Κατερίνα Καριζώνη, Mother

Mother
Με μισούσες και σε μισούσα, μαμά
γι’ αυτό γράφω απελπισμένα
γράφω χωρίς να τολμώ να ψελλίσω
την αλήθεια που ούτως ή άλλως δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Ήσουν πελώρια για μένα, μαμά
γλιστρούσα απ’ τις πτυχές του φουστανιού σου
απ’ τις λεπίδες του γέλιου σου
και χανόμουν αιμόφυρτη, χωρίς πυξίδα
ω, υποκρίτρια των παιδικών μου θαλασσών
ίσως αν μου έδινες μια στάλα αγάπη
να κέρδιζα όλες τις παρτίδες του κόσμου
και να στεφόμουν βασίλισσα
στους χάρτες με τους ροδώνες
και τα ευάλωτα αγάλματα της εφηβείας μου.
Με μισούσες και σε μισούσα, μαμά
κι έτσι πέρασε αμετάκλητα ο χρόνος
και τώρα ετοιμάζεσαι να πεθάνεις
πίσω απ’ τις μισογερμένες γρίλιες των λέξεων
μέσα σ’ εκείνο το παράξενο σπίτι με τις ροδακινιές
που δεν μου άνοιξες ποτέ να μπω
και το έβλεπα καμιά φορά να αχνοφέγγει
στις ήρεμες λίμνες των ματιών σου.
Από τη συλλογή Σκοτεινός χρόνος (2017) της Κατερίνας Καριζώνη
https://thepoetsiloved.wordpress.com/