει, το λοιπόν, να παραμείνω στο σπίτι, παρά τις εξ αιτίας της απουσίας μου, συνέπειες σε βάρος τρίτων και , ενδεχόμενα και σε βάρος μου.. Κάλλιο μια οικονομική ή και άλλη επιδιορθώσιμη ζημία, άντε και σε βάρος μου μια ποινή, σκέφτηκα, παρά να θέσω εν κινδύνω τους άλλους ή και τον εαυτόν μου. Ευτυχώς, προ μερικών ωρών, αποφασίστηκε από την Πολιτεία η αναστολή εργασιών στον επαγγελματικό μου χώρο..Και, ειλικρινά σας μιλάω, ανακουφίστηκα.
Τελικά, το συμπέρασμά μου είναι ένα. Μέχρι να απομακρυνθεί η καταιγίδα του ιού και να βρεθεί επαρκής τρόπος αντιμετώπισης και ίασής του, κάτι που πιστεύω είναι επί θύραις, ο καθείς μας είναι επιβεβλημένο να μένει εντός, της οικίας του, να μην εξέρχεται ει μη μόνον για αναγκαίο λόγο και να μην ταξιδεύει για αλλού. Καλείται, δηλαδή, να απέχει των κοινωνικών δρώμενων και συνηθειών για να μπορεί να είναι και να παραμείνει μέλος της κοινωνίας του.. Και, εννοείται, επιτάσσεται να συμμορφώνεται με τις οδηγίες των ιατρών και της Πολιτείας.
Ας μείνουμε, καθώς το λέω:
Εντός, μη εκτός και επί τα αυτά!
Και η καταιγίδα του θα περάσει γρήγορα..Και ο ιός θα φλογίσει πολύ λιγότερο έως ότου σβήσει οριστικά. Το ουράνιο τόξο δεν θα αργήσει να βγει στον ορίζοντα!
Με την καλημέρα μου, φίλοι μου!! Ανοίξτε τα παράθυρα να μπει ο αέρας και ο ήλιος στα σπίτια σας, δροσιά να μπει του Μάρτη!..Και, να είστε και να παραμείνετε όλοι σας καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου